เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่48.ตำหนักรับรองจิ้นอ๋อง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-25 21:26:28
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่49.
ชายหนุ่มหยุดเท้ามิห่างจากร่างในชุดคลุมสีดำ ซึ่งตอนนี้ ร่างนั้นยืนอยู่กลางลานกว้าง แสงจากพระจันทร์เต็มดวงส่องลงมาให้เห็นว่าคนที่ยืนอยู่คือผู้ใด“ดึกดื่นเช่นนี้ แม่นางอี้เหมยมิควรออกมาเดินเล่นเลยนะ”“ควรเป็นข้าที่จะต้องถามเจ้ามากกว่า ว่าไยเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ได้ มิใช่ต้องตามคณะของคุณชายเยว่เข้าสู่เมืองหลวงหรอกรึ”“ข้าแค่ออกมาเดินชมจันทร์ยามราตรีเท่านั้น อ้อ! ข้าลืมไปได้อย่างไรว่าแม่นางอี้เหมยเองก็ชื่นชอบการเดินเล่นยามค่ำคืน”“ดูเหมือนเจ้าจะรู้จักข้าดีทีเดียวนะ แต่ว่า…”พรึ่บ! เพียงพริบตา ชายหนุ่มก็ตกอยู่กลางวงล้อมของผู้มาใหม่อีกห้าคน รวมหญิงสาวตรงหน้าด้วยแล้วก็คือหกต่อหนึ่ง ทว่า ร่างสูงกลับยังคงยืนนิ่ง ไม่มีท่าทีตื่นกลัว มือหนาไม่แม้จะขยับเพื่อจับอาวุธของตนเองเลยด้วยซ้ำไป ยิ่งทำให้ฝ่ายตรงข้ามทุกคนต่างพากันรู้สึกเสมือนถูกหยามเกียรติโดยมิรู้ตัวอย่างไรอย่างนั้น“น่าเสียดายที่เจ้าต้องไปชมจันทร์ในยมโลกแทน”“ดูเหมือนแม่นางจะมั่นใจมากเลยนะว่าข้าจะได้ไปท่องเที่ยวยังยมโลก”“ปากดีไปเถอะ จัดการซะ ข้ารีบ” อี้เหมยสะบัดเสียงสั่งคนของนางทั้งห้าทว่า ดูเหมือนชายหนุ่มผู้นี้จะไม่สะทกสะท้าน ยังคงเอ่ยถามอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่50.สิ้นคำพูด
“เจ้าจะเป็นใครข้ามิสนใจ เพราะเจ้าต้องตายด้วยมือข้า หรู่อี้”“ราชสีห์มิคำรามไปทั่วเฉกเช่นสุนัขที่ดีแต่เห่าหอน” หรู่อี้ยั่วยุอีกฝ่ายด้วยภาษิตสอนใจ“แล้วเจ้าจะรู้ว่าราชสีห์กับสุนัข ผู้ใดจะกำชัย”อี้เหมยพุ่งเข้าโจมตีในระยะประชิด นางทำมือเสมือนกรงเล็บของอินทรี พุ่งเข้าใส่หรู่อี้ เป้าหมายคือหัวใจของอีกฝ่ายหมับ! หรู่อี้เอนกายไปด้านหลังเพียงเล็กน้อย แล้วคว้าจับข้อมือของอี้เหมยเอาไว้ได้ทันก่อนจะถึงเป้าหมาย มือบอบบางทว่าหยาบกร้านเพิ่มแรงบีบจนอีกฝ่ายเริ่มมีสีหน้าบิดเบี้ยว ต่างจากสีหน้าและแววตาของนางที่นิ่งเฉย ทว่า แววตานั้นฉายรังสีแห่งการสังหารออกมาอย่างชัดเจนเวลานี้ หญิงสาวทั้งสองยืนอยู่ในลักษณะอาวุธยกประชิดกัน มืออีกข้างก็กำลังยื้อยุดกันอย่างหนัก ฟิ้ว! “อ๊ะ!”หรู่อี้รีบสะบัดตัวให้ออกห่างจากอี้เหมย เมื่ออยู่ ๆ มีอาวุธลับพุ่งตรงมาทางนาง และจะเป็นใครไปมิได้หากไม่ใช่จากคนของอีกฝ่าย และตอนนี้ดูเหมือนทางนั้นก็ดุเดือดมิใช่น้อย คนของพี่ชายนางนั้นมิใช่แค่นักรบกล้าในสงคราม แต่เป็นเงาแห่งวังหลวง จะกำจัดชายหนุ่มนั้นมิง่ายอย่างที่ใจคิดแน่นอนแต่นางก็ไม่ควรรั้งรอให้นานกว่านี้ เก่งปานใดก็พลาดพลั้งได้เช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-25ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่51. เงียบเสียงลง
