เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 181
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 182
ท้องทะเลรับน้ำจากสายน้ำนับร้อย ไม่ว่าพลังฝีมือของฝ่ายตรงข้ามจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ทำได้เพียงถูกดูดซับพลังหยางกับพลังวิญญาณเท่านั้น ใครแม่งจะรับได้? ถึงอย่างไรฉู่เฉินก็เข้าใจเคล็ดลับของวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์เป็นอย่างดี หากยังหาวิธีการเปลี่ยนแปลงอินซู่ซู่ไม่เจอ เขาก็จะไม่มีวันเข้าไปยุ่งเป็นอันขาด ด้วยเหตุนี้เอง ต่อให้อินซู่ซู่ยั่วยวนทุกวิถีทาง สำหรับฉู่เฉินแล้วแทบไม่มีผลเลย เมื่อฉู่เฉินบรรลุถึงขั้นนี้แล้ว เขาสามารถควบคุมการทำงานของวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ได้ตามใจนึก นับประสาอะไรกับฉู่เฉินในตอนนี้ เขาไม่ขาดแคลนผู้หญิงเลยโอเคไหม ไม่จำเป็นต้องลดพลังฝีมือของตัวเองจำนวนมากเพื่อลองชิมของใหม่ ถึงขนาดที่อาจเสี่ยงต่อการลดระดับขั้นด้วย “มะ ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่อยากให้นายท่านสนใจฉันมากขึ้น อย่างเช่น...” ระหว่างที่พูดอินซู่ซู่ก็ยกเท้าเล็ก ๆ ที่สวมรองเท้าส้นสูงขึ้นมา ขาขาวนวลที่เรียวยาวและกระชับอย่างยิ่งข้างหนึ่งค่อย ๆ ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าฉู่เฉินยั่วยวน! ไม่สิ น่าจะเป็นการล่อลวงมากกว่า! ถ้าเกิดสาวน้อยคนนี้ได้รับการสั่งสอนเป็นอย่างดี เธอยังทำได้ถึงขนาดได้กันนะ? ฉู่เฉินเพิ่งรู้สึกได้ถึงวิช
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 183
“นายท่าน ฉันสาบานว่าไม่ได้เป็นอย่างที่นายท่านคิดแน่นอน ฉะ...ฉันแค่กังวลว่าออกจากสำนักนานเกินไปจะถูก...จะถูกพบได้”“พอถึงตอนนั้นถ้าเกิดทำให้นายท่านเดือดร้อนขึ้นมา ก็...ก็จะเกิดปัญหาใหญ่ได้”อินซู่ซู่พยายามแสร้งทำเป็นอธิบายด้วยความสงบนิ่ง ฉู่เฉินเอ่ยด้วยรอยยิ้มเฉยชาว่า “ความจริงแล้วการควบคุมบนตัวเธอไม่มีผลกระทบอะไรต่อเธอเลย นอกเสียจากว่าเธอคิดจะฆ่าฉัน ไม่อย่างนั้นก็จะไม่โดนกระตุ้นขึ้นมา” “นอกจากนี้ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อการที่เธอกลับไปยังสำนักของเธอด้วย ฉันเชื่อว่าแม้แต่ปรมาจารย์ของเธอก็ไม่สามารถรับรู้ได้” เรื่องความมั่นใจในตัวเองนี้ ฉู่เฉินยังคงมีอยู่อาศัยประสบการณ์ที่รับมือกับสาว ๆ...ไม่สิ กับสำนักใหญ่ต่าง ๆ ของราชันมังกรแห่งแดนเหนือ คนอื่น ๆ จะรับรู้วิชาของเขาได้อย่างไร? ถ้าเกิดไม่ว่าใครก็สามารถรับรู้ถึงความผิดปกติได้ เช่นนั้นราชันมังกรแห่งแดนเหนือคงไม่สิ้นชีพไปนานแล้วเหรอ? “ว่าไงนะ? แม้แต่ปรมาจารย์ของฉันก็ไม่สามารถรับรู้ได้เหรอคะ?”อินซู่ซู่ได้ยินคำพูดนี้ก็อดตกใจยกใหญ่ไม่ได้ เธอไม่กล้าเชื่อหูของตัวเองเลยนับตั้งแต่ที่ออกจากสำนัก อินซู่ซู่ก็ตัดความสัมพันธ์กับสำนักโดยสิ้นเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 184
