“แด่มิตรภาพของเราคุณยอร์ก!”อีไล เบอร์ตันยกแก้วของเขาขึ้น“ใช่!”ฮาร์วีย์ ยอร์กชนแก้วกับอีไลก่อนที่พวกเขาจะดื่มจนหมดแก้วหลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็ได้ดื่มกันคนละสามแก้วหลังจากที่อีไลมองทุกคนแล้ว ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ออกตัวด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น“แด่การได้พบกับคุณยอร์ก!”“พอได้แล้วพี่ฮาร์วีย์! กลับกันเถอะ!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ดึงเสื้อของฮาร์วีย์อย่างต่อเนื่องหลังจากที่เห็นพวกเขาพยายามมอมฮาร์วีย์ฮาร์วีย์เมินซีนเธียร์โดยสิ้นเชิงและเพียงยิ้มให้ชายหนุ่มคนนั้น พวกเขาชนแก้วกันก่อนที่ฮาร์วีย์จะดื่มจนหมดแก้วอีกครั้ง“คุณใจดีเหลือเกินยอร์ก! เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ…”“ผมอยากมีทัศนคติแบบคุณเหลือเกินคุณยอร์ก!”“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้รู้จักกับคุณครับคุณยอร์ก!”นายน้อยจากอินเดียราว ๆ แปดคนลุกขึ้นมาดื่มอวยพรให้ฮาร์วีย์พวกเขาอัธยาศัยดีมากราวกับว่าฮาร์วีย์เป็นฮีโร่ของพวกเขาฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่ชนแก้วกับคนอื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง เขาไม่มีเจตนาที่จะหยุดในเร็ว ๆ นี้เซ็ตมังกรหมดไปแล้วครึ่งหนึ่งเหงื่อเริ่มหยดจากศีรษะของซีนเธียร์หลังจากที่เธอเห็นฮาร์วีย์ดื่มแอลกอฮอล์ไปถึงสามขวด เธอชวนฮาร์วีย์กลับอย่างต่อ
เซ็ตมังกรหมดไปหลังจากที่ผ่านไปอีกหนึ่งรอบอีไล เบอร์ตันหัวเราะอย่างเย็นชาเมื่อเห็นดังนั้น‘ผู้ชายคนนี้โง่มาก เขาคงจะเป็นมือสมัครเล่น‘เห็นได้ชัดว่าพวกเรากำลังพยายามมอมเขา เขาไม่รู้ตัวเลยเหรอ?’ทุกคนต่างรู้ดีว่าฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังจะล้มในไม่ช้าก็เร็วเมื่อเห็นเขาโยกไปมาโบดี้ยิ้มอย่างขบขันเมื่อเห็นดังนั้น‘อย่างที่คาดไว้จากนายน้อยเบอร์ตัน‘เขาได้เปรียบอย่างมากเพียงด้วยกลยุทธ์เล็กน้อย’โบดี้ปรบมือก่อนที่บริกรจะนำเซ็ตมังกรมาอีกชุดเขาหยิบเอซ ออฟ สเฟซมาสองขวดและส่งให้ฮาร์วีย์หนึ่งขวด“มาดื่มคนละขวดกันเถอะคุณยอร์ก! นายเป็นผู้ชายใช่ไหม?”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นดังนั้น“คุณดื่มไม่ไหวแล้วนะพี่เขย!”“ไม่เป็นไร! ฉันไหว!“ฉันรู้ลิมิตตัวเองน่า!”ฮาร์วีย์ดูเหมือนจะเบลอ ๆ ในขณะที่ร่างกายของเขายังคงโยกเยกไปมา เขาคว้าขวดเหล้าด้วยรอยยิ้มแล้วตอบว่า “ลุย!”โบดี้ยิ้มกลับ“ได้! นายก่อนเลย!”ทั้งสองเริ่มยกเครื่องดื่มจากขวดพวกเขาดูราวกับว่าพวกเขากำลังแข่งขันกัน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะจริงจังมากกว่าก่อนหน้านี้มากขวดแต่ละขวดหนักเจ็ดร้อยกรัม เพียงตัวเลขนั้นก็น่าตกใจมากแล้วแต่
