เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 50 เกิดเป็นพิมนี่เหนื่อยเหลือเกิน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 02:52:35พิมเดินผ่อนคลายอารมณ์คนเดียวอย่างเงียบๆพร้อมกับพึมพำในใจ
[ เกิดเป็นพิมนี่เหนื่อยเหลือเกิน นอกจากเรียนดีเรียนเก่งแล้วอย่างอื่นล้วนไม่ดีสักอย่าง ต้องกัดปากตีนถีบตั้งแต่เด็ก อดทนกับความยากลำบากมาตลอด จนโตมาถึงตอนนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆเลย ] เธอเดินพึมพำกับตัวเองในใจเดินไปตามทางฟุตบาท ข้างทางร่มรื่นไปด้วยต้นไม่ใหญ่เรียงรายไปตลอดทาง แล้วเธอก็เดินไปที่เก่า นั่นก็คือเกาะลอยที่เธอชอบมาปั่นจักรยานน้ำรูปเป็ด เธอไปจ่ายตังค์แล้วเดินลงไปนั่งในเรือ หยิบไม้พายขึ้นมาแล้วทอดสายตามองไปยังอีกฝั่งแล้วเอ่ยอย่างฮึดสู้อีกครั้ง " เราจะมาท้อแท้ใจกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด เมื่อลงไปนั่งในเรือแล้ว เดินเรือเส้นทางนี้แล้ว ต่อให้มีลม มีฝนตกลงมากระหน่ำใส่ ต่อให้เรือชำรุด ต่อให้เหนื่อยหรือเจออะไรที่ยากลำบากแค่ไหน เราก็ต้องพาตัวเองไปให้รอด พายไปให้ถึงฝั่งให้ได้ " จากนั้นเธอก็ยกไม้พายขึ้นแล้วส่งเสียงดังออกมาน้ำเสียงฮึกเหิมราวกับพร้อมที่จะออกรบ " สู้...สู้ !!! " ทำเอาคนที่อยู่รอบๆ ที่อยู่แถวนั้นและคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างหันมามองเธออย่างงงงัน บางคนแอบขำให้กับท่าทางของเธอ เวลานี้เธอไม่สนใจใครหน้าไหนแล้วไม่แม้แต่จะแคร์สายตาใคร เธอจับไม้พายแน่นแล้วเริ่มพายทันที พายไปอย่างทุลักทุเล เพราะเธอไม่เคยพายเรือมาก่อน แต่เธอคิดว่าถ้าเธอตกน้ำเธอก็ว่ายน้ำเป็น ดังนั้นเธอจึงพายไป ศึกษาเรียนรู้ด้วยตนเองไป ว่าทำยังไง ถึงจะให้เรือมันเคลื่อนไปข้างหน้าได้และไม่ให้เรือล่ม เตชินที่ขับรถตามหาพิมก็นึกขึ้นได้ว่ามีอีกที่หนึ่ง ที่พิมเคยไป เขาจึงขับเข้ามาในสวนลุมพินีแล้วลงจากรถเดินตามหาพิมในทุกที่ ที่เธอเคยไป พิมพายเรือไป บ่นพึมพำไป ราวกับกำลังระบายอารมณ์ออกมา ให้เรือที่ตัวเองพายอยู่นั้นรับฟัง " คุณเตชิน คุณเจ้าเล่ห์ ไร้หัวใจมากนักใช่มั้ย มาล้อเล่นกับความรู้สึกฉันมันสนุกมากนักใช่มั้ย ได้ ฉันจะทำให้คุณรู้ว่า ฉันเองก็ไม่เคยรักคุณเลย ฉันสามารถทิ้งคุณได้อย่างไร้เยื่อใยเช่นกัน และฉันจะไม่มีวันทำให้คุณกับแม่ของคุณสมหวังเด็ดขาด ถ้าฉันจะมีลูก ฉันจะมีกับคนที่ฉันรักเท่านั้น จะไม่มีกับคุณแน่นอน ฉันจะทำให้คุณรู้ว่า ความรู้สึกเฟลมันเป็นยังไง ฉันจะทำให้คุณไม่กล้าทำตัวไร้หัวใจกับใครได้อีกคอยดู ฉันจะเก่งกว่าคุณกว่าคุณ ฉันจะชนะคุณ " อารมณ์ที่คุกรุ่นอัดแน่นในอก ราวกับมันได้ปะทุออกมาหลังจากที่เธอพูดระบายออกมา เธอรู้สึกเบาใจไปเลย คล้ายกับไม่เคยมีเรื่องให้ทุกข์ใจมาก่อน เตชินเดินมาตามหาเธอ ในที่ ที่เธอเคยมาปั่นเป็ด เมื่อเจอเธอ เขาดีใจมาก รีบเข้าไปในจักรยานน้ำรูปเป็ดแล้วปั่นออกไปหาเธอทันที พิมที่พายเรือไปใกล้จะถึงฝั่งแล้ว ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ร้องเรียกเธอดังมาจากข้างหลัง " พิม! " เธอหันไปมองเขาจากนั้นก็หันกลับมาด้วยสีหน้าท่าทางเฉยเมย ราวกับเขาเป็นแค่คนแปลกหน้าที่ทักคนผิด เธอพายเรือขึ้นฝั่งไปโดยไม่สนใจเตชิน แล้วเธอก็เดินออกไปจากเกาะลอย เดินไปตามทางฟุตบาทอย่างไร้อารมณ์ความรู้สึกใดๆ เตชินรีบตามเธอขึ้นมา แล้ววิ่งไปจับแขนเธอไว้แล้วเอ่ย " พิม