“เก้าวิญญาณสวรรค์แปรเปลี่ยน? ไม่ได้ๆ...” หลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่ง ฉู่เฉินก็หาเจอจริง ๆ“อันนี้แหละ!”เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉู่เฉินก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อืม เด็กมีแววสอนได้” ฉู่เฉินจิบชาหอมอีกคำถึงค่อยพูดอย่างเฉยชาว่า “ไปหยิบกระดาษกับปากกามา”อินซู่ซู่คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินจะถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้เธอจริง ๆ ในใจเธอทั้งตกใจทั้งยินดี ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินที่เธอเข้าใจผิดว่าเป็นคนหื่นกามและเป็นมารราคะมาโดยตลอดจะใจกว้างเช่นนี้ อีกทั้งยังถ่อมตน ไม่ถือสากับสิ่งที่เธอกระทำลงไปก่อนหน้านี้ แถมยังถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้เธออีกด้วยชั่วขณะหนึ่ง อินซู่ซู่รู้สึกซาบซึ้งใจต่อฉู่เฉินจนขอบตาฉ่ำรื้นเมื่อคิดดูให้ดี เธอกับฉู่เฉินเพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วันเองนะ?แต่น่าเสียดายที่หลายปีมานี้ อาจารย์ของเธอไม่ได้ถ่ายทอดเคล็ดวิชาที่พอเข้าท่าให้เธอเลยแถมยังมองเธอจะตายแล้วไม่ยอมช่วยอีก!เมื่อคิดถึงตรงนี้ อินซู่ซู่วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วแล้วหยิบกระดาษกับปากกามาก่อนจะเข้าไปใกล้ฉู่เฉิน เบิกตากลมโตที่เปล่งประกายสดใสจ้องมองฉู่เฉินเขียนตัวอักษรที่ยากจะเข้าใจบนกระดาษ ฉู่เฉินลอบปรายตามองอินซ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 185
ฉู่เฉินเห็นตัวเองในช่องสนทนาถึงค่อยสังเกตเห็นว่ามีรอยจูบสีแดงบนแก้มซ้ายตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เขารีบยื่นมือไปเช็ด แต่กลับทำให้รอยจูบขยายใหญ่ยิ่งขึ้น“ฮึ เฉินเฉิน เพิ่งแยกจากกันคืนเดียว ฉันก็เปลี่ยนจากคนรักตัวน้อยไปเป็นคนรักเก่าแล้วสินะ?” แววตาโจวเทียนเฟิ่งเขียนคำว่าริษยาอยู่เต็มไปหมด สีหน้าเรียกได้ว่าหึงมาก ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เธอแทบจะคุ้นชินกับวันเวลาที่ฉู่เฉินอยู่ข้างกายเธอทุกวัน ถึงขนาดที่คิดไปเองว่าเธอเป็นภรรยาคนแรกของฉู่เฉิน ทว่าเมื่อเธอเห็นรอยลิปสติกบนใบหน้าของฉู่เฉิน ทันใดนั้นเธอก็ถูกลากจากภาพลวงตาที่สวยงามกลับมายังโลกความเป็นจริง ความจริงก็คือเธออายุมากกว่าฉู่เฉินหลายปี อีกทั้งฉู่เฉินจะต้องมีสาวงามมากมายอยู่ข้างกายแถมยังผลักไสออกไปไม่ได้แน่นอน เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้ โจวเทียนเฟิ่งก็อดรู้สึกเจ็บปวดใจไม่ได้ ทำไมเธอถึงไม่เกิดช้ากว่านี้สักหลายปี หรือไม่ฉู่เฉินก็เกิดเร็วกว่านี้สักหลายปีนะ? บางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องตลกขำ ๆ ที่พระเจ้าล้อเล่นกับเธอก็ได้ใช่ไหม?ชั่วขณะหนึ่ง ความรู้สึกสับสนต่าง ๆ ประเดประดังขึ้นมาในใจ ดวงตางามของโจวเทียนเฟิ่งมีหยาดน้ำตาเอ่อคลอขึ้นม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 186
