งานแต่งที่ถูกพี่สาวแท้ๆ รังควานจนหวิดเกือบล่ม ยังดีที่ดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น
ณิชาได้รับการประคบประหงมจากสามีและมารดา
ส่วนพี่สาวใจร้าย หลังโวยวายเสร็จก็กลับออกไป ทิ้งไว้เพียงคราบน้ำตาของน้องสาวอยู่เบื้องหลัง
สายตาของแขกเหรื่อต่างเห็นใจเจ้าสาว เรื่องแบบนี้พอมีให้เห็นบ่อยๆ พี่กับน้องชอบผู้ชายคนเดียวกัน
แต่วันนี้ พี่ของหล่อนทำเกินไปจริงๆ มีอย่างที่ไหน ผู้ชายเขาไม่เอายังตามตื้ออีก
แพ้ไม่อยู่ส่วนแพ้ แค่ยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้รึไง?
“ไม่เป็นไรนะน้องนิด” หญิงสาวคนหนึ่งจับมือเจ้าสาวมาปลอบประโลม เธอนับเป็นญาติห่างๆ ของเจ้าสาว พอรู้เรื่องชิงรักหักสวาทคร่าวๆ เห็นว่าผู้ชายหล่อนิสัยดี มีหน้าที่การงานมั่นคง จู่ๆ ก็ให้ญาติผู้ใหญ่ยกสินสอดมาสู่ขอลูกสาวบ้านพี่พร ตอนแรกก็นึกว่ามาขอคนพี่เห็นว่ารู้จักมักคุ้นกันมาก่อน ที่ไหนได้เขาคบหากับคนน้องอยู่ต่างหาก ทีนี้พอคนพี่รู้เข้าก็อาละวาดไม่ยินยอม สงสัยแอบชอบมานาน เฮ้อ...เรื่องแบบนี้มันก็ขึ้นอยู่กับผู้ชายแล้วล่ะว่าเขาเลือกใคร คิดพลางบอกเจ้าสาว
“น้องนิดเป็นคนดี น่ารักขนาดนี้ พี่ไม่แปลกใจเลย”
หล่อนพูดจากใจจริง ผู้ชายเขาเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองก็ถูกแล้ว
“ค่ะพี่อ้อย” ณิชาพยักหน้ายิ้มรับ “ขอบคุณค่ะพี่” เธอทำสีหน้าไม่สบายใจ “เมื่อกี้พี่อ้อยคงได้ยินแล้ว เรื่อง...เอ่อ...” พูดพลางหลุบตายกมือลูบหน้าท้องตัวเองแผ่วเบาอย่างนึกอับอายทำตัวไม่ถูก
พี่อ้อยยิ้มเอ็นดู “โธ่เอ๋ย! นี่มันยุคสมัยไหนกันแล้ว พี่ว่าดีซะอีกที่เกิดเรื่องนี้ ไม่งั้นตัวอิจฉาคงไม่เลิกราวีง่ายๆ ดูงานแต่งวันนี้สิ นิดต้องขอบคุณถึงจะถูก ลูกที่มาเกิดตอนนี้ถือว่าช่วยให้ชนะพี่สาวใจร้ายไง โอ๋ๆ ไม่เอาจ๊ะ ไม่คิดมาก ทำใจสบายๆ”
ณิชาค่อยๆ ยิ้มออก “ขอบคุณค่ะพี่ที่เข้าใจนิด”
ดูรอยยิ้มอ่อนหวานตอนมีน้ำตาเอ่อคลอนั่นสิ น่าสงสารเหลือเกิน
พี่สาวหล่อนใจร้ายเกินไปจริงๆ
หลายคนต่างประณามคนพี่ที่มาราวีน้องแบบนั้น
อุปสรรคทางรักของคู่หนึ่งทำไมต้องมีนางมารร้ายคอยรังควานร่ำไป ไม่เข้าใจ!
งานแต่งกลับมาปกติและดำเนินต่อจนดึกพอควร ท้ายที่สุดก็ค่อยๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
หลังเสร็จสิ้นพิธี เจ้าบ่าวแสนดีก็พาเจ้าสาวเข้าห้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยตัวเองอย่างใส่ใจ
“เหนื่อยมากมั้ยนิด” เขาถามอย่างห่วงใย
“อือ...พี่ทันกอดนิดหน่อยได้มั้ย”
ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในภาวะอ่อนแอจริงๆ ทั้งสุขภาพและหัวใจ การฟันฝ่าเส้นทางรักกับเขามันไม่ง่าย
“ได้สิ” ชายหนุ่มโอบกอดหญิงสาวแนบอก “เดี๋ยวพี่พานิดเข้านอนด้วยดีไหม? หืม...พี่กล่อมนิดนะครับ”
“อืม” หญิงสาวซุกซบอ้อมอกอบอุ่นอย่างต้องการออดอ้อน “ดีจังที่นิดมีพี่ทัน”
“ในที่สุดก็ยิ้มออกแล้วเหรอเรา”
“อือ...” เธอหยักหน้ายิ้มเศร้า “นิดเข้าใจพี่ต้า ผู้หญิงเราเวลารักใครสักคนก็ยากจะตัดใจทั้งนั้น พี่ทันเป็นผู้ชายที่ดีขนาดนี้ พี่ต้ารักแล้วก็คงรักเลย ตัดใจไม่ได้ง่ายๆ ถึงได้ร้ายใส่แบบนั้น นิดเองก็เหมือนกันที่รักพี่ทันเกินไปจนไม่ยอมเสียพี่ให้ใคร นิดขอโทษพี่ทันเรื่องพี่ต้านะคะ แล้วก็...ขอโทษด้วยที่ทำให้พี่ต้องรีบแต่งงานด้วยแบบนี้”
ชายหนุ่มก้มลงจูบเบาๆ ที่แก้มเนียน “ขอโทษทำไม เรื่องนี้ไม่มีใครผิด นิดไม่ผิดเลย ต้าเสียอีกที่พี่มองผิดไป ไม่นึกว่านิสัยจริงๆจะร้ายขนาดนี้ เลิกคิดมากได้แล้วนะครับ พี่อยากมีลูกเต็มที ต่อไปพี่จะดูแลนิดกับลูกเองนะ”
เขาพร้อมเป็นหัวหน้าครอบครัว พร้อมเป็นพ่อและสามีที่ดี ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เขาเลือกแล้ว ย่อมดูแลตลอดไป
“พี่ทันดีที่สุดเลย นิดรักพี่ทันนะ”
“พี่ก็รักนิดครับ...”