คุณเป็นอะไร ทำไมออกมาจากโรงพยาบาลแล้วไม่บอกผม ผมตามหาคุณไปทั่วเลยนะ โทรหาก็ไม่ติด " พิมสบตากับเขาแล้วเอ่ยอย่างงอนๆ " ฉันจะไปจะบอกคุณได้ยังไงคะ แบตโทรศัพท์ฉันหมด ตอนฉันออกมาจากห้องคุณหมอ ฉันนั่งรอคุณหน้าห้องตั้งนาน ก็ไม่เห็นคุณเลย ฉันนึกว่าคุณมีธุระด่วน กลับไปแล้ว ฉันเลยกลับออกมาคนเดียวค่ะ " เมื่อได้ฟังเหตุผลของเธอ เตชินก็แน่ใจว่าเธอไม่ได้ยินอะไรและไม่รู้เรื่องอะไร เขาจึงเข้าไปกอดเธอด้วยความรู้สึกโล่งใจที่หาเธอเจอพร้อมกับเอ่ย " โห่ พิม ต่อไปคุณอย่าทำแบบนี้อีกนะ ผมใจหายใจคว่ำหมด นึกว่าคุณจะหนีผมไปแล้ว " พิมผละตัวออกห่างจากอ้อมกอดเขา แล้วเงยหน้าสบตากับเขาพร้อมกับเอ่ย " ฉันจะหนีคุณไปทำไมคะ ในเมื่อคุณรักและเป็นห่วงฉันขนาดนี้ ถ้าฉันหนีไปฉันก็ฉลาดน้อยแล้วค่ะ จริงมั้ยคะ " แม้น้ำเสียงเธอจะฟังดูอ่อนโยนยิ้มในหน้าหน่อยๆแต่เตชินกลับรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับถ้อยคำของเธอ เขายิ้มอ่อน แล้วอกแขนขึ้นมามองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ ซึ่งนาฬิกาเขาเป็นแบรนด์ดังระดับโลก เป็นรุ่นลิมิเต็ดราคาหลักหลายล้าน แล้วเขาก็เอ่ยขึ้น " จะเที่ยงแล้ว เราไปหาอะไรทานก่อนดีกว่า คุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษมั้ย " พิมแสร้งยิ้มอย่างอ่อนหวานแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน " ไม่มีค่ะ พิมทานอะไรก็ได้ค่ะ " ได้ยินดังนั้น เตชินจึงเอ่ยว่า " ครับ งั้นเราออกไปทานข้างนอกนะ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปทานสเต็กที่ดีที่สุดในเมืองนี้ " " ค่ะ " แล้วเตชินก็พาเธอกลับไปที่รถ แล้วขับออกไปยังร้านสเต็กที่เขาพูดถึง พอเข้าไปนั่งในร้าน เขาก็สั่งเมนูแนะนำที่อยากให้พิมได้ลองชิมแล้วเอ่ยถามพิมว่า " คุณจะเอาอะไรเพิ่มอีกมั้ย " พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย " ไม่แล้วค่ะ " ไม่นานสเต็กที่สั่งก็ถูกนำมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะ วางลงตรงหน้าของทั้งสอง แล้วทั้งสองก็เริ่มทานอาหารกันอย่างเงียบๆ เตชินพยายามแอบสังเกต หาร่องรอยความผิดปกติบนตัวพิม แต่ก็ไม่พบอะไร [ สงสัยเราจะคิดมากไปเอง ] พิมรู้ตัว แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขากำลังแอบสังเกตเธออยู่ เธอนั่งนิ่งทานอาหารของตัวเองต่อไปอย่างมีมารยาท รถของเตชินเคลื่อนเข้ามาจอดในลานจอดรถ เมื่อรถจอดสนิท ดับเครื่องเรียบร้อย พิมและเตชินเปิดประตูลงจากรถ เดินกลับเข้าไปในบ้านพร้อมกัน แล้วเดินขึ้นไปบนห้อง เมื่อเข้ามาในห้องนอนแล้ว พิมหันไปมองเตชินแล้วเอ่ย " ฉันขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ " " ครับ " เตชินเอ่ยตอบพร้อมกับพยักหน้าให้ แล้วเดินไปที่ห้องทำงานของตัวเอง เขานั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน ยกโน๊ตบุ๊คขึ้นมาเปิดแล้วไปเปิดอีเมลที่ผู้ช่วยคังส่งมาให้ นั่งดูประวัติของพิมที่ใช้ประกอบการสมัครเป็นแม่บ้าน [ นางสาวพิมผกา หิรัญวัฒนากุล อายุ 23 ปี เรียนจบมัธยมปลาย เสียดายความฉลาดมีไหวพริบ ถ้าคุณมีโอกาสได้เรียนสูงกว่านี้คงจะมีอนาคตที่ดีแน่ คงไม่ต้องมาสมัครงานแบบนี้ แต่ก็ถือเป็นความโชคดีของผมที่ได้เจอคุณ เราคงมีวาสนาต่อกัน ]บทที่เกี่ยวข้อง
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 51 มีวิธีอื่นที่ทำให้หลับสบาย...
เตชินเกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวย คนที่จะมาเป็นคุณหญิงของเขาในอนาคต ไม่ใช่จะเลือกใครก็ได้ เขาเองก็เลือกคนที่เหมาะสมกับเขาเช่นกัน และเขาอาจจะมีตัวเลือกที่ดีกว่าพิมแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ได้แต่ถึงแม้เตชินจะเก่ง จะฉลาด รอบคอบแค่ไหน แต่บางเรื่องเขาก็มองข้ามไปโดยไม่รู้สึกเอะใจอะไรส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยของพิมเลยไม่เคยนึกสงสัยว่าเธอรู้จักและสนิทสนมกับป๊อบที่มีฐานะร่ำรวยได้ยังไงพิมนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายใจ ฟองสบู่ลอยเหนือน้ำอุ่นๆส่งกลิ่นหอมอ่อนๆทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็ลุกขึ้นมาจากอ่างแล้วเปิดฝักบัวล้างตัวอีกครั้งจากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาปกปิดเรือนร่างแล้วสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินไปนั่งเป่าผม เตชินเห็นว่าเธออาบน้ำเสร็จแล้วเขาจึงจากจากเก้าอี้ เดินออกมาจากห้องน้ำงานแล้วไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำต่อพิมไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบเอายานอนหลับที่เธอซ่อนไว้ในกระเป๋ามายัดใส่ลงในกระเป๋าเสื้อของชุดนอนที่เธอสวมใส่อยู่ จากนั้นก็กลับมานั่งเป่าผมที่เดิมเป่าผมเสร็จเธอก็ออกจากห้องแล้วเดินลงไปชั้นล่างเธอเดินเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 52 อยากจูบอีก ไม่ได้เหรอ
ในเช้าวันใหม่เตชินหลับไม่ยอมตื่นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่เกินขาด จนพิมเริ่มกระวนกระวายใจ[ ตายละ ทำไมคุณเตชินไม่ตื่นสักที นี่มันจะสิบเอ็ดโมงแล้ว ทำยังไงดีๆ ]เธอกลัวคนอื่นจะสงสัย ตอนนี้เธอร้อนรนกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขแล้วผู้ช่วยคังที่มารอรับเตชินหน้าบ้านเขารู้สึกว่ามันผิดวิสัยเกินไป โดยปกติคุณชายของเขาจะเป็นคนตรงเวลามากจริงจังกับเรื่องเวลาเสมอจึงตัดสินใจโทรไปหา แต่ก็ไม่มีคนรับสาย เขาเลยเดินเข้าไปในบ้านแล้วเอ่ยถามกับป้าใจ" ป้าใจ คุณชายกับคุณพิมยังไม่ตื่นเหรอครับ "แม้มันจะเป็นการเสียมารยาทแต่เขาก็จำต้องถามแบบนี้เพราะเป็นห่วงเจ้านายแม้เจ้านายเขาจะเป็นคนฉลาดเป็นกรดแต่เขาก็กลัวพิมจะทำอะไรเจ้านายเขามากกว่าเพราะในความคิดเขา ผู้ชายมักจะพลาดท่าให้กับสาวงามเสมอ และเจ้านายเขาก็คล้ายจะอย่างงั้นป้าใจจึงเอ่ยตอบผู้ช่วยคังว่า" ยังค่ะ แต่แปลกนะคะ ทุกวันคุณชายกับคุณพิมจะตื่นเช้า แม้จะตื่นสายก็ไม่ได้สายขนาดนี้ "เมื่อผู้ช่วยคังรู้ว่าทั้งสองยังไม่ตื่น เขาก็ทำหน้านิ่งเฉย เอ่ยเพียงสั้นๆว่า" สงสัยจะหลับดึก "เอ่ยจบเขาก็ออกไปนั่งรอคุณชายของเขาที่ห้องรับแขก ใจหนึ่งอยากขึ้นไปเคาะประตูดู แต่อีกใจก็ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 53 งั้นคุณก็รีบมีลูกกับผมเร็วๆสิ
เตชินนั่งทำงานในห้องของตัวเองในบริษัท ตอนบ่ายก็เรียกประชุมหัวหน้าของแต่ละแผนกการประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่นจนจบการประชุม เมื่อเดินออกมาจากห้องประชุมผู้ช่วยคังก็รายงานว่า" คุณชายครับที่ดินแถวเชียงใหม่แปลงนั้น ดูเหมือนคุณหานจะกลับคำ ไม่ขายให้เราแล้วครับครับ "ได้ยินดังนั้น เตชินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังน่าเกรงขามแฝงไปด้วยอำนาจบารมีและมีสีหน้าเคร่งขรึม ก้าวเท้าเดินตรงไปที่ห้องของตัวเองอย่างมั่นคงด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย" แล้วยังไง ก่อนหน้านี้เจ้าของที่ดิน ก็ตกลงจะขายให้เรา สัญญามัดจำก็เซ็นแล้ว เขามากลับคำแค่นี้ คุณก็จัดการไม่ได้เหรอ "ผู้ช่วยคังเหงื่อตกแล้วค่อยๆเอ่ยอธิบาย" ครับคุณชาย ก่อนหน้านี้คนที่ตกลงขายที่ดินให้เราคือนายหาน ต่อมาลูกสาวเขาเหมือนจะไม่ยอมให้ขายที่ดินผืนนั้น เขาเลยส่งลูกสาวมาเจรจากับคุณชายครับ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็เอ่ยว่า" หึ! ส่งลูกสาวมาเจรจางั้นเหรอ ได้ นัดมาเลย "ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยว่า" ครับ วันนี้ห้าโมงเย็น เธอจะรอที่ร้านอาหาร Zara food ชั้น B ครับ "" ได้ งั้นเราก็ออกไปตอนนี้เลย "" ครับ "ทั้งสองเดินเข้าไปในลิฟท์ส่วนตัวของประธานบริษัทแล้วลงไปที่ลานจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 54 คุณเลิกเสแสร้งแกล้งทำดี...