ฉู่เฉินพูดจบก็วางสายทันที “นายท่าน ขอโทษด้วยนะคะ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเองที่ทะ...ทำให้พี่สาวคนนั้นเข้าใจผิด” อินซู่ซู่พูดกับฉู่เฉินด้วยสีหน้ารู้สึกผิดฉู่เฉินโบกมือทีหนึ่งพลางพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร อีกอย่างเธอมีอะไรให้เข้าใจผิดได้ เดิมทีระหว่างพวกเราก็เป็นแค่มิตรภาพอันบริสุทธิ์!”มิตรภาพ...อันบริสุทธิ์เหรอ? อินซู่ซู่มองอย่างไร โจวเทียนเฟิ่งก็ดูเหมือนกำลังหึงอยู่นะ? แถมยังรีบร้อนมา เห็นได้ชัดว่ามีความหมายแฝงอยู่ ท่าทางของโจวเทียนเฟิ่งเมื่อครู่นี้เหมือนกับแมวที่อยากปกป้องปลาแห้งที่ตัวเองรักสุดขีด และปลาแห้งตัวนั้นก็เห็นได้ชัดว่าเป็นฉู่เฉิน “ตอนนี้เธอสามารถฝึกฝนตามเคล็ดวิชาที่ฉันให้เธอได้เลย ถ้าเกิดมีตรงไหนไม่เข้าใจก็ถามฉันได้ตลอด” ฉู่เฉินเห็นอินซู่ซู่นิ่งอึ้งอยู่กับที่ ท่าทางเหมือนทำอะไรถูก เขาก็เอ่ยปากพูดทันที“ได้ค่ะ นายท่าน” อินซู่ซู่พูดจบก็คือเคล็ดวิชาที่ฉู่เฉินเพิ่งเขียนให้เธอแล้วนั่งลงบนม้านั่งหินในลานบ้าน ถึงแม้ว่าตัวอักษรเหล่านั้นดูเข้าใจยาก แต่ในตอนที่อินซู่ซู่นั่งขัดสมาธิเริ่มฝึกหายใจเข้าออก ตัวอักษรบนนั้นก็พุ่งเข้าไปในสมองของเธออย่างร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 187
ฉู่เฉินมองโจวเทียนเฟิ่งแวบหนึ่งแล้วพรูลมหายใจเบา ๆ จากนั้นก็โยนกระดาษเอสี่ที่เขียนเคล็ดวิชาสตรีหยกให้โจวเทียนเฟิ่ง“เคล็ดวิชาสตรีหยก?”โจวเทียนเฟิ่งขมวดคิ้วมุ่นกับตัวอักษรที่ยากแก่การเข้าใจบนนั้นก่อนจะเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ “อืม นี่เป็นของที่มอบให้คุณ ตอนที่ถ่ายทอดวิชาให้อินซู่ซู่เมื่อกี้ จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าร่างกายของคุณมีคุณสมบัติพิเศษ ถ้าเกิดไม่ฝึกฝนวิชาที่เหมาะสม เกรงว่าคุณคงไม่มีวันทะลวงสู่ระดับปรมาจารย์ได้ตลอดกาล” ถึงแม้โจวเทียนเฟิ่งผ่าน ‘การฝึกฝนอย่างหนัก’ ในช่วงหลายวันมานี้จนไปถึงระดับกำลังภายในขั้นสูงแล้ว แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามหนักมากแค่ไหน หรือว่าบำเพ็ญคู่กับฉู่เฉิน เธอก็ไม่สามารถก้าวข้ามธรณีประตูนั้นได้เลยถึงขนาดที่ตัวเธอเองก็สงสัยนิดหน่อยว่าเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นนักสู้ใช่หรือเปล่า อันที่จริงเป็นเพราะพลังชีวิตในร่างกายเธอถูกฉู่เฉินดูดซับไปหมดแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อระดับของฉู่เฉินเพิ่มขึ้น ผลประโยชน์ที่โจวเทียนเฟิ่งสามารถนำมาให้เขาก็มีจำกัดมากแล้วต่อให้กายาหงส์หยกเหมันต์เข้ากับวิชาเก้าผันกลืนสวรรค์ของฉู่เฉินได้อย่างเป็นธรรมชาติ แต่ระดับของทั้งสองฝ่ายไม่สามารถ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 188
