เข้าสู่ระบบแชร์
7 กิริยาไร้มารยาท
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 14:05:58ออกไปจากที่นี่ไม่ได้!!!
ไม่ใช่ว่านางจะอยู่รอลุงผีอยู่เฉย ๆ ตู้หลิงยังคงพยายามที่จะหาทางออกไปจากที่นี่ สิ่งหนึ่งที่ตู้หลิงรู้สึกประหลาดใจ ไม่มีใครเอ่ยนามของพระชายาเลยสักคน
ที่นี่นางรู้ว่าบุรุษผู้เป็นเจ้าของจวนชื่อมู่อันเฉิง และสตรีที่แซ่ไช่มีนามว่า ไช่หลินซี แต่กับพระชายาที่น่าสงสารตู้หลิงดันไม่รู้ว่าชื่อเสียงเรียงนามของนาง ว่าชื่ออะไร ราวกับว่านางไม่มีตัวตนใน บ้านหลังนี้
โดยตามธรรมเนียมแล้วเหล่าภรรยารอง เมื่อแต่งเข้าบ้านจะต้องมายกน้ำชาให้แก่ผู้เป็นชายาเอก แต่ผ่านวันแต่งงานไปแล้วหลายวัน แม่ไช่เสแสร้งจึงพึ่งจะโผล่หน้ามาที่เรือนของพระชายา
ไช่หลินซีสวมชุดหรูหราที่มู่อันเฉิงเป็นผู้จัดหามาให้ ประดับศีรษะด้วยปิ่นหงส์ประดับมุกสีชมพูเข้ากันกับชุดที่นางสวมใส่ ท่าทางเยื้องย่างกรีดกรายราวกับเทพธิดาที่จุติมาจากสรวงสวรรค์
เมื่อมาถึงเรือนของชายาเอก ไช่หลินซีจึงถอดหน้ากากนางฟ้าออก ท่าทางวางอำนาจ บ่าวในเรือนของพระชายาล้วนแล้วแต่ไม่มีผู้ใดประทับใจ
“ตายจริง หม่อมฉันต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้มาหาพี่หญิงตั้งแต่วันแรกหลังจากแต่งงาน ต้องโทษที่ท่านอ๋องไม่ยอมให้ข้าลุกไปไหน กกกอดข้าเอาไว้ตลอดทั้งวัน” ไช่หลินซีก้าวเดินไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้างโดยไม่ได้ขออนุญาตจากผู้เป็นเจ้าของเรือน
“งั้นหรือ” พระชายาเอกได้ยินแล้วสะเทือนใจแต่ยังเก็บอาการและข่มความเจ็บช้ำเอาไว้
“พี่หญิง ข้าไช่หลินซียกน้ำชาให้ท่านแล้ว”
มือบอบบางของไช่หลินซียกถ้วยชาร้อน ๆ แบบขอไปทีด้วยมือเดียว ท่าทางกิริยาไร้มารยาทและดูข่มเหงพระชายาอย่างที่สุด
ตู้หลิงเห็นแล้วก็โกรธจัด
“พระชายาน้อยเจ้า ทำอะไรสักอย่างสิอย่าให้นางมาดูถูกเจ้าได้” ผีสาวเป่าหู
ใบหน้าของพระชายาน้อยข่มความโกรธจนแทบไม่ได้แสดงออกมา ความโกรธนั้นส่งผ่านถึงตู้หลิงด้วยเช่นกัน ราวกับว่าเป็นคนคนเดียวกันก็ไม่ปาน ตัวของผีสาวเองก็ประหลาดใจที่รับรู้ความรู้สึกนี้
พระชายายกน้ำชาของตนเองขึ้นจิบ มุมปากยกยิ้มเย็นชา
“นานแล้วหรือยังที่บ้านของเจ้าประสบเคราะห์” พระชายาถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ก็นานพอสมควรเจ้าค่ะ ถ้าไม่เช่นนั้นข้าคงได้นั่งตำแหน่งชายาเอกไปแล้ว” ไช่หลินซีพูดลอยหน้าลอยตา
“ถึงว่า....” พระชายาพูดจบก็ต้องอดกลั้นหัวเราะไม่ได้
พอเห็นว่าสตรีหน้าขาวซีดที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ประธานหัวเราะเบา ๆ ไช่หลินซีก็เก็บความใคร่รู้เอาไว้ไม่ไหว
“มีอะไรให้น่าหัวร่อกันหรือเจ้าคะ หรือรับความจริงไม่ได้ที่ข้าเป็นผู้ที่ถูกรักจากท่านอ๋อง” ผู้มาเยือนยังคงค่อนแคะสตรีผู้เป็นชายาเอกไม่หยุด
“ได้ ถ้าเจ้าอยากรู้ว่าข้าหัวเราะเรื่องใดข้าจะบอกเจ้า”
“.....” ไช่หลินซีเชิดใบหน้าอย่างเย่อหยิ่งรอฟังสิ่งที่ผู้เป็นพระชายาเอกจะเอ่ย
“ที่ข้าหัวเราะก็เพราะว่าตลกในกิริยาไร้มารยาทของเจ้าต่างหาก และที่ถามว่าบ้านเจ้าประสบเคราะห์กรรมมานานแล้วหรือยังก็เพื่อวิเคราะห์ว่า เจ้าน่าจะไม่ได้รับการศึกษาที่พอ พอที่จะรู้ว่าอะไรคือมารยาทของกุลสตรีที่ดี” พระชายาพูดในขณะที่สีหน้ายังคงเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม
อู้ววววววววววว์
“พระชายาตัวน้อยของข้า เจ้านี่ฉลาดสุดยอดไปเลย” ผีสาวยกนิ้วให้กับพระชายาตัวน้อย
