เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 45 รอยเลือดนี่ของใคร
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 04:34:05พิมที่มีอาการมึนๆ แทบจะไม่มีแรงแล้ว เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี
ใช้เท้าถีบสองคนนั้นออกไปแล้วแบกร่างที่สายตาเริ่มพร่ามัวหัวหมุนจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เดินสะเปะสะปะออกไป มือเรียวเล็กยังไม่ทันได้สัมผัสลูกบิดประตู ชายหนุ่มก็มารวบตัวเธอแล้วอุ้มกลับมาอย่างสบายๆเพราะเธอตัวเล็ก " ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! " เสียงตะโกนแผ่วเบา ร้องเรียกให้คนช่วย แต่โชคร้ายที่ห้องพวกนี้เป็นห้องเก็บเสียง ต่อให้เธอตะโกนเสียงดัง ก็ไม่มีใครได้ยิน ชายหนุ่มทิ้งเธอลงบนเตียง มองเธอด้วยสายตา หื่นกาม ชายหนุ่มหันไปเอ่ยกับเพื่อนว่า " เดี๋ยวมึงคอยถ่ายวีดีโอให้กูก่อน เสร็จแล้วกูจะถ่ายให้มึง " ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยว่า " ทำไมมึงไม่ตั้งกล้องเอาวะ " " ตั้งกล้องมันจะไปเห็นทุกมุมได้ไงวะ สาวน้อยคนนี้ งานดี ดูสดใหม่ สวยตั้งแต่หัวจรดเท้า ต้องถ่ายให้ได้ครบทุกมุมเว้ย งานดีเงินดีมึงจำไม่ได้หรือไง " " เออๆ ได้กูจะถ่ายให้มึงก่อน " พิมได้ยินชัด ทุกถ้อยคำหยาบคายและน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงพวกนั้น สติเธอเริ่มเลือนลาง เธอกลัวจนน้ำตาไหลพราก [ คุณเตชิน ถ้าฉันเป็นอะไรไป ล้วนเป็นเพราะคุณ ฉันจะจดจำคุณไว้ชั่วชีวิตจะไม่มีวันลืมคุณแน่นอน ] แม้เธอจะรู้สึกโกรธแค้นเตชินในใจ แต่ลึกๆเธอก็หวังให้เขามาช่วย เพราะมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องเกี่ยวกับเธอ เธอร้องให้ออกมาแต่ไม่มีแรงเช็ดน้ำตา สติอันน้อยนิดที่เหลืออยู่พยายามเอ่ย " คุณเตชิน ช่วย...ด้วย! ช่วย...ด้วย! คุณ...เต ชิน ช่วย... " เอ่ยไม่ทันจบ สติสัมปชัญญะของเธอไม่หลงเหลือแล้ว ชายหนุ่มสัมผัส ลูบไล้ ผิวเนียนสวย ของเธอเบาๆ เพื่อเล้าโลมให้เธอเกิดความรู้สึกมากขึ้นตามฤทธิ์ยาที่กำลังออกฤทธิ์ พิมรู้สึกวาบหวามเสียวซ่านไปตามการสัมผัสของชายหนุ่ม และเริ่มเกิดอารมณ์มีความต้องการที่จะให้คนมาสัมผัสเธอมากขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จิตสุดท้ายของเธอ จดจำแต่เตชิน หวังให้เขากลับมาตามหาเธอและช่วยเธอได้ทันเวลา เธอจึงพึมพำเรียกแต่ชื่อเขา แม้เสียงจะแผ่วเบา แต่จิตเธอจดจำเพียงชื่อเขาชื่อเดียว ชายหนุ่มจูบเบาๆจูบไปตามมือ ตามแขน ไล้เลียขึ้นไปจนถึงซอกคอและใบหู จนเธอร้องครางออกมาตามฤทธิ์ยาที่กระตุ้นความรู้สึกเธอ " อาาาา...เต ชิน " ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์แล้วเอ่ย " สาวน้อยเดี๋ยวพี่จะพาสาวน้อยขึ้นไปบนสวรรค์อยู่บนปุยเมฆนุ่มๆ ทำให้สาวน้อยลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้สาวน้อยทุกข์ใจ " เตชินกลับไปถึงบ้านด้วยความโกรธที่สุมรวมกันเต็มอก เขาเดินเข้าไปในบ้านได้ไม่กี่ก้าว ภาพที่พิมวิ่งตามรถเขา ก็ลอยเข้ามาในหัว เขาสับสนว่าควรจะกลับไปรับเธอ หรือไม่ไปรับดีหรือควรสั่งสอนเธอให้หลาบจำสักครั้งไว้เป็นบทเรียน คิดไปคิดมา สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจออกไปรับเธอ ป๊อบที่ตั้งใจมาเฝ้ามองคนที่ตัวเองชอบอยู่ห่างๆ เห็นรถเตชินขับกลับเข้าบ้าน แล้วขับออกไปอีก [ ทำไมคุณเตชินถึงขับออกไปอีกแล้ว หรือมีเรื่องด่วนอะไร ที่ต้องรีบร้อนออกไปขนาดนั้น หรือว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับพิม ] คิดได้ดังนั้น เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี คล้ายกับว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพิม เขาจึงขับรถตาม เตชินออกไป เมื่อไปถึงผับG เตชินขับเข้าไปทางเดิม หันซ้ายแลขวา มองหาพิม เมื่อขับเข้าไปในลานจอดรถที่เดิม ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของพิมพิม เขาเริ่มใจไม่ดี จอดรถสนิทแล้วลงจากรถ เดินไปตามทางที่เห็นเธอวิ่งตามมา ผ่านกระจกหลังครั้งสุดท้าย เขาเดินมองหาเธอไปทั่วแต่ไม่เห็นเงาเธอเลย ป๊อบลงมาจากรถ แล้วเดินมาหาเขา พร้อมกับเอ่ยถาม " คุณเตชินหาอะไรเหรอครับ พิมไม่มาด้วยเหรอ " เตชินไม่ตอบมองป๊อบอย่างเย็นชาแล้วหันหลังเดินผ่านตัวป๊อบไป ไหล่กระทบชนกันเล็กน้อย