Mag-log inShare
NC นางเอิบผู้หิวโหย
Huling Na-update:
2025-01-15 18:44:59NC นางเอิบผู้หิวโหย
"คุณหญิง"
"เอิบ เรียกข้าว่าเอิบก็พอ"
"เช่นนั้นหรือ"
"เอิบ แม่เอิบของข้า"
หมอผีไกรจับดอกบัวตูมที่ยังเต่งตึง มือนวดคลึงสองเต้านั้น "อือ พ่อหมอ"
"พี่ไกร เรียกเช่นนี้ได้หรือไม่" เขาถาม ก่อนจะเขี่ยที่ยอดอกนาง สามีไม่แตะต้องนางมาสองปีแล้ว หญิงสาวมีความต้องการเอ่อล้น นางแอ่นอก กดเขาลงดูดยอดอกที่กำลังแข็งตัั้ง
"พี่ไกร"
หมอผีไกรพอใจ เขาดูดดึงยอดอกนางขึ้น "อะ อร๊ายยยย" มือก็ลูบถูที่ติ่งสวาทเม็ดใหญ่ของนาง "ข้าอยากเลีย" เขาขยับมากระซิบข้างหู คุณหญิงเอิบเสียววาบ คว้าจับแก่นกายเขาที่กำลังแข็ง
"อูย ยาวจังพี่" นางเลียปาก อยากเหลือเกิน สองปีที่ขาดการกระทุ้งเสียดสี เจ้าพระยาสุรเดชไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้ภรรยาหิวโหยมากเพียงใด
"ข้าจะแทงให้ลึก"
"ข้าก็จะอ้าขากว้างๆ"
คำพูดหยาบโลนช่วยปลุกอารมณ์ให้ทั้งคู่ บัดนี้พ่อหมอกลายเป็น'ไอ้ไกร'แล้ว เขาก้มลงเลียกลีบกุหลาบสีชมพูสวย "อ่าาาาาาาาห์" แหวกกลีบอ้า กวาดลิ้นเลียเม็ดสวรรค์นางเอิบ
"อูย พี่ ข้าเสียววววว"
นางสะดุ้งเฮือก เพราะไม่ถูกสามีสัมผัสมานาน นางจึงมีอารมณ์อยากรุนแรง น้ำอยากสีใสไหลเยิ้มเปียก ช่องทางรักขมิบสู้ลิ้น ติ่งสยิวแข็งเป้ง ถูกลิ้นนุ่มๆลากถู เลียเน้นๆ วนทั่วเม็ด
"ฮืออออ เสียวเหลือเกินนนนน" นางไม่รู้จะพูดคำไหน ขาเรียวงามแหกกว้าง สองมือกำหน้าอกตน บีบบี้ระบายความเสียวซ่าน
ไอ้ไกรลุกขึ้น เขาถอดชุดตนออกบ้าง ยืนคร่อมตัวนางเอิบไว้ ท่อนลำเขาสีดำคล้ำ หัวบานใหญ่ ขนาดเกือบเท่าแขนนางเอิบ แถมยังยาวมาก
"อ๊าาาาาา"
นางเอิบอ้าปาก น้ำลายนางไหลออกมา ไอ้ไกรยืนจังก้า มือกำรูดแท่งสวรรค์ตน มันผงกหัวหงึกๆ หัวบานใหญ่เหลือเกิน
"เอามา เอามาาาา"
นางเอิบคว้าหาแท่งใหญ่ยาวนั่น นางนั่งแหงนหน้า อ้าปากรับแก่นกายของหมอผี
"โอ้วววววว"
ไอ้ไกรป้อนของหวานถึงปากนางเอิบ เขาขยับเอวเด้งสู้ นางก็ดูดขึ้นลง แถมยังเลียที่หัวบานๆของเขาจนชุ่มน้ำลาย
"อูยยย เจ้า"
เขามองนางดูดหัวบานให้ ริมฝีปากสีสวยจูบไปทั้งส่วนหัว นางชอบเหลือเกิน อยากเอาหัวมาถูใส่รู
"ข้าอยากเหลือเกินนนน" นางเอิบเว้าวอนเสียงกระเส่า ไอ้ไกรเองก็ไม่ไหวแล้ว เขาอุ้มนางออกมานอกสำนัก ให้นางนั่งบนบันไดทางขึ้น "โอ๊ยๆๆๆๆๆ" นางเอิบแหกขาอ้า มือคว้าหาลำแข็ง ถูเม็ดสวาทใส่หัวบานๆอย่างที่ต้องการ
"อร๊ายๆๆๆๆๆๆ ดีจังเลย โอ้ววววว"
นางระบายอารมณ์ที่อัดอั้นออกมาเต็มที่ ไอ้ไกรสูดปากเสียวมากเช่นกัน เขาจับแก่นกายที่ใหญ่เกือบเท่าแขนนางยัดทีเดียวมิดด้าม
"ฮืออออออออออ"
นางเอิบร้องลั่นป่า สำนักหมอผีที่อยู่ห่างไกลผู้คน บัดนี้มีสองหนุ่มสาวกำลังเล่นบทสวาทกันอยู่
