เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่43.หากมีคนล่วงรู้ความจริง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-24 00:06:17
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่44.ตำหนักหลิวกุ้ยเฟย
ตำหนักหลิวกุ้ยเฟยร่างระหงนั่งหวีผมอยู่อยู่บนเตียงนอน ดวงตากลับเหม่อลอยเสมือนไร้จุดหมาย ใจของนางนั้นยังมีบาดแผลใหญ่อยู่ภายใน จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อบัดนี้ สิ่งที่วาดฝันเอาไว้ได้สูญสลายไปแล้ว การแย่งชิงเป็นเรื่องของผู้อื่น แต่สำหรับนาง การแก้แค้นคือเป้าหมายที่ต้องทำให้สำเร็จพรึ่บ! ร่างในชุดดำปรากฏกายจากหน้าต่างอีกด้าน ก่อนจะก้าวตรงมานั่งลงเก้าอี้ตรงหน้าเจ้าของห้อง ดวงตาคมสบเข้ากับแววตาไหวระริกของคนตรงหน้า“ใบหน้านี้เป็นเพียงสิ่งลวงตา แต่เรื่องที่ข้ามาหาเจ้าที่นี่คือสิ่งที่เจ้าจะต้องรับรู้และเชื่อฟัง”“ฮึ! ไยข้าต้องทำตามด้วยเล่า ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านมา คนเช่นเจ้าก็เอาแต่หลบอยู่แต่ในคอกม้า”“เจ้ารู้เหตุผลดีกว่าผู้ใด อย่าให้ข้าต้องมานั่งสาธยายเรื่องในอดีต”“มีเรื่องใด เจ้าถึงกล้ามาสั่งข้าเช่นนี้”“ห้ามให้เจ้าทำสิ่งใดเป็นอันขาดเมื่อโม่ไป๋หลานปรากฏตัวขึ้นในงานเลี้ยง”ขวับ! ใบหน้างามหันกลับมามองหน้าของชายหนุ่มในทันที ดวงตาที่เคยไหวระริกแปรเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ด้วยไฟแห่งความแค้น“นางมาเมืองหลวงเช่นนั้นรึ หึ ๆ ข้ามิต้องเสียแรงตามหาให้ยากสินะ”“เจ้ายังไม่เข้าใจในสิ่งที่ข้าพูดอีกหรืออย่างไรกัน”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่45.บ้าอำนาจ
ร่างบางขยับกายลงนั่งยังขอบเตียง ก่อนจะขยับเอนกายลงตะแคงงอร่างเอาไว้ ดวงตาวาวใสมองไปยังร่างที่ทอดยาวอยู่ด้านข้าง ก่อนที่เรียวปากจะขยับเหยียดออกเล็กน้อย‘จ้าวอวิ๋น นอกจากท่านจะรูปงามและบ้าอำนาจแล้ว ท่านยังเป็นบุรุษที่น่านับถือยิ่งนัก ข้ามิเสียใจสักนิดที่มอบทั้งใจข้าแก่ท่าน ข้ารักท่าน’ทุกถ้อยคำของหญิงสาวมิได้เอื้อนเอ่ยออกมาจากปากแม้แต่ครึ่งคำ มันถูกพร่ำพรรณนาอยู่ภายในใจ ก่อนที่ดวงตาคู่งามจะปิดลงด้วยความเหนื่อยล้าที่สะสมมานานหลายวันรอยยิ้มของจ้าวอวิ๋นคลี่ออกกว้างด้วยความสุขใจ เขาจะให้เกียรตินางอันเป็นที่รักจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม ศึกนี้ต่อให้ต้องเสียเลือดแทบหมดกาย เขาก็จะปกป้องหญิงสาวให้ปลอดภัย‘เพราะแบบนี้สินะ ที่น้อง ๆ ของข้าต่างพากันตกอยู่ในหลุมแห่งรัก มันทั้งหอมหวานและอันตราย แต่ข้ายอมที่จะตกลงไปในหลุมของเจ้าอย่างเต็มใจ ถงม่งเหยา’ มือหนาขยับไปยังมือบางของหญิงสาว ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มแรงบีบเพียงเล็กน้อย สองร่างต่างถ่ายทอดความรู้สึกผ่านการสัมผัสมือที่กอบกุมกัน ก่อนจะเข้าสู่ห้วงแห่งการหลับใหลไปพร้อม ๆ กันด้วยรอยยิ้มอีกด้านของตัวบ้าน ร่างสูงของจ้าวหมิงเยว่ยืนกอดอกแหงนมองดวงดาวอันพร่างพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่ 46.