ไช่หลินซีที่ถูกตอกจนหน้าหงาย กำมือแน่นด้วยความโกรธจนกระทั่งเล็บแทงเข้าไปในเนื้อและสัมผัสได้ว่ามีหยาดเลือดอุ่น ๆ ซึมออกมานางจึงหยุด
“พี่หญิง ข้าเสียมารยาทแล้ว”
แค่ชั่วพริบตาเดียวเปลี่ยนให้ไช่หลินซีกลายเป็นสตรีอ่อนหวานได้ถึงเพียงนี้เชี่ยวหรือ ตู้หลิงหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อถือ นางมั่นใจว่าแม่ไช่เสแสร้งจะต้องมีแผนการต่อจากนี้
“พระชายาน้อย เจ้าต้องระวังนางให้มาก ๆ นะ นางต้องมีแผนแน่ ๆ”
ไช่หลินซีลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก้าวออกมาตรงหน้าเก้าอี้ที่พระชายาเอกนั่งอยู่ ยิ้มอย่างอ่อนโยน ท่าทางอ่อนแอราวกับกิ่งหลิว
“....” พระชายาเมื่อเห็นว่าไช่หลินซียอมอ่อนให้นาง ก็คิดว่านางอ่อนข้อให้จริง ๆ
“หม่อมฉันไช่หลินซี ขอยกน้ำชาให้พี่หญิง”
น้ำชาที่ต้มใหม่ ๆ เดือดจัดถูกไช่หลินซีประคองยกเข้าไปเพื่อคำนับแด่ชายาเอก เมื่อเดินไปได้ใกล้พอขณะที่พระชายากำลังจะรับ ไช่หลินซีก็แกล้งทำน้ำชาหก แก้วกระเบื้องบอบบางแตกกระจาย
น้ำร้อน ๆ ในถ้วยหกราดรดมือบอบบางจนเกิดแผล ส่วนพระชายาที่ไม่ทันได้ระวัง ก็ถูกแก้วกระเบื้องกระเด็ดมาถูกขาจนได้เลือด และตู้หลิงก็รับรู้ความเจ็บนี้ได้เช่นเดียวกัน
โอ๊ย!!! ไช่หลินซีร้องโอดโอยเสียงดัง ตามมาด้วยสาวใช้ของไช่หลินซีตะโกนร้องโวยวาย
“พระชายาเอกทำไมท่านใจร้ายเช่นนี้ นายหญิงของข้าแค่อยากมาทำความเคารพท่านด้วยใจจริง เหตุใด ต้องรังแกนาง หรือเพราะท่านอิจฉาที่ท่านอ๋องรักนายหญิงของข้ามากกว่า” นางตะโกนเสียงดังเหมือนอยากให้ใครได้ยิน
พระชายาเอกงงเป็นไก่ตาแตก ส่วนตู้หลิงรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
แน่นอนว่าอีตาพระเอกจะต้องโผล่มาในตอนที่นางเอกกำลังลำบาก
มู่อันเฉิงเห็นสตรีที่ตนรักนั่งกองอยู่กับพื้นก็ตื่นตระหนกกลัวนางจะได้รับอันตราย
“ซีเอ๋อ เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า” มู่อันเฉิงสอบถามด้วยความเป็นห่วง
“หม่อมฉันไม่ได้เป็นอะไรเพคะ อย่าโทษพี่หญิงเลยเจ้าค่ะ นางคงไม่ได้ตั้งใจทำน้ำร้อนรดมือข้า” พูดไป ไช่หลินซีก็ร้องไห้ไป
บ่าวไพร่ที่ได้ยินเสียงดังก็วิ่งตามมาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น ยิ่งคนเยอะมากขึ้นเท่าไหร่ น้ำตาของไช่หลินซีก็ยิ่งมากขึ้นตามจำนวนคน
เมื่อได้ยินว่าไช่หลินซีบาดเจ็บที่มือ มู่อันเฉิงจึงประคองมือเล็กบอบบางของนางขึ้นมาดู พบว่ามีรอยแผลที่เกิดจากการจิกเล็บและร่องรอยที่เกิดจากน้ำร้อน
“แล้วแผลนี้ล่ะ เกิดจากอะไร” มู่อันเฉิงสอบถาม
“คือ....” ไช่หลินซีก้มหน้าก้มตา
ไม่ทันที่ไช่หลินซีจะพูด
“นายหญิงของหม่อมฉันโดนพระชายาเอกพูดถากถางรังแก จนต้องอดกลั้นความโกรธด้วยการกำมือ ดูสิเพคะท่านอ๋อง มือเล็ก ๆ ของนางต้องมีรอยแผล ทำเช่นนี้นายท่านในยมโลกจะต้องทุกข์ใจแน่ ๆ”
โอ้โห้ อกอีกแป้นจะแตก แม่พวกนี้ทำงานกันเป็นทีม!!!
“พระชายาน้อยของข้าเจ้าพูดอะไรสักอย่างสิ บอกสามีเจ้าไปว่าเจ้าไม่ได้ทำ”
ตู้หลิงพยายามเป่าหูให้ลูกรักของนางทำอะไรสักอย่าง แต่ดูเหมือน พระชายาน้อยของนางจะตกใจจนทำสิ่งใดไม่ถูก
“โธ่ เอ๊ยลูกสาว คงจะทำอะไรไม่ถูกสินะ ถ้าข้าสิงเจ้าได้ก็ดีสิ.....”
ผีสาวเห็นพระชายาแล้วสงสาร ระหว่างนั้นก็แตะตัวนางเบา ๆ เพื่อปลอบโยน
ทันทีที่ตู้หลิงสัมผัสตัวของพระชายา ร่างวิญญาณของตู้หลิงก็สวมทับร่างพระชายาตัวน้อยทันที...