หญิงสาวโยนสิ่งที่อยู่ในมือลงสู่พื้นดินตรงหน้าอี้เหมย ก่อนจะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา“เจ้าคิดเช่นไรกับสิ่งนี้”สายตาของหรู่อี้มิได้มองไปยังสิ่งที่โยนลงพื้น ทว่ากลับจ้องมองอี้เหมยที่บัดนี้มิอาจควบคุมอาการสั่นสะท้านเอาไว้ได้แม้แต่น้อยริมฝีปากบางสั่นระริกเมื่อมองไปยังสิ่งที่หรู่อี้นำมา มันคือศีรษะของบุรุษผู้หนึ่งซึ่งนางรู้จักดีว่าเขาคือใคร‘ท่านมิเคยเห็นข้าเป็นลูกเลยหรืออย่างไรท่านพ่อ’ นางตัดพ้ออยู่ภายในใจ“อยากทำอะไรก็เชิญ”ใบหน้างามของอี้เหมยเชิดขึ้นสูงด้วยรู้ดีว่า อย่างไรเสีย คืนนี้ นางก็มิอาจรอดไปได้ จะบอกความจริงหรือไม่ ผลก็ออกมามิต่างกันอยู่ดี“ข้ามิชอบตีงูให้หลังหัก เพราะมันอาจแว้งกัดเราได้ทุกเมื่อ ข้าจะเมตตาเจ้าสักหน่อยก็แล้วกัน” เอ่ยจบจึงโน้มใบหน้าไปใกล้กับอีกฝ่าย โดยมืออีกข้างของอี้เหมยที่ยังเป็นอิสระถูกหรู่อี้รวบจับเอาไว้เพื่อป้องกันตัว ด้วยคนเช่นอี้เหมยมีพิษสงรอบกาย“อ๊ะ!”อี้เหมยอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อรู้สึกเหมือนแมลงเล็ก ๆ กัดเข้ายังข้อมือข้างที่ถูกจับเอาไว้ ดวงตามีน้ำคลอหน่วย นางรู้แล้วว่ากำลังจะเกิดสิ่งใดขึ้นกับตนเอง ความเมตตานั้นหามิได้จากแววตาคนเช่นหรู่อี้ ในสนามรบหากปล่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่52. งานเลี้ยงสีเลือด
ลานสำหรับงานเลี้ยงบรรยากาศภายในงานดูรื่นเริง ทั้งการร่ายรำอันงดงามของนางรำหลวง รวมทั้งการแสดงจากบรรดาคุณหนูสกุลใหญ่ที่ต่างอวดประชันความสามารถเพื่อให้ถูกตาต้องใจของชายหนุ่มที่มาร่วมงานทว่าในงานเลี้ยงคงจะหาใครโดดเด่นเทียบเท่าธิดาบุญธรรมจวนชินอ๋องมิได้เลยจริง ๆ ท่านหญิงโม่ฟางเล่อ แม้จะสวมอาภรณ์มิได้หรูหราอันใดมากมาย ทว่า สีและรูปแบบของตัวชุด รวมทั้งเครื่องประดับแม้จะน้อยชิ้น แต่กลับงดงามดั่งเทพธิดา ความงามที่มีอยู่แล้วบวกเข้ากับการแต่งกายอันลงตัว ยิ่งเป็นการขับเน้นความงามเหนือสตรีในงานหยางซานหลางยืนนิ่งในอีกมุม มองท่านหญิงโม่ด้วยสายตาอันว่างเปล่า ซึ่งเวลานี้ เขารอคอยใครอีกคนมากกว่า ในใจลึก ๆ รู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน ว่าคนที่รออยู่นั้นจะมิเชื่อฟังสิ่งที่เขาเป็นกังวลหลิวกุ้ยเฟยก้าวเข้าสู่ในงานพร้อมด้วยกั๋วเต๋อเฟย ความงามของทั้งคู่แตกต่างกันมากทีเดียว สิ่งที่เห็นได้อย่างชัดเจนนั่นคือ หลิวกุ้ยเฟยแม้จะอายุมากแล้ว ทว่า ความอ่อนเยาว์กลับยังคงอยู่ แตกต่างจากกั๋วเต๋อเฟยที่งดงามสดใสด้วยยังอยู่ในวัยสาว แต่ถึงอย่างไร ความงามสง่าของดอกไม้ในวังก็ยังคงน่าชื่นชมกว่าที่อื่นอย่างแน่นอน“ฝ่าบาทเสด็จ”ฮ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่53. ผู้มาเยือน
ชายผู้ทำหน้าที่อารักขาเอ่ยขึ้นมาบ้าง เมื่อมันชัดเจนแล้วว่าผู้มาเยือน ต้องการที่จะประมือกับเขาแต่ผู้เดียว มิได้เกี่ยวข้องอันใดกับผู้เป็นนายหญิงสาวแม้จะรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้างกับการเอ่ยแทรกของผู้ติดตาม แต่นางจะใช้อารมณ์ในเวลาเช่นนี้มิไดเป็นอันขาด แม้ความภักดีจะมีมากจากชายหนุ่ม แต่นางมิอาจคาดเดาจิตใจของผู้คนได้“ข้าพร้อมชี้แนะแนวทางแก่เจ้า