Share

บทที่ 116

ฉู่จวินสิงนั่งตัวตรง พูดออกมาอย่างน่าเกรงขาม “ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็อย่าพูดถึงมันอีกเลย ทุกคนนั่งลงกินข้าวกันเถอะ”

ฮูหยินใหญ่เองก็เรียกให้พวกเขานั่งลง

ซ่างชิวและคนอื่นๆ เมื่อเห็นฉากนี้เข้า ในใจก็เกิดรู้สึกความอบอุ่นขึ้นมา

หลายปีมาแล้วที่ไม่มีคนปฏิบัติกับพวกเขาเช่นนี้

ซ่างชิวและคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกว่า คนในครอบครัวนี้ล้วนแต่ไม่ใช่คนเลว

พวกเขาคู่ควรแล้วที่จะให้พวกเขาทำงานหนักให้

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว ซ่างชิวหยิบชามและตะเกียบขึ้นมาก่อน

อีกทั้งสี่คนเมื่อเห็นเข้า ก็หยิบชามและตะเกียบขึ้นมาเริ่มกิน

ในตอนที่พวกเขาเนื้อกระต่ายและเนื้อไก่ฟ้า ดวงตาก็ค่อยๆ แดงรื้นขึ้นมา

หลายปีมาแล้วที่พวกเขาไม่ได้กินเนื้ออร่อยๆ เช่นนี้

และยังมีข้าวชามนี้ อร่อยเสียยิ่งกว่าธัญพืชที่พวกเขากินเสียอีก

ไม่นานอาหารในจานก็หมดไป

หลังจากที่ซ่างชิวและทุกคนกินอาหารกันเสร็จแล้วก็รีบไปทำงาน

รอจนเมื่อทุกคนออกไปแล้ว ฮูหยินใหญ่ถึงได้พูดออกมาข้างหูของเจี่ยนอันอัน

“อันอัน ข้ามองเห็นความตั้งใจของเจ้าแล้ว เจ้าเป็นหญิงสาวที่ดี ลูกชายของข้าสามารถแต่งกับเจ้าได้ ช่างเป็นความโชคดีของเขา”

เจี่ยนอันอันเมื่อได้ยิน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status