เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 502
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 503
บางทีคงเป็นเพราะได้รับรู้ถึงอดีตของอลัน ซูหว่านจึงนอนไม่หลับเลยทั้งคืร เมื่อตื่นมาตอนเช้า ร่างกายก็เบลอไปหมด...เธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นดูนิดหน่อย ปกติเวลานี้ จี้ซือหานจะต้องโทรวิดีโอคอลมาหาเธอแล้ว แต่วันนี้กลับไม่มีเธอแอบรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย นิ้วมือวางลงบนแป้นพิมพ์ ปลุกความกล้ากดเบอร์โทรออกไป แต่อีกฝ่ายกลับไม่กดรับสาย...ซูหว่านวางโทรศัพท์ลง เลิกผ้าห่มออก ลุกขึ้นเดินไปยังริมหน้าต่างที่สูงจรดพื้น มองดวงอาทิตย์ที่โผล่พ้นออกมาจากมุมของหน้าต่าง แล้วค่อยๆเหม่อลอยเธอกับซานซานไปเยี่ยมอลันที่โรงพยาบาลเสร็จ ก็ไปเรียนที่ศูนย์ติว จากนั้นออกแบบที่ห้องหนังสือ แต่สุดท้ายจี้ซือหานก็ไม่ได้โทรมาเธอนอนแผ่อยู่บนเตียง กอดโทรศัพท์ จ้องกล่องแชทนิ่ง รอจนผ่านไปหนึ่งชั่วโมง จนผ่านไปคืนนึง แต่เขาก็ยังไม่โทรมา...ใกล้จะรุ่งสาง เธอฝืนร่างกายไม่ไหวจึงนอนหลับไป จากนั้นก็ฝันแปลกๆ...ภาพในนั้น เธอจำไม่ได้ชัดนัก แต่จำได้แค่ว่าใบหน้าเย็นชาของจี้ซือหาน เดินผ่านร่างของเธอไปเธอวิ่งตามไป คว้าแขนเสื้อของเขา แล้วขอโทษเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ "ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ..."เขาหยุดฝีเท้าลง ไม่ได้หันกลับมามองเธอ แต่กลับผลักมื
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 504
ดวงตาเรียวแดงก่ำของชายหนุ่ม จ้องใบหน้าของเธอนิ่ง"หว่านหว่าน ชีวิตนี้เธอจะไม่ผิดหวัง และตลอดไป"เขาจับคางของเธอขึ้น จุมพิตอันหอมหวานก็ประทับลงบนริมฝีปาก คิ้ว แก้ม คางของเธอ...เขาจูบทุกส่วนของร่างกายเธออย่างนุ่มนวล และถนุถนอม ราวกับกำลังจูบสิ่งล้ำค่าที่สุดในโลก...เขากอดเธอแน่น ขณะที่ความรักเอ่อล้นมาจนถึงขีดสุด เขาก็โน้มตัวมาใกล้ใบหูของเธอ กัดติ่งหู เสียงแหบพร่าพูดขึ้นว่า "ซูหว่าน ฉันรักเธอ"จากใจเต้นสู่รักที่ล้นหัวใจ สิบปี ไม่ใช่ตัวเลขที่ยาวนาน แต่กลับใช้ความกล้าหาญทั้งหมดที่มี เพื่อรัก และไล่ตามเธอ...หลังจากที่ซูหว่านเปิดใจ และยอมรับเขาอีกครั้ง ก็สัมผัสได้ถึงความรักอย่างสุดขั้วหัวใจ ความรักที่เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว...ค่ำคืนนี้ของพวกเขา ได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อน นั่นคือความอุ่นใจจากการมีอยู่ซึ่งมาจากความรักที่ทั้งสองคนมีให้กัน...ขณะที่ซูหว่านฝืนร่างกายไม่ไหว ใกล้จะหลับไป ชายหนุ่มก็กล่อมเธออย่างไม่หยุดพัก "หว่านหว่าน ลองอีกสักสองสามครั้งนะ ได้ไหม?"เธอตอบกลับ "ไม่ได้" แล้วผลักเขาออก จากนั้นหมุนตัว กอดหมอนของเขาแล้วสลบไป...ต่อให้ยังอยากจะได้เธออยู่ จี้ซือ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 505