น้องชาย”“เช่นนั้นอย่าเสียเวลากันอีกต่อไปเลย พี่ชาย”เอ่ยจบ ชายหนุ่มได้ก้าวออกจากศาลา ตรงไปยังผู้มาเยือนด้วยความองอาจ แสงจากคบเพลิงที่ถูกจุดเอาไว้ด้านอกศาลานั้น แม้จะมีมิมากแต่ก็ทำให้มองเห็นได้ชัดเจน ว่าผู้มาเยือนนั้นสูงสง่ามิแพ้กันเลยทีเดียวถึงวัยจะมากกว่ากันอยู่พอสมควรก็ตามทีหมิงจงเป่าอยากที่จะจบปัญหาทางนี้ให้โดยเร็ว ด้วยใจของเขานั้นพะวงหาและห่วงใยศิษย์ผู้น้องจนแทบจะพุ่งเข้าหายชายหนุ่มเสียเองในคราแรก ติดที่ตรงใครอีกคนกำลังรั้งรอที่จะจบปัญหากับหญิงสาวผู้เป็นนายของชายหนุ่มอยู่ เขาจำต้องอดทนรอเมื่อยืนประจันหน้าแล้ว ทั้งคู่ต่างประสานมือให้แก่กัน นับว่าเป็นการต่อสู้ด้วยเกียรติของบุรุษอย่างแท้จริง หญิงสาวเพียงยืนมองการต่อสู้ด้วยความรู้สึกเฉยชา เพราะจากที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่54. เจ้าทำอันใดลงไป
เหลียนฮัวพยายามที่จะข่มกลั้นน้ำตาและความรวดร้าวภายในเอาไว้ให้มิด แต่เหมือนจะเป็นการพยายามที่ไม่เป็นผลสำเร็จเลยแม้แต่น้อย เมื่อนางยังไม่อาจควบคุมอาการสั่นสะท้านเอาไว้ได้เลย หญิงสาวหยุดนิ่งกับที่แทนการลงมือต่อชายหนุ่ม รอยยิ้มละมุนส่งให้แก่ชายอันเป็นที่รักเฉกเช่นอดีตที่ผ่านมาสำหรับนางในตอนนี้ ต่อให้พยายามต่อสู้กับชายหนุ่มไปจนถึงฟ้าสางก็คงไม่อาจรู้ผลแพ้ชนะอยู่ดี ร่างบางอยู่ห่างจากชายหนุ่มมากพอสมควรก่อนเอ่ยออกมาจากเบื้องลึกของจิตใจ“ข้ารักท่าน หมิงเยว่”คำพูดสุดท้ายที่เปล่งออกมาจากปาก ก่อนที่หญิงสาวจะใช้ความว่องไว กรีดมีดสั้นในมือเข้าที่ลำคอของตนเอง พร้อมรอยยิ้มงดงามที่สุดเท่าที่นางจะทำได้เพื่อคนที่นางรัก มิว่าจะเป็นพี่ชายที่กำลังดำเนินตามแผนการ หรือจะเป็นชายที่นางรักสุดหัวใจที่ยืนอยู่ตรงหน้า“ไม่…! เด็กโง่ เจ้าทำอันใดลงไป”จ้าวหมิงเยว่พุ่งเข้ารับร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด มิให้กายนางกระแทกลงสู่พื้น ไร้คำพูดจากปากของหญิงสาว มีเพียงรอยยิ้มและเลือดที่ไหลรินออกจากปากและบาดแผล ชายหนุ่มพยายามห้ามเลือดเพื่อยื้อลมหายใจของนางทั้งการสกัดจุด ทั้งกดปากแผลเอาไว้หมับ! มือบางคว้าจับมือหนาเอาไว้ ก่อนจะนำม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่55. เสียดาย
ภายในงานเลี้ยง เสนาบดีหนุ่มชูถงดูจะเมามายกว่าผู้อื่น ในสายตาของหยางซานซินนั้น เขามิเคยวางใจในตัวของชูถงเท่าใดนัก ดังนั้นต่อให้เขาไม่มีคนเสเพลเช่นเสนาบดีหนุ่มผู้นี้ก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังอันใด มันสมควรแก่เวลาที่จะลงมือแล้วนั่นเอง“ท่านแม่ทัพใหญ่จะไปที่ใดหรือ”เท้าหนาหยุดชะงักลงในทันทีเมื่อได้ยินเสียงอ้อแอ้ถามเขาขณะที่กำลังจะก้าวออกจากงานเลี้ยง เพื่อจะได้ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการต่อสู้ เขาจะรอแค่เวลาเก็บกวาด“ท่านเสนาบดีชูท่าจะดื่มหนักไป ข้าคิดว่าท่านควรไปพักผ่อนก่อนเถิด”“ก็คงจริงดั่งท่านแม่ทัพว่า ข้าเมา”ชูถงจากไปด้วยอาการเซไปมา เดินแทบมิตรงเลยก็ว่าได้ ก่อนจะหายลับไปกับสวนดอกไม้ด้วยการล้มตึงลงยังพื้นดิน หยางซานซินทำเพียงส่ายหน้าไปมาเบา