หลังจากนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง สองพ่อลูกก็พากันเดินกลับขึ้นมาชั้นบน เข้าไปในห้องนอนของนายหัวบุรินทร์ จนตอนนี้เนตรนภาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"คุณแม่ตื่นแล้วเหรอครับ"
เด็กน้อยเห็นคุณแม่กำลังหวีผมอยู่ตรงหน้ากระจก ก็รีบปล่อยมือคุณพ่อก่อนจะวิ่งเข้าไปหาทันที เนตรนภาอุ้มลูกชายขึ้นมานั่งลงบนตัก ลูบผมเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามเสียงหวาน
"แม่ตื่นแล้วครับ ลูกกินข้าวแล้วใช่ไหม อิ่มหรือเปล่า"
"อิ่มมากเลยครับ กับข้าวที่บ้านคุณพ่ออร่อยมากเลย ว่าแต่คุณแม่ไม่กินข้าวเหรอครับ"
"ยังหรอกลูก แม่ยังไม่หิวเลย เมื่อกี้หนูเรียกคุณลุงเขาว่าอะไรนะ"
เธอเอ่ยถามลูกชายด้วยความแปลกใจ เมื่อกี้ได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ลูกชายเรียกนายหัวบุรินทร์ว่าคุณพ่อใช่หรือเปล่า
"ไม่ต้องไปดุลูกเลยนะ กว่าจะบอกให้เรียกได้รู้หรือเปล่าว่าต้องตะล่อมขนาดไหน เราสองคนน่าจะได้เคลียร์กันอีกยาวไม่ต้องกลัวหรอก เฮ้อ!"
นายหัวบุรินทร์ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ เป็นเรื่องที่น่าเซอร์ไพรส์สำหรับเขามาก อยู่เป็นโสดมาห้าปี ตั้งใจว่าจะอยู่คนเดียวไปจนแก่เฒ่า สรุปได้เมียกับลูกมาเฉย
"เนตรขอโทษนะคะ ขอโทษคุณบุรินทร์จริง ๆ แต่ทุกอย่างเนตรมีเหตุผลนะคะ"
"ค่อยคุยกันเรื่องเหตุผล ตอนนี้มาคุยกันเรื่องลูกก่อน เมื่อกี้พี่โทรหาทนายแล้ว"
"โทรเรียกทนายทำไมคะ!"
หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ ทำไมเขาถึงเรียกทนายมาล่ะ หรือว่าจะฟ้องแย่งลูกไปเลี้ยงดู ถ้าเป็นแบบนี้เธอไม่ยอมหรอกนะ มือเล็กโอบกอดลูกชายเอาไว้แน่น กลัวเหลือเกินว่าคนเป็นพ่อจะแย่งลูกชายคนเดียวไป
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น คิดอะไรอยู่เนตรนภา"
นายหัวบุรินทร์จ้องมองใบหน้าของหญิงสาวด้วยความสงสัย แล้วกอดลูกแน่นแบบนั้นหมายความว่ายังไงกันแน่
"ก็คุณบุรินทร์จะแย่งลูกไปจากเนตรใช่ไหมคะ เนตรไม่ยอมจริงด้วย คุณจะมาแย่งลูกไปได้ยังไง"
"แย่งลูกบ้าอะไรล่ะ แค่จะให้ทนายมาจัดการเรื่องจดทะเบียนสมรสให้เรียบร้อย ไหนจะต้องเซ็นรับรองบุตรอีก หนูคิดอะไรอยู่เนี่ย เห็นพี่เป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยหรือไง"
"จดทะเบียนสมรสเหรอคะ เซ็นรับรองบุตรด้วยเหรอ"
เธอจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมาอย่างโล่งอก ก็นึกว่าจะพรากแม่พรากลูกไปจากกันซะอีก ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว ลูกจะได้อยู่ในความคุ้มครองของเขา และจะไม่มีใครมายุ่งกับลูกของเธอได้อีก
"ก็ใช่น่ะสิ พี่ไม่อยากให้ใครมาตราหน้าว่าเป็นพ่อที่ไม่มีความรับผิดชอบหรอกนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูต้องไปเจอครอบครัวของพี่ แล้วก็คุยเรื่องโรงเรียนลูกด้วย สี่ขวบกว่าแล้ว ยังไงก็ต้องเรียนหนังสือ"
สองแม่ลูกหันไปมองสบตากันก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ รีบวิ่งเข้าไปหานายหัวบุรินทร์ กอดรัดเขาเอาไว้แน่นเพื่อซึมซับความอบอุ่น และมีความรู้สึกปลอดภัยกับการอยู่ที่นี่มาก
"ขอบคุณมากนะคะที่คุณไม่ทิ้งเนตรกับลูก"
"ไม่ทำหรอกน่า"
เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะโอบกอดสองแม่ลูกเอาไว้ ใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข เอาจริงถ้าเนตรนภาไม่กลับมาหาเขา ก็คงจะอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิตไม่คิดมีใครอีก เพราะตั้งแต่คบผู้หญิงมา ไม่มีใครทำให้เขามีความสุขได้เท่าเนตรนภาอีกแล้ว
ก๊อก ก๊อก
"ว่าไง"
เขาตะโกนออกไปในขณะที่ยังโอบกอดภรรยากับลูกเอาไว้แนบลำตัว