"อูยยย แน่นจังเลย" ไอ้ไกรถึงกับตัวเกร็ง รูเสียวนางเอิบยังคับแน่น บีบรัดแก่นกายเขาสุดแรง "อ่าาาาา" เจ็บและเสียวมากๆ ไอ้ไกรแหงนหน้าเด้าสุดแรง
"ใหญ่เหลือเกินพี่ไกร"
นางเอิบใจแทบขาด นางนั่งเอนตัวไปด้านหลัง แก่นกายยาวกระแทกนางดังตั่บๆ เสียวแทบตายเป็นเช่นไรนางพึ่งได้รู้วันนี้
"อะๆๆๆๆๆ รู...ข้า"
นางเอิบกัดปากตัวเองอย่างแรง ไอ้ไกรตอกอัดนางไม่ยั้ง นางดิ้นทุรนทุราย ทั้งเสียวทั้งจุก และยิ่งนางดิ้น ไอ้ไกรยิ่งเสียวหัวลำ
"โอ้วๆๆๆๆๆๆ แม่เอิบ โอ๊ยๆๆๆๆ"
เขาเลียยอดอกนาง ก่อนจะบีบอย่างรุนแรง
"ฮืออออ พี่ไกร"
นางเอิบใจจะขาดแล้ว แท่งใหญ่แทงลึกถึงมดลูกนาง "ข้าเสียวท้อง" นางไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน นางเอามือกดท้องน้อยไว้ น้ำอยากไหลออกมาจนแฉะ ไอ้ไกรชักแก่นกายออกแล้วกระแทกเข้ามาสุดแรงที่มี
"โอ้วววววววววว"
นางตาเหลือกตาค้าง สองขาสั่นพั่บๆ ใบหน้างดงามบิดเบี้ยว ทั้งเสียวและทรมาน สองปีที่ขาดหายไปทำให้นางมีความต้องการมากขึ้นจริงๆ
"ซี๊ดดดด เข้าไปข้างในกัน"
ไอ้ไกรอุ้มแตงนางเข้ามาในสำนัก "อื้อ พี่มันเข้าลึก" นางเอิบขย่มสู้ ก่อนร่างนางจะลงพื้น หันหลังโก้งโค้ง แก่นกายเขาแทงลึกในท่าหมา
"โอ้พี่จ๋าาาาา"
นางเอิบผู้เปลี่ยวกายเปลี่ยวใจร้องครางลั่น ท่านี้แท่งยาวยิ่งเข้าลึก เขากระแทกพั่บๆ ตีก้นนางไปด้วย ช่างเมามันเหลือแสน
"อ่าาาา เจ้า"
"พี่ไกร จ๋าาาา พี่"
สองคนสุขสม กระแทกใส่กันเสียงดังระงม ไอ้ไกรเชิดหน้า เขาเด้าจนแก่นกายหลุด นางเอิบผวารีบเข้ามาดูด "อืม เสียวมากแม่เอิบ" นางดูดเลียจนแก่นกายเขาฉ่ำเยิ้ม "มาเร็วพี่" ก่อนจะนอนหงาย อ้าขาเชิญชวนเขา
"อะ อะ อืมมมม"
พวกเขาครางพร้อมกัน ไอ้ไกรจับขานางแหกออกอีก เขากระหน่ำใส่เต็มแรง แก่นกายยาวแทงเข้าแทงออก "อื้อๆๆๆๆ" นางเอิบตัวบิดตัวงอ นางไม่เคยโดนท่านเจ้าคุณเอาแรงขนาดนี้มาก่อน แก่นกายแข็งตอกระรัว กระแทกตั่บๆตั่บๆ คุณหญิงเอิบผู้เหงากายไม่สามารถทานทนต่อคลื่นความเสียวได้อีกต่อไป
"ข้าน้ำจะออกกกก"
นางเอิบเสียงสั่น ไอ้ไกรยิ่งรุนแรงขึ้น เขาจับสองขานางพาดบ่าแล้วจับนางยกล้อ ส่งแท่งสวรรค์เข้าไปให้ลึกที่สุด
"ฮือออออออ"
นางเอิบจุกมากๆแถมยังเสียวสุดขีด "อะ อะ ข้าน้ำออก ข้าน้ำออกแล้ว" นางสะดุ้งสุดแรง ตัวกระตุกเฮือก ไอ้ไกรยิ่งกระแทกปลุกเร้า "โอ๊ยยยยยย" นางเสียวที่สุดในชีวิต แม้แต่ผู้เป็นสามีก็ไม่เคยปรนเปรอนางได้เช่นนี้
"อ่าห์ๆๆๆๆๆๆ" ไอ้ไกรเองก็ทนไม่ไหว เขาสาดน้ำใส่รูนางเอิบอย่างสะใจ "ซี๊ดดดดดด" น้ำขาวขุ่นล้นทะลักออกมานอกรู ทั้งนางเอิบและไอ้ไกรครางลั่น เสียวสยิวกอดกันกลมในสำนักหมอผี
Kaugnay na kabanata
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC บุกขึ้นมาตำ!!
