Library

Home / รักโบราณ / พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! / NC คาถามหาสยิว

NC คาถามหาสยิว

Author: KraTak

Last Updated: 2025-01-13 22:02:37

NC คาถามหาสยิว

กลางดึกคืนนั้น แม่แย้มปลุกคุณหญิงเอิบให้ตื่นขึ้น พวกนางแอบลอบออกจากเรือน มุ่งตรงเข้าไปยังป่าท้ายป่าช้าแห่งหนึ่ง

"วังเวงเสียจริง"

คุณหญิงเอิบชักกลัว นางบีบมือแม่แย้มแน่น พอมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นควันธูปคลุ้ง เสียงสวดคาถาอะไรสักอย่างยิ่งทำให้นางขนลุก

"ผู้ใดมาหาข้าเสียดึกดื่น"

หมอผีถีบประตูออกมาจนคุณหญิงเอิบสะดุ้ง แต่พ่อหมอนั้นดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนาง

หมอผีหนุ่มมีชื่อว่าไกร เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม รูปร่างกำยำ สักยันต์ที่แขนและลำตัว ดวงตาเขาดูเย้ายวนจนคุณหญิงเอิบต้องหลบสายตา

"ว่าอย่างไร ข้าถามทำไม่ตอบ?"

"เอ่อ พ่อหมอ ข้าชื่อแย้ม ส่วนนี่คือนายของข้า คุณหญิงเอิบเจ้าค่ะ" แม่แย้มลนลานรีบตอบ

"เข้ามา"

หมอผีไกรพาทั้งสองเข้ามาด้านใน ภายในนั้นมีแต่ของน่าขนหัวลุก กลิ่นยากลิ่นธูปก็คละคลุ้งจนคุณหญิงเอิบต้องเอามือปิดจมูกไว้

"เจ้าว่ามา มีสิ่งใดให้ข้าช่วย"

พ่อหมอนั่งลง ทั้งสองก็นั่งตาม

"คืออย่างนี้นะเจ้าคะ นายของข้าเป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาสุรเดช แต่งงานอยู่กินกันมาสิบปีแล้ว แต่พักหลังๆมานี้ท่านเจ้าคุณทำตัวห่างเหิน แถมยังรับอนุเข้ามา ทั้งรักทั้งหลงนางคนนั้น จนคุณหญิงกลายเป็นหัวหลักหัวตอภายในเรือนเลยเจ้าค่ะ" แม่แย้มเล่าไปกัดฟันไป เพราะโกรธเกลียดคนพวกนั้นเหลือเกิน

"อ่าาา มันก็เรื่องปกติของพวกพระยามิใช่หรือ บางคนมีเมียเป็นร้อย ก็เห็นยังอยู่กันได้ดีมิใช่รึ?" พ่อหมอพูดแหย่คุณหญิง "แต่ถ้ามาอยู่กับหมอผีจนๆ เขาอาจจะรักเจ้าคนเดียวก็ได้นะ...."

"แหม พ่อหมอก็อย่าพูดเล่นไป"

"ถึงจะเป็นเรื่องปกติ แต่คุณหญิงก็อยากเป็นที่หนึ่งในใจสามีนี่เจ้าคะ" แม่แย้มพูดอย่างเข้าอกเข้าใจเจ้านาย

"ข้าอยากได้ยาเสน่ห์ ที่ทำให้ท่านเจ้าคุณกลับมารักข้าดังเดิม" คุณหญิงเอิบสบตาหมอผี ใบหน้างามของนางต้องแสงเทียน ราวกับภาพวาดงดงามที่มีชีวิต

"เช่นนั้น...นางแย้มเจ้าออกไปก่อน" พ่อหมอไกรสั่ง

"หาาาาา จะให้ข้าไปที่ใด ข้างนอกเงียบวังเวงเช่นนั้น เกิดผีป่าผีไพรมาหักคอข้าตายจะทำเช่นไร" แม่แย้มโวยวาย

"พิธีกรรมต้องมีแต่ข้ากับผู้ที่จะทำยาเสน่ห์" หมอผียืนยัน

"ไปนั่งรอที่ใต้ต้นไทรใหญ่ พอเสร็จพิธีคุณหญิงของเจ้าจะออกไปหาเอง"

คุณหญิงเอิบพยักหน้าให้แม่แย้มออกไปได้ "ต้นไทรอยู่ตั้งไกลนะเจ้าคะ" นางนึกห่วงคุณหญิง แต่ก็ต้องจำใจออกไป...

