เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 115
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-12 17:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 116
ฉู่จวินสิงนั่งตัวตรง พูดออกมาอย่างน่าเกรงขาม “ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็อย่าพูดถึงมันอีกเลย ทุกคนนั่งลงกินข้าวกันเถอะ”ฮูหยินใหญ่เองก็เรียกให้พวกเขานั่งลงซ่างชิวและคนอื่นๆ เมื่อเห็นฉากนี้เข้า ในใจก็เกิดรู้สึกความอบอุ่นขึ้นมาหลายปีมาแล้วที่ไม่มีคนปฏิบัติกับพวกเขาเช่นนี้ซ่างชิวและคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกว่า คนในครอบครัวนี้ล้วนแต่ไม่ใช่คนเลวพวกเขาคู่ควรแล้วที่จะให้พวกเขาทำงานหนักให้หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว ซ่างชิวหยิบชามและตะเกียบขึ้นมาก่อนอีกทั้งสี่คนเมื่อเห็นเข้า ก็หยิบชามและตะเกียบขึ้นมาเริ่มกินในตอนที่พวกเขาเนื้อกระต่ายและเนื้อไก่ฟ้า ดวงตาก็ค่อยๆ แดงรื้นขึ้นมาหลายปีมาแล้วที่พวกเขาไม่ได้กินเนื้ออร่อยๆ เช่นนี้และยังมีข้าวชามนี้ อร่อยเสียยิ่งกว่าธัญพืชที่พวกเขากินเสียอีกไม่นานอาหารในจานก็หมดไปหลังจากที่ซ่างชิวและทุกคนกินอาหารกันเสร็จแล้วก็รีบไปทำงานรอจนเมื่อทุกคนออกไปแล้ว ฮูหยินใหญ่ถึงได้พูดออกมาข้างหูของเจี่ยนอันอัน“อันอัน ข้ามองเห็นความตั้งใจของเจ้าแล้ว เจ้าเป็นหญิงสาวที่ดี ลูกชายของข้าสามารถแต่งกับเจ้าได้ ช่างเป็นความโชคดีของเขา”เจี่ยนอันอันเมื่อได้ยิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-12ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 117
เจี่ยนอันอันนำเสื้อผ้าของฉู่จวินสิงมอบให้ฉู่อันเจ๋อ“เจ้านำเสื้อผ้านี้มอบให้ฉู่จวินสิงเปลี่ยนเสียเถอะ ข้าว่าเสื้อผ้าของเขาเองก็ไม่อาจสวมใส่ได้แล้ว โยนทิ้งไปเสีย”ฉู่อันเจ๋อรีบส่งเสียงตอบรับ แล้วหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่เข้าไปในห้องช่วยฉู่จวินสิงเปลี่ยนเหล่าสาวใช้นำเสื้อผ้าของทุกคนมาซักโชคดีที่นางที่สถานที่ตากผ้าอยู่ในสวน หลังจากที่พวกนางซักเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็นำมาตากแดดในสวนตอนนี้พวกเขาไม่อาจจะเป็นเหมือนกับก่อนหน้านั้น ที่จะถอดเสื้อผ้าแล้วโยนทิ้งได้ตามใจชอบแล้วทำได้เพียงแต่หยิบเสื้อผ้าเก่าๆ ขึ้นมาเปลี่ยนรอจนเมื่อฉู่จวินสิงเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เจี่ยนอันอันถึงได้เดินเข้าไปในห้องนางตรวจสอบบาดแผลภายนอกของฉู่จวินสิง บนนั้นเริ่มตกสะเก็ดแล้วบาดแผลเองก็ไม่มีการเปื่อยเน่าเจี่ยนอันอันฉีดยาให้กับฉู่จวินสิงอีกครั้ง หวังเพียงแต่ว่าเขาจะดีขึ้นโดยเร็วฉู่จวินสิงมองไปยังเจี่ยนอันอันที่วุ่นวายอยู่กับการฉีดยาให้เขา เขาก็พูดออกมา “เจ้าไม่อยากแต่งงานกับข้าใช่หรือไม่?”เจี่ยนอันอันเมื่อเห็นว่าฉู่จวินสิงถามเขาออกมาตรงๆ เช่นนี้ นางก็พูดออกมาตรงๆ “ตอนนี้ข้าไม่อยากแต่งกับท่านจริงๆ เพราะอย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 118
