ป่วนรัก 2 - นอกใจ

ป่วนรัก 2 - นอกใจ

ลี่คุนเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ เขาทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ เพื่อจัดการงานที่อยู่ตรงหน้าต่อ

ก่อนหน้าเขาเพิ่งรู้สึกหงุดหงิดจากการรับโทรศัพท์จากลี่เหม่ยหลินลูกสาวคนเล็กของอาเขาที่ชื่อลี่หลาน เธอโทรศัพท์มาบอกเขาว่าจะบินมาเที่ยวเมืองไทยเพื่อมาหาเขาในเดือนหน้า

และเรื่องน่าเบื่อสำหรับเขาก็บังเกิด

 ลี่คุนรู้ดีว่าเหม่ยหลินคิดอะไรกับเขา หากแต่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อยนอกจากการที่เห็นว่าเธอเป็นน้องสาว  และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ลี่คุนขออาสามาทำงานที่เมืองไทยแทนพี่ชาย

นี่ว่าขนาดหนีมาแล้ว เธอก็ยังจะตามมาหาเขาอีก ครั้นจะบอกปัดตรง ๆ ว่ารำคาญก็ติดเกรงใจคุณอา ลี่คุนจึงทำได้แค่ไม่กล้าปฏิเสธไปตรง ๆ

พอวางสายจากเธอ เขาจึงเดินไปนอกห้องเพื่อจะชงกาแฟกินเอง กะจะนั่งทำงานต่ออีกยาว ๆ กาแฟก็ดันหมดอีก ลี่คุนเลยเผลอหงุดหงิดใส่อารมณ์ใส่พนักงานที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ที่เดินมาพอดี แล้วตอนนี้เขาก็รู้สึกผิดอยู่ในใจไม่น้อยที่เผลอแสดงกิริยาไม่ค่อยดีใส่พนักงาน

ตืดดดดด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลี่คุนทำสีหน้าเซ็งหนักเพราะคิดว่าเหม่ยหลินจะโทร.มาหาวอแวเขาอีก แต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จึงพบว่าเป็นวศิน เพื่อนสนิทของเขาเป็นคนไทยและเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยบอสตันด้วยกัน

“Hi ว่าไงวะ เคน ทำไรอยู่”

“เคนไหนของมึง กูชื่อ คุน ! ลี่ - คุน ! เรียกกูเคนอยู่ได้” ลี่คุนบ่นอุบ เพราะหมอนี่ชอบแกล้งเรียกชื่อเขาผิดเป็นประจำ

“เออ กูรู้ มึงชื่อลี่คุน แต่กูเรียก คุน คุน มันเหมือนกู เรียก คุณ คุณ อะไรเงี้ย ฟังดูแปลก ๆ กูเรียกมึงเคนแหละ สะดวกปากกูดี” วศินพูดพลางหัวเราะ

“เฮ้อ แล้วแต่มึงเลยงั้น อยากเรียกอะไรเรียกไป ว่าแต่โทร.มามีไร จะสี่ทุ่มแล้ว”

“กินเหล้ากัน”

“โทร.มาแค่เนี้ย”

“เออ แค่นี้เลย เจอกันที่ผับเดิม มาเร็ว ๆ ด้วย มาช้าเดี๋ยวกูเมาก่อน”

ตืดดดดดด

วศินตัดสายฉับ ปล่อยลี่คุนส่ายหน้ากับความมึนของเพื่อนที่ชอบทำอะไรปุปปับ คิดจะโทร.ก็โทร. คิดจะวางก็วาง

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยอมปิด Notebook เพื่อเตรียมตัวออกไปพบเพื่อนตามนัดหมายอยู่ดี

...

