ตอนที่ 45 ตอนพิเศษ 3

ริตาจ้องหน้าวีนาจนสองตาเบิกโต

“อะไรนะ พี่วินคือผู้ชายแว่นดำที่ตกท่อวันนั้นเหรอ”

วีนาบีบแก้มริตาเบาๆ อย่างมันเขี้ยว “อย่าบอกนะว่าจำกันไม่ได้น่ะ”

ริตาส่ายหน้า “หลายปีแล้วมั้ง วันนั้นพี่วินสกปรกมอมแมมหนวดเครารุงรัง ต้าจำไม่ได้หรอก”

วีนามุ่นคิ้วคิดคำนวณเรื่องราวของน้องชาย “ตั้งแต่วันนั้นจนเจอกันอีกครั้งก็ห้าปี กระทั่งวันนี้ได้เป็นแฟนกัน นับรวมก็ราวเจ็ดปี มันก็นานจริงๆนั่นแหละ”

“อือ...ตอนนั้นต้าอยู่มอปลายอายุสิบเจ็ดย่างสิบแปด ยังบ้าๆ บอๆ อยู่เลย อีกอย่างนะ ท่อนั้นอ่ะคนตกบ๊อยบ่อย ฝาหายตลอด ต้าเคยช่วยไว้หลายคนไง ไม่ใช่พี่วินคนเดียว”

“อ้อ...”

ริตาจ้องหน้าวีนาเขม็ง “อย่าบอกนะว่าพี่วินชอบต้าตั้งแต่วันนั้นแล้ว แหม่ นิยายมากค่ะ ต้าไม่เชื่อหรอก”

วีนาหัวเราะ “เปล่า ยังไม่ได้ชอบ แค่คิดอะไรได้เพราะต้าเฉยๆ”

“อ้าว?”

เห็นว่าที่น้องสะใภ้ทำหน้าเหวอ วีนาจึงยิ่งหัวเราะชอบใจ จังหวะนั้นคนถูกพูดถึงก็เดินเข้ามา เขาก้มหน้าลงหอมแก้มริตาโดยไม่เกรงใจพี่สาวที่หัวเราะร่วนอยู่ข้างๆ

“อื้อ...แก้มช้ำหมดแล้วค่ะ เวลางานด้วยนะคะบอส”

“ไม่มีใครเข้าห้องทำงานพี่โดยพละการหรอกน่า”

“นั่นแหละ ไม่เอา พอแล้ว รอกลับคอนโดก่อน”

“ก็ได้”

ริตารีบดีดตัวถอยห่างในระยะปลอดภัยจากก้องกวินแต่ยังอยู่บนโซฟาเดียวกันอยู่ดี มีเพียงวีนาที่นั่งอีกฝั่งมองมาด้วยรอยยิ้มหยอกเย้า

ริตาเขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว

ห้องนี้มีโซนรับรองพาร์ทเนอร์คุยงานแบบส่วนตัวไง แต่ตอนนี้เหมือนจะใช้ผิดประเภทบ่อยเหลือเกิน ต่อหน้าพี่สาวก็ไม่มีละเว้น ต่อหน้าคนในครอบครัวยิ่งแล้วใหญ่  ตอนเธอไปบ้านท่านเจ้าสัว เขาก็ชอบแสดงความรักโชว์  สาเหตุไม่ใช่ไม่ให้เกียรติอะไร แต่เป็นเพราะพวกท่านเชียร์หนักมาก พอก้องกวินแกล้งกอดแกล้งหยิกแก้มเธอนิดนึง พวกท่านยังถึงขนาดตบมือชอบใจ รีบแย่งกันหยอดเงินใส่กระปุกบอกว่ารอรับขวัญหลานกันยกใหญ่ ส่วนค่าสินสอดยังถูกเตรียมไว้แล้วอีกต่างหาก

