บทที่ 4 อุ่นเตียงแบบฉ่ำ

หลังจากที่เขาพูดจบก็ดันตัวหญิงสาวให้ล้มลงบนเตียงนอน จากนั้นก็ขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวของเธอ ใบหน้าแสดงออกว่าหื่นกระหายอย่างเต็มที่ เขาไม่มีอะไรกับผู้หญิงมาเลยประมาณ 5 ปี ตั้งแต่ที่ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายกลับอดีตเด็กเลี้ยงซึ่งก็คือเนตรนภา อาจจะเพราะว่ายังไม่เจอคนที่ถูกใจเท่าเธอ จึงทำให้กลายเป็นคนปิดกั้นตัวเอง จนไปรับปากสัญญากับเพื่อนไหมว่าจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต

"เราเพิ่งเจอกันเองนะคะ คุณจะมานอนกับหนูแบบนี้ไม่ได้นะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะพยายามดันตัวเขาให้ออกห่าง ยังไม่ได้เคลียร์เรื่องที่มีผู้หญิงรับโทรศัพท์ก่อนหน้านั้นประมาณ 5 ปีที่แล้ว เขาก็คิดที่จะกินเธอแบบนี้มันไม่ได้หรอก

"ทำไมจะนอนไม่ได้ ฉันเป็นผัวเธอ ไม่ใช่สิ... พี่เป็นผัวเธอ แล้วก็เป็นพ่อของลูกเธอ ทำไมจะทำไม่ได้"

เขาจ้องมองใบหน้านั้นอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ แต่ทว่ารู้สึกว่าช่วงล่างเริ่มแข็งตัว ปวดหนึบไปหมดจึงทำให้เขาไม่สามารถอยู่นิ่งเฉย และคุยกับเธอได้

"อื้อ! อย่าสิคะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาก่อนจะหลับตาลงกับสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้ ถึงปากจะขับไล่แต่ทว่าร่างกายกลับตอบสนองได้เป็นอย่างดี

"หึ... เบียดเข้าหาขนาดนี้หยุดพูดเถอะ พี่รู้ว่าเธออยาก"

"พูดอะไรก็ไม่รู้คนบ้า"

เธอเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ เขาก็เป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร พูดตรงไม่มีอ้อมค้อม แต่ทว่าบางอย่างเธอก็อยากจะได้ความนุ่มนวลมากกว่านี้

"มานี่เลย เรามาทบทวนความเป็นผัวเมียกันก่อนแล้วกัน แต่ฉันคิดว่าเธอไม่ลืมหรอก ใช่ไหมล่ะ"

เขาเอ่ยออกมาพร้อมกับยื่นริมฝีปากไปจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน มือเล็กยื่นมาโอบรอบคอของเขาเอาไว้ หลับตาลงรับสัมผัสที่เขามอบให้ด้วยความเต็มใจ ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาเธอคิดถึงเขาเสมอ คอยสอดส่องมองตามโซเชียลตลอด อยากกลับมาหาทุกครั้งแต่ติดที่เธอต้องเรียนให้จบ ใช้ชีวิตอย่างทุลักทุเลกว่าจะผ่านมาได้ และเธอจะไม่กลับไปลำบากแบบเดิมอีก ที่ทำทั้งหมดก็เพราะว่าสงสารลูก

"อื้อ"

"ก็ยังอ่อนหัดเหมือนเดิม แสดงว่าคงไม่ได้มีคนอื่นหรอก เพราะไม่อย่างนั้นก็น่าจะได้ท่าใหม่มาบ้าง"

"คุณบุรินทร์ เดี๋ยวจะโดนดีนะคะ"

หญิงสาวยื่นมือไปตีไหล่เขาด้วยความโกรธ เห็นเธอเป็นคนยังไง ถึงแม้ว่าจะผ่านมาหลายปี แต่เธอก็ไม่ได้มีความคิดที่จะนอกใจพ่อของลูกหรอกนะ อย่างน้อยถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเธอจะไปสร้างครอบครัวของตัวเอง จะต้องกลับมาเคลียร์ใจกับเขาก่อน

"เธอกล้าตีพี่เหรอ"

