“ได้ยินไหมไอ้หนุ่ม?! คุณซิมเมอร์ไม่ต้องการให้นายดูแลเธอ!“ฟังฉันนะ! ในฐานะชาวไวษยะของอินเดีย แม้ว่าสถานะของฉันจะไม่ได้สูงขนาดนั้น แต่ตระกูลของฉันก็มีเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์!“ฉันเองยังคิดเลยว่าฉันคงไม่สามารถดูแลคุณซิมเมอร์ได้”ชายหนุ่มทรงผมบัซคัตมีสีหน้าขบขันหลังจากที่ได้เห็นท่าทางมั่นใจของฮาร์วีย์ ยอร์ก“ในเมื่อนายพูดมาขนาดนี้ อย่างน้อยนายคงมีเงินจำนวนนั้นใช่ไหม?“ฉันสงสัยจังเลยว่านายมาจากตระกูลชั้นนำตระกูลไหน?! จากหนึ่งในห้าตระกูลลึกลับงั้นเหรอ?“บอกมาสิ! ทำให้พวกเรากลัวหน่อย! แล้วหลังจากนั้นพวกเราจะไม่ขัดขวางอิสรภาพของนาย!”สายตาของผู้คนต่างเต็มไปด้วยความเหยียดหยามแน่นอนว่าทุกคนจะว่าชายหนุ่มแค่ล้อฮาร์วีย์แต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติ ผู้ชายธรรมดา ๆ จะมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไง?ถ้าเขามีเงินมากขนาดนั้นจริง ๆ เขาจะเกาะคนอื่นทำไม?เขาจะถูกไล่ออกจากตระกูลทำไม?“หลายร้อยล้านดอลลาร์เหรอ?”ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว“จริง ๆ ผมไม่รู้เลยว่าผมมีเงินเท่าไหร่“ผมไม่เคยสนใจมัน“สำหรับผม มันก็เป็นเพียงตัวเลข“ช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของผมคือเมื่อผมได้ทำงานแลกค่าจ้างไม่กี่ดอลลาร์ต่อชั่วโมง”“
“ครับ! เข้าใจแล้วครับ!”ชายหนุ่มแสดงความเคารพด้วยการโค้งคำนับอย่างต่อเนื่อง“โปรดยกโทษให้ผมด้วยถ้าผมทำอะไรผิดไปคุณยอร์ก!“อย่ากดผมจมกองเงินของคุณจนตายเลย!“ผมกลัวแล้ว!“ทรัพย์สินทั้งหมดของผมมีมูลค่าเพียงสิบเปอร์เซนต์ของรายได้ของคุณ!”โบดี้แสดงท่าทางหวาดกลัวเมื่อเขาโค้งคำนับต่อฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความเคารพและทำให้ผู้คนหัวเราะฮาร์วีย์กลายเป็นตัวตลกในสายตาของบรรดาสาวสวย“ผู้ชายอย่างคุณคงจะดีที่สุดในฟลัตเวลล์!”อีไล เบอร์ตันหัวเราะจนสร้อยทองที่คอของเขาสั่นไหว“ฉันมาที่นี่เพื่อสร้างโรงงานและผลิตยาสามัญระดับสากล!“ฉันว่าจะขอกู้เงินจากธนาคารสักสองสามร้อยล้านดอลลาร์ แต่ฉันว่าฉันควรจะถามนายแทนจะดีกว่าที่จะขอพรจากพระเจ้า!“หากนายเต็มใจที่จะลงทุนให้พวกเรา ฉันรับประกันว่านายจะได้เงินทุนคืนภายในหนึ่งปี!“เงินลงทุนของนายจะเพิ่มเป็นสามเท่าในเวลาสิบปีด้วย!“นายจะว่ายังไง?“สนใจไหม?“ยังไงสองสามร้อยล้านก็คงไม่เป็นปัญหาอะไรสำหรับนายใช่ไหม?“ทำไมนายไม่มอบมันให้กับคนที่ต่ำต้อยอย่างฉันแทนล่ะ?”ผู้คนต่างหัวเราะอย่างต่อเนื่อง‘อีไลใจร้ายมาก! เขาไม่ไว้หน้าฮาร์วีย์เลย!‘ตอนนี้เขากำลังเหยียบย