พระชายาในท่านอ๋องเจ็ดย่อกายอย่างงดงาม ก่อนจะยืดกายขึ้นแย้มยิ้มเผยถึงความงามที่ดูอ่อนวัยกว่าอายุ สตรีสูงศักดิ์ทั้งสองยิ้มให้กันเสมือนเรื่องบาดหมางภายในนั้นมิเคยมีมาก่อน“ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะ เสด็จป้า”ท่านอ๋องน้อยโม่หยวนฟางประสานมือโค้งกายคำนับภรรยารองของผู้เป็นลุง หลิวกุ้ยเฟยยื่นมือบางออกมานอกแขนเสื้อเพียงเล็กน้อย เป็นสัญญาณให้แก่ชายหนุ่มทำตัวตามสบาย“ท่านอ๋องน้อย ตามสบายเถิด มิต้องมากพิธี”ทว่า ดวงตาคู่งามกลับมองเลยไปยังชายหญิงด้านหลังของหลานชายของพระสวามี ท่านอ๋องเจ็ดมองทุกการกระทำของพี่สะใภ้รองอยู่ก่อนแล้ว ร่างสูงขยับไปยังชายหนุ่มและหญิงสาวที่ยืนห่างออกไปเพียงเล็กน้อยด้านหลังพระโอรส“หลิวกุ้ยเฟย นี่คือบุตรสาวบุญธรรมของข้าเอง โม่ฟางเล่อ นางเพิ่งกลับลงจากเขาจิ้งฮั่วเมื่อมินานเพื่อเข้าวังมาทำความเคารพเสด็จพี่และเชื้อพระวงศ์ ส่วนนี่คือถงเหยียนเจี๋ย สหายรักของหยวนฟางและเป็นสามีของฟางเล่อ อย่างไรเสีย ข้าก็หวังว่าหลิวกุ้ยเฟยจะเมตตานางบ้าง”“โม่ฟางเล่อ ถวายบังคมพระนางหลิวกุ้ยเฟยเพคะ”“ถงเหยียนเจี๋ย ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะพระนางหลิวกุ้ยเฟย”“โม่ฟางเล่อ เจ้าช่างงดงามสูงค่ามิแตกต่างจากท่านหญิงโม่ไป๋
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่47.ขวัญล้ำค่ามากมาย
เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วยาม แขกทั้งจากต่างแคว้นและภายใน มากันครบพร้อมของขวัญล้ำค่ามากมาย“ฝ่าบาทเสด็จแล้ว”เสียงลู่กงกงประกาศดังก้องไปทั่วบริเวณ ถึงการมาของฮ่องเต้โม่เหยียนเฉา บุรุษในชุดสีทองก้าวออกมาจากม่านด้านข้างก่อนจะเดินตรงไปยังที่ประทับซึ่งจัดไว้เคียงข้างฮองเฮาผู้เป็นภรรยาเอก เสียงอวยพรดังทั่วทั้งงาน มือหนายกขึ้นสูงเป็นสัญญาณให้ทุกคนเงียบเสียงลง“วันนี้เป็นวันมงคลของข้าและชาวชีเป่ย สุราจอกนี้ ข้าโม่เหยียนเฉาขอคารวะทุกท่านที่ให้เกียรติมาร่วมแสดงความยินดีแก่ข้าและองค์หญิงจากแคว้นตง องค์หญิงกั๋วเชียง”ทุกคนต่างยกจอกสุราขึ้นเป็นการตอบรับคำของฮ่องเต้แห่งชีเป่ย ก่อนจะพากันดื่มด้วยใบหน้าอันเปื้อนยิ้ม“ฝ่าบาทได้เวลาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ลู่กงกงขยับเข้ากระซิบข้างหูผู้เป็นนายเมื่อได้เวลาในการเริ่มพิธีแล้ว ฮ่องเต้โม่เหยียนเฉาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต ก่อนจะหันไปยิ้มละมุนให้กับคู่ชีวิตซึ่งนั่งเคียงข้างแม้ในวันที่เขาจะมีสตรีอื่นเพิ่มเติม ทุกอย่างมันคือหน้าที่ มิใช่ความต้องการแม้แต่น้อย“แค่เจ้าเข้าใจ มิว่าใครก็ไม่สำคัญสำหรับข้า เหลียนเอ๋อร์”“หม่อมฉันเลือกที่จะอยู่ข้าง พระองค์ก็อย่าได้ทรงกังวลไปเพคะ ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่48.ตำหนักรับรองจิ้นอ๋อง
