ทุกคนต่างตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น“ฉันว่าแล้ว! ดูการแต่งตัวของเขาสิ! ไม่มีทางที่เขาจะมีเงินมากขนาดนั้น!”“ใช้แอปเปลี่ยนเสียงเพื่อโอ้อวดงั้นเหรอ?! จะเห็นแก่ตัวไปถึงไหน?!”“คุณกำลังขายหน้าคุณซิมเมอร์!”“ดูตัวเองสิ! คุณไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนั้นมาก่อนด้วยซ้ำ!”“นายน้อยเบอร์ตันและนายน้อยโบดี้แค่ล้อคุณเล่น! คุณคิดว่าตัวเองใหญ่โตมาจากไหน?!”ผู้คนที่ฮาร์วีย์ ยอร์กทำให้ตกใจต่างกลับมาตั้งสติได้ก่อนที่จะดูถูกเขาอย่างไม่ลดละยิ่งพวกเขาตกใจมากเท่าไหร่ คำพูดของพวกเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น‘ไอ้สารเลวนี่เกือบจะหลอกพวกเราได้แล้ว!’ฮาร์วีย์เฝ้ามองผู้คนที่เดือดดาลด้วยความอยากรู้อยากเห็นเขาไม่มีเจตนาที่จะอธิบายอะไรทั้งสิ้นพวกเขาหูป่าตาเถื่อนกับฮาร์วีย์มาก“หุบปาก!“คุณจะพูดถึงพี่เขยของฉันแบบนั้นไม้ได้!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกโกรธเมื่อเห็นฮาร์วีย์ถูกเยาะเย้ยอย่างไม่หยุดหย่อน“เขาจะโกหกพวกคุณไปทำไม?!“1.5 พันล้านดอลลาร์ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาเลยจริง ๆ!“เขายกหุ้นของบริษัทฮาร์ทสโตนให้พี่สาวของฉันโดยไม่พูดอะไรสักคำ!”โบดี้และคนอื่น ๆ ชะงักก่อนที่จะหัวเราะจับใจ‘เขายกบริษั
“นายยังมีเวลาให้ออกไป“ฉันจะตัดสินใจแทนนายน้อยเบอร์ตัน“เราจะทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”โบดี้หัวเราะอย่างเย็นชาด้วยแววตาที่อาฆาตอย่างชัดเจน“แต่ถ้านายไม่ออกไปตอนนี้ก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”ฮาร์วีย์ ยอร์กยักไหล่“งั้นเหรอ?“กลัวจังเลย!”“เลิกอวดดีได้แล้วฮาร์วีย์!”โบดี้หัวเราะเบา ๆ“ฉันอาจจะมาจากอินเดีย แต่ฉันก็มีเส้นสายที่นี่มากมาย!“โลแกน โบวี่ รองผู้บัญชาการของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์ เป็นพี่ชายของฉันเอง!“เขาสามารถโยนนายเข้าคุกได้ถ้าเขาต้องการ!”โบดี้ขู่ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าที่สงบ“โลแกน?“รองผู้บัญชาการ?”ฮาร์วีย์หัวเราะ“ได้! เรียกเขามาจับผมเลย!” ฮาร์วีย์กล่าว“ผมจะให้คุณ 1.5 พันล้านดอลลาร์ถ้าคุณสามารถให้เขาทำอย่างนั้นได้จริง ๆ!”โบดี้ชะงัก เขาไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะตอบสนองอย่างนั้น เขาทำอะไรไม่ถูกเลยในขณะนั้น“นายไม่รู้เลยหรือไงว่ารองผู้บัญชาการของสถานีตำรวจฟลัตเวลล์มีอิทธพลแค่ไหน?”โบดี้อดไม่ได้ที่จะเตือนฮาร์วีย์“เขามีอำนาจเหนือเมืองนี้ทั้งเมือง!”“เรียกเขามาได้แล้ว” ฮาร์วีย์ตอบอย่างสงบด้วยรอยยิ้ม“ผมรออยู่”“ได้! กล้าดีนัก!”โบดี้รู้สึกหงุดหงิดอย่างมาก“ในเมื่อน