ป๊อบมองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่ตั้งใจ สายตาเหลือบไปเห็นร่องรอยของคราบเลือดบนถนน แล้วมองไปบริเวณรอบๆ ข้างทางห่างออกไปหนึ่งเมตร มีรองเท้าสีดำตกอยู่ สัญชาตญาณของเขาคล้ายสั่งให้เขาไปดู เขาเดินไปดูรอยคราบเลือด แล้วเดินไปหยิบรองเท้าขึ้นมาด้วยใจที่ร้อนรุ่ม แล้วหันมาตะโกน เอ่ยถามเตชินอย่างร้อนใจด้วยน้ำเสียงดุดันเกรี้ยวกราด เพราะใจของเขาสั่นแรงมาก เมื่อหยิบรองเท้าขึ้นมาความรู้สึกของเขาบอกว่าพิมตกอยู่ในอันตราย พร้อมกับเดินถือรองเท้า พิมติดมือมาด้วย " คุณเตชิน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! พิมอยู่ไหน รอยเลือดนี่ของใคร? " เมื่อเตชินเห็นรองเท้าของพิมแล้วมองไปที่รอยเลือดบนถนนเขาก็ช็อกไป สายตามองไปที่รองเท้า เขาจำได้ดี เพราะมันเป็นรองเท้าที่เขาซื้อให้พิม ใจเขาเต้นแรงหัวใจสูบฉีดเลือดอย่างเร็วจนสั่นเทิ้มแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ความโกรธที่เคยมีเต็มอก ถูกแทนที่ด้วยความกลัวและความวิตกกังวล ป๊อบยิ่งร้อนใจที่เห็นเตชินอึ้งไป เขาโมโหจนควบคุมตนเองไม่ได้ จึงตะคอกด้วยน้ำเสียงกร้าว " คุณเตชิน! ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับพิม นี่เป็นรองเท้าพิมใช่มั้ย คุณตอบผมมา " เสียงตะคอกของป๊อบ ทำให้เขาได้สติ จากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปในผับG พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหา ผู้จัดการร้านอย่างรีบร้อน เอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่นดุดัน คำสั่งของเขาแฝงไปด้วยอำนาจที่น่าเกรงขาม " ผมให้เวลาคุณห้านาทีตรวจสอบกล้องวงจรทุกตัวเดี๋ยวนี้ ตามหาคุณพิมภรรยาผม แล้วแจ้งมาว่าเธอไปทางไหนบ้าง กับใคร " ปลายสายเอ่ยตอบเสียงสั่น " ครับๆ ผมจะไปจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ " ผู้จัดการรีบติดต่อผู้ที่อยู่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิด แล้วบอกลักษณะหน้าตาเสื้อผ้าที่ใส่วันนี้เพื่อให้เขาช่วยกันตามหาพิม พอไปถึงห้องควบคุมกล้องวงจรปิด เขาก็เคลื่อนสายตาไล่ดูตามจอภาพของกล้องวงจรปิด เมื่อเห็นพิมเขาก็โทรไปรายงานเตชินทันที " คุณเตชินครับ มีผู้ชายสองคน พาคุณพิมไปที่ ห้องG3 VIP5 ครับ หลังจากที่สองคนนั้นพาคุณพิมเข้าไป พนักงานที่วางยาคุณพิมก่อนหน้านั้น ก็ออกมาจากห้องครับ ดูเหมือนเธอจะรู้เห็นด้วยกับเรื่องที่เกิดขึ้น " เตชินเอ่ยอย่างไว " ส่งคนออกไปตามเธอกลับมา ตอนนี้รีบไปหยิบกุญแจมาก่อน แล้วรีบตามมาภายใน3นาที " " ครับ " เมื่อรู้ว่าพิมถูกผู้ชายสองคนพาตัวไปเขาแทบจะบ้าคลั่งจนจะฆ่าคนได้ เขารีบวิ่งไปยังห้องที่พิมอยู่อย่างบ้าคลั่งแววตาแดงก่ำ เส้นเลือดบนใบหน้านูนปูดขึ้นมาเป็นเส้นๆ เขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากปีศาจที่พร้อมจะสูบกินเลือดของคน ป๊อบเองก็ตามเขาไปอย่างร้อนใจอารมณ์อยากฆ่าคนก็ก่อขึ้นมาเต็มอก ภายในห้องชายหนุ่มเอาสายเกาะอกของพิมลงช้าๆแล้วก้มลงไล้เลียไปตามไหล่ ตามไหปลาร้าอย่างใจเย็นจากนั้นก็ไล้เลียไปตามซอกคอ สลับไปซ้ายขวา มือหนาลูบไล้ไปตามเรียวขาสวย พิมร้องครางออกมาเป็นครั้งคราวอย่างไม่รู้ตัว เตชินและป๊อบรีบร้อนใจจนช่วยกันถีบประตูพร้อมกัน ทั้งสองช่วยกันพังประตูเข้ามาแล้ววิ่งเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังไล้เลียไปตามซอกคอที่เขาถนอม แล้วเลื่อนริมฝีปากตามไหปลาร้าที่เขาหวง จนพิมร้องครางออกมา เตชินและป๊อบโกรธจนเลือดขึ้น หน้าแววตาแดงนัยน์ตามืดมน พร้อมที่จะฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น เตชินเข้าไปดึงตัว คนที่อยู่บนตัวพิมอย่างบ้าคลั่งแล้วต่อยรัวไปที่ปาก ที่ใช้จูบตัวพิม จากนั้นก็ซัดรัวไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มที่ลวนลามพิม อัดจนชายหนุ่มใบหน้าแตก ผิวปริแตกออกมาเป็นสีแดงสด ใบหน้าบิดเบียว เลือดไหลออกทั่วใบหน้า ทั้งต่อยทั้ง แทงเข่าเข้าไปกลางอกชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่งราวกับจะฆ่าให้ตาย ป๊อบเองก็อัดคนถ่ายวีดีโอจนน่วมแล้วเอาโทรศัพท์มือ ที่ใช้ถ่ายพิมเขวี้ยงใส่หัวชายหนุ่มที่ถ่ายพิมสุดแรง สีหน้าที่เต็มไปด้วยความอำหิตราวกับกระหายเลือด จนชายหนุ่มหัวแตกล้มลงไปกับพื้น เลือดไหลออกมาเต็ม มือที่ชายหนุ่มใช้สัมผัสพิม