"เจ้าแน่ใจหรือไม่ที่จะทำพิธีนี้"

"แน่ใจเจ้าค่ะ" คุณหญิงเอิบเสียงสั่น นางอายที่ต้องมองสายตายั่วยวนของพ่อหมอ มันช่างหวานและเย้ายวนเหลือเกิน นางไม่เคยพบชายที่มีนัยน์ตาเช่นนี้มาก่อน....

"ถอดเสื้อผ้าของเจ้าออก" หมอผีไกรออกคำสั่ง "พิธีกรรมจะได้ผลหากเจ้าเชื่อฟังข้า"

"เจ้าค่ะ"

นางตั้งใจแน่วแน่แล้ว ถึงแม้จะรู้สึกว่าเสื่อมเสียเกียรติอยู่บ้าง แต่เพื่อให้ได้หัวใจของเจ้าพระยาสุรเดชกลับคืนมา นางยอมทำทุกอย่าง

นางปลดชุดของตนเองออกช้าๆ เรือนร่างงดงาม ผิวกายนวลเนียนสมกับเป็นผู้รากมากดี

"ขึ้นมานอนบนแท่นพิธี"

หมอผีไกรชี้ไปที่เตียงขนาดพอดีนอนหนึ่งคน ความจริงมันเป็นเตียงนอนเขา ไม่เคยมีใครได้ขึ้นไปนอนมาก่อน!!!

น้ำมันกลิ่นหอมถูกหยดลงบนต้นคอขาว มือหยาบกระด้างลูบไล้ ก่อนที่จะเลื่อนขึ้นมาที่ริมฝีปากนาง

"โอมมมม จงรัก จงจูบ จงเลีย" เขาลูบปากนางไปมา คุณหญิงถึงกับตัวสั่น สองปีแล้วที่ผู้เป็นสามีไม่แตะต้องนางเลย...

เขาหยดน้ำมันลงที่ดอกบัวตูมสองเต้า กลีบดอกแข็งชูชัน มือสากลูบปลอบใจ ถูเคล้นยอดดอกบัวงาม จนคุณหญิงเอิบเม้มปากแน่น ใบหน้านางเหยเก เสียวสยิวจนเก็บอาการไม่อยู่

"โอม ร่างกายนี้จงรัก จงถวิลหา"

มือใหญ่ลูบไล้ลงมาที่หน้าท้อง นางเสียววาบ เหงื่อเริ่มไหลซึม

"เอาเช้า เอาเย็น เอาแต่รูนี้"

ฝ่ามือเลื่อนลงมาที่จุดสยิว สองกลีบถูกแหวกอ้า น้ำมันถูกชโลม นิ้วกลางค่อยๆชำแรกเข้าไปด้านใน

"อะ อ๊าาาาาา"

สองปีแล้วที่สามีไม่สัมผัสนางเลย คุณหญิงเอิบผู้เหงากายเหงาใจ อ้าขาออกกว้าง ควบคุมอาการของตัวเองไม่อยู่

"แทงเช้า แทงบ่าย แทงเย็น แทงทั้งวันทั้งคืน"

นิ้วใหญ่จ้วงแทง กระแทกรูสวาทนางอย่างรุนแรง

"เอาแต่รูนี้ แทงแต่รูนี้" พ่อหมอร่ายมนต์ เพิ่มนิ้วเป็นสาม กระหน่ำแทงเข้าออก น้ำหวานคุณหญิงไหลนอง ขานางสั่นระริก

"อ๊าๆๆๆๆๆ พ่อหมอออ"

นางเสียวใจแทบขาด นี่มันพิธีอะไรกัน ทำไมถึง.... "อูยยยยย" นางตัวสั่น ความปรารถนาที่กักเก็บไว้มานานเริ่มทะลักทลาย

