LOGINShare
NC สองสตรีกรีดร้อง
Last Updated:
2025-01-22 21:00:52NC สองสตรีกรีดร้อง
วันถัดมา...
นางดวงยังคงทำงานในเรือนใหญ่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แม้ในใจจะคุกรุ่นไปด้วยความคิดหลากหลาย นางพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ราวกับไม่เคยรู้หรือเห็นสิ่งใดเกี่ยวกับคุณหญิงเอิบและบุรุษปริศนา ทว่าความลับที่นางได้เห็นในวันนั้น ยังคงถูกจดจำไว้อย่างแน่นหนา
"เมื่อถึงเวลา..." นางพึมพำกับตัวเองในยามลับตาคน รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าบ่งบอกถึงความตั้งใจที่ซ่อนเร้น
ยามค่ำคืนที่ความสงบแปรเปลี่ยน
ในคืนนั้น เจ้าพระยาสุรเดชกลับเรือนในสภาพมึนเมา กลิ่นเหล้าฉุนโชยไปทั่วร่าง เขาเดินโซเซขึ้นเรือนเล็กก่อนจะผลักประตูเข้าไปหาคุณหญิงเอิบที่กำลังนั่งอยู่ในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"เอิบ! นังแพศยา!" เสียงของเขาดังก้องพร้อมกับการกระชากแขนของนางให้ลุกขึ้นอย่างรุนแรง
"ท่านเจ้าคุณ! ข้าทำสิ่งใดผิดอีกเล่า?" นางถามพลางพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม
Related chapters
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอก.ปลอบใจข้าที
NC ตอก.ปลอบใจข้าทียามเช้าตรู่เมื่อแสงอาทิตย์เริ่มทาบไล้บนผืนดิน คุณหญิงเอิบที่ร่างกายยังเจ็บระบมจากการกระทำอันโหดร้ายของเจ้าพระยาสุรเดช เดินมุ่งหน้าไปยังสำนักของพ่อหมอไกร ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดทำให้นางแทบทรุดลงทุกย่างก้าว แต่หัวใจของนางยังคงผลักดันให้เดินต่อไป"แอบออกไปไหนอีกแล้ว" นางต่าย บ่าวคนใหม่ของคุณหญิงมองอย่างใคร่รู้"เหตุใดไม่ยอมให้ข้าตามไปด้วย"เมื่อมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นหอมของสมุนไพรตลบอบอวลในอากาศ คุณหญิงเอิบเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา พ่อหมอไกรเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำ ดวงตาคมกริบของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในทันทีที่เห็นนาง“คุณหญิง...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ก่อนจะก้าวเข้ามาประคองร่างนางอย่างอ่อนโยน“ท่านช่วยข้าด้วย...” นางเอ่ยเสียงสั่น ร่างกายของนางสั่นระริก น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้หลั่งรินออกมาพ่อหมอไกรมองรอยช้ำบนแขนและข้อมือของนาง ดวงตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว แต่กลับควบคุมอารมณ์ไว้ “ใครทำอันใดเจ้า เอิบ...”นางมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิงวอน "ข้า...ข้าต้องการท่าน" เสียงของนางแผ่วเบาแต่หนักแน่น"ช่วยทำให้ข้าลืมเลือนความเจ็บปวดที""ได้โปรด เอามาให้
Last Updated : 2025-01-25พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่านหมอขอรักษาอาการ
