สวนคฤหาสน์ตระกูลจี้หลังจากที่อลันตรวจอาการป่วยจี้ซือหานแล้ว ก็ขมวดคิ้วและพูดเตือนว่า "ประธานจี้ คุณเลือดออกในกระเพาะอาหารหลายครั้งแล้ว แล้วยังไม่กินอะไรหลายวันติดต่อกันอีก ทำให้สุขภาพแย่ลงมากนะคะ ถ้าคุณยังไม่พักผ่อนให้เพียงพอ เกรงว่าร่างกายของคุณคงจะรับไม่ไหวก่อนค่ะ"จี้ซือหานไม่ใส่ใจคำพูดของอลันเลยสักนิด เขาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ในห้องหนังสือ มองออกไปข้างนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยดวงตาทั้งสองที่เดิมทีเต็มไปด้วยประกาย ตอนนี้กลับไร้ชีวิตชีวา เหมือนดั่งหลุมดำที่ไม่มีแสงประกายเลยสักนิดอลันเห็นเขาเป็นเช่นนี้ ก็ส่ายหัวเบา ๆ หลังจากที่ทิ่มเข็มลงบนหลังมือของเขาแล้วก็พูดกับเขาอีกครั้งว่า "ประธานจี้ ไม่มีสุขภาพที่ดี คุณจะจีบคุณซูกลับมาได้ยังไงคะ เข้มแข็งขึ้นมาให้ได้ อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยค่ะ"หลังจากที่เธอพูดจบ เห็นจี้ซือหานยังไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบใด ๆ จึงไม่ได้พูดอะไรมากอีก จากนั้นถือกล่องยาลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไปจากห้องหนังสือหลังจากที่อลันเดินจากไป จี้ซือหานก็ค่อย ๆ ละสายกลับมา มองไปที่ตู้นิรภัย หลังจากที่จ้องมองอยู่นานสองนาน จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นยืนเขาผลักเสาใส่น้ำเกลือเดินไปข้างหน้าต
พอเห็นเป็นข้อความที่คุณเย่ส่งมา ซูหว่านก็นิ่งไปชั่วขณะคุณเย่ไม่ได้ตอบข้อความของเธอกลับหลายเดือนแล้ว เธอคิดว่าเขาไม่สนใจเธอแล้วซะอีก คิดไม่ถึงว่าห่างหายไปนานขนาดนี้แล้วยังตอบกลับมาอีกเธอบีบโทรศัพท์มือถือไว้แน่น ตื่นเต้นเล็กน้อย และถามเสิ่นหนานอี้ว่า "ยังจำคุณเย่ได้หรือเปล่า เขาตอบข้อความฉันกลับมาแล้ว นัดเจอกับฉันด้วย"เสิ่นหนานอี้รับโทรศัพท์ของเธอมา หลังจากที่ดูแวบหนึ่งก็จิ้มไปที่หน้าจอและพูดอย่างมั่นใจว่า "นัดเขาออกมา ฉันจะช่วยเธอจัดการเขาให้ตายไปข้างหนึ่ง!"ซูหว่านนึกถึงตอนที่อยู่ในลานจอดรถชั้นใต้ดินของโรงพยาบาลเมื่อครั้งก่อน คุณเย่โดนเสิ่นหนานอี้บีบเค้นจนต้องหนีด้วยความตาลีตาเหลือก จึงเชื่อในความชั่วร้ายของเขาเธอถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ ก้มหน้าลงไปพิมพ์ หลังจากพิมพ์เสร็จ ก็มองไปที่เสิ่นหนานอี้ด้วยสีหน้าที่มึนงงอีกครั้ง"นัดช่วงเวลาไหน? นัดไปที่ไหน? หลังจากที่นัดแล้ว จะจับเขายังไงล่ะ?"ยังวางแผนกันไม่เรียบร้อย ก็นัดอีกฝ่ายอย่างหุนหันพลันแล่น ถึงเวลาจริง ๆ ก็ไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้ มีแต่ตัวเองจะเสียเปรียบแทนเสิ่นหนานอี้แย่งโทรศัพท์ของเธอมา พิมพ์อย่างรวดเร็ว "พรุ่งนี้มาเจอฉ