อีกด้านหนึ่งที่คอนโดมิเนียมของอนิรุต

มารีอาหยุดยืนอยู่ที่หน้าคอนโดมิเนียมของแฟนหนุ่ม ทั้งในมือยังคงถือสายคุยโทรศัพท์กับแอนนี่เพื่อนรักของเธออยู่

“เออ ฉันมาถึงคอนโดฯ พี่รุตละ บอกตรงๆ ไม่ค่อยอยากจะมาเลย” มารีอายังไม่เลิกบ่นกระปอดกระแปดเพราะยอมมาหาแฟนหนุ่ม ตามคำแนะนำของเพื่อนรักที่บอกว่าเธอเฉยชากับคู่หมั้นจนเกินไป

“เอาน่า ยังไงวันนี้ก็วันนี้เป็นวันครบรอบที่แกสองคนคบกัน ยังไงแกก็ควรมาซะหน่อย เอาเหอะแกทำตามที่ฉันบอก รับรองว่าเขาต้องดีใจแน่ที่เห็นแก”

“แต่… มันจะดีหรอ ถ้าเกิดเขาทำอะไรฉันล่ะ”

“แกก็โกหกสิว่าเป็นประจำเดือน ใครจะอยากมีอะไรกับแกครั้งแรก ทั้ง ๆ ที่เป็นวันแดงเดือด”

“เอางั้นเหรอ”

“อืมเอางั้น”

“โอเค งั้นฉันกำลังขึ้นลิฟต์ แต่เอาจริงนะว่าจะไม่มาอยู่แล้วเชียว นี่ขนาดพี่รุตให้คีย์การ์ดกุญแจสำรองห้องเขามาเป็นเดือน ๆ ฉันยังไม่อยากจะมาเลยนะเนี่ย”

“ถามจริงยัยมาร์ นี่แกรักหรือชอบคู่หมั้นแกบ้างเปล่าฮะ”

มารีอาขมวดคิ้วเมื่อเจอกับคำถามของเพื่อน นั่นสิ เธอชอบเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ รู้แต่เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาทำดีกับเธอ เอาใจเธอ จนกระทั่งขอหมั้นกับเธอ

ก็คง…

“ชอบบ้างแหละมั้ง” มารีอาตอบ

“เฮ้ยยยย ไม่มั้งดิ ความรู้สึกมันมั้งได้ด้วยเหรอ”

“ไม่รู้เหมือนกันฉันก็ตอบไม่ถูก แต่เออแค่นี้แหละ ฉันถึงหน้าห้องของเขาแล้ว”

“ดี ๆ แอบเอาคีย์การ์ดแล้วเข้าห้องเขาไปเบา ๆ ทำตัวเนียน ๆ ถ้าเจอเขาอยู่ในห้องนอน แกก็ค่อย ๆ โผล่ไปจ๊ะเอ๋เขาเลย เซอร์ไพรส์”

“โอเค แค่นี้นะ ไว้โทร.หาใหม่” มารีอาเอ่ยกระซิบก่อนตัดสาย

เธอค่อย ๆ ทำตามที่เพื่อนรักแนะนำทุกอย่าง เริ่มต้นจากแอบเอาคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปช้า ๆ อย่างแผ่วเบา

เรียวขาค่อย ๆ ย่องเข้าไปอย่างตั้งใจให้เบาที่สุด

...

ภายในห้องของคอนโด เปิดไฟหรี่แสงไฟสีนวลสลัวพอให้มองเห็น มารีอาเดินย่องก่อนที่เท้าของเธอกลับสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่อยู่ที่พื้น

เมื่อเธอก้มลงไปหยิบมันขึ้นมาดูด้วยความสนใจ ก่อนจะเห็นว่าเป็นชุดเดรสรัดรูปสีแดง เรียวคิ้วสวยถึงกับขมวดคิ้วหากันในทันที

“ชุดของใคร?” มารีอาพึมพำก่อนจะแว่วได้ยินเสียงบางอย่างที่ห้องนอน สองขาเรียวขยับเท้าค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ ทั้งในมือยังกำชุดสีแดงเอาไว้แน่น

ตับ ตับ ตับ  !!