อีไล เบอร์ตันรู้สึกประทับใจหลังจากที่ได้ยินคำตอบของไดอาน่า ลีอย่างที่คาดไว้จากผู้หญิงที่เขาเลือก ไดอาน่ารู้ดีว่าจะต้องปฏิบัติตามแผนของอีไลอย่างไรอีไลหัวเราะเบา ๆ ขณะที่ถือแก้วแชมเปญ“ไหน! มาดูสิ!“นายน้อยที่เก่งที่สุดของฟลัตเวลล์สามารถให้ทุนได้ถึง 1.5 พันล้านดอลลาร์! เขาไม่สนใจเรื่องเงินเลย! มาดูกันสิว่าเขามีเงินอยู่เท่าไหร่!“ใช้โอกาสนี้เพื่อคุยกับเขาเลยนะ! บางทีเราอาจขอเงินลงทุนเพิ่มจากเขาได้ในอนาคต!“เขายิ่งใหญ่ที่สุดในฟลัตเวลล์อย่างแท้จริง!“ไม่มีใครอาจเทียบเขาได้!“คุณยอร์กจงเจริญ!”เมื่ออีไลขอให้ทุกคนร่วมมือ เพื่อน ๆ ของเขาก็เริ่มทำท่าเหมือนจะโค้งคำนับฮาร์วีย์ ยอร์กพร้อมทั้งชมเชยเขาใคร ๆ ก็บอกได้ว่าพวกเขากำลังล้อฮาร์วีย์‘ไอ้โง่นี้ไม่ได้จริงจังกับเรื่องทั้งหมดนี้ใช่ไหม?’บรรดาสาวสวยต่างหัวเราะอย่างเย็นชากับสถานการณ์ในตอนนี้‘ไหนดูสิว่าเขาจะแถต่อยังไง!’ติ๊ง!โทรศัพท์ของฮาร์วีย์สั่นเขาดึงโทรศัพท์ของเขาออกมาเพื่อเช็คการแจ้งเตือนโดยสัญชาตญาณ...แต่นิ้วของเขากลับเลื่อนไปกดปุ่มถ่ายทอดข้อความด้วยเสียงแทน“เรียนคุณลูกค้า เงินปันผลไตรมาสของมอร์ดู คาสิโน พาเลซในลาสเว
ทุกคนต่างตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น“ฉันว่าแล้ว! ดูการแต่งตัวของเขาสิ! ไม่มีทางที่เขาจะมีเงินมากขนาดนั้น!”“ใช้แอปเปลี่ยนเสียงเพื่อโอ้อวดงั้นเหรอ?! จะเห็นแก่ตัวไปถึงไหน?!”“คุณกำลังขายหน้าคุณซิมเมอร์!”“ดูตัวเองสิ! คุณไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนั้นมาก่อนด้วยซ้ำ!”“นายน้อยเบอร์ตันและนายน้อยโบดี้แค่ล้อคุณเล่น! คุณคิดว่าตัวเองใหญ่โตมาจากไหน?!”ผู้คนที่ฮาร์วีย์ ยอร์กทำให้ตกใจต่างกลับมาตั้งสติได้ก่อนที่จะดูถูกเขาอย่างไม่ลดละยิ่งพวกเขาตกใจมากเท่าไหร่ คำพูดของพวกเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น‘ไอ้สารเลวนี่เกือบจะหลอกพวกเราได้แล้ว!’ฮาร์วีย์เฝ้ามองผู้คนที่เดือดดาลด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาไม่มีเจตนาที่จะอธิบายอะไรทั้งสิ้นพวกเขาหูป่าตาเถื่อนกับฮาร์วีย์มาก“หุบปาก!“คุณจะพูดถึงพี่เขยของฉันแบบนั้นไม้ได้!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกโกรธเมื่อเห็นฮาร์วีย์ถูกเยาะเย้ยอย่างไม่หยุดหย่อน“เขาจะโกหกพวกคุณไปทำไม?!“1.5 พันล้านดอลลาร์ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลยจริง ๆ!“เขายกหุ้นของบริษัทฮาร์ทสโตนให้พี่สาวของฉันโดยไม่พูดอะไรสักคำ!”โบดี้และคนอื่น ๆ ชะงักก่อนที่จะหัวเราะจับใจ‘เขายกบริษั