เตชินใช้โคมไฟที่อยู่ในห้องฟาดไปที่ฝ่ามือ แล้วกระทืบด้วยฝ่าเท้าเต็มแรง แล้วเหยียบซ้ำจนได้ยินเสียงกระดูกหัก ป๊อบที่ดูสุขุมมาตลอด บทเลือดเย็นก็ไม่แพ้เตชินทั้งกระทืบ ทั้งเตะ ซัดคนที่เตชินผลักลงมากองกับพื้นซ้ำอีกครอบ ชายหนุ่มทั้งสองถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว สองหนุมหล่ออำหิตเลือดขึ้นหน้าอย่างเตชินและป๊อบ มาถึงซัดทั้งสองคนจนน่วมกระดูกกระเดี้ยวแตกหัก ไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้ทั้งสองได้ร้องสักแอะ ทั้งสองระบายความเคียดแค้นออกมาอย่างบ้าคลั่ง จนชายหนุ่มสลบหมดสติไป พวกเขาถึงจะหยุดเพื่อดูว่าสองหนุ่มนั้นตายหรือยัง พิมนอนบนเตียงอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ร้องเรียกเสียงแผ่วเบา " เต..ชิน ช่วย...ด้วย " " ช่วย...ด้วย " " คุณ...เต...ชิน " " เต ชิน " เตชินได้ยินเสียงพิมเรียกชื่อเขา ก็รีบเข้าไปกอดพิมด้วยความเป็นห่วงแล้วสวมใส่เสื้อผ้าให้เธออย่างเรียบร้อย พิมที่ไม่รู้สึกตัวเพราะฤทธิ์ยาเอ่ยออกมาเบาๆ " สัม ผัส ฉัน ฉัน ต้องการคุณ " เตชินและป๊อบก็รู้ได้ทันทีว่าเธอถูกวางยา ป๊อบจึงหันมากระทืบสองคนนั้นซ้ำไปซ้ำมา ด้วยโทสะ ไม้เว้นแม้จะหมดสติแล้วบทที่เกี่ยวข้อง
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 46 ตอนนี้อาจจะไม่รัก แต่...
เตชินอุ้มพิมขึ้นมา แล้วเดินออกจากห้องไป ป๊อบจึงเดินตามเขาไป แล้วเอ่ยถาม" คุณเตชินจะพาพิมไปโรงพยาบาลใช่มั้ย "เตชินหยุด เดินแล้วเอ่ยอย่างเย็นชา โดยไม่หันมามองป๊อบ" เธอเป็นภรรยาของผม ผมรู้ว่าควรจะดูแลเธอยังไง ขอบคุณเรื่องวันนี้ เรื่องอื่นคุณไม่ต้องเข้ามายุ่ง "ด้วยความที่หวงและห่วงพิมมาก ป๊อบจึงเอ่ยอย่างหนักแน่น ไม่มีทีท่าว่าจะยอม คำพูดแฝงการขู่เล็กน้อย" ก็เพราะเธอเป็นภรรยาคุณ ผมกลัวคุณจะใช้วิธีรักษาแบบคนพวกนี้ ทางที่ดี คุณควรพาเธอไปหาหมอ จะได้รู้ว่าเธอถูกวางยาชนิดไหน ไม่อย่างงั้น ต่อให้เธอเป็นภรรยาคุณ ผมก็ไม่เกรงใจคุณแล้ว "เตชินมองพิมที่ไม่มีเรี่ยวแรงในอ้อมอก ริมฝีปากอวบอิ่มพึมพำเสียงแผ่วเบาเขาคิดว่าคำพูดของป๊อบก็มีเหตุผลพอ ที่เขาสามารถรับฟังได้เขาจึงเดินออกจากห้องไป โดยไม่เอ่ยอะไรป๊อบเดินตามไม่ห่างเพราะเป็นห่วงพิมผู้จัดการร้านตามเตชินมา แล้วเอ่ยถามความเห็นขอคำสั่งอย่างกล้าๆกลัวๆเพราะเขาเห็นเตชินโกรธจัดจนอัดคน กระทืบจนน่วม จนผู้ถูกกระทำหมดสติไป เพราะทนความเจ็บปวดไม่ไหว มีแผลเต็มหน้าเต็มตัว" เอ่อ คุณเตชินครับ แล้ว แล้วคนพวกนั้นจะให้ทำยังไงต่อครับ "เตชิ้นอุ้มพิมในอ้อมอก แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 47 คุณตัดใจจากเธอเถอะ
พิมฟื้นขึ้นมา แล้วกวาดสาตามองไปรอบๆห้อง ก็รู้ทันทีว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลเธอนั่งนิ่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น นึกถึงสภาพที่ตัวเองวิ่งตามรถของเตชินด้วยความหวาดกลัวก็รู้สึกโกรธเตชินจนไม่อยากให้อภัยแล้วแล้วภาพที่ผู้ชายลูบไล้บนตัวเธอ มองเธอด้วยสายตาหื่นกาม ริมฝีปากน่าขยะแขยงสัมผัสลงบนตัวเธอ ก็ลอยเข้ามาในหัวเธอรู้สึกรังเกียจ ขยะแขยงจนถอดสายน้ำเกลือทิ้งแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยสภาพจิตใจที่ย่ำแย่อารมณ์อยากจะฆ่าคนอีกใจหนึ่งเธอรู้สึกหวาดผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ตัวเองเกือบจะถูกข่มขืนเธอเปิดน้ำแล้วถูร่องรอยพวกนั้นออกแรงๆ ตามมือ ตามแขน ซอกคอ ที่ถูกสัมผัส เธอรู้สึกเหมือนมันติดอยู่บนตัวเธอ เธอขยะแขยงจนน้ำตาไหลอาบแก้มร้องให้ด้วยความรังเกียจ เธอถูจนผิวบวมแดง เธอรู้สึกว่าถูเท่าไหร่ก็ถูไม่ออก เธอใช้มือตีตัวเองแล้วกรี๊ดขึ้นเสียงดัง" กรี๊ด!!! "ป๊อบกับเตชินเดินเข้ามาได้ยินพอดี ก็รีบวิ่งเข้ามาดูตามเสียงกรี๊ดที่ดังลั่นเห็นพิมนั่งในห้องน้ำทั้งถูทั้งตีตัวเองด้วยความรังเกียจและขยะแขยงใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับพึมพำด้วยความโกรธแค้น" ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่ามัน กรี๊ด! "จิตใจพิมที่ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 48 กลับไปเป็นฉันคนเดิม
พิมเดินกะเผลกออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นป๊อบแล้ว แม้เธอไม่อยากคุยกับเตชินเลยแต่มันก็ไม่มีคนอื่นที่เธอพอจะพูดคุยหรือถามไถ่ได้ เธอเลยฝืนใจเอ่ยปากถามเตชินว่า" คุณป๊อบไปไหนแล้ว "เตชินไม่ค่อยพอใจที่เธอถามหาป๊อบแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรจึงเอ่ยตอบเธอไปอย่างไม่เต็มใจ" เขากลับไปแล้ว คงมีธุระด่วน "แล้วเขาก็เดินไปหยิบไดร์เป่าผมมาเสียบปลั๊กแล้วเอ่ยขึ้น" คุณมาเป่าผมเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย "พิมเดินเข้าไปหาเขาแล้วยื่นมือไปจับไดร์เป่าผมในมือเตชิน แต่เขากลับไม่ยอมให้ เธอจึงเอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึงแฝงความเย็นชาในน้ำเสียง" เอาไดร์เป่าผมมา "เตชินจึงเอ่ยว่า" คุณนั่งลงเถอะ เดี๋ยวผมจะเป่าให้ "พิมจึงเอ่ยว่า" ไม่ต้อง ผมของฉัน ฉันจะเป่าเอง "แววตาและน้ำเสียงของพิมเย็นชา ท่าทางห่างเหิน ทำให้เตชินไม่ชอบใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เอ่ยอย่างใจเย็น" พิมผมขอโทษ ผมรู้ว่าผมผิด คุณอย่าทำหน้างอใส่กันแบบนี้อีกเลยได้มั้ย ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้อีก "พิมจึงเอ่ยอย่างเย็นชาถ้อยคำเต็มไปด้วยความประชดประชัน" คุณขอโทษฉันทำไม คุณไม่ได้ทำอะไรผิด รถของคุณ คุณจะให้ใครขึ้นหรือทิ้งใครก็ได้ มันเป็นสิทธิ์ของคุณ อีกอย่างฉันเป็นแค่ลูกจ้าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 49 คงต้องหย่า
แล้วเตชินก็หมุนตัวออกไปเปิดประตู เดินออกไป พร้อมกับกดรับโทรศัพท์ทันที" ครับแม่ "เตชินเดินออกไปคุยที่ระเบียงที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินเพ่นพ่าน ผ่านไปผ่านมาคุณหญิงจารวีที่อยู่ปลายสายก็เอ่ยถามขึ้น" ช่วงนี้ลูกกับสาวใช้ของลูกสบายดีมั้ย "" ครับ พวกเราสบายดี "เตชินเอ่ยตอบ จากนั้นผู้เป็นแม่ก็เอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงกังวลใจ" นี่ก็สองเดือนแล้ว ลูกกับหล่อนคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว แม่หมายถึง หล่อนท้องหรือยัง "เตชินจึงเอ่ยตอบผู้เป็นแม่ว่า" เธอยังไม่ท้องครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วง คุณแม่จัดการในส่วนของคุณแม่ให้เรียบร้อยเถอะ ส่วนทางผม คุณแม่สบายใจได้ ไม่นานผมจะทำให้เธอท้องลูกของผมให้ได้ครับ "คุณหญิงจารวีได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างสบายใจรู้สึกเบาใจขึ้นมาหน่อยแล้วเอ่ยถามลูกชายต่อ" ถ้าหล่อนคลอดลูกแล้ว แล้วหลังจากนั้นล่ะ ลูกจะเอายังไงกับหล่อน "เตชินจึงเอ่ยตอบไปว่า" หลังจากนั้นเหรอ ผมยังไม่ได้คิดครับ ยังไม่ได้วางแผนอะไร คงต้องหย่า ให้เธอกลับไปใช้ชีวิตอิสระของเธอ "คุณหญิงจารวีเอ่ยถามด้วยความสงสัย" แล้วลูกไม่ได้รู้สึกอะไรกับหล่อนเลยเหรอ "เตชินถอนหายใจแล้วตอบไปว่า" ไม่ครับ คุณแม่ก็รู้ว่าผมไม่สามารถให้ความรู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 50 เกิดเป็นพิมนี่เหนื่อยเหลือเกิน
พิมเดินผ่อนคลายอารมณ์คนเดียวอย่างเงียบๆพร้อมกับพึมพำในใจ[ เกิดเป็นพิมนี่เหนื่อยเหลือเกิน นอกจากเรียนดีเรียนเก่งแล้วอย่างอื่นล้วนไม่ดีสักอย่างต้องกัดปากตีนถีบตั้งแต่เด็ก อดทนกับความยากลำบากมาตลอด จนโตมาถึงตอนนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆเลย ]เธอเดินพึมพำกับตัวเองในใจเดินไปตามทางฟุตบาท ข้างทางร่มรื่นไปด้วยต้นไม่ใหญ่เรียงรายไปตลอดทางแล้วเธอก็เดินไปที่เก่า นั่นก็คือเกาะลอยที่เธอชอบมาปั่นจักรยานน้ำรูปเป็ด เธอไปจ่ายตังค์แล้วเดินลงไปนั่งในเรือหยิบไม้พายขึ้นมาแล้วทอดสายตามองไปยังอีกฝั่งแล้วเอ่ยอย่างฮึดสู้อีกครั้ง" เราจะมาท้อแท้ใจกับเรื่องแค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด เมื่อลงไปนั่งในเรือแล้ว เดินเรือเส้นทางนี้แล้ว ต่อให้มีลม มีฝนตกลงมากระหน่ำใส่ ต่อให้เรือชำรุด ต่อให้เหนื่อยหรือเจออะไรที่ยากลำบากแค่ไหนเราก็ต้องพาตัวเองไปให้รอด พายไปให้ถึงฝั่งให้ได้ "จากนั้นเธอก็ยกไม้พายขึ้นแล้วส่งเสียงดังออกมาน้ำเสียงฮึกเหิมราวกับพร้อมที่จะออกรบ" สู้...สู้ !!! "ทำเอาคนที่อยู่รอบๆ ที่อยู่แถวนั้นและคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างหันมามองเธออย่างงงงันบางคนแอบขำให้กับท่าทางของเธอเวลานี้เธอไม่สนใจใครหน้าไหนแล้วไม่แม้แต่จะแคร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 51 มีวิธีอื่นที่ทำให้หลับสบาย...
เตชินเกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวย คนที่จะมาเป็นคุณหญิงของเขาในอนาคต ไม่ใช่จะเลือกใครก็ได้ เขาเองก็เลือกคนที่เหมาะสมกับเขาเช่นกัน และเขาอาจจะมีตัวเลือกที่ดีกว่าพิมแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ได้แต่ถึงแม้เตชินจะเก่ง จะฉลาด รอบคอบแค่ไหน แต่บางเรื่องเขาก็มองข้ามไปโดยไม่รู้สึกเอะใจอะไรส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เกี่ยวกับเรื่องเล็กน้อยของพิมเลยไม่เคยนึกสงสัยว่าเธอรู้จักและสนิทสนมกับป๊อบที่มีฐานะร่ำรวยได้ยังไงพิมนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายใจ ฟองสบู่ลอยเหนือน้ำอุ่นๆส่งกลิ่นหอมอ่อนๆทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็ลุกขึ้นมาจากอ่างแล้วเปิดฝักบัวล้างตัวอีกครั้งจากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาปกปิดเรือนร่างแล้วสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินไปนั่งเป่าผม เตชินเห็นว่าเธออาบน้ำเสร็จแล้วเขาจึงจากจากเก้าอี้ เดินออกมาจากห้องน้ำงานแล้วไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำต่อพิมไปเปิดตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบเอายานอนหลับที่เธอซ่อนไว้ในกระเป๋ามายัดใส่ลงในกระเป๋าเสื้อของชุดนอนที่เธอสวมใส่อยู่ จากนั้นก็กลับมานั่งเป่าผมที่เดิมเป่าผมเสร็จเธอก็ออกจากห้องแล้วเดินลงไปชั้นล่างเธอเดินเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 52 อยากจูบอีก ไม่ได้เหรอ
ในเช้าวันใหม่เตชินหลับไม่ยอมตื่นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่เกินขาด จนพิมเริ่มกระวนกระวายใจ[ ตายละ ทำไมคุณเตชินไม่ตื่นสักที นี่มันจะสิบเอ็ดโมงแล้ว ทำยังไงดีๆ ]เธอกลัวคนอื่นจะสงสัย ตอนนี้เธอร้อนรนกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขแล้วผู้ช่วยคังที่มารอรับเตชินหน้าบ้านเขารู้สึกว่ามันผิดวิสัยเกินไป โดยปกติคุณชายของเขาจะเป็นคนตรงเวลามากจริงจังกับเรื่องเวลาเสมอจึงตัดสินใจโทรไปหา แต่ก็ไม่มีคนรับสาย เขาเลยเดินเข้าไปในบ้านแล้วเอ่ยถามกับป้าใจ" ป้าใจ คุณชายกับคุณพิมยังไม่ตื่นเหรอครับ "แม้มันจะเป็นการเสียมารยาทแต่เขาก็จำต้องถามแบบนี้เพราะเป็นห่วงเจ้านายแม้เจ้านายเขาจะเป็นคนฉลาดเป็นกรดแต่เขาก็กลัวพิมจะทำอะไรเจ้านายเขามากกว่าเพราะในความคิดเขา ผู้ชายมักจะพลาดท่าให้กับสาวงามเสมอ และเจ้านายเขาก็คล้ายจะอย่างงั้นป้าใจจึงเอ่ยตอบผู้ช่วยคังว่า" ยังค่ะ แต่แปลกนะคะ ทุกวันคุณชายกับคุณพิมจะตื่นเช้า แม้จะตื่นสายก็ไม่ได้สายขนาดนี้ "เมื่อผู้ช่วยคังรู้ว่าทั้งสองยังไม่ตื่น เขาก็ทำหน้านิ่งเฉย เอ่ยเพียงสั้นๆว่า" สงสัยจะหลับดึก "เอ่ยจบเขาก็ออกไปนั่งรอคุณชายของเขาที่ห้องรับแขก ใจหนึ่งอยากขึ้นไปเคาะประตูดู แต่อีกใจก็ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 53 งั้นคุณก็รีบมีลูกกับผมเร็วๆสิ
เตชินนั่งทำงานในห้องของตัวเองในบริษัท ตอนบ่ายก็เรียกประชุมหัวหน้าของแต่ละแผนกการประชุมดำเนินไปอย่างราบรื่นจนจบการประชุม เมื่อเดินออกมาจากห้องประชุมผู้ช่วยคังก็รายงานว่า" คุณชายครับที่ดินแถวเชียงใหม่แปลงนั้น ดูเหมือนคุณหานจะกลับคำ ไม่ขายให้เราแล้วครับครับ "ได้ยินดังนั้น เตชินเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลังน่าเกรงขามแฝงไปด้วยอำนาจบารมีและมีสีหน้าเคร่งขรึม ก้าวเท้าเดินตรงไปที่ห้องของตัวเองอย่างมั่นคงด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย" แล้วยังไง ก่อนหน้านี้เจ้าของที่ดิน ก็ตกลงจะขายให้เรา สัญญามัดจำก็เซ็นแล้ว เขามากลับคำแค่นี้ คุณก็จัดการไม่ได้เหรอ "ผู้ช่วยคังเหงื่อตกแล้วค่อยๆเอ่ยอธิบาย" ครับคุณชาย ก่อนหน้านี้คนที่ตกลงขายที่ดินให้เราคือนายหาน ต่อมาลูกสาวเขาเหมือนจะไม่ยอมให้ขายที่ดินผืนนั้น เขาเลยส่งลูกสาวมาเจรจากับคุณชายครับ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็เอ่ยว่า" หึ! ส่งลูกสาวมาเจรจางั้นเหรอ ได้ นัดมาเลย "ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยว่า" ครับ วันนี้ห้าโมงเย็น เธอจะรอที่ร้านอาหาร Zara food ชั้น B ครับ "" ได้ งั้นเราก็ออกไปตอนนี้เลย "" ครับ "ทั้งสองเดินเข้าไปในลิฟท์ส่วนตัวของประธานบริษัทแล้วลงไปที่ลานจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15
บทล่าสุด