บทที่เกี่ยวข้อง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 8 ผีสาวการละคร
ทันทีที่นางสัมผัสตัวพระชายาตัวน้อย ร่างวิญญาณของตู้หลิงก็คล้ายกับถูกดูดเข้าไปในสถานที่อะไรสักอย่างมืดมิด แต่แค่เพียงครู่เดียวก็ลืมตาขึ้นมา และพบว่าตัวเองเข้ามาอยู่ในร่างของพระชายาเสียแล้วแม่ผีสาวใช้เวลาประมวลผลเพียงครู่เดียวเท่านั้น นางจึงหันไปต่อกรกับแม่ไช่เสแสร้ง ถ้าไช่หลินซีเล่นละครได้ ทำไมตู้หลิงดาราเอกแห่งยุคจะเล่นบ้างไม่ได้ มาดูกันเถอะว่าฝีมือการแสดงใครจะโดดเด่นไปกว่ากัน“โอ๊ย!!” ตู้หลิงล้มลงกับพื้น โชคดีที่ร่างของพระชายาไม่ได้แต่งเติมใบหน้า ทำให้ใบหน้างดงามที่แสนจะซีดเซียวไร้สีเลือด ดูน่าสงสารยิ่งว่าเดิม“พระชายา” เสี่ยวเชี่ยนรีบประคอง “ทำไมหน้าท่านซีดเช่นนี้” เสี่ยวเชี่ยนเป็นกังวล นางทำทุกอย่างไปตามธรรมชาติและสัญชาตญาณของความเป็นห่วงอย่างแท้จริงตู้หลิงที่อยู่ในร่างพระชายาเริ่มเป็นฝ่ายร้องไห้บ้าง“เสี่ยวเชี่ยน ข้าเจ็บจังเลย” พลางเอามือไปบีบขาตัวเองเพื่อให้เลือดไหลเยอะขึ้นเสี่ยวเชี่ยนจึงมองไปตามมือของพระชายา“พระชายาเหตุใดท่านจึงเลือดไหลเช่นนี้” เสี่ยวเชี่ยนรีบถอดถึงเท้ารองเท้าของเจ้านายตนเองปลีน่องขาวผ่องปรากฏต่อสายตาของทุกคน มันเปียกชุ่มไปด้วยเลือดและมีเศษกระเบื้องเล็ก ๆ ป
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 9 ข้อตกลง
นี่เป็นครั้งแรกที่ตู้หลิงรับรู้ความสามารถในแบบผี นางเคยได้ยินเรื่องของการทรงเจ้าเข้าสิงมาบ้าง หนังเรื่องเดอะคอนสแตนตินที่นำแสดงโดยคีอานู รีฟส์ ตู้หลิงก็เคยดูอยู่บ่อย ๆ ไม่คิดว่าเมื่อกลายเป็นผีแล้วจะสามารถเข้าสิงแบบนั้นจริง ๆว่าแต่ตอนนี้นางจะหาวิธีออกจากร่างของลูกรักของนางอย่างไรดี?สิ่งที่น่าแปลกใจและยังไม่คลายความสงสัยให้กับนาง นั่นก็คือ...พระชายาผู้นี้ดูเหมือนจะไม่มีใครรู้จักชื่อ แม้กระทั่งมู่อันเฉิงก็ยังหลงลืมชื่อของนางความเป็นมาของพระชายาก็เป็นปริศนาราวกับว่านางเป็นบุคคลที่ถูกลืมจากโลกใบนี้ แม้กระทั่งสาวใช้คนอื่น ยังมีชื่อเรียกขานเหตุใดสตรีที่สูงศักดิ์และเพียบพร้อมงดงามจึงไม่มีใครเอ่ยชื่อความรู้สึกนึกคิดของสตรีผู้นี้ดู ๆ ไปก็ดูคล้ายกับตัวนางเองอยู่หลายส่วน เมื่อมาอยู่ในกายเนื้อของพระชายาตู้หลิงคล้ายกับว่าความคิดของทั้งนางและพระชายาตัวน้อยกำลังผนวกรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวนางคิดถึงความคิดเมื่อครั้งแรกที่ได้เห็นหน้า ‘พระชายาก็คือตู้หลิง ตู้หลิงก็คือพระชายา’ แม้กระทั่งตำหนิบนร่างกายยังมีเฉกเช่นเดียวกันหลังจากส่งพระชายาแล้วมู่อันเฉิงจึงรีบกลับไปเอาใจสตรีอันเป็นที่รักของตน นางอาจจะก
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 10 พระชายาตัวน้อย
ตื่นมาอีกทีวิญญาณตู้หลิงก็หลุดออกมาจากร่างของพระชายาน้อยแล้ว ตู้หลิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาง ผีสาวแสนสวยกลับมาสวมชุดสีขาวฟูฟ่องอีกครั้ง และขึ้นไปนั่งมองอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่บนหลังคาตามเดิม เพื่อรอคอยลุงผีเผื่อว่าเขาจะได้เบาะแสอะไรเพิ่มเติมตัวนางเองก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างวิญญาณกันแน่ ทำไมในช่วงเวลาหนึ่ง นางถึงสามารถเข้าไปสิงอยู่ในร่างของพระชายาน้อยได้ตอนที่ตื่นมา ตู้หลิงลองพยายามเข้าไปสิงดูอีกครั้งแต่ก็ทำไม่ได้“น้องหญิงงงงงงงง” เสียงคุ้นหูของใครสักคนกำลังตะโกนเรียกนาง ซึ่งผู้ที่เรียกนางเช่นนี้มีเพียงผู้เดียวนั่นก็คือหลัวซู่เฟิงเท่านั้น“ข้าบอกแล้วไง ว่าข้าไม่ใช่ภรรยาเจ้า อย่ามาเรียกข้าด้วยสรรพนามเช่นนั้น” ตู้หลิงตะโกนรับ“เมื่อหลายวันก่อนลุงผีของเจ้ามาขอความช่วยเหลือจากข้า ให้ข้าหาวิธีพาเจ้าออกจากจวนอ๋อง น้องหญิงอย่าได้กังวล มีข้าอยู่เจ้าไม่ต้องกลัว” หลัวซู่เฟิงผู้ร่ำรวยบุญกุศลโอ้อวดตู้หลิงไม่รู้ว่าหลัวซู่เฟิงกำลังคิดจะทำอะไร นางเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะพานางออกไปจากที่นี่ได้ตามที่เขาโอ้อวดหรือเปล่าจ้าวแห่งผีที่เต็มไปด้วยบุญกุศลและอิทธิฤทธิ์เดินเข้าไปใกล้กับตัวจวน แต