ๆ เขาจะเก็บคนผู้นี้เอาไว้เพื่ออะไรกัน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเช่นกัน ร่างสูงเดินหายไปอีกด้านอย่างใจเย็นเพื่อทำภารกิจสำคัญเมื่อลับร่างของหยางซานซินไป คนที่เมาหลับอยู่ยังแปลงดอกไม้ได้ลืมตาโพลงขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นยืน พร้อมบิดตัวอย่างเกียจคร้าน“เสียดายสุราชั้นเลิศนัก ที่คืนนี้ต้องมาถูกทำลายเพราะคนเช่นพวกเจ้า หยางซานซิน”มือหนาปัดตามเนื้อตัวที่เปร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่56.ไม่มีคำว่าถอย
การต่อสู้ดูจะรุนแรงขึ้นตามลำดับเมื่อมีแสงไฟเข้ามาช่วย ชายหนุ่มมองการต่อสู้ตรงหน้าด้วยความโกรธแค้น เขารักที่จะอยู่อย่างสงบ ทว่าสายเลือดใกล้ชิดและขุนนางที่สกุลโม่วางใจกลับเป็นผู้คิดคดเสียเอง บัลลังก์นี้นองเลือดมาแทบทุกยุคเลยก็ว่าได้ ทว่า ยุคของผู้เป็นบิดาดูเหมือนจะโหดร้ายกว่าก่อนนักทางด้านสองพี่น้องจากจวนชินอ๋องนั้น โม่ฟางเล่อถูกหลิวกุ้ยเฟยจู่โจมอย่างกะทันหัน ทำให้หญิงสาวจำต้องถอยห่างจากผู้เป็นพี่ชาย“เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ข้าจะไม่มีคำว่าถอย”ถ้อยคำพูดหลุดออกมาจากหลิวกุ้ยเฟย ซึ่งบัดนี้กำลังประจันหน้าอยู่กับโม่ฟางเล่อ หญิงสาวยกยิ้มน้อย ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของหนึ่งในภรรยาของผู้เป็นลุง“ไยพระนางจึงหมายชีวิตข้าด้วยเล่า”“โม่ไป๋หลาน เจ้าพรากหัวใจของข้าไป หรือเจ้าลืมเรื่องที่เจียงไห่ไปสิ้นแล้ว”“หึ ๆ ข้าแค่อยากเป็นคนโง่สักคราเท่านั้น เพราะบางอย่างหากมิเห็นกับตาก็อย่าได้เชื่อ เช่นเดียวกันกับที่ข้าเห็นและกระทำมาแล้วอย่างไรเล่า”หลิวกุ้ยเฟยกำกระบี่แน่นขึ้นเมื่อเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดยังเจียงไห่ ไยนางจะมิรู้ว่าใบหน้างามของนางในตอนนี้นั้น ตัวจริงได้ตายไปแล้วโดยฝีมือของหลิวเจินเจิน และที่สำคัญ หญิงสาว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-29
บทล่าสุด
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่ 83.จบบริบูรณ์
“มิได้นะพ่ะย่ะค่ะฮองเฮา”“นี่คือคำสั่ง ไปซะ”จงกงกงที่ถืออาวุธประจำกายผู้เป็นนายมาด้วย ได้ก้าวไปยังเตียงนอนก่อนจะวางกระบี่ไว้ข้างกายผู้เป็นนายหญิงแล้วขยับออกห่างเยว่เหยียนลุกขึ้นโดยยื่นมือไปรับน้องสาวกลับมาผูกติดกายไว้เช่นเดิม ก่อนจะเดินห่างผู้เป็นมารดาด้วยอาการนิ่งเงียบ มิเอ่ยสิ่งใดกับผู้ใดแม้แต่ครึ่งคำสองแม่ลูกเจ้าของบ้านกลับเข้ามาในห้องพร้อมห่อผ้า มารดาของหย่งฉีก้าวไปหยุดตรงหน้าขององค์ชายเยว่เหยียน ก่อนจะย่อกายให้“บุตรชายของข้าจะนำทางองค์ชายเข้าไปหลบซ่อนในป่าเพคะ”“เจ้าไปกับพวกเขา นี่คือคำสั่งของข้า อย่าได้มีใครขัดคำสั่งหากยังเห็นข้าเป็นฮองเฮาอยู่”“เพคะ เช่นนั้น หม่อมฉันจะปกป้องทั้งสองพระองค์ด้วยชีวิตเพคะ”สองแม่ลูกไม่รอช้า โดยหย่งฉีเป็นคนเดินนำหน้า มีเยว่เหยียนเดินตามไป มารดาของหย่งฉีและองครักษ์ติดตามไปอีกหนึ่งคน ส่วนที่เหลืออยู่ดูแลฮองเฮา รวมถึงจงกงกงที่มิห่างกายผู้เป็นนายหญิงไปที่ใด“พวกเจ้าคิดจะขัดคำสั่งข้าหรืออย่างไรกัน”“พระนาง มิว่าอย่างไร พวกข้าก็มิอาจทอดทิ้งพระนางไปที่ใดได้ ได้โปรดอย่างทรงกริ้วไปเลยพ่ะย่ะค่ะ”ก่อนที่จะทันได้เอ่ยสิ่งใดต่อ เสียงของผู้บุกรุกได้เรียกความสน