แม้ว่าเธอจะเอาการหารือกับฉู่เฉินเรื่องรายชื่อแขกที่เชิญมาเป็นข้ออ้าง แต่พอกลับไปถึงเทียนเฟิ่งวิลล่า เธอก็จดจ่ออยู่กับการศึกษาเคล็ดวิชาสตรีหยก โยนเรื่องรายชื่อแขกที่เชิญไปที่ด้านหลังสมองจนหมดเมื่อโจวเทียนเฟิ่งท่องเคล็ดวิชา ตัวอักษรที่ยากจะเข้าใจบนนั้นก็ประทับเข้าไปในสมองของโจวเทียนเฟิ่งราวกับมีมาตั้งแต่กำเนิด ตูม! พอตัวอักษรเหล่านั้นสลักเข้าไปในความทรงจำของโจวเทียนเฟิ่ง เส้นลมปราณทั่วทั้งร่างเธอก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมหาศาล จุดคอขวดที่ก่อนหน้านี้ไม่สามารถทะลวงได้มาตลอดเหมือนกับกระจ่างแจ้งขึ้นฉับพลัน กลายเป็นโปร่งใสอย่างยิ่ง วินาทีต่อมา ลมปราณของโจวเทียนเฟิ่งพลันเพิ่มสูงขึ้น และเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ จนถึงขั้นสูงสุดของระดับปรมาจารย์แล้วค่อย ๆ คงที่ลง “ฉะ...ฉันทะลวงได้แล้วเหรอ?” โจวเทียนเฟิ่งไม่อยากเชื่อเลยว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริง ปรมาจารย์เชียวนะในสถานที่เล็ก ๆ อย่างเจียงจง ปรมาจารย์หนึ่งคนก็เพียงพอที่จะสยบทุกสิ่งทุกอย่างแล้วอย่าว่าแต่วงการใต้ดินเลย แม้แต่วงการต่อสู้ก็ต้องเคารพนับถือปรมาจารย์ เหมือนกับคนอย่างจินเจิ้นหลงที่ฝึกฝนอย่างยากลำบากมาหลายสิบปีก็เพิ่งบรรลุถึงระ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 189
รีบ! เธอรีบมากจริง ๆ!ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านสำหรับโจวเทียนเฟิ่งแล้ว มันช่างยาวนานยิ่งกว่าหนึ่งเดือนเสียอีก ภายในร่างกายเธอเหมือนถูกหว่านด้วยเมล็ดเพลิง ทุกนาที ทุกวินาที เมล็ดเพลิงนั้นกำลังเติบโตและลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง! และปราณแท้ในร่างของเธอก็เหมือนได้รับผลกระทบจากเมล็ดเพลิง กลายเป็นรู้สึกกระสับกระส่ายอย่างยิ่งอาจเป็นเพราะฝึกฝนเคล็ดวิชาสตรีหยก ขอเพียงเธอสัมผัสโดนร่างกายของฉู่เฉินก็จะเกิดความรู้สึกชาเหมือนโดนไฟช็อต ความรู้สึกชานี้ทำให้คันไปทั่วทั้งร่างจนทนไม่ไหวแล้ว ทันทีที่มาถึงด้านข้างก้อนหินใหญ่ที่คุ้นเคยก้อนนั้น โจวเทียนเฟิ่งก็นั่งลงบนขาของฉู่เฉินอย่างอดใจรอไม่ไหว ชั่วพริบตานั้น ฉู่เฉินรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของโจวเทียนเฟิ่งเช่นกัน ปราณแท้นับไม่ถ้วนทะลักจากภายในร่างของโจวเทียนเฟิ่งเข้าสู่จุดตันเถียนของฉู่เฉินอย่างบ้าคลั่งบรรยากาศรอบด้านก็เหมือนกับเกิดกระแสพลังสองสายที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงสายหนึ่งร้อนรุ่มและสั่นกระเพื่อม อีกสายเย็นสบายและสงบนิ่งเมื่อกระแสพลังสองสายถักทอเข้าด้วยกัน หมุนวนอย่างรวดเร็ว พลังวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในภูเขารอบ ๆ ก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาโดยสมบูรณ์
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 856
“ถุย!”เซียวเฟิงถ่มน้ำลายลงพื้นอย่างแรง “ใครเป็นพี่เมียแกกัน พูดจาให้มันดี ๆ หน่อยเถอะ!”ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมกับพูดขึ้นอย่างติดตลก “ผมก็ไม่ได้พาน้องสาวคุณไปเปิดห้องจริง ๆ ซะหน่อย”“ฉู่เฉิน!”ครั้งนี้เซียวเฟิงโมโหขึ้นมาจริง ๆแต่ฉู่เฉินก็ไม่สนใจ เขาเปลี่ยนชุดอย่างลวก ๆ ก่อนจะพูดกับเซียวเฟิง “ผมไม่ทำให้คุณลำบากใจหรอก ไปกันเถอะ บอกว่าจะไปกองบัญชาการของแก๊งมังกรไม่ใช่เหรอ? ได้ยินมาว่าชาของที่นั่นรสชาติดีเลยทีเดียว”ระหว่างที่พูด ฉู่เฉินก็ยกมือไปวางบนไหล่ของเซียวเฟิงอย่างสนิทสนม และทำท่าจะเดินไปพร้อมกัน“เอามือสกปรกของแกออกไป!”