“เอาเถอะน่า! แค่แก้วเดียวก็ได้!”โบดี้ยังคงรินเครื่องดื่มให้ซีนเะียร์ ซิมเมอร์อยู่ดีซีนเธียร์ส่ายหัว“ฉันแพ้จริง ๆ นะคะ”“อย่าขัดความสุขคนอื่นเลยซีนเธียร์! ดื่มหน่อยเถอะ!”“ใช่! เราทุกคนต่างก็เป็นแขก! เราควรจะตามใจเจ้าภาพ! คุณไม่ควรทำตัวไร้มารยาทขนาดนี้!”“นายน้อยเบอร์ตันและนายน้อยโบดี้เป็นบุคคลสำคัญของสภาภารตะ! คุณจะรุ่งเรืองในอาชีพของตัวเองได้อย่างไรถ้าคุณยังทำตัวไร้มารยาทแบบนี้?”“คุณจะได้รับอะไรมากมายเพียงด้วยการดื่มในครั้งนี้! ไม่มีทางที่คุณจะไม่เข้าใจเรื่องนี้ ถูกไหม?”ทุกคนพูดพร้อมกันเพื่อกดดันให้ซีนเธียร์ดื่มซีนเธียร์เพียงแต่นิ่งเงียบด้วยสีหน้าที่สงบอีไล เบอร์ตันครุ่นคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ก่อนที่จะเอ่ยปากถาม“คุณคงไม่โกรธที่เราล้อพี่เขยของคุณก่อนหน้านี้ใช่ไหม?” อีไลถามด้วยความห่วงใย“โกรธค่ะ!” ซีนเธียร์ตอบอย่างเย็นชาอีไลหัวเราะก่อนที่แววตาของเขาจะเย็นชา เขาไม่เคยคาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ มากขนาดนี้ซีนเธียร์ไม่เพียงแต่จะไม่พยายามเกาะอีไลเท่านั้น แต่เธอยังปฏิเสธเขาอย่างต่อเนื่องอีกด้วยมันค่อนข้างจะยากเย็นจริง ๆแต่ยิ่งยากเย็นแค่ไหน อีไล
“แด่มิตรภาพของเราคุณยอร์ก!”อีไล เบอร์ตันยกแก้วของเขาขึ้น“ใช่!”ฮาร์วีย์ ยอร์กชนแก้วกับอีไลก่อนที่พวกเขาจะดื่มจนหมดแก้วหลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็ได้ดื่มกันคนละสามแก้วหลังจากที่อีไลมองทุกคนแล้ว ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ออกตัวด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น“แด่การได้พบกับคุณยอร์ก!”“พอได้แล้วพี่ฮาร์วีย์! กลับกันเถอะ!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ดึงเสื้อของฮาร์วีย์อย่างต่อเนื่องหลังจากที่เห็นพวกเขาพยายามมอมฮาร์วีย์ฮาร์วีย์เมินซีนเธียร์โดยสิ้นเชิงและเพียงยิ้มให้ชายหนุ่มคนนั้น พวกเขาชนแก้วกันก่อนที่ฮาร์วีย์จะดื่มจนหมดแก้วอีกครั้ง“คุณใจดีเหลือเกินยอร์ก! เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ…”“ผมอยากมีทัศนคติแบบคุณเหลือเกินคุณยอร์ก!”“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้รู้จักกับคุณครับคุณยอร์ก!”นายน้อยจากอินเดียราว ๆ แปดคนลุกขึ้นมาดื่มอวยพรให้ฮาร์วีย์พวกเขาอัธยาศัยดีมากราวกับว่าฮาร์วีย์เป็นฮีโร่ของพวกเขาฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่ชนแก้วกับคนอื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง เขาไม่มีเจตนาที่จะหยุดในเร็ว ๆ นี้เซ็ตมังกรหมดไปแล้วครึ่งหนึ่งเหงื่อเริ่มหยดจากศีรษะของซีนเธียร์หลังจากที่เธอเห็นฮาร์วีย์ดื่มแอลกอฮอล์ไปถึงสามขวด เธอชวนฮาร์วีย์กลับอย่างต่อ