“นายยังมีเวลาให้ออกไป“ฉันจะตัดสินใจแทนนายน้อยเบอร์ตัน“เราจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”โบดี้หัวเราะอย่างเย็นชาด้วยแววตาที่อาฆาตอย่างชัดเจน“แต่ถ้านายไม่ออกไปตอนนี้ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”ฮาร์วีย์ ยอร์กยักไหล่“งั้นเหรอ?“กลัวจังเลย!”“เลิกอวดดีได้แล้วฮาร์วีย์!”โบดี้หัวเราะเบา ๆ“ฉันอาจจะมาจากอินเดีย แต่ฉันก็มีเส้นสายที่นี่มากมาย!“โลแกน โบวี่ รองผู้บัญชาการของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์ เป็นพี่ชายของฉันเอง!“เขาสามารถโยนนายเข้าคุกได้ถ้าเขาต้องการ!”โบดี้ขู่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าที่สงบ“โลแกน?“รองผู้บัญชาการ?”ฮาร์วีย์หัวเราะ“ได้! เรียกเขามาจับผมเลย!” ฮาร์วีย์กล่าว“ผมจะให้คุณ 1.5 พันล้านดอลลาร์ถ้าคุณสามารถให้เขาทำอย่างนั้นได้จริง ๆ!”โบดี้ชะงัก เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะตอบสนองอย่างนั้น เขาทำอะไรไม่ถูกเลยในขณะนั้น“นายไม่รู้เลยหรือไงว่ารองผู้บัญชาการของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์มีอิทธพลแค่ไหน?”โบดี้อดไม่ได้ที่จะเตือนฮาร์วีย์“เขามีอำนาจเหนือเมืองนี้ทั้งเมือง!”“เรียกเขามาได้แล้ว” ฮาร์วีย์ตอบอย่างสงบด้วยรอยยิ้ม“ผมรออยู่”“ได้! กล้าดีนัก!”โบดี้รู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก“ในเมื่อน
“เอาเถอะน่า! แค่แก้วเดียวก็ได้!”โบดี้ยังคงรินเครื่องดื่มให้ซีนเะียร์ ซิมเมอร์อยู่ดีซีนเธียร์ส่ายหัว“ฉันแพ้จริง ๆ นะคะ”“อย่าขัดความสุขคนอื่นเลยซีนเธียร์! ดื่มหน่อยเถอะ!”“ใช่! เราทุกคนต่างก็เป็นแขก! เราควรจะตามใจเจ้าภาพ! คุณไม่ควรทำตัวไร้มารยาทขนาดนี้!”“นายน้อยเบอร์ตันและนายน้อยโบดี้เป็นบุคคลสำคัญของสภาภารตะ! คุณจะรุ่งเรืองในอาชีพของตัวเองได้อย่างไรถ้าคุณยังทำตัวไร้มารยาทแบบนี้?”“คุณจะได้รับอะไรมากมายเพียงด้วยการดื่มในครั้งนี้! ไม่มีทางที่คุณจะไม่เข้าใจเรื่องนี้ ถูกไหม?”ทุกคนพูดพร้อมกันเพื่อกดดันให้ซีนเธียร์ดื่มซีนเธียร์เพียงแต่นิ่งเงียบด้วยสีหน้าที่สงบอีไล เบอร์ตันครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อนที่จะเอ่ยปากถาม“คุณคงไม่โกรธที่เราล้อพี่เขยของคุณก่อนหน้านี้ใช่ไหม?” อีไลถามด้วยความห่วงใย“โกรธค่ะ!” ซีนเธียร์ตอบอย่างเย็นชาอีไลหัวเราะก่อนที่แววตาของเขาจะเย็นชา เขาไม่เคยคาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ มากขนาดนี้ซีนเธียร์ไม่เพียงแต่จะไม่พยายามเกาะอีไลเท่านั้น แต่เธอยังปฏิเสธเขาอย่างต่อเนื่องอีกด้วยมันค่อนข้างจะยากเย็นจริง ๆแต่ยิ่งยากเย็นแค่ไหน อีไล
