เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 แมวสีขาวปลอด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-07 13:26:58"อย่าเลยเปล่าประโยชน์ เพราะเขาไม่ให้เธอไป" เสียงผีผู้ชายพูดขึ้นในลิฟต์ ลินาได้ยินหมดทุกอย่างแต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วอีกอย่างเธอเองก็คิดว่าผีพวกนั้นต้องรู้ว่าเธอได้ยินหมดเพราะเอาแต่พูดใส่หูของเธอไม่หยุดไม่หย่อน
"ฉันอยากเป็นคนรักของปาวกะ" เสียงผีสาวพูดขึ้น "ก็ลองดูถ้าเธอไม่กลัวเขาเผาตายซะก่อน ไม่มีใครอยู่ใกล้เขาได้ถ้าเขาไม่อนุญาต" เสียงผีผู้ชายตะเบ็งขึ้น ‘นั่นสิถ้าเขาไม่อนุญาตเธอก็ไม่มีสิทธิ์โดนตัวของเขาสินะ’ ลินาเดินลูบแขนของตัวเองเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่ชายลึกลับผู้นั้นมอบให้ ร่างกายของเขาร้อนราวกับไฟ ทำไมชายผู้นั้นถึงทนกับความร้อนได้ขนาดนั้น หญิงสาวตัดสินใจเดินออกมาจากลิฟต์และกลับมายังห้องเดิมอีกครั้ง ชายที่เคยนั่งอยู่ตรงโซฟาตัวนี้หายไปแล้ว แต่เธอก็ต้องแปลกใจที่เห็นแมวตัวสีขาวปลอดขาวสะอาดอย่างกับสำลี นอนหลับท้องกระเพื่อมจากการหายใจเข้าออก ลินามองดูอยู่สักพักขนมันคงจะนุ่มมากๆ ดูจมูกสีชมพูนั้นสิ อุ้งเท้าสีชมพูแดงๆ จนหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะเอาใบหน้าเข้าไปใกล้แมวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่นั้น หรือว่าจะเป็นแมวของปาวกะที่เลี้ยงเอาไว้ หญิงสาวจึงค่อยๆ เอามือลูบขนของมันเบาๆ อย่างเอ็นดู "ขนนุ่มมากแถมตัวอุ่นด้วย ไงจ๊ะ พ่อรูปหล่อทำไมมานอนตรงนี้หนูไม่กลัวปาวกะเผาเหรอดูสิหลับปุ๋ยเชียว" ลินาอุ้มแมวตัวผู้สีขาวขึ้นมากอดและหอมขนของมัน ความนุ่มทำให้หญิงสาวเผลอหลับตาเอาแก้มถูตัวของมันอย่างลืมตัว "จมูกสีชมพูน่ารักจัง ขอจุ๊บทีนะ" ทันทีที่ลินาจุ๊บไปที่จมูกของมัน จู่ๆ ไฟภายในห้องก็เกิดดับและนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่หญิงสาวจุ๊บแมวแล้วไฟดับ แต่มันเคยเกิดขึ้นกับตัวเธอเองอยู่บ่อยๆ "เจ้าทำอะไร" เขาเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับไฟที่ติดโดยอัตโนมัติ เจ๋งสุดๆ แถมเขายังถือของมาพะรุงพะรังมีทั้งข้าวกล่อง ขนมและน้ำดื่มที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ นี้แน่ๆ "หนูหาแมวค่ะเมื่อกี้ยังอยู่ในอ้อมกอดหนูอยู่เลย" ลินายกแขนสองข้างแล้วพลิกมือไปมาสำรวจว่าแมวหายไปจากเธอตอนไหนกัน "อ่ะ เจ้ากินนี่ซะ" ชายหนุ่มรูปงามวางถุงข้าวไปบนโต๊ะ "แล้วคุณไม่กินเหรอ" ลินาส่งข้าวที่ชายหนุ่มซื้อมาเพียงแค่หนึ่งกล่องให้เขาคืน "ข้าไม่กิน แล้วอยู่เงียบๆ พรุ่งนี้เช้าข้าจะพาเจ้ากลับไปส่งที่บ้าน" เขาพูดแล้วติดกระดุมเสื้อสูทสีดำก่อนจะเดินออกไปทางกระจกหน้าต่าง "คะ คุณระวังด้วย…"ลินาตะโกนตามหลังเขาไปอย่างลืมตัว ว่าเขาไม่ใช่คนแบบเธอแต่เขาเป็นผี อย่างน้อยเขาก็น่าจะเดินออกไปทางประตูไม่ใช่เหรอ เขาควรจะนอนพักเอาแรงเหมือนที่เขาบอกสิทำไมต้องส่งเธอกลับบ้านพรุ่งนี้ด้วย เพราะเธออยากกลับตอนนี้เมื่อหญิงสาวคิดแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดในใจทันที "นังเด็กโง่ ปาวกะน่ะต้องถูกลงโทษแน่ๆ บางทีเขาอาจจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว เธอต้องตายอยู่ในนี้แน่ๆ" เสียงผีสาวเข้ามาอีกครั้ง "ฉันไม่กลัวพวกคุณหรอกนะถึงจะมาแต่เสียงก็เถอะ" หญิงสาวร่างบางหลับหูหลับตาพูด ตุบ! แล้วโทรศัพท์ของเธอหล่นลงบนโต๊ะ ข้างๆ กับโซฟาตัวสีเทาที่เธอนั่งอยู่ "เมื่อกี้มันถูกไฟเผาไปแล้วนี่" ลินารีบกดปุ่มเปิดเครื่องทันทีมันยังใช้การได้อยู่ แถมแบตยังเต็มอีกแต่เมื่อกี้เธอเห็นว่ามันโดนไฟเผ่าไปแล้วทำไมมันยังใช้ได้ปกติล่ะ "ปาวกะ คุณเป็นใครกันแน่" ที่บ้านพ่อแม่ของลินา "ลินา ฟื้นแล้ว" หญิงสาวได้ยินเสียงของแม่ที่ตะโกนดังลั่นบ้าน พร้อมกับเสียงวิ่งโครมครามจากบ้านไม้ชั้นล่างที่กำลังวิ่งขึ้นมาชั้นสอง "ฟื้นแล้วเหรอลูก/ ลินาฟื้นแล้วเหรอ" เสียงของพ่อกับเรย์น้องชายของเธอวิ่งพรวดพราดเข้ามา