เห็นเป็นผู้ชายเงียบขรึมเย็นชาแถมพูดน้อยแบบนี้ แต่ริตาเพิ่งรู้ ก้องกวินเป็นคนเปิดเผยมาก

ทุกสิ่งจึงไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับครอบครัวของเขา เพราะเขาพูดถึงเธอให้ครอบครัวฟังเกือบทุกวัน

ริตายังคงสงสัยจึงถามวีนาตามตรงเพราะคุยกันได้ทุกเรื่อง “แสดงว่าพี่วินแอบชอบต้าทันทีที่เจอกันอีกครั้งที่บริษัทนี่เหรอคะ”

วีนาส่ายหน้ายิ้มๆ “เปล่า”

“อ้าว?”

เห็นสาวเจ้าหงุดหงิดจนหน้ายุ่งเพราะเดาผิดอยู่หลายรอบ ก้องกวินจึงเฉลยให้

“พี่ไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้น แค่ค่อยๆ ชอบต้าหลังจากแอบมอง”

“หูย มีแอบมองด้วยอ่ะ ตอนไหนคะ ไม่เห็นรู้ตัว”

“แอบมองทุกวันแหละ เป็นปีๆ”

ริตากลอกตานึกถึงสายตาดุๆ ที่มองมาของอีกฝ่าย “แต่ที่ต้าเห็น สายตาของพี่เหมือนอยากฆ่าคนตลอดเวลาเลยนะคะ แอบมองเพราะชอบจริงอ่ะ”

“ต้ามีแฟนแล้วไง โฟกัสแค่แฟนตัวเองอีกต่างหาก  ใครเข้าหาทำท่าจีบก็ไม่สน เพื่อนพี่แต่ละคนชอบต้าทั้งนั้น ส่วนพี่ทำไรไม่ได้นอกจากแอบมองแบบหงุดหงิด”

ริตาถึงขั้นพูดไม่ออก ตอนนั้นเธอโฟกัสแค่ธนาจริงๆ

พอพูดถึง ก้องกวินจึงสงสัย “ทำไมต้าถึงชอบเขา” ไม่เห็นจะเข้ากัน ไอ้ทันอะไรนั่นมีดีแค่หล่อ ริตาไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบคนที่หน้าตา

“เฮ้อ...ต้าพลาดไง เห็นเขาตามจีบตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีสี่ มีความอดทนสูงมาก พอเรียนจบแล้วก็เลยเปิดใจคบหาดู ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ อันที่จริงเป็นต้าผิดเองแหละค่ะที่หัวโบราณไปหน่อย ผู้ชายร้อยทั้งร้อยถ้าเจอผู้หญิงแบบต้าก็คงเบื่อทั้งนั้น”

ก้องกวินเถียง “ไม่ใช่พี่แน่นอน”

วีนาตบบ่าริตาอย่างเห็นใจ “ต่อให้ยอมมีอะไรด้วย หรือเซ็กส์ดีทุกคืนตอนคบหาก็ไม่ได้การันตีว่าจะไม่นอกใจนี่  ดีนะที่ต้าเป็นผู้หญิงหัวโบราณ พี่เองก็เป็น ไม่ใช่ว่าการอยู่ก่อนแต่งไม่ดี แต่การมีลูกเมื่อพร้อมเป็นเรื่องที่ดีกว่ามาก พร้อมในที่นี้ไม่ใช่แค่เรื่องเงินอย่างเดียวนะ ผู้ชายที่นอกใจแล้วโยนความผิดให้ผู้หญิงด้วยข้ออ้างเรื่องเซ็กส์เรื่องลูกน่ะ เห็นแก่ตัวทั้งนั้น” ว่าพลางปรายตามองน้องชายอย่างดุๆ “แกก็อย่าเพิ่งเกินเลยน้องนะเจ้าวิน การไม่มีเซ็กส์พร่ำเพรื่อจะได้ลดโอกาสท้องไม่พร้อมไง”