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่ 82. ถงไท่ซิน
ชายป่านอกหมู่บ้านร่างสูงของถงไท่ซินยืนเอามือไพล่หลังมองไปยังอีกด้านของป่าที่เป็นเนินเขาเตี้ย ๆแกร๊บ! เสียงเหยียบใบแห้งมาจากทางด้านหลัง เขามิจำต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร“วันนี้ ข้าหวังว่าจะได้รับข่าวที่ดี”“นายท่าน ตอนนี้ที่เฉินอันยังคงนิ่งเงียบอยู่ขอรับ คนของเราพยายามที่จะสืบหาว่า ข่าวเรื่องนายหญิงยังมีชีวิตอยู่นั้นมาจากที่ใดขอรับ ข้าเกรงว่า…เอ่อ...”“เกรงจะเป็นกลลวงให้ข้าเผยตนสินะ” ถงไท่ซินต่อความให้ผู้มารายงาน“ขอรับ”“ในเมื่อตัวข้าก็ชรามากแล้ว จะตายวันใดก็มิอาจบอกได้ แล้วข้าจะกลัวไปเพื่ออะไรกัน”ถงไท่ซินเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนระโหย เขารู้สึกมีความหวังขึ้นมาเมื่อรู้ข่าวว่า แท้จริงแล้ว ภรรยาของเขายังคงมีชีวิตอยู่จากแหล่งข่าวที่ใดสักแหล่งเมื่อไม่กี่วันมานี้ จึงทำให้ชรารีบลงจากเขาเพื่อที่จะมาพบกับคนขอตนเพื่อฟังความจริงจากปากอีกครั้งภาพใบหน้าภรรยาผู้เป็นที่รักเวียนกลับมาในห้วงความคิด พาให้ถงไท่ซินนึกย้อนไปยังเรื่องราวเมื่อนานมาแล้วด้วยหัวใจอันร้าวรานแคว้นเฉินอันตำหนักหลวงซึ่งเป็นที่พำนักร่วมกันของฮ่องเต้เยว่ไท่ซานกับฮองเฮาเยี่ยซีเซียน เวลานี้ทั่วทั้งแคว้นต่างเฉลิมฉลองการถือกำเนิดขององค์
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่ 81.ตอนพิเศษ 4 ถงไท่ซิน
“ท่านตาขอรับ ไยท่านตาถึงได้ชอบที่จะอยู่บนเขาซินไห่นี่เล่าขอรับ ไยมิลงไปอยู่กับพวกเราขอรับ”ถงเอ่อหลางเอ่ยถามผู้เป็นตาด้วยความสงสัย เขาจะขึ้นมาอยู่บนเขาเพื่อฝึกฝนวิชากับผู้เป็นตา ในช่วงเวลาที่ผู้เป็นตากลับจากเกาะดอกเหมย“ตาจะได้มองเห็นยายเจ้าได้ทุกวันอย่างไรเล่า นางอยู่ทิศนั้น ในที่ที่เราจะไม่มีโอกาสไปถึง”“ท่านตาชรามากแล้วก็ทำใจให้สงบเถิดขอรับ ท่านยายได้หลับไปนานแล้วนะขอรับ”“ฮา ๆ เจ้าเด็กน้อย เจ้ามันช่างเจรจาเกินไปแล้ว ไม่นาน ตาของเจ้าก็จะหลับไปชั่วกาลเช่นเดียวกับท่านยายของเจ้า”“ท่านตาขอรับ ท่านอาม่งเหยางดงามมากเลยใช่ไหมขอรับ”เมื่อหลานชายเอ่ยถึงบุตรสาวผู้ล่วงลับ แววตาอ่อนแสงเจือความอาลัยพลันฉายบนดวงตาที่เริ่มฝ้าฟาง ถงไท่ซินหันมามองเด็กชายช่างซัก ก่อนปล่อยวางเรื่องโศกเศร้าในอดีตไปกับสายลม ใช้ลมหายใจที่เหลืออยู่กับปัจจุบันทุกเสี้ยวเวลา ยามลาจากโลกนี้ไปแล้วจะได้มิรู้สึกผิดกับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ระลึกเช่นนั้นจึงส่งยิ้มกว้างให้หลานชาย เอ่ยด้วยน้ำเสียงแกมหยอกเย้าเอ็นดู“ใช่แล้ว นางงดงามมิแพ้มารดาของเจ้าเลย เจ้าอยากรู้ไปทำไมรึ”“ก็เพราะใคร ๆ ก็ว่ามู่หลันเหมือนท่านอามาก เอ่อ…จากที่ข้ามองดู
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่80. ตอนพิเศษ 3.