NC บุกขึ้นมาตำ!!แสงเงินยวงจากดวงจันทร์ลอดผ่านร่มไม้ใหญ่ในยามดึกสงัด คุณหญิงเอิบถอนใจยาวพลางจัดผมที่หลุดรุ่ยให้เข้าทรง ก่อนย่องก้าวออกจากเรือนเล็กที่ซ่อนเร้นไว้ลับสายตาผู้คนในป่ารกชัฏ ร่างงามของนางซบไหล่พ่อหมอไกรเมื่อครู่ ความอบอุ่นของเขายังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของนาง แต่นางจำต้องจากมาเสียก่อนรุ่งสาง หากถูกจับได้ว่าแอบลักลอบมาในที่นี้ ย่อมกลายเป็นเรื่องใหญ่เป็นแน่"จะไปแล้วหรือ"เสียงของพ่อหมอไกรดังแผ่วข้างหู ในตอนที่นางจะลุกออกมา น้ำเสียงนั้นยังสะกิดใจนางยิ่งนัก หากเพียงชีวิตของนางมีอิสระได้บ้าง นางคงไม่ต้องทนทุกข์ใจถึงเพียงนี้ย่างเท้ากลับเรือนในความมืด นางหวังเพียงว่าแม่แย้มจะรออยู่ที่เรือน แต่เมื่อไปถึง นางกลับพบว่าเรือนนั้นเงียบสงัด แม่แย้มมิได้อยู่เฝ้าตามที่สั่งไว้ นาง
Huling Na-update : 2025-01-21พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC เล่นชู้ที่บ้านร้าง
NC เล่นชู้ที่บ้านร้างในยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องทั่วเรือน นางดวง ทาสสาวผู้บังเอิญเดินออกมาทางหลังเรือนเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย พลันสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับเงาของใครบางคนที่เคลื่อนไหวอยู่ในความมืด นางหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และในไม่ช้าร่างสูงของพ่อหมอไกรก็ปรากฏชัดเจนขึ้นเขาเดินออกจากเรือนของคุณหญิงเอิบอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อผ่านบริเวณที่นางดวงซ่อนตัวอยู่ เขากลับชะงัก ราวกับสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของนางดวงตาคมกริบของพ่อหมอไกรมองตรงมาที่นางดวงในเงามืด ท่าทางของเขามิได้แสดงถึงความตกใจ แต่กลับเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและน่ากลัว นางดวงรู้สึกเหมือนถูกตรึงไว้กับที่ ไม่สามารถหลบสายตานั้นได้“เจ้ามาอยู่ที่นี่ทำไม?”พ่อหมอไกรเอ่ยเสียงต่ำ ราวกับต้องการให้คำพูดนั้นจมลึกลงในใจของนางนางดวงออกจากที่ซ่อนด้วยความลังเล แต่สายตาของนางยังคงจับจ้องที่เขา “ข้า...ข้าได้ยินเสียงผิดปกติ จึงออกมาดูเจ้าค่ะ” นางตอบตะกุกตะกัก พยายามหาคำอธิบายที่ดูไม่น่าสงสัย&nbs
Huling Na-update : 2025-01-21พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC สองสตรีกรีดร้อง
NC สองสตรีกรีดร้องวันถัดมา...นางดวงยังคงทำงานในเรือนใหญ่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แม้ในใจจะคุกรุ่นไปด้วยความคิดหลากหลาย นางพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ราวกับไม่เคยรู้หรือเห็นสิ่งใดเกี่ยวกับคุณหญิงเอิบและบุรุษปริศนา ทว่าความลับที่นางได้เห็นในวันนั้น ยังคงถูกจดจำไว้อย่างแน่นหนา"เมื่อถึงเวลา..." นางพึมพำกับตัวเองในยามลับตาคน รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าบ่งบอกถึงความตั้งใจที่ซ่อนเร้นยามค่ำคืนที่ความสงบแปรเปลี่ยนในคืนนั้น เจ้าพระยาสุรเดชกลับเรือนในสภาพมึนเมา กลิ่นเหล้าฉุนโชยไปทั่วร่าง เขาเดินโซเซขึ้นเรือนเล็กก่อนจะผลักประตูเข้าไปหาคุณหญิงเอิบที่กำลังนั่งอยู่ในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"เอิบ! นังแพศยา!" เสียงของเขาดังก้องพร้อมกับการกระชากแขนของนางให้ลุกขึ้นอย่างรุนแรง"ท่านเจ้าคุณ! ข้าทำสิ่งใดผิดอีกเล่า?" นางถามพลางพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม
Huling Na-update : 2025-01-22พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอก.ปลอบใจข้าที