"เพี้ยงงงงงง"

หมอผีไกรอมน้ำแล้วพ่นใส่เนินสวาทนาง เขาชักนิ้วออก ก่อนจะใช้ฝ่ามือบดบี้เม็ดสวรรค์ที่กำลังแข็งเป็นไต

"รักเม็ดนี้ รักรูนี้ ดูดเลียทุกวัน เพี้ยงๆๆๆๆๆ"

ฝ่ามือถูขยี้ เม็ดแข็งถูกเสียดสี คุณหญิงเอิบเอวลอย ความเสียวสุดขีดทำตัวนางกระตุกเฮือกๆ

"อะ อะ อ๊าๆๆๆๆๆๆ"

นางดิ้นตัวบิดตัวงอ พ่อหมอลุกขึ้นก่อนจะเป่าน้ำใส่ทั่วตัวนาง

"เพี้ยงๆๆๆๆๆๆ"

----------------------

"อะ คุณหญิงมาแล้ว"

แม่แย้มที่นั่งตบยุงรออยู่เสียนานรีบวิ่งไปหาผู้เป็นนาย

"เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ"

"อือ พ่อหมอให้ยาเสน่ห์มา เจ้าต้องหาทางผสมใส่อาหารให้คุณพี่กินให้ได้นะ"

"ได้เลยเจ้าค่ะ เชื่อมืออีแย้มได้เลย"