เช้าวันต่อมา ผู้ช่วยคังไปรับน้ำหนึ่งให้มาที่บริษัทเพื่อตรวจสอบเอกสารที่ใช้ในการ เซ็นสัญญาซื้อขายและโอนย้ายที่ดินน้ำหนึ่งเดินเข้ามาที่บริษัทโดยมีผู้ช่วยคังเดินนำ พาเธอมาที่ห้องประธานบริษัทเมื่อมาถึงผู้ช่วยคังก็ยกมือเคาะประตู จากนั้นก็พาน้ำหนึ่งเข้าไปในห้องทันทีภายในห้องเตชินนั่งรอเอกสารจากน้ำหนึ่ง พอน้ำหนึ่งเข้ามา เตชินก็เอ่ยพร้อมกับผายมืออย่างให้เกียรติ" เชิญนั่งครับ "" ขอบคุณค่ะ "น้ำหนึ่งเอ่ยขอบคุณพร้อมกับนั่งลงสายตาจิกเหยื่ออย่างเตชินสุดฤทธิ์เตชินรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังอ่อยเขาอยู่ เขายกยิ้มขึ้นที่มุมปาก จากนั้นจึงเอ่ยขึ้น" คุณน้ำหนึ่งเตรียมเอกสารมามั้ยครับ "น้ำหนึ่งยื่นเอกสารไปให้เขา พร้อมกับโชว์เนินอกอันอวบอึ๋มที่สุดแสนจะยั่วยวนมาล่อตาล่อใจเตชิน พร้อมกับเอ่ยแบบอ่อยๆ" เตรียมมาพร้อมหมดทุกอย่างค่ะ หากคุณเตชินต้องการอะไรเพิ่มเติม น้ำหนึ่งยอมพลีกาย อุ๊บ... ยอมให้ได้ทุกอย่างค่ะ "เตชินยิ้มแล้วหยิบเอกสารขึ้นมาตรวจดู จากนั้นก็เอ่ยว่า" อืม เอกสารครบ วันนี้เราออกเดินทางไปพร้อมกันเลยนะครับ ผมจะให้ผู้ช่วยคังไปส่งคุณกลับไปเอากระเป๋าที่โรงแรม แล้วเราเจอกันที่สนามบินเลยนะครับ "" ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 55 ผมก็ควรจะทำหน้าที่นั้น...
สามวันต่อมา อาการปวดท้องเมนส์ของพิม ก็หายเป็นปกติบนโต๊ะอาหารเย็น ทั้งสองนั่งทานข้าวกันอย่างเงียบๆระหว่างทานข้าวพิมเลยเอ่ยกับเตชินว่า" คุณเตชิน ฉันทำให้คุณเสียเวลามาสามวันแล้ว ฉันว่าคุณรีบไปเคลียร์เรื่องที่ดินของคุณให้เรียบร้อยเถอะค่ะ "เตชินเลื่อนสายตาจากจานข้าวไปมองหน้าพิมแล้วเอ่ยอย่างเอื่อยๆ" ผมไม่รีบ รอให้คุณหายดีก่อน ค่อยไป ระหว่างนี้ มีคุณคังคอยอยู่ดูแลทางโน้นแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นได้หรอก "ได้ยินดังนั้นพิมจึงเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาว่า" ฉันหายดีแล้ว แล้วทีหลังคุณก็ไม่ต้องมาทำดีกับฉันจนเกินไป อย่างครั้งนี้อีก ฉันไม่ชอบติดหนี้คุณความดีของใครฉันไม่อยากเกิดความรู้สึกเกรงใจ จนทำให้ตัวเองลำบากใจ "เตชินหยุดการเคลื่อนไหวในมือแล้วเอ่ยอย่างจริงจังด้วยน้ำเสียงหนักแน่น" คุณไม่ได้ติดหนี้ผม แต่มันเป็นหน้าที่ของสามีที่ต้องดูแลภรรยายามเจ็บป่วย ตอนนี้คุณเป็นภรรยาของผม ผมก็ควรจะทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด จะได้ไม่รู้สึกผิดทีหลัง "ประโยคหลัง ทำให้พิมเข้าใจกระจ่างแจ้งแล้ว เธอถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเอ่ยเพียงสั้นๆ ด้วยสีหน้าเย็นชาตามปกติ ในแววตาของเธอเจือความเศร้านิดๆ" อืม ฉันเข้าใจแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 56 จะไม่ให้ใครรู้ ว่าคุณเป็น...