หลังจากเข้าไปป่วนงานแต่งของน้องสาวแสนดีกับแฟนเก่าจนพอใจ ริตาก็เดินออกมาอย่างหมดแรง เธอเลือกกลับมานั่งเศร้าอย่างเงียบเหงาอยู่คนเดียวในร้านเหล้าใกล้ห้องเช่าของตัวเอง“ขอน้ำเปล่า” เธอสั่งบริกรหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งคนรับออเดอร์ได้แต่ถอนหายใจ เขาหันหลังเดินไปเอาน้ำเปล่ามาให้เธอตามสั่งแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างกัน“ให้ผมนั่งเป็นเพื่อนนะ”ริตาหันมองอดีตแฟนของน้องสาวหัวจรดเท้า “เลิกเล่นเกมส์แล้วเหรอไง ถึงลุกจากเก้าอี้สตรีมมาทำงานพาร์ทไทม์ได้เนี่ย”เมฆาพยักหน้ารับเนือยๆ “คิดได้แล้วไง”คนฟังแค่นเสียงหยัน “คิดได้เมื่อสายน่ะสิ”“คงใช่” เมฆายิ้มเยาะตัวเอง “ตั้งแต่เลิกกันไป ไม่มีผู้หญิงคนไหนดีเท่านิดเลย พอรู้ตัวก็คิดจะปรับปรุงตัวเองแล้วไปง้อนิดจริงๆ นะพี่ต้า”“ไม่ทันแล้วแชมป์เอ้ย”“ก็ไม่ทันแล้วไง” เมฆาส่ายหัว “นิดท้องแล้วนี่ ผมเพิ่งรู้ โคตรช็อคเลยพี่”ริตาเองก็ช็อค เธออยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก เพิ่งรู้เหมือนกันว่าน้องสาวของเธอท้องจนต้องแต่งงานอาจเพราะแบบนี้ เธอถึงแพ้เมฆามองหน้าหญิงสาวที่อายุมากกว่าเขาเล็กน้อย“พี่ต้ายังอยากได้พี่ทันรึเปล่า เราร่วมมือกันดีมั้ย แต่งไ
สี่เดือนก่อน“พี่ต้า ห้องประชุมจัดเสร็จแล้วค่ะ”หญิงสาวชุดสุภาพคงความปราดเปรียวพยักหน้ารับ “จ๊ะ เดี๋ยวพี่เข้าไปแจ้งหัวหน้าเลขาบอสเอง ส่วนกิ๊กกับวัตอยู่ช่วยพี่ดูแลกลุ่มพาร์ทเนอร์เรื่องพักเบรกสองรอบเลยนะ”“ได้ค่ะพี่ต้า”ขณะเดินไปทางห้องรับรองที่บอสผู้เข้มงวดนั่งรออยู่กับเลขาส่วนตัวของพวกเขาซึ่งเป็นหัวหน้าสายตรงของเธอ ริตาล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาปิดเสียงเพื่อป้องกันการรบกวนระหว่างประชุมกับกลุ่มพาร์ทเนอร์ชาวต่างชาติซึ่งค่อนข้างเคร่งครัดมารยาทเรื่องนี้มากจังหวะกดปิดสัญญาณเตือนเสียงเรียกพลันดังขึ้น เธอเห็นเบอร์ก็รีบกดรับ“ว่าไงนิด พี่กำลังจะเข้าประชุม”เสียงปลายสายสะอึกสะอื้นสั่นเครือ ‘ฮึก พี่ต้า นิดขอไปหาพี่ที่คอนโดได้มั้ย’คงเป็นปัญหาเดิมๆ แฟนของน้องคนนี้ติดเกมส์มาก ริตาจึงไม่แปลกใจเพียงช่วยหาทางออกอย่างรวดเร็ว“แล้วแกเอาไง แค่งอนหรือเลิกจริง พี่จะได้ช่วยถูก”‘ไม่งอนพี่ รอบนี้แชมป์มันไล่นิดออกจากห้อง มันถึงขั้นบอกเลิกนิด ฮือ...นิดถูกทิ้งแล้วจริงๆ พี่’“ตอนนี้แกอย่าอยู่คนเดียว กลับบ้านไปอยู่กับแม่ไป แม่จะได้ช่วยดูแลตอนแกเฮิร์ท”‘ไม่เอา บ้านอยู่ไกลมหา’ลัย นิดไ
ในห้องหอค่ำคืนมงคลยังคงดำเนินต่อไปอย่างช้าๆ ไฟหัวเตียงถูกปิดนานแล้ว มองเห็นเพียงเงาร่างคู่ข้าวใหม่ปลามันของสามีภรรยาหมาดๆ กำลังนอนกอดกันอย่างรักใคร่ลึกซึ้งเรื่องราวความรักซึมลึกของพวกเขาไม่รู้เกิดขึ้นเมื่อไร มันเร็วมาก เร็วจนทั้งสองตั้งตัวไม่ทัน ครั้นรู้ตัวก็ยากปฏิเสธความต้องการของหัวใจ เธอรักเขาและเขาก็รักเธอเหลือเกินความรักนี้ค่อยๆ ก่อตัวจากความสงสารเห็นใจบางทีอาจเป็นตอนที่ณิชาถูกพี่สาวแท้ๆตามโวยวาย ทำตัวร้ายกาจใส่ทุกวันหรืออาจเป็นเมื่อสี่เดือนหรือสามเดือนก่อน