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 110 ขอแค่คุณกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ในห้องผ่าตัดหลังจากผ่าตัดเสร็จอยู่ๆพิมก็หยุดหายใจไป เนื่องจากเธอเสียเลือดมากและแท้งบุตรในขณะที่ประสบอุบัติเหตุทำให้ร่างกายไม่สามารถทนพิษบาดแผลไหวในตอนที่เธอยังมีลมหายใจโรยริน จิตสุดท้ายของเธอคล้ายกับรับรู้ได้ว่าตัวเองสูญเสียลูกไปแล้ว คลื่นความเศร้าโศกถาถมความเสียใจเข้ามาสาดใส่ ทำให้เธอไม่มีกำลังใจที่จะอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เพราะเธอตั้งใจจะพาลูกของเธอหนีไปอยู่ในที่ปลอดภัย ไม่คิดว่าจะเป็นการพาเขามาตายจากแล้วหมอก็รีบทำการช่วยชีวิตเธออีกครั้งอย่างสุดความสามารถใช้เวลาอยู่นานเธอก็ไม่กลับมาหายใจ คลื่นหัวใจเป็นเส้นตรงไม่ขยับเขยื้อนเลยสีหน้าหมอแสดงถึงความจนปัญหาด้วยความผิดหวังแล้วเอ่ยเสียงเศร้า" แจ้งญาติคนไข้เถอะ "" ค่ะ "พยาบาลเอ่ยตอบแล้วเดินออกไปจากห้องผ่าตัด" ผ่าตัดเสร็จแล้วแท้ๆ ไม่คิดว่าคนไข้จะมาเสียชีวิตในขณะที่เราเพิ่งจะมีความหวังขึ้นมา "พยาบาลสาวคนหนึ่งเอ่ยอย่างผิดหวัง เพราะในตอนแรกพวกเขาก็ทำใจไว้แล้วว่าคนไข้อาจจะไม่รอดแต่พวกเขาต่างก็ตั้งใจช่วยชีวิตพิมอย่างสุดความสามารถมากจนเธอกลับมาหายใจอีกครั้งความจริงพิมหยุดหายใจตั้งแต่ตอนเกิดเหตุแล้วหมอจึงเอ่ยอย่างสุขุมว่า" บางทีจิตสุ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 109 อย่ามาเสียใจทีหลัง
" ไม่ได้นะคุณเตชิน คุณอย่าทำแบบนี้ ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะนะ "พิมขอร้องอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอไม่หยุด แต่เขากลับนิ่งเฉย รตีลงจากรถแล้วแอบเดินถามเตชินเข้ามาในโรงพยาบาลก่อนหน้านี้เธอไปหาเตชินที่บ้าน เห็นเตชินขับรถออกจากบ้าน เธอจึงให้คนขับรถ ขับตามเตชินเธอใส่แว่นสีดำปกปิดดวงตาและใส่แมสก์ปกปิดหน้าเอาไว้ไม่ให้เตชินรู้ว่าเป็นเธอพิมที่อยู่ในอ้อมแขนของเตชินเธอทั้งตีทั้งข่วนเขาจนเธอน้ำตาไหลพรากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างจนปัญญาด้วยความหวาดกลัว" คุณเตชิน คุณจะฆ่าเขาไม่ได้ เขาเป็นลูกของคุณไม่ใช่ลูกของคุณป๊อบอย่างที่คุณเข้าใจ เขาเป็นลูกของคุณจริงๆ "ได้ยินดังนั้นเตชินก็หยุดชะงักไป รตีได้ยินก็ช็อกไปเช่นกัน แล้วแววตาของเธอก็กลายเป็นดุร้ายเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเตชินมองหน้าพิมแล้วเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง" คุณพูดว่าไงนะ "พิมมองเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น" เขาเป็นลูกของคุณ คุณวางฉันลงก่อนได้มั้ยแล้วฉันจะอธิบายให้ฟัง "เตชินวางเธอลง พอเธอเป็นอิสระจากมือของเขาเธอก็วิ่งหนีไปทันทีเตชินเห็นเธอวิ่งหนีไปเขารู้สึกเจ็บใจมากที่ถูกหลอกจึงวิ่งตามเธอออกไปแล้วคว้าข้อมือเธอมาจับไว้นำตัวเธอกลับมาอีกครั้งพร้อ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 108 มารหัวขน
เมื่อป๊อบเห็นพิมกลับมา เขาก็ปลีกตัวออกจากกลุ่มนักเรียนแล้วเดินมาหาพิมพร้อมกับเอ่ยถามขึ้น" พิมเขาทำอะไรคุณหรือเปล่า "พิมส่ายหน้าแล้วเอ่ย" ไม่ค่ะ "ป๊อบพยักหน้าแล้วเอ่ย" เช่นนั้นก็ดีแล้ว ปิดเทอมนี้เราก็ว่างบ้างแล้วเดี๋ยวผมจะให้เขาเซ็นหย่าให้คุณให้ได้ ต่อไปเขาจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับคุณอีก "พิมมองป๊อบด้วยสีหน้าเหนื่อยใจนึกถึงคำพูดของเตชินก่อนหน้านี้เธอไม่อยากได้แล้วใบหย่า เธอจึงเอ่ยว่า" จะหย่าหรือไม่หย่าฉันไม่สนใจแล้วค่ะ แค่ใบหย่าใบเดียวไม่มีผลอะไรกับชีวิตฉันหรอกค่ะ ฉันไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขาอีกแล้วเราอย่าไปใส่ใจกับใบหย่านั่นอีกเลยค่ะ "" ก็ได้ครับ ไว้คุณคลอดลูกแล้วค่อยมาตัดสินใจอีกที "เขาก็ไม่อยากให้พิมติดอยู่กับสถานะสมรสนี้เพราะเขาอยากจะจดทะเบียนสมรสกับเธอใช้ชีวิตฉันสามีภรรยาอย่างถูกต้องเตชินเดินเข้ามาเห็นทั้งสองยืนคุยกันอยู่ เขาจึงเดินผ่านทั้งสองไป แล้วเดินไปยังกลุ่มของนักเรียนถ่ายรูปกับพวกเขา จากนั้นเขาก็เอ่ยถามเด็กนักเรียนว่า" เด็กๆพวกคุณปิดเทอมกันเมื่อไหร่ครับ "" พวกเราปิดเทอมแล้วครับ กลับไปพวกเราจะฉลองแชมป์ปิดเทอมกันครับ คุณเตชินไปฉลองกับพวกเรามั้ยครับ "" โอ้ว
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 107 อย่าปล่อยให้ตัวเองบ้าผู้ชาย