ทว่าแม้แต่ฉู่จวินหลุนในตอนนี้เองก็ยังคิดไม่ออกว่าท้ายที่สุดแล้วใครกันที่จะเป็นวางยาให้กับฉู่จื่อซีนอกจากนี้แล้ว พวกเขาตอนนี้ยังอยู่ในเมืองอินเป่ย บวกกับไม่อาจตามหาคนวางยาพิษคนนั้นได้เจี่ยนอันอันก็เป็นกังวลขึ้นมาเล็กน้อย ภายในคลังยาในห้วงมิติของนาง ทั้งหมดล้วนแต่เป็นยาตะวันตกและยาสิทธิบัตรจีนหากจะแก้พิษในร่างกายของฉู่จื่อซี จะต้องใช้วัสดุยาที่หายากถึงจะถูกนางต้องการวัสดุยา ทว่าตอนนี้ไม่มีวัสดุยาที่จะขุดขึ้นมาได้เจี่ยนอันอันมองไปยังร้านค้าอีกครั้ง และก็ไม่อาจหาวัสดุยาที่จะนำมาแก้พิษได้และในตอนที่เจี่ยนอันอันกำลังเป็นกังวลอยู่นั้น เบื้องหน้าของนางก็ปรากฏภารกิจห้วงมิติใหม่ขึ้นมา[จูบฉู่จวินสิง ก็จะได้คลังวัสดุยา ด้านในมีวัสดุยาหายากเป็นจำนวนมาก]ในตอนที่เจี่ยนอันอันมองเห็นภารกิจของห้วงมิตินี้นั้น มุมปากก็อดที่จะกระตุกขึ้นมาไม่ได้ห้วงมิตินี้กำลังล้อนางเล่นหรืออย่างนั้น?ทำไมถึงได้ให้นางทำภารกิจเช่นนี้ จะไม่อาจมอบภารกิจที่ปกติเสียหน่อยให้นางอย่างนั้นหรือ?ความคิดของเจี่ยนอันอันเพิ่งจะเกิดขึ้น ก็มองเห็นภารกิจของห้วงมิติแสดงข้อความใหม่ขึ้นมา[ภารกิจทั่วไปดูจะไม่มีความหมายจนเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 119
เมื่อถูกเจี่ยนอันอันพูดออกมาเช่นนี้ ฟางอิ๋งก็ตื่นตกใจเสียนใบหน้าซีดขาว นางอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยกลับไปก้าวหนึ่ง“เจ้าหมายความว่า เดิมทีคนที่ถูกวางยาพิษ ควรจะเป็นข้า เป็นข้าที่ทำให้จื่อซีกลายเป็นแบบนี้?”เมื่อคิดว่าฉู่จื่อซีที่ถูกวางยาพิษนั้น สี่ปีมานี้ไม่อาจจะได้ยินเสียงและไม่อาจพูดได้ที่แท้ผู้ร้ายตัวจริง กลับกลายเป็นนาง!ทันใดนั้นจมูกก็แสบร้อนขึ้นมา กอดร่างกายเล็กๆ ของฉู่จื่อซีเอาไว้ ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวดเสียงร้องของนางดึงดูดให้สมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูล พวกเขาต่างก็หันมามองยังฟางอิ๋งอย่างไม่เข้าใจ“เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ทำไมถึงได้ร้องไห้ออกมาแบบนี้กัน?” ฮูหยินใหญ่มายังเบื้องหน้าของทั้งสามคนอย่างปวดใจเล็กน้อยฮูหยินรองเองก็มองไปยังฟางอิ๋งด้วยใบหน้าเป็นกังวล ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ร้องไห้ออกมาจนกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ฉู่จวินหลุนได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวในลานดังขึ้น ก็เรียกให้เด็กรับใช้แบกเขาออกมาฉู่จื่อซีเมื่อเห็นว่าแม่ของเขาร้องไห้ เขาก็รีบเอื้อมมือเล็กๆ ออกมาเช็ดน้ำตาให้กับฟางอิ๋งเจี่ยนอันอันเหลือบมองสมาชิกในตระกูลที่อยู่รอบๆ นางรู้สึกว่าเรื่องนี้จำเป็นต้องบอกกับทุกคนนางให้ฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 120
