แชร์

บทที่ 501

สีหน้าของซูเหยียนขาวซีดสุดขีด ในสมองผุดภาพอดีตที่น่าอับอายเหล่านั้น ทำให้เขาหวาดกลัวจนสั่นไปทั้งตัว

"อลัน ฉัน...ฉันไม่รู้ว่าเธอเคยชอบฉัน คืนนั้นฉันนึกว่าเธอจะไปกับผู้ชายคนอื่น ฉัน..."

เขาปะติดปะต่อคำพูดไม่ได้จนพูดไม่ออก เดินขึ้นหน้าก้าวนึงหวังจะกอดอลันเอาไว้ อยากจะพูดถึงความแค้นและความคับข้องใจทั้งหมดในวัยเยาว์ให้ชัด

อยากจะบอกเธอว่า ถ้าไม่เอามดลูกออก เธอจะตาย อยากจะอธิบายให้เธอฟังว่าไม่ใช่เขาที่ส่งคนให้โยนเธอไปในป่ารกร้าง

แต่อลันกลับมองเขาอย่างเย็นชา "ซูเหยียน คุณรู้ไหมว่าฉันมีชีวิตยังไงตอนอยู่ต่างประเทศสิบปี ฉันอาศัยจากความเกลียดชังคุณ ถึงได้ยืนหยัดในการมีชีวิตอยู่ ทุกๆวันฉันเอาแต่คิด ว่าฉันจะต้องทำให้คุณรักฉัน จากนั้นค่อยแก้แค้นอย่างสาสม!"

เธอวางแผนมาสิบปี ก็เพื่อรอเวลานี้ไม่ใช่หรอ?!

ซูเหยียนชะงักอยู่กับที่ ทั้งๆที่ห่างกับอลันเพียงเอื้อมมือ แต่วินาทีนี้ความรู้สึกกับห่างกันไปไกลมาก

เขาจ้องเธอนิ่ง แต่กลับมองไม่เห็นความรักในแววตาของเธอที่มีต่อเขาอีก ต่อให้แค่เสแสร้งก็ยังไม่มี

ที่แท้...อลันของเขา ก็แค่กำลังแก้แค้นเขาอยู่เท่านั้น...

คำพูดที่บอกว่ารัก คำหวานหูเหล่านั้น ทั้งหมดล้วน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status