Novels by nina.maima656

ป่วนรัก 20 - คุ้น ๆ~หัวหิน~“โห สวยจังเลยค่ะ มาร์ไม่ได้มาเที่ยวทะเลนานมาก” มารีอาอ้าแขนกว้างรับลม ปล่อยผมสวยสยายลู่ไปตามลม ก่อนจะเปลี่ยนเอามือมารวบไว้หลวม ๆ ด้านข้าง แล้วหันกลับมายิ้มให้กับลี่คุน“ดีใจที่คุณชอบ เอาไว้เรามาด้วยกันบ่อย ๆ อีกนะ” เขายิ้ม พลางเดินเข้ามาสวมกอดเธอจากด้านหลัง ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปหอมที่แก้มนิ่มของเธอ จนมารีอาสะดุ้งรีบเบี่ยงตัวหลบด้วยความเขิน“เอ๊ะ เมื่อกี้คุณแทนตัวว่าอะไรนะ มาเหรอ หรือว่ามายด์ หรือว่าผมฟังผิด”“หา คุณน่าจะฟังผิดค่ะ” มารีอายิ้มกลบเกลื่อนเมื่อรู้ว่าเธอเผลอลืมตัวพูดอะไรออกไป เธอรีบเบี่ยงความสนใจทันที “อุ๊ย ดูนี่สิคะ มีเปลือกหอยสีชมพูด้วย” มารีอาพูดพลางทรุดตัวลงไปนั่งแล้วหยิบเปลือกหอยเล็ก ๆ สีชมพูขึ้นมาวางบนฝ่ามือ“มีคนเคยบอกว่าถ้าเจอเปลือกหอยสีชมพูจะสมหวังในความรัก”“หืม… คุณเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”“ก็นิดหน่อยค่ะ” มารีอายิ้มพลางย่นจมูกก่อนจะลุกขึ้นยืน ลี่คุนได้แต่มองเธอด้วยสายตารักใคร่ เพราะไม่ว่าเธอจะทำอะไรสำหรับเขา คือเธอ ~โคตรน่ารัก~“ผมก็เชื่อ… เชื่อว่ารักแรกพบมีจริง เหมือนที่ผมเจอคุณ ผมก็เชื่อทันที” ลี่คุนส่งสายตาหวานพลางจ้องมองมารีอา

ป่วนรัก 19 - ความรักมันเป็นอย่างนี้มารีอารู้สึกตัวในยามเช้า เมื่อสัมผัสถึงอ้อมแขนแกร่งที่พาดอยู่ที่เอวของเธอ ดวงตากลมโตกะพริบถี่~อีกแล้วเหรอ มารีอา นี่เธอแค่ตามมาทวงแหวนจากเขา ไม่ใช่ให้เขามาทำแบบนี้เสียหน่อย~แค่เพียงคนตัวเล็กขยับตัวจะลุกขึ้น ลี่คุนกลับดึงร่างเธอเข้ามากระชับกอดทั้งที่เขายังไม่ลืมตา“นอนต่อเถอะครับ วันนี้วันหยุด ผมยังเพลียอยู่เลย”~เฮอะ ไม่เพลียก็บ้าแล้ว เมื่อคืนเล่นทำกับเธออย่างกับคนตายอดตายอยาก พักแป๊บทำต่อ พักแป๊บทำต่อ ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ไม่คิดถึงคนตัวเล็ก ๆ อย่างเธอเลยสักนิดว่าจะไหวไหม~ มารีอาได้แต่นึกค้อนเขาอยู่ในใจแต่ไม่ได้พูดมันออกมา“ฉะ ฉันจะไปอาบน้ำ จะกลับบ้านแล้ว” มารีอาได้แต่ตอบอู้อี้ในอ้อมอก เพราะเขาดึงตัวเธอมากอดจนแนบแน่น ใบหน้าสวยที่แนบชิดกับแผงอกมันกำยำแบบนี้~บางทีมันก็… อบอุ่นดีนะ~มารีอาจำต้องซบใบหน้าอยู่อย่างนั้น รู้สึกกลิ่นกายของเขามันทำให้เธอหวั่นไหวอย่างไรไม่รู้ เธออดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เขาก็ช่างไม่ปล่อยให้เธอตั้งตัวได้เลย มาถึงก็… ตั้งแต่หน้าประตู~ตายจริง เสื้อผ้ากองอยู่ข้างนอกหมดจะเดินออกไปเอามาเปลี่ยนอย่างไร~“คิดอะไรอยู่ครับ ผ