ตอนที่ณิชาถูกแฟนที่คบหากันมานานบอกเลิกกะทันหันเวลานั้นเธอหอบหัวใจอันเจ็บช้ำกับคราบน้ำตาที่เปียกปอนไปหาพี่สาวเพียงคนเดียวที่คอนโด แต่พี่สาวไม่อยู่ เธอจึงได้แต่กอดเข่าตัวเองร้องไห้เสียใจลำพังในห้องเล็ก“กินอะไรหน่อยไหมนิด เดี๋ยวพี่ทำให้”ผู้ชายสูงโปร่งเดินเข้ามาถามอย่างใส่ใจ เธอเงยหน้า มองเขาด้วยดวงตาฉ่ำน้ำ“พี่ทัน นิดรู้สึกแย่จังเลย ไม่อยากอยู่คนเดียว”ใบหน้าเล็กน่ารักแดงก่ำ น่าสงสารจับจิตจับใจธนามองเด็กสาวเงียบๆ ครู่หนึ่งค่อยถอนหายใจเอ่ย “ยัยติ๊กไม่รู้ว่าเที่ยวถึงไหน ไม่แน่ว่าเมื่อไรจะเข้ามา เดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อ
ธนาดูแลณิชาเหมือนที่พี่ชายคนหนึ่งทำให้น้องสาว ความอบอุ่นค่อยๆ ซึมลึกโอบกอดหัวใจทีละนิดทุกวันเขาพาเธอเที่ยวเพื่อให้ลืมเรื่องเศร้าลืมคนเก่าทุกคืนหลังจากไล่ยัยติ๊กกลับไป ณิชามักจะออดอ้อนให้ธนามานั่งคุยเป็นเพื่อนจนดึก ไม่งั้นเธอนอนไม่หลับ ยัยติ๊กคุยไม่สนุกเลย เคยสนใจใครที่ไหน เอาแต่เล่นโทรศัพท์สุดท้ายณิชาที่คุยกับธนาอย่างถูกคอจนดึกดื่นทุกวันก็มักจะเผลอหลับไปด้วยกันบ่อยครั้งตรงโซฟาหน้าทีวีกลิ่นตัวของธนาสะอาดหอมเย็น ผิวของเขาร้อน แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นละมุนละไม ณิชาคิดอย่างนั้น เธอปล่อยตัวเองให้ค่อยๆ จมดิ่งในห้วงปรารถนาอย่างคนที่ไม่เคยชอบการอยู่คนเดียวมาแต่ไหนแต่ไรจากโซฟาจึงพัฒนาเป็นเตียงนอนท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบได้ยินเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศ หญิงสาวแอบมองผู้ชายด้านข้างเงียบงัน ธนาก็คงเช่นกัน เขาอาจรู้สึกเหมือนเธอ ความหวังบางอย่างเริ่มเกาะกุมหัวใจ ก่อเกิดความรู้สึกแปลกใหม่ขึ้นทีละชั้นอย่างไม่อาจมีสิ่งใดมากั้น แม้แต่อุปสรรคนานัปการหนึ่งอาทิตย์ต่อมา ในที่สุดพี่สาวก็กลับ“พี่ต้า!” ณิชาทักทายริตาเสียงดัง“ตกใจอะไรยัยนิด พี่ไม่ใช่ผีซะหน่อย รีบกลับจะแย่ อ่ะ นี่จ้า ของฝาก แล้ว
เนื่องจากต้องเดินทางสัมมนาต่างจังหวัดต่อเนื่องเป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์ ริตาจึงหลับทันทีที่หัวถึงหมอนณิชานั่งอยู่ที่โซฟาหน้าเตียงนอนมองภาพนั้นนิ่งๆ ก่อนลุกขึ้นมาดูแลห่มผ้าให้พี่สาว สำรวจตรวจตราครู่หนึ่งอย่างละเอียดก่อนจะค่อยๆ เดินออกมานอกห้องนอนของพี่เธอเดินต่อเนื่องอย่างระวังกระทั่งออกมานอกห้อง เห็นห้องฝั่งตรงข้ามไม่ได้ล็อค ประตูแง้มเล็กน้อยหญิงสาวค่อยๆ ปิดประตูห้องพี่สาวให้เบาที่สุด แล้วเดินเข้าไปอีกห้องอย่างช้าๆเธอค่อยๆ กวาดตามองไปทั่วห้องที่เพิ่งเข้ามาในห้องน้ำที่ประตูไม่ได้ล็อค เพียงแง้มๆ ไว้เช่นกัน มีเสียงฮัมเพลงของผู้ชายที่คุ้นเคยอยู่ในนั้นณิชาอมยิ้ม รีบเดินเข้าไปเขาเองก็ยิ้ม หันมากระซิบถามด้วยเสียงแหบพร่า “ต้าหลับแล้วเหรอ?” “อือ...”ธนามีเพียงผ้าขนหนูนุ่งไว้หมิ่นเหม่ใต้เอวสอบเผยกล้ามหน้าท้องเป็นลอนเรียงตัวสวยตามฉบับผู้ชายมีเสน่ห์ณิชาหน้าแดงก่ำเมื่อเผลอมองอยู่นานชายหนุ่มยังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเหล่อเหลา เขาเดินเข้าหาเธอ เป็นฝ่ายลงมืออย่างนุ่มนวลอ่อนโยนธนาปลดชุดนอนให้ณิชาอย่างเบามือไม่นาน เสื้อผ้าของณิชาก็หลุดร่วง เธอเปลือยเปล่า เผยผิวขาว