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 11 พี่หลิงน้องหลิง
ผีสาวรู้สึกช็อตฟีล พระชายาตัวน้อยเห็นนาง!!!!ร่างวิญญาณแข็งค้างทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ลอยต่องแต่งอยู่แบบนั้น และสีหน้านางคงจะตลกมากจริง ๆ ตู้หลิงเห็นลูกรักของนางกลั้นขำรอจนกระทั่งเสี่ยวเชี่ยนและบ่าวรับใช้ออกไปจนหมดแล้ว ตู้หลิงจึงลองทดสอบว่านางเห็นร่างวิญญาณจริง ๆ หรือเปล่า“เจ้าเห็นข้าเหรอ”คนป่วยพยักหน้าเล็กน้อย“เจ้าเห็นข้าตั้งแต่เมื่อไหร่” ตู้หลิงคาดคั้นเจ้าของใบหน้าซีดเซียวทำหน้าครุ่นคิด“น่าจะสักหนึ่งวันก่อนที่ท่านสิงร่างข้า” พระชายาอธิบาย“โอ้ว แล้วเจ้าไม่กลัวข้าหรือ” ตู้หลิงถาม เพราะปกติคนเราต้องกลัวผีหรือสิ่งไม่มีชีวิตที่ลึกลับอะไรแบบนี้ไม่ใช่หรือ“ตอนแรกที่ข้าเห็นท่าน ข้ากลัวมาก แต่ก็ต้องอดทนไม่ให้กลัว” พระชายาเอ่ยออกไปตามตรง“โอ๊ยยย เด็กน้อยเจ้าจะอดทนอะไรป่านนั้น” ตู้หลิงไม่เข้าใจสตรียุคนี้จำเป็นต้องอดทนกับอะไรที่ไม่ควรอดทนด้วยหรือถ้ากลัวก็ควรจะได้แสดงความรู้สึกกลัว ถ้าเกลียดก็ควรได้แสดงความรู้สึกเกลียดสิ“แต่หลังจากได้เห็นท่านช่วยเหลือข้า และรู้สึกโกรธแค้นแทนข้า ข้าก็รู้สึกว่าท่านไม่น่ากลัว” พระชายาเอ่ย“งั้นหรือ....” ตู้หลิงนึกเอ็นดู นางช่างเป็นเด็กดีเสียจริง ๆ“เด็กดี แล้ว
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 12 คนทรยศ
สายตาของเสี่ยวเชี่ยนเย็นชาจนน่าขนลุก ตู้หลิงไม่คิดว่านางจะแสดงท่าทีเช่นนั้นต่อนายหญิงของตนเองเกิดอะไรขึ้นกันแน่?“เสี่ยวเชี่ยนตามหมอสิ” ตู้หลิงพยายามบอกให้สาวใช้ของน้องหลิงเรียกหมอ“เสี่ยวเชี่ยน......ช่วยข้าด้วย” พระชายาขอร้องให้สาวใช้ของตนช่วยเหลือ“อดทนหน่อยเถอะเพคะพระชายาทนอีกนิดท่านก็จะสบายแล้ว” น้ำเสียงของเสี่ยวเชี่ยนแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม“เจ้า?” พระชายาและตู้หลิงต่างไม่เข้าใจว่าเหตุใดนางจึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ภายในเวลารวดเร็ว“น่าสงสารจังนะเพคะ ที่ต้องมาตายเพราะบ่าวรับใช้ของตัวเองกระทั่งพรุ่งนี้ หรือผ่านไปอีกหลายวันหลายสัปดาห์ก็จะไม่มีใครสนใจพระองค์”“....” พระชายาน้อยคล้ายกับจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็เอื้อนเอ่ยได้อย่างยากลำบาก เพราะเวลานี้ในภายในช่องปากของนางเต็มไปด้วยเลือด“หม่อมฉันจะพาพระองค์ไปนอนที่เตียงนะเพคะ หลังจากพระนางกระอักเลือดออกมาอีกสามสี่รอบ พระองค์ก็จะจากไปอย่างสงบ จากนั้นหม่อมฉันจะชดเชยด้วยการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้พระองค์ยังคงงดงามดังเช่นเคย” เสี่ยวเชี่ยนพล่ามตู้หลิงพายามกรีดร้องเผื่อให้ใครสักคนเข้ามาช่วยเหลือ แต่เรือนหลังนี้ห่างไกลเหลือเกิน เสียงคนยัง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 13 ตัวประกอบไร้ค่า
ตู้หลิงยืนตื่นตะลึงทำสิ่งใดไม่ถูก เรื่องในโลกนี้นอกจากนางกลายเป็นผีแล้ว ก็ยังมีอีกหลายเรื่องให้นางตกใจนางเห็นกับตาว่าน้องหลิงหายไปแล้ว แต่เหตุใดร่างกายของนางยังคงมีลมหายใจทำเช่นไรดี? นางควรทำเช่นไรดี“อีกไม่นานท่านก็จะรู้” ประโยคนี้ของน้องหลิงยังคงวนเวียนอยู่ในสมองของนางถ้าเกิดนี่เป็นโอกาสของนางล่ะ“จากนี้ไปขอฝากท่านด้วย” ทุกประโยคของน้องหลิงยังคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำของตู้หลิง ถ้าเกิดนี่เป็นโอกาสล่ะ โอกาสที่นางจะได้ปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดล่ะผีสาวกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ริมฝีปากเหยียดเม้มเป็นเส้นตรง ก่อนจะบังคับให้ร่างวิญญาณของตัวเองลอยขึ้นไปเหนือร่างที่ยังมีลมหายใจแต่ไร้วิญญาณของน้องหลิงใบหน้าที่เหมือนกับนางงดงามและซีดเซียว ถ้านี่เป็นสิ่งที่น้องหลิงทิ้งความนัยเอาไว้ อาจเป็นจุดเปลี่ยนเรื่องราวทั้งหมด อาจเป็นจุดที่ทำให้นางได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดก็ได้ตู้หลิงหลับตา ปล่อยให้ร่างวิญญาณของตัวเองทาบทับลงไปผสานกับร่างที่ยังมีลมหายใจของน้องหลิงคล้ายกับถูกพลังงานสายหนึ่งที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดมหาศาล ดูดร่างวิญญาณของตู้หลิง ภาพความทรงจำต่าง ๆ ประเดประดังเข้ามาไม่รู้จบฝัน!!! อย่าบอกว่าสิ่