ป่วนรัก 18 - เอา(แหวน)คืน Nc+“มาร์ คุณจะไปไหน”ในขณะที่เธอตัดสินใจเดินตามหลังลี่คุนไป พลันก็มีฝ่ามือหนึ่งมาฉุดแขนเธอเอาไว้“พี่อนิรุต !!”“มาร์จะไปไหน มาร์ยังไม่ได้บอกลาพ่อกับแม่พี่เลย จะไม่เสียมารยาทไปหน่อยหรือครับที่จะหนีกลับแบบนี้ มาร์ทำแบบนี้ไม่ถูกนะ”เพราะอนิรุตไม่คิดว่ามารีอากำลังเดินตามลี่คุนอยู่จึงเข้าใจว่าเธอกำลังแอบหนีเขากลับคนเดียว จนลี่คุนหยุดชะงักและหันหลังกลับมามอง เมื่อเห็นอนิรุตกำลังจับมือถือแขนของเธออยู่“ปล่อยมาร์นะ พี่รุต”“ทำอะไรกันน่ะ !”“อ้าว ประธานลี่ คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ” ทันทีที่อนิรุตเห็นลี่คุน เขาก็จำได้ทันทีว่านี่คือ ประธานลี่แห่งบริษัท HK ประเทศไทย ที่เป็นสาขาย่อยจากเมืองจีนเพียงแต่เมื่อครู่เห็นแผ่นหลังของเขาจึงไม่ทันคิดว่าใช่“ผมถามว่าคุณทำอะไร !” เขาไม่ตอบคำถามของอนิรุต แต่ส่งสายตาไม่พอใจมองไปที่มือของเขาที่จับแขนของมารีอาอยู่ จนอนิรุตต้องรีบปล่อยแขนเธอ“คือผมกับคู่หมั้นเรามีเรื่องเข้าใจกันผิดนิดหน่อย”“มะ ไม่ใช่ ไม่ใช่นะ คือฉัน…” มารีอารีบพูดแทรกไม่รู้ทำไมถึงต้องแก้ตัว ทั้ง ๆ ที่เธอกับลี่คุนก็ไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย ก็แค่…“หึ… เข้าใจผิด ?”“…”“อ๋

ป่วนรัก 17 - อยากได้แหวนคืนเลิกงาน มารีอาจำต้องวางมือจากงานที่ค้างอยู่เพื่อรีบไปตามนัด ก่อนไปเธอไปปรึกษากับแอนนี่ ซึ่งแอนนี่ก็เห็นดีเห็นงามด้วยว่ามารีอาควรพูดเรื่องถอนหมั้นให้เด็ดขาดและชัดเจนไปเลย ส่วนแหวนหาเจอเมื่อไหร่ก็ค่อยคืนแต่วันนี้มารีอาควรจะต้องแต่งตัวให้สวยที่สุด เพื่อไปบอกถอนหมั้น และทำให้อนิรุตเสียดายเล่นด้วยยังคงแอบเป็นห่วงเพื่อน แอนนี่จึงมาเป็นเพื่อนมารีอา และสวมแว่นดำพรางตัวแอบอยู่มุมห่าง ๆ“เขาจะว่าแกบ้าไหม ใส่แว่นดำตอนกลางคืน” มารีอารู้สึกขำเมื่อเห็นเพื่อนของเธอที่เดินมาทำท่าลับ ๆ ล่อ ๆ“เออน่า ปลอมตัวมันก็ต้องแบบนี้แหละ”“แต่ฉันว่า แบบนี้จะยิ่งเป็นจุดเด่นมากกว่านะ” มารีอาขำจนแอนนี่มองค้อน ก่อนขยับแว่นดำลง“นี่ฉันตามมาเพราะเป็นห่วงแกนะ พูดมาก”“โอ๋โอ๋ ล้อเล่นน่า”“ชิ ทำมาพูด” แอนนี่ค้อน ก่อนชี้ให้มารีอามองไปที่ครอบครัวของอนิรุตที่นั่งรอมารีอาอยู่ “นั่น ๆ นั่นไงแกพ่อแม่กับหมอนั่นนั่งตรงโน้น แกเดินไปสวย ๆ เริ่ด ๆ เลยนะ บอกธุระของแกให้เสร็จสรรพ ถ้าแม่เขาถามเรื่องแหวน แกก็ค่อยบอกจะเอามาคืนให้วันหลัง ถ้าติดอะไรแกก็ทักไลน์มาหาฉัน ฉันจะเข้าไปช่วย โอเค้”“อืม ๆ”“ฉันจะแอบรอด

