แชร์

บทที่ 262

ซานซานคิดว่าการมาหาเขาในตอนกลางวันจะทำให้เขาหงุดหงิด แต่คิดไม่ถึงว่าคำแรกที่คำพูดกับเธอเมื่อเจอกันคืออย่าสูบบุหรี่

เดิมทีเธออยากจะพูดกับเขาแบบสบาย ๆ ว่าจี้เหลียงชวนเราเลิกกันเถอะแล้วหันหลังกลับไปเลย แต่ตอนนี้เธอกลับพูดไม่ออก

จี้เหลียงชวนจูงมือเธอเข้าบ้านไป "รีบร้อนมาหาฉันแบบนี้ เธออยากเหรอทำกับฉันเหรอ?"

ตอนแรกซานซานก็รู้สึกประทับใจเล็กน้อย แต่พอเธอได้ยินเขาพูดออกมาแบบนี้ สีหน้าเธอก็แย่ลง "เปล่า ฉันอยากจะ..."

ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรจี้เหลียงชวนก็หันกลับมาเชยคางของเธอขึ้นแล้วก้มหน้าลงมาจูบเธอ

การจูบที่เนิ่นนานและน่าอึดอัดทำให้ซานซานหายใจไม่ออก เธอจึงหยิกเอวของเขาอย่างแรง เขาถึงยอมหยุด

เพิ่งจะปล่อยให้เธอหายใจได้แค่แวบเดียว จี้เหลียงชวนก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องนอน

หลังจากที่ชายหนุ่มโยนเธอลงบนเตียง เขาก็กระชากเน็คไทออก ปลดกระดุมเสื้อแล้วคร่อมทับร่างเธอทันที

หลังจากเสร็จกิจกันแล้ว ซานซานก็เอื้อมไปหยิบบุหรี่บนโต๊ะหัวเตียงตามความเคยชิน แต่จี้เหลียงชวนจับมือเธอไว้แล้วดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขน

เขาพูดด้วยความรำคาญใจเล็กน้อย "ทำไมคุณถึงดื้อขนาดนี้นะ..."

ซานซานนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status