ซูหว่านถูกเขาล่อลวงเข้า เชื่อในมารยาของเขาอย่างจัง ถึงคิดว่าเขาจะพาเธอไปดูของจริงๆจังๆ...เขากุมมือของเธอ ให้เธอสัมผัสจุดที่กำลังเร่าร้อน น้ำเสียงแหบพร่ากระเส่า ลูบไล้ซอกคอของเธอ"น่าดูไหม?"เมื่อกี้เขาหูแดงฉ่า แต่ตอนนี้เป็นตาของซูหว่าน ที่แดงจนจำสีเดิมไม่ได้แล้ว"ไม่ ไม่น่าดู..."มุมปากของเขายกขึ้น แฝงรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม "งั้น...ใช้การดีไหม?"ซูหว่านกุมใบหน้าที่แดงก่ำ แหงนหน้าถลึงตาใส่จี้ซือหาน แต่กลับสบตาเข้ากับดวงตาเรียวคมเป็นประกายคู่นั้นข้างในนั้นมีแต่เงาและใบหน้าของเธอ ความรู้สึกอบอุ่นได้มาถึง เหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิที่พัดผ่านหลายหมื่นไมล์ ที่ทําให้ลุ่มหลงได้อย่างง่ายดายและไม่อาจถอนตัวบนใบหน้างดงามนั้น มีรอยยิ้มบางๆค่อยๆกว้างมากขึ้น จนคิ้วตาเรียวสวยยกเป็นเส้นโค้ง งดงามจนไร้ที่ติซูหว่านจ้องใบหน้าสูงศักดิ์ที่ไม่อาจเอื้อมนั้น ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นคนเดียวกับผู้ชายที่พูดจา "สองแง่สองง่าม" ข้างใบหู...เธอดึงสายตาที่มองเขากลับมา อยากจะปล่อยมือออก แต่เขากลับออกแรงกดเอาไว้"หว่านหว่าน ครั้งนี้ ควรทำให้ฉันได้แล้วมั้ง?"ในเรื่องแบบนี้ ซูหว่านมักจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเสมอ ครั้งนี
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 506
ซานซานคาดเดาได้ว่านายน้อยเพลย์บอยสุดเลื่องชื่ออย่างจี้เหลียงชวน สักวันนึงจะต้องเลิกกันอันเหยียน เพียงแต่ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้เธอไม่ได้ตกใจอะไรกับเรื่องนี้นัก "นายอกหักแล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน"เธอไม่ได้ทำให้เขาอกหักสักหน่อย มาหาเธอทำไม แปลกคน!จี้เหลียงชวนลุกขึ้น เดินโซเซขึ้นหน้ามาหาซานซานอย่างไม่มั่นคงซานซานได้กลิ่นเหล้าหึ่ง ก็ขมวดคิ้วอุดจมูก "อยู่ห่างๆฉันหน่อย เหม็นชะมัด"แต่จี้เหลียงชวนกลับไม่ เขายกมือขึ้นวางลงเหนือศีรษะเธอ ล้อมตัวเธอไว้ในอ้อมอกเขาซุกหน้าลงกับซอกคอของซานซานหมือนเด็กน้อย "ต้องโทษพี่นั่นแหละ ที่ทำให้ผมกับอันเหยียนเลิกกัน"ซานซานกรอกตาขึ้นบน "ฉันว่านายดื่มเยอะเกินไป ไม่มีที่ให้อ้วก เลยตั้งใจเอาฉันเป็นกระโถน ทำให้ฉันสะอิดสะเอียนล่ะสิ"ซานซานยกเล็บแหลมคมขึ้น เล็งไปที่ขมับ แล้วออกแรงหยิก ศีรษะของเขารีบไถลลงจากไหล่ทันทีซานซานใช้โอกาสนี้ผลักเขาออก จี้เหลียงชวนที่เมาเละไม่เป็นท่า โดนเธอผลักทีเดียว ร่างกายที่ไม่มั่นคงอยู่แล้วก็เซลงไปบนพื้นได้ยินแค่เสียง "ตุ้บ" ท้ายทอยของเขา ก็กระแทกเข้ากับขอบกระถางต้นไม้ที่อยู่หน้าประตูวิลล่าตามมาด้วยเสียงกระเบื้องที่กระแทกลงพื้
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 507