NC ท่านหมอขอรักษาอาการคุณหญิงเอิบเดินกลับมายังเรือนด้วยขาสั่นพั่บ ๆ ความเหนื่อยล้าทำให้นางแทบทรุดลงกับพื้น ทันทีที่มาถึง นางต่าย บ่าวคนใหม่ที่เข้ามาทำหน้าที่แทนแม่แย้ม รีบวิ่งเข้ามาประคองนางด้วยความตกใจ“คุณหญิงเจ้าขา ให้ข้าช่วยเจ้าค่ะ” นางต่ายเอ่ยพร้อมกับหาน้ำมาให้นางดื่มอย่างเร่งรีบร่างอ่อนแรงของคุณหญิงพิงกับเสาเรือน มือเรียวบางจับขันน้ำขึ้นดื่ม ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว แต่สิ่งที่รบกวนนางที่สุดคือลางสังหรณ์บางอย่างที่หนักอึ้งในใจ นางรู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องร้ายหลายวันผ่านไป ข่าวลือเกี่ยวกับกลิ่นเหม็นเน่าที่โชยมาใต้ต้นมะเดื่อใหญ่ในป่าหลังเรือนแพร่สะพัดไปทั่ว นางดวงเป็นคนแรกที่ร้องบอกเรื่องนี้กับคุณหญิงเอิบ ทันทีที่ได้ยินข่าว นางรีบออกไปยังที่เกิดเหตุ พร้อมด้วยบ่าวไพร่ติดตาม"เอาอย่างไรดีเจ้าคะคุณพี่"ที่เรือนใหญ่มีอยู่สองคนที่กำลังร้อนใจ แต่ก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณหญิงเอิบมาถึงต้นมะเดื่อใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยบ้านเรือนใกล้เคียง กลิ่นเน่าเหม็นรุนแรงกระทบจมูกจนทุกคนต้องยกผ้าขึ้นปิดใบหน้า ร่างหนึ่งที่ขึ้นอืดจนบวมเป่งนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ต้นไม้ ผิวหนังที่ดำคล้ำและเ
Last Updated : 2025-01-29พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! น้ำตาคุณหญิง
น้ำตาคุณหญิงปีพุทธศักราช 2000กรุงศรีอยุธยา"เจ้าไปไหนมา"คุณหญิงเอิบยืนเท้าสะเอวจ้องอนุภรรยาคนใหม่ของสามีตาเขม็ง"ไปที่ใดมาก็เรื่องของข้า" นางจันทร์เป็นแม่ค้าขายปลาที่ตลาด ตอนรู้ว่าเจ้าพระยาสุรเดชจะรับนางเข้ามาเป็นอนุ คุณหญิงเอิบแทบจะอยากกัดลิ้นตาย!!!"เอ็งนี่เล่นหูเล่นตาใส่ข้าดีนัก เดี๋ยวแม่จะตบให้คว่ำ""โอ๊ย ท่านเจ้าคุณเจ้าขา กรี๊ดดดดดด คุณหญิงจะฆ่าน้อง" นางจันทร์แสร้งโวยวายให้ใหญ่โต เจ้าพระยาสุรเดชหรือเจ้าคุณเดชที่ทุกคนเรียกติดปากรีบวิ่งออกมาดู แถมยังถือดาบออกมาด้วย"ไหน อีเอิบอีจัญไร มึงจะทำอะไรเมียกู" เจ้าคุณเดชไม่เหลือเยื่อใยให้เมียพระราชทานคนนี้แล้ว เขาถือดาบไล่ฟันคุณหญิงเอิบ "ว้าย! ท่านเจ้าคุณ ฮืออออ น้องไม่ได้ทำอะไรเลยนะเจ้าคะ""ท่านเจ้าคุณอย่าไปเชื่อ เมื่อครู่คุณหญิงยังบอกว่าจะฆ่าน้องอยู่เลย" เมื่อนางจันทร์ว่าอย่างนั้น เจ้าคุณเดชที่กำลังหลงใหลนางก็ตั้งใจจะฟันคุณหญิงเอิบให้โดนสักที"ช่วยด้วย แม่แย้ม แม่แย้มเอ็งมาช่วยข้าที" คุณหญิงเอิบวิ่งหนีกลับเรือนตน นางเพียงเห็นแม่จันทร์ไปทำอะไรลับๆล่อๆที่ท่าน้ำ เลยเข้าไปถามแค่นั้น แถมยังไม่ทันได้ทำอะไรนางเลยด้วยซ้ำ"ว้าย!คุณหญิงเจ้าขา"
Last Updated : 2025-01-07พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC คาถามหาสยิว