เซียวเฟิงปัดมือฉู่เฉินออกอย่างแรง ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องสมาชิกแก๊งมังกรคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง “ใส่กุญแจมือ!”สองสมาชิกแก๊งมังกรก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก “คุณฉู่ ขอโทษจริง ๆ นะครับ นี่เป็นกฎ คงทำให้คุณต้องลำบากไปสักพัก เมื่อถึงกองบัญชาการของแก๊งมังกร พวกเราจะปลดมันออกให้คุณทันที”สมาชิกแก๊งมังกรทั้งสองคนเคยเข้าร่วมภารกิจที่ทะเลสาบหย่งติ้งครั้งก่อน พูดง่าย ๆ ก็คือ ฉู่เฉินเองก็เป็นผู้มีพระคุณที่ช่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 855
ล้อเล่นน่า!ตอนนี้อวี้ลู่กำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ หากไม่มีฉู่เฉินคอยช่วยเหลือ เธออาจเข้าสู่ประตูนรกได้ทุกเมื่อ และหากเป็นเช่นนั้น พลังบำเพ็ญตลอดชีวิตของเธอก็จะสูญสิ้นไปในพริบตาในเวลานี้ ใครก็ตามที่คิดจะเล่นงานฉู่เฉิน ก็เท่ากับตั้งตนเป็นศัตรูกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือพลังข่มขู่อันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายออกมา บรรยากาศโดยรอบก็ถูกปกคลุมไปด้วยกลิ่นอายสังหารที่เข้มข้นแม้แต่เซียวเฟิง ผู้ที่ผ่านสนามรบมาอย่างโชกโชนก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัวยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจียงจงต้าวและชิงซงเลย พวกเขาตกใจจนถอยร่นออกจากลานบ้านไปทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะมองไปที่อวี้ลู่ช่วงเวลาเมื่อครู่ หัวไหล่ของพวกเขาราวกับได้เฉียดผ่านยมทูตแห่งความตาย ความรู้สึกนั้นมันลึกซึ้งและชัดเจน“คุณผู้หญิงท่านนี้ ได้โปรดใจเย็นก่อน ผมเองก็นับว่ารู้จักกับสหายฉู่ดี ผมไม่มีทางจงใจเล่นงานเขาแน่นอน อีกอย่างถ้าเรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้ มันก็จะส่งผลเสียต่อสหายฉู่เป็นอย่างมาก”“ผมว่าคุณเองก็ไม่อยากให้สหายฉู่กลายเป็นศัตรูกับผู้บำเพ็ญพรตทั่วทั้งแดนมังกรหรอกใช่ไหม?”เซียวเฟิงพูดแกมอธิบาย แกมข่มขู่“
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 854
“แค่ก แค่ก แค่ก...”ไม่นานนัก ก็เห็นว่าเซียวเฟิงในชุดเครื่องแบบของแก๊งมังกร พร้อมทั้งสมาชิกแก๊งมังกรอีกสองคนเดินตามหลังชายในชุดคลุมสีม่วงคนหนึ่งเข้ามาในลานบ้านพร้อมกันที่หน้าประตูยังมีเงาตะคุ่ม ๆ ราวกับยังมีชายอีกสองคนที่สวมชุดนักพรต แต่เพราะฝุ่นควันยังลอยตลบ ขัดขวางการมองเห็นอยู่ ทำให้มองเห็นใบหน้าไม่ชัดเจน“ฉู่เฉิน ฉันว่าประตูบ้านแกควรซ่อมบ้างนะ เมื่อกี้เคาะไปทีเดียวก็ล้มลงมาแล้ว”เซียวเฟิงพูดพลางยกมือขึ้นปิดจมูก มองไปที่ประตูไม้เก่าผุพังแวบหนึ่ง“โครม!”ฉู่เฉินตบโต๊ะดัง มองเซียวเฟิงด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร “คนแซ่เซียว คุณทำประตูบ้านผมพังแล้วยังจะมาลอยหน้าลอยตาอีกเหรอ? ผมบอกไว้ก่อนเลยนะ วันนี้คุณต้องชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมด!”