ซานซานส่ายหน้าอย่างแน่วแน่ "สามวันนั้น นายดูถูกฉันไว้ยังไงบ้าง ฉันไม่มีวันลืมหรอก กลับไปซะ"ซานซานทิ้งประโยคนั้น ก็หมุนตัวเดินขึ้นด้านบน โดยไม่หันกลับมามองอีก ราวกับไม่ได้สนใจไยดีอะไรจี้เหลียงชวนจี้เหลียงชวนมองแผ่นหลังสง่างามนั่น หัวใจก็เหมือนถูกของอะไรทับเอาไว้ รู้สึกชา และปวดนิดหน่อยทั้งๆที่อาศัยข้ออ้างจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ และอาศัยว่าอยู่ในบ้านของเธอ และจะพูดจาที่ไม่เหมาะสมและหน้าอายยังไงก็ได้แต่ไม่รู้ว่าทำไม คำว่า "ผมขอโทษ ผมไม่ควรทำแบบนั้นกับพี่" กลับพูดไม่ออก...ณ คฤหาสน์ตระกูลจี้ หลังจากที่ทั้งสองคนรับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว จี้ซือหานจูงมือของเธอมายังสวนดอกไม้...สวนดอกไม้ที่เคยเต็มไปด้วยดอกไม้หลากหลายชนิด เวลานี้เหลือเพียงดอกกุหลาบPink O'Hara กลิ่นหอมคล้ายลิ้นจี่ ซึมซาบเข้าไปในจมูกซูหว่านสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ มองสวนดอกไม้ที่เป็นเหมือนทะเลดอกไม้สีชมพูไกลสุดลูกหูลูกตา ล้อมรอบด้วยไฟบนท้องถนนที่ส่องแสงราวกับดวงดาว เธอก็หยุดหายใจไปชั่วขณะชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ข้างกาย ยกมือขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ "ที่นี่น่าดูกว่าข้อความใช่ไหม?"ซูหว่านได้ยินคำนั้น จู่ๆก็รู้สึกว่าบรรยากาศโรแมนติก
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 508
ซูหว่านปล่อยมือที่กำกระโปรงออก แล้วพูดกับเขา "ให้ฉันคิดหน่อย"ในแววตาของจี้ซือหานเริ่มกระวนกระวายมากขึ้น "ต้องคิดนานแค่ไหน?"ซูหว่านค่อยๆก้มสายตาลงต่ำ มองท้องน้อยของตัวเอง...เขาไม่สนใจที่เธอเคยจดทะเบียนสมรส ส่วนความแตกต่างทางสถานะ ก็สามารถใช้ความพยายามค่อยๆขยับขึ้นมาได้ มีเพียงเรื่องลูก...ตระกูลที่ยิ่งใหญ่ทรงอำนาจขนาดนั้น ในฐานะที่เป็นผู้ครอบครองอำนาจของตระกูลจี้ จะไม่มีลูกได้ยังไง?ตอนนี้ยังไม่พูดถึงว่าสื่อทั่วโลกจะวิจารณ์กันว่ายังไง แต่พวกผู้ใหญ่ในตระกูลจี้ ยอมรับได้ยากแน่ๆซูหว่านครุ่นคิดหนัก ก็ไม่กล้าตอบตรงๆ แต่หลังจากเงียบไปสักครู่ ก็ตอบเสียงนุ่มว่า "ประมาณครึ่งเดือน"อลันบอกว่ากินยาปรับร่างกายไปแล้วก็ลองได้ สองวันมานี้ก็ทำไปหลายครั้ง ลองดูว่าหลังจากนี้ครึ่งเดือนจะท้องหรือเปล่าจี้ซือหานรู้ดีว่าหากปล่อยไว้นานอะไรก็อาจจะเปลี่ยนแปลงได้ จึงจับคางของเธอ แล้วพูดอย่างเผด็จการ "ไม่ได้ นานเกินไป"ซูหว่านจ้องดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักที่มีต่อเธออย่างเหลือล้น ก็เอ่ยคำปฏิเสธไม่ลง จึงลดระยะเวลาแทน "ถ้างั้นสิบวัน"จี้ซือหานเอียงศีรษะ เส้นผมที่ลดลงมาปรกตรงหน้าผาก ลมกลางคืนพัดผ่านเข้า
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 509