“พี่ทัน อย่าลืมข้าวกล่อง วันนี้ต้าทำให้เป็นพิเศษ”“ไม่เอา ต้าไม่ต้องทำแล้ว เพื่อนมันแซวว่าไม่มีเงินซื้อข้าวกิน พี่ไม่ชอบ”ริตาเพียงนิ่วหน้าไม่ต่อความ พลางหันหน้าไปถามน้องสาวที่เปิดประตูห้องนอนเล็กออกมาพอดี“วันนี้อยากกินอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ซื้อมาฝาก”“นิดอยากกินไก่ทอด แฮมเบอร์เกอร์กับพิซซ่า พี่ต้าแวะซื้อให้หน่อยน๊ะ นะๆ”เธอมักอ้อนพี่สาวแบบนี้เสมอ และก็ได้ผลตลอด“ได้จ้า” ริตามองน้องสาวที่ยังอยู่ในชุดนอนสภาพพร้อมกลับไปนอนตลอดเวลา “วันนี้ถ้าแกมีเรียนตอนบ่ายแต่ไม่จำเป็นต้องตื่นสายก็ได้นะพี่ว่า”ณิชาเสยผมท่าทางงัวเงีย “แต่นิดง่วงนี่”ริตาเลิกคิ้ว “ทำรายงานดึกเหรอเรา?”“อือ...อาจารย์สั่งเกือบทุกวิชาเลย เหนื่อยสุดๆ”“งั้นนอนต่อเถอะ พอพี่กับพี่ทันออกไปทำงานแล้ว นิดอยู่คนเดียวปิดล็อคประตูให้ดีด้วยล่ะ”“รู้แล้วจ้า พี่รีบไปเถอะ” ณิชาพยักหน้าหงึกหงัก เห็นแค่แก้มแดงเรื่อผ่านผมนุ่มหอมที่รุ่ยร่ายล้อมใบหน้าเล็กธนามองภาพนั้นนิ่งๆ ก่อนเดินออกไปพร้อมริตา ทว่าในเวลาแค่ไม่ถึงสิบห้านาที เขาก็กลับเข้าห้องมาณิชารีบเปิดประตู เธอเห็นเขาตามที่นัดหมาย“วันนี้พี่ไม่มีงานจริงๆ ด้วย”“วันนี้วันเกิ
ยิ่งดึกร้านเหล้ายิ่งคึกคัก นักท่องราตรีแต่ละโต๊ะต่างพูดคุยใส่หน้ากันเสียงดัง แต่กลับไม่ใส่ใจการรบกวนแบบนั้นเท่าไร ต่างคนต่างดื่ม ต่างคนต่างมีเรื่องให้จ้ออย่างออกรสออกชาติทว่าริตากลับตกอยู่ในภวังค์ความคิดแห่งตนคล้ายคนจมดิ่งในอดีตอันมืดมนไร้หนทางออก“พี่ทัน ขอโทษนะที่มาช้า พอดีต้าต้องเคลียร์งาน พอเสร็จก็รีบมาเลย อย่าโกรธน๊า สั่งอาหารหรือยัง? กินเสร็จจะได้ไปดูหนังกันต่อ โต๊ะที่จองไว้อยู่ไหนนะ”ว่าพลางจับมือแฟนเดินเข้าร้านอาหารที่โทรจองไว้ ซึ่งแน่นอนว่าอยู่ใกล้โรงหนังในห้างหรูตามตารางดินเนอร์ของเธอกับแฟนธนาพูดอย่างหงุดหงิด “พี่กินแล้ว รอไม่ไหว วันนี้เป็นวันครบรอบนะต้า ยังห่วงแต่งาน แค่ตำแหน่งผู้ช่วยเลขา ทำยังกับเป็นผู้ช่วยฝ่ายบริหาร แล้วดู แต่งตัว”ริตาก้มดูชุดสูทกางเกงที่ทะมัดทะแมงของตัวเองก่อนเงยหน้ายิ้มประจบ“ตำแหน่งอะไรก็ต้องทำงานเต็มที่ทั้งนั้นแหละน่า ต้ารีบมาไง ถ้ามัวเปลี่ยนชุดก็ช้าอีก กลัวพี่ทันรอนาน”“มาแล้วๆ น้ำอัดลมซ่าๆ กับป๊อปคอร์นร้อนๆ หลังมื้ออาหารจ้า”ริตาหันมองเจ้าของเสียง เห็นเป็นน้องสาวตัวเองที่แต่งตัวน่ารักปนเซ็กซี่เล็กๆ เผยเอวคอดน่าจับ โชว์ไหล่นิด เห็นเ