นางรู้ว่าฉู่จวินหลุนไม่ชอบฉู่ชางเหยียนเพื่อไม่ให้ทั้งสองคนทะเลาะกัน นางก็เลยหยิบชาขึ้นมาดื่มแทนเหล้าฉู่ชางเหยียนในตอนนั้นเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีแปลกประหลาดใดออกมาหลังจากที่เขาดื่มชาไปแล้วก็ไม่ได้รั้งอยู่นาน ลุกขึ้นออกไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มในตอนนั้นที่ฉู่จวินหลุนและฟางอิ๋งทั้งสองคนก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องอื่นอีกเพราะอย่างไรแล้วเมื่ออยู่ในจวนจิ้นอ๋อง ฉู่ชางเหยียนคิดจะทำร้ายพวกเขา เขาเองก็ต้องชั่งน้ำหนักความสารชมารถของตนเองหลังจากที่ฉู่จวินหลุนพูดเรื่องในปีนั้นออกมา เหล่าสมาชิกในตระกูบที่อยู่ที่นั่นทุกคนต่างก็เข้าใจกันขึ้นมาจะต้องเป็นฉู่ชางเหยียนที่ลอบวางยาเอาไว้ในน้ำชาเขาจะต้องคิดอยากจะฆ่าฉู่จวินหลุนแน่!เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็จะสามารถแย่งชิงบัลลังก์ฮ่องเต้ได้อย่างสบายใจหลังจากที่เจี่ยนอันอันได้ยินแล้ว ก็ถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ “ในเมื่อเขาคิดอยากจะทำร้ายพวกเจ้า ทำไมถึงได้วางยาที่แพร่กระจายได้ช้าเช่นนี้มาทำร้ายพี่สะใภ้ใหญ่กัน?”ฟางอิ๋งในตอนนี้ น้ำตาก็หยุดไหลลงแล้วนางใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาบนใบหน้า ก่อนจะพูดออกมา “ถ้วยชาในตอนนั้น เดิมทีเพื่อให้ฉู่จวินหลุนดื่ม ทว่าในตอนน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-13ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 121
เจี่ยนอันอันหันไปมองยังฉู่จวินสิง ก็พบใบหน้าเศร้าสร้อยของเขา ในใจของนางก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างไม่รู้สาเหตุนางพึมพำออกมา “ที่จริงแล้ว วัตถุดิบเหล่านี้อยากจะได้มาก็ไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไป เพียงแต่ต้องการให้ท่านร่วมมือด้วย”ฉู่จวินสิงเมื่อได้ยิน ในตาก็เผยร่องรอยแห่งความหวังออกมาเขาคว้ามือของเจี่ยนอันอันเอาไว้ “ต้องให้ข้าร่วมมืออย่างไร เจ้ารีบบอกออกมาก็พอแล้ว”เจี่ยนอันอันคิดจะดึงมือกลับมา แต่เมื่อคิดถึงภารกิจของห้วงมิตินั้น นางก็ล้มเลิกความตั้งใจไปเมื่อรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือของฉู่จวินสิง ก็สูดลมหายใจเข้าลึกในที่สุดก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดออกมา “ขอเพียงแค่สามารถจูบกับท่าน ข้าก็จะสามารถได้รับคลังวัสดุยา ที่นั่นมีวัตถุดิบยาที่จะช่วยแก้พิษได้”ฉู่จวินสิงมองไปยังเจี่ยนอันอันด้วยสายตาลึกซึ้ง นานกว่าเขาจะพ่นออกมาสี่คำ“ข้าเข้าใจแล้ว”เจี่ยนอันอันไม่รู้ว่าฉู่จวินสิงหมายความว่าอย่างไร เขาเห็นด้วยแล้วหรือว่าจะไม่เห็นด้วยกัน?เมื่อเห็นว่าฉู่จวินสิงไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก มีเพียงแค่สายตาที่จับจ้องเขม็งมายังตนเองเท่านั้นใบหน้าของเจี่ยนอันอันก็แดงก่ำไปจนทั่วนางรีบพยายามจะดึงมือกล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 122