จี้ซือหานยิ้มอ่อนให้กับคำถามของเธอ ดูเหมือนจะอยากปฏิบัติด้วยความจริงใจแต่ภายใต้การล้อมของตำรวจ และพนักงาน เขาไม่สามารถตอบกลับได้เมื่อเสิ่นหนานอี้เห็นว่าคนที่มาคือจี้ซือหาน กลับตกตะลึงมากกว่าซูหว่านเสียอีก..."ท่านประธานจี้ งานอดิเรกสุดพิเศษของคุณ คงไม่ใช่การปลอมตัวมาแอบบังคับคนอื่นหรอกนะครับ?"จี้ซือหานขมวดคิ้วเล็กน้อย ความเย็นชาที่เผยออกมาทางแววตานั้นเย็นประดุจน้ำแข็งก่อตัวอยู่บนร่างของเสิ่นหนานอี้เสิ่นหนานอี้สัมผัสถึงแววตานั้น มองดูเท้าของตัวเองโดยไม่รู้ตัว โชคดีที่วันนี้ไม่ได้ใส่รองเท้าแตะออกมาจี้ซือหานค่อย ๆ ละสายตาออกมามองไปที่ซูหว่าน เห็นเธอจ้องมองตนเองตาแข็ง ก็ตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างฉับพลันเขาอยากบอกความจริงกับเธอจะแย่ กลับลืมไปแล้วว่าในอดีต ตนเองเคยใช้วิธีการแบบนั้นบังคับเธอถ้าเธอรู้ว่าเขาก็คือคุณเย่ คงมีแต่จะทำให้โกรธแค้นเขามากยิ่งขึ้นเพราะในสายตาของเธอนั้น คุณเย่ก็คืออาชญากรคนหนึ่งที่ให้อภัยไม่ได้...จี้ซือหานยืนอยู่กับที่ หลังจากครุ่นคิดสองสามวิ ความหดหู่ใจที่อยู่ในดวงตาก็ค่อย ๆ จางหายไปเขาเอ่ยปากเล็กน้อย ถามซูหว่านกลับ "คุณเย่อะไรกัน?"ซูหว่านได้ยินเช่นนี้
ห้องฝั่งตรงข้าม หลังจากที่อาเจ๋อพาจี้ซือหานเข้าไปแล้ว ก็มองรอบ ๆ ภายในห้องพบว่าคนที่เปิดห้องไม่อยู่พอดี อาเจ๋อค่อยโล่งอกเขาหันหลังมา หันหน้าไปหาจี้ซือหาน ชูบัตรที่อยู่ในมือขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างมั่นใจ"ประธานจี้ เทคโนโลยีด้านมืดของผมใช้ได้ไหมครับ"จี้ซือหานตบลงไปที่ไหล่ของเขา หลังจากที่ชื่นชมเสร็จแล้ว แววตาก็เย็นชาขึ้นมา"อาเจ๋อ นายส่งคนติดตามฉันเหรอ?"มือที่เรียวยาวกดลงไปบนไหล่นั้นราวกับเป็นภาระอันหนักอึ้งที่มองไม่เห็นหล่นทับลงมา ทับจนอาเจ๋อรู้สึกกดดันเป็นอย่างมากร่างกายของเขาแข็งทื่อ สีหน้าขาวซีด กลัวจนไม่กล้ามองหน้าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแม้แต่พริบตาเดียว ได้แต่ก้มหน้ารายงานแต่โดยดี"คุณหนูเจียงกลัวว่าตัวตนของคุณจะถูกเปิดเผย ผมจึงต้องส่งคนติดตามคุณตลอดเวลาน่ะครับ..."จี้ซือหานเม้มปากบาง ๆ เล็กน้อย เผยความหนาวเย็นออกมาทางหางตา "นายอย่าลืมว่านายกำลังทำงานกับใคร"ผู้ชายพูดเตือนด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เห็นได้ชัดว่าจิตใจอาเจ๋อได้รับการกระทบอย่างรุนแรง ทำให้เขารู้สึกผิดต่อคุณเย่มากยิ่งขึ้นอาเจ๋อเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยความเคารพ "อาเจ๋อรู้ดี ชีวิตของผมเป็นคุณที่ช่วยไว้ แน่นอนว่าต้องเชื่