“ไม่งั้นละก็ เซียวเสวี่ยอิ๋ง…”“หุบปาก!”เซียวเฟิงสีหน้าแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อของเซียวเสวี่ยอิ๋ง แม้แต่ผ้าเช็ดหน้าที่ยกขึ้นปิดจมูกเมื่อครู่ก็ถูกเหวี่ยงทิ้งไปด้านข้าง เขากัดฟันแน่น จ้องฉู่เฉินตาเขม็ง เซียวเฟิงจ้องฉู่เฉินอยู่นาน ก่อนจะหันไปพูดกับนักพรตในชุดคลุมสีม่วงและชิงซงที่ยืนอยู่หน้าประตู “ท่านประธานเจียง นักพรตชิงซง ถ้ามีอะไรก็พูดกันต่อหน้า
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 853
คืนนี้เป็นคืนที่พวกเขาไม่ได้นอนทั้งคืนคืนนี้เป็นคืนที่ฉู่เฉินได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งฟ้าสาง ฉู่เฉินถึงจะพอใจและพลิกตัวนอนลงเมื่อผ่านคืนแห่งการปลดปล่อยพลังอย่างบ้าคลั่งแล้ว พลังภายในที่แท้จริงของฉู่เฉินก็ได้ฟื้นฟูเกือบทั้งหมดแล้วแม้แต่ต้วนหลิงเวยเองก็ก้าวทะลุขึ้นไประดับหลอมปราณขั้นที่เจ็ดจากระดับหลอมปราณขั้นที่หกเช่นกันพลังของต้วนหลิงเสวี่ยก็มีการพัฒนาอย่างมากสองพี่น้องต่างค้นพบสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจ นั่นก็คือตั้งแต่ที่นายท่านก้าวทะลุเข้าสู่ช่วงสร้างรากฐาน ตอนที่เขาฝึกฝนคู่กับพวกเธอสองคน ไม่เพียงแต่เวลาฝึกจะยาวนานขึ้น แถมผลลัพธ์ก็ยังพัฒนามากขึ้นเป็นเท่าตัวอีกด้วยทำให้อวี้ลู่ที่อยู่ห้องข้าง ๆ ลำบากใจไม่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะเข็มเงินทั้งห้าเล่มที่ฉู่เฉินใช้ปิดเส้นลมปราณของเธอเอาไว้ เดาว่าเธอก็จะเดินเข้าขุมนรก อย่างควบคุมไม่ได้ไปนานแล้ว“เจ้าหมอคนนี้ ทำเกินไปแล้ว!”ใบหน้าเล็กของอวี้ลู่เต็มไปด้วยความโกรธ เธอขบฟันด้วยความไม่พอใจแต่เธอก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ เพราะยังไงซะ จากการที่ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน ทำให้เธอได้รู้มาจากสองพี่น้องตระกูลต้วนว่าพวกเธอสองพี่น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 852
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เจ้าเด็กฉู่เฉินนั่นเป็นคนลงมือเหรอ?”ในขณะที่พูด นักพรตชิวสุ่ยก็หันไปมองเจียงจงต้าวแวบหนึ่ง“ศิษย์หลานเขา…เขาถูกผีดิบเลือดคลั่งที่ฉู่เฉินเลี้ยงไว้กลืนกินหัวใจ…เขา...เขาตายอย่างน่าอนาถมาก”ชิงซงร้องไห้อย่างเจ็บปวดจนเสียงหาย พร้อมทั้งบรรยายเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด แต่เขาก็แอบปิดบังส่วนสุดท้ายของเรื่องเอาไว้จากเขาทิ้งจื่อเหยี่ยนเอาไว้ แล้วหนีไปคนเดียว กลายเป็นจื่อเหยี่ยนเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเขา จึงถูกผีพวกนั้นควักหัวใจออกมา“อะไรนะ? นี่มันยังกล้าจะเลี้ยงผีดิบเลือดคลั่งกลางเมืองงั้นเหรอ?”แม้แต่เจียงจงต้าว หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวจากชิงซง ก็ยังตกใจสุดขีด!นั่นคือใจกลางเมืองเจียงจงเชียวนะ อย่าว่าแต่เลี้ยงผีดิบเลือดคลั่งเลย ต่อให้จะเลี้ยงสุนัขพันธุ์ใหญ่ก็ต้องรายงานให้ทางการรู้ก่อน แล้วไอ้เด็กฉู่เฉินนี่รายงานใคร? ทำไมถึงกล้าเอาศพไปเลี้ยงในบ้านด้วย?“ใช่แล้ว ที่ทะเลสาบหย่งติ้งในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อน เพื่อที่ต้องการจะจัดการพวกผีดิบเลือดคลั่ง เจ้าเด็กฉู่เฉินได้ใช่กระจกแปดทิศที่ถูกขโมยไปจากสำนักเสวียนเทียนของเรา หลังจากที่ทำให้พวกมันยอมศิโรราบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 851
