บทที่ 70

เพราะโดยรวมแล้วการต่อสู้ระหว่างเยียนเซียวหรานและชายชุดดำต่อสู้กันเรียกได้ว่าน้อยคนชนะหมู่คน แต่กลับไม่ได้มีสิ่งพิเศษอะไรมากมาย

นางยังคงไม่เข้าใจ สองคนแยกกันไปเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น เขาจะไปเอาพลังวิบากเช่นนั้นมาจากที่ใดได้?

ยามนี้กายนางเริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้ว มือเองก็เริ่มมีกำลังวังชา จึงได้ยกแขนเสื้อขึ้นมองดูไปคราหนึ่ง พอเห็นก็ถึงกับตกตะลึงนิ่งค้างอยู่เช่นนั้น

เส้นแดงที่เมื่อครู่ใกล้จะถึงข้อมืออยู่แล้ว ถอยร่นหดกลับไปไกลอีกระยะหนึ่ง

ดวงตาซือเจ๋อเยว่เต็มด้วยความประหลาดใจ คิดว่าตนมองผิดไป จึงยื่นมือออกไปขยี้ตา เส้นสีแดงสั้นลงแล้วจริงๆ สั้นกว่าตอนก่อนที่นางจะเข้าจวนอ๋องมาเสียอีก

นางเผลอหันมองไปทางเยียนเซียวหราน เขาจึงเอ่ยถามขึ้น “องค์หญิงเป็นอะไรไปหรือ?”

ในใจของซือเจ๋อเยว่รู้สึกหลากหลายปนเป

วันนี้ที่นางช่วยเขาเอาไว้ก็เพราะมีเจตนาทดลองเป็นสำคัญ โดยปกติแล้ว นางช่วยกำจัดพลังวิบากบนร่างให้เขา เส้นสีแดงของนางก็จะต้องยาวขึ้นทันทีทันใด

แต่วันนี้ไม่เพียงไม่ยาวขึ้น แต่กลับถอยร่นสั้นขึ้นไปมาก ไม่ถูกวิสัยที่ควรเป็นเลย

และสาเหตุที่ทำให้เกิดความผิดปกติเช่นนี้ ก็มีเพียงการที่นางได้สัมผัสชิด