ซูหว่านกอดหนังสือภาษาฝรั่งเศส ออกมาจากศูนย์ติว ก็เห็นคนสวมสูทผูกไทด์กลุ่มนึง เดินมาหาเธอจี้ซือหานกำชับเอาไว้ว่า เมื่อเธอเลิกเรียนแล้วจะส่งบอดี้การ์ดมารับเธอกลับบ้าน ซูหว่านจึงเข้าใจว่าเป็นคนของจี้ซือหานเธอยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่ได้เดินหนี แต่กลับเห็นชายที่มีรอยมีดที่เป็นหัวหน้า เดินมาตรงหน้าเธอ จากนั้นเผยสีหน้าที่ไม่เป็นมิตรออกมา"คุณซู คุณรู้จักคุณเย่ใช่ไหม?"เมื่อได้ยินชื่อคุณเย่ หัวใจของซูหว่านก็บีบตัวทันที มือที่กอดหนังสือภาษาฝรั่งเศสก็สั่นตามไปด้วยก่อนหน้านี้จี้ซือหานเคยบอกว่า ตัวตนคุณเย่ หากถูกเปิดเผยออกไป ก็จะมีอันตรายถึงชีวิต ผู้ชายคนนี้รู้จักคุณเย่ได้ยังไง?เธอกำมือแน่น บังคับตัวเองให้สงบนิ่ง แล้วจงใจแสดงสีหน้าตื่นตระหนก "นายเป็นใคร รู้จักชื่อของฉันได้ยังไง?"แน่นอนว่าผู้ชายคนนั้นไม่มีทางบอกซูหว่าน ว่าเขาเป็นใคร และมีสถานะอะไร แค่พูดเสียงเย็นว่า "แค่ตอบผมมา รู้จักหรือเปล่า"ในใจของซูหว่านโหวงจนถึงขีดสุด แต่ใบหน้ากลับแสร้งว่าไม่รู้สึกอะไร "ทีนายยังไม่ตอบคำถามของฉัน ทำไมฉันต้องตอบนาย?"ผู้ชายคนนั้นเห็นว่าเหมือนเธอจะพัวพันด้วยยาก ในแววตาก็เผยความรำคาญ "ก่อนหน้านี้คุณเคย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 510
ชายหนุ่มที่อยู่ในเมืองหลวงที่ห่างออกไป เห็นข่าวนี้ ใบหน้าที่ซีดก็ค่อยๆขาวจนไม่เห็นเส้นเลือดเธอไม่ได้อยู่หน้าตรง แต่แผ่นหลังนั่น เป็นคนที่เขาฝังลึกไว้ในกระดูกจนไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิตน่าจะอีกไม่นาน อีกไม่นานก็คงได้ยินข่าวที่เธอกับเขาแต่งงานกันแล้วสินะ...ชายหนุ่มที่ถูกคุมขังในสนามหญ้าด้วยรถเข็น แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีฟ้าและเมฆสีขาวนอกรั้วแสงอาทิตย์ที่สดใสและอบอุ่นขนาดนั้น แต่ทำไมเขาถึงได้รู้สึกหนาว...ความหนาวเย็นนั้นเปรียบเสมือนเถาวัลย์ที่พันรอบตัวเขา ทำให้เขาไม่สงบสุขตลอดทั้งคืน...กู้เจ๋อและเสี่ยวโยวที่อยู่ด้านหลัง สบตากันแวบนึง จากนั้นไปเอาผ้าห่มมาคลุมลงบนขาให้เขา"ประธานกู้ ให้พวกเราไปหาเธอไหมครับ?"เขาได้ยินดังนั้น ก็ยกยิ้มมุมปากอ่อนโยน มองทั้งสองคน ด้วยออร่าบริสุทธิ์ของเด็กหนุ่ม"ไม่ว่าใครก็ห้ามไปรบกวนเธอ..."ชีวิตนี้ ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือตาย ก็ห้ามบอกเธอ ให้เธอได้ใช้ชีวิตดีๆ อยู่กับคนที่เธอรักที่สุดไปเถอะซูหว่านตื่นจากความฝัน มองจี้ซือหานที่อยู่ข้างกายอย่างมึนงง เห็นเขานั่งอยู่บนหัวเตียง มือนึงนวดขมับอยู่อาการมึนงงหายไป จึงถามด้วยความกังวล "ก็กินยาแก้ไมเกรนตรงเวลา
บทล่าสุด
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 715
ช่างเสื้อหยิบชุดเจ้าสาวชุดนั้นลงมา เมื่อสัมผัสโดนเนื้อผ้าและเพชรที่ประดับอยู่ด้านบน ก็อึ้งไปชุดแต่งงานชุดนี้เต็มไปด้วยผ้ากอซสีอ่อนหลายชั้น ประดับด้วยดอกกุหลาบและเพชรที่ทอจากผ้าซาตินเนื้อนุ่ม ตัวชุดเป็นสีขาวคริสตัลเรียบง่ายและวิจิตรงดงามด้วยเพชรที่ถูกเย็บเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ส่องประกายด้วยเสน่ห์อันงดงามและสง่างามจนน่าทึ่งถ้าดูไม่ผิด หากอ่านไม่ผิด นี่คือชุดแต่งงานเพียงชุดเดียวในโลกที่ถูกออกแบบโดยดีไซน์เนอร์ชุดแต่งงานชื่อดังระดับโลกหลายปีก่อน ชุดเจ้าสาวชุดนี้ถูกเก็บเอาไว้ในห้องนิทรรศการที่ต่างประเทศ แต่ต่อมาได้ยินว่าถูกคนซื้อไปในราคาสูงลิ่วคิดไม่ถึงว่าคนที่ซื้อชุดเจ้าสาวไป จะเป็นท่านประธานของกลุ่มบริษัทจี้ ถ้าไม่ได้รักอีกฝ่ายจริง จะยอมจ่ายหนักขนาดนี้ได้ยังไง?