"นายหัวคะ คุณทนายมาค่ะ นายอำเภอด้วยค่ะ"
"อืมเดี๋ยวออกไป"
เขาผละออกจากลูก และเมีย ก่อนจะยื่นมือไปกุมมือของทั้งคู่เอาไว้แน่น
"ไปเถอะ ไปทำทุกอย่างให้มันถูกต้องกัน มาครับลูกชาย เดี๋ยวพ่ออุ้มลูกลงไปดีกว่า"
"ครับคุณพ่อ"
น้องบลูเบลยิ้มออกมาก่อนจะกระโดดขึ้นไปอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ ส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็กุมมือคนรักก่อนจะพากันเดินลงไปชั้นล่าง เมื่อมาถึงที่ห้องรับแขกก็เจอกับคุณทนาย และนายอำเภอนั่งรออยู่
"สวัสดีครับนายหัวบุรินทร์"
"สวัสดีครับนายหัว"
"สวัสดีครับทุกคน เชิญนั่งครับตามสบายเลย แล้วนี่ เนตรนภากับลูกชายของผม"
เขาแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกับลูกชายแล้วก็ภรรยา อนาคตยังไงก็ได้เจอกันบ่อยขึ้น และเขาคงไม่ชอบใจเท่าไหร่ถ้ามีใครไม่ให้เกียรติครอบครัวของเขา
"สวัสดีครับ ผมชื่อบลูเบล เป็นลูกของคุณพ่อครับ"
"สวัสดีครับสุดหล่อ หน้าเหมือนนายหัวมากเลยครับ ไม่มีผิดเพี้ยน"
ทนายกับนายอำเภอหันไปมองใบหน้าของเด็กน้อยอย่างอึ้งไป แค่ดีเอ็นเอบนหน้าก็รู้แล้วว่าเป็นลูกของใคร ไม่มีความจำเป็นต้องตรวจด้วยหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ด้วยซ้ำ
"แน่นอนสิครับ ลูกผมนี่ เอาเอกสารมาเลยครับจะได้รีบไปจัดการให้เรียบร้อย"
"ได้ครับถ้างั้นช่วยเซ็นตรงนี้เลยนะครับ"
เขาจัดการเรื่องเอกสารจนเสร็จเรียบร้อย โดยที่สองแม่ลูกทำได้เพียงแค่นั่งมองอยู่ห่าง ๆ เพียงเท่านั้น ให้เซ็นอะไรก็ทำเพราะเธออยากให้ลูกมีพ่อเหมือนอย่างคนอื่น และที่สำคัญคือเขาสามารถปกป้องบลูเบลได้
หลังจากที่จัดการเรื่องเอกสารเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนก็พาลูกชายมาขับรถเล่นเที่ยวที่ชายหาดอีกฝั่งของเกาะ
"อย่าซนนะลูก วิ่งเล่นแถวนี้ก็พอ ส่วนตรงนั้นน้ำมันลึกนะอย่าลงไปเข้าใจหรือเปล่า"
"เข้าใจแล้วครับคุณแม่ เดี๋ยวบลูเบลจะวิ่งเล่นแถวนี้แหละครับ"
เด็กน้อยเริ่มดีดดิ้นลงจากตัวของคุณพ่อ และเมื่อนายหัวบุรินทร์ปล่อยเจ้าตัวเล็กให้ลงไปยืนอยู่ที่พื้น ลูกชายตัวแสบก็รีบวิ่งไปเล่นตรงชายหาดทันที
"จะรีบอะไรขนาดนั้นลูก ทะเลมันไม่หายไปไหนหรอก เฮ้อ!"
เขาถึงกับถอนหายใจออกมา เมื่อลูกชายตัวแสบวิ่งวุ่นไปทั่วชายหาด เหลือบสายตาหันมามองภรรยา ซึ่งตอนนี้จดทะเบียนสมรสกันเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะเผยยิ้มออกมา
"มองพี่แล้วยิ้มต้องการอะไร"
"ก็มองสามีตัวเองไม่ได้หรือไงคะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะสวมกอดชายหนุ่ม ใบหน้าซบลงอยู่กับอกแกร่ง จ้องมองไปยังลูกชายก่อนจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
"คุณบุรินทร์สัญญาได้ไหมคะ ว่าจะปกป้องเนตรกับลูก ไม่ให้ใครทำอะไรได้"
"พูดอะไรแบบนั้น ใครจะมาทำอะไรเนตรกับลูกได้ล่ะ แต่ก็เอาเถอะ ถ้าพี่ยังอยู่ตรงนี้ พี่สัญญาว่าเนตรกับลูกจะปลอดภัย"
"ขอบคุณนะคะ"
วันต่อมา...นายหัวบุรินทร์โทรศัพท์ไปบอกที่บ้านว่าวันนี้จะเข้าไปหา และมีเรื่องบางอย่างจะบอกด้วย ซึ่งพวกท่านเองก็ไม่ได้เซ้าซี้ถาม และรอว่าลูกชายจะเข้ามาตอนไหน จะได้รู้ว่าเรื่องสำคัญมันคืออะไร ทำไมถึงไม่โทรศัพท์มาบอก ลงทุนถึงขั้นมาหาที่นี่แสดงว่าน่าจะมีเรื่องสำคัญจริง ๆ"ไอ้ตัวแสบ โอเคไหมลูกปวดหูหรือเปล่า""ไม่เลยครับคุณพ่อ บลูเบลสบายมากเลยครับ ไม่เจ็บไม่ป่วย แล้วก็ไม่ปวดหูด้วยครับ"เด็กน้อยดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ได้ออกมาเที่ยวบ้างจะได้ไม่รู้สึกเบื่อ และดูเหมือนว่าลูกชายน่าจะชอบนั่งเครื่องบิน เพราะดูระริกระรี้เหมือนเด็กได้ของเล่น ซึ่งตอนแรกเขาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แต่พอเห็นแบบนี้ก็สบายใจขึ้นเยอะ"บลูเบลชอบนั่งเครื่องบินค่ะ ไม่ได้กลัวเลยสักนิด""อย่างนั้นเหรอ ก็ดีแล้วครับสุดหล่อ อีกหน่อยก็จะได้นั่งกับพ่อเดินทางบ่อย เดี๋ยวถ้าโตอีกหน่อยก็มาช่วยพ่อทำงานรู้ไหม ทุกอย่างบนเกาะก็เป็นของลูกทั้งหมด"เขาลูบผมลูกชายก่อนจะอุ้มขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีลูกในวัยอายุ 40 ปีแล้ว แถมเจอกันปุ๊บก็คุยกันรู้เรื่องเลย ไม่ต้องเลี้ยงตั้งแต่คลอดออกมาใหม่ แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาอยากจะดูแลลูกกับภรรยา
ดูเหมือนว่าตอนนี้บลูเบลจะลืมว่าตัวเองมากับใคร ปล่อยให้คุณพ่อกับคุณแม่นั่งเล่นอยู่ตรงห้องรับแขก ส่วนตัวเองไปเดินเล่นกับคุณปู่คุณย่าข้างนอกตัวบ้าน ชวนคุยจ้อไม่หยุด ก็ไม่คิดเลยว่าจะสนิทกันเร็วขนาดนั้น"เนตรกลัวลูกจะรบกวนคุณพ่อคุณแม่ของคุณจังเลยค่ะ""ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ หนูก็เห็นว่าพ่อกับแม่พี่หลงหลานแค่ไหน เดี๋ยวดูนะไม่ยอมให้กลับแน่ แล้วถ้าเกิดว่าพี่พาลูกกลับไปอยู่ที่เกาะ พวกท่านก็จะตามไปอีก"เนตรนภาพอเข้าใจในประโยคคำพูดของเขา ซึ่งประเมินจากสายตาพวกท่านก็ดูรักลูกชายของเธอ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก ในตอนแรกไม่กล้าที่จะบอกใครด้วยซ้ำ แต่พอเห็นแบบนี้ก็อดดีใจไม่ได้จริง ๆ"เนตรดีใจนะคะ ที่คุณพ่อกับคุณแม่เอ็นดูหลาน เห็นแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยค่ะ ตอนแรกคิดว่าไม่มีใครรับบลูเบลเข้ามาเป็นครอบครัวด้วยซ้ำ"มันก็ไม่ได้ผิดถ้าเธอจะคิดแบบนั้น เพราะตลอด 5 ปีที่ผ่านมาเป็นกังวลกับเรื่องนี้ตลอด ถ้าเกิดว่าคุณบุรินทร์รู้ขึ้นมาจะเป็นยังไง แต่พอเห็นเขารักลูกมาก และครอบครัวก็ดูเอ็นดูบลูเบลเป็นพิเศษ หญิงสาวก็รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ"เราคิดมากเกินไปแล้ว มันไม่ได้มีอะไรเลย พี่รู้ว่าเราคิดมากหลายอย่าง เอาเป็นว่าตอนนี้
และคืนนั้นน้องบลูเบลก็ขอไปนอนกับคุณปู่ คุณย่า เอาจริงเธอเองก็ไม่คาดคิดว่าลูกชายตัวแสบจะสนิทสนมกับคนที่บ้านนี้เร็วขนาดนั้น ถ้าเป็นคนอื่นไม่รู้ว่าเจ้าตัวเล็กจะยอมไปนอนด้วยแบบนี้ไหม"ทำไมไม่นอนคะหนู เป็นอะไรรึเปล่าทำไมทำหน้ากังวลขนาดนั้น เป็นห่วงลูกเหรอไง""ห่วงสิคะ ไม่เคยแยกกันด้วยซ้ำไป ไม่คิดว่าลูกจะสนิทสนมกับคุณปู่ คุณย่า เร็วมากขนาดนี้เลย"เนตรนภาเอ่ยออกมาตามความเป็นจริง ส่วนหนึ่งก็แค่กลัวว่าลูกจะรักเธอน้อยลง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอมีลูกเพียงแค่สองคนจริง ๆ ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเราสองคนต้องห่างกัน คงทำใจลำบากมากเลยแหละ"คิดมากน่ายังไงลูกอยู่บ้านหลังเดียวกับเรานะ อีกอย่างหนึ่ง ตลอดสี่ปีมานี้คงจะเหงามากเลยแหละ พอเจอเพื่อนเล่นเยอะแถมยังเอาใจเก่งก็เป็นธรรมดาของเด็กที่จะคล้อยตามไป""ก็พอเข้าใจค่ะ เนตรจะพยายามคิดมากให้น้อยลงนะคะ"นายหัวบุรินทร์ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูภรรยา เขารู้ว่าเธอป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างคิดมากมาแต่ไหนแต่ไร แต่ทว่าคนเราเมื่อถึงจุดหนึ่งก็ต้องทำใจว่าลูกไม่มีทางอยู่กับเราตลอดชีวิต คนที่จะอยู่กับเราไปจนตายก็คือตัวเราเองทั้งนั้น"หนูอย่าคิดมากเลยนะ อนาคตลูกต้องมีชีวิตเป็นของตัวเอง เอาเว