ในขณะนี้ที่ห้องโถงใหญ่ของสำนักเสวียนเทียน ชายชราคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีแดง มีหนวดเคราขาวหงอก ใบหน้าอาวุโสของเขาดูเคร่งขรึม เขากำลังนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ของสำนักเสวียนเทียนพร้อมกับผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมสีม่วง พวกเขากำลังดื่มชาและพูดคุยกันชายในชุดคลุมสีแดงคือนักพรตชิวสุ่ย เจ้าสำนักเสวียนเทียนส่วนชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามของเขา คือเจียงจงต้าว รองประธานสมาคมเสวียนเหมิน “ท่านประธานเจียง ต้องรบกวนท่านเดินทางไกลจากเมืองหลวงมาถึงที่นี่ เพื่อเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ผมรู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ ครับ”ระหว่างที่พูด นักพรตชิวสุ่ยก็หยิบทองคำแท่งครึ่งกิโลกรัมขนาดใหญ่สองแท่งออกมาจากแขนเสื้อและยื่นให้เจียงจงต้าวเจียงจงต้าวมองทองคำแท่งครึ่งกิโลกรัมทั้งสองแท่ง แววตาของเขาส่องเป็นประกายออกมา“เอ่อ… ท่านเจ้าสำนักชิว นี่หมายความว่าอะไรครับ?”ขณะพูด เจียงจงต้าวก็รับปลาทั้งสองแท่ง พร้อมเก็บใส่ในแขนเสื้อ“ถึงแม้ว่ากระจกแปดทิศจะเป็นสมบัติอันล้ำค่าสูงสุดในสำนักของเรา แต่เจ้าเด็กฉู่เฉินนั้นมีนิสัยยโสโอหัง ยากจะรับประกันว่าเขาจะไม่ทำการกระทำที่สุดโต่ง ถึงตอนนั้น คงต้องรบกวนท่านเจียงช่วยออกหน้าด้วยตัวเอง”เ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 850
ฉู่เฉินยิ้มเยาะ มือไพล่หลังทั้งสองข้างและเริ่มเดินหน้าเข้าไปหาอีกหนึ่งก้าวแครก!อิฐเขียวบนพื้นแตกเป็นเสี่ยงในชั่วพริบตา ลำพังเพียงความน่าเกรงขามกดดันอันน่าหวาดกลัวก็ทำให้ชิงซงและนักพรตวัยกลางคนตกใจจนถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว“ไอ้…ไอ้คนแซ่ฉู่ แก…แกอย่าได้ใจไปหน่อยเลย ฉันขอบอกแกไว้ว่าเรื่องนี้สำนักเสวียนเทียนของพวกเราได้รายงานต่อสมาคมเสวียนเหมินแล้ว”“ถ้าวันนี้แกมอบกระจกแปดทิศมาละก็ ถือว่าแกได้เปรียบ ไม่งั้นเช้าพรุ่งนี้ คนจากสมาคมเสวียนเหมินมาถึง คงจะไม่ใช่แค่ให้แกมอบกระจกแปดทิศออกมาง่าย ๆ อย่างแน่นอน!”ชิงซงพูดพลางถอยหลังพลาง พยายามรักษาระยะห่างเพื่อความปลอดภัยจากฉู่เฉิน“ตบเมื่อกี้ยังไม่สะใจหรือ?”ฉู่เฉินไม่สนใจชิงซงสักนิด และก็ไม่เห็นสมาคมเสวียนเหมินอะไรนั่นอยู่ในสายตา หน่วยงานนี้เขายังไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วยซ้ำยิ่งเป็นไปไม่ได้ว่าจะตกใจจนเป็นลมกับคำพูดไม่กี่ประโยคของชิงซง“อาจารย์อาชิงซง สถานที่แห่งนี้ไม่ควรอยู่นาน”นักพรตวัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างชิงซงเข้ามาตรงหน้า กระซิบกล่าวแล้วใช้มือชี้ไปที่ป่าเห็นเจ้าทึ่มกำลังเดินมาทางนี้แล้ว เห็นแก่หน้าของสำนักเสวียนเทียน ฉู่เฉินคงจะไม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 849
