Share
บทที่ 1016
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1017
จิ่นหลีดึงมือของอี้หรานไปรองไว้ใต้ก๊อก ก่อนจะนำสบู่มาถูจนทั่ว เขาขัดถูฝ่ามือเล็กจนครบทุกซอกทุกมุมราวกับกำลังพยายามจะลบร่องรอยของกู้ ลี่เฉินออกไปหลิง อี้หรานพยายามชักมือกลับแต่ไม่เป็นผลเธอไม่รู้ว่าอี้ จิ่นหลีล้างมือของเธอไปกี่รอบ แต่การโดนน้ำเย็นนาน ๆ ทำให้มือของเธอเริ่มปวด “อี้ จิ่นหลี พอได้แล้ว คุณต้องการอะไร?”ชายหนุ่มปิดน้ำ คว้าเอาผ้าขนหนูที่แขวนอยู่มาเช็ดมือให้เธออย่างทะนุถนอม “อย่าให้กู้ ลี่เฉินจับมือพี่อีก”จิ่นหลีทนไม่ได้เมื่อนึกถึงภาพที่เห็นก่อนหน้านั้น ราวกับว่าความริษยามันท่วมท้นไปทั่วร่างเขากลัวว่าอี้หรานจะตกหลุมรักกู้ ลี่เฉิน!“หยุดพูดจาไม่เข้าหูสักทีได้ไหม” จิ่นหลีเอ่ยหลิง อี้หรานนิ่งงันครู่หนึ่งและหัวเราะออกมา “นี่ฉันยังต้องรักคุณอยู่ทั้ง ๆ ที่เราเลิกกันไปแล้วด้วยเหรอ?”ชายหนุ่มชะงัก เงยหน้ามาสบตากับดวงตากลมรีที่ฉายแววสงบนิ่งไร้ความตื่นกลัวอยู่ในดวงตาที่เขารู้จักเป็นอย่างดีคู่นั้น มีเพียงความเยือกเย็นที่ปรากฏให้เห็นยิ่งเธอนิ่งมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกระวนกระวายมากขึ้นกลีบปากอิ่มอ้าออกช้า ๆ ตามมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทว่าเยือกเย็นเช่นเดียวกับแววตา “อี้ จิ่นหลี
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1018
หญิงสาวจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความสับสน ‘เขาหมายความว่ายังไง?’“ถ้าการเลิกกันมันทำให้เธอเลิกรักฉัน ลืมฉัน ถ้าอย่างนั้น…เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?”เขากล่าวจิ่นหลีเป็นคนประเภทพูดแล้วไม่คืนคำ แต่ครั้งนี้เขากลับต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเอง แทบจะเหมือนกับว่าเขายอมทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองไว้ข้างหลัง ทั้งหมดนี้ก็เพื่อเธอ!เพราะว่าความรู้สึกที่ถูกหลงลืมไปจากใจของอี้หรานมันเกินกว่าที่เขาจะทนไหวหลิง อี้หรานหัวเราะออกมาจนน้ำหูน้ำตาไหลไปหมด‘วันดีคืนดีเขาก็บอกเลิกกันในวันเกิดฉัน ทำชีวิตของฉันพัง’‘แล้วตอนนี้กลับมาบอกให้เรากลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม… เหมือนที่เราเคยเป็น? ฉันจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง?’“อะไรของคุณอีก? หรืออยู่ ๆ ก็กลับมารักฉันแล้วเหรอ?” เธอถามจินกะพริบตาเบา ๆ พร้อมแววตาที่หม่นลง ‘ความจริง…ฉันรักเธอมาตลอด’‘ฉันเคยคิดว่าการลืมเธอมันง่าย จนในที่สุดแล้ว เธอต่างหากที่ทำมันได้ง่ายดาย’“ถ้าฉันยังรักเธออยู่ล่ะ? เธอจะรักฉันอีกสักครั้งได้ไหม?” จิ่นหลีถาม เสียงแหบแห้ง เขารักเธอ ชีวิตของเขา ความสุข ความเศร้าทั้งหมดของเขาล้วนอยู่ในกำมือของผู้หญิงคนนี้ตอนนี้เขารู้ตัวแล้วว่าไม่สามารถวิ่งหนีจ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1019
ความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นจนทำให้อี้หรานต้องจำคุกและต้องฝืนทนกับความทุกข์ยากมากมายนั้นอาจทำลายชีวิตและจิตวิญญาณของมนุษย์คนหนึ่งให้ดับสิ้นลงได้เลยแต่อี้หรานยังคงอยู่ ดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดและอนาคตของตัวเองถึงแม้ชีวิตจะต้องเจอกับจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่เพราะถูกความยุติธรรมทอดทิ้ง แต่เธอก็ยังเริ่มต้นใหม่ผู้หญิงที่ดูอ่อนแอบอบบางคนนั้น กลับเป็นคนที่สู้ชีวิตยิ่งกว่าคนทั่วไปเธอทำให้ลี่เฉินนึกถึงเด็กหญิงคนหนึ่งจากความทรงจำในวัยเด็ก… บางครั้งชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่าเด็กหญิงคนนั้นอาจโตมาเป็นอี้หราน ไม่ใช่หวา ลี่ฟาง!การได้พบหวา ลี่ฟางทำให้เขาเข้าใจว่า บางครั้ง จินตนาการมันช่างแตกต่างจากความเป็นจริงเหลือเกินผู้คนย่อมเปลี่ยนไปสาวน้อยที่เคยเปี่ยมไปด้วยความซื่อตรงและหมายจะผดุงความยุติธรรมในวันนั้น ในตอนนี้ หวา ลี่ฟางกลับต้องการเพียงได้ใช้ชีวิตอย่างหรูหราเท่านั้นถึงอย่างไรแล้วมันก็ไม่สำคัญ ในเมื่อลี่ฟางคือผู้มีพระคุณของเขา แม้แต่ชีวิต เขาก็มอบให้เธอได้หากคำขอนั้นไม่มากจนเกินไปกู้ ลี่เฉินลุกยืน แล้วเดินออกจากห้องทำงานไปยังห้องรับแขกเมื่อหวา ลี่ฟางเห็นชายหนุ่ม เธอก็รีบพูดทันทีด้วยน้ำเสียงติดล
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1020
คำพูดของหวา ลี่ฟางถูกกลืนหายไปในลำคอขณะที่ใบหน้าฉายแววอับอาย หญิงสาวไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร“ฉัน… ฉันเคย…”กู้ ลี่เฉินกล่าวต่อ “ลี่ฟาง คุณช่วยชีวิตผม และผมเต็มใจที่จะช่วยให้คุณมีชีวิตที่ดีขึ้น แต่อี้หรานคือคนที่ผมรัก และถ้าเธออยากใช้ผม ผมก็ยินดีช่วยเธอ”ความริษยาพลุ่งพล่านขึ้นมาในกายลี่ฟางทันที!‘หลิง อี้หรานมีดีอะไรนักหนา? ถึงขนาดทำให้ลี่เฉินยอมพูดแบบนี้ได้!’“แต่อี้หรานพูดออกมาเองว่าไม่ได้รักคุณ เสียงที่ฉันอัดมามันก็ชัดมากพอแล้ว!” ลี่ฟางจงใจย้ำชั่ววินาทีต่อมา หญิงสาวเริ่มรู้สึกอึดอัด สัมผัสได้ถึงความรู้สึกชาวาบที่ไล่ขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้า ดวงตาคมกริบคู่นั้นกำลังมองเธออย่างเย็นชา“ลี่ฟาง ผมหวังว่าจะคุณจะไม่ใช้วิธีสกปรกแบบนี้กับผมอีก เข้าใจไหม?” ลี่เฉินยื่นคำเสียงเย็นหวา ลี่ฟางตัวชาทันที! รู้สึกราวกับดวงตาคู่นั้นมองเธอออกอย่างทะลุปรุโปร่ง!…หนึ่งวันก่อนที่อาหยันน้อยจะเข้าโรงเรียนอนุบาลตรงกับวันหยุดพอดี หลิง อี้หรานและชิน เหลียนอีนัดกันมาที่บ้านของโจว เชียนหยุนเพื่อเอาของขวัญมาให้เด็กน้อยที่ได้ขึ้นชั้นอนุบาลอี้หรานให้ชุดสีเทียนและสมุดวาดรูป ส่วนเหลียนอีให้เสื้อผ้าเข้าชุดและร