“แด่มิตรภาพของเราคุณยอร์ก!”อีไล เบอร์ตันยกแก้วของเขาขึ้น“ใช่!”ฮาร์วีย์ ยอร์กชนแก้วกับอีไลก่อนที่พวกเขาจะดื่มจนหมดแก้วหลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็ได้ดื่มกันคนละสามแก้วหลังจากที่อีไลมองทุกคนแล้ว ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ออกตัวด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น“แด่การได้พบกับคุณยอร์ก!”“พอได้แล้วพี่ฮาร์วีย์! กลับกันเถอะ!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ดึงเสื้อของฮาร์วีย์อย่างต่อเนื่องหลังจากที่เห็นพวกเขาพยายามมอมฮาร์วีย์ฮาร์วีย์เมินซีนเธียร์โดยสิ้นเชิงและเพียงยิ้มให้ชายหนุ่มคนนั้น พวกเขาชนแก้วกันก่อนที่ฮาร์วีย์จะดื่มจนหมดแก้วอีกครั้ง“คุณใจดีเหลือเกินยอร์ก! เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ…”“ผมอยากมีทัศนคติแบบคุณเหลือเกินคุณยอร์ก!”“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้รู้จักกับคุณครับคุณยอร์ก!”นายน้อยจากอินเดียราว ๆ แปดคนลุกขึ้นมาดื่มอวยพรให้ฮาร์วีย์พวกเขาอัธยาศัยดีมากราวกับว่าฮาร์วีย์เป็นฮีโร่ของพวกเขาฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่ชนแก้วกับคนอื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง เขาไม่มีเจตนาที่จะหยุดในเร็ว ๆ นี้เซ็ตมังกรหมดไปแล้วครึ่งหนึ่งเหงื่อเริ่มหยดจากศีรษะของซีนเธียร์หลังจากที่เธอเห็นฮาร์วีย์ดื่มแอลกอฮอล์ไปถึงสามขวด เธอชวนฮาร์วีย์กลับอย่างต่อ
เซ็ตมังกรหมดไปหลังจากที่ผ่านไปอีกหนึ่งรอบอีไล เบอร์ตันหัวเราะอย่างเย็นชาเมื่อเห็นดังนั้น‘ผู้ชายคนนี้โง่มาก เขาคงจะเป็นมือสมัครเล่น‘เห็นได้ชัดว่าพวกเรากำลังพยายามมอมเขา เขาไม่รู้ตัวเลยเหรอ?’ทุกคนต่างรู้ดีว่าฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังจะล้มในไม่ช้าก็เร็วเมื่อเห็นเขาโยกไปมาโบดี้ยิ้มอย่างขบขันเมื่อเห็นดังนั้น‘อย่างที่คาดไว้จากนายน้อยเบอร์ตัน‘เขาได้เปรียบอย่างมากเพียงด้วยกลยุทธ์เล็กน้อย’โบดี้ปรบมือก่อนที่บริกรจะนำเซ็ตมังกรมาอีกชุดเขาหยิบเอซ ออฟ สเฟซมาสองขวดและส่งให้ฮาร์วีย์หนึ่งขวด“มาดื่มคนละขวดกันเถอะคุณยอร์ก! นายเป็นผู้ชายใช่ไหม?”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นดังนั้น“คุณดื่มไม่ไหวแล้วนะพี่เขย!”“ไม่เป็นไร! ฉันไหว!“ฉันรู้ลิมิตตัวเองน่า!”ฮาร์วีย์ดูเหมือนจะเบลอ ๆ ในขณะที่ร่างกายของเขายังคงโยกเยกไปมา เขาคว้าขวดเหล้าด้วยรอยยิ้มแล้วตอบว่า “ลุย!”โบดี้ยิ้มกลับ“ได้! นายก่อนเลย!”ทั้งสองเริ่มยกเครื่องดื่มจากขวดพวกเขาดูราวกับว่าพวกเขากำลังแข่งขันกัน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะจริงจังมากกว่าก่อนหน้านี้มากขวดแต่ละขวดหนักเจ็ดร้อยกรัม เพียงตัวเลขนั้นก็น่าตกใจมากแล้วแต่