หญิงสาวนิ่งอึ้งไปเลย เพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเปิดตัวเธอกับพนักงานคนอื่น ความจริงแล้วเธอยังไม่พร้อมสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าเพิ่งกลับมาเจอกันไม่นาน หลายปีผ่านมาอะไรก็คงเปลี่ยนไปเยอะ จึงจำเป็นจะต้องปรับจูนกันใหม่ แต่เท่าที่ดูตอนนี้ก็ยังไม่มีปัญหากันเลย คงไม่เป็นอะไรแล้วล่ะมั้ง"เปิดตัวแบบนี้เลยเหรอคะ หนูยังไม่พร้อมเลยนะ""ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เรื่องแค่นี้เอง ยังไงพนักงานทุกคนก็ต้องรู้จักหนูอยู่แล้ว เปิดตัวไปเลยเนี่ยแหละ จะทำอะไรได้สะดวกขึ้น"เขายื่นมือไปกุมมือภรรยาเอาไว้ ก่อนจะพากันเดินเข้าไปข้างในร้าน ซึ่งตอนนี้ผู้จัดการสาขาใหญ่กำลังเตรียมเอกสารให้ท่านประธานตรวจเช็กความเรียบร้อยอยู่"คุณดาคะ นายหัวมาแล้วค่ะ""บุรินทร์มาแล้วเหรอ"ดาริกายิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อนสนิท เธอมาช่วยงานนายหัวบุรินทร์ได้หลายปีแล้ว เรียกว่าสนิทกันมาก และเธอก็ยังโสดมาจนถึงตอนนี้ เพราะว่าแอบรักเขามานานแล้ว มีความหวังเสมอว่าอนาคตเราสองคนจะลงเอยกันได้ เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใคร"บุรินทร์มาแล้วเหรอคะ... เอ่อ"เธอนิ่งเงียบไปทันทีเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอรู้จักดีว่าเจ้าหล่อนเป็
เนตรนภาเดินกลับเข้ามาหาชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังนั่งตรวจเอกสารบัญชีอยู่ และเมื่อหญิงสาวก้าวเท้าเข้ามา เขาก็วางทุกอย่างลงก่อนจะหันไปกุมมือภรรยา และดึงเธอเข้ามานั่งลงเคียงข้าง"เสร็จหรือยังคะ""เรียบร้อยแล้วค่ะ ปกติบริษัทของเรามีบัญชีคอยตรวจสอบความเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีผิดปกติตรงไหนเดี๋ยวทางนั้นก็ส่งข้อมูลมาเอง เอาเป็นว่าผมกลับก่อนแล้วกันนะ ถ้าทุกคนมีปัญหาอะไรก็ติดต่อไปยังณดลก็ได้ เขาจะแก้ปัญหาให้ทุกคนเอง ไปค่ะเนตรไปหาลูกกัน""เนตรกลับก่อนนะคะทุกคน"หญิงสาวส่งยิ้มให้กับพนักงานคนอื่น จากนั้นก็ควงแขนสามีพากันเดินออกไปจากห้องบัญชี ตอนแรกนายหัวบุรินทร์ตั้งใจที่จะเอาเครื่องประดับในร้านให้ภรรยา แต่พอคิดไปคิดมาสั่งทางพิเศษให้ดีกว่า อาจจะใช้เวลาหน่อยแต่มันมีคุณค่า และมีราคามากเกินกว่าที่เธอจะหาได้จากในอีก"ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะ มีอะไรหรือเปล่า""ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เนตรมีเรื่องจะคุยกับพี่ด้วยนะคะ เป็นเรื่องเมื่อ 5 ปีที่แล้วค่ะ""หืม... เรื่องอะไรเหรอ เป็นเรื่องเดียวกับที่เนตรไม่ยอมกลับมาหาพี่หรือเปล่า"ชายหนุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกับยื่นมือไปโอบรอบเอวภรรยาเอาไว้ จากนั้นก็พาไปขึ้นรถตรงลานจอด ซึ่งคนขับรถขับมารออย
เมื่อสองสามีภรรยาเดินทางกลับมาที่คฤหาสน์ ก็พากันไปอยู่กับลูกชายจอมแสบ ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนว่าจะติดคุณปู่กับคุณย่ามาก ก็ไม่แปลกหรอกสำหรับเด็กที่ถูกตามใจแบบนั้น พออยู่กับคุณแม่ก็จะถูกอบรมสั่งสอน บางสิ่งอย่างที่ดูจะไม่น่ารักคนเป็นแม่ก็จะคอยตักเตือน ใจเธอในตอนนี้อยากจะพาลูกกลับไปอยู่ที่เกาะเหมือนเดิม เพราะการที่เจอแต่คนสปอยอาจจะทำให้เสียนิสัยได้"อยู่นานกว่านี้ไม่ได้หรือไง พ่อกับแม่จะคิดถึงหลานแย่น่ะสิ""เอาหลานไว้ที่นี่ไม่ได้เหรอ เดี๋ยวพ่อกับแม่จะเป็นคนส่งเสียน้องบลูเบลให้เรียนโรงเรียนที่ดีที่สุด จะดูแลให้ความสุขสบายทุกอย่าง สัญญาเลย"คุณปู่กับคุณย่าเริ่มหว่านล้อมลูกชายแล้วก็ลูกสะใภ้ เพราะว่าอยากให้หลานตัวน้อยมาอยู่ด้วยที่นี่ คนแก่ก็รู้สึกเหงาเป็นธรรมดา แต่สำหรับเนตรนภาแล้ว เธอไม่อยากอยู่ห่างจากลูกน้อยเลย โดยเฉพาะตอนนี้เพิ่งอายุอานามไม่เยอะ แต่ถ้าเกิดว่าอนาคตโตขึ้น และสามารถตัดสินใจเองได้ อยากจะมาอยู่กับคุณปู่คุณย่าเธอก็จะไม่ว่าอะไรทั้งนั้น"ถ้าเกิดว่าคุณพ่อกับคุณแม่คิดถึงหลานก็ไปอยู่ด้วยกันที่เกาะก็ได้นะคะ ตอนนี้น้องบลูเบลยังเด็กอยู่เลยค่ะ เนตรอยากจะอยู่กับลูกให้นานกว่านี้หน่อย ถ้าเกิดว่า