หลังจากนั้นไม่นาน โบดี้ก็ล้มลงก่อนที่ทุกคนจะตามเขาไปซีนเธียร์ ซิมเมอร์ช็อกมาก! พี่เขยของเธอน่าประทับใจมาก!ฮาร์วีย์ ยอร์กยื่นขวดไปตรงหน้าอีไล เบอร์ตันซึ่งเริ่มจะซบเซาไปแล้ว“สำหรับประเทศอันยิ่งใหญ่อย่างอินเดีย มาดื่มกันต่อเถอะ!” ฮาร์วีย์พูดด้วยรอยยิ้มอีไลไม่มีคำพูดที่จะปฏิเสธเขาด้วยซ้ำร่างกายของอีไลสั่นตลอดเวลาในขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่เขาต้องคว้าขวดที่ฮาร์วีย์ยื่นมาให้อีไลโกรธมากทันทีที่เขาดิ่มไปอีกขวด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคนที่คอแข็งขนาดนี้แผนการทั้งหมดของเขา...ตอนนี้กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว!ร่างกายของอีไลเริ่มชาในขณะที่ท้องของเขาร้อนเป็นไหม้ ถ้าเขาดื่มต่อไป เขาคงได้เป็นบ้าจริง ๆฮาร์วีย์ไม่ให้โอกาสเขาได้พัก เขาหยิบขวดอีกขวดหนึ่งมาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นแล้วพูดว่า “เอาเลย! เอาเลย! แด่ชาวไวษยะผู้ยิ่งใหญ่!”“ถูกต้อง…ถูกต้อง…”อีไลไม่สามารถเพ่งสติตนเองได้อีกต่อไป หลังจากที่ดื่มไปอีกครึ่งขวด เขาก็ล้มลงกับพื้นในขณะเดียวกัน ฮาร์วีย์ก็โยนขวดของเขาทิ้งและลุกขึ้นยืนอย่างใจเย็นเขาดื่มแอลกอฮอล์เหมือนกับน้ำเปล่าในช่วงสามปีที่เขาอยู่ในกองทัพ เขาไม่อาจ
วันถัดไปที่บริษัทฮาร์ทสโตนแมนดี้ ซิมเมอร์ทำงานข้ามคืนก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องทำงานด้วยท่าทางไร้เรี่ยวแรงเพราะลิเลียน เยตส์ เธอจึงไม่สามารถอยู่ที่ฐานของแก๊งขวานได้ หนึ่งในห้องภายในอาคารจึงถูกเปลี่ยนเป็นห้องพักชั่วคราวของเธอแมนดี้ทานโจ๊กที่เธอทำเองเล็กน้อยการบริหารบริษัทไม่ใช่เรื่องง่ายเลย นอกเหนือจากรายละเอียดบัญชีทั้งหมดที่เธอต้องจัดการแล้ว ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ยังวุ่นวายเมื่อพวกเขามีอำนาจของตนเองแม้ว่าแมนดี้จะมีอำนาจสูงสุดในบริษัทด้วยหุ้น 70 เปอร์เซ็นต์ของเธอ เธอก็ไม่อาจประมาทผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ได้นอกจากความเกลียดคนนอกของสังคมชนชั้นสูงในฟลัตเวลล์แล้ว ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านชีวิตของแมนดี้ยังทุกข์ยากแต่หลังจากที่คิดได้ว่าฮาร์วีย์คือคนที่ให้หุ้นทั้งหมดแก่เธอ แมนดี้ก็หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตรวจสอบบัญชีอีกครั้งหากเธอยังคงไม่สามารถทำงานได้ดีหลังจากที่ฮาร์วีย์มอบทุกอย่างให้เธอโดยไม่เรียกร้องการตอบแทนใด ๆ เธอก็คงไม่มีโอกาสที่จะได้เติบโตภายในตระกูลฌองปัง!ทันใดนั้นเสียงที่ดูเหมือนจะสะท้อนมาจากประตูหน้าอาคารก็ดังขึ้น แมนดี้ลุกขึ้นโดยสัญชาตญาณหลังจากที่ได้ยินเสียงนั้น“คุณจะทำอ
“ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันก็จะไม่โทรเรียกเขา” แมนดี้ ซิมเมอร์ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง“คุณควรจะกลับไปซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”แมนดี้ไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอมีความแค้นอะไรกับฮาร์วีย์ ยอร์ก...แต่เธอกลัวว่าฮาร์วีย์จะต้องเจ็บตัวหลังจากที่เห็นนักบวชปีศาจทั้งสอง“ฉันตามหาเขามาทั้งวันแล้ว…“แต่ฉันก็ยังหาไอ้สารเลวนั่นไม่เจอ!“คุณเป็นอดีตภรรยาของเขา งั้นเราคงทำได้เพียงให้ขังคุณไว้ที่นี่เพราะเราหาเขาไม่เจอ!”ไดอาน่า ลีจ้องแมนดี้อย่างเยือกเย็น“คุณควรจะโทรเรียกเขามาเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันโกรธขึ้นมาก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”เห็นได้ชัดว่าไดอาน่าไม่รู้ว่าฮาร์วีย์อยู่ที่ฐานของแก๊งขวานต่อให้เธอรู้ เธอก็คงจะอยู่ให้ห่างจากเขาเธอเพียงคิดว่าฮาร์วีย์จะแสดงตัวออกมาเองแน่นอนหากแมนดี้ถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ“คุณไม่เข้าใจฉันเหรอ?!”สีหน้าของแมนดี้มืดลงทันที“ที่นี่คือบริษัทฮาร์ทสโตน! ผู้ถือหุ้นของเราล้วนแต่เป็นบุคคลสำคัญในเมืองนี้!“บริษัทนี้ไม่ต้อนรับคุณ! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้น…”เพี๊ยะ!ก่อนที่แมนดี้จะทันได้พูดจบประโยค ไดอาน่าก็ก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าเธอแมนดี้ร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่ถอย
แมนดี้ ซิมเมอร์กัดฟันขณะที่อดทนกับความเจ็บปวดที่สั่นเทาบนใบหน้าของเธอ“ฉันจะไม่มีวันคุกเข่าให้เธอ…”เพี๊ยะ!ไดอาน่า ลีเหวี่ยงหลังมือของเธอไปที่ใบหน้าของแมนดี้ในขณะเดียวกันไดอาน่าก็คว้าผมของแมนดี้มากำมือหนึ่งอย่างเกรี้ยวกราดและกระแทกหัวของเธอลงบนโต๊ะแมนดี้รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงก่อนที่หัวของเธอจะหมุน เธอจวนจะหมดสติในขณะนี้เธอเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌอง แต่เธอไม่เคยต้องต่อสู้กับใครเลยตลอดชีวิตเธอจึงต้องมาเจ็บตัวเพราะคนที่ใช้ความรุนแรงในฟลัตเวลล์...ปัง ปัง!ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังแมนดี้เตะข้อพับของเธอและบังคับให้เธอต้องคุกเข่าลงใบหน้าของเธอบวมไปหมดและมีเลือดปกคลุม มันเป็นภาพที่น่าสงสารจริง ๆไดอาน่ากอดอกและมองลงไปที่แมนดี้ขณะที่แสยะยิ้ม“พุทโธ่ ซ่านักไม่ใช่เหรอ?“ทำไมถึงคุกเข่าอยู่ดีล่ะ?”พวกผู้หญิงต่างหัวเราะกับความทุกข์ยากของแมนดี้พวกเธออิจฉาความสวยของแมนดี้อยู่แล้ว หลังจากที่เห็นแมนดี้ถูกทำร้ายแบบนี้ พวกเธอจึงสะใจอย่างมากแมนดี้กัดฟันของเธอ“เธอจะต้องได้ชดใช้!”“โอ้? ยังกล้าปากดีอีกเหรอ?” ไดอาน่าถามด้วยความเยาะเย้ย“เอาเลย! ตบนางนี่ซะ! ดูสิว่าหลังจากนั้