“เสด็จพี่ทั้งสองอย่าทรงกังวลไปเลย อย่างไรเสีย ลูกหลานของเราก็เลือกที่จะทอดทิ้งเราไปแล้ว”โม่เหยียนเฉาและโม่เหยาต่างหันขวับมามองน้องชายเป็นตาเดียว ด้วยถ้อยคำตอนท้ายมันขัดกันกับคำตอนต้น โม่หยางจงยิ้มร่า เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาสงสัยของพี่ชายทั้งสอง“เจ้ายังเป็นปกติดีอยู่หรือไม่ หยางจง”“ข้าแค่อยากให้เสด็จพี่ทั้งสองผ่อนคลายลงบ้าง อนาคตจะเป็นเช่นไร เรามิอาจบอกได้ แค่ตอนนี้ เราสามพี่น้องยังมีลมหายใจดื่มด่ำกับความสุขยามชราก็ดีมากแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“หึ ๆ เจ้าก็เป็นเสียแบบนี้ เข้าข้างในกันดีกว่า ข้าหิวมากแล้ว”สามพี่น้องพากันก้าวเข้าไปในตัวบ้าน พร้อมเสียงหัวเราะกันอย่างมีความสุข เสียงสนทนากันอย่างออกรสของพี่น้องสกุลโม่นั้น ยากที่ใครจะได้พบเห็น ยามใดที่มายังบ้านหลังนี้ พวกเขาจะละวางเรื่องบ้านเมืองลงชั่วคราวเพื่อสัมผัสความอบอุ่นจากสัมพันธ์พี่น้องร่วมสายเลือดที่น้อยครั้งจะได้มีโอกาสพบปะกันพร้อมหน้าเช่นนี้หุบเขาเหมยแดงหญิงสาวในชุดสีดำนั่งเหม่อมองไปยังด้านนอกหน้าผาที่ยื่นออกไปยังน้ำตก ใบหน้าครึ่งหนึ่งถูกปิดด้วยหน้ากากสีเงิน ดวงตานั้นกลับมามองเห็นแล้วก็จริง ทว่า รอยแผลที่อยู่ภายใต้หน้ากากกลับยังคงมีอย
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่79. รับโทษ
เสียงอู้อี้ของถงมู่หลัน ทำให้จ้าวอวิ๋นรีบลุกขึ้นไปคว้าตัวหลานรักขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะพานางก้าวมายังเตียงของผู้เป็นพี่ชายตามคำเว้าวอนร่างอ้วนกลมดิ้นเล็กน้อยเพื่อที่จะลงไปนั่งบนเตียงของพี่ชายที่ตอนนี้กำลังนอนกระสับกระส่าย มือป้อมนุ่มนิ่มเอื้อมไปแตะยังแก้มของพี่ชาย ก่อนจะทุ่มตัวลงไปเต็มแรงทับอยู่บนอกของถงเอ่อหลาง สร้างความตกใจให้แก่ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ก่อนที่โม่ฟางเล่อจะยื่นมือไปเพื่ออุ้มบุตรสาวออกมาหมับ! มือของถงเอ่อหลางรวบกอดร่างอ้วนของน้องสาวเอาไว้แนบอกราวกับปกป้อง เช่นที่เคยทำมาตลอดในยามที่เขาเกรงว่านางจะเสียใจหรือกลัวใครจะมาทำร้ายน้องสาวเพียงคนเดียวเด็กชายหวาดกลัวว่าจะไม่อาจคุ้มครองคนที่ตนรักให้ปลอดภัย เหมือนในอดีตที่เขามิอาจปกป้องคนที่รักเอาไว้ได้“พี่จะปกป้องเจ้ามิให้ผู้ใดทำร้ายเจ้าได้”“อือ ๆ พี่ใหญ่ ข้าร้อน ท่านพี่ตื่นได้แล้ว”ถงเอ่อหลางลืมตาโพลงขึ้นในทันที ร่างอ้วนกลมที่อยู่บนตัวเขานั้นช่างเหมือนใครบางคนในอดีตเหลือเกิน มือเรียวยกขึ้นลูบแก้มยุ้ยของน้องสาว“พี่รู้สึกว่ามีหินก้อนใหญ่หล่นทับตัวอย่างไรไม่รู้”“มีที่ไหนเล่าเจ้าคะก้อนหิน มีแค่อนาคตของหญิงงามที่สุดใต้หล้า