ณิชาหันมา “ไม่ให้สนิทกันได้ไง ตอนนิดอยู่ห้องพี่ต้าคนเดียว พี่ต้าไม่เคยอยู่คุยด้วยก็มีแต่พี่ทันที่มีเวลาคุยกับนิด แถมตอนเช้าไปเรียนที่มหาลัย พี่ต้าเคยสนใจนิดที่ไหน มีแต่พี่ทันแหละที่มีน้ำใจขับรถไปส่งนิดแทบทุกวันเลย”ธนาพูดเสริม “ต้าแทบไม่อยู่ห้องเลยนะยังไม่รู้ตัว”ริตาให้รู้สึกผิดทันทีกับคำพูดแฟน เธอทำงานทุกวันจนเขาน้อยใจเสียแล้ว ต่อไปต้องหาเวลาว่างให้แฟนซะแล้วนั่นคือความคิดอันใสซื่อของเธอในวันนั้นต้องโง่ขนาดไหนถึงดูไม่ออก!**********“พี่ต้า พี่ต้า เฮ้!”“หือ?” ริตาหลุดจากภวังค์ทันที เธอมองมือเมฆาที่โบกไปมาระยะสายตา “ว่า?”“ดื่มเหล้าหน่อยไหมพี่ เดี๋ยวผมไปเอามาให้”“ไม่ล่ะ”ไม่ใช่ว่าริตาดื่มเหล้าไม่เป็นเพียงแต่ตอนนี้อยู่คนเดียว เสียใจยังไงเธอก็ต้องมีสติ จะกินเหล้าในที่สาธารณะไม่ได้ ถ้าเมามากจนไม่ไหวทำไงพรุ่งนี้ยังต้องทำงาน แฮงค์ไม่ได้ เจ้านายของเธอยิ่งเขี้ยวลากดินอยู่“ทำไมแกถึงคิดอยากได้นิดคืนล่ะ นิดดีมากเลยเหรอ ดีกว่าพี่จริงๆ ใช่ไหม?”ริตาถามอย่างคนแพ้ เรื่องที่เกิดขึ้นมันยากยอมรับ เกินทำความเข้าใจได้ไหว ทำไมธนาที่เคยบอกว่าเธอดีที่สุด เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกที่สุดสำ
ริตารับมาพินิจพิเคราะห์นิ่งๆ ชั่วครู่ค่อยถาม “แกได้มาจากไหน ใครถ่ายให้ มีเหตุผลอะไรถึงยุแยงแกแบบนี้”นี่คือผลพวงจากการดูซีรีย์โดยมีก้องกวินดูเป็นเพื่อน เขาช่วยคิดวิเคราะห์การกระทำตัวละครให้เธอฟัง ทั้งยังสามารถคาดเดาถึงแผนการต่างๆ อันแยบยลได้แตกฉานมันมีฉากแนวคิดการยืมมือคนอื่นแบบนี้ด้วยนะณิชาได้ยินคำพูดพี่สาวก็รีบฟ้องทันที “ยัยนีเน่าน่ะสิ อีนี่แหละที่มันทำให้นิดแท้ง ตอนแรกนิดระแวงมัน แต่พอมันเอาภาพนี้ให้ดู นิดก็หน้าแตกยับเยิน ก็เลยต้องมาจัดการซะหน่อย ปล่อยไว้ไม่ได้เด็ดขาดนะพี่ต้า เสียหน้าแย่”ฟังเหตุผลมันสิ! ริตาหัวจะปวดเธอหันไปถามแฟน “เอาไงดีพี่วิน”ปกติก้องกวินไม่เคยใส่ใจกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ ทว่าหากเกี่ยวข้องกับแฟนสาวมันย่อมไม่ใช่เรื่องไร้สาระ เขาจึงพูดแนะนำด้วยน้ำเสียงเย็นชาสีหน้าเรียบเฉย “เดี๋ยวพี่ส่งคนไปเก็บหลักฐานให้นิดฟ้องชู้หาเงินมาใช้ ถ้าอยากให้ฟ้องหย่าด้วยก็ดี พี่สั่งทนายจัดการได้ เอาหมดตัวเลยไหม”ริตาเห็นด้วย “ดีเลยพี่วิน ตามนั้น”แต่ณิชาเบิกตาอย่างตกใจรีบร้องห้าม “ฟ้องชู้พอค่ะ ไม่ต้องฟ้องหย่านะ นิดไม่อยากหย่า ฮือ...รักเค้า”จะบ้าตาย! ริตาอยากจะเป็นลมสุดท้ายริตาก็ทำไ
นอกจากความน่ากลัวชวนหวาดหวั่นพรั่นพรึงโดยธรรมชาติแล้ว ธนายังกริ่งเกรงก้องกวินตามสายงานด้วยชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าบริษัทย่อยรับเหมาก่อสร้างและตกแต่งภายในที่ตัวเองทำงานอยู่ มีก้องกวินเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ อีกฝ่ายคือเจ้านายตัวจริงของหัวหน้าเขาเองหลังจากถูกขู่แบบนั้น ธนาจึงหันมาเป็นสามีที่ดี อยู่กับณิชาตามประสาคู่ชีวิตที่เลือกเองตามยถากรรมทุกวัน ธนาต้องตื่นแต่เช้ามากกว่าเดิมหนึ่งชั่วโมงเพื่อขับรถฝ่าสภาพจราจรที่ติดขัดไปส่งณิชาเข้าเรียนก่อนค่อยไปทำงานตามปกติณิชาเรียกร้องแบบนั้นเพราะไม่อยากเดินทางเอง และธนาก็ต้องเชื่อฟังทำตามด้วย ไม่งั้นเธอจะฟ้องพี่เขย ฮึ!อันที่จริงณิชาไม่กล้าเข้าหาก้องกวินโดยตรงหรอก เขาน่ากลัวเกินไป แถมยังมีบอดี้การ์ดตัวโตยืนบังอย่างกับกำแพงล้อมตึก เข้าถึงยากจะตาย เธอก็เลยอ้อนพี่สาวแทนแค่ฟ้องนิดฟ้องหน่อย ใส่ไฟเข้าไปอีกเล็กน้อย หาว่าธนาไม่รักไม่ใส่ใจ และเธอรักเขามาก วาดหวังสามีที่ดีทำหน้าที่สมบูรณ์จะได้รักกันหวานฉ่ำเหมือนเดิมตลอดไป เท่านั้นแหละ พี่สาวก็ให้พี่เขยส่งคนมาตักเตือนธนาทันทีณิชาเดินเข้าตึกคณะอย่างอารมณ์ดี แต่แล้วก็ต้องอารมณ์เสียเมื่อเห็นนีน