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 14 นางต้องรอด
ร่างกายของตู้หลิงปวดร้าวระบมไปหมด การขยับร่างกายของนางทำได้ยากลำบากนัก หญิงสาวรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ตนเองมี ผลักให้ตัวเองลงจากเตียง พื้นหินในห้องแสนจะหนาวเหน็บนานมากแล้วที่ตู้หลิงไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดเช่นนี้ ยามเมื่อเป็นผีก็ไม่ชินกับการใช้ชีวิตแบบผี ตอนนางได้กลับมามีชีวิตแบบมนุษย์อีกครั้งนางเองก็รู้สึกไม่ชินนักทุกการเคลื่อนไหวของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวดทั้งจากภายในร่างกายและภายนอก คิดว่าผ่านเวลาไปหลายวัน พิษที่ร่างกายของน้องหลิงคงบรรเทาไปบ้างแล้ว นี่ขนาดบรรเทาไปบ้างยังเจ็บปวดถึงขั้นนี้เช่นนั้นคงไม่ต้องพูดถึงตอนก่อนที่น้องหลิงจะสิ้นลมหายใจน้องหลิงของนางช่างน่าสงสารนักบัญชีความแค้นของตู้หลิงในเวลานี้ เพิ่มเสี่ยวเชี่ยนเป็นเป้าหมายอันดับหนึ่ง ส่วนใครเข้ามาขวางทางนางพวกเขาจะถูกนับรวมกันในนั้นสาวใช้ผู้หนึ่งไม่เห็นเสี่ยวเชี่ยนในจวนหลายวันก็เป็นกังวล อีกทั้งในยามค่ำคืน ณ เรือนของพระชายาเอกก็ไม่มีการจุดตะเกียงเพิ่มความสว่างด้วยความเป็นกังวลเกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่นี่ นางจึงแวะมาดู“พี่เสี่ยวเชี่ยน!! พระชายา” สาวใช้ร้องเรียกตู้หลิงได้ยินเสียงคนอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนใส่ใ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 15 ท่านพ่ออันดับหนึ่ง
เมื่อหมอหลวงกลับไปแล้ว ภายในเรือนเล็กของพระชายาเอกจึงเหลือแค่ มู่อันเฉิงและนาง สตรีที่นอนหลับไม่ได้สติดูบอบบางและอ่อนแอ ซึ่งราวกับว่าถ้าเขาแตะนางแรงเกินไป นางจะปริแตกได้ง่าย ๆอันดับแรกเขาจะต้องพานางไปที่เรือนตะวันออกที่นั่นนางจะอยู่อย่างปลอดภัยและอบอุ่นมู่อันเฉิงค่อย ๆ อุ้มร่างเล็กบอบบาง จำได้ว่าครั้งล่าสุดที่เขาได้อุ้มนาง ตู้หลิงนางไม่ได้ตัวเบาเช่นนี้ บุรุษตัวสูงขมวดคิ้วไช่หลินซีเองก็ได้ยินเรื่องของพระชายาเอกด้วยเช่นกัน นางเองก็ไม่ได้อยากให้คนสกุลตู้มีความสุข แต่คิดไม่ถึงว่าสกุลตู้ดันมีศัตรูมากกว่าที่นางคิดดีจริง ๆ! นางไม่ต้องออกแรงเลยสักนิด ตู้หลิงก็มีคนจัดการแทนนางไปแล้วเสี่ยวกุยที่ไปดูลาดเลาที่เรือนหลังเล็กของพระชายา และรีบวิ่งกลับมารายงาน ทันทีที่เห็นท่านอ๋องเดินออกมาจากเรือน โดยมีร่างที่ไม่ได้สติของพระชายาเอกอยู่แนบอก“คุณหนู ท่านอ๋องออกมาพร้อมกับพระชายาเอก” เสี่ยวกุยกระซิบบอกเหอะ!! ไช่หลินซีแค่นเสียง อย่างหงุดหงิด“แต่งตัวให้ข้าที” นางควรจะไปดูให้เห็นกับตาเสียหน่อยว่า ที่สามีของตนกระทำนั้นเป็นเพียงแค่ความห่วงใยแบบที่เพื่อนมนุษย์ด้วยกันทำเท่านั้น หรือตัวเขากำลังคิดเป็
บทล่าสุด
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 43 อิ่มเอมในหัวใจ
