บทที่ 433

เจียงโม่ก่นด่าเสร็จ ก็พูดขึ้นต่อ "แต่คุณซูก็กล้าหาญอยู่ เธอยืนอยู่ที่เดิมอยู่แปบนึง ก็อยากจะเข้าร้านอาหารไปหาคุณ คงอยากจะถามคุณต่อหน้าให้รู้เรื่อง แต่ถูกรปภ.รั้งตัวเอาไว้"

"อันนี้ต้องโทษฉัน ฉันกลัวว่าจะมีคนสอดแนม ก็เลยเหมาร้าน แล้วก็กลัวคนในกลุ่มจะมาหาฉันได้ทุกเมื่อ ก็เลยสั่งรปภ.ไว้ว่าจะต้องแสดงการ์ดเชิญ นายก็คงเข้าใจดี การ์ดเชิญเป็นรหัสลับของกลุ่ม"

ภาพจากกล้องวงจรปิด เปลี่ยนไปฉายภาพที่เซิ่งจิ่นห้ามไม่ให้ซูหว่านเคาะกระจก เมื่อเห็นภาพนี้ เจียงโม่ก็หันกลับมาตบที่เซิ่งจิ่นอีกครั้ง

"ทั้งที่เธอก็รู้ว่าร้านนั้นติดตั้งกระจกLOW-E ไม่บอกคุณซูก็ว่าแย่แล้ว ยังจะไปห้ามเธอ สมควรตาย!"

เซิ่งจิ่นโดนตบจนไม่มีแรงจะขัดขืน ความเจ็บปวดขนนิ้วมือ ข้อมือ ใบหน้า ทำให้เธอนอนราบอยู่บนพื้น พูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

เจียงโม่ตบเสร็จ ก็ดึงสายตากลับมา มองจี้ซือหานที่กำลังสั่นไปทั้งตัว

"ขอโทษ ตอนที่ออกจากร้านอาหาร ฉันขอให้ทุกคนใส่หูฟังไร้สายไว้ เพื่อจะได้สะดวกในการติดต่อกับคนอื่นๆ เพราะงั้นคุณซูที่ตามมาด้านหลัง พยายามตะโกนเรียกชื่อคุณ แต่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็น อีกทั้งคืนนั้นฝนตกหนัก พวกเราที่กำลังติดต่ออยู่กับสำน