ร่างสูงของจ้าวอวิ๋นก้าวยาว ๆ ผ่านอุทยานหลวง เพื่อไปยังตำหนักของผู้เป็นลุงเขย“เจ้าไปไหนมา”เสียงทรงอำนาจที่เหมือนพยายามให้ดูเคร่งขรึมในความรู้สึกของคนฟัง ทว่า สิ่งที่ได้ตอบกลับมาจากจ้าวอวิ๋นคือรอยยิ้มกว้าง เสมือนคำพูดหรือสีหน้าของคนพูดไม่มีผลอันใดต่อชายหนุ่มเลยสักนิดจ้าวหลานเค่อได้แต่ทอดถอนใจกับบุตรชายคนโตที่ดูจะไม่เอาไหนในสายของคนทั่วไป“ข้าแค่เบื่อหน่ายพิธีเหล่านั้น เลยหลบไปหาสุราดื่มเพียงเล็กน้อยน่าท่านพ่อ”“อวิ๋น เจ้าเป็นถึงหลานชายคนโตของฮองเฮา ไยทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ เฮ้อ…เจ้าจะทำให้ท่านอาของเจ้าเดือดร้อนเอาได้”“ท่านพ่อรู้เห็นอันใดมาเช่นนั้นรึ ไยคิดว่าข้าจะเป็นสาเหตุให้ท่านอาเดือดร้อน”“จะ…เจ้า เฮ้อ! พวกเจ้าแต่ละคนคิดจะทำให้ข้าอกแตกตายก่อนให้ได้เลยใช่ไหม”“ท่านพ่อก็ชรามากแล้ว อย่าคิดสิ่งใดให้มาก ควรรักษาชีวิตเอาไว้ให้นาน ๆ พวกข้ากำพร้าแม่แล้ว มิอยากกำพร้าพ่อไปอีกคน”พูดจบ จ้าวอวิ๋นรีบขยับถอยห่างจากผู้เป็นบิดา ก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว ทำให้จ้าวหลานเค่อได้แต่พยายามควบคุมลมหายใจมิให้เหนื่อยหอบเพราะความโมโห“นายท่านจะคิดอะไรให้เหนื่อย อย่างไรเสีย ท่านก็บังคับอะไรพวกเรามิได้อยู่แล้ว”เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่49.
ชายหนุ่มหยุดเท้ามิห่างจากร่างในชุดคลุมสีดำ ซึ่งตอนนี้ ร่างนั้นยืนอยู่กลางลานกว้าง แสงจากพระจันทร์เต็มดวงส่องลงมาให้เห็นว่าคนที่ยืนอยู่คือผู้ใด“ดึกดื่นเช่นนี้ แม่นางอี้เหมยมิควรออกมาเดินเล่นเลยนะ”“ควรเป็นข้าที่จะต้องถามเจ้ามากกว่า ว่าไยเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ มิใช่ต้องตามคณะของคุณชายเยว่เข้าสู่เมืองหลวงหรอกรึ”“ข้าแค่ออกมาเดินชมจันทร์ยามราตรีเท่านั้น อ้อ! ข้าลืมไปได้อย่างไรว่าแม่นางอี้เหมยเองก็ชื่นชอบการเดินเล่นยามค่ำคืน”“ดูเหมือนเจ้าจะรู้จักข้าดีทีเดียวนะ แต่ว่า…”พรึ่บ! เพียงพริบตา ชายหนุ่มก็ตกอยู่กลางวงล้อมของผู้มาใหม่อีกห้าคน รวมหญิงสาวตรงหน้าด้วยแล้วก็คือหกต่อหนึ่ง ทว่า ร่างสูงกลับยังคงยืนนิ่ง ไม่มีท่าทีตื่นกลัว มือหนาไม่แม้จะขยับเพื่อจับอาวุธของตนเองเลยด้วยซ้ำไป ยิ่งทำให้ฝ่ายตรงข้ามทุกคนต่างพากันรู้สึกเสมือนถูกหยามเกียรติโดยมิรู้ตัวอย่างไรอย่างนั้น“น่าเสียดายที่เจ้าต้องไปชมจันทร์ในยมโลกแทน”“ดูเหมือนแม่นางจะมั่นใจมากเลยนะว่าข้าจะได้ไปท่องเที่ยวยังยมโลก”“ปากดีไปเถอะ จัดการซะ ข้ารีบ” อี้เหมยสะบัดเสียงสั่งคนของนางทั้งห้าทว่า ดูเหมือนชายหนุ่มผู้นี้จะไม่สะทกสะท้าน ยังคงเอ่ยถามอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่50.สิ้นคำพูด