เตชินลากพิมมาที่รถ จากนั้นก็เปิดประตูให้เธอขึ้นไปบนรถ พิมทำตามที่เขาต้องการโดยไม่บ่นอะไรแล้วเตชินก็เข้าไปนั่งข้างๆเธอพร้อมกับเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่รีรออีกต่อไป" เด็กในท้องเป็นลูกของใคร "พิมกระเถิบห่างออกไปอย่างระมัดระหวังพร้อมกับเอามือจับท้องของตัวเองไว้แล้วมองเตชินอย่างดุดันด้วยแววตาสู้คนเมื่อเตชินเลื่อนสายตามาจับจ้องท้องของเธอ[ เตชินถามแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือเขาจะสงสัยว่าเด็กในท้องเป็นลูกของเขากันนะ ]เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงลองถามหยั่งเชิงดู" เขาก็เป็นลูกของคนที่คุณคิดไง แล้วคุณคิดว่าเขาเป็นลูกใครล่ะ "เธอไม่รู้หรอกว่าเตชินคิดว่าเด็กในท้องเป็นลูกของป๊อบ เธอแค่อยากรู้ความคิดของเขา จึงพูดออกไปแบบนั้นเธอคิดว่าถ้าเขาบอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกเขาเธอก็จะได้ปฏิเสธอย่างไม่น่าสงสัยแต่เมื่อเตชินได้ยินเธอพูดดังนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนถูกเธอตบหน้าแรงๆ แล้วให้คำตอบอย่างเยาะเย้ยแต่เขาก็พยายามปฏิเสธความคิดของตัวเอง พยายามคิดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของป๊อบแต่เป็นลูกของเขา แต่การคิดแบบนี้ กับระยะเวลาที่ไม่ได้เจอพิมบวกกับภาพความสนิทสนมชิดใกล้กันของพิมกับป๊อบทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังหลอกต
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 106 คนไม่ได้เจอกันนานคงคิดถึงกัน
" สวัสดีค่ะคุณป๊อบ คุณพิม คุณเทเท่ "ณัชชาเอ่ยทักขึ้น เทเท่ยิ้มแล้วสวัสดีกลับ" สวัสดีค่ะคุณณัชชาไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ "แล้วป๊อบก็หันมาพร้อมกับเอ่ย" คุณณัชชารู้ได้ยังไงครับว่าวันนี้เรามีแข่งที่นี่ "ป๊อบแค่ถามไปตามมารยาทของคนรู้จักกันส่วนพิมแค่หันมามองแล้วหันกลับไปสนใจเด็กของตัวเองต่อเมื่อทีมก่อนหน้าแข่งจบลง พิธีกรบนเวทีก็เอ่ยขึ้น" จบลงไปแล้วนะคะ ทีม SS ตัวแทนจากภาคใต้ ต่อไปจะเป็นทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือค่ะ ขอให้ทีม JK เตรียมตัวเลยนะคะ ในปีนี้ต้องบอกเลยว่าแต่ละทีมนั้น ทำให้คณะกรรมการของเราหนักใจมากเลยทีเดียว "" ใช่แล้วครับ ในตอนนี้ทีม JK คงจะพร้อมกันแล้วต่อไปเชิญพบกับทีม JK ตัวแทนจากภาคเหนือได้เลยครับ "พิมเรียกนักเรียนให้มายืนเป็นวงหันหน้าเข้าหากันจากนั้นเธอก็แบมือแล้วคว่ำฝ่ามือลงยื่นแขนออกไปข้างหน้า เทเท่ก็วางฝ่ามือทับซ้อนลงบนหลังมือเธอแล้วนักเรียนก็วางมือทับต่อๆกัน" ขอให้พวกเราตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อคว้าชัยชนะที่อยู่แค่เอื้อม สู้มั้ย! "" สู้!!! "พิมเอ่ยกระตุ้นสร้างกำลังใจให้นักเรียนมีใจฮึกเหิม แล้วทุกคนก็เก็บมือเตรียมตัว จากนั้นก็เดินขึ้นไปบนเวทีจากนั้นทีมขอ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 105 ตอแหลเก่งจริงๆ
พิมกับเทเท่นัดแนะกับเด็กในห้องนาฏศิลป์ แล้วแจกใบขออนุญาตเดินทางไปแข่งขัน ให้กับนักเรียนทุกคน ให้เอาไปให้ผู้ปกครองเซ็นอนุญาตยินยอม จากนั้น พิมก็เริ่มเอ่ยกับนักเรียนของตัวเองว่า" นักเรียนคะ พรุ่งนี้เราจะเดินทางไปแข่งที่กรุงเทพแล้ว วันนี้ซ้อมแค่รอบเดียวพอแล้วเก็บแรงไว้เดินทางพรุ่งนี้ จำไว้ว่าเราเป็นตัวแทนของภาคขอให้เราตั้งใจทุ่มเททำให้ดีที่สุดจะได้ไม่เสียใจภายหลัง แต่สิ่งสำคัญคือ เราอย่าลืม ว่ากว่าแต่ละทีมจะมาถึงจุดนี้ได้ทุกทีมล้วนเป็นคู่แข่งที่เก่งและน่ากลัว ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดีที่สุดทุกทีมเราจะประมาทหรือเหลิงโอ้อวดว่าเราเก่งเหนือคนอื่นไม่ได้ในโลกนี้ ในประเทศนี้ยังมีคนที่เก่งกว่าเราอีกตั้งมากมาย ไม่ว่าเราจะได้แชมป์หรือไม่ก็อย่าไปท้อแท้น้อยใจหรือเสียใจเด็ดขาดขอให้เรายอมรับและแสดงความยินดีกับคนที่ได้แชมป์อย่างจริงใจครูเชื่อว่าทุกความตั้งใจทุกความสามัคคีจะนำเราไปสู่ความสำเร็จขอให้เราตั้งใจทำให้เต็มที่ ทำให้สุดกำลังความสามารถเข้าใจมั้ยคะ "" เข้าใจค่ะ/ เข้าใจครับ "นักเรียนทุกคนตอบรับอย่างพร้อมเพรียมเสียงดังชัดเจน แล้วเทเท่ก็นัดแนะเวลามาขึ้นรถที่โรงเรียนต่อ" แล้วพรุ่งนี้นะคะ
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 104 คิดๆแล้วยังเจ็บใจไม่หายเลย