“อาาา ซี้ด... แรงอีกค่ะ ที่รัก”

“อึมม ซี้ด...”

ทั้งเสียงครวญคราง ทั้งเสียงเนื้อกระทบกัน สลับกันไม่หยุดหย่อน มารีอาเผอขยำเสื้อรัดรูปสีแดงของหญิงสาวคนนั้นเอาไว้แน่น หัวใจดวงเล็กเต้นแรงเมื่อเสียงนั่นชัดเจนมากยิ่งขึ้น

จวบจนเมื่อก้าวถึงประตูห้องที่เปิดที่เปิดเอาไว้แง้มอยู่

“อ๊ะ อ๊ายยยย”

“อาาาาาาาา”

เสียงทั้งคู่หวีดร้องเมื่อถึงจุดสุขสม มารีอายกมือขึ้นปิดปาก ภาพที่ปรากฏตรงหน้า

“คุณนี่มันสุดยอดมากเลย ลูกพีช” ชายหนุ่มที่ยังคร่อมร่างกดแช่อยู่บนร่างหญิงสาวเอ่ยขึ้น

“แหม เทียบกับคู่หมั้นหน้าจืดของคุณได้หรือเปล่า”

“ยัยแว่นนั่นน่ะเหรอ ผมเอาไม่ลงหรอก โคตรจืดชืด แถมยังเชยเป็นคุณป้า ผมก็แค่หมั้นไว้ตามคำสั่งคุณพ่อคุณแม่ เพราะถ้าผมไม่ยอมหมั้นกับยัยนั่น เขาจะไม่ยกสมบัติให้ผม เลยต้องยอมเล่นละครตามน้ำเท่านั้นเอง”

“จริงเหรอ ไม่สนใจยัยหน้าจืดนั่นจริง ๆ เหรอ”

“โธ่ ไม่มีในความคิดเลยด้วย คิดดูนะ ถ้าไปมีอะไรด้วยกับยัยป้านั่น สงสัยคงนอนนิ่งเป็นผัก คนอย่างยัยป้านั่นจะทำเป็นหรือเปล่า สู้คุณไม่ได้หรอก ทั้งสวยทั้งแซ่บ ว่าแล้วเรามาต่อกันอีกรอบนะ อย่าสนใจเรื่องยัยป้าแว่นนั่นเลย”

“คุณรุตอะ นี่รอบที่สามแล้วนะ พีชจะไม่ไหวนะคะ โอ๊ะ คุณรุต อ๊า อื้อ”

เหมือนอนิรุตไม่อยากจะฟังลูกพีชพูดถึงคนอื่นอีกต่อไปแล้ว เขาจัดการก้มหน้าโลมเลียที่ยอดอกของลูกพีชทันที

มารีอายกมือขึ้นปิดปาก ดวงตาคู่หวานเบิกกว้างด้วยความตกใจ ภาพคนมีอะไรกันอย่างเร่าร้อนตรงหน้าอีกคนคือคู่หมั้นของเธอ ส่วนอีกคนคือชะนีนางไหนก็ไม่รู้ แต่กลับพูดถึงเธอแบบไม่มีดีเลยสักนิด

มารีอาโกรธจัดจนตัวสั่น ปล่อยเสื้อสีแดงในมือหลุดหล่นมาที่พื้นด้วยความขยะแขยง  แต่เสียงคนในห้องยังคงทำกิจกรรมรักดังอย่างต่อเนื่องจนไม่ได้ยินเสียงอะไรจากภายนอก

มารีอาตัวชา สมองอื้ออึง เธอรีบเดินออกมาจากห้องนั้นให้เร็วที่สุด

…

ที่คอนโดของแอนนี่

“อะไรนะ !!!”