และเสียงกังสดาลที่แขวนตรงประตูห้องก็ดังขึ้น อาจจะเป็นเพราะน้องชายของเธอวิ่งชนล่ะมั้ง และมันทำให้หญิงสาวได้รู้ว่าเธอกลับมาที่บ้านเกิดของตัวเองแล้ว ลินาค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงโดยมีแม่ของเธอประคองอยู่บวกกับพ่อและเรย์ที่คอยลุ้นกันอยู่รอบๆ เตียงนอนอย่างเอาใจช่วย "ใครพาหนูมาส่งที่นี่คะ" หญิงสาวท่าทางอิดโรยพูดขึ้น "มีผู้ชายพาหนูมา เขาบอกว่า…เขาทำให้หนูเจ็บตัว แถมเขาบอกจะให้แม่เอาเรื่องเขาด้วยนะ" หญิงวัยกลางคนพูดแล้วก้มหน้า "ทำไมคะ" หญิงสาวถามเมื่อเห็นแม่ของเธอก้มหน้าและเงียบไป "ใครจะกล้าไปเอาเรื่องล่ะลินา แค่สบตากับเขา เรย์ยังขนลุกเลย" น้องชายตัวแสบของเธอพูดขึ้นแล้วทำท่าลูบแขนตัวเองขึ้นลงเบาๆ "ผู้ชายที่มาส่งหนูเขาหน้าตาหล่อเหลามากนะ แต่แต่งตัวอย่างกับพวกมาเฟียดูน่ากลัวไม่น่าไว้ใจ แล้วเขามาจีบลูกหรือเปล่า" พ่อของหญิงสาวพูดสมทบขึ้น "เปล่านี่ค่ะพ่อ เขาไม่ได้มาจีบหนูหรอกค่ะ" หญิงสาวส่ายหัวแล้วดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงนอน "หนูขอลงไปเดินเล่นข้างล่างก่อนนะคะ" ลินาก้าวขาลงจากบันไดบ้านไม้ เดินตรงมายังห้องโถงที่มีโทรทัศน์และห้องนั่งเล่น ก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปตรงสวนหย่อมหน้าบ้านที่มีดอกคุณนายตื่นสายขึ้นเต็มไปหมดทั่วบริเวณนั้น ปาวกะพาหญิงสาวกลับมาส่งที่บ้านของพ่อกับแม่ของเธอที่ต่างจังหวัดแล้วสินะ บ้านหลังนี้ที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิดถึงแม้มันจะดูเก่าไปบ้างแต่ก็คงไว้สวยงามตามแบบบ้านสมัยก่อน "ปาวกะกำลังถูกลงโทษ" ลินาได้ยินเสียงพูดของผีผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว "เขาต้องชดใช้ เธอรู้ไหม เขามาอยู่บนโลกมนุษย์นี้แล้ว" เสียงผีผู้หญิงยังคงพูดอยู่กับหูของเธอไม่หยุด "ฉันไม่รู้ แต่เลิกพูดถึงเขาทีเถอะ" หญิงสาวตะโกนเพราะความรำคาญในชื่อของคนตัวใหญ่แถมใบหน้าหล่อๆ ของชายที่ชื่อปาวกะก็ลอยไปลอยมาเต็มสวนหย่อมไปหมด เมื่อเดินไปได้สักพักจู่ๆ ลินาก็รู้สึกเจ็บและระบมภายในร่างกายจนต้องนั่งลงฟุบกับสนามหญ้าหน้าบ้าน "ทำไมฉันถึงเจ็บอีกล่ะเพราะเขาแน่ๆ ฉันถึงต้องมาเจ็บตัวอีก ปาวกะ…" ลินาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยหมดเรี่ยวแรง "ลินาๆ เป็นอะไรทำไมมาฟุบนั่งลงตรงนี้" เสียงเรย์น้องชายของลินาที่อายุห่างกันสี่ปี ปีนี้เรย์อายุสิบแปดกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยพอดี ในขณะที่ลินาเองก็กำลังจะเรียนจบปริญญาตรีแต่เรย์ไม่เคยเรียกลินาว่าพี่สักครั้ง เธอเลยคิดว่าความน่าเคารพในตัวของเธอคงไม่มีแล้วสินะ "ไม่เป็นไรหรอก แค่เพลียๆ น่ะ" เรย์พยายามพยุงลินาให้ลุกขึ้น "ก็น่าเพลียอยู่หรอกหลับไปตั้งสามวันสามคืน ทำอย่างกับจะซ้อมตายงั้นแหละ" "นี่ ไอ้น้องบ้ารอพี่หายก่อนเถอะ" หญิงสาวเขกไปที่หัวของเรย์จนเขาร้องเสียงหลง แต่เขาก็ทำอะไรพี่สาวไม่ได้ ได้แต่เดินเกาหัวแกรกๆ เข้าบ้านไป "อะ…อ้าวนี่ ไม่พยุงพี่แล้วเหรอ" "เดินเองสิ ตีขนาดนี้เรย์ไม่สนใจลินาหรอก" เรย์ตะโกนกลับมา แล้วรีบเดินเข้าบ้านไปในทันที ‘สงสัยน้องมันจะโกรธจริงๆ ก็เล่นเขกไปแรงซะขนาดนั้น แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าพอเรามีคนที่มีค่าอยู่ เรากลับไม่เคยเห็นค่าพอเราจะจากเขาไปจริงๆ กลับต้องเสียใจเพราะเรายังทำดีกับเขาไม่มากพอ และเธอเองก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีกแล้วล่ะ…'บทที่เกี่ยวข้อง
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 4 ข้าชื่ออคิราห์