บ้านพักครูเป็นบ้านปูนเล็กๆมีเพียงสองห้องนอนหนึ่งห้องน้ำ ตอนกลางคืน ณัชชากับเทเท่ก็ปูเสื่อนอนหน้าทีวี ในห้องที่จัดเป็นห้องนั่งเล่น อยู่ติดกับบันไดที่จะขึ้นไปชั้นสองเมื่อทุกคนเข้านอนแล้วบรรยากาศกลางดึกที่เงียบสงบ เทเท่ก็ลุกขึ้นมา ยื่นมือไปลูบไล้เรียวขาของณัชชาด้วยความหื่นกระหายเขาลูบไล้ขึ้นลงได้สักพัก ณัชชาก็เริ่มรู้สึกตัวเพราะรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติเธอค่อยๆขยับแพขนตาแล้วลืมตาขึ้นช้าๆอย่างงัวเงียเทเท่เห็นว่าเธอรู้สึกตัวแล้วเขาก็ขึ้นคร่อมบนตัวเธอทันทีแล้วจับมือเธอไว้ ก้มหน้าลงจูบไปตามคอพร้อมกับเอ่ยเสียงกระเส่า" คุณณัชชาผมต้องการคุณ ผมอดใจไม่ไหวแล้ว ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำเริบอีกแล้ว ผมต้องการคุณ "ทีแรกณัชชายังงงๆอยู่ว่าเทเท่คิดจะเล่นอะไร พอได้สติ เธอก็กรีดร้องขึ้นดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิต" กรี๊ด!...ช่วยด้วยๆ ไอ้บ้าออกไปจากตัวฉันนะ ออกไป กรี๊ด... "" ไม่แน่นอนครับ ตอนนี้ฮอร์โมนส์เพศชายของผมมันกำลังคุกรุ่นต้องการร่างกายผู้หญิง "เทเท่เอ่ยพร้อมกับมองหน้าณัชชาด้วยสีหน้าหื่นกระหาย" กรี๊ด...ไม่เอาๆ ปล่อย ไอ้เทเท่ ไอ้บ้า ออกไปจากตัวฉัน ออกไป "แววตาณัชชากลัวจนสั่นไหว เธอกลัวจนหน้าข
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 103 งงเป็นไก่ตาแตก
ในเช้าวันต่อมา ขณะที่พิมกำลังสอนอยู่ ก็มีเพื่อนครูคนหนึ่งเดินมาบอกว่า" ครูพิมจ๊ะ มีคนมาหาครูพิมจ้ะ ตอนนี้รออยู่ที่หน้าบ้านพักครูพิมแล้ว "" อ้อ ค่ะ "พิมเอ่ยตอบ แล้วแอบพึมพำในใจ[ ใครกันที่มาหาเรา ช่างเถอะให้รอไปก่อนเดี๋ยวค่อยไปดู ]จากนั้นเธอก็หันมาสอนนักเรียนต่อ พอหมดคาบเรียน เธอก็เดินกลับไปที่บ้านพักเห็นหญิงสาวรูปร่างดีนั่งหันหลังให้เธอบนโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านพัก[ ใครกัน? ]เธอเดินเข้าไปใกล้แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณมาขอพบฉัน มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ "ณัชชาหันหน้ามามองเธอแล้วยิ้มขึ้นพร้อมกับเอ่ย" เซอร์ไพรส์ค่ะ คุณพิม "เมื่อเห็นว่าเป็นณัชชาเธอก็รู้สึกแปลกใจจนแสดงออกมาทางสีหน้าและแววตา แล้วเอ่ยถามขึ้น" คุณณัชชา! คุณมาทำอะไรที่นี่ "ไม่ต้องถามก็รู้ว่าณัชชารู้ที่อยู่เธอได้ยังไง เพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเตชินส่งมาแน่ๆแต่เธอก็ไม่ได้กังวลอะไร เพราะคิดว่าอย่างน้อยดีกว่าเตชินมาเอง เธอแค่อยากรู้ว่าณัชชามาด้วยจุดประสงค์อะไรก็เท่านั้นณัชชาได้ยินพิมยิงคำถามมาแบบนี้ เธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ย" ฉันมาเที่ยวน่ะ แล้วรู้มาจากพี่เตชินว่าคุณสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ เลยอยากจะแวะมาทักทาย ขอค้างคืนด้วยสั
ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา ตอนที่ 102 เติมเต็มชีวิตของเธอ
ป๊อบพาพิมกลับมานอนพักบนบ้านพัก เขาค่อยๆประคองเธอขึ้นห้องไปอย่างช้าๆเมื่อเข้าไปในห้องเขาก็ประคองเธอไปที่เตียงแล้วพิมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงป๊อบเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอพักบ้านพักครูคนเดียวเขาจึงเอ่ยว่า" คืนนี้ผมจะมานอนเป็นเพื่อนคุณนะ "" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พิมอยู่คนเดียวได้ หากคุณมาอยู่ดูแลพิม เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดี จะพากันเข้าใจผิดกันไปใหญ่ "พิมรีบปฏิเสธ เพราะเธอแคร์สายตาและแคร์ความคิดของสังคมภายนอก มากกว่าความความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นภายในกายของตนเองอาจจะเป็นเพราะเธอถูกเลี้ยงมาแบบนี้ อยู่ในสังคมที่แคร์คนอื่น เธอจึงวางตัวดีมาเสมอและไม่ทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงเหมือนที่พ่อแม่เธอสอนไว้ว่า" ให้เป็นคนดี เป็นที่นับถือ ยำเกรง ทำอะไรคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ อย่าทำตัวให้เป็นที่ครหานินทา "ป๊อบมองเธอแล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับจัดผ้าห่มมาห่มให้เธออย่างดี" พิมเวลานี้คุณไม่ควรแคร์คนอื่นนะ คุณต้องห่วงสุขภาพตัวเองกับลูกในท้องก่อนการที่ผมมาดูแลคุณแล้วเป็นที่ครหา ผมว่าดีซะอีก คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณท้องลูกของผมอยู่ "พิมจ้องหน้าป๊อบที่คิดวางแผนเพื่อปกป้องเธอไม่ให้ถูกคนอื่นกล่าวหาว่าท้องไม่มีพ่อแ