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่78.คราวหลัง
อวี้หลิงเซียวยกมือขึ้นห้ามองครักษ์เอาไว้เสียก่อน นางในตอนนี้แม้จะมียศแต่ก็เป็นธิดาของเจ้าเมืองเท่านั้น จะถืออำนาจบาตรใหญ่มากเกินไปมันดูไม่ดีสักเท่าไร ยิ่งมองการแต่งกายของเด็กน้อยทั้งสองคนนั้นแล้วบอกได้เพียงว่ามิธรรมดาเป็นแน่ไหนจะบุรุษหลายคนที่ยืนอยู่นั่นอีก มองแค่ปราดเดียวนางก็รู้ได้ว่าเป็นยอดฝีมือระดับสูงทุกคน โดยเฉพาะคนที่อุ้มเด็กหญิงตัวอ้วนนั่นด้วยแล้ว ยิ่งมิควรที่จะต่อกรด้วย นางฝึกยุทธ์ตั้งแต่ห้าขวบ เติบโตมากับพี่ชายที่เป็นทหารย่อมต้องถูกสอนมาเป็นอย่างดี“ข้าน้อยหลิงเซียว ต้องขออภัยท่านอาด้วยนะเจ้าคะที่มารบกวน ด้วยข้านึกว่าเป็นชาวบ้านทั่ว ๆ ไป เกรงจะเกิดอันตรายเอาได้หากมีโจรป่าผ่านมา”“ขอบใจเจ้ามากคุณหนู แล้วคราวหลัง ข้าจะเตือนหลาน ๆ ให้ระวังตัวให้มากขึ้น” จ้าวอวิ๋นนึกชื่นชมแม่สาวน้อยคนนี้ในใจ ดูเหมือนความนึกคิดของนางจะเติบโตกว่าวัยที่แท้จริงหลายปีทีเดียว“เจ้าค่ะ”“พี่สาว มากินกุ้งด้วยกันสิเจ้าคะ มู่หลันอยากมีพี่สาว มู่หลันไม่ชอบพี่ชายแล้ว”เด็กน้อยแก้มยุ้ยมิพูดเปล่า แต่ยังทำท่าทางน่าเอ็นดู พร้อมรอยยิ้มกว้างจนทำให้ตาของนางกลายเป็นเส้นตรง ก่อนจะสะบัดหน้าให้ผู้เป็นพี่ชายที่หันกลับ
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่77. ตอนพิเศษ 2 พี่น้องสกุลถง
“พี่บอกเจ้ากี่ครั้งแล้ว ถงมู่หลัน ว่าอย่าทำเช่นนี้อีก” เสียงเด็กชายวัยสิบขวบกำลังต่อว่าเด็กหญิงวันหกขวบด้วยท่าทางของผู้ใหญ่“…”แต่ยิ่งทำให้ผู้เป็นพี่รู้สึกโมโหขึ้นเป็นเท่าตัว เมื่อเด็กหญิงแก้มยุ้ยทำเพียงสบตาเขา ไม่มีแม้แต่คำแก้ต่างหรือยอมรับในความผิดหลุดจากปากเล็ก ๆ นั่นสักคำ ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มบิดเบ้พร้อมน้ำใส ๆ เอ่อคลอหน่วยตา ทั้งยังเม้มปากเสมือนเขากำลังทำร้ายนางให้เจ็บปวดแสนสาหัส“เฮ้อ!” ถงเอ่อหลางทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ วันนี้ เขาออกมาตกปลายังลำธารห่างจากตัวเมืองเจียงไห่พร้อมด้วยผู้ดูแล แต่ใครจะไปคิดว่าน้องสาวตัวดีจะแอบติดตามออกมาโดยแอบอยู่ใต้รถม้าของเขายิ่งคิดถึงสภาพเวลาผู้เป็นน้องสาวต้องเกาะอยู่ใต้ท้องรถม้า อาการสั่นสะท้านไปทั่วกายก็พลันเกิดขึ้น หากนางเผลอหลับหรือรถม้าวิ่งเร็วจนไปกระแทกกับอะไรเข้า นางอาจได้รับบาดเจ็บก็เป็นได้“มู่หลัน พี่มีเจ้าแค่คนเดียว รู้หรือไม่ อย่าได้ทำให้ตัวน้องเองเป็นอะไรไป เข้าใจที่พี่พูดรึไม่”ถงเอ่อหลางใช้สองแขนรวบร่างอ้วนกลมของน้องสาวเข้ามาในอ้อมกอด ก่อนจะใช้มือลูบศีรษะนางเบา ๆ เขาจำต้องทำให้นางยิ้มก่อนกลับบ้าน มิเช่นนั้น เขาจะถูกกักบริเวณเป็นแน่ หากผู