Previous Chapter Next Chapter

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่านหมอขอรักษาอาการ
NC ท่านหมอขอรักษาอาการคุณหญิงเอิบเดินกลับมายังเรือนด้วยขาสั่นพั่บ ๆ ความเหนื่อยล้าทำให้นางแทบทรุดลงกับพื้น ทันทีที่มาถึง นางต่าย บ่าวคนใหม่ที่เข้ามาทำหน้าที่แทนแม่แย้ม รีบวิ่งเข้ามาประคองนางด้วยความตกใจ“คุณหญิงเจ้าขา ให้ข้าช่วยเจ้าค่ะ” นางต่ายเอ่ยพร้อมกับหาน้ำมาให้นางดื่มอย่างเร่งรีบร่างอ่อนแรงของคุณหญิงพิงกับเสาเรือน มือเรียวบางจับขันน้ำขึ้นดื่ม ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว แต่สิ่งที่รบกวนนางที่สุดคือลางสังหรณ์บางอย่างที่หนักอึ้งในใจ นางรู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องร้ายหลายวันผ่านไป ข่าวลือเกี่ยวกับกลิ่นเหม็นเน่าที่โชยมาใต้ต้นมะเดื่อใหญ่ในป่าหลังเรือนแพร่สะพัดไปทั่ว นางดวงเป็นคนแรกที่ร้องบอกเรื่องนี้กับคุณหญิงเอิบ ทันทีที่ได้ยินข่าว นางรีบออกไปยังที่เกิดเหตุ พร้อมด้วยบ่าวไพร่ติดตาม"เอาอย่างไรดีเจ้าคะคุณพี่"ที่เรือนใหญ่มีอยู่สองคนที่กำลังร้อนใจ แต่ก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณหญิงเอิบมาถึงต้นมะเดื่อใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยบ้านเรือนใกล้เคียง กลิ่นเน่าเหม็นรุนแรงกระทบจมูกจนทุกคนต้องยกผ้าขึ้นปิดใบหน้า ร่างหนึ่งที่ขึ้นอืดจนบวมเป่งนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ต้นไม้ ผิวหนังที่ดำคล้ำและเ
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอก.ปลอบใจข้าที
NC ตอก.ปลอบใจข้าทียามเช้าตรู่เมื่อแสงอาทิตย์เริ่มทาบไล้บนผืนดิน คุณหญิงเอิบที่ร่างกายยังเจ็บระบมจากการกระทำอันโหดร้ายของเจ้าพระยาสุรเดช เดินมุ่งหน้าไปยังสำนักของพ่อหมอไกร ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดทำให้นางแทบทรุดลงทุกย่างก้าว แต่หัวใจของนางยังคงผลักดันให้เดินต่อไป"แอบออกไปไหนอีกแล้ว" นางต่าย บ่าวคนใหม่ของคุณหญิงมองอย่างใคร่รู้"เหตุใดไม่ยอมให้ข้าตามไปด้วย"เมื่อมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นหอมของสมุนไพรตลบอบอวลในอากาศ คุณหญิงเอิบเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา พ่อหมอไกรเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำ ดวงตาคมกริบของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในทันทีที่เห็นนาง“คุณหญิง...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ก่อนจะก้าวเข้ามาประคองร่างนางอย่างอ่อนโยน“ท่านช่วยข้าด้วย...” นางเอ่ยเสียงสั่น ร่างกายของนางสั่นระริก น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้หลั่งรินออกมาพ่อหมอไกรมองรอยช้ำบนแขนและข้อมือของนาง ดวงตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว แต่กลับควบคุมอารมณ์ไว้ “ใครทำอันใดเจ้า เอิบ...”นางมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิงวอน "ข้า...ข้าต้องการท่าน" เสียงของนางแผ่วเบาแต่หนักแน่น"ช่วยทำให้ข้าลืมเลือนความเจ็บปวดที""ได้โปรด เอามาให้
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC สองสตรีกรีดร้อง
NC สองสตรีกรีดร้องวันถัดมา...นางดวงยังคงทำงานในเรือนใหญ่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แม้ในใจจะคุกรุ่นไปด้วยความคิดหลากหลาย นางพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ราวกับไม่เคยรู้หรือเห็นสิ่งใดเกี่ยวกับคุณหญิงเอิบและบุรุษปริศนา ทว่าความลับที่นางได้เห็นในวันนั้น ยังคงถูกจดจำไว้อย่างแน่นหนา"เมื่อถึงเวลา..." นางพึมพำกับตัวเองในยามลับตาคน รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าบ่งบอกถึงความตั้งใจที่ซ่อนเร้นยามค่ำคืนที่ความสงบแปรเปลี่ยนในคืนนั้น เจ้าพระยาสุรเดชกลับเรือนในสภาพมึนเมา กลิ่นเหล้าฉุนโชยไปทั่วร่าง เขาเดินโซเซขึ้นเรือนเล็กก่อนจะผลักประตูเข้าไปหาคุณหญิงเอิบที่กำลังนั่งอยู่ในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"เอิบ! นังแพศยา!" เสียงของเขาดังก้องพร้อมกับการกระชากแขนของนางให้ลุกขึ้นอย่างรุนแรง"ท่านเจ้าคุณ! ข้าทำสิ่งใดผิดอีกเล่า?" นางถามพลางพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC เล่นชู้ที่บ้านร้าง