ที่สำคัญอีกชุดนึงที่อยู่ในตู้ ราคาก็ไม่ธรรมดา ดูก็รู้ว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ด เดาว่าก็น่าจะมีแค่ชุดเดียว ไม่ซ้ำใคร"คุณนายจี้ ท่าทางคุณผู้ชายจะรักคุณมากเลยนะคะ..."ซูหว่านได้ยินคำพูดของช่างเสื้อ ก็พยักหน้าอย่างไม่ปิดบังผู้ชายคนนั้นรักเธอมาก รักจนยอมมอบทุกอย่างให้กับเธอ รักจนยอมตายไปพร้อมกับเธอเธอคิดว่าชีวิตที่เหลืออยู่หล
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 714
ซูหว่านพยักหน้าด้วยความเข้าใจ "ก็ได้ค่ะ ฉันเอาตามที่คุณพูด ตอนนี้ถ้าคุณไม่ขึ้นเครื่องบิน ก็ต้องขึ้นรถพยาบาลก่อน..."ถ้ายังไม่ห้ามเลือดอีก เขาจะทนไม่ไหวเอา จี้ซือหานเห็นว่าเธอเป็นห่วงเขา ถึงได้จับมือเธอขึ้นเครื่องบินอย่างว่าง่ายคืนนี้ ซูหว่านเฝ้าอยู่ข้างกายจี้ซือหาน รอหมอห้ามเลือด เย็บแผล เปลี่ยนยาให้เขาเสร็จ เธอถึงได้โล่งใจเมื่อเห็นว่าฟ้าเริ่มสาง ซูหว่านก็รู้สึกว่าไม่น่าจะจัดงานแต่งได้ จึงเอ่ยข้อเสนอกับเขา "หรือเลื่อนออกไปวันนึงไหม"ชายหนุ่มที่ถือผ้าขนหนูช่วยเช็ดผมให้เธอ พูดด้วยความแน่วแน่ "ไม่ได้ ยังไงวันนี้ก็ต้องจัดงานแต่ง!"ซูหว่านที่เพิ่งแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ อุงไอน้ำร้อนๆในมือ หันกลับไปมองเขา "แต่แผลของคุณ..."จี้ซือหานพูดอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น "ต่อให้แผลจะใหญ่กว่านี้ ก็ไม่สำคัญเท่ากับการจัดงานแต่ง"ซูหว่านยังอยากพูดอะไรอีก แต่จี้ซือหานหยิบไดร์ขึ้นมาเป่าผมให้เธอจากนั้น ขับรถไปส่งเธอที่วิลล่าของซานซานด้วยตัวเอง โดยไม่สนคำทัดท้านของเธอ"สิบเอ็ดโมง ฉันจะพาคนของตระกูลจี้ มารับเธอ"กำหนดการณ์เดิมคือสิบโมง แต่กลัวว่าเธอจะเหนื่อยเกินไป อยากให้เธอพักผ่อนกว่านี้อีกหน่อย ชาย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 713
จี้ซือหานกอดเธอ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกายของเธอ หัวใจที่เจ็บปวดจนชา ก็ค่อยๆสงบลงเขาคลายซูหว่านออก เห็นร่างกายของเธอเปียกปอนไปทั้งตัว ทั้งยังสั่นระริกด้วยความหนาวเหน็บ หัวใจก็เจ็บแปล๊บขึ้นมาอีก"คนที่ควรพูดขอโทษคือฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้""คุณพูดอะไรโง่ๆ เราเป็นสามีภรรยากัน ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ก็ต้องรับผิดชอบร่วมกันสิ"ซูหว่านพูดจบ ก้มหน้าลงมองมือตัวเองแวบนึง เมื่อเห็นเลือดที่เลอะเต็มมือ ใบหน้าก็ซีดไปทันที"แผลที่หลังของคุณฉีกแล้ว รีบขึ้นรถพยาบาลเถอะ..."