NC ตอก.ปลอบใจข้าทียามเช้าตรู่เมื่อแสงอาทิตย์เริ่มทาบไล้บนผืนดิน คุณหญิงเอิบที่ร่างกายยังเจ็บระบมจากการกระทำอันโหดร้ายของเจ้าพระยาสุรเดช เดินมุ่งหน้าไปยังสำนักของพ่อหมอไกร ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดทำให้นางแทบทรุดลงทุกย่างก้าว แต่หัวใจของนางยังคงผลักดันให้เดินต่อไป"แอบออกไปไหนอีกแล้ว" นางต่าย บ่าวคนใหม่ของคุณหญิงมองอย่างใคร่รู้"เหตุใดไม่ยอมให้ข้าตามไปด้วย"เมื่อมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นหอมของสมุนไพรตลบอบอวลในอากาศ คุณหญิงเอิบเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา พ่อหมอไกรเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำ ดวงตาคมกริบของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในทันทีที่เห็นนาง“คุณหญิง...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ก่อนจะก้าวเข้ามาประคองร่างนางอย่างอ่อนโยน“ท่านช่วยข้าด้วย...” นางเอ่ยเสียงสั่น ร่างกายของนางสั่นระริก น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้หลั่งรินออกมาพ่อหมอไกรมองรอยช้ำบนแขนและข้อมือของนาง ดวงตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว แต่กลับควบคุมอารมณ์ไว้ “ใครทำอันใดเจ้า เอิบ...”นางมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิงวอน "ข้า...ข้าต้องการท่าน" เสียงของนางแผ่วเบาแต่หนักแน่น"ช่วยทำให้ข้าลืมเลือนความเจ็บปวดที""ได้โปรด เอามาให้
Huling Na-update : 2025-01-25พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่านหมอขอรักษาอาการ
NC ท่านหมอขอรักษาอาการคุณหญิงเอิบเดินกลับมายังเรือนด้วยขาสั่นพั่บ ๆ ความเหนื่อยล้าทำให้นางแทบทรุดลงกับพื้น ทันทีที่มาถึง นางต่าย บ่าวคนใหม่ที่เข้ามาทำหน้าที่แทนแม่แย้ม รีบวิ่งเข้ามาประคองนางด้วยความตกใจ“คุณหญิงเจ้าขา ให้ข้าช่วยเจ้าค่ะ” นางต่ายเอ่ยพร้อมกับหาน้ำมาให้นางดื่มอย่างเร่งรีบร่างอ่อนแรงของคุณหญิงพิงกับเสาเรือน มือเรียวบางจับขันน้ำขึ้นดื่ม ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว แต่สิ่งที่รบกวนนางที่สุดคือลางสังหรณ์บางอย่างที่หนักอึ้งในใจ นางรู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องร้ายหลายวันผ่านไป ข่าวลือเกี่ยวกับกลิ่นเหม็นเน่าที่โชยมาใต้ต้นมะเดื่อใหญ่ในป่าหลังเรือนแพร่สะพัดไปทั่ว นางดวงเป็นคนแรกที่ร้องบอกเรื่องนี้กับคุณหญิงเอิบ ทันทีที่ได้ยินข่าว นางรีบออกไปยังที่เกิดเหตุ พร้อมด้วยบ่าวไพร่ติดตาม"เอาอย่างไรดีเจ้าคะคุณพี่"ที่เรือนใหญ่มีอยู่สองคนที่กำลังร้อนใจ แต่ก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณหญิงเอิบมาถึงต้นมะเดื่อใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยบ้านเรือนใกล้เคียง กลิ่นเน่าเหม็นรุนแรงกระทบจมูกจนทุกคนต้องยกผ้าขึ้นปิดใบหน้า ร่างหนึ่งที่ขึ้นอืดจนบวมเป่งนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ต้นไม้ ผิวหนังที่ดำคล้ำและเ
Huling Na-update : 2025-01-29พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! หญิงผู้ถูกล่า
หญิงผู้ถูกล่าหลังจากพ่อหมอออกจากเรือน คุณหญิงเอิบก็รู้สึกสบายใจและหลับไปโดยไม่รู้เลยว่านางต่าย บ่าวรับใช้ ได้ล่วงรู้ความลับของนางเข้าแล้วยิ่งเวลาพ้นผ่าน เจ้าพระยาสุรเดชยิ่งหลงใหลในตัวนางจันทร์ หญิงสาวผู้มีความเย้ายวนและเสน่ห์ที่ทำให้เขาลุ่มหลง เขาต้องการกำจัดคุณหญิงเอิบให้พ้นทาง แม้ว่าเขาจะสามารถขอหย่าขาดกับนางได้แล้ว แต่เขาก็ยังไม่สาแก่ใจความรักที่เขามีต่อคุณหญิงเอิบเริ่มจางหายไปเมื่อใดไม่อาจทราบได้ แต่ในยามนี้ เพียงแค่เห็นหน้านาง เขาก็รู้สึกเกลียดชังและอยากจะฆ่าให้ตาย เขาทนไม่ได้ที่นางจันทร์อันเป็นที่รักของเขาต้องถูกเปรียบเทียบกับคุณหญิงเอิบในทุกเรื่องความคิดชั่วร้ายเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเจ้าพระยาสุรเดช เขาวางแผนที่จะกำจัดคุณหญิงเอิบอย่างถาวรวันหนึ่ง เขาเรียกคุณหญิงเอิบมาพบที่ห้องหนังสือ"คุณหญิง ข้ามีเรื่องจะขอร้อง" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ" คุณหญิงเอิบถามด้วยความสงสัย"ข้าอยากให้เจ้าช่วยไปทำธุระที่เมืองสุพรรณบุรีแทนข้า ข้าได้รับจดหมายจากเพื่อนเก่าที่นั่น เขาต้องการความช่วยเหลือด่วน แต่ข้าไม่สามารถไปได้ในตอนนี้ เจ้าช่วยไปแทนข้าได้ไหม"คุณหญิงเอิบรู้สึก
Huling Na-update : 2025-02-03พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC พิศวาสกลางหนองน้ำ