แม่ทัพตู้ต้องข่มกลั้นความโกรธไว้อย่างเต็มที่ ตู้จงเหรินนั่งรออยู่ที่โถงรับแขกอยู่ครู่ใหญ่ในหัวก็กำลังคิดประมวลผลเรื่องราวที่ผ่านมาเขารับรู้ว่าเล่อเหยียนเผิงเข้าออกบ้านสกุลตู้อยู่บ่อย ๆ ตั้งแต่ตู้หลิงป่วย กุนซือผู้นั้นก็หมั่นคอยมาดูแลตู้หลิงเองก็หวั่นใจอยู่ไม่น้อย เพราะนางไม่เคยเห็นบิดาเกรี้ยวกราดเช่นนี้มาก่อน ถึงจะมีเรื่องให้โกรธเคืองแต่เมื่ออยู่ต่อหน้านางผู้เป็นบิดาก็มักจะแสดงความใจเย็นและอ่อนโยนอยู่เสมอแต่ครั้งนี้ท่านพ่อคงจะโกรธมากจริง ๆหลัวซู่เฟิงแม้จะไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ก็ยินยอมทำตามที่ตู้หลิงขอร้อง ถ้าเขาอยากแต่งงานกับนางก็ต้องยอมคุกเข่าขอร้อง ศักดิ์ศรีและสถานะก่อนที่เขาจะตายก็ช่างมันเถอะ ยอมลงสักครั้งเพื่อนาง....จ้าวผีได้ยินเสียงของหยูเต๋อกุยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่กับเสี่ยวโต้ว เดี๋ยวรอเขาเสร็จเรื่องนี้เสียก่อนค่อยไปหาเวลาจัดการ สาปดีไหมไปเรียนวิชานักพรตแล้วสาปทั้งสองคนให้อยู่ในไหผักดองดีหรือไม่หลัวซู่เฟิงเดินเข้าไปพร้อมกับตู้หลิง หญิงสาวส่งสัญญาณให้ชายหนุ่มคุกเข่าแต่ดูเหมือนบุรุษหน้าด้านผู้นี้จะไม่รู้ธรรมเนียม ก่อนหน้านั้นเขาเป็นใครนางไม่สนใจหรอกนะ แต่เวลานี้เขาคือเล่อเหย
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 42 ซึ่งกันและกัน NC
ได้ยินสิ่งที่นางกล่าวหลัวซู่เฟิงก็นึกเอ็นดู คนตัวสูงก้มลงไปจูบซับน้ำตานางหนึ่งครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ดันมังกรตัวเขื่องของตัวเองเข้าในกายนางอย่างเชื่องช้ามีปราการธรรมชาติบางอย่างในร่างกายของตู้หลิงขาดผึง หลัวซู่เฟิงรู้สึกได้ตู้หลิงเจ็บแต่ก็อดทน นางเชื่อว่าอีกสักพักจะพบกับความสุขชายหนุ่มกดความแข็งแกร่งแช่เอาไว้เพื่อให้ช่องทางรักที่แสนคับแคบของนางได้ทำความคุ้นชินกับแท่งลำใหญ่โต แต่ภายในของนางตอนนี้กลับตอดรัดเขาเสียจนแทบคลั่ง“หลิงเอ๋อเด็กดี ข้างในของเจ้าตอดข้าเหลือเกิน”พูดจบหลัวซู่เฟิงก็เริ่มขยับเอวเข้าออกทีละนิดทันทีที่หลัวซู่เฟิงเริ่มขยับเอวความเจ็บปวดก็ค่อย ๆ หายไปความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ เป็นความรู้สึกที่นางยากจะกล่าวออกมาหลัวซู่เฟิงขยับแก่นกายเข้าออกอย่างเชื่องช้า ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะกระทุ้งไปตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน นานมากแล้วที่เขาไม่ได้ร่วมรักกับสตรี ล่าสุดก็คงเมื่อหลายสิบปีก่อนตอนที่เขายังมีชีวิต“อา...” ทุกครั้งที่หลัวซู่เฟิงขยับความเป็นชายเข้าออกร่างกายของนาง ตู้หลิงรู้สึกเสียวกระสันจนอยากจะบรรยายออกมาไม่ได้ นางจึงได้แต่ส่งเสียงร้องครางรัญจวนแทนความรู้สึกถึงแม้ว่านางจะ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 41 เรายังไม่ได้แต่งงานกัน NC
“พี่....ซู่เฟิง....เรา....ยังไม่ได้แต่งงานกัน” ตู้หลิงพูดด้วยน้ำเสียงขาดช่วง ความเสียวกระสันที่เพิ่มขึ้นทำให้นางเอื้อนเอ่ยวาจาได้อย่างยากลำบาก“งั้นเราก็แต่งกันตอนนี้เลยดีหรือไม่” หลัวซู่เฟิงถอดเสื้อของตัวเองออกจนหมดเผยให้เห็นร่างกายแข็งแกร่ง ถึงแม้จะไม่ใช่ร่างของเขาจริง ๆ แต่ร่างกายเล่อเหยียนเผิงก็นับว่าไม่เลว โดยเฉพาะความเป็นชายที่แข็งแกร่งดุดันไม่เกรงใจใครบุรุษตัวสูงเปลี่ยนจากหยอกเย้าทรวงอกค่อย ๆ จุมพิตไต่ไล่ระดับลงมาพาดผ่านหน้าท้องแบนราบตู้หลิงเสียวจนต้องเกร็งหน้าท้อง ความรู้สึกเช่นนี้ยากที่นางจะระบายออกมาเป็นคำพูด คนตัวเล็กได้แต่ส่งเสียงครางอื้ออึงในลำคอเท่านั้นหลัวซู่เฟิงถอดกระโปรงและกางตัวในของนางออกไปพร้อมกันอย่างเชื่องช้า วงขาเรียวเล็กไร้ริ้วรอยปรากฏตรงหน้า เจ้าของเรือนร่างขาวผ่องพยายามใช้สองมือเล็ก ๆ ปกปิดร่างกายตนเอง ดูแล้วช่างน่าเอ็นดู“เจ้าสวยเหลือเกิน” หลัวซู่เฟิงกล่าว พร้อมกับใช้นิ้วสัมผัสช่องทางดอกไม้ที่แสนสวยงามแค่เพียงนิ้วเขาสัมผัสเบา ๆ ตู้หลิงก็ขนลุกไปทั้งร่างจนนางต้องขยับเอวหนี แต่สุดท้ายหลัวซู่เฟิงก็รั้งเอวนางกลับไปอยู่ที่เดิม“จะหนีไปไหนเด็กดี”ตู้หลิงไม่กล้า
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 40 ข้าจะเล่าให้ฟัง NC