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1021
โจว เชียนหยุนกล่อมลูกชายอย่างอ่อนโยน เด็กน้อยผล็อยหลับไปในไม่ช้า ผู้เป็นแม่อดพึมพำออกมาไม่ได้ว่า “ฉันหวังว่าเขาจะไม่โดนรังแกที่โรงเรียนนะ”“ใครกล้าทำแบบนั้นกับเขา? ฉันจะไปจัดการให้ถึงที่โรงเรียนเลยคอยดู!” ชิน เหลียนอีพูดขึ้นทันที มั่นใจว่าเด็กอนุบาลไม่คณามือตัวเองแน่โจว เชียนหยุนยิ้มออกมา บางครั้งเธอก็นึกอิจฉาเหลียนอี เชียนหยุนเองก็เคยเป็นคนใจกล้าแบบนั้น แต่เธอไม่สามารถกลับไปเป็นคนเดิมได้แล้วอีกหลังจากเรื่องราวทั้งหมดที่ประสบมา“อี้หราน เรื่องสิทธิ์เลี้ยงดู ขอบคุณมากเลยนะ” เชียนหยุนเอ่ย“ฉันคุยกับบริษัทให้แล้ว แล้วทนายกู้ก็ตกลงจะช่วยด้วย พี่โจวอย่าคิดมากเลย” อี้หรานตอบกลับเชียนหยุนพยักหน้า พลางนึกประหลาดใจขึ้นมาที่เย่ เหวินหมิงเลือกฟังผลตัดสินที่ศาลในเมืองเฉิน เธอนึกว่าเขาจะเลือกศาลที่เมืองเอสเสียอีกเมืองเอสคือถิ่นของเหวินหมิงนับตั้งแต่เหวินหมิงเลือกศาลที่เมืองเฉิน เชียนหยุนก็ไม่ต้องเดินทางไป ๆ มา ๆ ข้ามเมืองอีก ซึ่งนั่นช่วยประหยัดเวลาของเธอได้เยอะทีเดียว“ว่าแต่พี่โจวขายร้านอาหารไปแล้ว ตอนนี้จะต้องหางานทำไหม?” อี้หรานเอ่ยถาม“ฉันว่าจะลองเปิดเป็นพวกร้านก๋วยเตี๋ยวดูก่อน แล้
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1022
ชิน เหลียนอีมองไปรอบ ๆ สังเกตเห็นร้านแผงลอยลักษณะเดียวกันอีกหลายร้าน ดูเหมือนว่าทำเลที่นี่จะค่อนข้างดี“พวกเธอยังไม่ได้กินข้าวกันนี่ เดี๋ยวฉันทำบะหมี่ให้นะ จะได้ลองชิมฝีมือฉันด้วย” โจว เชียนหยุนบอก“เอาสิ!” เหลียนอียิ้มร่า เธอยังไม่เคยลองชิมอาหารฝีมือพี่สาวคนนี้เลยสักครั้ง!“แล้วเธอล่ะ? เธอเองก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่” อี้หรานพูดพร้อมมองเชียนหยุนอย่างเป็นห่วง“เดี๋ยวฉันกินทีหลังได้ ฉันเป็นเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวนะ เธอคิดว่าฉันจะยอมทนหิวเหรอ?” เชียนหยุนเอ่ยด้วยรอยยิ้มก่อนส่งชามบะหมี่มาให้สองสาวทั้งสามนั่งกินข้าวกันบนโต๊ะสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ เหลียนอีชมฝีมือทำอาหารของเชียนหยุนไม่หยุดปาก “นี่มันอร่อยกว่าที่แม่ฉันทำอีก”“แม่เธอยังทำกับข้าวให้กินอยู่อีกเหรอ?” อี้หรานเอ่ยถาม“ใช่ แม่ฉันน่ะฝีมือไม่ไปไหนมาเป็นสิบปีแล้ว แต่แม่ชอบทำครัวมาก พ่อฉันก็เลยให้กำลังใจแม่ว่าทำกับข้าวเก่งตลอด เพราะอย่างนั้นแม่ฉันเลยไม่เคยรู้ฝีมือที่แท้จริงของตัวเอง”เหลียนอีบ่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ที่แม่เธอไม่รู้อะไรแบบนี้ก็เป็นเพราะพ่อขี้อวยนี่แหละ บางครั้งพ่อก็จะแกล้งบอกให้แม่ไปพักผ่อนบ้าง แล้วพ่อจะทำอาหารให้เองเพราะท
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1023
ถึงจะทราบเจตนาของอีกฝ่าย แต่โจว เชียนหยุนก็รีบตรงไปขอโทษทันทีเพื่อลดความตึงเครียด “เดี๋ยวฉันทำชามใหม่ให้ดีกว่านะคะ? ถ้าคราวหน้าคุณมาทานร้านนี้อีกก็กินฟรีได้เลย ดีไหมคะ?”“แกจะชดใช้ฉันแค่นี้? มีแมลงวันอยู่ในชามนะโว้ย! ถ้าฉันกินเข้าไปแล้วอาหารเป็นพิษจะขึ้นมาล่ะวะ? ไหนค่ารักษาพยาบาล? ฉันไม่กล้ากินอาหารร้านแกอีกแล้ว!”“เลิกพูดแล้วบอกให้มันชดใช้มาสักที!”“เออ จ่ายมาซะ! ถ้าไม่จ่ายก็อย่าหวังเลยว่าจะได้ขายของแถวนี้!”ชายทั้งสามคนพูด หนึ่งในนั้นแบมือที่มีซากแมลงวันให้เชียนหยุนดูเป็นหลักฐานลูกค้าคนอื่น ๆ ไม่กล้ากินอาหารต่อ ทุกคนวางตะเกียบแล้วหันมามองเป็นตาเดียวกันเชียนหยุนรู้ดีว่ากำลังถูกเรียกเก็บค่าคุ้มครอง แต่ในเมื่อเธอไม่มีหลักฐานว่าคนพวกนี้จัดฉากเรื่องแมลงวัน หญิงสาวจึงต้องยอมกัดฟันพูดออกไป “ถ้าอย่างนั้นฉันจะชดเชยให้คุณสองร้อยหยวน ตกลงไหม?”เงินสองพันนี่มันเกือบจะเท่าเงินที่เธอหาได้ทั้งหมดในแต่ละคืนด้วยซ้ำ!แต่คนกลุ่มนั้นกลับไม่พอใจกับจำนวนเงิน“สองร้อย? แกเห็นพวกเราเป็นขอทานเหรอ?” “อย่างน้อยต้องห้าหมื่นโว้ย ถ้าไม่จ่ายห้าหมื่น ก็เตรียมปิดร้านได้เลย!”‘ห้าหมื่นหยวน…’ เงินจำนวนมา
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1024
“ไปด้วยกันเถอะพี่โจว ทิ้งร้านไว้นี่แหละ!” อี้หรานพูดพร้อมคว้าแขนอีกฝ่าย อีกมือหนึ่งก็รีบกดหมายเลข 110 ในโทรศัพท์ชิน เหลียนอีคว้าเก้าอี้ขึ้นมาแล้วโยนกลับไปทางฝั่งพวกผู้ชาย จากนั้นค่อยหันมากล่าวกับเชียนหยุน “ไปด้วยกันเถอะ พวกนั้นมันตั้งใจมาหาเรื่อง! ฉันจะบอกให้ไป๋ ทิงซินมาสั่งสอนมันทีหลัง!”โชคร้ายที่ไป๋ ทิงซินไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เหลียนอีจึงได้แต่หาวิธีป้องกันตัวไปก่อน“สวัสดีค่ะ ตำรวจหรือเปล่าคะ? ฉันถูกก่อกวนค่ะ พวกนั้นจะทำร้ายฉันกับเพื่อน…” ทันทีที่โทรติด อี้หรานก็กรอกเสียงลงไปทันที“แม่งเอ๊ย นังบ้านั่นมันแจ้งตำรวจ! ไปเอาโทรศัพท์มันมา!” หนึ่งในนั้นสั่งก่อนจะพุ่งมาทางอี้หราน แต่เสียงท่อที่ถูกฟาดลงบนผิวเนื้อกลับดังขึ้นมา พอดีกับที่อี้หรานกำลังจะแจ้งที่อยู่ให้ตำรวจชายคนหนึ่งปรากฏกาย พร้อมทั้งใช้ท่อในมือฟาดนักเลงที่กำลังพุ่งมาทางอี้หรานพวกนักเลงที่เหลืออีกสองคนพยายามเข้ามาช่วยเพื่อน แต่มีผู้ชายอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วมาขวางไว้จากนั้นก็กลายเป็นภาพสองรุมสาม ผู้ชายสองคนที่เพิ่งเข้ามาร่วมวงจัดการโจรหัวหมอทั้งสามจนลงไปร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น“ฉันว่า… ไม่ต้องหนีแล้วล่ะ!” ชิน เหลียนอ
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