“เจ้าจะเป็นใครข้ามิสนใจ เพราะเจ้าต้องตายด้วยมือข้า หรู่อี้”“ราชสีห์มิคำรามไปทั่วเฉกเช่นสุนัขที่ดีแต่เห่าหอน” หรู่อี้ยั่วยุอีกฝ่ายด้วยภาษิตสอนใจ“แล้วเจ้าจะรู้ว่าราชสีห์กับสุนัข ผู้ใดจะกำชัย”อี้เหมยพุ่งเข้าโจมตีในระยะประชิด นางทำมือเสมือนกรงเล็บของอินทรี พุ่งเข้าใส่หรู่อี้ เป้าหมายคือหัวใจของอีกฝ่ายหมับ! หรู่อี้เอนกายไปด้านหลังเพียงเล็กน้อย แล้วคว้าจับข้อมือของอี้เหมยเอาไว้ได้ทันก่อนจะถึงเป้าหมาย มือบอบบางทว่าหยาบกร้านเพิ่มแรงบีบจนอีกฝ่ายเริ่มมีสีหน้าบิดเบี้ยว ต่างจากสีหน้าและแววตาของนางที่นิ่งเฉย ทว่า แววตานั้นฉายรังสีแห่งการสังหารออกมาอย่างชัดเจนเวลานี้ หญิงสาวทั้งสองยืนอยู่ในลักษณะอาวุธยกประชิดกัน มืออีกข้างก็กำลังยื้อยุดกันอย่างหนัก ฟิ้ว! “อ๊ะ!”หรู่อี้รีบสะบัดตัวให้ออกห่างจากอี้เหมย เมื่ออยู่ ๆ มีอาวุธลับพุ่งตรงมาทางนาง และจะเป็นใครไปมิได้หากไม่ใช่จากคนของอีกฝ่าย และตอนนี้ดูเหมือนทางนั้นก็ดุเดือดมิใช่น้อย คนของพี่ชายนางนั้นมิใช่แค่นักรบกล้าในสงคราม แต่เป็นเงาแห่งวังหลวง จะกำจัดชายหนุ่มนั้นมิง่ายอย่างที่ใจคิดแน่นอนแต่นางก็ไม่ควรรั้งรอให้นานกว่านี้ เก่งปานใดก็พลาดพลั้งได้เช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่51. เงียบเสียงลง
หญิงสาวโยนสิ่งที่อยู่ในมือลงสู่พื้นดินตรงหน้าอี้เหมย ก่อนจะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา“เจ้าคิดเช่นไรกับสิ่งนี้”สายตาของหรู่อี้มิได้มองไปยังสิ่งที่โยนลงพื้น ทว่ากลับจ้องมองอี้เหมยที่บัดนี้มิอาจควบคุมอาการสั่นสะท้านเอาไว้ได้แม้แต่น้อยริมฝีปากบางสั่นระริกเมื่อมองไปยังสิ่งที่หรู่อี้นำมา มันคือศีรษะของบุรุษผู้หนึ่งซึ่งนางรู้จักดีว่าเขาคือใคร‘ท่านมิเคยเห็นข้าเป็นลูกเลยหรืออย่างไรท่านพ่อ’ นางตัดพ้ออยู่ภายในใจ“อยากทำอะไรก็เชิญ”ใบหน้างามของอี้เหมยเชิดขึ้นสูงด้วยรู้ดีว่า อย่างไรเสีย คืนนี้ นางก็มิอาจรอดไปได้ จะบอกความจริงหรือไม่ ผลก็ออกมามิต่างกันอยู่ดี“ข้ามิชอบตีงูให้หลังหัก เพราะมันอาจแว้งกัดเราได้ทุกเมื่อ ข้าจะเมตตาเจ้าสักหน่อยก็แล้วกัน” เอ่ยจบจึงโน้มใบหน้าไปใกล้กับอีกฝ่าย โดยมืออีกข้างของอี้เหมยที่ยังเป็นอิสระถูกหรู่อี้รวบจับเอาไว้เพื่อป้องกันตัว ด้วยคนเช่นอี้เหมยมีพิษสงรอบกาย“อ๊ะ!”อี้เหมยอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อรู้สึกเหมือนแมลงเล็ก ๆ กัดเข้ายังข้อมือข้างที่ถูกจับเอาไว้ ดวงตามีน้ำคลอหน่วย นางรู้แล้วว่ากำลังจะเกิดสิ่งใดขึ้นกับตนเอง ความเมตตานั้นหามิได้จากแววตาคนเช่นหรู่อี้ ในสนามรบหากปล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่75. ข้ารักเจ้า
‘เมื่อผู้ใดร้ายมา ข้าจะร้ายกลับมากกว่าหลายเท่านัก’ ในภายหน้า นางต้องมีลูก หากนางมิเข้มแข็งพอแล้วจะปกป้องพวกเขาที่จะเกิดมาในอนาคตได้อย่างไรกันจะให้ฝากลมหายใจไว้ที่ผู้อื่นนั้นย่อมเป็นไปมิได้ ไม่มีผู้ใดหายใจแทนกันได้ แม้แต่สามีของนางเองก็มิอาจทำเช่นนั้นได้ สองมือตนเองเท่านั้นที่นางวางใจ และสองมือนี้ที่จะปกป้องคนที่รักจนกว่าลมหายใจของนางจะหมดลง‘ข้ารักพวกท่านทุกคน ครอบครัวของข้า’“เล่อเล่อ คิดอันใดอยู่หรือ”“เปล่าเจ้าค่ะ”ถงเหยียนเจี๋ยโอบกอดภรรยาจากทางด้านหลัง คางหนาวางบนไหล่มน มีหรือว่าเขาจะไม่รู้ว่าเวลานี้ภรรยากำลังคิดสิ่งใดในหัวมากมาย รวมถึงเรื่องของเขาที่ต้องสูญเสียน้องสาวเพียงคนเดียวไป ในคืนแรกนั้น ภรรยาโทษตัวนางเองว่าเพราะเขาแต่งงานกับนาง เรื่องเช่นนี้ถึงเกิดขึ้น กว่าที่เขาจะปลอบประโลมจนสงบลงได้ก็ใช้เวลานานกว่าสองชั่วยามการตายของม่งเหยาทำให้ใครหลายคนโทษตนเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องตาย แต่ไม่เลย หากน้องสาวของเขาจะหลบเลี่ยงเรื่องนี้ก็ย่อมทำได้ แต่นางเลือกที่จะก้าวเข้าสู่สนามรบด้วยตัวเอง ดังนั้น เขาและบิดาจึงไม่คิดที่จะโทษผู้ใดทั้งนั้น“เล่อเล่อ เราเป็นสามีภรรยากันจริ
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่74.สิบวันถัดมา
สิบวันถัดมา ณ ตำหนักเก่าฮองเฮาจ้าวเหลียนร่างสูงนอนเหยียดยาวโดยรอบกายนั้นมีหินร้อนวางไว้เพื่อสร้างความอบอุ่น ไอเย็นของโม่คังแม้จะถูกสกัดเอาไว้โดยผู้เป็นอาจารย์ แต่ยังมิใช่ว่าภายในของเขาจะกลับมาเป็นปกติ จนถึงเวลานี้ โม่คังยังไร้วี่แววจะรู้สึกตัว และสิ่งที่ทุกคนนั้นเป็นกังวลกว่าคือหากโม่คังตื่นขึ้นมาพบว่าหรู่อี้หายไปจะเกิดเรื่องใดขึ้นบ้างตอนนี้ ภายในตำหนักทุกห้องมีคนเจ็บที่ยังไร้ซึ่งสติกันแทบทุกคน ยกเว้นเพียงโม่ฟางเล่อที่ออกติดตามสามีเดินทางไปยังเกาะดอกเหมย เพื่อส่งร่างของถงม่งเหยาตามคำขอของจ้าวอวิ๋น การสูญเสียของสองพี่น้องสกุลจ้าวทำให้โม่เหยียนเฉาและจ้าวเหลียนรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ไม่ว่าสิ่งใดที่หลานชายขอมา เขายินดีที่จะมอบให้ทั้งสองสามีภรรยานั่งเฝ้าบุตรชายเพียงคนเดียว ตอนนี้ ผมของโม่คังจากดำสลวยกลับกลายเป็นขาวโพลนไปทั้งหัว ร่างกายที่เคยมีสีเลือด ตอนนี้ขาวซีดไร้สีสัน จ้าวเหลียนกุมมือของบุตรชายเอาไว้แนบอก นางไม่ปรารถนาสิ่งใดเลยในตอนนี้นอกจากการตื่นของโม่คัง“อี้เอ๋อร์”โม่เหยียนเฉาอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อคำแรกที่บุตรชายของเขาเอ่ยออกมาทั้งที่ดวงตายังปิดสนิทนั้นคือชื่อของคู่หมั้
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่72. ได้ยินหรือไม่
จ้าวอวิ๋นคว้าร่างบางที่ล้มลงต่อหน้าเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะระเบิดพลังออกมาจนถึงขีดสุดด้วยอาการคลุ้มคลั่ง เสียงระเบิดยังเกิดขึ้นตามแรงอารมณ์ของชายหนุ่ม ทำให้ร่างของทหารฝ่ายตรงข้ามที่พุ่งเข้าหา แตกกระจายออก สิ้นใจในทันที ร่างสูงกอดร่างของหญิงสาวเอาไว้แน่น“ข้ารักท่าน จ้าวอวิ๋น ข้าระ…ระ…อึก!”“ข้ารักเจ้า ถงม่งเหยา ข้ารักเจ้า ได้ยินหรือไม่ เจ้าอย่าได้บังอาจทอดทิ้งข้าไปเช่นนี้ ม่งเอ๋อร์ อย่าทำกับข้าเยี่ยงนี้ อ๊ากกก!”