บทที่ 694

สัมผัสอุ่นๆจากปลายนิ้วของหญิงวัยกลางคน ทำให้ซูหว่านรู้สึกไม่สบายตัว เธอหกคอกลับมาเล็กน้อย

"นายหญิงจิ..."

เธอเอ่ยเตือนด้วยเสียงเรียบ ทำให้เสิ่นเจียวหลินดึงสติกลับมา

"ขอโทษทีนะ ฉันลืมตัวไปหน่อย..."

หลังจากที่เธอกลับมาที่อังกฤษ ก็คิดอยู่นานสุดท้ายก็เอาชนะความหวาดกลัวต่อใบหน้านี้ได้ในที่สุด

ถึงยังไงลูกชายก็ตายไปแล้ว เวรกรรมที่เธอต้องได้รับ ยังไงมันก็ต้องมาถึงในสักวัน แล้วจะไปกลัวทำไม?

คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเจียวหลินก็ยกมุมปากขึ้นอย่างหมดหนทาง...

"คุณซู เธอรู้ไหม เธอหน้าตาเหมือนกับแม่ของเธอมาก"

เพราะเธอหน้าตาเหมือนแม่ของเธอ เสิ่นเจียวหลินถึงได้ตกใจขนาดนั้นตอนที่เห็นเธอครั้งแรก?

แต่ถ้าเทียบกับความตกใจแล้ว ซูหว่านรู้สึกว่า เมื่อเสิ่นเจียวหลินได้เห็นเธอ อีกฝ่ายดูหวาดกลัวซะมากกว่า...

เสิ่นเจียวหลินทำเรื่องอะไรไม่ดีกับแม่ของเธอหรือเปล่า ถึงได้กลัวเธอแบบนี้?

ขณะที่ซูหว่านกำลังสงสัยอย่างที่สุด เสิ่นเจียวหลินที่กำลังมองใบหน้าของเธอนั้น จู่ๆก็หัวเราะออกมาเบาๆ...

"ก่อนที่แม่ของเธอจะเสียโฉม เป็นคนสวยเหมือนกับเธอเลย น่าเสียดายนะ..."

เสิ่นเจียวหลินพูดถึงตรงนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ในแววตาเผยควา