บทที่ 58 ใจกล้าไม่เบาบังอาจแสดงอารมณ์ไม่พอใจต่อข้า

เข้าไป?

ดึกดื่นค่อนคืน ชายหญิงอยู่ลำพัง จะไม่ค่อยดีหรือเปล่า?

"ไม่มาก็ไสหัวไป ข้าไม่มีความอดทนสักเท่าไรหรอก" น้ำเสียงเย็นๆ ของจวินเย่เสวียนดังขึ้นอีกครั้ง

กู้อวิ๋นซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ถึงค่อยก้าวเท้าเข้าไป

ถึงอย่างไรก็ไม่มีชื่อให้เสียแล้ว แต่สถานการณ์ของจวนแม่ทัพในตอนนี้ จะรออีกได้ไม่นาน

จวินเย่เสวียนนั่งลงที่ข้างเตียง ที่ถึงแม้จะถูกกั้นไว้ด้วยฉากบังลม ก็ยังสัมผัสได้ถึงไอเย็นที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

กู้อวิ๋นซีกำลังจะเดินเข้าไป กลับได้ยินน้ำเสียงเย็นๆ ของจวินเย่เสวียนดังขึ้นอีกครั้ง "ปิดประตู"

"องค์ชายสี่..."

"เช่นนั้นก็ไสหัวไป"

ปึง กู้อวิ๋นซีปิดประตูลงอย่างไม่พอใจ

จวินเย่เสวียนมองเงาร่างของนางที่ยืนอยู่อีกด้านของฉากบังลม ยิ้มเยาะว่า "กล้าหาญไม่เบาหนิ มีเรื่องขอร้องข้า ยังกล้าแสดงอารมณ์ไม่พอใจต่อหน้าข้าอีก"

"ไม่กล้า!"

กู้อวิ๋นซีก้มหัวลง "ในเมื่อองค์ชายสี่รู้ถึงเจตนาที่ข้ามา เช่นนั้นก็คงรู้ถึงความยากลำบากที่จวนแม่ทัพของข้าต้องเผชิญอยู่ในตอนนี้แล้ว องค์ชายสี่ ได้โปรดช่วยทูลขอต่อฝ่าบาทให้สักหน่อย ขอฝ่าบาทโปรดให้เวลาจวนแม่ทัพสักหนึ่งเดือน"

"พี่ใหญ่ของข้าจงรักภักดีต่อบ้านเม