ถงเหยียนเจี๋ยชาไปทั้งร่าง เมื่อได้ยินชื่อของน้องสาวเพียงคนเดียว ร่างสูงพุ่งเข้าหาหยางซานซินเสมือนคนเสียสติ เพราะคนเช่นหยางซานซินที่ทำให้เกิดเรื่องราวเหล่านี้ขึ้น มันพรากดวงใจของเขาไปเช่นนี้มิได้ น้ำตาของชายหนุ่มไหลเป็นทาง ยิ่งเมื่อนึกถึงอ้อมกอดและรอยยิ้มสดใสของผู้เป็นน้องสาว ยิ่งทำให้ถงเหยียนเจี๋ยเปรียบดั่งพยัคฆ์บาดเจ็บที่สู้จนตัวตายเลยทีเดียวหย่งฉีพุ่งเข้าสังหารทหารที่ยังหลงเหลืออยู่รอบกายของจ้าวอวิ๋นและร่างของหญิงสาวในอ้อมแขน ร่างสูงสั่นสะท้านไปจนถึงกระดูก เขาบกพร่องต่อหน้าที่จนได้ ปกป้องนายหญิงน้อยมิได้ เขาไม่สมควรมีลมหายใจอยู่ต่อไปเลยด้วยซ้ำจ้าวอวิ๋นพยายามโรยยาตามบาดแผลของ
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่71.หนึ่งในสายเลือดสกุลจ้าว
“เจ้าจะยอมแพ้มิได้ โม่คัง เจ้าคือหนึ่งในสายเลือดสกุลจ้าว จงให้หัวใจนำพาพละกำลังในกาย เข้าใจหรือไม่ พี่อยู่ที่นี่แล้ว เจ้าจะต้องปลอดภัยน้องรัก พี่จะมิให้สิ่งใดพรากเจ้าไปจากพวกเราอีกแล้ว”ทุกถ้อยคำที่จ้าวอวิ๋นเอ่ยออกมานั้นเสมือนเสียงกระซิบอันไกลโพ้นสำหรับโม่คัง น้ำตาของบุรุษผู้เป็นนักรบไหลอาบสองแก้ม แม้จะมีลมหายใจกลับมาได้จากสิ่งที่หยางซานซินกระทำต่อเขาเมื่อสิบกว่าปีก่อนนั้น ก็ใช่ว่าร่างกายที่เห็นนี้จะเป็นปกติสมบรูณ์ไม่ และตอนนี้ มันกำลังส่งผลต่อตัวเขาในยามคับขัน“เพื่อข้า พี่คัง! ทำเพื่ออี้เอ๋อร์สักครั้งเถิด!”หรู่อี้ที่รับมืออยู่กับหยางซานซินตะโกนก้องเรียกสติของชายหนุ่ม จ้าวอวิ๋นขบกรามแน่น เขาทำได้เพียงกวัดแกว่งป้องกันทหารที่พยายามโจมตีเขา ซึ่งมันมิน่าเป็นห่วงเท่าหญิงสาวผู้ที่ปกป้องเขากับน้องชายในตอนนี้เลย ร่างของหรู่อี้โชกไปด้วยเลือด เสื้อผ้าขาดวิ่น แต่นางกลับมิปริปากร้องโอดครวญแม้แต่น้อย ทุกถ้อยคำมีเพียงโม่คังเท่านั้นถงม่งเหยาพยายามอย่างมากที่จะฝ่าวงล้อมศัตรูเข้าช่วยเหลือหรู่อี้ ทว่า ตัวนางเองยังตกอยู่กลางวงล้อมของศัตรูเช่นกัน น้ำตาแห่งความเจ็บปวดคลอหน่วยตาของใครหลายคน พวกเขาจะเก่ง
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่70.อุทยานหลวง
อุทยานหลวงโม่คังพร้อมด้วยชูถงยืนนิ่งมองไปยังบุรุษต่างวัยอีกสองคน ซึ่งมิได้มีแค่เท่าที่เห็น ทว่าเขาสองคนตกอยู่กลางวงล้อมของทหารกบฏนับสิบเลยทีเดียว ทั้งคู่ลอบสบตากันเป็นระยะ“เป็นอย่างที่คิดไม่มีผิด ชูถง ว่าคนอย่างเจ้ามันภักดีต่อโม่เหยียนเฉา ยากที่จะร่วมมือกับข้าหักหลังนายเจ้าได้”“แล้วอย่างไร…ที่ข้าช่วยเจ้าในวันนั้น ก็เพื่อให้มีวันนี้อย่างไรเล่า หากเจ้าตายไป แล้วใครจะพาข้ากลับเมืองหลวง…”ราชครูหลิวกำหมัดแน่น แต่ยังเงียบ มิเอ่ยสิ่งใดออกมา เขารู้มาโดยตลอดว่าชูถงมิได้ต้องการที่จะร่วมมือตั้งแต่แรก การที่ยอมให้ร่วมในขบวนการ เพียงเพราะเรื่องของบุตรสาวและหลานชายที่ตายไปแล้วเท่านั้น หากจะกำจัดเสนาบดีผู้นี้เสียก็ย่อมทำได้ แต่ด้วยเจียงไห่เป็นเมืองที่ญาติผู้พี่มีอำนาจ เขาจะลงมืออันใดย่อมมิมีทางรอดพ้นสายตาคนเช่นหลิวไห่เป็นแน่“ฮา ๆ ไหน ๆ วันนี้ ทุกอย่างก็กระจ่างชัดแล้ว หนี้แค้นทั้งหมดก็มาชำระกันให้เสร็จสิ้นเถิด”“กับข้าสินะ”ในที่สุด โม่คังก็เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบเมื่อคำว่าหนี้แค้นหลุดออกจากปากของอีกฝ่าย เขาไม่สนว่า ตอนนี้ หยางซานซินจะจดจำได้หรือไม่ว่าแท้จริงเขาคือใคร สนเพียงแค่วันนี้จะชำ