NC คาถามหาสยิวกลางดึกคืนนั้น แม่แย้มปลุกคุณหญิงเอิบให้ตื่นขึ้น พวกนางแอบลอบออกจากเรือน มุ่งตรงเข้าไปยังป่าท้ายป่าช้าแห่งหนึ่ง"วังเวงเสียจริง"คุณหญิงเอิบชักกลัว นางบีบมือแม่แย้มแน่น พอมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นควันธูปคลุ้ง เสียงสวดคาถาอะไรสักอย่างยิ่งทำให้นางขนลุก"ผู้ใดมาหาข้าเสียดึกดื่น"หมอผีถีบประตูออกมาจนคุณหญิงเอิบสะดุ้ง แต่พ่อหมอนั้นดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนางหมอผีหนุ่มมีชื่อว่าไกร เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม รูปร่างกำยำ สักยันต์ที่แขนและลำตัว ดวงตาเขาดูเย้ายวนจนคุณหญิงเอิบต้องหลบสายตา"ว่าอย่างไร ข้าถามทำไม่ตอบ?""เอ่อ พ่อหมอ ข้าชื่อแย้ม ส่วนนี่คือนายของข้า คุณหญิงเอิบเจ้าค่ะ" แม่แย้มลนลานรีบตอบ"เข้ามา"หมอผีไกรพาทั้งสองเข้ามาด้านใน ภายในนั้นมีแต่ของน่าขนหัวลุก กลิ่นยากลิ่นธูปก็คละคลุ้งจนคุณหญิงเอิบต้องเอามือปิดจมูกไว้"เจ้าว่ามา มีสิ่งใดให้ข้าช่วย"พ่อหมอนั่งลง ทั้งสองก็นั่งตาม"คืออย่างนี้นะเจ้าคะ นายของข้าเป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาสุรเดช แต่งงานอยู่กินกันมาสิบปีแล้ว แต่พักหลังๆมานี้ท่านเจ้าคุณทำตัวห่างเหิน แถมยังรับอนุเข้ามา ทั้งรักทั้งหลงนางคนนั้น จนคุณหญิงกลายเป็นหัวหลัก
Last Updated : 2025-01-13พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ความลับของหมอผี
ความลับของหมอผี"ทางนี้เจ้าค่ะคุณหญิง"คุณหญิงเอิบเดินลัดเลาะเข้ามาด้านหลังเรือนเพราะกลัวคนเห็น แม่แย้มถือตะเกียงนำทาง ก่อนจะต้องหยุดชะงักไป"พวกเจ้าไปที่ใดมา"น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของเจ้าพระยาสุรเดชทำให้ทั้งสองตกใจอยู่ไม่น้อย"คุณพี่ คือ....""ดึกดื่นป่านนี้ไปนอนกกชู้ที่ใดมารึ?" ไม่ใช่ว่าหึงหวง แต่เขาเพียงอยากหาที่ระบายอารมณ์ เพราะแม่จันทร์สุดที่รักกลัวว่าเขาจะรักคุณหญิงเอิบมากกว่า เลยต้องแสดงให้นางที่แอบมองอยู่ไกลๆเห็น"ใช่ว่าน้องจะมักง่ายเหมือนคุณพี่" คุณหญิงเอิบเถียงสู้"ไอ้พรต""ขอรับ""มึงเอาไม้มา"แม่แย้มลนลาน "โธ่ ท่านเจ้าคุณเจ้าขา คุณหญิงแค่ร้อน นอนไม่หลับเลยอยากไปอาบน้ำที่คลอง ไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีเลยนะเจ้าคะ" นางหาทางแก้ตัวให้ แต่ท่านเจ้าคุณก็เอาไม้ฟาดคุณหญิงเอิบเสียเต็มแรง"โอ๊ย!""มึงเป็นใคร กูเป็นใคร มีสิทธิ์อันใดมาขึ้นเสียงใส่กู"เสียงไม้ฟาดคุณหญิงดังจนแม่จันทร์ที่อยู่ไกลๆได้ยิน นางยิ้มเยาะก่อนจะเดินหายไป ทิ้งให้ท่านเจ้าคุณกระหน่ำตีคุณหญิงจนนางเลือดออก!!!"ตีเลย ตีน้องให้ตายไปเลย น้องจะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที""อีเอิบ มึงนะมึง"เจ้าพระยาสุรเดชถีบภรรยาไปที "โอ๊ยพอเถอะเจ้าค่ะ"
