แชร์

บทที่ 438

อลันเก็บความยินปรีดาที่กำลังจะเห็นชัยชนะไว้ แล้วเผยรอยยิ้มรอคอยให้เขา

"ตกลง ฉันจะรอนายอีกหน่อย"

เมื่อซูเหยียนเห็นความผิดหวังในแววตาของเธอค่อยๆกลายเป็นความคาดหวัง จิตใจที่ว้าวุ่นก็กลับมาสงบอีกครั้ง

เขาปล่อยอลันออก อุ้มเธอขึ้นจากพื้น มือคู่นั้นที่กอดเธอเอาไว้ แน่นกว่าครั้งไหนๆ

ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงเอาแต่รู้สึกว่าหญิงสาวในอ้อมกอดจะทอดทิ้งเขาอย่างโหดร้ายในสักวัน จากนั้นก็ไปอยู่กับคนอื่น

ซูเหยียนไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า ถึงเวลานั้นเขาควรจะทำยังไง เขาทำได้เพียงแค่กอดอลันในตอนนี้ไว้ให้แน่น อย่างคนไร้เรี่ยวแรง

ซีอี้ที่ถูกต่อยจนมึนงง พูดอะไรไม่ได้ นอนราบอยู่บนพื้น มองแผ่นหลังของทั้งสองคนที่เดินจากไป แล้วกำหมัดแน่น

ซูเหยียนอุ้มอลันมาจนถึงห้องผู้อํานวยการ จากนั้นทาบเธอลงกับกำแพง เขาไม่ได้จูบ แต่รีบร้อนอยากจะกินเธอ...

อลันที่ถูกบังคับยัดเยียด ทิ้งน้ำหนักลงบนบ่าของเขา ความเยือกเย็นในแววตา ยิ่งฉายความสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อยๆ...

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังทำเรื่องพรรค์นั้นอยู่ โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ก็ดังขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุด...

อลันอยากจะไปรับ แต่ซูเหยียนไม่ให้ไป เขาจะทำแล้วทำอีกทำจนหมดแรง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status