NC พิศวาสกลางหนองน้ำ"ขะ ข้าไม่เป็นอันใด""ท่านมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"คุณหญิงเอิบถามหมอผีไกรเสียงสั่นพ่อหมอไกรยืนมองซากศพของโจรที่นอนแน่นิ่งใต้ต้นไม้ใหญ่ กลิ่นคาวเลือดคลุ้งกระจายไปทั่วอากาศ เขาหายใจเข้าออกช้าๆ ก่อนจะตัดสินใจพาคุณหญิงเอิบออกจากที่เกิดเหตุ "อย่าพึ่งถามอันใด เราต้องไปจากที่นี่ก่อน" สายตาคมกริบของเขากวาดมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง มือหนาคว้าข้อมือนางแน่น หวังพานางเดินลัดเลาะผ่านแนวไม้ไปสู่ที่ซ่อนตัวแห่งใหม่"นางต่าย บ่าวของข้าอยู่ในถ้ำ" นางรีบบอก"บ่าวอยู่นี่เจ้าค่ะ"นางต่ายที่แอบฟังอยู่นานแล้วรีบออกมา"เราต้องไปจากที่นี่ก่อน พวกเจ้าตามข้ามา" เสียงพ่อหมอกระซิบบอกพวกนาง ก่อนจะนำทางไปยังถ้ำเล็กๆห่างออกไป ที่ซ่อนตัวอยู่ในแนวเขา"คุณหญิงไม่เป็นอันใดนะเจ้าคะ"คุณหญิงเอิบยังคงหายใจถี่ เงาแห่งความหวาดกลัวฉายอยู่ในดวงตาคู่งาม แต่นางก็เลือกจะก้าวตามเขาไปเงียบๆ ณ เวลานี้ มีเพียงพ่อหมอไกรเท่านั้นที่นางเชื่อใจได้---ย้อนกลับไปคืนก่อนที่คุณหญิงเอิบจะออกเดินทางค่ำคืนนั้น พ่อหมอไกรแอบเร้นกายไปยังเรือนของเจ้าพระยาสุรเดช เพื่อสืบหาความจริงเกี่ยวกับการตายของแม่แย้ม เขาลัดเลาะผ่านรั้วเรื
Huling Na-update : 2025-02-10พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC น้ำ(ตา)แตกทั้งคืน
NC น้ำ(ตา)แตกทั้งคืนสองวันต่อมาเสียงม้าควบฝ่าความมืดไปตามเส้นทางลัดเลาะสู่ป่าลึกแห่งใหม่ ลมหายใจร้อนของคุณหญิงเอิบสะท้านไหวไปกับจังหวะการควบของพ่อหมอไกร นางถูกพาออกจากป่าที่หลบซ่อนเดิม เขาแอบขโมยม้าของพ่อค้าที่อยู่ในเมือง หวังพานางหนีให้พ้นจากเงื้อมมือของเจ้าพระยาสุรเดช สู่ที่ที่ไม่มีผู้ใดตามหาหมู่บ้าน **"บ้านดงเร้น"** ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหุบเขา เป็นที่พักพิงของผู้ช่ำชองไสยเวท คนพลัดถิ่น และผู้ที่ต้องการหลีกหนีจากโลกภายนอก เมื่อเข้าสู่รั้วหมู่บ้าน เสียงใบไม้เสียดสี แสงตะเกียงที่ริบหรี่ นำพาความรู้สึกหวาดหวั่นที่ก่อตัวขึ้นในใจของคุณหญิงเอิบพ่อหมอไกรหยุดม้าที่ลานหน้ากระท่อมหลังหนึ่ง นางถูกอุ้มลงจากหลังม้า ร่างกายแนบชิดแผงอกของเขา ไอร้อนจากกายแกร่งแผ่ซ่านมาสู่เนื้อตัวของนาง“เราจะพักที่นี่” พ่อหมอเอ่ยเสียงแหบต่ำ ก่อนจะพานางเข้าไปในกระท่อมไฟตะเกียงในห้องกระพริบไหวจากสายลม เสียงเตาไฟแตกเปรี๊ยะเป็นจังหวะ คุณหญิงเอิบนั่งลงบนเสื่อ ทว่าจิตใจนางไม่ได้สงบอย่างที่ควรเป็น นางมองร่างกำยำของพ่อหมอไกร ขณะที่เขาถอดเสื้อผ้าออกเพื่อเปลี่ยนเป็นอาภรณ์ใหม่สายตานางเลื่อนไปตามรอยสักใหม่บนแผ่นอกของเขา ลว
Huling Na-update : 2025-02-14
Pinakabagong kabanata
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC จุกรูหูแทบตาย!!!
NC จุกรูหูแทบตาย!!!ในเช้าวันรุ่งขึ้น ศาลหลวงได้รับเรื่องร้องทุกข์เกี่ยวกับการปล้นเรือนของบิดาคุณหญิงเอิบ และมีคำสั่งให้ขุนศรีนำพยานหลักฐานเข้าสู่กระบวนการพิจารณาคดีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วกรุงศรีอยุธยา บรรดาขุนนางที่เกี่ยวข้องกับเจ้าพระยาสุรเดชเริ่มแตกตื่น พวกมันบางคนพยายามทำลายหลักฐาน บางคนหาทางหลบหนีแต่ไม่มีใครหนีพ้น....หลวงพิชัย ผู้เคยหวังจะเอาตัวรอด กลับถูกจับกุมเสียเอง"ปล่อยข้า ...ไอ้ไพร่อย่ามาแตะตัวข้า""ข้าไม่เกี่ยว ข้าถูกใส่ร้าย ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!!"ขุนศรียืนอยู่ในศาลหลวง ในมือของเขาคือจดหมายและคำให้การของพยาน "คดีนี้ต้องได้รับการพิจารณาโดยละเอียด ขอให้ศาลหลวงโปรดพิจารณาอย่างยุติธรรม"บรรดาขุนนางที่นั่งอยู่บนบัลลังก์พยักหน้า พวกเขารับเอกสารอย่างเคร่งขรึมในที่สุด แผนการของคุณหญิงเอิบก็มาถึงจุดสำคัญที่สุดในคืนหนึ่ง ก่อนวันที่ศาลจะตัดสินชะตากรรมของผู้เกี่ยวข้องทั้งหมด คุณหญิงเอิบยืนมองพระจันทร์เต็มดวง นางยกมือขึ้นแตะแหวนหยกเบาๆ ก่อนจะพึมพำ"เหลือเพียงสิ่งเดียวที่ข้าต้องทำ ก่อนจะจากที่นี่ไปตลอดกาล"
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC วางแผนจนน้ำเยิ้ม...