นายหัวบุรินทร์กุมมือลูกชาย และภรรยาพาเดินไปโดยรอบโรงเรียนนานาชาติชื่อดัง ถึงเวลาที่น้องบลูเบลจะต้องเข้าเรียนให้ทันเพื่อน โชคดีที่มีพื้นฐานมาบ้างจึงทำให้เทียบระดับได้"ผมชอบโรงเรียนนี้มากเลยครับ มีสระว่ายน้ำใหญ่ด้วย""สรุปว่าลูกชายของพ่อเรียนที่นี่นะ เดี๋ยวจะได้ไปคุยกับอาจารย์"บุรินทร์ก้มลงมองสบตากับเจ้าตัวเล็ก ถ้าเกิดว่าลูกชายถูกใจเขาก็จะให้เรียนที่นี่ บรรยากาศโดยรอบดูดีเลยทีเดียว อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี แถมมีตัวเลือกในการเรียนหลากหลาย เขาเป็นคนที่ไม่ชอบบังคับใครโดยเฉพาะคนในครอบครัว เพราะฉะนั้นถ้าลูกชอบเขาก็จะพร้อมสนับสนุนเต็มที่"ได้เลยครับ บลูเบลเจอเพื่อนเมื่อกี้ด้วย พวกเขาเล่นกันสนุกเลยครับ""เร็วจังเลยนะเพิ่งจะมาแป๊บเดียวเอง"เขาหันไปมองใบหน้าของภรรยาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูลูกชาย โชคดีที่น้องบลูเบลเป็นเด็กเลี้ยงง่าย เข้ากับคนอื่นได้ดี จึงไม่มีปัญหากับการใช้ชีวิตอยู่ในสังคม"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวให้คุณพ่อจัดการเรื่องเรียนของลูกนะ แต่ว่าตอนนี้เรากลับกันดีไหม แม่รู้สึกไม่ดีเลยเวียนหัวแล้วก็อยากจะอาเจียนยังไงก็ไม่รู้""หนูไม่สบายเหรอคะ ถ้างั้นเรารีบกลับกันเถอะ ไปนอนพักผ่อนดีกว่า"เขาร
หลังจากที่นายหัวบุรินทร์ทราบว่าภรรยาสุดที่รักได้มีทายาทเพิ่มให้เขาอีกคนหนึ่ง กลายเป็นว่าตอนนี้ติดหนึบคนรักไม่ยอมห่างไปไหน เธออยากได้อะไรหรือแม้กระทั่งอยากกินอะไรเขาก็หามาให้ทุกอย่าง ส่วนลูกชายจอมแสบก็ติดหนึบคุณแม่ไม่แพ้กัน ยิ่งรู้ว่าตอนนี้กำลังจะมีน้องด้วย กลายเป็นว่าสองพ่อลูกหลงเธอไม่ยอมอยู่ห่างเลย"ไปหาอะไรอย่างอื่นทำบ้างดีไหมคะ เฝ้าหนูทำไมนักหนา""ก็เผื่อว่าหนูอยากจะได้อะไรไงคะ ช่วงนี้กำลังท้องอ่อน ๆ ถ้าเกิดว่ามีอุบัติเหตุหรืออะไรจะได้ช่วยเหลือกันทันไง"ไม่พูดเปล่า ยังเอามือทั้งสองข้างมานวดเท้าให้เธออีก อะไรจะดูแลกันดีขนาดนั้นก็ไม่รู้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบนะ แต่เขาควรที่จะไปทำงานดูแลลูกน้อง เพราะเธอเองก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว อยู่ที่บ้านกินนอนไม่เป็นอะไรหรอก"จะมาแช่งหนูทำไมคะ คุณณดลโทรมาตามหลายรอบแล้วมั้งคะ เข้าไปทำงานบ้างเถอะค่ะ หนูอยู่ได้""คุณพ่อไปทำงานเถอะครับ เดี๋ยวน้องบลูเบลจะอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่เองครับ""น่ารักที่สุดเลยลูกชายพ่อ เอางั้นก็ได้เดี๋ยวพ่อไปทำงานดีกว่า แล้วเราล่ะทำการบ้านด้วยนะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแล้วรู้หรือเปล่า"บลูเบลโอบกอดรอบคอคุณพ่อเอาไว้ จากนั้นก็โน้มใบหน้าเข้
สองปีผ่านไป...ในตอนนี้น้องบีน่าอายุได้สองขวบกว่าแล้ว พูดเก่งมากถามนั่นนี่ไม่หยุด ส่วนพี่ชายคนโตอายุอานามก็ประมาณ 7 ขวบกว่า เข้าเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 พูดภาษาอังกฤษเก่งมาก แถมยังเรียนเก่งที่สุดในรุ่นอีกด้วย เป็นคนที่ไม่เคยทำให้พ่อผิดหวัง แต่นายหัวบุรินทร์ก็ไม่เคยพูดจาคาดหวังกับลูกชาย เพราะไม่อยากกดดันลูกมากนัก อยากให้เขาเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด"บีน่าพี่บอกแล้วไงว่าเวลากินห้ามใช้มือจับแบบนี้ ต้องใช้ส้อมจิ้มก่อน มานี่ครับเดี๋ยวพี่จะสอน"น้องบลูเบลอุ้มน้องสาวให้มานั่งที่เก้าอี้ จากนั้นก็ใช้ส้อมจิ้มผลไม้ที่อยู่ในจาน จากนั้นก็ส่งไปให้น้องสาวเธอไว้ หยิบทิชชูเช็ดริมฝีปากให้ด้วยความห่วงใย"อันนี้อย่อย""อร่อยก็กินเยอะ ๆ เลย ถ้าเกิดว่าหมดเดี๋ยวพี่ไปเอาใหม่มาให้ แล้วดูสิมือเลอะหมดเลยเห็นไหม เดี๋ยวพี่เช็ดให้ดีกว่า"พี่ชายคนดีใช้ผ้าขนหนูค่อย ๆ เช็ดมือให้น้องสาว ตั้งแต่น้องคลอดออกมาจนถึงตอนนี้ เขาดูแลน้องและหวงแหนเป็นอย่างมาก คนเป็นพ่อแม่สะกิดนิดเดียวยังไม่ได้เลย น้องร้องไห้ก็โอ๋เอง เรียกได้ว่าห่วงน้องหนักจนคนเป็นแม่เริ่มกังวล"พี่บุรินทร์คะ เนตรว่าน้องบลูเบลห่วงน้องหนักมากเกินไปนะคะ ถ้าเ