"กล้ามากกว่านี้อีกค่ะ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นต่อแบบเมื่อก่อนสิคะ อย่าลืมนะว่าตอนนี้เนตรมีลูก ถ้าเกิดว่าคุณบุรินทร์ทำอะไรขัดใจขึ้นมา เนตรก็จะพาลูกออกไปจากที่นี่"

เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ซึ่งทำให้ชายหนุ่มแอบรู้สึกกลัว เพราะการที่เธอหายไปจากเขา 5 ปีโดยที่ไม่ขอความช่วยเหลือ ก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ใจเด็ดเดี่ยวไม่น้อยเลย

"กำลังขู่พี่เหรอ"

"ทำจริงนะคะไม่ได้ขู่"

"หึ... ได้! โดนดีแน่เนตรนภา"

พูดจบเขาก็จัดการถอดเสื้อตัวนอกที่มันเกะกะบดบังเนินปทุมถันของหญิงสาว โดยที่เนตรนภาไม่ได้ขัดขวางการกระทำของเขา เอาจริงเธอก็คิดถึงสัมผัสจากชายตรงหน้าเหมือนกัน เพียงแค่อยากจะทำตามหัวใจของตัวเองบ้างก็เท่านั้น

"ยังสวยเหมือนเดิม แต่นมใหญ่ขึ้นนะ"

"จะมานั่งวิเคราะห์รูปร่างเนตรทำไมคะ อยากทำอะไรก็ทำสิ"

"ปากดีเหมือนเดิม อย่างอื่นจะดีด้วยหรือเปล่านะ"

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะจัดการปลดกระดุมกางเกงที่มันเกะกะ ถอดออกจากร่างกายของหญิงสาว ปาทิ้งไปยังกำแพง เหลือบสายตาหันไปมองร่องสาวที่อยู่ใจกลางระหว่างขา ตอนเธอยิ้มมุมปากออกมาด้วยความพอใจ

"อย่ายิ้มแบบนี้นะคะมันดูบ้ากาม"

"พูดมาก อยู่เฉย ๆ ไปเลยเดี๋ยวทำเอง"

เขาแทรกตัวไปยังใจกลางความสาว เลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะใช้ลิ้นร้อนค่อย ๆ โลมเลียอย่างเชื่องช้า แต่ทว่าคนตัวเล็กถึงกับดีดดิ้นด้วยความเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจตายเสียตรงนั้น

"สะ...เสียวค่ะ! บะ...เบา"

"หึ"

"อื้อ อ้าส์~"

เธอถึงกับกัดริมฝีปากตัวเอง มือข้างที่ว่างจับศีรษะของเขา กำเส้นผมเอาไว้แน่นอย่างสบายอารมณ์ความเสียวซ่าน ก่อนจะครางเสียงกระเส่าเพราะเริ่มอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว

"จะเสร็จ... อื้อ"

"ยังไม่ให้เสร็จหรอก"

เขาผละริมฝีปากออกเพราะรู้สึกว่าหญิงสาวใกล้จะถึงฝั่งปรารถนา แต่ทว่าเขาไม่มีทางทำให้เธอสมหวัง เพราะเราสองคนจะต้องขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกันโดยที่จะต้องเสร็จกับท่านเอ็นของเขาเท่านั้น

"จะเสร็จเพราะปากไม่ได้ เข้าใจไหมยัยแสบ"

พูดจบเขาก็ขยับเอวสอบแทรกเข้าไปใจกลางระหว่างขา จับท่อนเอ็นของตัวเองออกมาจากกางเกง และรู้สึกว่าตอนนี้มันเกะกะ จึงจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด

"อึก..."

หญิงสาวถึงจะกลืนน้ำลายลงคอดังอึก เมื่อเห็นขนาดท่อนเอ็นที่คุ้นชิน แต่ทว่ากลับรู้สึกกลัวเพราะการที่เธอได้ให้กำเนิดบุตร มันจะมีความรู้สึกเสียวซ่านตรงร่องสาว เนื่องจากว่าถูกคุณหมอใช้มีดกรีด และเย็บแผลในตอนนั้น ด้วยความที่เหมือนถูกรีแพร์มาใหม่ จึงทำให้เธอรู้สึกกลัวว่าอาจจะเจ็บได้ด้วยขนาดอันใหญ่โต