Last Updated : 2025-01-13พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! กอดให้เจ้าลืม
กอดให้เจ้าลืม"โอ๊ย เรือจะพาข้าล่มวันไหนก็ไม่รู้" หมอผีไกรหรือไอ้ไกรพายเรือผุๆพังๆเพื่อข้ามฝั่งไปขายสมุนไพรและของป่า เขาเอาผ้าปิดหน้าไว้เหลือแค่ดวงตาไว้มองทาง แขนกำยำพายเรือไปบ่นไป อีกมือก็ยัดปลาแห้งเข้าปาก แต่แล้วก็ถูกเรือใหญ่ชนท้ายเรือ จนเรือผุๆของเขาหักลงจริงๆ!!!"โอ๊ย ช่วยด้วยๆ โอ๊ย ข้าว่ายน้ำไม่เก่ง" ไอ้ไกรตะเกียกตะกายปีนขึ้นเรือที่ชนเขานั่นแหละ เสียงโวยวายของคนในเรือดังลั่น"ว้าย! ลงไปเดี๋ยวนี้นะ ขึ้นมาทำไม" นางจันทร์โวยวายไม่พอใจ"บ๊ะ มึงจะปีนขึ้นมาทำไม เรือกูเลอะเทอะหมดแล้ว"เสียงตวาดของชายสูงศักดิ์ทำเอาไอ้ไกรโมโห "ก็เรือพวกเอ็งชนข้า น้ำเชี่ยวขนาดนี้ ดีแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่จมน้ำตาย แล้วกับอีแค่ขอขึ้นเรือแค่นี้มันจะอะไรนักหนา!!!""ไอ้ไพร่ชั้นต่ำ"เจ้าพระยาสุรเดชเลือดขึ้นหน้า ปกติเขาเป็นคนโมโหร้ายอยู่แล้ว และวันนี้ยิ่งหนักเข้าไปอีก เพราะคำขอหย่าขาดกับภรรยาพระราชทานได้รับการปฏิเสธ"ในเมื่อเต็มใจรับนางไปแล้ว จะมาหาเรื่องทอดทิ้งเอาปานนี้ก็กระไรอยู่" ทางราชสำนักว่ามาอย่างนี้ เจ้าพระยาสุรเดชแทบจะกระอักเลือดตาย เขาไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว เพราะเกลียดชังคุณหญิงเอิบเหลือเกิน แม้แต่อยู่ในชายคา
Last Updated : 2025-01-15พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC นางเอิบผู้หิวโหย
NC นางเอิบผู้หิวโหย"คุณหญิง""เอิบ เรียกข้าว่าเอิบก็พอ""เช่นนั้นหรือ""เอิบ แม่เอิบของข้า"หมอผีไกรจับดอกบัวตูมที่ยังเต่งตึง มือนวดคลึงสองเต้านั้น "อือ พ่อหมอ""พี่ไกร เรียกเช่นนี้ได้หรือไม่" เขาถาม ก่อนจะเขี่ยที่ยอดอกนาง สามีไม่แตะต้องนางมาสองปีแล้ว หญิงสาวมีความต้องการเอ่อล้น นางแอ่นอก กดเขาลงดูดยอดอกที่กำลังแข็งตัั้ง"พี่ไกร"หมอผีไกรพอใจ เขาดูดดึงยอดอกนางขึ้น "อะ อร๊ายยยย" มือก็ลูบถูที่ติ่งสวาทเม็ดใหญ่ของนาง "ข้าอยากเลีย" เขาขยับมากระซิบข้างหู คุณหญิงเอิบเสียววาบ คว้าจับแก่นกายเขาที่กำลังแข็ง"อูย ยาวจังพี่" นางเลียปาก อยากเหลือเกิน สองปีที่ขาดการกระทุ้งเสียดสี เจ้าพระยาสุรเดชไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้ภรรยาหิวโหยมากเพียงใด"ข้าจะแทงให้ลึก""ข้าก็จะอ้าขากว้างๆ"คำพูดหยาบโลนช่วยปลุกอารมณ์ให้ทั้งคู่ บัดนี้พ่อหมอกลายเป็น'ไอ้ไกร'แล้ว เขาก้มลงเลียกลีบกุหลาบสีชมพูสวย "อ่าาาาาาาาห์" แหวกกลีบอ้า กวาดลิ้นเลียเม็ดสวรรค์นางเอิบ"อูย พี่ ข้าเสียววววว"นางสะดุ้งเฮือก เพราะไม่ถูกสามีสัมผัสมานาน นางจึงมีอารมณ์อยากรุนแรง น้ำอยากสีใสไหลเยิ้มเปียก ช่องทางรักขมิบสู้ลิ้น ติ่งสยิวแข็งเป้ง ถูกลิ้นนุ่มๆลากถู
Last Updated : 2025-01-15พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC บุกขึ้นมาตำ!!