เมื่อเห็นว่าเจี่ยนอันอันวิ่งออกไปด้วยความตื่นตระหนก มุมปากของฉู่จวินสิงก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มน่ามองความอบอุ่นบนริมฝีปากยังคงหลงเหลืออยู่ ฉู่จวินสิงยกมือขึ้น ไล้ไปยังริมฝีปากของตนเองเขาไม่เคยจูบกับใครมาก่อน แต่ความรู้สึกนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เลวเลยเจี่ยนอันอันวิ่งออกไปยังลานบ้าน แก้มของนางเห่อร้อนขึ้น หัวใจก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่งนางนั่งอยู่ในลานบ้าน ใช้มือพัดให้ตนเองเพียงแค่อยากลบภาพฉากเมื่อครู่นี้ให้หายออกไปจากสมองจนหมดสิ้นโชคดีที่ท้ายที่สุดแล้วก็สามารถทำภารกิจของห้วงมิติได้สำเร็จ และก็สามารถเลือกวัสดุยาที่ช่วยฉู่จื่อซีแก้พิษได้และก็เป็นในตอนที่เจี่ยนอันอันเลือกวัสดุยาอยู่นั้น ซ่างชิวที่ทำงานอยู่ด้านหลังเรือนอยู่ตลอดเวลาก็เดินเข้ามา“แม่นาง น้ำที่พวกเราเอามาไม่เพียงพอใช้ ข้าอยากจะกลับไปเอาน้ำมาอีกสักสองถัง”เจี่ยนอันอันไม่ได้ห้ามเอาไว้ ปล่อยให้ซ่างชิวกลับไปตักน้ำมาซ่างชิวกลับไม่ได้ตักน้ำในเรือนนี้ แต่กลับไปยังบ้านของตนเองไม่นานนัก เขาก็เลือกถังน้ำมาสองถังแล้วย้อนกลับมาเจี่ยนอันอันเองก็อยากรู้ว่าพวกเขาทำงานกันอย่างไรบ้างนางเดินไปยังด้านหลังเรือน ก็พบว่าด้านหลังเรือนนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 123
เจี่ยนอันกลอกตา หลังจากที่นางหรี่ไฟเตาหลอมยาแล้ว ก็เดินมายังเบื้องหน้าของฉู่จวินสิงนางถลึงตาใส่ฉู่จวินสิงอย่างอารมณ์ไม่ดีนัก “นี่ ท่านคิดจะทำอะไรกัน? ที่นี่มีผู้ชายอยู่ตั้งมากมาย ท่านไม่ยอมให้เขาพาไปให้ปลดทุกข์ ทำไมจะต้องเป็นข้าด้วย?”ฉู่จวินสิงไม่ได้โมโหเพราะว่าคำพูดของเจี่ยนอันอัน มุมปากกลับยกเป็นรอยยิ้มขึ้นมาเจี่ยนอันอันเห็นว่าฉู่จวินสิงยังคงยิ้มออกมา นางคิดอยากจะเหวี่ยงหมัดต่อยเขากลับไปบนเตียงจริงๆฉู่จวินสิงเก็บรอยยิ้ม แล้วพูดออกมาอย่างจริงจัง “ข้าไม่ชอบชอบแตะต้องผู้อื่นมาโดยตลอด แม้แต่จะเป็นฉู่อันเจ๋อก็ไม่ได้”เจี่ยนอันอันโมโหเสียจนอยากจะกระอักเลือดออกมาอะไรที่เรียกว่าไม่ชอบให้ผู้อื่นแตะต้องกัน ตลอดทางมานี้ ฉู่อันเจ๋อแบกเขามาไม่น้อยและเมื่อวานนี้เขายังให้ฉู่อันเจ๋อประคองเขาออกมาจากบ้านในขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังจะพูดคำในใจ กลับพบว่าฉู่จวินสิงพูดออกมาด้วยใบหน้าร้อนรน “ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว รีบพาข้าไปปลดทุกข์เถอะ”เจี่ยนอันอันถูกฉู่จวินสิงทำให้พ่ายแพ้ไปนางใช้แขนข้างหนึ่งประคองฉู่จวินสิงมาอย่างอารมณ์ไม่ดีนัก ก่อนจะคล้องลงบนไหล่ของตนเองทั้งสองคนเดินมุ่งตรงไปยังห้องปลดทุกข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-14
บทล่าสุด
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 426
