Share

บทที่ 130

สายตาของหรงซีเย็นชาและแหลมคนดั่งคมมีดจ้องมองไปที่หมอติง

“ออกไป”

น้ำเสียงอันเย็นยะเยือกอีกทั้งกลิ่นอายบนร่างคนผู้นี้ทำให้หมอติงลุกพรวดขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

ลุงหวังกวักมือส่งสัญญาณเพื่อบอกให้หมอติงออกไปกับเขา

หมอติงเองก็ไม่อยากอยู่ตรงนี้เช่นกัน เขารีบเดินออกไปกับลุงหวังทันที

หรงซีย่างเท้าเดินเข้าไปหาเจียงหวานหว่านทีละก้าวอย่างช้าๆ

มือของเขาสั่นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงเปิดดูบาดแผลของเจียงหวานหว่านอยู่

หลุมเลือดที่เห็นตรงหน้าทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้านขึ้น

เพื่อล่อศัตรูของเขาออกมา เขาตั้งใจจะไปตัวคนเดียว แต่นึกไม่ถึงว่าจะะทำให้เจียงหวานหว่านพลอยลำบากไปด้วย

บาดแผลของเจียงหวานหว่านได้ทำแผลพันผ้าไว้เรียบร้อยแล้ว แต่หมอชาวบ้านผู้นี้ก็ใช้เพียงแค่สมุนไพรธรรมดาทั่วไปเพื่อห้ามเลือดนาง

หรงซีสังเกตเห็นคิ้วของเจียงหวานหว่านขมวดขึ้นเล็กน้อย

“เจียงหวานหว่าน เจียงหวานหว่าน…”

เจียงหวานหว่านฝันเห็นตัวเองกำลังกำลังตกลงไปในหลุมอันอันไร้ที่สิ้นสุด และะถูกความมืดนั้นกลืนเข้าไป

ความหวาดกลัวอันไร้ขอบเขตนั้นทำให้สิ่งที่เจียงหวานหว่านหวาดกลัวที่สุดภายในใจผุดขึ้นมา

“ท่านแม่ ท่านแม่ต้องไม่ตาย ต้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status