ผ่านไปหลายวัน นางยังคงไม่ได้ข่าวของผู้เป็นบิดา ครั้นจะออกจากสำนักไปสืบข่าวก็ถูกหลัวซู่เฟิงห้ามเอาไว้ ซ้ำยังกำชับให้คนในสำนักดูแลป้องกันไม่ให้แอบออกไปข้างนอกนางยังคิดโกรธที่หลัวซู่เฟิงสั่งห้ามนาง และชอบทำตัวเหมือนกับนางเป็นภรรยาของเขาอาการบาดเจ็บของหลัวซู่เฟิงทุเลาขึ้นทุกวัน ตู้หลิงยังคงตอบแทนด้วยการไปใส่ยาเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขาทุกวัน แน่นอนว่านางต้องหาทางรับมือผีชีกออยู่ตลอดเวลา“ข้ามีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟัง”“เรื่อง?” ปากของนางถามแต่ก็ยังคอยทำความสะอาดแผลอยู่“ท่านพ่อของเจ้า”“ท่านพ่อเป็นอะไร” ตู้หลิงเริ่มกังวลเมื่อหลัวซู่เฟิงเอ่ยถึงบิดาของน้องหลิง“ได้เฉาเกอเอ๋อช่วยเหลือ ไม่ต้องห่วงอีกไม่นานแม่ทัพตู้ก็จะกลับมาหาเจ้าอย่างปลอดภัย”“อ้อ งั้นก็ดีแล้ว ข้าจะได้กลับจวนเสียที” หลัวซู่เฟิงหลุดพูดชื่อสตรีผู้หนึ่งออกมา ตู้หลิงได้ยินชื่อของนางเต็มสองหูเมื่อได้ยินชื่อของสตรีอื่น ใบหน้างดงามของตู้หลิงหม่นแสงลงเล็กน้อย กล้าดีอย่างไรถึงมาเอ่ยชื่อของสตรีอื่นต่อหน้านาง“เด็กดี เจ้าเป็นอะไรไป”“เปล่าเจ้าค่ะ” น้ำเสียงของนางเจือความขุ่นเคืองหลัวซู่เฟิงพอจะเดาออก“เจ้าหึงข้าหรือ”“...” คนตัวเล็กไม่ตอบ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 39 ชำระความ
เสนาบดีเฉินเป็นผู้ดำเนินการเรื่องนี้ ไม่นานก็พบว่าเป็นฝีมือของชนเผ่าเร่ร่อนที่อยู่นอกด่าน อีกนิดเดียวก็จะสาวถึงตัวการสำคัญที่อยู่เบื้องหลังถึงแม้เขาจะดำเนินการเรื่องนี้ด้วยความเที่ยงธรรม แต่เรื่องมันดันเกี่ยวพันถึงเชื้อพระวงศ์ระดับสูง จึงจำเป็นต้องทำอย่างรอบคอบกองกำลังของเสี่ยวเชี่ยนถูกกำจัดไปทีละน้อย พี่น้องของนางล้มตายไปทีละเล็กละน้อย แต่กระนั้นถูปาเสี่ยวเชี่ยนก็ยังลงมือกับชาวเฉาไม่หยุดสุดท้ายกองปราบและกองราชองครักษ์ก็ร่วมมือกันจับนางและคนของนางได้ในที่สุดวันไต่สวนมาถึงถูปาเสี่ยวเชี่ยนไม่สะทกสะท้านนางยืนหลังเหยียดตรงก่นด่าสาปแช่งทุกคนที่อยู่ตรงนั้นไม่พอยังซัดทอดไปจนถึงขุนนางหลายคน ราชครูหยู สนมมู่ล้วนโดนนางกล่าวซัดทอดทั้งหมด“พวกเจ้ามันก็พวกสารเลว ทำร้ายคนบ้านข้าไม่พอ ยังกำจัดกวาดล้างให้พวกเข้าสูญสิ้น” ถูปาเสี่ยวเชี่ยนกล่าวด้วยความแค้น“ถูปาเสี่ยวเชี่ยนแสดงว่าเจ้ายอมรับข้อกล่าวหาทั้งหมดที่ทำ”“แน่นอนว่าข้ายอมรับข้ามีศักดิ์ศรีมากพอ ประชาชนพวกนั้นไม่มีค่าเท่ากับคนของข้าอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน สู้ให้ข้ากำจัดทิ้งสักร้อยสองร้อยคนจะเป็นอะไร” ทุกคำที่นางพูดออกมาไม่มีสลด ไม่มีละอายใจต่อสิ่ง
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 38 เริ่มคลี่คลาย
หลังจากที่ทั้งสองประกาศคบหากัน เรื่องราวความรักของพระเอกนางเอกระดับซูเปอร์สตาร์ก็เหมือนกับมีแสงแฟลชสาดส่องอยู่ตลอดเวลาซึ่งแฟนคลับของทั้งสองก็เข้าใจดี และทุกคนต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าทั้งสองคนเป็นคู่รักที่เหมาะสมกับราวกับกิ่งทองใบหยก ไม่มีข่าวเสียหาย ภาพลักษณ์ดี เป็นที่รักของทีมงาน สื่อมวลชนและแฟนคลับจนถึงวันที่หลิวเทาคุกเข่าขอตู้หลิงแต่งงาน นับว่าเป็นคู่รักนักแสดงที่ทุกคนให้ความสนใจอันดับหนึ่งกระทั่งใกล้วันแต่งงานตู้หลิงอยู่สตูดิโอสำหรับลองชุดแต่งงาน วันนี้หลิวเทาแฟนหนุ่มของเธอไม่มา ซึ่งสำหรับหญิงสาวเข้าใจได้ดีเพราะด้วยหน้าที่การงานของทั้งคู่ยากที่จะมีเวลาเดียวกัน คนตัวเล็กชื่นชมชุดเจ้าสาวฟูฟ่องที่ตัดเย็บอย่างดีด้วยแววตาแห่งความสุข“หลิงหลิงเธอสวยมาก” ผู้จัดการเดินเข้ามาในห้องลองชุด“พี่ถ่ายรูปให้ฉันหน่อยได้ไหม” ตู้หลิงยื่นโทรศัพท์ให้กับผู้จัดการเมื่อถ่ายเสร็จผู้จัดการก็ยื่นโทรศัพท์คืนให้กับตู้หลิง หญิงสาวโพสต์สปอยล์ชุดเจ้าสาวขึ้นบนโซเชียลตามปกตินิยายของตัวเองแต่ที่ไม่ปกติคือมีความหนึ่งที่โพสต์ใต้ภาพที่เธออัพขึ้น“หลิงหลิงฉันสงสารเธอเหลือเกิน เมื่อวันก่อนฉันเห็นหลิวเทาเพิ่งออกมา
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 37 ความทรงจำในอดีต