“ฉันก็คิดได้แล้วเหมือนกันค๊า” ริตาเชิดหน้าเสียงสูง เธอคิดได้ตั้งแต่วันที่รู้ว่าถูกหักหลังแล้วเหอะที่ตามรังควานไม่ได้ต้องการใครคืนโว้ย แค่อยากให้น้องกับแม่คิดได้ว่ากำลังเอาผู้ชายแบบไหนเข้าบ้านต่างหาก “ถอยไป!”แม้ถูกผลักอยู่หลายครั้งจนตัวเซแต่ธนายังคงพยายามตามง้อริตาเหมือนคนบ้า เขากำลังคิดว่าจะทำยังไงให้แฟนใหม่หล่อนเข้าใจผิดจนบอกเลิกดีจังหวะนั้นสายตาธนาเห็นก้องกวินยืนอยู่ริมระเบียง อีกฝ่ายอยู่ห่างออกไปและมองมาทางนี้พอดิบพอดีแผนร้ายในใจเกิดขึ้นเหมือนไฟผลาญชายหนุ่มคิดดึงริตาให้หันกลับมาและจูบอย่างดูดดื่มทว่าเพิ่งทำท่าจะยื่นมือไปดึงริตา กลับมีมือปริศนากระชากแขนของเขาออกห่าง แล้วเหวี่ยงตัวเขาอย่างแรง จนปลิวไปติดกำแพงห้องใครก็ไม่รู้ยังไม่ทันทรงตัวให้ดี คอเสื้อก็ถูกจับแล้วยกขึ้นสูงแจ็คยื่นหน้าใช้สายตาคมดุจ้องธนาอย่างกดดัน “มึงกำลังจะทำอะไรเจ้ต้าของกู?”ธนาหน้าซีดเผือด เขย่งปลายเท้าขึ้นจนสุดแรงเกิดขณะสาบเสื้อตรงคอถูกรั้งขึ้นสูงจนแทบขาดอากาศหายใจ อีกฝ่ายตัวสูงยังกับตึกเขาเคยต่อยตีกับอริสมัยเป็นวัยรุ่น แต่ไม่เคยมีเรื่องกับนักเลงอันธพาลหุ่นหมีควายใส่สูทผูกไทแบบนี้“ต่ะ ต้า ช่ะ
“เป็นของแม่นะ ของแกอ่ะอันนี้กับอันนี้จ๊ะยัยนิด” ริตาบอกยิ้มๆ ตอนนี้เธอกลับมาคืนดีกับน้องสาวแล้วล่ะ ช่วยไม่ได้ มันตัดกันไม่ขาดนี่เนอะ ครอบครัวเธอมีแค่สามคน แม่ที่แก่ขึ้นทุกวันกับน้องที่ไม่ค่อยได้เรื่องคนนี้เท่านั้น“ส่วนถุงนี้เป็นคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ พี่ให้นิด ส่วนถุงนี้ของคุณน้าครับ”ก้องกวินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำธรรมดาแต่กลับห้าวห้วนฟังดูน่ากลัวมาก ใบหน้าคมเข้มยิ่งเสริมให้น่าเกรงขามณิชาค่อนข้างยำเกรงแฟนคนนี้ของพี่สาวมาก แต่ก็ชอบของฝากมากเช่นกัน เธอยื่นมือสั่นๆ ขึ้นรับอย่างหวาดๆ“ขอบคุณค่ะ พี่วิน”“เกรงใจจังเลยลูก วันหลังไม่ต้องเอามาเยอะแบบนี้ แบรนด์ดังทั้งนั้น ท่าทางแพงมาก”“พวกเราครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจครับ”ธนาเองก็อยู่ในห้องนี้ด้วย แต่กลับเหมือนสุญญากาศ เนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดกินข้าวด้วยกัน เขาจึงลุกหนีไม่ได้อย่างไรเสียว่าที่พี่เขยคนนั้นเหมือนไม่อาจล่วงเกินได้แม้แต่นิดเดียว ธนามองก้องกวินอย่างอิจฉา ในอกร้อนรุ่มเหมือนมีไฟสุมตลอดเวลา ในอดีตคนที่เคยนั่งเคียงข้างริตาแล้วยื่นของฝากดีๆ ให้แม่กับน้องหล่อน คือเขาต่างหาก ไม่ใช่คนอื่นแบบนี้พรพรรณกับริตาเข้าครัวช่วยกันทำอาหาร ในข
