บทที่ 431

ณ โรงพยาบาล

"ไปลากเธอออกมาให้ฉัน!"

น้ำเสียงของจี้ซือหานเย็นชาถึงกระดูก ทำเอาอาเจ๋อเหงื่อตกอย่างห้ามไม่ไหว ดูท่าทางว่าวันนี้นายท่านจะลงมือเองซะแล้ว

เมื่ออาเจ๋อรับคำสั่งมา ก็ไปห้องอาบน้ำด้วยตัวเอง จับแขนหักๆของเซิ่งจิ่น แล้วลากมาตลอดทางจนถึงตรงหน้าจี้ซือหาน

เซิ่งจิ่นกุมข้อมือที่ถูกห้ามเลือด ตัวสั่น มองไปที่จี้ซือหานที่แผ่รังศีรังหารไปทั้งตัวด้วยความหวาดกลัว

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟา ปรายตามองเซิ่งจิ่นราวกับมึงคนที่ตายไปแล้ว จากนั้นกางฝ่ามือออก

อาเจ๋อที่อยู่ด้านหลัง รีบนำมีดสีทองเล่มเล็กวางลงบนฝ่ามือของเขา

จี้ซือหานจับมีดเล่มเล็กในมือขึ้นมา ใช้ปลายมีดแตะเงินดอลลาร์ที่วางอยู่บนโต๊ะกระจก

"สองร้อยห้าสิบล้านบาท ถือเป็นค่าใช้จ่ายที่เธอช่วยรักษาผิวแผ่นหลังของซูหว่านให้ บุญคุณที่ฉันติดค้างเธอ ได้หมดสิ้นตั้งแต่วินาทีนี้"

เซิ่งจิ่นมองเงินดอลลาร์ก้อนโต ทันใดนั้นดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็เบิกกว้าง จี้ซือหานใช้เงินตอบแทนบุญคุณ คงไม่ใช่ว่า...

เธอยังไม่ทันคิดคำว่า "ฆ่า" ขึ้นมา ก็เห็นจี้ซือหานลุกขึ้นยืน เดินมาตรงหน้าเธอ จากนั้นค่อยๆย่อตัวสูงใหญ่ลง

"หมดบุญคุณกันแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาชำระแค้น