สายตาของผีเจ้าเล่ห์เช่นหลัวซู่เฟิง มองผู้ที่ใส่ยาให้ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม“เจ้าคิดถึงข้าหรือไม่”“ไม่เจ้าค่ะ” ตู้หลิงสวนกลับแบบไม่ต้องคิด“น่าผิดหวังนัก” ด้วยความหมั่นไส้หลัวซู่เฟิงงับแขนขาวผ่องนางเบา ๆ“หลัวซู่เฟิง!!! อย่าทะลึ่ง ท่านอายุเท่าไหร่กันถึงได้มาทำตัวเป็นเด็กเล็ก ๆ เช่นนี้” ตู้หลิงรีบยกแขนตัวเองออกมาหลัวซู่เฟิงทำท่านับนิ้ว“เกือบร้อยแล้วกระมัง” เขาเองก็ไม่ได้นับอายุตนเองมานานหลายปี ปีนี้เป็นปีที่เท่าไหร่เขาก็จำไม่ได้“โอ๊ะ ท่านลุงหลัววววว” ตู้หลิงหยอกเย้า“ข้าเป็นท่านลุงที่ไหนกัน” หลัวซู่เฟิงโวยวาย “หลิงเอ๋อ เด็กดีเจ้าก็เห็นหน้าจริง ๆ ของข้าแล้วนี่ใกล้เคียงกับท่านลุงแก่ ๆ เมื่อไหร่ อย่างน้อยข้าก็หน้าตาดีกว่า หยูเต๋อกุย” คนตัวสูงใช้ศอกยันตัวเองขึ้นมา“ตายตอนไหนไม่สำคัญ สำคัญที่อายุ” เมื่อใส่ยาเสร็จนางก็ยังต้องพันผ้าให้เขาต่อนางตัวเล็กกว่าเขาหลายเท่าทำให้เวลาพันแผล นางต้องเอื้อมสุดมือยิ่งนางใกล้ชิดเขามากขึ้นเท่าไหร่ อารมณ์บางอย่างของหลัวซู่เฟิงก็เพิ่มขึ้นมากเท่านั้น“ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน” หลัวซู่เฟิงกระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าใบหูของคนตัวเล็กเมื่อถูกเขาขยับเข้ามาพูดในระยะประ
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 36 เจ็บแผล
“นางไปแล้ว” เสี่ยวโต้วตะโกนเสียงดัง “นายท่านตามนายหญิงไปเร็ว”หลัวซู่เฟิงได้ยินว่าตู้หลิงกำลังจะไป คนตัวสูงรีบวิ่งเข้าไปหานาง ชายหนุ่มหอบร่างกายที่ยังไม่หายดีวิ่งตามนางไป“หลิงเอ๋อ ฟังข้าก่อน” หลัวซู่เฟิงวิ่งตาม“....” ตู้หลิงได้ยินและจำได้ว่าเป็นเสียงเขา แต่นางไม่หยุด ใครใช้ให้เขามารังแกนางกัน เขาแกล้งคนเป็นผู้เดียวหรืออย่างไร“เด็กดี ข้าขอโทษ” หลัวซู่เฟิงไปหานางได้อย่างเชื่องช้าในที่สุดก็ตามนางต่อไม่ไหว หลัวซู่เฟิงแกล้งล้มลงทรุดไปกับพื้นหินร้องโอดโอย“โอ๊ย!!!”ตู้หลิงได้ยินเสียงคนร้อง นางจึงหันกลับไปดูพบว่าบุรุษผมยาวผู้นั้นกำลังทรุดอยู่ที่พื้น“ท่าน!!” คนตัวเล็ก รีบเข้าไปประคอง เมื่อเข้าไปใกล้ ๆ และมองให้ชัด เพื่อให้มั่นใจว่าตนจำคนไม่ผิด“หลิงเอ๋อ” หลัวซู่เฟิง ออดอ้อน ชายหนุ่มจับมือเล็กของนางเอาไว้“ท่านเป็นอะไร ทำไมท่านถึงบาดเจ็บแบบนี้” คนตัวเล็กเป็นกังวลหลัวซู่เฟิงหลับตา โน้มใบหน้าซบลงกับร่างนุ่มนิ่ม“ข้าเจ็บ....ข้าเจ็บเหลือเกิน”“ท่านเจ็บตรงไหน” นางเป็นกังวล “ไปเถอะ ข้าจะพาท่านกลับไปพัก”หลัวซู่เฟิงแทบจะหุบยิ้มไม่ได้เมื่อนางหลงกลนางพยายามเรียกให้คนมาช่วยพาหลัวซู่เฟิงกลับไปในห้
พระเอกจ๋าภรรยาท่านเป็นตัวประกอบ 35 คุ้นเคย
ตู้หลิงถูกพาเข้าวัง นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหตุใดพระพันปีถึงยื่นมือเข้าช่วยและไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับนางส่วนไช่หลินซีไม่ได้ตามเข้ามาด้วย นางขอแยกตัวออกไปต่างหาก บุญคุณความแค้นของไช่หลินซีจบลงแบบงง ๆ ตู้หลิงไม่คิดว่าที่ตัวเองออกหน้าช่วยนางจะทำให้ไช่หลินซีคิดได้เหตุการณ์ต่อจากนี้คงจะเป็นสเต็ปส์นางเอก หนีไปเลี้ยงลูกคลอดลูกคนเดียว พอมีเจ้าก้อนแป้งขาว ๆ ผู้ที่เป็นพระเอกก็คงตามง้อเอาอกเอาใจกันในภายหลังละมั้ง เรื่องนั้นตู้หลิงตาเดาไปเรื่อยสิ่งที่นางกังวลนอกจากเรื่องของท่านพ่อนั่นก็คือหลัวซู่เฟิงกับเล่อเหยียนเผิง อยากรู้เหลือเกินว่าเขาอยู่ที่ไหน ถ้าไม่มีเล่อเหยียนเผิงก็ไม่มีหลัวซู่เฟิง เรื่องราวพวกนี้ล้วนเต็มไปด้วยความสับสน ตู้หลิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของนางสตรีชรารีบออกมาทันทีที่ได้ยินว่าบุตรสาวแม่ทัพตู้เข้าวังมาแล้ว เมื่อมาถึงพบว่านางช่างเป็นสตรีที่งดงามนัก ถึงจะไม่รู้ว่าเหตุใดท่านพ่อจึงเน้นย้ำให้พานางเข้ามาอยู่ในวัง 3 วันก็ตามหลังจากนั้นค่อยส่งนางคืนกลับไปที่สำนักซือหม่าซึ่งก็ช่างมันเถอะ ก็ถือว่านางได้ทำตามคำขอของผู้เป็นบิดาแล้ว นับว่าภารกิจลุล่วงไปได้ด้วยดี ส่วนเรื่อ