NC บุกขึ้นมาตำ!!แสงเงินยวงจากดวงจันทร์ลอดผ่านร่มไม้ใหญ่ในยามดึกสงัด คุณหญิงเอิบถอนใจยาวพลางจัดผมที่หลุดรุ่ยให้เข้าทรง ก่อนย่องก้าวออกจากเรือนเล็กที่ซ่อนเร้นไว้ลับสายตาผู้คนในป่ารกชัฏ ร่างงามของนางซบไหล่พ่อหมอไกรเมื่อครู่ ความอบอุ่นของเขายังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของนาง แต่นางจำต้องจากมาเสียก่อนรุ่งสาง หากถูกจับได้ว่าแอบลักลอบมาในที่นี้ ย่อมกลายเป็นเรื่องใหญ่เป็นแน่"จะไปแล้วหรือ"เสียงของพ่อหมอไกรดังแผ่วข้างหู ในตอนที่นางจะลุกออกมา น้ำเสียงนั้นยังสะกิดใจนางยิ่งนัก หากเพียงชีวิตของนางมีอิสระได้บ้าง นางคงไม่ต้องทนทุกข์ใจถึงเพียงนี้ย่างเท้ากลับเรือนในความมืด นางหวังเพียงว่าแม่แย้มจะรออยู่ที่เรือน แต่เมื่อไปถึง นางกลับพบว่าเรือนนั้นเงียบสงัด แม่แย้มมิได้อยู่เฝ้าตามที่สั่งไว้ นาง
Last Updated : 2025-01-21
Latest chapter
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ท่านหมอขอรักษาอาการ
NC ท่านหมอขอรักษาอาการคุณหญิงเอิบเดินกลับมายังเรือนด้วยขาสั่นพั่บ ๆ ความเหนื่อยล้าทำให้นางแทบทรุดลงกับพื้น ทันทีที่มาถึง นางต่าย บ่าวคนใหม่ที่เข้ามาทำหน้าที่แทนแม่แย้ม รีบวิ่งเข้ามาประคองนางด้วยความตกใจ“คุณหญิงเจ้าขา ให้ข้าช่วยเจ้าค่ะ” นางต่ายเอ่ยพร้อมกับหาน้ำมาให้นางดื่มอย่างเร่งรีบร่างอ่อนแรงของคุณหญิงพิงกับเสาเรือน มือเรียวบางจับขันน้ำขึ้นดื่ม ความคิดมากมายวนเวียนอยู่ในหัว แต่สิ่งที่รบกวนนางที่สุดคือลางสังหรณ์บางอย่างที่หนักอึ้งในใจ นางรู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องร้ายหลายวันผ่านไป ข่าวลือเกี่ยวกับกลิ่นเหม็นเน่าที่โชยมาใต้ต้นมะเดื่อใหญ่ในป่าหลังเรือนแพร่สะพัดไปทั่ว นางดวงเป็นคนแรกที่ร้องบอกเรื่องนี้กับคุณหญิงเอิบ ทันทีที่ได้ยินข่าว นางรีบออกไปยังที่เกิดเหตุ พร้อมด้วยบ่าวไพร่ติดตาม"เอาอย่างไรดีเจ้าคะคุณพี่"ที่เรือนใหญ่มีอยู่สองคนที่กำลังร้อนใจ แต่ก็ต้องทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณหญิงเอิบมาถึงต้นมะเดื่อใหญ่ที่ถูกล้อมรอบด้วยบ้านเรือนใกล้เคียง กลิ่นเน่าเหม็นรุนแรงกระทบจมูกจนทุกคนต้องยกผ้าขึ้นปิดใบหน้า ร่างหนึ่งที่ขึ้นอืดจนบวมเป่งนอนคว่ำหน้าอยู่ใต้ต้นไม้ ผิวหนังที่ดำคล้ำและเ
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC ตอก.ปลอบใจข้าที
NC ตอก.ปลอบใจข้าทียามเช้าตรู่เมื่อแสงอาทิตย์เริ่มทาบไล้บนผืนดิน คุณหญิงเอิบที่ร่างกายยังเจ็บระบมจากการกระทำอันโหดร้ายของเจ้าพระยาสุรเดช เดินมุ่งหน้าไปยังสำนักของพ่อหมอไกร ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดทำให้นางแทบทรุดลงทุกย่างก้าว แต่หัวใจของนางยังคงผลักดันให้เดินต่อไป"แอบออกไปไหนอีกแล้ว" นางต่าย บ่าวคนใหม่ของคุณหญิงมองอย่างใคร่รู้"เหตุใดไม่ยอมให้ข้าตามไปด้วย"เมื่อมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นหอมของสมุนไพรตลบอบอวลในอากาศ คุณหญิงเอิบเปิดประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบา พ่อหมอไกรเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำ ดวงตาคมกริบของเขาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนในทันทีที่เห็นนาง“คุณหญิง...