ตอนที่ณิชาฟื้นขึ้นมาจึงเห็นแค่มารดา พี่สาวและแฟนใหม่ของพี่สาวเท่านั้น เธอไม่เห็นสามีและครอบครัวสามีเลยสักคน“พี่ทันไปไหนเหรอแม่”“พี่เขาไปส่งครอบครัวกลับบ้านน่ะลูก”อันที่จริง พวกนั้นเอาแต่บอกว่าผิดหวังที่เป็นแบบนี้ ทั้งยังกล่าวโทษลูกสาวของเธอว่าทำให้หลานในท้องตาย มีแค่ธนาที่ไม่เห็นด้วย ช่วยเถียงว่าเป็นความผิดของตัวเอง เขาดูสำนึกผิดในบางสิ่ง แต่ไม่รู้ว่าอะไรนางปลอบณิชาว่า “เดี๋ยวพี่เขาก็กลับมาหานิดนะลูก มันดึกมากแล้ว พี่เขาก็เลยต้องไปส่งครอบครัวกลับบ้านก่อน ตอนนี้นิดต้องดูแลตัวเอง อย่าคิดมากนะ”“อือ...นิดรู้” ณิชาน้ำตาคลอ เธอหันไปทางพี่สาว แววตาออดอ้อนเหมือนเมื่อก่อนทั้งเว้าวอนขอความเห็นใจ “พี่ต้า ลูกไม่อยู่แล้วนะพี่” นี่คือความรู้สึกลึกๆ ที่รู้ดีแก่ใจ แม้พี่สาวจะร้ายกับเธอแค่ไหน แต่รักลูกของเธอแน่นอน “น้องไม่อยู่กับพวกเราแล้วพี่ นิดเสียใจ”ริตาเองก็เสียใจมากจึงไม่อยากหาเรื่องน้องอีกแล้ว มองดูใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดแบบนี้ก็ยิ่งหักใจตำหนิไม่ลง เธอจับมือณิชาขึ้นมาลูบแล้วตบเบาๆ อย่างปลอบประโลม“ไม่เป็นไรหรอกนิด เดี๋ยวค่อยมีใหม่นะ นิดยังสาว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”“ฮึก พี่
ริตาได้รับข่าวที่น่าตกใจในวันต่อมา‘ต้า! น้องแท้งแล้ว...’พรพรรณพูดพลางร้องไห้สะอื้น ขณะแจ้งข่าวร้ายของลูกสาวคนเล็กถึงลูกสาวคนโต ‘หลานไม่อยู่แล้วนะลูก’ริตาแทบทำโทรศัพท์หลุดมือ สายตากวาดมองไปทางของใช้เด็กอ่อนที่ถูกเตรียมเอาไว้จนเต็มห้องอย่างอึ้งงัน เธอถามเสียงเลื่อนลอย “ตอนนี้นิดอยู่ไหนแม่?”‘โรงพยาบาล...’“เดี๋ยวต้ารีบไป แม่ทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะ”แม้ริตาเกลียดธนาโกรธณิชาแต่ไม่เคยนึกชังหลาน เธอตั้งตารอเด็กน้อยลืมตาดูโลกทุกวัน คิดเอาไว้ตลอดว่าหากวันหนึ่งพ่อแม่ของหลานเลิกกัน เธอจะดูแลหลานเอง ช่วยไม่ได้ที่เธอมองออกว่าธนากับณิชาไม่น่าจะไปกันรอด จะดีสักแค่ไหนหากสองคนนั้นเลิกกันก่อนที่จะเผลอทำร้ายจิตใจเด็กคนหนึ่งที่เริ่มรู้เรื่องรู้ราวมากขึ้นในทุกๆ วัน เด็กน่ะถ้าเติบโตมาท่ามกลางพ่อแม่ที่มีปัญหาขัดแย้งจะมีความสุขได้ยังไง มันเหมือนตกนรกทั้งเป็นเธอรู้แก่ใจตอนนั้นเธอเองยังเห็นพ่อกับแม่ที่ทะเลาะกันบ่อยๆ พ่อกินเหล้าเมาไม่เอาการเอางานกลับบ้านก็ตบตีดุด่าแม่ ต่อมายังเมาแล้วขับรถตกน้ำจนตัวเองตายอนาถ ทิ้งไว้แค่หนี้สิน ปล่อยเมียกับลูกๆ ให้สู้ชีวิตอย่างยากลำบากแม่ขาดหัวหน้าครอบครัวจึงมักรู้สึกว่ามีปมทา
ในขณะที่ตอนนี้นับเป็นนาทีทองที่นีน่าเองก็คิดแบบมักง่ายเช่นกัน เธอจะดามแผลใจให้หายเร็วๆ จึงรีบขยับมานั่งใกล้ๆ ธนาทันที จนไหล่เธอชิดกับไหล่เขาได้อย่างใจขาอ่อนขาวจั๊วะยังแนบชิดจนสามารถเสียดสีกับท่อนขาแข็งแรงในกางเกงขาสั้นของเขาอย่างเป็นธรรมชาติคล้ายตั้งใจคล้ายไม่จงใจ ทุกการกระทำเกิดขึ้นรวดเร็วและนั่นก็มากพอที่จะทำให้เกิดประกายไฟบางอย่าง ความร้อนระอุแผ่ซ่านจากร่างกายของหนุ่มสาววัยเจริญพันธ์ ดวงตาของหล่อนแพรวพราว สายตาของเขาเองก็เช่นกัน ทั้งสองเหมือนเชื้อเพลิงที่พร้อมติดไฟ ชายหญิงคล้ายตกบ่วงในภวังค์แห่งแรงดึงดูดที่มองไม่เห็นมันเป็นเรื่องที่ง่ายและรวดเร็วมากสำหรับคนบางคนที่ตรรกะชีวิตผิดเพี้ยนในเรื่องชู้สาว