แชร์

บทที่ 88 ข้ากลัวจะรอไม่ไหว

กู้อวิ๋นซีเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองหลวงหลังจากที่กู้หนานฟงออกจากเมืองฝานไปให้เขาฟังอย่างคร่าวๆ

สีหน้าของกู้หนานฟงเคร่งเครียดขึ้นทันที

"ข้าถูกคนวางยาพิษกู่..."

"ผู้หญิงชุดขาวคนนั้นที่เจอวันนี้เหรอ?" ผู้หญิงคนนั้น ดูก็รู้ว่าปฏิบัติกับพี่ใหญ่ไม่เหมือนคนอื่น

สายตาที่มองพี่ใหญ่ ดูก็รู้ว่าชอบมาก

แต่ก็เผด็จการมาก!

"ไม่ใช่ นาง..." กู้หนานฟงคล้ายจะอยากพูดอะไร สายตาวูบไหวน้อยๆ

เขาพยายามหลบเลี่ยงสายตาของกู้อวิ๋นซี "นางคือผู้มีพระคุณของข้า หากไม่ได้นางข้าคงไม่มีชีวิตรอดจนถึงตอนนี้"

"เช่นนั้นตอนนี้ท่าน..."

"ข้าไม่เป็นไร!" กู้หนานฟงไม่อยากพูดเรื่องที่ตัวเองถูกพิษกู่เยอะเกินไป

"ตอนนี้กองทัพใหญ่ของอูฉงล้อมเข้าประชิดเมือง ข้าจำเป็นจะต้องกลับไปป้องกันเมืองเดี๋ยวนี้ เพื่อทำคุณประโยชน์ชดใช้ความผิด ไม่เช่นนั้น คนในจวนแม่ทัพทั้งหมดจะต้องเดือดร้อนไปด้วย"

ถึงแม้กู้อวิ๋นซีจะรู้ว่าแววตาของเขาไม่ปกติ แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่เพิ่มเติมอีก

ขอเพียงพี่ใหญ่กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว

"ตอนที่ข้ามา ได้ศึกษาแผนที่ของอูฉงกับเมืองฝานมาอยู่บ้าง"

เดิมทีคิดว่าสัมภาระของตัวเองถูกโจรภูเขาชิงไปแล้ว คงจะเอาของกลับมาไม่ไ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status