เมื่อกี้เธอนึกว่าเป็นน้ำทะเล ไม่คิดว่าทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเลือด แผลที่หลังจะต้องฉีกออกแล้วแน่ๆ!ซูหว่านควงแขนของเขาได้ ก็เตรียมจะเดินไปยังทิศทางของรถพยาบาล ทว่าจี้ซือหานกลับดึงเธอกลับมา"หว่านหว่าน แผลแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก"เขาพูดจบ ก็มองเจียงโม่ที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลแวบนึง"จับตัวเธอ แล้วค่อยแจ้งคุณเจียง ให้เขามาไถ่ตัวด้วยตัวเอง ไม่งั้นก็ปลดชีวิตเธอซะ!"คำพูดนั้นเขาพูดกับซูชิง ซูชิงรีบรับคำสั่งทันที "ครับ ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!"เจียงโม่ที่คาดเดาได้ตั้งแต่แรกว่าคุณเย่ไม่มีทางปล่อยเธอ เห็นซ
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 712
ซูหว่านครุ่นคิด ก่อนจะถามเขา "คุณแซ่ชู งั้นคุณรู้จัก..."ชูยีไหม?ยังไม่ทันจะได้เอ่ยคำนี้ออกไป ก็ถูกชูจิ่นเหยียนตัดบท "ผมจะส่งคุณกลับไป"ซูหว่านได้ยินดังนั้น ก็กลืนคำพูดลงไป ขมวดคิ้วมองเขา "ลำบากแทบตายกว่าฉันจะหนีออกมาได้ จะส่งกลับไปทำไม?"ชูจิ่นเหยียนกรอกตาใส่เธออย่างหมดคำพูด "ผมหมายความว่า จะส่งคุณกลับบ้าน..."ซูหว่านจึงได้พยักหน้า ลุกขึ้นจากหาดทราย เธอต้องรีบกลับไปบอกจี้ซือหาน...ว่าเธอหนีออกมาแล้ว เธอปลอดภัย เธอไม่ได้กลายเป็นภาระของเขา และเขาก็ไม่ต้องถูกแบล็กเมล์อีกหลังจากที่เธอขึ้นฝั่งมากับชูจิ่นเหยียน ก็เห็นรถพยาบาลคันแล้วคันเล่าขับตรงไปยังบีชคลับอย่างรวดเร็วฝีเท้าของเธอชะงัก ช้อนสายตามองไปยังชายหาดที่อยู่ห่างไกล มองเห็นร่างมนุษย์ไม่ชัด เห็นแต่เรือลำเล็กลำใหญ่แล่นลงทะเลทีละลำซูหว่านทอดสายตาลงต่ำครุ่นคิดอยู่สักครู่ เอาแต่รู้สึกว่าเจียงโม่ไม่น่าจะส่งคนจำนวนมากขนาดนั้นมาตามหาและช่วยชีวิตเธอ หรือว่าจี้ซือหานมาแล้ว?ถ้าจี้ซือหานมาถึงแล้ว รู้ว่าเธอกระโดดลงทะเล เกรงว่าจะทำให้เขาตกใจมาก เพราะคิดมาถึงตรงนี้ซูหว่านก็เปลี่ยนความคิด"เราไปดูตรงนู้นหน่อยเถอะ?"ไปดูแปบนึง ถ้าจี้
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 711
ซูหว่านที่พยายามหนีถึงสามครั้งแต่ก็ถูกจับกลับมาได้ทุกครั้ง หันกลับมามองเจียงโม่ที่เดินตามหลังเป็นระยะๆเธอเห็นเอาแต่รับโทรศัพท์ตลอดเวลา ราวกับกำลังปรึกษาเรื่องอะไรอยู่ เพราะระยะค่อนข้างห่าง จึงได้ยินไม่ชัด แต่บางครั้งก็จะได้ยินแค่ชื่อของจี้ซือหานเธอไม่รู้ว่าจี้ซือหานรับปากหรือไม่ แล้วก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง รู้แค่ว่าตัวเองจะกลายเป็นภาระของจี้ซือหานไม่ได้เธอมองไปยังผืนน้ำทะเลที่สาดเป็นคลื่นดุเดือด หลังจากมองอยู่หลายอึดใจ ก็กระโดดเข้าไปในทะเลโดยไม่ลังเล...เธอเคยพูดว่าถ้าหากมีใครเอาตัวเธอเพื่อไปข่มขู่จี้ซือหาน ถ้างั้นเธอก็จะไม่ยอมกลายเป็นตัวถ่วงของเขาเด็ดขาดเจียงโม่ที่กำลังเกลี้ยกล่อมพ่อบุญธรรมว่าอย่าแบล็กเมลล์จี้ซือหานอีก ได้เห็นภาพช็อตนั้น ก็ตกใจจนหน้าซีดในทันที"ซูหว่าน!"เธอกรีดร้องออกมาทีนึง โยนโทรศัพท์แล้วพุ่งลงไปในทะเลเพื่อช่วยชีวิต ทว่าถูกร่างใครบางคนพุ่งตัดหน้าเข้ามาก่อน...เสียงกระโดดลงทะเลดัง "ตู้ม" ของชูจิ่นเหยียน ว่ายเข้าไปหาร่างเล็กบางที่พุ่งเข้าไปในคลื่นทะเลด้วยความแข็งขันเจียงโม่ที่อยู่บนชายหาด ตอนแรกยังพอจะเห็นร่างของทั้งสองคนลอยอยู่เหนือผิวน