รอจนเมื่อเหยียนซวงเปลี่ยนเสร็จแล้ว เจี่ยนอันอันจึงเก็บผ้าสีแดงแล้วใช้ผงสลายศพ โรยลงบนผ้าที่เพิ่งจะเปลี่ยนไปเมื่อครู่นี้ทันใดนั้นผ้าก็เปลี่ยนเป็นแอ่งน้ำทันทีเหยียนซวงไม่คิดเลยว่า เจี่ยนอันอันไม่เพียงไม่รังเกียจที่นางสกปรก ยังช่วยนางทำลายผ้าที่เลอะประจำเดือนของนางอย่างใส่ใจในใจของนางยิ่งรู้สึกของคุณเจี่ยนอันอันมากยิ่งขึ้นเจี่ยนอันอันเมื่อเห็นว่าเหยียนซวงยังคงยืนอึ้งตะลึงอยู่ที่นั่น นางก็ตบไปยังไหล่ของเหยียนซวง“พวกเรารีบไปอำเภอไถหยางกันเถอะ น้องชายของเจ้ายังรอให้เจ้ากลับไป”เมื่อคิดว่าน้องชายยังคงรอนางอยู่ที่บ้าน เหยียนซวงก็รีบเร่งฝีเท้าขึ้นทั้งสองคนนั่งบนรถม้า ครั้งนี้เปลี่ยนเป็นเหยียนซวงเป็นคนขับรถม้านางไม่อยากให้เจี่ยนอันอันเหนื่อยล้าอีก นอกจากนี้แล้วเจี่ยนอันอันยังช่วยนางมากมายนางรับบทคนขับรถ รีบเดินทางมุ่งหน้าไปยังอำเภอไถหยางเจี่ยนอันอันเหลือบมองไปยังคราบเลือดบนรถม้า นางอาศัยโอกาสที่เหยียนซวงไม่ได้หันมามองนางรีบหยิบขวดน้ำออกมาจากห้วงมิติ แล้วล้างคราบเลือดทั้งหมดออกไปจนสะอาดเพราะว่าเหยียนซวงรีบกลับไปหาน้องชาย รถม้าก็ถูกนางขับไปอย่างรวดเร็วครึ่งชั่วยามผ่านไป
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 425
กู้มั่วหลีที่ยืนอยู่บนต้นไม้ตลอดเวลา เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้านล่างนั้น ล้วนแต่อยู่ในสายตาของเขาทั้งสิ้นกู้มั่วหลีเดินก้าวมาเบื้องหน้าของหนิงเจิ้น ส่ายศีรษะเบาๆ ก่อนจะส่งเสียงออกมา“ผู้บัญชาการหนิงที่เคยผ่านการสู้รบมานับร้อยครั้ง แต่กลับไปไม่สามารถเอาชนะผู้หญิงสองคนได้”“ลูกน้องของฉู่ชางเหยียน หรือว่าจะมีแต่เศษสวะอย่างเจ้าเช่นนี้หรือ?”ในตอนที่กู้มั่วหลีพูดขึ้นนั้น รอยยิ้มตรงมุมปากก็ไม่ได้ลดลงน้อยลงทว่ารอยยิ้มของเขากลับไปไม่ถึงดวงตากู้มั่วหลีมองออกว่าหนิงเจิ้นถูกพิษเขามองไปยังร่างที่จากไปของเจี่ยนอันอัน มุมปากยกเป็นยิ้มเกียจคร้านขึ้นมา“เจี่ยนอันอัน น่าสนใจขึ้นมาแล้ว”กู้มั่วหลีในตอนนี้ ยิ่งเกิดความสนใจในตัวเจี่ยนอันอันมากยิ่งขึ้นเขาดึงสายตากลับมาที่กายของหนิงเจิ้น ก่อนจะย่อกายลงมาอุ้มหนิงเจิ้น ทันใดนั้นก็หายไปจากเนินเขาสือหลี่เจี่ยนอันอันไม่ได้หันกลับไปมอง มิเช่นนั้นนางจะต้องพบถึงการมีอยู่ของกู้มั่วหลีเหยียนซวงนั่งลงบนรถม้า สายตาก็ตกลงบนกายของเจี่ยนอันอัน“ขอบคุณแม่นางเจี่ยนที่ช่วยชีวิตข้าเมื่อครู่นี้”“บุญคุณของท่าน ข้าจะไม่ลืมไปตลอดชีวิต”วันนี้หากไม่ใช่เพรา
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 424
