บทที่ 186

คราวนี้เธอเห็นชัดเจนว่าจี้ซือหานสวมชุดสูทสีดำมาจากนอกห้องฉุกเฉิน

เช่นเดียวกับเมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก เขาเดินไปหาเธอทีละก้าวอย่างมั่นคง

เขายื่นนิ้วที่แยกกระดูกออกมาให้เธอ ก้มศีรษะลงและอ่อนโยนกับเธอ "ซูหว่าน ผมมาแล้ว..."

เสียงนุ่ม...

เขาไม่เคยพูดอ่อนโยนกับเธอเลย

จิตสํานึกของซูหว่านค่อย ๆ กลับมาและลืมตาอีกครั้ง ไม่มีอะไรเลย มีแต่ความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุด

บางคนบอกว่าก่อนที่คนจะเสียชีวิต จะเกิดภาพหลอน สิ่งที่เธอเพิ่งเห็น เป็นเพียงจินตนาการของตัวเองเท่านั้น

ลึก ๆ ในใจเธอปรารถนาที่จะเห็นจี้ซือหานเป็นครั้งสุดท้าย แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เคยปรากฏตัวเลย...

เมื่อเห็นเธอรอซานซานมาแล้ว แต่ก็ยังมองออกไปนอกประตูห้องฉุกเฉินตลอดเวลา กู้จิ่งเซินดูเหมือนจะเข้าใจบางอย่าง

หัวใจดิ้นรนเพียงไม่กี่วินาที เขาก็รีบพูดกับอลันว่า "ไปโทรหาจี้ซือหาน ให้เขารีบมาพบเธอเป็นคนสุดท้าย!"

อลันตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ทันคิดมาก ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาจี้ซือหาน แต่อีกฝ่ายก็เตือนให้ปิดเครื่อง

เธอมองซูหว่านที่ดวงตาของเธอรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ก็รีบโทรหาซูชิง แต่ก็ปิดเครื่อง

เธอวางโทรศัพท์ลง พูดจาไร้พลังว่า"ปิดเครื่องแล้