ซูหว่านมองไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามด้วยความสงสัย ยังไงเธอก็รู้สึกว่าการปรากฏตัวของจี้ซือหานมันบังเอิญเกินไปหน่อย...เขามีคฤหาสน์ส่วนตัวอยู่ที่เมืองเอ และมีโรครักความสะอาดขั้นรุนแรง ไม่ว่าโรงแรมจะหรูแค่ไหนก็ไม่ไปพัก แล้วทำไม...ในขณะที่ซูหว่านคิดไม่ตกนั้น เสิ่นหนานอี้ก็ดูโทรศัพท์ของเธอแวบหนึ่ง"ว่าไงนะ? คุณเย่ไม่มาแล้ว?!"ตำรวจที่ตั้งใจจะไปเฝ้าอาชญากรที่ทางเดินหนีไฟ ได้ยินเสียงตกตะลึงของเสิ่นหนานอี้ ต่างก็หยุดเดิน"เกิดอะไรขึ้น?"ซูหว่านตั้งสติขึ้นมา รีบอธิบายกับตำรวจ"คุณตำรวจ ขอโทษด้วยนะคะ คุณเย่อาจจะรู้การเคลื่อนไหวของเราล่วงหน้า เขาเปลี่ยนเวลาแล้ว วันนี้ไม่มาแล้วค่ะ"หลังจากที่เธอขอโทษเสร็จ ก็โค้งคำนับตำรวจหนึ่งครั้ง"ขอโทษมากจริง ๆ ค่ะ วันนี้ทำให้พวกคุณมาเสียเที่ยวแล้ว"แม้ว่าตำรวจรู้สึกสิ้นเปลืองกำลังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าคนที่แจ้งความ กลับย้ำพวกเขาทั้งสองคนว่า ถ้ามีเหตุการณ์อะไรมาหาพวกเขาได้อีกหลังจากที่ซูหว่านกับเสิ่นหนานอี้ขอบคุณตำรวจอีกครั้ง พวกเขาก็พาคนออกไป พนักงานโรงแรมคนอื่น ๆ ก็ลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว...หลังจากที่พวกเขาเดินไปแล้ว เสิ่นหนานอี้กับซูหว่านก็เดิน
ชายคนนั้นมาถึงที่หมายอย่างรวดเร็วเเล้วผลักประตูลงจากรถอาเจ๋อที่รออยู่ทางเข้าโรงงาน ได้ยื่นเครื่องมือในการดำเนินการให้เขาทันที"คุณผู้ชายครับ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้การมีอยู่ของคุณเย่ เขาแค่ทำตามคำแนะนำของคนอื่นและเลียนแบบภาพลักษณ์ของคุณเพื่อจัดการคุณซูครับ"เนื่องจากอีกฝ่ายไม่รู้จักคุณเย่หรือองค์กร S เลย จึงเป็นการดีกว่าถ้าคุณเย่จะไม่ปรากฏตัว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกเจอตัวจี้ซือหานสวมหน้ากากด้วยใบหน้าที่เย็นชาและปล่อยให้อาเจ๋อแปะรอยสักมังกรเขียวบนคอของเขาเสร็จ จากนั้นจึงหยิบถุงมือสีดำออกมาสวมมือขวาของเขาได้รับบาดเจ็บและเขาต้องสวมถุงมือทุกครั้งที่ปฏิบัติการ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะมันไม่สามารถหยุดยั้งเขาจากการกำจัดคนชั่วบนโลกนี้ได้!หลังจากที่ชายคนนั้นเปลี่ยนชุดเป็นคุณเย่แล้วก็เดินฝ่าความหนาวเหน็บพร้อมกับกลุ่มคนหน้ากากในชุดสูทสีดําไปที่โรงงานร้างอย่างรวดเร็วชายที่ถูกมัดไว้กับเสาเห็นแต่ไกลว่าตรงทางเข้าโรงงาน...มีชายสวมหน้ากากกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับล้อมผู้ชายสูงศักดิ์คนหนึ่งภายใต้ชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างดีของชายคนนั้น เขามีส่วนสูงเกือบ 1.9 เมตรออร่าอันทรงพลังที่เปล่งออกมาจาก