คนที่เพิ่งจะรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างแอนนี่ ตกใจเสียงดังลั่น จากที่แนะนำให้เพื่อนไปเซอร์ไพรส์แฟน กลับกลายเป็นเพื่อนของเธอกลับไปเจอเรื่องเซอร์ไพรส์กว่า

“เออ นั่นแหละ ตามที่เล่า” มารีอาหน้าแหย “คำก็ป้างี้ ยัยแว่นงี้ หน้าจืดงี้ เชยงี้ ฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะแก”

มารีอาขยับแว่นเบา ๆ จ้องหน้าเพื่อน เห็นแอนนี่จ้องมองกลับมาด้วยสายตาที่สงสาร พร้อมพยักหน้าเบา ๆ

“ก็นิดหน่อย แต่คือ… แก… ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น” แอนนี่ยิ้มแห้ง ก่อนเอื้อมมือไปถอดแว่น มารีอา

“เฮ้ย แกทำไรอะ ฉันสายตาสั้น 750 เลยนะ ถ้าแกถอดแบบนี้ฉันมองไม่เห็นนะเว้ย”

“แกกับฉันก็สั้นไม่ได้ต่างกันมาก แต่ฉันใส่คอนแทกต์เลนส์ย่ะ แล้วฉันจะบอกอะไรแกให้ จริง ๆ แล้วแกน่ะ สวย สวยมาก สวยกว่าฉันอีก แค่แกไม่แต่งตัวเท่านั้นเอง ดูสิแค่ถอดแว่นหนา ๆ แกก็เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน”

“บ้า ไม่จริงหรอก แกอย่ามาอวยกันเอง เอาแว่นคืนมา” มารีอารีบดึงแว่นมาสวมกลับ

“งั้นแกต้องพิสูจน์ตัวเอง คืนนี้ฉันจะจับแกแปลงโฉมเป็นคนใหม่ แล้วออกไปเที่ยวกับฉัน ดูซิหนุ่ม ๆ จะเข้ามาจีบแกกี่คน”

“โอ๊ย แก ไม่เอาหรอก ฉันว่า…”

“แล้วแกไม่อยากเอาคืนคู่หมั้นเฮงซวยของแกเหรอ แกต้องเอาชนะคำปรามาสที่หมอนั่นดูถูกแกสิ แกต้องหาแฟนใหม่ที่หล่อกว่า รวยกว่า แล้วก็ถอนหมั้นหมอนั่นซะ” แอนนี่ยังอดโมโหอนิรุตที่นอกใจเพื่อนรักของเธอไม่ได้

มารีอาฟังรู้สึกคล้อยตาม ลึก ๆ ก็เสียใจที่โดนหักหลัง

นั่นสิ เธอต้องพิสูจน์ตัวเอง !

“เออก็ได้ โอเคเพื่อน งั้นเต็มที่เลย แกจับฉันแปลงโฉมเลย คืนนี้ฉันจะล่าผู้ชาย” มารีอายกมือขึ้นมากำหมัดบอกตัวเองสู้

“แกเนี่ยนะ ล่าผู้ชาย คิก คิก”

แอนนี่อดขำท่าทางของเพื่อนที่สุดแสนจะเรียบร้อยไม่ได้ จะว่าไปขนาดมารีอาเพิ่งไปเจอคู่หมั้นของเธอที่กำลังติ๊ดชึ่งกับสาวอื่น ทว่าเพื่อนของเธอกลับไม่มีน้ำตาเลยสักหยด แต่ดูท่าตอนนี้เหมือนมารีอาจะเจ็บใจที่โดนดูถูกมากกว่า

“งั้นปะ ลุยยยย”

แอนนี่ลากมารีอาเข้ามาในห้อง ก่อนจับเธอนั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหยิบคอนแทกต์เลนส์ที่เธอซื้อไว้สำรองเก็บไว้หลายคู่ออกมา พร้อมกับเครื่องสำอางชั้นดีมากมายกองตรงหน้า

“พร้อมนะเพื่อน” แอนนี่ยิ้ม

“อือ พร้อม” มารีอายิ้มกว้าง