ร้านสะดวกซื้อในหมู่บ้าน"กินกาแฟดีกว่า" ลินายืนเลือกระหว่างนมกับกาแฟที่เรียงกันอยู่ในตู้เย็นขนาดใหญ่แต่เธอยังไม่ทันได้หยิบอะไรก็ต้องตกใจ เพราะว่าเธอเห็นคนหน้าเหมือนกับปาวกะมากกำลังมาเดินเลือกซื้อนมใส่รถเข็นไปประมาณเกือบสิบขวดใหญ่ได้หญิงสาวต้องรีบหลบเข้าไปอีกฝั่งตรงชั้นวางขนมขบเคี้ยว ในขณะที่ผู้ชายร่างสูงที่เธอหลบอยู่นั้นกำลังเดินเข็นรถเข็นมา'เขาต้องชดใช้ เธอรู้ไหม เขามาอยู่บนโลกมนุษย์นี้แล้ว' จู่ๆ ลินาก็นึกคำพูดของผีผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา งั้นก็แสดงว่าพลังของเขาอาจจะหมดไปด้วยถึงได้มาเดินซื้อนมกินแบบนี้ แต่เธอก็หลบหน้าได้ไม่เท่าไหร่เขาก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว"ปาวกะ" ลินาอุทานเรียกชื่อของเขาอยู่ในลำคอ"เจ้า!" นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนแกมเขียวเพ่งมองมายังลินา ทำให้เธอเกิดรู้สึกประหม่าทันที หญิงสาวยืนสบตากับเขาและนี่ครั้งแรกที่รู้สึกว่าเธอสบตากับเขานานกว่าทุกครั้ง ดวงตาของเขามันไม่ได้เป็นสีแดงเหมือนครั้งก่อนๆ และที่สำคัญดวงตาของเขา…สวยจังปาวกะเปลี่ยนทรงผมใหม่หรือบางทีมันอาจจะเป็นทรงเดิมที่ไม่ได้ถูกเซทขึ้น เหมือนครั้งที่แล้วที่เจอกัน ผมหน้าม้าที่ถูกปล่อยลงมาปกคิ้วมันสะท้อนกับไฟบนเพดานข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-07ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 5 ขอพร
"ข้าขอนอนพักสักหน่อยเจ้าอยากไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ" เขานอนหงายแล้วหลับตาลงอย่างช้าๆ เธอไม่แน่ใจว่าคนที่นอนบนเตียงอยู่ตรงหน้านี้เป็นเทพหรือเป็นผีกันแน่ แล้วแมวตัวนั้นหายไปไหนแล้วล่ะ"โอ๊ย…คิดแล้วปวดหัว นี่ถ้าฉันออกมาแล้วยังเจอคุณนอนอยู่บนเตียงอีกเราได้เห็นดีกันแน่ ฉันไม่กลัวหรอกนะ ว่าคุณจะเป็นผีหรือเป็นใครเพราะว่าตอนนี้คุณกำลังบุกรุกห้องนอนของฉันอยู่" หญิงสาวยืนตะเบ็งเสียงพูดกับเขาโดยแทนตัวเองว่าฉัน ทั้งที่ก่อนหน้าตอนเจอกันครั้งแรกยังแทนตัวเองว่าหนู แน่ล่ะเพราะเธออยู่ในบ้านของเธอแล้วไม่มีอะไรต้องกลัวอีกต่อไปพรึบ! จู่ๆ ไฟก็ลุกไหม้เตียงนอนของหญิงสาว เธอขยี้ตาซ้ำๆ เพื่อดูให้แน่ใจ เขายังคงนอนอยู่ในกองเพลิงนั้นอย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด มันจะมากไปแล้วนะ! นี่ถึงขนาดเผาเตียงกันเลยเหรอ เธอรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดน้ำใส่ถังใบเล็กมากะว่าจะเอามาดับไฟ แต่ทันทีที่เธอวิ่งถือถังน้ำออกมากลับไม่มีไฟไหม้เลยสักนิดหรือแม้แต่ควันไฟก็ไม่มี ทั้งที่เมื่อกี้เธอเห็นเขานอนอยู่ในกองเพลิงนี่นา แต่ดูสิเขายังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย"ผีหลอกฉันเหรอ หลอกกันแบบนี้เลย" เธอเริ่มสับสนหรื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 6 ปาวกะกับอคิราห์
ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ"แสนดีๆ ทางนี้" ลินายืนโบกมืออยู่ใต้ร่มไม้ตรงทางเข้าคณะ"ลินา แกอ่านหนังสือมาไหม" แสนดีกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาทางหญิงสาวที่ยืนรอเธออยู่พักหนึ่งแล้ว"อ่านมาอยู่เหมือนกัน รีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน" ลินาดึงแขนเพื่อนให้เดินตามเธอมา แสนดีเป็นเพื่อนที่สนิทกับลินามากที่สุดเพราะทั้งสองเรียนคณะเดียวกันและรู้จักกันตอนปีหนึ่งตอนรับน้องหลังจากที่ทั้งสองสอบเสร็จช่วงเย็นก็นัดไปกินชาบูร้านประจำกับแสนดี เพราะถ้าสองคนได้ทำงานแล้วอาจจะไม่ค่อยเจอกันอีกก็ได้ นี่เลยเป็นโอกาสดีที่ทั้งสองเพื่อนสนิทจะได้ไปสังสรรค์ด้วยกันที่ร้านชาบู"แก ว่าเราจะสอบผ่านไหม" แสนดียังคงกังวลเกี่ยวกับผลสอบของตัวเอง"ผ่านอยู่แล้ว เชื่อฉันสิ" ลินาคีบเนื้อติดมันที่สุกแล้วใส่ไปในจานของแสนดี ผมยาวที่ดัดลอนหน่อยๆ เงยหน้ามามองเพื่อนสนิท"แกเองก็ต้องกินเยอะๆ ด้วยนะลินา ช่วงนี้แกดูผอมไปมากเลย" แสนดีพูดพลางทำท่ายกหน้าอกตัวเองขึ้นล้อเลียนลินา"ฉันซ่อนรูปย่ะถึงน้ำหนักจะลด แต่ก็สะบึ้มเหมือนเดิม" ลินาก็ไม่ยอมยืดหน้าอกใส่หน้าของแสนดีโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีผู้ชายโต๊ะข้างๆ มองพวกเธอสองคนอยู่"อินคา" ลินาพูดเบาๆ พร้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 7 ผู้บุกรุก
