แชร์

บทที่ 432

นัยตาของจี้ซือหานค่อยๆดำมืดลงเรื่อยๆ เพราะหว่านหว่านของเขา เคยได้เจ็บปวดนี่นะ

เขาเคยทำร้ายเธออย่างโหดเหี้ยม หัวใจที่ยับเยินดวงนั้น ยังไม่ทันจะได้ฟื้นตัวดี แล้วเธอจะเชื่อใจเขาได้ยังไง?

จี้ซือหานไม่ตอบคำพูดของเซิ่งจิ่น ใบหน้ายังคงเย็นชา มีดเล็กที่กำแน่น กรีดไปยังมืออีกข้างนึง...

เซิ่งจิ่นเห็นว่าเขาไม่มีวี่แววจะปล่อยตัวเอง ก็โมโหจนแทบจะฉีกทึ้งหัวใจเป็นชิ้นๆ "เพราะคุณนั่นแหละ ตอนที่คุณเห็นเธอ ก็ไปเย็นชาใส่เธอแบบนั้น เธอถึงได้หมดใจกับคุณ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!!!"

จี้ซือหานหน้าซีด เขาเย็นชาใส่ตอนที่เห็นหน้าซูหว่านตั้งแต่เมื่อไหร่?

เขาปรายตาคมกริบมองเซิ่งจิ่น ยกมีดในมือขึ้นแล้วแทงลงไปในปลายนิ้วมือของเธออย่างรุนแรง

"พูดให้รู้เรื่อง!"

เซิ่งจิ่นรู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่ช่วยคุ้มครองชีวิตเธอได้ จึงไม่ยอมพูดออกมาง่ายๆ

"รับปากว่าจะปล่อยฉัน แล้วฉันจะบอก!"

จี้ซือหานเป็นคนรักษาสัจจะ ขอแค่ให้เขาเอ่ยปาก เธอก็จะรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ได้แล้ว!

ขณะที่เธอกำลังรอคำตอบจากจี้ซือหาน เสียงสดใสมั่นใจก็ดังลอยมาจากด้านนอกประตู

"ไม่ต้องให้เธอบอก ฉันก็สืบมาได้หมดแล้ว!"

เจียงโม่ในชุดกระโปรงสีแดง สวมรองเท้าส้นสูง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status