เหยียนซวงใช้กริชในมือออกไปสกัดกั้น แต่แส้หนังจู่ๆ ก็พันเข้ากับข้อมือของเหยียนซวงหนิงเจิ้นดึงไปอย่างแรง เหยียนซวงเสียการทรงตัว กระโจนกายไปทางด้านของหนิงเจิ้นเหยียนซวงกำหมัดแน่น แล้วโจมตีไปยังใบหน้าของหนิงเจิ้นหนิงเจิ้นเองก็ไม่ใช่พวกฝีมือธรรมดา เขาคว้าหมัดของเหยียนซวงที่จู่โจมเข้ามาไว้แน่น“นังแพศยา เจ้าตายแน่!”หนิงเจิ้นพูดขึ้น แล้วเตะเข้าไปที่ท้องของเหยียนซวงเหยียนซวงถูกเตะจนล้มลงกับพื้นในปากของเหยียนซวง ทันใดนั้นก็กระอักเอาเลือดสดๆ ออกมาความเจ็บปวดตรงท้อง ทำให้ทั่วทั้งกายของเหยียนซวงสั่นเทา ทว่านางกลับไม่ส่งเสียงร้องออกมาเลยนางคิดจะลุกขึ้นแล้วมาต่อสู้ต่อ ทว่าเมื่อนางเคลื่อนไหวขึ้นมา ช่องท้องก็เกิดความเจ็บปวดจนยากจะอดทนขึ้นมาได้หนิงเจิ้นตะคอกออกมาอย่างเย็นชา แล้วก็ไม่สนใจเหยียนซวงอีก หมุนกายมองไปทางด้านของเจี่ยนอันอัน“เอาเงินออกมา แล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า”คำของหนิงเจิ้น กลับทำให้เจี่ยนอันอันหัวเราะออกมาเบาๆ“เจ้าคางคกหาว ช่างปากกว้างคุยโวเสียจริงนะ”เจี่ยนอันอันพูดขึ้น แล้วก็กระโดดขึ้นจากรถม้า“ข้าว่าเจ้ากับเตียวเฉียงเป็นพวกเดียวกัน ที่เจ้าจะช่วยรักษาให้เขาเป็น
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 423
เหยียนซวงไม่รู้ว่าหนิงเจิ้นและเตียวเฉียงเป็นคนกลุ่มเดียวกันนางไม่อยากให้เจี่ยนอันอันติดร่างแหเข้าไปในข้อขัดแย้งนี้ขณะที่นางกำลังจะกระโดดลงจากรถม้าเพื่อโต้เถียงกับหนิงเจิ้นนั้นกลับถูกเจี่ยนอันอันยกมือขึ้นห้ามเอาไว้ถึงแม้ว่าเจี่ยนอันอันจะไม่รู้ว่าหนิงเจิ้นมีความสัมพันธ์กับเตียวเฉียง ทว่านางเกลียดคนที่ไม่แยกแยะถูกผิดมากที่สุดนางไม่รู้จักหนิงเจิ้น ทว่านางรู้จักเตียวเฉียงคนสารเลวอย่างเช่นเตียวเฉียงนั้น เพียงแค่เตะจนไม่อาจคงความเป็นคนต่อไปได้นั้น ก็ถือว่าให้เปรียบเขาแล้วเจี่ยนอันอันพูดออกมาอย่างเย็นชา “เจ้าใช้ตาข้างไหนกัน ที่เห็นว่านางเตะคนผู้นั้น?”หนิงเจิ้นรู้มานานแล้วว่าเจี่ยนอันอันเป็นคนปากคอเราะร้าย เขาจึงไม่อยากพูดไร้สาระกับเจี่ยนอันอันให้มากในเมื่อเจี่ยนอันอันขับรถม้าออกเดินทางมา บนกายของนางจะต้องนำเงินออกมามากพอเขาต้องการจะขโมยเงินนั้นเป็นเรื่องจริง ส่วนสองคนนี้ เขาไม่สนใจว่าจะมีอีกสองชีวิตตายเพิ่มในมือเขา“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เอาเงินออกมา ข้าจะนำคนผู้นั้นไปรักษาในเมือง”เจี่ยนอันอันเริ่มเข้าใจขึ้นมาแล้ว ว่าคนที่พบเห็นเรื่องอยุติธรรมระหว่างทางนั้นเป็นเรื่องที่แ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 422
“เอาล่ะ เอาล่ะ” เจี่ยนอันอันพูดขึ้น จูบลงไปบนใบหน้าของฉู่จวินสิงฉู่จวินสิงชี้ไปยังริมฝีปากของตนเอง “ที่นี่ก็ต้องการ”เจี่ยนอันอันเพื่อให้ฉู่จวินสิงสบายใจ จูบลงไปบนริมฝีปากของฉู่จวินสิงราวกับว่าข้างๆ นั้นไม่มีใครอยู่การกระทำที่ใกล้ชิดกันของทั้งสองคน ทำให้เหยียนซวงรู้สึกอิจฉาขึ้นมานางก็หวังว่าตัวเองจะมีสามีเช่นนี้ในใจของเหยียนซวง ทันใดนั้นก็ปรากฏใบหน้าของเสิ่นจือเจิ้งขึ้นมานางรีบส่ายศีรษะอย่างแรง แล้วแอบคิดว่าตนเองเป็นอะไรไป ทำไมถึงได้จู่ๆ ก็คิดถึงชายหนุ่มคนนั้นขึ้นมาหลังจากที่เจี่ยนอันอันบอกลากับฉู่จวินสิงแล้ว