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง ก่อนจะก้าวเข้ามาประคองร่างนางอย่างอ่อนโยน“ท่านช่วยข้าด้วย...” นางเอ่ยเสียงสั่น ร่างกายของนางสั่นระริก น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้หลั่งรินออกมาพ่อหมอไกรมองรอยช้ำบนแขนและข้อมือของนาง ดวงตาของเขาฉายแววโกรธเกรี้ยว แต่กลับควบคุมอารมณ์ไว้ “ใครทำอันใดเจ้า เอิบ...”นางมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความวิงวอน "ข้า...ข้าต้องการท่าน" เสียงของนางแผ่วเบาแต่หนักแน่น"ช่วยทำให้ข้าลืมเลือนความเจ็บปวดที""ได้โปรด เอามาให้
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC สองสตรีกรีดร้อง
NC สองสตรีกรีดร้องวันถัดมา...นางดวงยังคงทำงานในเรือนใหญ่ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง แม้ในใจจะคุกรุ่นไปด้วยความคิดหลากหลาย นางพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด ราวกับไม่เคยรู้หรือเห็นสิ่งใดเกี่ยวกับคุณหญิงเอิบและบุรุษปริศนา ทว่าความลับที่นางได้เห็นในวันนั้น ยังคงถูกจดจำไว้อย่างแน่นหนา"เมื่อถึงเวลา..." นางพึมพำกับตัวเองในยามลับตาคน รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าบ่งบอกถึงความตั้งใจที่ซ่อนเร้นยามค่ำคืนที่ความสงบแปรเปลี่ยนในคืนนั้น เจ้าพระยาสุรเดชกลับเรือนในสภาพมึนเมา กลิ่นเหล้าฉุนโชยไปทั่วร่าง เขาเดินโซเซขึ้นเรือนเล็กก่อนจะผลักประตูเข้าไปหาคุณหญิงเอิบที่กำลังนั่งอยู่ในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด"เอิบ! นังแพศยา!" เสียงของเขาดังก้องพร้อมกับการกระชากแขนของนางให้ลุกขึ้นอย่างรุนแรง"ท่านเจ้าคุณ! ข้าทำสิ่งใดผิดอีกเล่า?" นางถามพลางพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC เล่นชู้ที่บ้านร้าง
NC เล่นชู้ที่บ้านร้างในยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องทั่วเรือน นางดวง ทาสสาวผู้บังเอิญเดินออกมาทางหลังเรือนเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย พลันสายตาของนางก็สะดุดเข้ากับเงาของใครบางคนที่เคลื่อนไหวอยู่ในความมืด นางหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และในไม่ช้าร่างสูงของพ่อหมอไกรก็ปรากฏชัดเจนขึ้นเขาเดินออกจากเรือนของคุณหญิงเอิบอย่างเร่งรีบ แต่เมื่อผ่านบริเวณที่นางดวงซ่อนตัวอยู่ เขากลับชะงัก ราวกับสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของนางดวงตาคมกริบของพ่อหมอไกรมองตรงมาที่นางดวงในเงามืด ท่าทางของเขามิได้แสดงถึงความตกใจ แต่กลับเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและน่ากลัว นางดวงรู้สึกเหมือนถูกตรึงไว้กับที่ ไม่สามารถหลบสายตานั้นได้“เจ้ามาอยู่ที่นี่ทำไม?”พ่อหมอไกรเอ่ยเสียงต่ำ ราวกับต้องการให้คำพูดนั้นจมลึกลงในใจของนางนางดวงออกจากที่ซ่อนด้วยความลังเล แต่สายตาของนางยังคงจับจ้องที่เขา “ข้า...ข้าได้ยินเสียงผิดปกติ จึงออกมาดูเจ้าค่ะ” นางตอบตะกุกตะกัก พยายามหาคำอธิบายที่ดูไม่น่าสงสัย&nbs