NC วางแผนจนน้ำเยิ้ม...สองวันต่อมาเสียงกลองยามตีบอกเวลายามสองดังก้องทั่วอยุธยา แสงจันทร์สาดส่องเป็นประกายเหนือแม่น้ำเจ้าพระยา ทว่าภายในเงามืดของที่พำนักแห่งหนึ่งในกรุงศรีอยุธยา สองร่างกำลังนั่งสนทนาอย่างเคร่งเครียดพ่อหมอไกรและคุณหญิงเอิบ"พวกมันเริ่มไหวตัวแล้ว" พ่อหมอไกรพูดเสียงต่ำ พลางวางม้วนกระดาษเก่าคร่ำคร่าลงบนโต๊ะไม้เล็กๆ ในห้องลับ "เจ้าพระยาสุรเดชถูกจับ แต่คนที่เกี่ยวข้องยังมีอีกหลายคน หากเราต้องการลากมันลงมาให้หมด เราต้องหาหลักฐานที่แน่นหนากว่านี้""ท่านคิดว่าเราควรเริ่มจากที่ใด" คุณหญิงเอิบถาม ดวงตาของนางทอประกายเยือกเย็น แต่แฝงไปด้วยความร้อนเร่าอย่างลึกล้ำพ่อหมอไกรสบตานาง ความมืดของค่ำคืนไม่อาจปิดบังแรงปรารถนาที่สุมอยู่ในอกได้ มือของเขาเอื้อมไปแตะหลังมือของนาง ลูบไล้ปลายนิ้วเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ สอดประสาน มือของเขาเย็นเฉียบ แต่นางกลับรู้สึกว่ามันกำลังแผดเผาทั้งร่างให้ร้อนรุ่ม"ข้าเพิ่งได้ข่าวจากแหล่งข่าวในราชสำนัก มีขุนนางบางคนที่ได้รับเงินจากเจ
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! บาปนั้นคืนสนอง
บาปนั้นคืนสนอง"ที่แท้โจรชั่วนั่นคือท่าน!!"คุณหญิงเอิบปาดน้ำตา นางรู้แล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดคือใคร และนางก็รู้เช่นกันว่า จะไม่มีวันยอมให้ความจริงนี้ถูกฝังกลบไปพร้อมกับอดีตในคืนที่เงียบสงัดภายใต้แสงจันทร์นวลผ่อง คุณหญิงเอิบซ่อนกายอยู่ในเงามืดของเรือนเจ้าพระยาสุรเดช หัวใจเต้นแรงระรัว นางเม้มริมฝีปากแน่น กลั้นลมหายใจให้เงียบที่สุดเพื่อไม่ให้ใครจับได้ นางดวงที่อยู่เคียงข้างกันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหูคุณหญิงเอิบด้วยเสียงสั่นเครือ“ขออภัยเถิดเจ้าค่ะคุณหญิง ข้ามิรู้มาก่อนว่าวันนี้ที่เรือนใหญ่จะมีแขก” นางดวงกล่าว สีหน้ารู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง นางเป็นเพียงทาสที่ทำงานอยู่ในไร่ในสวน ไม่ค่อยได้ขึ้นมาเรือนใหญ่ จึงไม่อาจรู้ได้ว่าคืนนี้เจ้าพระยาสุรเดชมีแขกมาดื่มสุราด้วยที่เรือน"ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆๆๆๆ"เสียงหัวเราะหยาบโลนดังลอดออกมาจากโถงกลางของเรือน น้ำเสียงกระด้างและคำพูดส่อเสียดของเหล่าบุรุษที่กำลังสนุกสนานกับเหล้าและการเล่นพนัน ทำให้คุณหญิงเอิบต้องรีบตัดสินใจ นางร
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC แสงจันทร์อาบโลกีย์
NC แสงจันทร์อาบโลกีย์หลังพักผ่อนกันจนหายเหนื่อย ทั้งสองคนก็ชวนกันลงไปอาบน้ำในคลองตอนนี้มืดแล้ว เสียงแมลงร้องขับขาน สองคนคลอเคล้ากันอยู่ริมคลองเสียงน้ำในคลองลึกกระเพื่อมเบาๆ ยามต้องแสงจันทร์ที่ส่องสะท้อนเงาของสองร่างที่แนบชิดกัน พ่อหมอไกรประคองคุณหญิงเอิบลงสู่น้ำอย่างทะนุถนอม ปลายนิ้วแข็งแกร่งวักน้ำขึ้นลูบไล้ลำคอระหงของนางอย่างแผ่วเบา ความเย็นของสายน้ำตัดกับไออุ่นจากฝ่ามือเขา ทำให้นางสะท้านไหวเบาๆ“เย็นหรือไม่” เขากระซิบถาม ริมฝีปากแตะอยู่ใกล้ใบหูนางคุณหญิงเอิบเอนศีรษะพิงแผงอกกว้างของเขา แววตาฉ่ำเยิ้มในเงาจันทร์ “เย็นก็จริง แต่เมื่ออยู่กับเจ้า ข้ากลับรู้สึกอบอุ่น...”พ่อหมอไกรหัวเราะแผ่วเบา มือสากแตะแก้มของนาง ลูบไล้ลงมาจนถึงลาดไหล่ ก่อนจะเลื่อนลงต่ำ ปลายนิ้วไล่ไปตามแนวกระดูกไหปลาร้าเนียนละเอียด หัวใจของนางเต้นระรัว เมื่อสัมผัสของเขาอ่อนโยนแต่เร่าร้อนในคราเดียวกัน“เจ้าไม่รู้หรอกว่าข้าหลงใหลเจ้าเพียงใด...&
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ผัวเจ้าอยู่ตรงนี้!!!