เมื่อไปถึงโรงแรม เตชินเดินเข้าไปเช็คอิน พนักงานโรงแรมก็ออกมาช่วยขนกระเป๋าสัมภาระไปที่ห้องเตชินเดินจูงมือพิมไปที่ห้องไม่ยอมปล่อย ราวกับกลัวเธอจะหายไปพิมได้แต่เดินตามเขาไปเงียบๆ พอเดินไปถึงห้องเตชินก็แตะคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วเอ่ย" คุณไปอาบน้ำก่อนแล้วนอนพักเอาแรงเลย เย็นๆผมจะพาคุณไปดูที่ "พิมมองเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้งแล้วเอ่ย" คุณชิน ฉันไม่ใช่เด็กนะที่คุณจะมาบังคับให้อาบน้ำแล้วฉันก็ต้องอาบน่ะ "เตชินหันมามองเธอแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉยเย็นชา" พิมหรือคุณจะให้ผมอาบให้ อย่างงั้นเราก็มาอาบพร้อมกันเลย "พูดจบเขาก็จับพิมอุ้มขึ้นมาทันที พิมรีบเอ่ยเบรคเขาไว้ทันที สีหน้าแสดงความไม่พอใจอย่างชัดเจน" ฉันอาบเอง คุณวางฉันลงเลย "แล้วเตชินก็วางเธอลงเบาๆ เธอเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบเอาผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างถมึงทึงเตชินนั่งลงบนเตียงแล้วโทรไปหาผู้ช่วยคัง เมื่อผู้ช่วยคังรับสายเขาก็เอ่ยขึ้น" พรุ่งนี้คุณไปรับน้ำหนึ่งกับพ่อของเขาให้ไปที่สำนักงานที่ดินแต่เช้าเลยนะ "" ครับ "เมื่อสั่งงานเสร็จ เตชินก็วางสายไป นั่งรอพิมอาบน้ำอย่างเงียบๆสักพักพิมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอสวมใส่เสื้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 57 รวย แต่ไร้สมอง
พิมยืนนิ่งจ้องไปยังน้ำหนึ่งอย่างไม่วางตา [ โลกกลมอะไรขนาดนี้เนี่ย มาเจอเจ้ากรรมนายเวรจนได้ เซ็ง ]เตชินเห็นความผิดปกติของพิมเขาจึงเอ่ยถามขึ้นเบาๆ" พิม คุณเป็นอะไรหรือเปล่า "พิมจึงเอ่ยตอบว่า" เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นอะไร "เตชินจึงเอ่ยต่อว่า" งั้นก็เข้าไปข้างในเถอะ "พิมเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้ ที่ถูกจัดไว้ข้างๆเตชิน ส่วนเตชินก็นั่งอยู่หัวโต๊ะพ่อของน้ำหนึ่ง นั่งข้างเตชินทางด้านซ้ายมือ ถัดมาก็คือน้ำหนึ่งส่วนผู้ช่วยคังนั่งทางฝั่งเดียวกันกับพิม น้ำหนึ่งนั่งมองหน้าพิมอย่างเงียบๆสลับกับย้ายสายตามามองเตชินแล้วพึมพำในใจ[ เธอไปรู้จักกับคุณเตชินได้ยังไงกัน ][ เธอเป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉันหรือไงกันนะอยู่ที่ไหน ทำอะไร ก็เจอแต่เธอ ฉันชอบอะไร อยากได้อะไร ก็ถูกเธอแย่งไปจนหมด ][ ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมแพ้ให้กับเธอแล้ว ฉันจะแย่งคุณเตชินมาให้ได้ ]เมื่อนั่งเรียบร้อยแล้วน้ำหนึ่งจึงเอ่ยขึ้น" คุณเตชินไม่แนะนำคนที่คุณพามาหน่อยเหรอคะ "[ ตอแหลเก่งจริงๆเลยนะน้ำหนึ่ง ]พิมแอบด่าในใจเธอนั่งหน้านิ่ง แล้วหันไปทางเตชิน รอฟังคำพูดที่เขาจะเอ่ย เตชินจึงเอ่ยแนะนำว่า" คุณพิม เป็น... "เตชินเอ่ยถึงแค่ " เป็น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 58 รู้ว่าเขาอ่อย
ได้ฟังคำพูดของน้ำหนึ่งแล้ว ลึกๆเธอก็แอบเจ็บนะ เพราะมันเป็นเช่นนั้นจริงๆเตชินทำอย่างนั้นกับเธอ ทำราวกับเธอเป็นของเล่นใช้เธอเป็นเครื่องมือในการผลิตลูก แต่ต่อให้มันจริงแล้วยังไง แค่เธอไม่ได้ปักใจรัก ไม่ให้ถูกคุมเกมฝ่ายเดียวเธอก็ไม่แคร์หรอกว่าพวกคนรวยจะคิดกับเธอยังไง คิดได้ดังนั้นเธอก็ยิ้มเยาะขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ย" ดูแล้วเธอเองก็อยากจะเป็นของเล่นให้คุณเตชินจนตัวสั่นเหมือนกันนะ เสียใจด้วยที่แม้แต่ของเล่นเขายังไม่อยากได้เธอเป็นของเล่นเลยฉันว่าเธอเอาเวลาที่มาแซะ มาแขวะ มาหาเรื่องฉันเนี่ย ไปพิจารณาตัวเองดีกว่านะแล้วก็ ขอบคุณ ที่เป็นห่วงฉันเรื่องคุณเตชิน แต่เธอไม่ต้องห่วงหรอก ฉันฉลาดขนาดนี้ ไม่โง่ให้คุณเตชินตัดปีกกระดูกได้ง่ายๆหรอก เธอรอดูวันที่ฉันโบยบินอย่างสง่างามต่อไปละกัน "เอ่ยจบเธอก็หมุนตัวเดินออกไป" ฉันจะคอยดูแล้วกัน ว่าเธอจะปากเก่งแบบนี้ตลอดไปหรือเปล่า เธออย่าพลาดให้ฉันหัวเราะเยาะก็แล้วกัน "น้ำหนึ่งเอ่ยด้วยความโกรธแค้นที่ถูกพิมว่าให้จนเธอพูดไม่ออกทั้งน้ำเสียงและท่าทางของพิม ดูเย่อหยิ่ง เย็นชา น่าหมั่นไส้ จนน้ำหนึ่งเกลียดเข้ากระดูกดำพิมกลับเข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหารด้วยสีหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16
บทล่าสุด