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 710
ฝีเท้าของซูหว่านชะงักไปทันทีเธออยากจะหันกลับไปโต้ตอบเขาสักสองสามประโยค แต่ก็กลัวจะเสียเวลา จึงไม่ได้สนใจอีกฝ่าย แต่ผลักประตูห้องน้ำหญิงด้วยความรวดเร็วหลังจากที่เธอเข้าไปแล้ว ก็เดินสำรวจห้องน้ำรอบนึง เมื่อเห็นว่าด้านข้างมีหน้าต่างบานเล็ก ก็รีบเดินเข้าไปแล้วเปิดออกข้างนอกเป็นถนนหลวง แค่ปีนออกจากตรงนี้ไป ก็จะสามารถเดินไปถึงถนนหลวงได้ และโอกาสที่จะหนีรอดก็สูงมากทีเดียวเธอเองก็ขี้เกียจมานั่งคิดว่าหลังจากเดินไปถนนหลวงแล้วจะกลับไปยังไง จึงพับแขนเสื้อขึ้น แล้วปีนไปยังขอบหน้าต่างสูงชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนถนนหลวง เขางอขาข้างหนึ่งขึ้น มือข้างหนึ่งทาบบนเข่า กำลังสูบบุหรี่ไปพร้อมกับที่มองดูเธอปีนออกไปนอกหน้าต่างพิลึกคน!ถ้าอยากจะออก ก็เดินผ่านคลับ ออกจากมาประตูหลัก หรือไม่ก็ข้ามชายหาดมาก็ได้แล้ว ทำไมต้องปีนหน้าต่าง?"นี่!"เขาแหกปากคำนึง ทำเอาซูหว่านตกใจจนตกลงมาจากบนขอบหน้าต่าง...ซูหว่านล้มลงอย่างแรง เธอหน้าบูดบึ้งเนื่องจากความเจ็บปวด โชคดีที่ด้านล่างเต็มไปด้วยทราย ไม่อย่างนั้นคงได้กระดูกหักเธอตะเกียกตะกายขึ้นมาจากพื้น จ้องผู้ชายที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนถนนหลวงตาเขม็ง "นายเป็นโรคหรือไง
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 709
เจียงโม่ไม่หลงกล ซูหว่านจึงใช้เล่นแง่ในทางความรู้สึกแทน"คุณหนูเจียง คุณก็รู้ว่าคนที่จี้ซือหานแคร์ มีแต่ฉันมาโดยตลอด""คุณกักตัวเพื่อนของฉันไม่ยอมปล่อย ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่ ทำไมต้องให้คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่มารับเคราะห์ด้วยล่ะ?"เจียงโม่จ้องดวงตาใสบริสุทธิ์ของซูหว่านนานอยู่สักพัก จากนั้นก็โบกมือ "ช่างเถอะ แค่คุณอยู่ก็พอแล้วล่ะ"เธอส่งคนไปโทรศัพท์ หลังจากที่เห็นอีกฝ่ายวางสาย ก็หันมาพยักหน้าให้เธอ แล้วจึงอธิบายให้ซูหว่านฟัง"เพื่อนของคุณไม่รู้ว่าตัวเองถูกลักพาตัว ฉันก็แค่ส่งคนไปก่อกวนพวกเขานิดหน่อย หลังจากที่คุณกลับไป อย่าพูดถึงเรื่องนี้ก็แล้วกัน"สรุปว่าที่ซานซานออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า ที่อลันกับซีอี้ไม่ได้มาที่วิลล่า ไม่ใช่เพราะถูกลักพาตัว แต่ถูกคนของเจียงโม่สร้างสถานการณ์แต่ว่า ฟังจากความหมายของเจียงโม่ ถ้าเธอไม่มาล่ะก็ คตที่สร้างสถานการณ์กลุ่มนั้น จะต้องลงมือกับพวกซานซานเป็นแน่...เพียงแต่เพราะเจียงโม่คำนึงถึงจี้ซือหานหรือเธอ ถึงได้เลือกใช้วิธีนุ่มนวล ไม่งั้นลักพาตัวไปเลยก็จะง่ายกว่า...แต่ไม่ว่าคนที่เจียงโม่คำนึงเป็นใคร หรือไม่ว่าจะคิดยังไง มันก็ไม่สำคัญทั้งนั้น