เซ็ตมังกรหมดไปหลังจากที่ผ่านไปอีกหนึ่งรอบอีไล เบอร์ตันหัวเราะอย่างเย็นชาเมื่อเห็นดังนั้น‘ผู้ชายคนนี้โง่มาก เขาคงจะเป็นมือสมัครเล่น‘เห็นได้ชัดว่าพวกเรากำลังพยายามมอมเขา เขาไม่รู้ตัวเลยเหรอ?’ทุกคนต่างรู้ดีว่าฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังจะล้มในไม่ช้าก็เร็วเมื่อเห็นเขาโยกไปมาโบดี้ยิ้มอย่างขบขันเมื่อเห็นดังนั้น‘อย่างที่คาดไว้จากนายน้อยเบอร์ตัน‘เขาได้เปรียบอย่างมากเพียงด้วยกลยุทธ์เล็กน้อย’โบดี้ปรบมือก่อนที่บริกรจะนำเซ็ตมังกรมาอีกชุดเขาหยิบเอซ ออฟ สเฟซมาสองขวดและส่งให้ฮาร์วีย์หนึ่งขวด“มาดื่มคนละขวดกันเถอะคุณยอร์ก! นายเป็นผู้ชายใช่ไหม?”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์รู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นดังนั้น“คุณดื่มไม่ไหวแล้วนะพี่เขย!”“ไม่เป็นไร! ฉันไหว!“ฉันรู้ลิมิตตัวเองน่า!”ฮาร์วีย์ดูเหมือนจะเบลอ ๆ ในขณะที่ร่างกายของเขายังคงโยกเยกไปมา เขาคว้าขวดเหล้าด้วยรอยยิ้มแล้วตอบว่า “ลุย!”โบดี้ยิ้มกลับ“ได้! นายก่อนเลย!”ทั้งสองเริ่มยกเครื่องดื่มจากขวดพวกเขาดูราวกับว่าพวกเขากำลังแข่งขันกัน แต่ดูเหมือนพวกเขาจะจริงจังมากกว่าก่อนหน้านี้มากขวดแต่ละขวดหนักเจ็ดร้อยกรัม เพียงตัวเลขนั้นก็น่าตกใจมากแล้วแต่
หลังจากนั้นไม่นาน โบดี้ก็ล้มลงก่อนที่ทุกคนจะตามเขาไปซีนเธียร์ ซิมเมอร์ช็อกมาก! พี่เขยของเธอน่าประทับใจมาก!ฮาร์วีย์ ยอร์กยื่นขวดไปตรงหน้าอีไล เบอร์ตันซึ่งเริ่มจะซบเซาไปแล้ว“สำหรับประเทศอันยิ่งใหญ่อย่างอินเดีย มาดื่มกันต่อเถอะ!” ฮาร์วีย์พูดด้วยรอยยิ้มอีไลไม่มีคำพูดที่จะปฏิเสธเขาด้วยซ้ำร่างกายของอีไลสั่นตลอดเวลาในขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แต่เขาต้องคว้าขวดที่ฮาร์วีย์ยื่นมาให้อีไลโกรธมากทันทีที่เขาดิ่มไปอีกขวด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับคนที่คอแข็งขนาดนี้แผนการทั้งหมดของเขา...ตอนนี้กลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว!ร่างกายของอีไลเริ่มชาในขณะที่ท้องของเขาร้อนเป็นไหม้ ถ้าเขาดื่มต่อไป เขาคงได้เป็นบ้าจริง ๆฮาร์วีย์ไม่ให้โอกาสเขาได้พัก เขาหยิบขวดอีกขวดหนึ่งมาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นแล้วพูดว่า “เอาเลย! เอาเลย! แด่ชาวไวษยะผู้ยิ่งใหญ่!”“ถูกต้อง…ถูกต้อง…”อีไลไม่สามารถเพ่งสติตนเองได้อีกต่อไป หลังจากที่ดื่มไปอีกครึ่งขวด เขาก็ล้มลงกับพื้นในขณะเดียวกัน ฮาร์วีย์ก็โยนขวดของเขาทิ้งและลุกขึ้นยืนอย่างใจเย็นเขาดื่มแอลกอฮอล์เหมือนกับน้ำเปล่าในช่วงสามปีที่เขาอยู่ในกองทัพ เขาไม่อาจ