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 110 ขอแค่คุณกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ในห้องผ่าตัดหลังจากผ่าตัดเสร็จอยู่ๆพิมก็หยุดหายใจไป เนื่องจากเธอเสียเลือดมากและแท้งบุตรในขณะที่ประสบอุบัติเหตุทำให้ร่างกายไม่สามารถทนพิษบาดแผลไหวในตอนที่เธอยังมีลมหายใจโรยริน จิตสุดท้ายของเธอคล้ายกับรับรู้ได้ว่าตัวเองสูญเสียลูกไปแล้ว คลื่นความเศร้าโศกถาถมความเสียใจเข้ามาสาดใส่ ทำให้เธอไม่มีกำลังใจที่จะอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพราะเธอตั้งใจจะพาลูกของเธอหนีไปอยู่ในที่ปลอดภัย ไม่คิดว่าจะเป็นการพาเขามาตายจากแล้วหมอก็รีบทำการช่วยชีวิตเธออีกครั้งอย่างสุดความสามารถใช้เวลาอยู่นานเธอก็ไม่กลับมาหายใจ คลื่นหัวใจเป็นเส้นตรงไม่ขยับเขยื้อนเลยสีหน้าหมอแสดงถึงความจนปัญหาด้วยความผิดหวังแล้วเอ่ยเสียงเศร้า" แจ้งญาติคนไข้เถอะ "" ค่ะ "พยาบาลเอ่ยตอบแล้วเดินออกไปจากห้องผ่าตัด" ผ่าตัดเสร็จแล้วแท้ๆ ไม่คิดว่าคนไข้จะมาเสียชีวิตในขณะที่เราเพิ่งจะมีความหวังขึ้นมา "พยาบาลสาวคนหนึ่งเอ่ยอย่างผิดหวัง เพราะในตอนแรกพวกเขาก็ทำใจไว้แล้วว่าคนไข้อาจจะไม่รอดแต่พวกเขาต่างก็ตั้งใจช่วยชีวิตพิมอย่างสุดความสามารถมากจนเธอกลับมาหายใจอีกครั้งความจริงพิมหยุดหายใจตั้งแต่ตอนเกิดเหตุแล้วหมอจึงเอ่ยอย่างสุขุมว่า" บางทีจิตสุ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 109 อย่ามาเสียใจทีหลัง
" ไม่ได้นะคุณเตชิน คุณอย่าทำแบบนี้ ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะนะ "พิมขอร้องอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไม่หยุด แต่เขากลับนิ่งเฉย รตีลงจากรถแล้วแอบเดินถามเตชินเข้ามาในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้เธอไปหาเตชินที่บ้าน เห็นเตชินขับรถออกจากบ้าน เธอจึงให้คนขับรถ ขับตามเตชินเธอใส่แว่นสีดำปกปิดดวงตาและใส่แมสก์ปกปิดหน้าเอาไว้ไม่ให้เตชินรู้ว่าเป็นเธอพิมที่อยู่ในอ้อมแขนของเตชินเธอทั้งตีทั้งข่วนเขาจนเธอน้ำตาไหลพรากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างจนปัญญาด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณจะฆ่าเขาไม่ได้ เขาเป็นลูกของคุณไม่ใช่ลูกของคุณป๊อบอย่างที่คุณเข้าใจ เขาเป็นลูกของคุณจริงๆ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็หยุดชะงักไป รตีได้ยินก็ช็อกไปเช่นกัน แล้วแววตาของเธอก็กลายเป็นดุร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง" คุณพูดว่าไงนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น" เขาเป็นลูกของคุณ คุณวางฉันลงก่อนได้มั้ยแล้วฉันจะอธิบายให้ฟัง "เตชินวางเธอลง พอเธอเป็นอิสระจากมือของเขาเธอก็วิ่งหนีไปทันทีเตชินเห็นเธอวิ่งหนีไปเขารู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกหลอกจึงวิ่งตามเธอออกไปแล้วคว้าข้อมือเธอมาจับไว้นำตัวเธอกลับมาอีกครั้งพร้อ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 108 มารหัวขน
เมื่อป๊อบเห็นพิมกลับมา เขาก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มนักเรียนแล้วเดินมาหาพิมพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น" พิมเขาทำอะไรคุณหรือเปล่า "พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย" ไม่ค่ะ "ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย" เช่นนั้นก็ดีแล้ว ปิดเทอมนี้เราก็ว่างบ้างแล้วเดี๋ยวผมจะให้เขาเซ็นหย่าให้คุณให้ได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก "พิมมองป๊อบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจนึกถึงคำพูดของเตชินก่อนหน้านี้เธอไม่อยากได้แล้วใบหย่า เธอจึงเอ่ยว่า" จะหย่าหรือไม่หย่าฉันไม่สนใจแล้วค่ะ แค่ใบหย่าใบเดียวไม่มีผลอะไรกับชีวิตฉันหรอกค่ะ ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาอีกแล้วเราอย่าไปใส่ใจกับใบหย่านั่นอีกเลยค่ะ "" ก็ได้ครับ ไว้คุณคลอดลูกแล้วค่อยมาตัดสินใจอีกที "เขาก็ไม่อยากให้พิมติดอยู่กับสถานะสมรสนี้เพราะเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสกับเธอใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาอย่างถูกต้องเตชินเดินเข้ามาเห็นทั้งสองยืนคุยกันอยู่ เขาจึงเดินผ่านทั้งสองไป แล้วเดินไปยังกลุ่มของนักเรียนถ่ายรูปกับพวกเขา จากนั้นเขาก็เอ่ยถามเด็กนักเรียนว่า" เด็กๆพวกคุณปิดเทอมกันเมื่อไหร่ครับ "" พวกเราปิดเทอมแล้วครับ กลับไปพวกเราจะฉลองแชมป์ปิดเทอมกันครับ คุณเตชินไปฉลองกับพวกเรามั้ยครับ "" โอ้ว
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 107 อย่าปล่อยให้ตัวเองบ้าผู้ชาย