ลินากลับมาที่ห้องเช่าพร้อมกับขนม นมและบะหมี่ที่เธอซื้อมาเมื่อครู่นี้ และไขกุญแจเข้าไปในห้อง"ทำไมวันนี้อากาศมันร้อนจังนะ" หญิงสาวเดินเหงื่อท่วมตัวเข้าไปในห้องนอนแล้วเปิดแอร์ทิ้งเอาไว้ เพื่อที่ว่าเวลาอาบน้ำเสร็จจะได้กระโดดขึ้นเตียงเลยหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอรัดติ้ว เปิดห่อบะหมี่แกะใส่ชามแล้วจัดการต้มน้ำร้อนและทิ้งซองบะหมี่ลงในถังขยะ แต่เธอก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งอยู่ในนั้น"เครื่องดื่มชูกำลัง" หญิงสาวเห็นขวดพวกนั้นอยู่ในถังขยะในห้องครัว หรือว่าเธอจะเข้าห้องผิดแต่ของใช้ภายในห้องก็ของเธอทั้งนั้น หรือว่าจะเป็นขโมย หญิงสาวเริ่มใจคอไม่ดีเพราะช่วงหลังมานี้มีอะไรเกิดขึ้นแปลกๆ กับเธอเยอะมาก เธอจึงเลยเดินสำรวจรอบห้องอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าจะไม่มีขโมยเข้ามาแอบแฝงจริงๆ ไม่มีอะไรที่ผิดปกตินอกจากเครื่องดื่มชูกำลังที่อยู่ในถังขยะเท่านั้น อาจจะเป็นแสนดีที่เข้ามาเมื่อครั้งก่อนแล้วกินของพวกนี้ก็ได้ เธอเองอาจไม่ทันได้เห็น แต่มันไม่ควรจะเยอะแบบนี้ไหม ไม่หรอกแสนดีมาบ่อยเลยกินเยอะก็แค่นั้น ความคิดในหัวของหญิงสาวกำลังต่อสู้กันไปมาจนเกิดความกลัวขึ้นมานิดๆ แต่ก็ต้องยอมแพ้เพราะขโมยที่ไหนจะเข้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 8 จูบแรก
"บะๆ ใบหน้าของคุณ ทำไมมันซีดเซียวขนาดนี้แถมยังมีเส้นเลือดปูดขึ้นตามใบหน้าของคุณอีก" ลินาพูดไม่เป็นภาษาพร้อมกับดันตัวเองถอยออกมาและลุกขึ้นยืนถอยกรูดจนไปชนผนังห้องนอน"อย่ากลัวข้าเลยลินา" เขาพูดในขณะที่ยังหลับตาเส้นเลือดที่ปูดขึ้นมาบนใบหน้าของเขาจึงค่อยๆ หายไป"คุณไม่สบายเหรอคะ สีหน้าดูไม่ดีเลย" หญิงสาวเดินขยับเข้ามายืนใกล้เขาเพื่อจะได้มองชายหนุ่มตรงหน้าให้ชัดขึ้น"อือ" เขาตอบสั้นๆ ในลำคอ"หนูจะออกไปเอายามาให้คุณ" ลินาเอ่ยด้วยท่าทางกังวล"ไม่ต้อง มันไม่หายหรอก เจ้านอนซะเถอะลินา""แล้วคุณเป็นใคร ผีเหรอ เทพ หรือว่าปีศาจล่ะ""เจ้าอย่ากวนใจข้านักเลย ข้าต้องการพักผ่อน""คุณก็ตอบหนูมาก่อนสิคะ ว่าคุณเป็นใครกันแน่เพราะถ้าคุณเป็นผีหนูจะได้เอาหมอผีมาไล่คุณ""เจ้ากล้าเหรอ" ชายหนุ่มที่นอนบนเตียงตะเบ็งเสียงดังลั่นจนหญิงสาวสะดุ้งเพราะเสียงที่น่าเกรงขามนั้นมันกังวานจนน่ากลัว"งั้นหนูไปนอนหน้าทีวีดีกว่า คุณนอนในนี้เถอะ" หญิงสาวจะเดินออกไปแต่ก็ถูกผู้ชายที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาดึงแขนของเธอให้ล้มตัวลงนอนไปพร้อมกับเขา"คุณกำลังทำให้หนูกลัว ปล่อยหนูเถอะ" ร่างใหญ่ได้ฟังดังนั้นจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองหญิงสาวอย่างพิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-16ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 9 เทพแห่งไฟกับคัมภีร์ที่หายไป
เช้าวันใหม่ลินาตื่นมาอีกทีก็สายตะวันโด่ง เธอรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและจัดการกิจวัตรประจำวันก่อนไปมหาวิทยาลัยอย่างเร่งรีบ เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่เพราะว่าเตียงของเธอถูกปาวกะยึดไปน่ะสิ เธอเลยต้องมานอนตรงโซฟานี้แทนเมื่อจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยเธอก็รีบวิ่งออกจากห้องเช่าไปขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ตรงหน้าปากซอยทันที"สาธุ ขอให้หนูไปทันสอบด้วยเถิด เพี้ยง" ลินายกมือไหว้ขึ้นท่วมหัว จนเธอนึกถึงคำพูดของปาวกะ"ไม่ค่ะ ไม่ต้องช่วยหนู หนูพูดเล่นค่ะ หนูไม่ได้อยากอายุสั้นขนาดนั้น" ถ้าเธอไปไม่ทันสอบนะ น่าดูเลย เพราะเมื่อคืนมัวแต่สนใจเรื่องของปาวกะนี่สิ เลยทำให้ลืมตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้"พี่อาร์มขับเร็วๆ หน่อยได้ไหม หนูสายแล้ว" ลินาตีไหล่พี่วินมอเตอร์ไซค์ดังป้าบ"จะรีบไปตายที่ไหนวะ แค่นี้พี่ก็บิดจนสุดแล้วเนี่ย" อาร์มวินมอเตอร์ไซค์ที่หล่อที่สุดในย่านนี้เปิดหมวกกันน็อกพูดกับร่างบางในทันที"หนูไปสอบน่ะสิ ขับเร็วๆ อีก ชักช้าจริงๆ" หญิงสาวนั่งลนลาน เพราะมันเลยเวลาเข้าห้องสอบมาเกือบสิบนาทีแล้ว"ใจเย็นๆ ไอ้ลินา อยากรถแหกโค้งตายหรือไง พี่เพิ่งจะยี่สิบเจ็ดเองนะเว้ย""ยี่สิบเจ็ดแล้วไง ตายไม่ได้หรือไงพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-17ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 10 แม่สื่อ
ครืดๆๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าเป้ของลินาสั่น"แสนดี" หญิงสาวเอ่ยรับโทรศัพท์เมื่อรู้ว่าคนที่อยู่ปลายสายคือเพื่อนสนิท'ลินา ทำไรอยู่''กำลังจะกลับเข้าห้อง แกมีอะไร''เอ่อ พี่อาร์มอยู่ที่คิววินไหม''ไม่รู้สิ ยังไม่เข้าไปในซอยเลย ทำไมเหรอ…' ลินาแกล้งแซวแสนดีเล่นๆ เพราะรู้ว่ายัยเพื่อนคนนี้ของเธอคลั่งรักพี่อาร์มสายโหดจะตาย'ถ้าพี่อาร์มอยู่ ฉันจะเข้าไปหาแกเดี๋ยวนี้เลย ซื้อของอร่อยๆ ไปด้วย' นั่นยัยเพื่อนคนนี้เอาของกินมาล่อเธออีกแล้ว"งั้นแกซื้อของอร่อยๆ มาเลยพี่อาร์มเตะบอลอยู่ที่สนามมาเร็วๆ เลยนะ" ลินายืนมองกลุ่มผู้ชายที่เตะบอลกันอยู่ในสนามอย่างสนุกสนานและหนึ่งในนั้นก็คืออาร์มที่เพื่อนสนิทอย่างแสนดีหมายปองไว้อยู่'จัดไปเลยแก ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ' พี่อาร์มชายหนุ่มรูปหล่อน่าจะยังคงไม่รู้ว่าแสนดีหน้าหมวยสุดสวยน่ะโคตรจะชอบพี่เขาเลย ถึงขนาดวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา แสนดีฝากลินาให้เอาดอกกุหลาบไปให้พี่อาร์มช่อเบ้อเริ่มเลยแถมยังไม่ให้บอกว่าเป็นแสนดีฝากมาให้ด้วย คงจะรู้สึกอายถ้าเขาไม่รักตอบ แต่ดูๆ ไปแล้ว อาร์มก็ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจแสนดีเลยสักนิด กลับพูดจาไพเราะเสนาะหูซึ่งต่างกับเธอมากที่เขามักจะพูดดุดันใส่ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 11 เทพขี้วีน
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ลินาสะดุ้งอีกครั้ง"ถ้าเจ้าไปเปิดประตูนั่น ข้าจะเผาคนที่มาเคาะทันที" ปาวกะนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงเก้าอี้ด้วยท่าทางสง่างามราวกับเทพบุตรมาจุติ"ลินาๆ อยู่ไหมวะ" เสียงของอาร์มที่ตะโกนเรียกเธออยู่หน้าห้องทำให้หญิงสาวต้องขานรับในทันที"อยู่ค่ะ พี่อาร์มมีอะไรหรือเปล่าคะ" ลินาตะโกนออกไป"พี่ซื้อข้าวมาฝาก เห็นซื้อแต่บะหมี่กิน จะประหยัดไปถึงไหนวะ" หญิงสาวจึงหันไปมองหน้าของปาวกะที่เชิดขึ้น แต่ยังจ้องมองเธออย่างเขม็งราวกับจะฆ่าเธอให้ตายด้วยสายตาคู่นั้นซะให้ได้"ทำไมจะเปิดประตูไม่ได้ล่ะคะ ก็พี่อาร์มคนรู้จักหนูเอง" เธอยืนพูดกับปาวกะที่ใส่ชุดสีดำทั้งชุด แต่พอเขาได้ฟังที่เธอพูดก็ทำให้มีไฟลุกโชนขึ้นจากดวงตาของเขาทันที"พี่อาร์ม…ไม่เป็นไรค่ะ หนูกินแล้วขอบคุณมากนะคะ" หญิงสาวตะโกนออกไปอีกเพื่อหวังให้คนที่อยู่หน้าประตูเดินกลับที่พักของตนเองไป"เฮ้ย อะไรวะ ซื้อมาฝากนะเนี่ย" พี่อาร์มนี่ก็พูดเพราะสุดๆ เลย ร่างบางจึงหันไปมองหน้าของปาวกะอีกครั้ง แต่เขากลับนั่งกระดิกเท้าแล้วผิวปากอย่างสบายใจด้วยท่าทางยียวนกวนประสาทแบบที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเทพจะทำเธอหัวร้อนได้ถึงเพียงนี้"พี่อาร์มเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19
บทล่าสุด
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 25 ลองเชิง
“มาเอาเสื้อที่ส่งซักครับ” ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงดังฟังชัด จนผู้ชายที่อยู่ในร้านนั่งหมุนเก้าอี้หันมา“มาแล้วเหรอ กำลังรออยู่พอดีเลย” น้ำเสียงที่ไพเราะแต่เย็นเข้ามาถึงในหัวใจและใบหน้าที่คุ้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน“น้องใช่เพื่อนเรย์ หรือเปล่าคะ จำพี่ได้ไหมคะที่น้องไปหาเรย์ที่บ้านวันนั้น” ลินายืนพูดกับผู้ชายที่ดูใจเย็นยิ้มแย้มเก่งไม่เหมือนกับผู้ชายที่อยู่ข้างๆ นี่“จำได้สิ น่ารักขนาดนี้ใครจะจำไม่ได้” เขายิ้มที่มุมปากหนึ่งครั้ง“ใครอ่ะ ลินาเพื่อนเรย์เหรอ ดูเหมือนว่าจะอายุมากกว่านะ” พี่อาร์มยืนพูดกอดอกหน้าตายียวนตามสไตส์ของเขา“ใช่ ผมอายุมากกว่าเรย์” แล้วเขาก็เดินไปหยิบชุดที่ใส่ไม้แขวนใส่ถุงคลุมอย่างดียื่นมาให้“อุ๊ย” ลินาร้องเมื่อมือของเขาจับมือของเธอในขณะที่ส่งถุงเสื้อมาให้ เขายังคงจับไม่ปล่อย จนอาร์มที่เห็นเหตุการณ์อยู่กระชากถุงออกมา หญิงสาวสะดุ้งเฮือก เพราะเมื่อกี้ใจของเธอเหมือนมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูกเหมือนกัน“กลับได้แล้วลินา” ชายหนุ่มหน้าเหวี่ยงลากหญิงสาวออกมาอย่างหัวร้อน“เพื่อนเรย์ จริงเหรอลินา” พี่อาร์มถาม“อือ วันนั้นเขาไปหาเรย์ที่บ้านน่ะ”“เรย์คบเพื่อนแปลกๆ แบบนี้เหรอ” เข
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 24 อยู่คนเดียว
“ลินาๆ ตื่นสิ มานอนทำอะไรตรงประตูเนี่ย” เสียงของเรย์ปลุกให้หญิงสาวลุกขึ้น“หือ” เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองน้องชายด้วยท่าทางงุนงง“เรย์ตกใจหมด คิดว่าลินาลื่นล้มหัวฟาดพื้นพอดูน้ำลายที่ไหลยืดแล้วก็เลยคิดว่าน่าจะนอนหลับมากกว่า” เขาหัวเราะคิกคักให้พี่สาวของตัวเอง หญิงสาวที่อยู่ในอาการงงอยู่ค่อยๆ คิดเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้“ปาวกะ” หญิงสาวหลุดพูดชื่อของชายที่เธอช่วยเขาไว้เมื่อคืน“อะไรปาวกะ ใครเหรอ” เรย์ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว“เปล่าๆ ไม่มีอะไรแกไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว” ร่างเล็กค่อยๆ ลุกขึ้น“แล้ววันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ” เรย์พูดขึ้นทำให้เธอนึกขึ้นได้ เพราะดูเหมือนว่าเธอยังอยู่ในอาการมึนงงอยู่“กี่โมงแล้วเนี่ย สายแล้วทำไมเพิ่งมาเรียกฉันห้ะ” เธอรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว“เดี๋ยวเรย์ไปส่งนะลินา”“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวให้พี่อาร์มไปส่ง”“พี่อาร์มกลับมาที่ไหนกันล่ะ” หญิงสาวได้ฟังจึงเลิกคิ้วขึ้นพร้อมพยักหน้ารับรู้ จริงสิ เขากลับบ้านไปแล้วเธอลืมสนิทเลยที่ทำงานของลินา“หวัดดี ลินา” อินคาร้องทักในขณะที่หญิงสาวกำลังเตรียมจัดฉากถ่ายแบบของเขาอยู่“หวัดดี อินคา” เธอหันไปยิ้มหวานสดใสให้เขาและไม่รู้ว่าเขา
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 23 ร่างกายที่เปลี่ยนไป
“คุณเป็นยังไงบ้าง ได้ยินหนูไหมคุณไปทำอะไรมาทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ” ลินาเขย่าชายหนุ่มที่นอนอยู่บนตักของตัวเอง“อ๊ากก เฮือกก” เสียงร้องของเขาที่ร้องด้วยความเจ็บปวดทำให้เธอต้องรีบบีบมือของเขาจนแน่น“หนาว ข้าหนาว” เขาบอกเสียงสั่นสะท้าน ก็แน่ล่ะเขาตัวเปียกโชกขนาดนี้แถมข้างนอกฝนยังตกตลอดอีก เธอค่อยๆ ถอดเสื้อที่เปียกของเขาออกแล้วดึงผ้าห่มที่อยู่ปลายเตียงมาคลุมตัวของเขาไว้แทน“ปาวกะ คุณเป็นยังไงบ้างหนูจะช่วยคุณได้ยังไงคะ” เมื่อกี้หญิงสาวเผลอเรียกเขาว่าปาวกะ ใช่ก่อนหน้านั้นเขาบอกว่าเขาคือปาวกะ แล้วอคิราห์ล่ะหรือว่าเขาจะมีฝาแฝด“ขอพรกับข้าสิ ลินา” หญิงสาวเบิกตากว้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบอกให้เธอขอพรเพราะที่ผ่านมาเขามักจะบ่นเรื่องที่เธอขอพรพร่ำเพรื่อกับเขาเสมอ“ได้ งั้นหนูขอให้คุณหายจากอาการบาดเจ็บนี้ด้วยเถิด”“ลินา ฟังข้านะเจ้าไม่สามารถขอพรจากข้า เพื่อช่วยตัวข้าได้ลองนึกดีๆ ว่าเจ้าต้องการสิ่งใด”“ทำไมคุณต้องมาให้หนูขอพรในเวลาแบบนี้ด้วยล่ะ สิ่งที่หนูต้องการมากที่สุดตอนนี้ คืออยากให้คุณหาย” หญิงสาวน้ำตาหยดแมะไปที่แก้มของเขาด้วยความสง
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 22 เพื่อนน้องชาย
ลินามาลองคิดดูว่าหลายวันมานี้เธอจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้นที่เธอจมน้ำที่สระสาธารณะนั่น หรืออาจจะเป็นตั้งแต่ที่เธอได้พบกับเขา ปาวกะ“เฮ้อ ช่วงนี้เป็นอะไรนะ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยนะลินา” เธอเดินบ่นอุบอิบแล้วทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟาและค่อยๆ หลับตาลงก๊อกๆ ก๊อกๆเสียงเคาะประตูอยู่หน้าห้องของหญิงสาว“เรย์ ไปเปิดประตูสิ เพื่อนมาแล้วมั้ง” ลินาตะโกนเรียกน้องชายที่อยู่ในห้องเล็กๆ แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับมา“เรย์ ไปเปิดประตูหน่อย” หญิงสาวตะโกนอีกครั้ง แต่ก็เงียบสงสัยจะหลับแล้วอะไรกันยังไม่ดึกสักหน่อย เธอดูเวลาที่โทรศัพท์ มันเพิ่งจะสามทุ่ม นี่เธอเผลอนั่งหลับไปตอนไหนกันหญิงสาวจึงลุกไปเปิดประตูเอง“สวัสดีครับ ผมเป็นเพื่อนของเรย์” ผู้ชายร่างสูง ผิวขาว ดูเป็นคนนิ่งๆ พูดกับลินาอยู่หน้าห้อง“อ๋อ เดี๋ยวเรียกเรย์ให้นะ เข้ามาก่อนสิสงสัยเรย์จะหลับอยู่” ลินาเดินงงๆ ไปหาน้องที่ห้อง พลางคิดว่าผู้ชายที่เป็นเพื่อนของเรย์ทำไมถึงมาคบกับน้องชายของเธอได้นะ เขาดูเป็นผู้ใหญ่มาก สุขุม ซึ่งต่างกับน้องชายของเธอที
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 21 เทพผู้เย็นชา
ณ ดินแดนที่ไม่เคยมืดมิดในยามกลางคืน“ปาวกะ เจ้าทำกับนางเกินไปไหม” ชายหนุ่มร่างสูงพูดขึ้น พลางมองไปที่ร่างของหญิงสาวที่มีแต่แผลพุพองไปทั่วร่าง ไม่เหลือหลงความงามไว้อยู่เลย“ข้าเตือนนางแล้ว ว่าอย่าเข้ามาใกล้ข้า” ปาวกะพูดก่อนจะเดินไปที่ร่างนอนแน่นิ่งนั่น และค่อยๆ กรีดข้อมือของตัวเองเพื่อให้เลือดของเขาหยดลงแก้วน้ำที่เขาถือไว้ แล้วประคองร่างที่เคยงดงามนั่นให้ลุกขึ้นนั่งลง ชายหนุ่มค่อยๆ เอียงแก้วที่มีน้ำสีฟ้าอยู่ครึ่งแก้วเข้าปากหญิงสาวไปทีละนิดๆ จนหมด“แล้วทำไมมนุษย์ผู้หญิงคนนั้นถึงโดนตัวของเจ้าได้ โดยที่ไม่เป็นอะไรเลย ทั้งๆ ที่นางเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้น” ชายหนุ่มรูปงามเพื่อนสนิทของปาวกะพูดขึ้น เมื่อเจ้าของเลือดสีฟ้าได้ฟังดังนั้นถึงกับชะงักมือแล้วหันไปมองไคในทันทีแต่เขายังไม่ทันจะตอบ หญิงสาวที่นอนอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาแล้วจับมือของปาวกะเอาไว้“ปาวกะ ท่านใจร้ายกับข้าเหลือเกิน” หญิงสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่ค่อยๆ เปิดปากพูดขึ้นแถมแผลที่พุพองตามตัวก็ค่อยๆ จางหายไปในทันที แต่ถ้าเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ถ้าโดนขนาดนี้แล้ว คงได้ไปยมโลกแล้ว“เจ้านอนพักเถอะ ไว้ข้าจะมาใหม่” ปาวกะค่อยๆ ประคองให้ไอรานอนลงกับเตียงตาม
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 20 ไฟที่เกิดจากเทพ
สามวันต่อมา ที่ร้านสะดวกซื้อ"ข้ามีเรื่องอยากให้เจ้าช่วย" ลินายืนสะดุ้งตกใจเมื่อเขามากระซิบที่ข้างใบหูของหญิงสาวในขณะที่เธอกำลังเปิดตู้แช่หยิบไอศกรีมออกมา"ตกใจหมด ทำไมต้องเดินมาเงียบๆ ด้วยคะ" ร่างเล็กขมวดคิ้วใส่เขา"เจ้าจะให้ข้า…เดินพังร้านเข้ามาหรือ…ลินา" คนบ้าพูดจายียวน นิสัยเหมือนมนุษย์เข้าไปทุกวัน"ข้าได้ยินที่เจ้าพูด" เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาว"วันนี้คุณดูหล่อดีนะ อ่ะนี่ หนูเลี้ยง" เธอพูดชมเขาพร้อมทั้งหยิบไอศกรีมใส่ไปในมือให้เขาหนึ่งแท่ง ทันทีที่ไอศกรีมอยู่ในมือของเขา"ละลายเลอะมือหมดเลย คุณนี่ไม่ระวังเลย" เธอรีบหยิบกระดาษทิชชู เช็ดไปที่มือหนาของเขาที่เปื้อนไอศกรีมรสช็อกโกแลตนั้นออกทันที"มือก็ไม่ได้ร้อนนี่คะ" หญิงสาวเงยหน้ามองเขาและสบตากับเขาที่กำลังจ้องมาที่ริมฝีปากของตัวเธอเองจนทำให้หญิงสาวรู้สึกประหม่า"ถ้าเจ้าต้องการ ข้าจะทำให้มันร้อนตอนนี้เลยก็ได้""โอ๊ย หนูไม่ได้บอกว่าต้องการสักหน่อย" ลินารีบสะบัดมือออกทันทีเมื่อรู้สึกว่ามือของเขาเริ่มร้อนขึ้นมาบ้างแล้ว"ข้าไม่ได้ตั้งใจ ทำไมข้าควบคุมอะไรไม่ได้เลย เจ้าต้องช่วยข้านะลินา" สายตาวิงวอนของเขานั้นกำลังขอร้องเธอให้เห็นใจ ซึ่
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนทึ่ 19 ช่วยด้วย