NC เล่นชู้ที่บ้านร้างในยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องทั่วเรือน นางดวง ทาสสาวผู้บังเอิญเดินออกมาทางหลังเรือนเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย พลันสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับเงาของใครบางคนที่เคลื่อนไหวอยู่ในความมืด นางหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และในไม่ช้าร่างสูงของพ่อหมอไกรก็ปรากฏชัดเจนขึ้นเขาเดินออกจากเรือนของคุณหญิงเอิบอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อผ่านบริเวณที่นางดวงซ่อนตัวอยู่ เขากลับชะงัก ราวกับสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของนางดวงตาคมกริบของพ่อหมอไกรมองตรงมาที่นางดวงในเงามืด ท่าทางของเขามิได้แสดงถึงความตกใจ แต่กลับเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและน่ากลัว นางดวงรู้สึกเหมือนถูกตรึงไว้กับที่ ไม่สามารถหลบสายตานั้นได้“เจ้ามาอยู่ที่นี่ทำไม?”พ่อหมอไกรเอ่ยเสียงต่ำ ราวกับต้องการให้คำพูดนั้นจมลึกลงในใจของนางนางดวงออกจากที่ซ่อนด้วยความลังเล แต่สายตาของนางยังคงจับจ้องที่เขา “ข้า...ข้าได้ยินเสียงผิดปกติ จึงออกมาดูเจ้าค่ะ” นางตอบตะกุกตะกัก พยายามหาคำอธิบายที่ดูไม่น่าสงสัย&nbs
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC บุกขึ้นมาตำ!!
NC บุกขึ้นมาตำ!!แสงเงินยวงจากดวงจันทร์ลอดผ่านร่มไม้ใหญ่ในยามดึกสงัด คุณหญิงเอิบถอนใจยาวพลางจัดผมที่หลุดรุ่ยให้เข้าทรง ก่อนย่องก้าวออกจากเรือนเล็กที่ซ่อนเร้นไว้ลับสายตาผู้คนในป่ารกชัฏ ร่างงามของนางซบไหล่พ่อหมอไกรเมื่อครู่ ความอบอุ่นของเขายังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของนาง แต่นางจำต้องจากมาเสียก่อนรุ่งสาง หากถูกจับได้ว่าแอบลักลอบมาในที่นี้ ย่อมกลายเป็นเรื่องใหญ่เป็นแน่"จะไปแล้วหรือ"เสียงของพ่อหมอไกรดังแผ่วข้างหู ในตอนที่นางจะลุกออกมา น้ำเสียงนั้นยังสะกิดใจนางยิ่งนัก หากเพียงชีวิตของนางมีอิสระได้บ้าง นางคงไม่ต้องทนทุกข์ใจถึงเพียงนี้ย่างเท้ากลับเรือนในความมืด นางหวังเพียงว่าแม่แย้มจะรออยู่ที่เรือน แต่เมื่อไปถึง นางกลับพบว่าเรือนนั้นเงียบสงัด แม่แย้มมิได้อยู่เฝ้าตามที่สั่งไว้ นาง
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC นางเอิบผู้หิวโหย
NC นางเอิบผู้หิวโหย"คุณหญิง""เอิบ เรียกข้าว่าเอิบก็พอ""เช่นนั้นหรือ""เอิบ แม่เอิบของข้า"หมอผีไกรจับดอกบัวตูมที่ยังเต่งตึง มือนวดคลึงสองเต้านั้น "อือ พ่อหมอ""พี่ไกร เรียกเช่นนี้ได้หรือไม่" เขาถาม ก่อนจะเขี่ยที่ยอดอกนาง สามีไม่แตะต้องนางมาสองปีแล้ว หญิงสาวมีความต้องการเอ่อล้น นางแอ่นอก กดเขาลงดูดยอดอกที่กำลังแข็งตัั้ง"พี่ไกร"หมอผีไกรพอใจ เขาดูดดึงยอดอกนางขึ้น "อะ อร๊ายยยย" มือก็ลูบถูที่ติ่งสวาทเม็ดใหญ่ของนาง "ข้าอยากเลีย" เขาขยับมากระซิบข้างหู คุณหญิงเอิบเสียววาบ คว้าจับแก่นกายเขาที่กำลังแข็ง"อูย ยาวจังพี่" นางเลียปาก อยากเหลือเกิน สองปีที่ขาดการกระทุ้งเสียดสี เจ้าพระยาสุรเดชไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้ภรรยาหิวโหยมากเพียงใด"ข้าจะแทงให้ลึก""ข้าก็จะอ้าขากว้างๆ"คำพูดหยาบโลนช่วยปลุกอารมณ์ให้ทั้งคู่ บัดนี้พ่อหมอกลายเป็น'ไอ้ไกร'แล้ว เขาก้มลงเลียกลีบกุหลาบสีชมพูสวย "อ่าาาาาาาาห์" แหวกกลีบอ้า กวาดลิ้นเลียเม็ดสวรรค์นางเอิบ"อูย พี่ ข้าเสียววววว"นางสะดุ้งเฮือก เพราะไม่ถูกสามีสัมผัสมานาน นางจึงมีอารมณ์อยากรุนแรง น้ำอยากสีใสไหลเยิ้มเปียก ช่องทางรักขมิบสู้ลิ้น ติ่งสยิวแข็งเป้ง ถูกลิ้นนุ่มๆลากถู
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! กอดให้เจ้าลืม