เตชินลากพิมมาที่รถ จากนั้นก็เปิดประตูให้เธอขึ้นไปบนรถ พิมทำตามที่เขาต้องการโดยไม่บ่นอะไรแล้วเตชินก็เข้าไปนั่งข้างๆเธอพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รีรออีกต่อไป" เด็กในท้องเป็นลูกของใคร "พิมกระเถิบห่างออกไปอย่างระมัดระหวังพร้อมกับเอามือจับท้องของตัวเองไว้แล้วมองเตชินอย่างดุดันด้วยแววตาสู้คนเมื่อเตชินเลื่อนสายตามาจับจ้องท้องของเธอ[ เตชินถามแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือเขาจะสงสัยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขากันนะ ]เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงลองถามหยั่งเชิงดู" เขาก็เป็นลูกของคนที่คุณคิดไง แล้วคุณคิดว่าเขาเป็นลูกใครล่ะ "เธอไม่รู้หรอกว่าเตชินคิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกของป๊อบ เธอแค่อยากรู้ความคิดของเขา จึงพูดออกไปแบบนั้นเธอคิดว่าถ้าเขาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขาเธอก็จะได้ปฏิเสธอย่างไม่น่าสงสัยแต่เมื่อเตชินได้ยินเธอพูดดังนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนถูกเธอตบหน้าแรงๆ แล้วให้คำตอบอย่างเยาะเย้ยแต่เขาก็พยายามปฏิเสธความคิดของตัวเอง พยายามคิดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของป๊อบแต่เป็นลูกของเขา แต่การคิดแบบนี้ กับระยะเวลาที่ไม่ได้เจอพิมบวกกับภาพความสนิทสนมชิดใกล้กันของพิมกับป๊อบทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังหลอกต
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 106 คนไม่ได้เจอกันนานคงคิดถึงกัน
" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณพิม คุณเทเท่ "ณัชชาเอ่ยทักขึ้น เทเท่ยิ้มแล้วสวัสดีกลับ" สวัสดีค่ะคุณณัชชาไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ "แล้วป๊อบก็หันมาพร้อมกับเอ่ย" คุณณัชชารู้ได้ยังไงครับว่าวันนี้เรามีแข่งที่นี่ "ป๊อบแค่ถามไปตามมารยาทของคนรู้จักกันส่วนพิมแค่หันมามองแล้วหันกลับไปสนใจเด็กของตัวเองต่อเมื่อทีมก่อนหน้าแข่งจบลง พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้น" จบลงไปแล้วนะคะ ทีม SS ตัวแทนจากภาคใต้ ต่อไปจะเป็นทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือค่ะ ขอให้ทีม JK เตรียมตัวเลยนะคะ ในปีนี้ต้องบอกเลยว่าแต่ละทีมนั้น ทำให้คณะกรรมการของเราหนักใจมากเลยทีเดียว "" ใช่แล้วครับ ในตอนนี้ทีม JK คงจะพร้อมกันแล้วต่อไปเชิญพบกับทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือได้เลยครับ "พิมเรียกนักเรียนให้มายืนเป็นวงหันหน้าเข้าหากันจากนั้นเธอก็แบมือแล้วคว่ำฝ่ามือลงยื่นแขนออกไปข้างหน้า เทเท่ก็วางฝ่ามือทับซ้อนลงบนหลังมือเธอแล้วนักเรียนก็วางมือทับต่อๆกัน" ขอให้พวกเราตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อคว้าชัยชนะที่อยู่แค่เอื้อม สู้มั้ย! "" สู้!!! "พิมเอ่ยกระตุ้นสร้างกำลังใจให้นักเรียนมีใจฮึกเหิม แล้วทุกคนก็เก็บมือเตรียมตัว จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีจากนั้นทีมขอ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 105 ตอแหลเก่งจริงๆ
พิมกับเทเท่นัดแนะกับเด็กในห้องนาฏศิลป์ แล้วแจกใบขออนุญาตเดินทางไปแข่งขัน ให้กับนักเรียนทุกคน ให้เอาไปให้ผู้ปกครองเซ็นอนุญาตยินยอม จากนั้น พิมก็เริ่มเอ่ยกับนักเรียนของตัวเองว่า" นักเรียนคะ พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปแข่งที่กรุงเทพแล้ว วันนี้ซ้อมแค่รอบเดียวพอแล้วเก็บแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้ จำไว้ว่าเราเป็นตัวแทนของภาคขอให้เราตั้งใจทุ่มเททำให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง แต่สิ่งสำคัญคือ เราอย่าลืม ว่ากว่าแต่ละทีมจะมาถึงจุดนี้ได้ทุกทีมล้วนเป็นคู่แข่งที่เก่งและน่ากลัว ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีที่สุดทุกทีมเราจะประมาทหรือเหลิงโอ้อวดว่าเราเก่งเหนือคนอื่นไม่ได้ในโลกนี้ ในประเทศนี้ยังมีคนที่เก่งกว่าเราอีกตั้งมากมาย ไม่ว่าเราจะได้แชมป์หรือไม่ก็อย่าไปท้อแท้น้อยใจหรือเสียใจเด็ดขาดขอให้เรายอมรับและแสดงความยินดีกับคนที่ได้แชมป์อย่างจริงใจครูเชื่อว่าทุกความตั้งใจทุกความสามัคคีจะนำเราไปสู่ความสำเร็จขอให้เราตั้งใจทำให้เต็มที่ ทำให้สุดกำลังความสามารถเข้าใจมั้ยคะ "" เข้าใจค่ะ/ เข้าใจครับ "นักเรียนทุกคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียมเสียงดังชัดเจน แล้วเทเท่ก็นัดแนะเวลามาขึ้นรถที่โรงเรียนต่อ" แล้วพรุ่งนี้นะคะ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 104 คิดๆแล้วยังเจ็บใจไม่หายเลย