"ปาวกะ" หญิงสาวเรียกเขาเบาๆชายหนุ่มก้มมองใบหน้าของหญิงสาวในขณะที่ยังอุ้มเธอเดินขึ้นมาจากน้ำ"มีคนจมน้ำอยู่ คุณต้องลงไปช่วยเขา" เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแรงนั่น"เจ้าดูไม่ออกจริงๆ เหรอ ว่าเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับเจ้าหรือภูตผีที่อยู่ในน้ำนั่นอยู่แล้ว" เธอค่อยๆ ชะโงกหน้ามองไปยังจุดที่เห็นว่ามีคนจมน้ำโดยมองผ่านไหล่กว้างของชายหนุ่มลงไปในขณะที่เขากำลังอุ้มเธอขึ้นฝั่ง ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้หญิงสาวต้องโอบต้นคอของเขาจนแน่น มันน่าสะพรึงกลัวจนขนลุก ที่จู่ๆ ร่างสาวผมยาวเน่าเฟะนั้นก็เกิดไฟลุกท่วมตัวเสียงหวีดร้องดังลั่นไปทั่วสวนสาธารณะ"หนูกลัว" หญิงสาวบอกเขาเสียงสั่น"เจ้าก็เกือบได้เป็นตัวแทนตัวตายแล้วเหมือนกัน""ไม่ หนูยังไม่อยากตายค่ะ" เทพผู้สง่างามค่อยๆ วางหญิงสาวลงโดยที่สภาพของทั้งคู่เปียกโชกเธอเกือบตายแล้วจริงๆ ถ้าไม่ได้เขามาช่วยป่านนี้เธอคงจมน้ำตายไปแล้ว"ขอบคุณนะคะที่มาช่วยหนู ถึงหนูว่ายน้ำไม่เป็นแต่คุณก็ทำให้หนูลอยในน้ำได้นานขนาดนั้น" หญิงสาวยืนเอามือกอดตัวเองเพราะความหนาวจนตัวเธอสั่นไหว"ข้าไม่ได้ทำให้เจ้าลอยน้ำได้เลยลินา" เขาตอบเสียงเรียบพร้อมด้วยใบหน้าที่มีความสงสัย"จริงเหร
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 18 สระน้ำ
ที่ห้องเช่าของลินา"ลินา มัวทำอะไรอยู่ เดี๋ยวไปทำงานสายหรอก" เรย์เรียกพี่สาวที่อยู่ในห้องให้รีบออกมา"รู้แล้วๆ กำลังออกไปไง" ลินารีบหยิบรองเท้าส้นสูงใส่อย่างทุลักทุเล ก็เพราะไอ่น้องชายตัวแสบมันอาสาจะไปส่งที่บริษัทที่อินคาทำงาน ใช่แล้วเธอได้ทำงานที่บริษัทนั้นแล้ว บริษัทที่มีดาราแล้วอินคาก็คือหนึ่งในดาราที่กำลังจะโด่งดังนั้นเอง"จะรอดไหมวะไอ่ลินา พี่ว่าถ้าให้เรย์ขี่ไปส่ง มีหวังแหกโค้งตรงปากซอยนี่แหละไม่ได้ไปไหนไกลหรอก" พี่อาร์มพูดพร้อมส่ายหัวในขณะที่เรย์พยายามสตาร์ทมอ'ไซค์ด้วยเท้าไปหลายรอบแต่มันก็ยังไม่ติดสักที ทั้งที่ปุ่มสตาร์ทด้วยมือก็มี"แรงตกหรือไงวะเรย์" พี่อาร์มพูดพร้อมกับเดินมากดปุ่มสตาร์ทมือให้"โฮ้ พี่มีแบบสตาร์ทมือก็ไม่บอก" ลินากับอาร์มมองหน้ากัน จริงๆ เรย์แทบไม่เคยได้ขี่มอ'ไซค์เลยด้วยซ้ำ ที่บ้านก็มีรถยนต์แค่คันเดียว แถมจะไปไหน ก็ต้องนั่งรถประจำทางไป ไม่แปลกหรอกที่น้องมันไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้"เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง นายรออยู่นี่แหละ" พี่อาร์มจับแฮนด์รถพร้อมทั้งดันเรย์ให้ถอยออกไป"จะดีเหรอพี่ เกรงใจจังนี่อุตส่าห์ให้ผมยืมรถแล้วยังไปส่งอีก ถ้าใครได้เป็นแฟนพี่นะ โชคดีสุดๆ เลย" เรย์พูด
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 17 ดินแดนของเทพแห่งไฟ
ณ ดินแดนแห่งหนึ่งอันแสนไกลที่ไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถเข้าไปได้อากาศที่เย็นสบายในยามดึก ลมพัดพาเอากลิ่นหอมอ่อนๆ จากเกสรดอกไม้หอมตลบอบอวลไปทั่วอาณาเขตนั้น เหล่าผีเสื้อหลากสีบินตอมดอมดมเกสรดอกไม้กันอย่างร่าเริง ราวกับโลกใบนี้เป็นของพวกมัน ต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่มขจี ภูเขารายล้อมและถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ และมีหิมะเกาะอยู่ตามยอดไม้ ยอดใบหญ้า ความจริงเมืองนี้น่าจะหนาวเย็นยะเยือกมากกว่าถ้าหากว่าเมืองนี้อยู่ในโลกมนุษย์ เมืองที่สว่างไสวตลอดเวลาด้วยแสงจันทราทั้งกลางวันกลางคืนราวกับมีดวงอาทิตย์อีกดวง แต่หาได้เป็นอย่างนั้นไม่ เมืองนี้ไม่มีดวงอาทิตย์…ที่ใต้ร่มไม้ใหญ่นั่น มีต้นหญ้าถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งกำลังจะละลายสลายเป็นหยดน้ำลงบนพื้นดิน ต้นไม้ใหญ่ที่ชายผู้ทรงสง่าผ่าเผยยืนอยู่ใต้ต้นไม้นั้นกำลังจะเหี่ยวเฉาทำให้ชายผู้มาใหม่ร้องทักขึ้นในทันที"เฮ้...ปาวกะ" เสียงเรียกของชายหนุ่มที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดีส่งเสียงมาจากทางด้านหลัง ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของเขาทำท่าปากจู๋เชิงล้อเลียนแบบนั้นทำเอาปาวกะหัวเสียอยู่ไม่น้อยเมื่อได้เห็นท่าทางของเพื่อนสนิทหยอกล้อเขา"เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ข้าล้อเจ้าเล่นเท่านั้น ดูสิต้น