ผู้ชายคนนั้นถูกตบหน้า เจ็บจนน้ําตาไหล แต่กลับไม่กล้าร้องโวยวายอีกหลังจากที่เขาร้องไห้สะอึกสะอื้น เขาก็อ้าปากและอธิบายให้พวกเขาฟังอย่างชัดเจน"ผมก็แค่... ฉีกเสื้อผ้าของเธอ จับมือและเท้าของเธอ และ... เคยทับร่างเธอก็แค่นั้นครับ""แต่ผมสาบานได้ว่า ผมเคยแตะต้องเธอเท่านั้น ไม่เคยทำอะไรเธอเด็ดขาด พวกคุณอย่าลงมือกับผมเพราะเหตุนี้เลยนะครับ!""บ้านผมมีทั้งคนแก่และคนหนุ่มสาว ผม..."บทพูดที่ท่องจนจําขึ้นใจ ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกอาเจ๋อตบหน้าอย่างแรงอีกครั้ง"หุบปากเดี๋ยวนี้!!!"ตั้งแต่เขาจัดการกับคนเลวมากมายขนาดนี้ ก็ยังไม่เคยเห็นคนหนวกหูขนาดนี้มาก่อน จนเขาหูจะหนวกแล้ว!!!ถ้าไม่ใช่คุณผู้ชายมาจัดการด้วยตัวเอง เขาจะอุดปากนี้ไม่ให้มันส่งเสียงออกมาแม้แต่คําเดียว!จี้ซือหานไม่เห็นคําพูดของผู้ชายอยู่ในสายตาเลย มีดเล็กในมือค่อย ๆ เลื่อนลงไป"ทําร้ายเธอตรงไหนบ้าง?"ครั้งนี้ผู้ชายไม่กล้าถ่วงเวลาอีก รีบอธิบายอย่างตรงไปตรงมาว่า "แขน ก็ใช้มีดแทงไปทีหนึ่ง ไม่กล้าลงมือรุนแรงครับ"ภารกิจที่เขาได้รับคือข่มขืนเธอ ไม่ใช่ทําร้ายเธอ เขาก็กลัวว่าถึงเวลาจะถูกแก้แค้น จึงไม่กล้าลงมืออย่างเหี้ยมโหดใครจะรู้ว่าต่
อาเจ๋อทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพมาก ไม่ถึงสองชั่วโมงก็หอบเอกสารกองหนึ่งมาถึงห้องชุดประธานาธิบดีที่ชั้นบนสุดของไนท์คลับหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน ผู้ชายนั่งบนโซฟารูปตัวยู ขาเรียวยาวซ้อนกันอย่างเกียจคร้าน แสงสลัวส่องลงมาอย่างเยือกเย็นและสูงส่งหลังจากอาเจ๋อผลักประตูเข้าไป เขาก็รีบเดินไปตรงหน้าชายที่กําลังหลับตาอยู่ แล้วยื่นเอกสารที่หาเจอทั้งหมดให้เขา"คุณผู้ชายครับ คนที่สั่งให้ฟ่านอี้ปลอมตัวเป็นคุณคือหนิงหว่าน คุณหนูใหญ่ตระกูลหนิง"จี้ซือหานลืมตาที่แดงกํ่าขึ้นมา มองดูเอกสารฉบับนั้นแล้วไม่ได้รับ เพียงเชิดคางอย่างประณีตเพื่อส่งสัญญาณให้อาเจ๋อรายงาน"เมื่อสามปีก่อนคุณเคยสั่งให้พวกเราไปหาเรื่องเธอเดือนละครั้ง""เพราะเหตุนี้เธอจึงเคียดแค้นเรา จึงใช้ฐานะของเราไปแก้แค้นคุณซูครับ"ขนตาหนาของจี้ซือหานยกขึ้นเล็กน้อย สายตาเย็นชาจับจ้องไปที่อาเจ๋อ"เธอรู้ตัวตนของฉันได้ยังไง?""เธอไม่รู้ว่าคุณคือคุณเย่"ดวงตาของจี้ซือหานเต็มไปด้วยความสงสัย อาเจ๋อรีบอธิบายอย่างชัดเจน"ไม่ทราบว่าคุณยังจําได้หรือเปล่า วันครบรอบวันตายของคุณซูเมื่อสองปีก่อนคุณดื่มเหล้าจนเมา พาพวกเราไปแก้แค้นคุณหนิง ซึ่งก็คือค