ป่วนรัก 16 - เรื่องวุ่นวายกำลังจะเกิดขึ้นที่ห้องทำงานลี่คุนหมุนแหวนวงเล็กอยู่ในมือไปมาอย่างมีความสุข เมื่อนึกถึงค่ำคืนที่ได้ตักตวงความสุขจากแม่นกหงส์หยกตัวน้อยของเขา ได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียว เดิมทีเขาตั้งใจว่าจะคืนแหวนกับเธอตั้งแต่เมื่อคืน แต่สุดท้ายเขาเองก็เป็นฝ่ายที่ลืมคืนให้กับเธอ“ชื่อมายด์ งั้นเหรอ” ~น่ารัก~แต่เพราะอยู่ดี ๆ เธอก็หนีกลับ เขาเลยไม่ทันได้ถามชื่อจริงนามสกุลจริงของเธอ ลี่คุนรู้สึกนึกเสียดายที่กำลังจะขอเบอร์โทร.เพื่อติดต่อเธอเอาไว้ แต่เธอก็ดันขอตัวกลับไปเสียก่อน แล้วเขาจะติดต่อเธอได้ยังไงหรือ… เขาจะไปถามพนักงานหญิงฝ่าย AE คนนั้นดีสุดท้ายเมื่อไม่สามารถอดทนความคิดถึงที่มีแต่เธอได้ ในตอนบ่ายลี่คุนจึงเรียก ‘แอนนี่’ เข้าไปพบเป็นการส่วนตัว จนทุกคนถึงกับแอบพากันซุบซิบ คิดว่าแอนนี่ไปทำอะไรให้ท่านไม่พอใจ เพราะน้อยครั้งที่ท่านประธานอย่างเขาจะเรียกพนักงานระดับนี้เข้าพบ ซึ่งปกติแล้วผู้ที่จะสามารถเข้าพบส่วนตัวกับท่านประธานต้องเป็นระดับผู้จัดการหรือคณะกรรมการเท่านั้นเมื่อแอนนี่มาถึง ลี่คุนปรับเสื้อสูทให้เรียบร้อย ก่อนที่จะตีหน้านิ่งพยายามเก็บอาการและรอยยิ้มก่อนหน้านี้“สวัสดีค่

ป่วนรัก 15 - แหวนล่ะ“เมื่อคืนแกไปกับใครมาฮะ ถึงมาทำงานเอาซะตอนเที่ยงแบบนี้ รู้ไหมอีตาวศินเจ้าของโรงแรม T บอกฉันว่าแกไปกับเพื่อนเขา แล้วเพื่อนเขาเป็นใคร ? แล้วทำไมแกถึงไม่รับโทรศัพท์ฉันทั้งคืน ? แกรู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแกมากจนจะไปแจ้งตำรวจอยู่แล้ว ! ดีว่าอีตาวศินยืนกรานว่าเพื่อนของเขาเป็นคนดีมาก แล้วถ้าเกิดอะไรไม่ดีกับแก เขาจะเอาชื่อเสียงของเขากับชื่อเสียงโรงแรมมาประกันความปลอดภัยให้ โอ๊ยยย เหนื่อย พูดมาก ขอพักหายใจแป๊บ”แอนนี่ลากแขนมารีอาเข้าไปมุมลับตาบริเวณหน้าลิฟต์ของบริษัท ด้วยความที่เธอพูดรัวยิงคำถาม ทำให้ตัวเองหอบหายใจเหนื่อย จนต้องยกมือขึ้นมาพัดใบหน้าเพื่อดับสติอารมณ์ที่กำลังขึ้นอยู่ให้ลดลง“แกก็ถามฉันช้า ๆ สิ” มารีอาทำตาปริบ ๆ แบบคนสำนึกผิด มองแอนนี่เพื่อนรักที่เปลี่ยนมากอดอกเอียงคอมองตัวต้นเรื่องอย่างเธอ“มา ตอบมาทั้งหมดที่ฉันถามไปเมื่อกี้ ทีละข้อ เมื่อคืนแกไปกับใคร” แอนนี่จ้องตามารีอาเขม็ง“ไป... เอ่อ… ไปกับคนนั้นแหละ ที่เรากำลังตามหา” มารีอาตอบเสียงอ่อย“ใคร ? เขาเป็นใคร แล้วทำไมแกเพิ่งมาทำงานเอาป่านนี้ แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน” แอนนี่ยังอดเป็นห่วงไม่ได้“เมื่อคืน คือ พอดีฉั