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่69.ความเจ็บปวดของศัตรู
เลือดสีดำคล้ำพุ่งออกจากปากของพี่น้องสกุลโม่ ทำให้จ้าวเหลียนและมู่ตานขยับเข้าประชิดร่างของสามีตนเองด้วยความเป็นห่วง เวลานี้กลับกลายเป็นพวกนางเสียเองที่ตกอยู่สภาวะเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด เวลาคับขันเช่นนี้ ผู้ทรยศคือองครักษ์และทหารในวัง ย่อมไม่แปลกที่พวกนางจะไร้คนปกป้องฉึก! ฉับ! “อ๊ากก!”เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของศัตรูเรียกสายตาคนทั้งสี่ให้หันมอง ร่างสูงตระหง่านของบุตรเขยสกุลโม่ยืนหน้านิ่งไร้ความรู้สึก ทุกก้าวของชายหนุ่มนั้นดูเยือกเย็นประหนึ่งน้ำแข็งจากแดนเหนือก็มิปาน อาวุธในมือที่กวัดแกว่งออกไปทุกครานั้นจะต้องได้ดื่มเลือดของศัตรูถงเหยียนเจี๋ยในเวลานี้ยากที่ใครจะคาดเดาว่าเขารู้สึกเช่นไร ด้วยข้างกายของชายหนุ่มนั้นไม่มีภรรยาอยู่เคียง ความเยือกเย็นของเขาน้อยคนที่จะได้เห็น ไอสังหารพวยพุ่งออกมาจนจิ้งอ๋องถึงกับถอยร่นไปด้านหลัง เลือดที่หยดตามปลายอาวุธเสมือนการข่มขวัญศัตรู ชายหนุ่มมิได้หันมองไปยังครอบครัวของพ่อตา แต่ดวงตาเย็นชาจ้องมองอยู่ที่จิ้งอ๋องแต่ผู้เดียว“ผู้ใดที่คิดทำให้ภรรยาของข้าเศร้าหมอง มันผู้นั้นไม่สมควรมีชีวิตอยู่บนโลกนี้”“ฮา ๆ ยามใดกันที่ข้าไปทำภรรยาของเจ้าเศร้าหมอง”จิ้งอ๋อ
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่68.หมู่บ้านอี้
นอกวังหลวง ณ หมู่บ้านอี้ฟึ่บ! ร่างในชุดดำเหินกายลงยังลานดินหน้ากระท่อมที่อยู่ห่างจากบ้านเรือนหลังอื่น ก่อนจะเร่งสาวเท้าเข้าไปด้านในด้วยอาการร้อนรน ทว่า คนด้านในกระท่อมกลับยังคงนิ่งเฉย“นายหญิง ข่าวจากองค์หญิงนั้นเงียบหายไปขอรับ ส่วนกองทัพของนางก็พ่ายแพ้หมดสิ้นแล้วขอรับ”มือบางกำแน่นวางอยู่บนโต๊ะน้ำชา ฟังการรายงานข่าวด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทำให้คนที่ร่วมห้องอยู่ด้วยรับรู้ได้ถึงไอสังหารที่กำลังพวยพุ่งออกจากร่างบอบบางของผู้เป็นนาย แต่เขายังจำต้องรายงานเรื่องทั้งหมดต่อไป มิอาจหยุดได้หากไม่ได้รับอนุญาต และจนกว่าเขาจะรายงานทุกอย่างให้หมดสิ้น“ต่อให้นางตาย เจ้าก็ต้องได้ศพนางกลับมา ข้าจะรอนางอยู่ที่นี่”เอ่ยจบ ผู้เป็นนายก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนไปโดยไม่เอ่ยสิ่งใดออกมาอีก ชายชุดดำทำเพียงโค้งคำนับก่อนจะหมุนกายจากไปภายในห้อง ร่างระหงก้าวตรงไปนั่งยังเตียง มือบางขยุ้มผ้าปูที่นอนด้วยความเจ็บร้าวอยู่ในอก สามีอันเป็นที่รักทำร้ายนางเพียงคนเดียวนั้นก็นับว่าร้ายกาจแล้ว นี่ยังทำกับบุตรสาวเพียงคนเดียวของนางเพียงเพื่ออำนาจของตนอีก เขาไม่เคยสนใจเลยว่ากั๋วเชียงจะเจ็บปวดเพียงไรนางยอมเป็นพระชายาที่ตายแล้วในควา