ก็นำเหยียนซวงขึ้นรถม้าไปเจี่ยนอันอันขับรถม้า มุ่งหน้าไปทางอำเภอไถหยางระหว่างทางเจี่ยนอันอันหันไปมองยังเหยียนซวง ก็เห็นว่านางเหมือนกำลังมีเรื่องในใจให้ครุ่นคิดเจี่ยนอันอันเองก็ไม่ได้คิดมาก ก็คิดเพียงว่าเหยียนซวงกำลังกังวลในความปลอดภัยของน้องชายนางเหวี่ยงแส้ม้า อย่างคิดจะให้รถม้าไปให้เร็วยิ่งขึ้น“แม่นางเจี่ยน คนผู้นั้นคือใครกัน? ข้าเห็นว่าพวกท่านทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันไม่เลวเลย เขาเป็นอะไรกับท่านอย่างนั้นหรือ?”“ใคร?” เจี่ยนอันอันไม่เข้าใจ และหันกลับไปมองเ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 421
เจี่ยนอันอันไม่ได้อยู่ต่อนาน ก็นำเหยียนซวงกลับบ้านพร้อมฉู่จวินสิงทั้งสามคนเดิมทีก็ไม่ได้กินข้าวมากเท่าไหร่ ดีที่เหล่าสาวใช้เก็บอาหารเอาไว้ให้พวกเขาพวกเขานั่งลงตรงโต๊ะ เจี่ยนอันอันกินข้าวไปพลาง แล้วนำความคิดของตนเองพูดออกมาแน่นอนว่าฉู่จวินสิงย่อมต้องเห็นด้วยเขาไม่คิดเลยว่า เจี่ยนอันอันจะช่วยคิดให้กับทุกคนเช่นนี้ความรักที่มีต่อเจี่ยนอันอันในใจก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นอีกหลายส่วนและในตอนที่ทั้งสามคนกำลังนั่งกินข้าวอยู่นั้น เสียงล้อหมุนก็ดังขึ้นไม่นานนักฉู่จวินหลุนก็ควบคุมรถเข็นมาหยุดที่หน้าโต๊ะฉู่จวินหลุนส่งเสียงพูดออกมา “จวินสิง เจ้าพูดความจริงกับข้ามา ตกลงแล้วเจ้ารังแกอันอันหรือไม่?”ฉู่จวินสิงหันไปมองทางพี่ใหญ่ ก็เห็นว่าพี่ใหญ่กำลังมองมาทางเขาด้วยสีหน้าจริงจังเจี่ยนอันอันเองก็อดที่จะหันไปมองไม่ได้ ในใจคิดว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงได้จู่ๆ ก็ถามเช่นนี้ออกมา?“พี่ใหญ่ ท่านว่าข้าดูเหมือนคนที่จะรังแกอันอันอย่างนั้นหรือ?”ฉู่จวินสิงทั้งโกรธและขบขันอยู่เล็กน้อย ก่อนหน้านั้นท่านแม่ก็ถามคำถามนี้มาก่อนทำไมพี่ใหญ่ถึงได้ถามออกมาเช่นกัน“หึ ทางที่ดีเจ้าก็อย่าได้มี มิฉะนั้นแล้วข้าที่เป็นพี่ใ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 420
ทั้งสามเดินมาถึงบริเวณลานก่อสร้าง ก็เห็นอวี๋ว่านกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ มือถือถ้วยอาหารที่หลิวซื่อส่งมาให้ซ่างชิวเองก็นั่งอยู่ข้าง ๆ เขา โดยมีซ่างตงเยว่นั่งอยู่ด้านข้างอีกคนสองพ่อลูกกำลังกินโจ๊กในชามอย่างเอร็ดอร่อย พร้อมกับผัดมะเขือยาวเจี่ยนอันอันไม่เห็นจ้าวอู่และจ้าวลิ่ว คาดว่าพวกเขาคงกลับไปกินข้าวที่บ้านแล้วเมื่อเห็นว่าเจี่ยนอันอันมาถึง ชาวบ้านคนอื่น ๆ ก็ยิ้มทักทายนางอวี๋ว่านรีบร้องเรียกเจี่ยนอันอัน “แม่นางเจี่ยน คุณชายฉู่ พวกท่านมากินข้าวด้วยกันสิ ภรรยาข้าทำอาหารอร่อยมากเลยนะ”ซ่างตงเยว่เงยหน้าขึ้นเห็นเจี่ยนอันอันมาถึง ก็รีบลุกขึ้นยืนทันที“ฮูหยินน้อยรองเจ้าคะ วันนี้ข้าไม่ได้ไปหาท่าน ท่านคงไม่โกรธข้าใช่ไหมเจ้าคะ”เจี่ยนอันอันยิ้มพลางกล่าวว่า “ช่วงนี้เจ้าอยู่ดูแลพ่อของเจ้าเถิด ไม่จำเป็นต้องมาทุกวันหรอก”พูดจบ นางก็หันไปมองอวี๋ว่าน“พี่อวี๋กำลังกินอะไรอยู่หรือ ดูน่ากินดีนะ”อวี๋ว่านหัวเราะพลางตอบอย่างถ่อมตัว “บ้านข้าก็ไม่มีอะไรมากหรอก ภรรยาข้าทำผัดไข่กับผัดมะเขือยาว แต่ฝีมือภรรยาข้าดีนัก ทำอะไรก็หอมอร่อยไปหมด”อวี๋ว่านพูดพลางหันไปมองซ่างชิวและซ่างตงเยว่“เมื่อครู่