เวลานั้นเองจู่ ๆ เสียงเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้นจากด้านนอกสองพี่น้องตระกูลต้วนที่กำลังหลับสนิทอยู่นั้นตื่นขึ้นมาเพราะเสียงดังจึงคิดจะไปเปิดประตูบ้าน แต่ได้ยินแค่เสียงตูมตามมาด้วยชายวัยกลางคนที่แต่งชุดคลุมนักพรตสีเขียวทั้งชุดถีบประตูหน้าบ้านจนล้มระเนระนาดจนเกิดฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว สองพี่น้องตระกูลต้วนจึงรีบตามหลังฉู่เฉิน และวิ่งไปยังประตูหน้าบ้าน“พวกแกทำอะไรนะ? บุกรุกที่พักของพลเมืองผิดกฎหมาย ไม่รู้หรือไง?!”ฉู่เฉินมองนักพรตสองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา หนึ่งในนั้นก็คือชิงซงที่มีวาสนาเคยปะหน้ากันในเมืองเอกของมณฑลครั้งก่อนเห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มาดี ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่เฉินฟื้นพลังมาได้แค่สองส่วน คงได้เข้าไปตบบ้องหูตั้งแต่แรกแล้ว“เหอะ ผิดกฎหมาย?”ชิงซงยิ้มแยกเขี้ยวกล่าว “ไอ้คนแซ่ฉู่ พูดเหลวไหลให้มันน้อย ๆ หน่อย เอากระจกแปดทิศในมือของแกออกมา และก็แถลงการณ์ขอโทษสำนักเสวียนเทียนของฉัน เรื่องที่แกขโมยสมบัติล้ำค่าจากสำนักฉันไป แล้วจะถือว่าไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้อีก ไม่งั้น…”พูดถึงตรงนี้แล้วชิงซงก็หันหน้าไปมองนักพรตวัยกลางคนคนหนึ่งที่อยู่ด้านข้าง แล้วยิ้มเย็นกล่าว “ท่าน
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 848
“ถ้าเป็นเพราะอาการเก่ากำเริบจนพัวพันไปถึงเพลิงชั่วร้ายเข้า กลัวว่าพลังของพี่จะ…”พูดถึงตรงนั้นแล้วฉู่เฉินก็ไม่พูดต่อถึงยังไงอวี้ลู่ก็มีความสามารถระดับเทวะ สถานการณ์ของตัวเธอ ตัวเธอน่าจะรู้ดีกว่าใครมากที่สุดถ้าอาการเก่ากำเริบขึ้นมาในเวลานี้ พลังในร่างกายของเธอก็จะสูญเปล่า“คือ…คือเมื่อหลายปีก่อนหน้าถูกมังกรชั่วร้ายทำให้บาดเจ็บเข้า พอแค่นี้ได้ใช่ไหม”อวี้ลู่ถลึงตาใส่ฉู่เฉินด้วยใบหน้าไม่พอใจดูเหมือนตั้งแต่เริ่มรู้จักหมอน้อยฉู่คนนี้เข้า ตัวเธอก็ถูกเขาบังคับและปรามตลอดที่สำคัญที่สุดคือทุกครั้งแม้ว่าอวี้ลู่จะไม่ยินยอมแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงเลือกที่จะยอมอ่อนให้อย่างจนปัญญา“มังกรชั่ว? ทำร้ายพี่? งั้นเขาเก่งฉกาจเลยไม่ใช่เหรอ”ฉู่เฉินจับชีพจรของอวี้ลู่พร้อมกับหาเรื่องพูดแก้เขินทำไมฟังแล้วเหมือนมังกรเฒ่า…หรือว่าเธอก็คือสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือที่มังกรเฒ่าเคยบอกไว้?บัดซบ!รวยเละแล้ว!“รอจนเจ้าฝึกฝนจนถึงสวรรค์ชั้นเก้าแล้ว ต้องนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือผู้หยิ่งทะนงให้ข้าด้วยเล่า!”เวลานี้คำพูดนั้นของมังกรเฒ่าดังขึ้นในสมองของฉู่เฉินนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์เหยาฉือ…ซี้ด ๆ!ไม