NC ผัวเจ้าอยู่ตรงนี้!!!บรรยากาศในกระท่อมยังคงอบอวลไปด้วยไอร้อนจากค่ำคืนที่ยาวนาน แม้ยามฟ้าสาง ลมหายใจของทั้งสองยังไม่ทันจะแผ่วลง พ่อหมอไกรไม่คิดจะปล่อยให้นางได้พัก เขากดร่างนางแนบกับฟูกอีกครา แรงอารมณ์ที่ยังหลงเหลือผลักดันให้เขาครอบครองนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันตลอดไป“พอ… พอแล้ว…” เสียงหวานครางกระเส่า แววตาหวานเยิ้มปรือขึ้นสบกับดวงตาคมที่ฉายแววหึงหวงไม่เสื่อมคลาย“พอหรือ?” ไกรแค่นเสียงหัวเราะต่ำ จับร่างนางพลิกให้คว่ำลงกับฟูก เสียงหอบหายใจสั่นไหวเมื่อนางรับรู้ถึงสัมผัสร้อนผ่าวที่แนบชิดจากเบื้องหลัง เขาไม่ปรานี ไฟหึงที่สุมอกผลักดันให้เขาย้ำเตือนให้นางรับรู้ว่าเป็นของใคร"อูยยย มันเข้าลึก....มากกกก"เสียงหวานครวญครางสอดประสานกับเสียงลมหายใจหนักหน่วง กลิ่นอายร้อนรุ่มอบอวลไปทั่วกระท่อม เสียงแผ่วสะท้อนออกไปไกลจนแม่เฒ่าที่เดินผ่านถึงกับชะงัก หันมามองกระท่อมหลังนั้นก่อนจะส่ายหน้าพลางพึมพำเบา ๆ“หนุ่มสาวสมัยนี้&h
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC พ่อหมอเอาทั้งคืน
NC พ่อหมอเอาทั้งคืนเสียงลมหายใจหนักหน่วงของไกรดังก้องอยู่ในกระท่อมเล็กที่มีเพียงตะเกียงน้ำมันให้แสงริบหรี่ กลิ่นควันธูปจาง ๆ คลุ้งอยู่ในอากาศปะปนกับกลิ่นเหงื่อและไอร้อนแห่งราคะที่คุกรุ่นจนแทบเผาไหม้ทุกสิ่งเขาจ้องมองร่างของคุณหญิงเอิบที่บัดนี้นอนระทดระทวยอยู่ใต้ร่างของเขา เสื้อผ้าแทบไม่เหลือเป็นชิ้นดี เนื้อนวลเปลือยเปล่าประจักษ์แก่สายตา ดวงตาของนางฉ่ำวาว ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อยขณะที่ยังหอบหายใจแรง“เจ้ายังคิดถึงมันอยู่หรือไม่?”ไกรถามเสียงต่ำ สายตาของเขาฉายแววเดือดดาลปะปนกับแรงปรารถนา มือหนาบีบข้อมือของนางตรึงไว้กับฟูกไม้ไผ่ ร่างแกร่งบดเบียดแนบชิดจนแทบไม่มีช่องว่าง“ข้า...อึก...” นางยังไม่ทันได้ตอบ ร่างของไกรก็เริ่มเคลื่อนไหว เขาไม่เปิดโอกาสให้นางได้หายใจหายคอ ยังคงลงทัณฑ์นางด้วยเพลิงหึงหวงที่ลุกโชน“อย่าคิดถึงมัน! จำไว้ว่าเจ้ามีข้าเพียงคนเดียว” ไกรคำราม มือใหญ่คว้าจับเอวบางให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง แก่นกายยาวเสียบลึก ตำตึ
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ร่ำไห้และครวญคราง!!