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 419
แต่เมื่อถูกสายตาที่เปี่ยมด้วยความซาบซึ้งใจของหลายคนจับจ้องมา เจี่ยนอันอันก็ไม่อาจพูดสิ่งใดได้“พวกเจ้าเลิกมองข้าเสียที รีบกินเถิด” นางเอ่ยพลางหยิบตะเกียบขึ้นมานางคีบเนื้อกระต่ายชิ้นหนึ่งใส่ลงในถ้วยของเสิ่นจือเจิ้งเสิ่นจือเจิ้งยิ้มบาง ก่อนคีบเนื้อกระต่ายนั้นขึ้นกินท่าทางที่ทั้งเจี่ยนอันอันและเสิ่นจือเจิ้งปฏิบัติต่อกันโดยไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบข้าง ยิ่งทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นถึงกับตะลึงงันส่วนเจียงหว่านเอ๋อร์ที่เห็นเหตุการณ์ ในใจกลับรู้สึกอะไรบางอย่างที่อธิบายไม่ถูกแม้นางจะเคยได้ยินเจี่ยนอันอันพูดว่า นางกับเสิ่นจือเจิ้งเป็นเพียงพี่น้องกันเท่านั้น...แต่นางยังคงรู้สึกว่า การกระทำของเจี่ยนอันอันเช่นนี้ ดูจะสนิทสนมเกินไปเสียหน่อยเจียงหว่านเอ๋อร์ไม่ได้พูดอะไร นางเพียงยกถ้วยข้าวต้มขึ้นมากิน แต่กลับรู้สึกว่าอาหารไร้รสชาติเจี่ยนอันอันเองก็เริ่มตระหนักได้ว่า การกระทำของตนอาจทำให้คนอื่นเข้าใจผิดนางจึงวางตะเกียบลงก่อนเอ่ยกับทุกคน “พวกเจ้าเลิกมองข้าเสียที รีบกินตอนที่ยังร้อนเถิด”“เนื้อกระต่ายพวกนี้ แม่นางเหยียนซวงเป็นคนจับมาเอง หากพวกเจ้ายังไม่กินอีก แล้วปล่อยให้เย็นลงมันจะไม
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 418
แม่นางผู้นี้เป็นคนบ้านใดกัน ไยพวกเขาไม่เคยพบมาก่อนเลย?เพราะดูท่าแล้วไม่เหมือนคนในหมู่บ้านชิงสุ่ยเลยเมื่อทุกคนนั่งประจำที่ เจี่ยนอันอันจึงแนะนำเหยียนซวงให้รู้จักทุกคนจึงได้ทราบว่าเหยียนซวงมาตามหาเจี่ยนอันอันเพื่อให้รักษาคนป่วยทุกคนก็พร้อมใจกันเอ่ยชมฝีมือวิชาแพทย์ที่ล้ำเลิศของเจี่ยนอันอันเจี่ยนอันอันถูกทุกคนเอ่ยชมจนหน้าแดงเรื่อเล็กน้อยฉู่จวินสิงมองเห็นท่าทางเขินอายของเจี่ยนอันอัน เขาก็เม้มปากยิ้มบาง ๆ ก่อนคีบเนื้อกระต่ายชิ้นหนึ่งใส่ลงในถ้วยของเจี่ยนอันอันเขาชอบมองเจี่ยนอันอันยามที่นางเขินอาย เพราะทุกครั้งที่นางเขิน แก้มของนางจะปรากฏสีแดงระเรื่อเจี่ยนอันอันเดิมก็มีรูปโฉมงดงามอยู่แล้ว พอมีสีแดงเรื่อบนใบหน้า ยิ่งเพิ่มความอ่อนโยนละมุนละไมให้นางหลายส่วนขณะที่เจี่ยนอันอันกำลังเคี้ยวเนื้อกระต่ายในปาก ในใจกลับคิดถึงพี่ชายคนโตของนางตอนนี้พี่ชายยังพักอยู่ที่บ้านของกวนซิน แม้ว่าที่นั่นจะได้รับเสบียงอาหารที่นางส่งไปให้แต่กลับไม่มีผักหรืออาหารสดที่เพียงพอตัวนางกำลังกินเนื้อกระต่ายอยู่ที่นี่ แต่พี่ชายอาจกำลังอดอยู่อีกที่หนึ่งเมื่อคิดเช่นนั้น เจี่ยนอันอันก็ลุกพรวดขึ้นทันที“ข