กอดให้เจ้าลืม"โอ๊ย เรือจะพาข้าล่มวันไหนก็ไม่รู้" หมอผีไกรหรือไอ้ไกรพายเรือผุๆพังๆเพื่อข้ามฝั่งไปขายสมุนไพรและของป่า เขาเอาผ้าปิดหน้าไว้เหลือแค่ดวงตาไว้มองทาง แขนกำยำพายเรือไปบ่นไป อีกมือก็ยัดปลาแห้งเข้าปาก แต่แล้วก็ถูกเรือใหญ่ชนท้ายเรือ จนเรือผุๆของเขาหักลงจริงๆ!!!"โอ๊ย ช่วยด้วยๆ โอ๊ย ข้าว่ายน้ำไม่เก่ง" ไอ้ไกรตะเกียกตะกายปีนขึ้นเรือที่ชนเขานั่นแหละ เสียงโวยวายของคนในเรือดังลั่น"ว้าย! ลงไปเดี๋ยวนี้นะ ขึ้นมาทำไม" นางจันทร์โวยวายไม่พอใจ"บ๊ะ มึงจะปีนขึ้นมาทำไม เรือกูเลอะเทอะหมดแล้ว"เสียงตวาดของชายสูงศักดิ์ทำเอาไอ้ไกรโมโห "ก็เรือพวกเอ็งชนข้า น้ำเชี่ยวขนาดนี้ ดีแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่จมน้ำตาย แล้วกับอีแค่ขอขึ้นเรือแค่นี้มันจะอะไรนักหนา!!!""ไอ้ไพร่ชั้นต่ำ"เจ้าพระยาสุรเดชเลือดขึ้นหน้า ปกติเขาเป็นคนโมโหร้ายอยู่แล้ว และวันนี้ยิ่งหนักเข้าไปอีก เพราะคำขอหย่าขาดกับภรรยาพระราชทานได้รับการปฏิเสธ"ในเมื่อเต็มใจรับนางไปแล้ว จะมาหาเรื่องทอดทิ้งเอาปานนี้ก็กระไรอยู่" ทางราชสำนักว่ามาอย่างนี้ เจ้าพระยาสุรเดชแทบจะกระอักเลือดตาย เขาไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว เพราะเกลียดชังคุณหญิงเอิบเหลือเกิน แม้แต่อยู่ในชายคา
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ความลับของหมอผี
ความลับของหมอผี"ทางนี้เจ้าค่ะคุณหญิง"คุณหญิงเอิบเดินลัดเลาะเข้ามาด้านหลังเรือนเพราะกลัวคนเห็น แม่แย้มถือตะเกียงนำทาง ก่อนจะต้องหยุดชะงักไป"พวกเจ้าไปที่ใดมา"น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของเจ้าพระยาสุรเดชทำให้ทั้งสองตกใจอยู่ไม่น้อย"คุณพี่ คือ....""ดึกดื่นป่านนี้ไปนอนกกชู้ที่ใดมารึ?" ไม่ใช่ว่าหึงหวง แต่เขาเพียงอยากหาที่ระบายอารมณ์ เพราะแม่จันทร์สุดที่รักกลัวว่าเขาจะรักคุณหญิงเอิบมากกว่า เลยต้องแสดงให้นางที่แอบมองอยู่ไกลๆเห็น"ใช่ว่าน้องจะมักง่ายเหมือนคุณพี่" คุณหญิงเอิบเถียงสู้"ไอ้พรต""ขอรับ""มึงเอาไม้มา"แม่แย้มลนลาน "โธ่ ท่านเจ้าคุณเจ้าขา คุณหญิงแค่ร้อน นอนไม่หลับเลยอยากไปอาบน้ำที่คลอง ไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีเลยนะเจ้าคะ" นางหาทางแก้ตัวให้ แต่ท่านเจ้าคุณก็เอาไม้ฟาดคุณหญิงเอิบเสียเต็มแรง"โอ๊ย!""มึงเป็นใคร กูเป็นใคร มีสิทธิ์อันใดมาขึ้นเสียงใส่กู"เสียงไม้ฟาดคุณหญิงดังจนแม่จันทร์ที่อยู่ไกลๆได้ยิน นางยิ้มเยาะก่อนจะเดินหายไป ทิ้งให้ท่านเจ้าคุณกระหน่ำตีคุณหญิงจนนางเลือดออก!!!"ตีเลย ตีน้องให้ตายไปเลย น้องจะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที""อีเอิบ มึงนะมึง"เจ้าพระยาสุรเดชถีบภรรยาไปที "โอ๊ยพอเถอะเจ้าค่ะ"
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC คาถามหาสยิว
NC คาถามหาสยิวกลางดึกคืนนั้น แม่แย้มปลุกคุณหญิงเอิบให้ตื่นขึ้น พวกนางแอบลอบออกจากเรือน มุ่งตรงเข้าไปยังป่าท้ายป่าช้าแห่งหนึ่ง"วังเวงเสียจริง"คุณหญิงเอิบชักกลัว นางบีบมือแม่แย้มแน่น พอมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นควันธูปคลุ้ง เสียงสวดคาถาอะไรสักอย่างยิ่งทำให้นางขนลุก"ผู้ใดมาหาข้าเสียดึกดื่น"หมอผีถีบประตูออกมาจนคุณหญิงเอิบสะดุ้ง แต่พ่อหมอนั้นดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนางหมอผีหนุ่มมีชื่อว่าไกร เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม รูปร่างกำยำ สักยันต์ที่แขนและลำตัว ดวงตาเขาดูเย้ายวนจนคุณหญิงเอิบต้องหลบสายตา"ว่าอย่างไร ข้าถามทำไม่ตอบ?""เอ่อ พ่อหมอ ข้าชื่อแย้ม ส่วนนี่คือนายของข้า คุณหญิงเอิบเจ้าค่ะ" แม่แย้มลนลานรีบตอบ"เข้ามา"หมอผีไกรพาทั้งสองเข้ามาด้านใน ภายในนั้นมีแต่ของน่าขนหัวลุก กลิ่นยากลิ่นธูปก็คละคลุ้งจนคุณหญิงเอิบต้องเอามือปิดจมูกไว้"เจ้าว่ามา มีสิ่งใดให้ข้าช่วย"พ่อหมอนั่งลง ทั้งสองก็นั่งตาม"คืออย่างนี้นะเจ้าคะ นายของข้าเป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาสุรเดช แต่งงานอยู่กินกันมาสิบปีแล้ว แต่พักหลังๆมานี้ท่านเจ้าคุณทำตัวห่างเหิน แถมยังรับอนุเข้ามา ทั้งรักทั้งหลงนางคนนั้น จนคุณหญิงกลายเป็นหัวหลัก