ฮาร์วีย์ ยอร์กหันไปมองซีนเธียร์ ซิมเมอร์“เธอรู้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?” ฮาร์วีย์ถามเบา ๆ“อีไล เบอร์ตันเหรอ?”ฮาร์วีย์เข้าใจสถานการณ์ไม่มากก็น้อยตอนแรกเขาคิดว่าโจเซฟ บาวเออร์อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แต่เขาคงไม่ทำอะไรโง่ ๆ ขนาดนี้หลังจากที่ได้ค้นพบแล้วว่าฮาร์วีย์เป็นหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินฮาร์วีย์จึงสงสัยว่าพวกโง่เขลาที่เขาพบเมื่อวันก่อนคนเหล่านั้นกำลังทำตามอำเภอใจในประเทศคนอื่น พวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่รู้ว่าควรหยุดเมื่อไหร่ แต่พวกเขายังทำตัวสูงส่งและยิ่งใหญ่อีกด้วย พวกเขาป่าเถื่อนอย่างแท้จริง“เป็นฝีมือของอีไลและคนของเขา!”ซีนเธียร์รู้สึกผิด“พวกเขาทำลายกล้องวงจรปิดในบริษัททั้งหมด และพวกพนักงานก็ไม่กล้าชี้ตัวพวกเขาด้วย! ไม่มีใครสามารถทำอะไรพวกเขาได้ในตอนนี้!“แม้ว่าพวกเขาจะถูกจับ พวกเขาก็จะได้รับความคุ้มครองทางการฑูตเนื่องจากพวกเขาไม่ใช่คนที่นี่! ตำรวจก็จะไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้เช่นกัน!”ลิเลียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ อย่างขมขื่นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของซีนเธียร์“นายเก่งนักไม่ใช่เหรอฮาร์วีย์?“ใช่ไหมล่ะ?“ทำไม? นายไม่สามารถทำอะไรได้เลยเมื่อผู้หญิงของตัวเองถูกทำร้ายแ
เรน่า ลีเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เย็นชา“ที่นี่โรงพยาบาล ไม่ใช่ซูเปอร์มาร์เก็ต!“คุณคิดว่าคุณจะสามารถบุกเข้ามาในโรงพยาบาลของเราและรักษาคนไข้ของคุณตามอำเภอใจได้งั้นเหรอ?!“ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมาแล้วใครจะรับผิดชอบ?!“คุณไม่รู้เหรอว่าคนไข้ก็เหมือนลูกค้าของเรา?!“คุณคิดว่าเราจะสามารถรักษาพวกเขาได้โดยไม่ต้องให้การวินิจฉัยอย่างละเอียดถี่ถ้วนเพื่อรีดเงินของพวกก่อนเหรอ?!“โรงพยาบาลจะทำเงินได้ยังไงถ้าข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป?!“เราอนุญาตให้คุณใช้ห้องฉุกเฉินในราคาหนึ่งหมื่นสี่พันดอลลาร์พร้อมกับการยืนยันว่าคุณเป็นหมอจริง ๆ…“แต่คุณกล้าทำลายชื่อเสียงของพวกเราได้ยังไง?!“คุณรู้ไหมว่าคุณจะทำพวกเราจะสูญเสียเงินไปเท่าไหร่?!”เรน่ากำลังเดือดพล่านด้วยความโกรธในขณะนี้พยาบาลสาวสวยและบอดี้การ์ดที่กำยำต่างก็มีสีหน้าที่ดุร้ายเช่นกันในสายตาของพวกเขา รูดอล์ฟและคนอื่น ๆ ได้ทำผิดกฎในการรักษาผู้ป่วยไปแล้วพวกเขาจึงถูกไล่ออกไปในขณะนี้ซีนเธียร์มีสีหน้าน่าสยดสยอง“พี่สาวของฉันตกอยู่ในอันตราย! แค่คุณไม่ได้ช่วยเธอทันทีก็แย่พอแล้ว แต่คุณยังจะโทษคุณรูดอล์ฟและคนอื่น ๆ เพราะพวกเขาไม่คิดค่าธรรมเนียมเพิ่มงั้นเห