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่67.ไม่อยากที่จะเสียเวลานานไปกว่านี้
ครั้งนี้มันกลับระเบิดเสียงดัง ทำให้มีบ้างที่ทหารอีกกลุ่มภายในโล่อื่นแตกกระจายกันออก มีทั้งบาดเจ็บมากน้อยตามแรงระเบิดที่ได้รับ จะมีเพียงโล่ที่ใช้ป้องกันผู้นำเท่านั้นที่ยังคงแข็งแกร่งอยู่ ส่วนทหารที่มิได้ยกโล่ทำการเตรียมลูกศรเพื่อยิงเปิดทางให้แก่กองทัพของตนเอง เสียงโล่หนากระแทกพื้นเป็นจังหวะเพื่อให้ทหารที่อยู่ในเกราะกำบังแต่ละคนทำตามอย่างพร้อมเพรียงหลิวเจินเจินไม่อยากที่จะเสียเวลานานไปกว่านี้ และสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังกระทำนั้นนางเข้าใจมันได้เป็นอย่างดี คนของตงกำลังตกเป็นรอง นางไม่อยากที่จะให้เกิดการพลิกหมากกระดานนี้ มือบางยกขึ้นส่งสัญญาณให้ทำตามแผนการขั้นต่อไป‘เจ้าคงลืมไปว่าบิดาข้า สามีข้า แม้แต่บุตรชายหญิงของข้าคือแม่ทัพ’ แม่ทัพหนุ่มผู้นี้ยังอ่อนประสบการณ์อยู่มาก แต่คงมีฝีมือเฉพาะตนอยู่มิน้อย ไม่เช่นนั้น ฮ่องเต้ตงคงมิคิดกำจัดโดยการส่งมาเช่นนี้เป็นแน่ หรือไม่ ชายหนุ่มผู้นี้ก็ต้องเกิดในสกุลที่เป็นปรปักษ์ต่อบัลลังก์สินะหลิวเจินเจินทำเพียงยืนมองเหล่าทหารต่างแคว้นที่ต้องเอาชีวิตมาสังเวยความต้องการของผู้เป็นนาย นางจะไม่ยอมยืนรอให้อีกฝ่ายตอบโต้ได้เป็นอันขาด หากจะว่านางโหดร้ายก็ไม่ผิด เพื่อปก
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่66.นี่หรือนักรบ
ชายชุดดำได้ส่งสัญญาณจากกำแพงเมืองให้กับกองทัพฝั่งตนรับรู้ ซึ่งดูเหมือนจะฉวยโอกาสในช่วงก่อนมีงานพิธีเฉลิมฉลองใหญ่ครั้งนี้ไม่กี่วันคอยส่งทหารมือดีที่สุดของแคว้น มิว่าจะเป็นแม่ทัพนายกอง แฝงตัวเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านและเมืองรอบ ๆ เพื่อรอจังหวะเหมาะสมบุกยึดเมืองหลวง โดยมีคนในของชีเป่ยคอยปูทางเอาไว้ให้กองทัพจากแคว้นตงเคลื่อนพลในทันทีเมื่อได้รับสัญญาณจากคนด้านใน ประตูเมืองทั้งสี่ด้านตอนนี้มีกำลังในการป้องน้อยนิด เพราะถูกเกณฑ์เข้าไปช่วยปกป้องประตูวังหลวง ทั้งยังเป็นทหารฝั่งกบฏมากกว่าครึ่งทำให้ง่ายต่อการบุกโจมตี“คุณหนูพวกมันเคลื่อนไหวแล้วขอรับ”“อืม…ลงมือได้ จำไว้ว่าให้พวกมันเข้าไปให้หมด ค่อยจัดการ”ร่างระหงในชุดเกราะยืนตระหง่านอยู่ท่ามกลางกองทัพสกุลหลิวและกองกำลังจากสกุลหลง โดยมีหลงเป่าร่วมเป็นผู้นำในครั้งนี้ด้วย เมื่อแมวน้อยพากันหมายจะมาขโมยปลาถึงในบ้าน ก็จำต้องจับแมวตัวอ้วนมาลงทัณฑ์“ท่านน้า ลำบากท่านแล้ว”“เป่าเอ๋อร์ เพื่อพี่น้องของเรา คำว่าลำบากนั้นมิใช่สิ่งที่มีอยู่ในใจของข้า”“ขอรับ”เมื่อกองทัพจากต่างแคว้นเข้าสู่ประตูเมืองทั้งสี่ด้านจนหมดทุกคนแล้ว ซึ่งดูจะง่ายดายเสียเหลือเกินในสายตาของผ