Share

NC คาถามหาสยิว

You may also like

ลิขิตรักฮูหยินพลัดมิติ

องครักษ์ลับกับบุปผาซ่อนพิษ

ทะลุมิติมาเป็นสุดยอดแม่เลี้ยง ชีวิตใหม่นี้ขออย่ามีผัวเฮงซวย

ข้ามเวลามาเป็นแม่ค้าหลงยุค ยุค70

Share

NC คาถามหาสยิว

Related chapters

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ความลับของหมอผี

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! กอดให้เจ้าลืม

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC นางเอิบผู้หิวโหย

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC บุกขึ้นมาตำ!!

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC เล่นชู้ที่บ้านร้าง

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC สองสตรีกรีดร้อง

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอก.ปลอบใจข้าที

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่านหมอขอรักษาอาการ

Latest chapter

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่านหมอขอรักษาอาการ

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอก.ปลอบใจข้าที

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC สองสตรีกรีดร้อง

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC เล่นชู้ที่บ้านร้าง

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC บุกขึ้นมาตำ!!

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC นางเอิบผู้หิวโหย

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! กอดให้เจ้าลืม

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ความลับของหมอผี

พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC คาถามหาสยิว

You may also like

ลิขิตรักฮูหยินพลัดมิติ

องครักษ์ลับกับบุปผาซ่อนพิษ

ทะลุมิติมาเป็นสุดยอดแม่เลี้ยง ชีวิตใหม่นี้ขออย่ามีผัวเฮงซวย

ข้ามเวลามาเป็นแม่ค้าหลงยุค ยุค70