ช่วงค่ำ...ในตอนนี้ท่านบรรพต คุณหญิงผกากรอง ท่านสมเกียรติ และคุณหญิงนพรัตน์ รวมถึงลูกชายซึ่งก็คือท่านนายกคนปัจจุบัน และแฟนของเขา นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารใจกลางคฤหาสน์สุดหรูของนายหัวบุรินทร์ และมีเนตรนภากับลูกชายนั่งอยู่ร่วมโต๊ะเช่นกัน"บลูเบลดีใจจังเลยครับที่ทุกคนมาเที่ยวหา""โธ่เอ๊ยเด็กแสบ ใครก็อยากจะมาอยู่กับเราทั้งนั้นแหละ แต่ทุกคนก็ต้องทำงานไง เข้าใจใช่ไหมครับ""เข้าใจอยู่แล้วครับ แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วครับคุณลุง ถ้างั้นเรากินข้าวกันเถอะครับผมหิวแล้ว"เด็กน้อยชี้นิ้วไปที่หมูกรอบชิ้นใหญ่ตรงหน้า คุยโม้นักหนาว่าตัวเองชอบกินผัก แต่พออาหารตรงหน้าเป็นหมูกรอบ กับเลือกที่จะทิ้งสิ่งที่ชอบไว้บนจานทันที"แล้วบอกว่าตัวเองชอบกินผัก แต่เห็นหมูกรอบทีไรหยิบใส่ปากทันทีเลยนะ""แฮะ! ก็มันอร่อยนี่ครับ กรอบมาก"เด็กน้อยเอ่ยออกมาก่อนจะหยิบหมูกรอบใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ผู้ใหญ่ที่เห็นก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ การมีเด็กมาวิ่งเล่นทั่วบ้านก็ทำให้พวกผู้ใหญ่ไม่เหงาเลย พูดจ้อไม่หยุดทำให้ทุกคนมีเรื่องสนทนาคุยกันทั้งวันทั้งคืน โดยเฉพาะเรื่องของหลานกลายเป็นบทสนทนาหลักในการคุยกันเสร็จแล้ว"แล้วเจ้าตัวเล็กอีกคนล่ะจะคลอดเมื่
และในที่สุดก็การประกาศผลการเลือกตั้งอย่างเป็นทางการ ซึ่งพรรครักประชาชนได้คะแนนเสียงจากประชาชนอย่างล้นหลาม ได้เก้าอี้คะแนนเสียงเกินครึ่งของสภา สามารถจัดตั้งรัฐบาลได้โดยไม่ต้องมีพรรคร่วม"ดีใจด้วยนะเนติในที่สุดก็ทำได้"นายหัวบุรินทร์ถือช่อดอกไม้มาแสดงความยินดีให้กับว่าที่นายกคนใหม่ รวมถึงเนตรนภาที่วิ่งเข้ามาสวมกอดพี่ชายด้วยความดีใจ"ดีใจจังเลยมีพี่ชายได้เป็นนายกแล้ว""ขอบคุณมากนะน้องสาว เพราะว่าเนตรมีสามีเป็นพี่บุรินทร์ เขาดีกับครอบครัวเรามาก แถมยังทำให้คุณพ่อเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอีก ผมขอบคุณมากเลยนะครับสำหรับทุกอย่าง"เนติยกมือขอบคุณผู้ชายตรงหน้า เพราะเขาจึงทำให้ครอบครัวของเรากลับมารักกันเหมือนเดิม เปลี่ยนให้คุณพ่อกลายเป็นคนธรรมดา ไม่บังคับจิตใจของคนในบ้านอีกส่วนไอซ์ตอนนี้ก็เข้าไปอยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แถมคุณพ่อกับคุณแม่ยังลงทุนเปิดคาเฟ่ให้อีก เรียกว่าตอนนี้กลายเป็นลูกรักแทนที่เขาเรียบร้อยแล้ว เพราะว่าไอซ์เขาเรียนเชฟมา ทำอาหารอร่อย ทำขนมก็เก่ง คุณพ่อกับคุณแม่ถูกใจมากเอ่ยปากชมไม่มีหยุด เขาก็เลยตกกระป๋องไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว"ขอบคุณอะไรนักหนาเนี่ย ทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...ตอนนี้อยู่ในช่วงลงคะแนนเสียง และช่วงค่ำน่าจะรู้แล้วว่าพรรคไหนจะได้คะแนนเสียงเยอะที่สุด ดูจากผลสำรวจก็น่าจะไม่ผิดโผสักเท่าไหร่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้"เดี๋ยวจะเริ่มนับคะแนนกันแล้ว หวังว่าพรรคของเราจะได้ทำเพื่อประชาชนอีกสมัยหนึ่งนะ"และที่ทำการพรรคทุกคนกำลังนั่งประชุมกันอยู่ และก็จะมีตัวแทนของแต่ละพรรค เข้าดูการนับคะแนนในแต่ละเขต เพื่อไม่ให้เกิดการทุจริตในช่วงการนับคะแนนที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าและที่ทำการพรรคจะมีโปรแกรมนับคะแนนแบบไม่เป็นทางการ ซึ่งตัวแทนที่อยู่ประจำหน่วยยืนดูเขานับคะแนน จะแจ้งผลเบื้องต้นให้ทางนี้รับทราบ ซึ่งคะแนนจะไม่เป็นทางการแต่ก็พอเดาได้ว่าพรรคไหนที่มีคะแนนนำในเวลานั้น"ยังไงผมต้องขอบคุณทุกคนมากเลยนะครับ ที่คอยแนะนำแล้วก็ให้โอกาสเด็กรุ่นใหม่อย่างผม ถ้าเกิดว่ามีโอกาสในการได้เป็นนายกรัฐมนตรี ผมจะตั้งใจทำเพื่อประชาชน แล้วก็จะไม่ทำให้ผู้ใหญ่ในพรรคผิดหวังเด็ดขาด"เนติขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะเอ่ยออกมาสัญญากับทุกคนที่อยู่ภายในห้องประชุมนั้น ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่ได้เลือกให้เขามายืนอยู่จุดนี้ แต่เป็นเพราะอำนาจของพี่เขยที่ยื่นข้อเสนอใ
ชายหนุ่มดึงรั้งตัวภรรยาให้มานั่งลงอยู่บนเตียงนอน แต่เนื่องจากเธอมีอายุครรภ์ที่ค่อนข้างโต จึงไม่สามารถขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวของเธอได้ จึงเปลี่ยนใจอุ้มคนรักให้ขึ้นมาอยู่บนตัวของเขาแทน"ลำบากเหมือนกันนะคะเนี่ย"หญิงสาวถึงกับหลุดขำออกมาเมื่อการมีเซ็กซ์ของคุณแม่ลูกสองค่อนข้างดูทุลักทุเลไม่น้อย แต่เพื่อความสุขของสามียังไงเธอก็ต้องยอม มันไม่ใช่ข้ออ้างในการไม่ให้ความสุขแก่คนรัก เพราะถึงแม้จะท้องโตแต่ก็ใช่ว่าจะมีไม่ได้สักหน่อย"ไม่ลำบากหรอกหนูก็อยู่ข้างบนนั่นแหละ เดี๋ยววันนี้พี่จะทำเบา ๆ เดี๋ยวหนูจะปวดท้องเอาได้"เขานอนราบลงกับเตียง ก่อนจะจับเอวเล็กของภรรยาทั้งสองข้างจึงรั้งขึ้นมาบนตัวของเขา จากนั้นก็ค่อย ๆ เลิกกระโปรงขึ้นไปไว้ที่ช่วงเอวของเธอ ใช้นิ้วเรียวถูไถยังน้องสาวเพื่อเล้าโลมภรรยาสุดที่รัก"อื้อ อ้าส์~"เนตรนภาถึงกับสะกดกั้นอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่ไหว ถึงแม้จะท้องโตขนาดนี้ แต่เรื่องบนเตียงเขาก็ยังคงทำให้เธอมีความสุขได้เสมอ โชคดีที่ชายหนุ่มเป็นคนมีเหตุผล เข้าใจว่าธรรมชาติของคนท้องไม่เหมือนกับมนุษย์ปกติทั่วไป เขาจะมีวิธีในการทำให้เธอมีความสุขโดยที่ไม่ต้องใช้ความรุนแรงเหมือนทุกครั้ง"หอมจัง""ไม
ท่านสมเกียรติรู้สึกเกร็งไม่น้อยเลยกับการมาอยู่ที่นี่ อาจจะเพราะว่าตัวเองทำผิดพลาดไว้มาก แต่คนในครอบครัวไม่ถือโทษโกรธแถมยังให้อภัยง่ายดาย มันยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่ในการกระทำของตัวเอง และสัญญาว่าจะไม่ทำเหมือนอย่างอดีตที่ผ่านมาอีก"คุณหญิงผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม""กินข้าวก่อนดีไหมคะ เดี๋ยวค่อยคุยก็ได้"คุณหญิงนพรัตน์รู้ดีว่าเขาเป็นกังวลมากแค่ไหน เธอกับลูกคุยกันว่าถ้าเจอคุณพ่อจะไม่มีใครพูดเรื่องอดีต เพราะสิ่งที่เขาได้รับมันหนักหนามากพออยู่แล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขายังคงมีอะไรภายในใจอยู่"คุยตอนนี้แหละ""ก็ได้ ลูกไปกินข้าวก่อนเลยนะ แม่กับพ่อจะไปคุยกันแป๊บหนึ่ง"เนตรนภา และนายหัวบุรินทร์ยิ้มออกมาก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็กุมมือลูกชายพากันเดินเข้าไปยังห้องอาหาร ปล่อยให้พวกผู้ใหญ่ได้เคลียร์ใจกันให้จบ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก"มีอะไรเหรอคะ ฉันไม่ได้โกรธหรือติดใจอะไรทั้งนั้น คุณจะคิดมากทำไม"คุณหญิงเอ่ยออกมาก่อนจะกุมมือของสามีเอาไว้ทั้งสองข้าง ท่านสมเกียรติดึงภรรยาเข้ามาสวมกอดอย่างกลัวว่าเธอจะหายไปไหนอีก เพียงแค่ไม่กี่สัปดาห์ที่เขาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว มันโดดเดี่ยว และรู้สึกทรมานหัวใจมาก จากที