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC บุกขึ้นมาตำ!!
NC บุกขึ้นมาตำ!!แสงเงินยวงจากดวงจันทร์ลอดผ่านร่มไม้ใหญ่ในยามดึกสงัด คุณหญิงเอิบถอนใจยาวพลางจัดผมที่หลุดรุ่ยให้เข้าทรง ก่อนย่องก้าวออกจากเรือนเล็กที่ซ่อนเร้นไว้ลับสายตาผู้คนในป่ารกชัฏ ร่างงามของนางซบไหล่พ่อหมอไกรเมื่อครู่ ความอบอุ่นของเขายังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของนาง แต่นางจำต้องจากมาเสียก่อนรุ่งสาง หากถูกจับได้ว่าแอบลักลอบมาในที่นี้ ย่อมกลายเป็นเรื่องใหญ่เป็นแน่"จะไปแล้วหรือ"เสียงของพ่อหมอไกรดังแผ่วข้างหู ในตอนที่นางจะลุกออกมา น้ำเสียงนั้นยังสะกิดใจนางยิ่งนัก หากเพียงชีวิตของนางมีอิสระได้บ้าง นางคงไม่ต้องทนทุกข์ใจถึงเพียงนี้ย่างเท้ากลับเรือนในความมืด นางหวังเพียงว่าแม่แย้มจะรออยู่ที่เรือน แต่เมื่อไปถึง นางกลับพบว่าเรือนนั้นเงียบสงัด แม่แย้มมิได้อยู่เฝ้าตามที่สั่งไว้ นาง
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC นางเอิบผู้หิวโหย
NC นางเอิบผู้หิวโหย"คุณหญิง""เอิบ เรียกข้าว่าเอิบก็พอ""เช่นนั้นหรือ""เอิบ แม่เอิบของข้า"หมอผีไกรจับดอกบัวตูมที่ยังเต่งตึง มือนวดคลึงสองเต้านั้น "อือ พ่อหมอ""พี่ไกร เรียกเช่นนี้ได้หรือไม่" เขาถาม ก่อนจะเขี่ยที่ยอดอกนาง สามีไม่แตะต้องนางมาสองปีแล้ว หญิงสาวมีความต้องการเอ่อล้น นางแอ่นอก กดเขาลงดูดยอดอกที่กำลังแข็งตัั้ง"พี่ไกร"หมอผีไกรพอใจ เขาดูดดึงยอดอกนางขึ้น "อะ อร๊ายยยย" มือก็ลูบถูที่ติ่งสวาทเม็ดใหญ่ของนาง "ข้าอยากเลีย" เขาขยับมากระซิบข้างหู คุณหญิงเอิบเสียววาบ คว้าจับแก่นกายเขาที่กำลังแข็ง"อูย ยาวจังพี่" นางเลียปาก อยากเหลือเกิน สองปีที่ขาดการกระทุ้งเสียดสี เจ้าพระยาสุรเดชไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้ภรรยาหิวโหยมากเพียงใด"ข้าจะแทงให้ลึก""ข้าก็จะอ้าขากว้างๆ"คำพูดหยาบโลนช่วยปลุกอารมณ์ให้ทั้งคู่ บัดนี้พ่อหมอกลายเป็น'ไอ้ไกร'แล้ว เขาก้มลงเลียกลีบกุหลาบสีชมพูสวย "อ่าาาาาาาาห์" แหวกกลีบอ้า กวาดลิ้นเลียเม็ดสวรรค์นางเอิบ"อูย พี่ ข้าเสียววววว"นางสะดุ้งเฮือก เพราะไม่ถูกสามีสัมผัสมานาน นางจึงมีอารมณ์อยากรุนแรง น้ำอยากสีใสไหลเยิ้มเปียก ช่องทางรักขมิบสู้ลิ้น ติ่งสยิวแข็งเป้ง ถูกลิ้นนุ่มๆลากถู
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! กอดให้เจ้าลืม
กอดให้เจ้าลืม"โอ๊ย เรือจะพาข้าล่มวันไหนก็ไม่รู้" หมอผีไกรหรือไอ้ไกรพายเรือผุๆพังๆเพื่อข้ามฝั่งไปขายสมุนไพรและของป่า เขาเอาผ้าปิดหน้าไว้เหลือแค่ดวงตาไว้มองทาง แขนกำยำพายเรือไปบ่นไป อีกมือก็ยัดปลาแห้งเข้าปาก แต่แล้วก็ถูกเรือใหญ่ชนท้ายเรือ จนเรือผุๆของเขาหักลงจริงๆ!!!"โอ๊ย ช่วยด้วยๆ โอ๊ย ข้าว่ายน้ำไม่เก่ง" ไอ้ไกรตะเกียกตะกายปีนขึ้นเรือที่ชนเขานั่นแหละ เสียงโวยวายของคนในเรือดังลั่น"ว้าย! ลงไปเดี๋ยวนี้นะ ขึ้นมาทำไม" นางจันทร์โวยวายไม่พอใจ"บ๊ะ มึงจะปีนขึ้นมาทำไม เรือกูเลอะเทอะหมดแล้ว"เสียงตวาดของชายสูงศักดิ์ทำเอาไอ้ไกรโมโห "ก็เรือพวกเอ็งชนข้า น้ำเชี่ยวขนาดนี้ ดีแค่ไหนแล้วที่ข้าไม่จมน้ำตาย แล้วกับอีแค่ขอขึ้นเรือแค่นี้มันจะอะไรนักหนา!!!""