บ้านพักครูเป็นบ้านปูนเล็กๆมีเพียงสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ ตอนกลางคืน ณัชชากับเทเท่ก็ปูเสื่อนอนหน้าทีวี ในห้องที่จัดเป็นห้องนั่งเล่น อยู่ติดกับบันไดที่จะขึ้นไปชั้นสองเมื่อทุกคนเข้านอนแล้วบรรยากาศกลางดึกที่เงียบสงบ เทเท่ก็ลุกขึ้นมา ยื่นมือไปลูบไล้เรียวขาของณัชชาด้วยความหื่นกระหายเขาลูบไล้ขึ้นลงได้สักพัก ณัชชาก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติเธอค่อยๆขยับแพขนตาแล้วลืมตาขึ้นช้าๆอย่างงัวเงียเทเท่เห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันทีแล้วจับมือเธอไว้ ก้มหน้าลงจูบไปตามคอพร้อมกับเอ่ยเสียงกระเส่า" คุณณัชชาผมต้องการคุณ ผมอดใจไม่ไหวแล้ว ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำเริบอีกแล้ว ผมต้องการคุณ "ทีแรกณัชชายังงงๆอยู่ว่าเทเท่คิดจะเล่นอะไร พอได้สติ เธอก็กรีดร้องขึ้นดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิต" กรี๊ด!...ช่วยด้วยๆ ไอ้บ้าออกไปจากตัวฉันนะ ออกไป กรี๊ด... "" ไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำลังคุกรุ่นต้องการร่างกายผู้หญิง "เทเท่เอ่ยพร้อมกับมองหน้าณัชชาด้วยสีหน้าหื่นกระหาย" กรี๊ด...ไม่เอาๆ ปล่อย ไอ้เทเท่ ไอ้บ้า ออกไปจากตัวฉัน ออกไป "แววตาณัชชากลัวจนสั่นไหว เธอกลัวจนหน้าข
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 103 งงเป็นไก่ตาแตก
ในเช้าวันต่อมา ขณะที่พิมกำลังสอนอยู่ ก็มีเพื่อนครูคนหนึ่งเดินมาบอกว่า" ครูพิมจ๊ะ มีคนมาหาครูพิมจ้ะ ตอนนี้รออยู่ที่หน้าบ้านพักครูพิมแล้ว "" อ้อ ค่ะ "พิมเอ่ยตอบ แล้วแอบพึมพำในใจ[ ใครกันที่มาหาเรา ช่างเถอะให้รอไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปดู ]จากนั้นเธอก็หันมาสอนนักเรียนต่อ พอหมดคาบเรียน เธอก็เดินกลับไปที่บ้านพักเห็นหญิงสาวรูปร่างดีนั่งหันหลังให้เธอบนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านพัก[ ใครกัน? ]เธอเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณมาขอพบฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "ณัชชาหันหน้ามามองเธอแล้วยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ย" เซอร์ไพรส์ค่ะ คุณพิม "เมื่อเห็นว่าเป็นณัชชาเธอก็รู้สึกแปลกใจจนแสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณณัชชา! คุณมาทำอะไรที่นี่ "ไม่ต้องถามก็รู้ว่าณัชชารู้ที่อยู่เธอได้ยังไง เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเตชินส่งมาแน่ๆแต่เธอก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะคิดว่าอย่างน้อยดีกว่าเตชินมาเอง เธอแค่อยากรู้ว่าณัชชามาด้วยจุดประสงค์อะไรก็เท่านั้นณัชชาได้ยินพิมยิงคำถามมาแบบนี้ เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ย" ฉันมาเที่ยวน่ะ แล้วรู้มาจากพี่เตชินว่าคุณสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ เลยอยากจะแวะมาทักทาย ขอค้างคืนด้วยสั
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 102 เติมเต็มชีวิตของเธอ
ป๊อบพาพิมกลับมานอนพักบนบ้านพัก เขาค่อยๆประคองเธอขึ้นห้องไปอย่างช้าๆเมื่อเข้าไปในห้องเขาก็ประคองเธอไปที่เตียงแล้วพิมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงป๊อบเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอพักบ้านพักครูคนเดียวเขาจึงเอ่ยว่า" คืนนี้ผมจะมานอนเป็นเพื่อนคุณนะ "" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พิมอยู่คนเดียวได้ หากคุณมาอยู่ดูแลพิม เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดี จะพากันเข้าใจผิดกันไปใหญ่ "พิมรีบปฏิเสธ เพราะเธอแคร์สายตาและแคร์ความคิดของสังคมภายนอก มากกว่าความความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายในกายของตนเองอาจจะเป็นเพราะเธอถูกเลี้ยงมาแบบนี้ อยู่ในสังคมที่แคร์คนอื่น เธอจึงวางตัวดีมาเสมอและไม่ทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงเหมือนที่พ่อแม่เธอสอนไว้ว่า" ให้เป็นคนดี เป็นที่นับถือ ยำเกรง ทำอะไรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่าทำตัวให้เป็นที่ครหานินทา "ป๊อบมองเธอแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับจัดผ้าห่มมาห่มให้เธออย่างดี" พิมเวลานี้คุณไม่ควรแคร์คนอื่นนะ คุณต้องห่วงสุขภาพตัวเองกับลูกในท้องก่อนการที่ผมมาดูแลคุณแล้วเป็นที่ครหา ผมว่าดีซะอีก คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณท้องลูกของผมอยู่ "พิมจ้องหน้าป๊อบที่คิดวางแผนเพื่อปกป้องเธอไม่ให้ถูกคนอื่นกล่าวหาว่าท้องไม่มีพ่อแ