"ทำไมทำหน้ากลัวแบบนั้น"

"หนูกลัวเจ็บค่ะ"

เธอเอ่ยออกมาเสียงสั่น ก่อนจะใช้มือของตัวเองกุมมือชายหนุ่มเอาไว้ นายหัวบุรินทร์ดึงรั้งตัวหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งลงบนตัก โอบกอดเธอเอาไว้อย่างอ่อนโยนก่อนจะเอ่ยออกมาช่วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ไม่ต้องกลัวหรอก เราสองคนเข้ากันได้ดีมากรู้ใช่ไหม อดทนนิดเดียวเราก็จะมีความสุขด้วยกันไง"

เธอจ้องมองใบหน้าของเขาสักพักก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย เนตรนภาตัดสินใจที่พาลูกกลับมาหาเขาที่นี่เนื่องจากเหตุผลบางอย่าง และแน่นอนว่าการได้กลับมาเป็นครอบครัวก็คือเหตุผลหนึ่งที่เธอคาดหวังเอาไว้

"ค่ะหนูจะอดทน"

เธอเอ่ยออกมาก่อนจะกัดเล็บของตัวเองเอาไว้แน่น เมื่อเขาจับท่อนเอ็นค่อย ๆ สอดใส่เข้ามาในร่องสาวของเธอ

"ซี๊ด! แน่นจริง"

"เจ็บค่ะ"

คนหนึ่งรู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจ เนื่องจากว่าน้องสาวตอดรัดความเป็นชายจนแทบจะแตกคาร่อง ทว่าอีกคนกลับรู้สึกเจ็บเพราะว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์กับชายใดมานานหลายปี

"เดี๋ยวพี่ขยับก่อน หนูจะได้ไม่เจ็บมาก"

พูดจบเขาก็พยายามขยับท่อนเอ็นเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกคุ้นชิน ใช้เวลาในการปรับตัวไม่นาน เธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก แต่ไม่ได้เจ็บเหมือนครั้งแรกที่เรามีความสัมพันธ์กัน

"ดีขึ้นแล้วใช่ไหม"

"ค่ะ เดี๋ยวเนตรทำให้คุณบุรินทร์มีความสุขนะคะ"

เธอยิ้มออกมาก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างโอบท้ายทอยของชายหนุ่ม เอวเล็กค่อย ๆ ขยับขึ้นลงเชื่องช้าเพื่อปรับตัวกับขนาด ส่วนคนที่อยู่ใต้ร่างถึงกับกัดริมฝีปาก ร้องครางออกมาในลำคออย่างรู้สึกเสียวซ่านแทบจะขาดใจ

"ซี๊ด! อย่างนั้น ดีเลยเมียจ๋า"

"อ๊ะ! อ้าส์"

หญิงสาวเริ่มเร่งความเร็วอย่างชำนาญ ถึงแม้ว่าจะผ่านมาหลายปีแต่เธอก็ไม่เคยลืมท่วงท่าที่ชายหนุ่มถูกใจ จัดหนักให้พ่อของลูกจนแทบคลั่ง เขาจับสะโพกของเธอกดลง ก่อนจะขยับท่อนเอ็นสวนจนหญิงสาวถึงกลับเบิกตาโพลง ร่างเล็กตัวสั่นไปตามแรง และไม่รู้ว่าทั้งสองคนบรรเลงเพลงรักด้วยกันนานขนาดไหน จนในที่สุดชายหนุ่มก็ถึงฝั่งปรารถนา ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในตัวของเธอทุกหยาดหยด

"คุณปล่อยในอีกแล้ว หนูไม่ได้กินยาคุมนะคะ"

เธอเอ่ยออกมาก่อนจะซบไปหน้าลงกับไหล่กว้าง ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อย โอบกอดเธอมาแน่คิดใกล้ ก่อนจะกระซิบกระซาบเสียงหวาน

"ไม่ต้องกินหรอก ถ้าจะท้องก็ให้มันท้องไปเลย จากนี้พี่จะไม่ปล่อยเนตรกับลูกไปไหนอีกแล้ว อยู่กับพี่ที่นี่นะ"

"ในฐานะอะไรคะ"

"ในฐานะแม่ของลูก แล้วก็นายหญิงแห่งเกาะบุรินทร์"