ไอ้ไพร่ชั้นต่ำ"เจ้าพระยาสุรเดชเลือดขึ้นหน้า ปกติเขาเป็นคนโมโหร้ายอยู่แล้ว และวันนี้ยิ่งหนักเข้าไปอีก เพราะคำขอหย่าขาดกับภรรยาพระราชทานได้รับการปฏิเสธ"ในเมื่อเต็มใจรับนางไปแล้ว จะมาหาเรื่องทอดทิ้งเอาปานนี้ก็กระไรอยู่" ทางราชสำนักว่ามาอย่างนี้ เจ้าพระยาสุรเดชแทบจะกระอักเลือดตาย เขาไม่รู้จะทำเช่นไรแล้ว เพราะเกลียดชังคุณหญิงเอิบเหลือเกิน แม้แต่อยู่ในชายคา
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! ความลับของหมอผี
ความลับของหมอผี"ทางนี้เจ้าค่ะคุณหญิง"คุณหญิงเอิบเดินลัดเลาะเข้ามาด้านหลังเรือนเพราะกลัวคนเห็น แม่แย้มถือตะเกียงนำทาง ก่อนจะต้องหยุดชะงักไป"พวกเจ้าไปที่ใดมา"น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของเจ้าพระยาสุรเดชทำให้ทั้งสองตกใจอยู่ไม่น้อย"คุณพี่ คือ....""ดึกดื่นป่านนี้ไปนอนกกชู้ที่ใดมารึ?" ไม่ใช่ว่าหึงหวง แต่เขาเพียงอยากหาที่ระบายอารมณ์ เพราะแม่จันทร์สุดที่รักกลัวว่าเขาจะรักคุณหญิงเอิบมากกว่า เลยต้องแสดงให้นางที่แอบมองอยู่ไกลๆเห็น"ใช่ว่าน้องจะมักง่ายเหมือนคุณพี่" คุณหญิงเอิบเถียงสู้"ไอ้พรต""ขอรับ""มึงเอาไม้มา"แม่แย้มลนลาน "โธ่ ท่านเจ้าคุณเจ้าขา คุณหญิงแค่ร้อน นอนไม่หลับเลยอยากไปอาบน้ำที่คลอง ไม่ได้ไปทำอะไรไม่ดีเลยนะเจ้าคะ" นางหาทางแก้ตัวให้ แต่ท่านเจ้าคุณก็เอาไม้ฟาดคุณหญิงเอิบเสียเต็มแรง"โอ๊ย!""มึงเป็นใคร กูเป็นใคร มีสิทธิ์อันใดมาขึ้นเสียงใส่กู"เสียงไม้ฟาดคุณหญิงดังจนแม่จันทร์ที่อยู่ไกลๆได้ยิน นางยิ้มเยาะก่อนจะเดินหายไป ทิ้งให้ท่านเจ้าคุณกระหน่ำตีคุณหญิงจนนางเลือดออก!!!"ตีเลย ตีน้องให้ตายไปเลย น้องจะได้หมดเวรหมดกรรมเสียที""อีเอิบ มึงนะมึง"เจ้าพระยาสุรเดชถีบภรรยาไปที "โอ๊ยพอเถอะเจ้าค่ะ"
พ่อหมอ!อย่าตีข้าแรงนัก!! NC คาถามหาสยิว
NC คาถามหาสยิวกลางดึกคืนนั้น แม่แย้มปลุกคุณหญิงเอิบให้ตื่นขึ้น พวกนางแอบลอบออกจากเรือน มุ่งตรงเข้าไปยังป่าท้ายป่าช้าแห่งหนึ่ง"วังเวงเสียจริง"คุณหญิงเอิบชักกลัว นางบีบมือแม่แย้มแน่น พอมาถึงสำนักหมอผี กลิ่นควันธูปคลุ้ง เสียงสวดคาถาอะไรสักอย่างยิ่งทำให้นางขนลุก"ผู้ใดมาหาข้าเสียดึกดื่น"หมอผีถีบประตูออกมาจนคุณหญิงเอิบสะดุ้ง แต่พ่อหมอนั้นดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นนางหมอผีหนุ่มมีชื่อว่าไกร เขาเป็นชายหนุ่มรูปงาม รูปร่างกำยำ สักยันต์ที่แขนและลำตัว ดวงตาเขาดูเย้ายวนจนคุณหญิงเอิบต้องหลบสายตา"ว่าอย่างไร ข้าถามทำไม่ตอบ?""เอ่อ พ่อหมอ ข้าชื่อแย้ม ส่วนนี่คือนายของข้า คุณหญิงเอิบเจ้าค่ะ" แม่แย้มลนลานรีบตอบ"เข้ามา"หมอผีไกรพาทั้งสองเข้ามาด้านใน ภายในนั้นมีแต่ของน่าขนหัวลุก กลิ่นยากลิ่นธูปก็คละคลุ้งจนคุณหญิงเอิบต้องเอามือปิดจมูกไว้"เจ้าว่ามา มีสิ่งใดให้ข้าช่วย"พ่อหมอนั่งลง ทั้งสองก็นั่งตาม"คืออย่างนี้นะเจ้าคะ นายของข้าเป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาสุรเดช แต่งงานอยู่กินกันมาสิบปีแล้ว แต่พักหลังๆมานี้ท่านเจ้าคุณทำตัวห่างเหิน แถมยังรับอนุเข้ามา ทั้งรักทั้งหลงนางคนนั้น จนคุณหญิงกลายเป็นหัวหลัก