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่76.เสียงม้าตื่นตกใจ
เวลาผ่านไปเพียงขวบปี จิ้นอ๋องโม่หยางจงถูกจับได้ว่าคิดกบฏ ซ้ำยังฉ้อราชบังหลวง ทำให้ต้องโทษประหาร ส่วนพระชายาและพระธิดาถูกขับออกจากเมืองหลวง ทำให้ชื่อของจิ้นอ๋องโม่หยางจงถูกลบออกจากราชวงศ์ไปโดยปริยายทว่า ระหว่างทางขบวนส่งตัวอดีตพระชายาและท่านหญิงโม่เหลียนฮัวออกจากเมืองหลวงนั้น เกิดเรื่องมิคาดฝันขึ้นฮี้ ๆ เสียงม้าตื่นตกใจและเสียงการต่อสู้จากด้านนอกทำให้สองแม่ลูกที่นั่งอยู่ภายในรถม้าหวีดร้องด้วยอาการเสียขวัญ ทั้งคู่ต่างรีบลงจากรถม้า ก่อนจะวิ่งลึกเข้าไปในป่า ทว่า เสียงการไล่ล่าประชิดเข้ามาทุกขณะ จนในที่สุดทั้งคู่ก็ได้ตกอยู่ในวงล้อม“เจ้าคิดจะทำอะไร มิรู้หรือว่าข้าคือผู้ใด”“เพราะรู้อย่างไรเล่าถึงได้มา”“ท่านแม่ เราถูกสั่งฆ่าใช่หรือไม่เพคะ”“ท่านหญิงทรงปราดเปรื่องยิ่งนัก ฝ่าบาททรงเมตตาต่อท่านทั้งสองยิ่ง ที่จะมอบความตายให้อย่างสงบโดยมิต้องทนมีชีวิตอยู่อับอายชาวเมือง ตายซะเถอะท่านหญิงทั้งสอง ดีกว่าอยู่เป็นแน่” คำพูดคล้ายชี้ชวนอย่างหวังดี ทว่า ความหมายกลับตรงกันข้ามร่างสูงของนักฆ่าในชุดดำที่อำพรางใบหน้าหลงเหลือเพียงดวงตาย่างสามขุมเข้ามาทุกทิศทาง แสงแดดกระทบดาบที่เงื้อง่าขึ้นสูงสะท้อนเข้าดว
ภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 ตอนที่75. ข้ารักเจ้า
‘เมื่อผู้ใดร้ายมา ข้าจะร้ายกลับมากกว่าหลายเท่านัก’ ในภายหน้า นางต้องมีลูก หากนางมิเข้มแข็งพอแล้วจะปกป้องพวกเขาที่จะเกิดมาในอนาคตได้อย่างไรกันจะให้ฝากลมหายใจไว้ที่ผู้อื่นนั้นย่อมเป็นไปมิได้ ไม่มีผู้ใดหายใจแทนกันได้ แม้แต่สามีของนางเองก็มิอาจทำเช่นนั้นได้ สองมือตนเองเท่านั้นที่นางวางใจ และสองมือนี้ที่จะปกป้องคนที่รักจนกว่าลมหายใจของนางจะหมดลง‘ข้ารักพวกท่านทุกคน ครอบครัวของข้า’“เล่อเล่อ คิดอันใดอยู่หรือ”“เปล่าเจ้าค่ะ”ถงเหยียนเจี๋ยโอบกอดภรรยาจากทางด้านหลัง คางหนาวางบนไหล่มน มีหรือว่าเขาจะไม่รู้ว่าเวลานี้ภรรยากำลังคิดสิ่งใดในหัวมากมาย รวมถึงเรื่องของเขาที่ต้องสูญเสียน้องสาวเพียงคนเดียวไป ในคืนแรกนั้น ภรรยาโทษตัวนางเองว่าเพราะเขาแต่งงานกับนาง เรื่องเช่นนี้ถึงเกิดขึ้น กว่าที่เขาจะปลอบประโลมจนสงบลงได้ก็ใช้เวลานานกว่าสองชั่วยามการตายของม่งเหยาทำให้ใครหลายคนโทษตนเองว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวของเขาต้องตาย แต่ไม่เลย หากน้องสาวของเขาจะหลบเลี่ยงเรื่องนี้ก็ย่อมทำได้ แต่นางเลือกที่จะก้าวเข้าสู่สนามรบด้วยตัวเอง ดังนั้น เขาและบิดาจึงไม่คิดที่จะโทษผู้ใดทั้งนั้น“เล่อเล่อ เราเป็นสามีภรรยากันจริ