วันถัดไปที่บริษัทฮาร์ทสโตนแมนดี้ ซิมเมอร์ทำงานข้ามคืนก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องทำงานด้วยท่าทางไร้เรี่ยวแรงเพราะลิเลียน เยตส์ เธอจึงไม่สามารถอยู่ที่ฐานของแก๊งขวานได้ หนึ่งในห้องภายในอาคารจึงถูกเปลี่ยนเป็นห้องพักชั่วคราวของเธอแมนดี้ทานโจ๊กที่เธอทำเองเล็กน้อยการบริหารบริษัทไม่ใช่เรื่องง่ายเลย นอกเหนือจากรายละเอียดบัญชีทั้งหมดที่เธอต้องจัดการแล้ว ผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ยังวุ่นวายเมื่อพวกเขามีอำนาจของตนเองแม้ว่าแมนดี้จะมีอำนาจสูงสุดในบริษัทด้วยหุ้น 70 เปอร์เซ็นต์ของเธอ เธอก็ไม่อาจประมาทผู้ถือหุ้นคนอื่น ๆ ได้นอกจากความเกลียดคนนอกของสังคมชนชั้นสูงในฟลัตเวลล์แล้ว ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านชีวิตของแมนดี้ยังทุกข์ยากแต่หลังจากที่คิดได้ว่าฮาร์วีย์คือคนที่ให้หุ้นทั้งหมดแก่เธอ แมนดี้ก็หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตรวจสอบบัญชีอีกครั้งหากเธอยังคงไม่สามารถทำงานได้ดีหลังจากที่ฮาร์วีย์มอบทุกอย่างให้เธอโดยไม่เรียกร้องการตอบแทนใด ๆ เธอก็คงไม่มีโอกาสที่จะได้เติบโตภายในตระกูลฌองปัง!ทันใดนั้นเสียงที่ดูเหมือนจะสะท้อนมาจากประตูหน้าอาคารก็ดังขึ้น แมนดี้ลุกขึ้นโดยสัญชาตญาณหลังจากที่ได้ยินเสียงนั้น“คุณจะทำอ
“ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันก็จะไม่โทรเรียกเขา” แมนดี้ ซิมเมอร์ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง“คุณควรจะกลับไปซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”แมนดี้ไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอมีความแค้นอะไรกับฮาร์วีย์ ยอร์ก...แต่เธอกลัวว่าฮาร์วีย์จะต้องเจ็บตัวหลังจากที่เห็นนักบวชปีศาจทั้งสอง“ฉันตามหาเขามาทั้งวันแล้ว…“แต่ฉันก็ยังหาไอ้สารเลวนั่นไม่เจอ!“คุณเป็นอดีตภรรยาของเขา งั้นเราคงทำได้เพียงให้ขังคุณไว้ที่นี่เพราะเราหาเขาไม่เจอ!”ไดอาน่า ลีจ้องแมนดี้อย่างเยือกเย็น“คุณควรจะโทรเรียกเขามาเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันโกรธขึ้นมาก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”เห็นได้ชัดว่าไดอาน่าไม่รู้ว่าฮาร์วีย์อยู่ที่ฐานของแก๊งขวานต่อให้เธอรู้ เธอก็คงจะอยู่ให้ห่างจากเขาเธอเพียงคิดว่าฮาร์วีย์จะแสดงตัวออกมาเองแน่นอนหากแมนดี้ถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ“คุณไม่เข้าใจฉันเหรอ?!”สีหน้าของแมนดี้มืดลงทันที“ที่นี่คือบริษัทฮาร์ทสโตน! ผู้ถือหุ้นของเราล้วนแต่เป็นบุคคลสำคัญในเมืองนี้!“บริษัทนี้ไม่ต้อนรับคุณ! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้น…”เพี๊ยะ!ก่อนที่แมนดี้จะทันได้พูดจบประโยค ไดอาน่าก็ก้าวไปข้างหน้าและตบหน้าเธอแมนดี้ร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่ถอย