เมื่อจบประโยคของลูกเขยท่านสมเกียรติก็นิ่งเงียบไปทันที ไม่รู้จะเอาประโยคไหนมาเถียงกลับ เพราะทุกสิ่งอย่างที่เขาทำมันก็เป็นประโยชน์ต่อตัวเขาทั้งนั้น เวลาผ่านมาที่เขาอยู่คนเดียว และคิดทบทวนกับทุกสิ่ง มันก็ได้คำตอบที่แน่ชัดเราว่าท้ายที่สุดตัวเราเองก็ต้องการแค่ครอบครัวที่อบอุ่นเท่านั้น"รู้แล้วน่าว่าฉันผิด แต่คงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทั้งลูกแล้วก็เมียหนีออกไปหมดเลย""ทำไมจะแก้ไขอะไรไม่ได้ล่ะครับ ไม่มีใครเกลียดคุณพ่อเลยสักคน ทุกคนแค่รอว่าคุณพ่อจะเป็นคนใหม่ตอนไหนก็เท่านั้น แต่ว่าตอนนี้ดีขึ้นเยอะเลยนี่ครับ ผมว่าน่าจะถึงเวลาแล้วที่คุณพ่อควรจะแก้ไขทุกอย่างที่เคยทำผิดพลาด ทุกคนพร้อมให้โอกาสนะครับ แล้วอีกอย่างหนึ่งกำลังจะเป็นคุณตาที่มีหลานถึงสองคน ทำหน้าตาให้มันดูสดใสหน่อยสิครับ"ท่านสมเกียรติถึงกับขมวดคิ้วด้วยความสงสัย หมายความว่ายังไงที่บอกว่าเป็นคุณตาที่มีหลานถึงสองคน"นายหมายความว่ายังไง""ก็หมายความว่าตอนนี้เนตรกำลังอุ้มท้องลูกคนที่สองอยู่ ถ้าคุณพ่ออยากอยู่กับหลานผมแนะนำให้เป็นคนใหม่แล้วก็ไปง้อลูกง้อเมียนะครับ แต่ถ้าเกิดว่าไม่ก็คงจะต้องได้ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวจนตาย""ปากดีนักนะแกเนี่ย"ถึงจะบ่นแบบ
เวลาผ่านไป...หลังจากที่นายหัวบุรินทร์จัดการทุกอย่างเรียบร้อย เนตรนภากับลูกก็ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมากขึ้น ไม่ต้องมาคอยระแวงว่าคุณพ่อจะบังคับให้ทำตามอำเภอใจอะไรอีก และที่สำคัญคุณแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่สักพักใหญ่แล้ว ส่วนพี่ชายก็เดินหน้าหาเสียงอย่างเต็มกำลัง เป็นส.สบัญชีรายชื่อลำดับที่ 4 นับเป็นแคนดิเดตนายก ที่ทางพรรคจะส่งเข้าชิงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีคนต่อไป"ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง พี่ชายก็ไม่กลับบ้านเลย คุณแม่ก็มาอยู่ที่นี่ เอาจริงหนูก็เริ่มเป็นห่วงท่านอยู่นะคะ"เนตรนภาเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเป็นกังวล ถึงแม้ว่าท่านจะทำตัวใจร้ายกับคนในครอบครัว แต่เธอไม่ใช่คนแบบนั้น ยังไงท่านก็เป็นคุณพ่อ ห่างหายกันไปนานแบบนี้ต้องอดเป็นห่วงไม่ได้ โดยเฉพาะตอนนี้ท่านอยู่คนเดียวด้วย"เดี๋ยวพี่ไปดูให้ ก็ไม่คิดว่าจะใจแข็งขนาดนี้นะ แต่เอาจริงก็ไม่ค่อยแปลกใจสักเท่าไหร่ คนดื้อรั้นแบบนั้นไม่ยอมฟังใครง่าย ๆ แน่"นายหัวบุรินทร์อุ้มภรรยาให้ขึ้นมานั่งลงบนตัก ลูบหน้าท้องของคนรักด้วยความเอ็นดู ตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ เขาไม่อยากจะให้คิดมาก ส่วนเรื่องพ่อตาเดี๋ยวจะไปเคลียร์ด้วยตัวเอง"ห้ามเครียดนะรู้หรือเปล่า ตัวเองไม่ไ
ทุกคนไม่คิดว่าสิ่งที่นายหัวบุรินทร์ต้องการจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ท่านนายกคนปัจจุบันกำลังจะอำลาตำแหน่ง เนื่องจากว่าจะมีการเลือกตั้งใหม่ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้า ซึ่งตอนนี้เขายังทำหน้าที่รักษาการอยู่ ประชาชนค่อนข้างที่จะรักท่านนายกรัฐมนตรีคนนี้มาก และถ้าเกิดว่าจะต้องเปลี่ยนแคนดิเดตนายกในเวลานี้ อาจจะทำให้ประชาชนเปลี่ยนใจเทคะแนนเสียงไปที่พรรคอื่นก็เป็นได้"ทำแบบนี้พรรคเราจะแย่เอานะครับ ประชาชนค่อนข้างรักท่านสมเกียรติ พวกเราถึงเลือกแคนดิเดตนายกเป็นท่านดังเดิม""ไร้สาระน่า การที่ประชาชนจะเลือกใครสักคนไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนคนเดียว พรรครักประชาชนสู้เพื่อประชาชนมาโดยตลอดเกือบ 20 ปี ไม่ว่าแคนดิเดตนายกจะเป็นใคร ผมเชื่อว่าประชาชนจะยังคงเลือกพรรคของเรา"ทุกคนไม่มีใครพูดหรือเถียงนายหัวบุรินทร์กลับ เนื่องจากว่าสิ่งที่เขาพูดมานั้นไม่ได้ผิดไปเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่ประชาชนไว้ใจพรรคไม่ว่าจะเลือกใครขึ้นมาเป็นผู้นำ ทุกคนก็พอใจทั้งนั้น ขอแค่เห็นประโยชน์ของประชาชนมาก่อนเสมอ แค่นี้ก็จะชนะใจคนทั้งประเทศได้แล้ว"ก็ได้ถ้านายต้องการแบบนั้น ถ้าอย่างนั้นก็ชี้ตัวมาเลยสิว่าจะเลือกใครมาแทนที่ฉันในตอนนี้ แต่ขอหาคนที่เห