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 708
ซูหว่านฟังเข้าใจความหมายที่แฝงในคำพูดของเจียงโม่ ก็ถามเธอว่า "ฉันขอกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้ไหม?"เจียงโม่อ่านความคิดของเธอออกทันที "คุณซู คิดถึงสถานการณ์ของเพื่อนคุณให้มากหน่อยก็ดีค่ะ"ความหมายอีกอย่างก็คือ มีชีวิตของเพื่อนเธออยู่ในกำมือ ถึงเธอจะใช้ข้ออ้างไปบอกบอดี้การ์ด หรือแหกปากร้องตะโกนก็ไม่มีประโยชน์ซูหว่านครุ่นคิด ปล่อยมือที่ประคองประตูรถมาตลอดลง ไพล่ไว้ด้านหลัง ทำสัญลักษณ์ให้กับบอดี้การ์ดหลังจากที่เธอส่งสัญญาณมือโดยเงียบเชียบเสร็จ ก็เปิดประตูรถ แล้วเข้าไปนั่งข้างในเห็นเธอขึ้นรถมาแต่โดยดี เจียงโม่ก็เขี่ยซิก้าร์ในมือจนมอด จากนั้นสตาร์ทรถ...ตอนที่เธอเหยียบคันเร่ง มองกระจกมองหลังแวบนึง บอดี้การ์ดกลุ่มนั้นตามมาดังคาดเจียงโม่ดึงสายตากลับ เหยียบคันเร่งจนมิด เลี้ยวผ่านไปไม่กี่โค้งก็สลัดบอดี้การ์ดสำเร็จถึงยังไงก็เป็นถึงระดับหัวหน้าของทีมย่อยในS การที่เจียงโม่สลัดบอดี้การ์ดทิ้งได้ ก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมากซูหว่านกำเข็มขัดนิรภัยแน่นถึงไม่โดนสะบัดออกจากรถไป ทว่าความรู้สึกพะอืดพะอมในท้องกลับทำให้เธออยากอ้วกเธอกุมหน้าอกที่เต้นระรัว อดกลั้นความรู้สึกสะอิดสะเอียนไว้ มองไปย
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว บทที่ 707
นิ้วของเจียงโม่ที่คีบซิการ์ เคาะขี้เถ้าเบาๆ"คุณซู มีใครเค้าพาสามีไปร่วมปาร์ตี้คนโสดกันบ้าง?"การที่เจียงโม่จะปฏิเสธ เป็นสิ่งที่คาดเดาไว้ได้อยู่แล้ว เพียงแต่ทำไมล่ะ?ที่เจียงโม่เชิญเธอไปร่วมงานปาร์ตี้คนโสด ก็เพราะอยากให้เธอสอนว่าจะจีบเจียงเจ๋อยังไงไม่ใช่หรอ?งั้นถ้าเธอจะพาจี้ซือหานไปด้วย ก็ไม่ได้หน่วงต่อการสอนเจียงโม่จีบเจียงเจ๋อไม่ใช่หรอ?เธอคิดว่าบางทีเจียงโม่อาจจะอยากอาศัยปาร์ตี้นี้เพื่อพาตัวเธอไป ส่วนเป้าหมายคืออะไร เกรงว่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เจียงเจ๋อคุยกับจี้ซือหานหลังจากที่ซูหว่านคิดได้ดังนั้น ก็มองเจียงโม่ด้วยสายตาที่จริงใจ"คุณหนูเจียง ฉันกับจี้ซือหานถูๆไถๆกันมาเกือบสิบปี กว่าจะได้แต่งงานกันไม่ง่ายเลย ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นก่อนวันแต่งงาน""พรุ่งนี้เช้า ฉันแค่อยอยากสวมชุดแต่งงานที่เขาส่งมาให้ แต่งให้เขาด้วยสภาพร่างกายจิตใจที่สมบูรณ์แบบที่สุด หวังว่าพวกคุณจะช่วยให้เราสมหวังด้วย"ตอนที่พูดสิ่งเหล่านี้ เธอเห็นสีหน้าของเจียงโม่ เปลี่ยนไปเล็กน้อย ก็รู้ได้ทันทีว่าเจียงโม่มีจุดประสงค์อย่างแท้จริง จึงยกริมฝีปากยิ้ม"คุณหนูเจียง ถ้าคุณอยากให้ฉันสอนคุณจีบ