ร่ำไห้และครวญคราง!!ท้องฟ้าสีหม่น ลมเย็นพัดผ่านลานกว้างของเรือนเจ้าพระยาสุรเดช กลิ่นไอดินชื้นผสมกับกลิ่นเหงื่อและเลือดคละคลุ้งไปทั่ว ลานดินที่เคยเงียบสงบกลับกลายเป็นนรกของชายคนหนึ่งไอ้พรตถูกมัดติดกับเสาหลักไม้ไผ่ แขนสองข้างถูกตรึงแน่นจนเลือดแทบหยุดไหล แผ่นหลังเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยรอยหวายที่ฟาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เนื้อหนังฉีกขาดเป็นแนว เลือดไหลรินลงมาตามลำตัว หยดลงพื้นเป็นดวงสีแดงเข้มบ่าวไพร่ทั้งหลายยืนกันนิ่งสนิท หัวใจเต้นระทึก ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจดัง ขณะที่เจ้าพระยาสุรเดชยืนตระหง่านราวกับเทวทูตแห่งความตาย ดวงตาแข็งกร้าวของเขาจับจ้องไปยังบ่าวคนสนิทที่บังอาจทรยศ "เอ็งกล้าไปแจ้งความกับพวกขุนนาง ว่าข้าฆ่าเมียตัวเองหรือ?!"**ฉับ!**แส้หนังฟาดลงเต็มแรงบนแผ่นหลังของไอ้พรต เขาสะดุ้งเฮือก แต่แม้จะเจ็บปวดสักปานใดก็ยังมีความทระนง ถึงขาจะสั่นระริกแทบยืนไม่อยู่แล้วก็ตาม"แล้วจริงหรือไม่เล่าขอรับ จริง ๆ...ข้ารู้ว่า...ท่าน...ฆ่านาง..."**ฉับ! ฉับ!**"ไอ้ชาติชั่ว!" เจ้าพระยาสุรเดชคำราม กำแส้ในมือแน่นขึ้นก่อนฟาดลงอีกหลายครั้ง ไอ้พรตกัดปากสะกดความเจ็บปวด ไม่มีเสียงร้องแม้สักน้อย มีเพียงเสียงหอบหายใจ
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC น้ำนองคืนเดือนเสี้ยว
NC น้ำนองคืนเดือนเสี้ยวหลายวันคืนพ้นผ่าน แต่ชีวิตที่ได้หลีกหนีจากความยุ่งยากช่างแสนสุขใจแต่คุณหญิงเอิบรู้ว่าสักวันนางต้องกลับไป....คืนเดือนเสี้ยวทอดแสงสีเงินซีดลงมายังลานทราย กระท่อมไม้เล็กที่ถูกล้อมด้วยแนวไผ่เอนไหวตามสายลม เสียงจิ้งหรีดขับขานในความเงียบ ดวงไฟจากกองฟืนใกล้มอด ทว่าความร้อนระอุภายในกระท่อมกลับเพิ่มสูงขึ้นทุกขณะไกรมองเรือนร่างของคุณหญิงเอิบที่อยู่ในอ้อมแขน แววตาคมเข้มฉายประกายบางอย่างที่ทำให้นางแทบลืมหายใจ เขาก้มลงแนบปลายจมูกกับซอกคอขาวของนาง สูดกลิ่นหอมประจำกายอย่างโหยหา“พี่ไกร…” นางพึมพำเสียงเบา ขณะมือหนาลูบไล้เอวบาง สัมผัสจากเขาทำให้เนื้อนางสั่นสะท้าน“เจ้างดงามเกินไป…” เขากระซิบ ก่อนใช้ปลายลิ้นลากไล้ไปตามลาดไหล่ เปลวไฟที่เต้นไหวสะท้อนเงาของร่างทั้งสองที่เริ่มขยับเข้าหากันนางเงยหน้าขึ้นรับสัมผัสจากริมฝีปากของเขาที่ประกบลงมา ลึกซึ้งและเนิ่นนาน รสจูบของเขาร้อนแรง ค่อยๆ ปลุกเร้านาง
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอกไม่พัก.นางขย่มไม่ยั้ง
NC ตอกไม่พัก.นางขย่มไม่ยั้งร่างบางของคุณหญิงเอิบยังสั่นสะท้านไม่หยุด ใบหน้าของนางแดงก่ำ ริมฝีปากเผยอหอบหายใจแรงจากแรงพิศวาสที่พ่อหมอไกรมอบให้เมื่อครู่ แต่ยังไม่ทันที่สติของนางจะกลับมาเต็มที่ ร่างแกร่งของบุรุษเหนือร่างก็กดแน่นลงมาอีกครั้ง"เจ้าไม่ต้องการให้ข้าหยุดใช่หรือไม่?" เสียงแหบพร่าของเขาเอื้อนเอ่ย ราวกับอ่านใจของนางได้ มือหนาไล้ไปตามเอวคอด ค่อยๆ บีบเคล้นอย่างจงใจ ก่อนจะลากปลายนิ้วลากลงต่ำ สัมผัสกับความชื้นแฉะที่ยังคงหลงเหลือ"อะ"นางสะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นโครมคราม "ขะ...ข้า...อื้อ!"พ่อหมอไกรไม่ปล่อยให้นางได้พูดจบ ริมฝีปากร้อนผ่าวบดขยี้ลงมาทันที ลิ้นร้อนแทรกเข้ากวาดชิมความหวานจนแทบขาดใจ มือใหญ่จับสะโพกกลมกลึงให้นางแนบสนิทกับร่างแกร่งที่กำลังร้อนรุ่มราวกับเปลวเพลิง ร่างของเขาแน่นแข็ง บดขยี้ลงมาอย่างไม่ปรานี"เจ้ายังต้องการข้าอีก" เสียงกระซิบทุ้มต่ำทำให้นางตัวสั่นระริก รู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ดันแนบมาจนสะโพกของนางร้อนวูบ มือของพ่อหมอไกรสอดเข้ารั้งเอวคอดของนางไว้แน่น ก่อนจะพลิกกายนางลง "อูยยย พี่ไกร" ร่างนางเบียดกับผืนดินชื้นแฉะจากหยาดเหงื่อและน้ำค้างที่เริ่มหยดลงมา"พ่อหมอ...ข้า...