ทว่าเสียงปิดประตูห้องจากด้านในของบ้านพักที่ดังขึ้นทำให้สองคนรู้สึกตัวพวกเขารีบแยกกันทันทีก่อนที่ณิชาจะเดินมาเห็นเมื่อณิชากลับมาแล้วนั่งลงที่เดิมข้างธนา เธอก็บอกให้เขาไปย่างกุ้งมาปอกให้กินหน่อย ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นทำให้ แน่นอนเขาต้องรีบทำตามใจก่อนที่คนเป็นเมียจะสังเกตเห็นความผิดปกติระหว่างเขากับเพื่อนหล่อนนีน่ารีบลุกขึ้นด้วยเหตุผลเดียวกัน เธอบอกณิชา “เดี๋ยวฉันช่วยย่าง แกชอบกินกุ้งมาก
นีน่าสะอึกสะอื้น “แต่พวกเขาทะเลาะกันแรงมาก พี่ติณดูตกใจมาก ถึงขนาดผลักฉันจนล้มแล้วขอตัดขาด รอบนี้น่าจะกลับไปหาเมียจริงๆ เขาทิ้งฉันแล้วแก”ณิชาถอนหายใจ “ฉันถามแกนะ ครั้งนี้แกตั้งใจใช่มั้ย แกตั้งใจนัดพี่ติณมาอยู่กับแกแล้วให้เมียเขามาเจอคาตาจังๆ จะได้ขอหย่ากับพี่ติณเสียที”นีน่าชะงัก ก่อนยอมรับเสียงอ่อย “ถูกแกจับได้อีก”“เออ ฉันเพื่อนแกไง แผนตื้นๆ ใครๆ ก็ทำกันป่าว ให้เมียเขาจับได้ซะ พอบ้านแตกหย่าขาดแล้ว แกก็ได้โอกาสเข้าแทรกกลางเป็นเมียใหม่เขาแทนที่เมียเก่าโดยสมบูรณ์”ใช่ ตามนั้นแหละ นีน่าวางแผนยึดครองผัวคนอื่น เธอไม่อยากหลบซ่อนแบบเมื่อก่อน เธอต้องการแสดงตัว อยากเป็นที่หนึ่ง ให้เขาเป็นผัวเธอคนเดียวไม่ต้องแบ่งใครทว่าสุดท้ายกลับผิดแผนไปหมด“แต่เขาไม่ยอมหย่าไง ฮือ...”“เฮ้อ...รอไปก่อน”“รอ! ทำไมต้องรอ? ทำไมเขาไม่หย่าเลยล่ะ”“เดี๋ยวเขาอาจจะหย่าก็ได้ ไม่ร้อง”“ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ไง ตอนนั้นเขายังอ้ำอึ้ง เลือกไม่ได้อยู่เลย ว่าจะเลิกกับฉันหรือเปล่า แต่รอบนี้เขาบอกชัดว่าตัดขาดฉันอ่ะแก”“เออ เอาน่า อย่าเพิ่งหมดหวัง เดี๋ยวฉันช่วยแย่งเขาให้แกเอง
ในที่สุดวันหยุดสุดสัปดาห์ปลายเดือนก็มาถึงณิชาบอกมารดาให้แพคกระเป๋าสำหรับเธอกับสามีตั้งแต่เมื่อวานซีน และวันนี้เธอก็ได้ไปเที่ยวทะเลเสียทีมีสามีตามใจก็ดีอย่างนี้เธอกับเขามากันแค่สองคนตามประสาคู่รักคู่สมรส คนจะสวีทหวานแหววกัน ไม่อยากให้ใครมาด้วยมันเกะกะ ตอนนี้ท้องอยู่ ไม่ได้มีเรื่องบนเตียงมานานแล้วมันน่าเบื่อ ต้องเพิ่มความโรแมนติกด้วยบรรยากาศดีๆ อย่างทะเลนี่ล่ะห้องพักที่ธนาจองไว้เป็นรีสอร์ทริมทะเล สวยสะอาด แม้มีหลังอื่นเรียงอยู่ติดกันเต็มไปหมด ไม่ค่อยส่วนตัวเท่าไร แต่ก็นับว่าดีมากณิชารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าสวมชุดว่ายน้ำที่ดูยั่วยวนทันที ไม่ได้แค่ยั่วสามีหรอกนะแต่ของดีมันต้องโชว์ตอนนี้เธอยังหุ่นดีอยู่ มองไม่ออกว่าท้องด้วยซ้ำ ผู้ชายคนอื่นที่เดินผ่านไปผ่านมาล้วนมองเธอตาเยิ้มทั้งนั้น“พี่ทัน เราไปเดินเล่นกัน”“อืม...” ธนามองภรรยาด้วยหางตา “แต่งตัวเหมือนไม่มีผัวเลยนะ” ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหึงหรือเปล่าแค่รู้สึกว่าถ้าไม่ให้เกียรติตัวเองก็ควรให้เกียรติผัวบ้างสิ แต่ช่างเหอะ อยากแต่งแบบไหนก็แต่งไปเขาเห็นหมดจนไม่รู้สึกอะไรแล้วหญิงสาวไม่รู้ความคิดสามีเพียงเข้าใจว่าตัวเองมีดี ผัวต้องหวงแหนเป็นธรรมดา