ตอนนี้คุณชายมู่พักอยู่ในกระท่อมเล็กๆ หลังหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางป่าลึกกระท่อมหลังนี้เห็นได้ชัดว่าถูกสร้างขึ้นมาเฉพาะกิจเรียบง่ายมาก สามารถใช้พักอาศัยได้แค่ไม่กี่วัน ไม่สามารถอยู่ยาวได้"ข้า...อยากให้คุณชายช่วยผลิตเข็มฉีดยาให้ข้าอีกสักสิบอัน ความยาวจะต้องยาวกว่าเข็มปกติทั่วไปสองเท่า"กู้อวิ๋นซีไล่ตามเขาจนหอบ กว่าจะไล่ตามมาทัน คุณชายมู่ก็นั่งดื่มชาอยู่ในกระท่อมแล้ว"ค่าตอบแทนล่ะ?" เขาถาม"ไม่ทราบว่าคุณชายอยากจะได้อะไร?" เงิน ดูแล้วเขาก็ไม่ได้ขาด แต่เขาเป็นสายลับจากแคว้นอื่นเกรงว่าคงต้องการข่าวสารภายในกระมังกู้อวิ๋นซีรีบพูดขึ้นก่อนว่า "นอกจากข่าวเกี่ยวกับเรื่องในจวนเสวียนอ๋องทั้งหมด นอกนั้น คุณชายบอกมาได้เลย"คุณชายมู่จ้องมองใบหน้าที่ค่อนข้างซีดขาวของนางแล้วหัวเราะ "หากข้าบอกว่า ต้องการตัวเจ้าสักหนึ่งคืนล่ะ?"กู้อวิ๋นซีแววตาเคร่งขรึม ก่อนจะตอบอย่างไม่พอใจ "ข้าเป็นหญิงที่มีสามีแล้ว อีกทั้งยังเพิ่งแท้งลูกไปได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ต่อให้ข้ายินดี หรือว่าคุณชายจะไม่รังเกียจ?""เช่นนั้นเจ้าก็เข้ามา นอนลงไปบนเตียงข้า ดูสิว่าข้าจะรังเกียจไหม"เขาหันหน้ามองไปทางเตียงนอนที่อยู่ไม่ไกล ท่าทางแ
คนๆ นั้นยังถอดเสื้อผ้าของนางอยู่กู้อวิ๋นซีรู้สึกเหมือนโลกกำลังแตกสลาย จู่ๆ นางก็อยากจะร้องไห้ออกมามากๆนางหมดสิ้นทุกอย่างแล้ว เหตุใดต้องทำแบบนี้กับนางอีกนางพยายามทำให้ตัวเองสงบเยือกเย็นลงไม่ต้องกลัว!อย่างมากก็แค่ถูกทำลายความบริสุทธื์เท่านั้น อย่างมากก็แค่ตายชีวิตของนาง ความจริงก็ไม่ได้เหลืออะไรให้สูญเสียให้อีกแล้วคิดว่าตัวเองจะต้องถูกขืนใจ คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่คนๆ นั้นถอดเสื้อผ้าของนางออก นางก็รู้สึกเพียงรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ตำแหน่งหัวใจราวกับว่าเขากำลังฝังเข็มให้นาง?หลังจากที่ถูกเข็มเงินปักลงไปที่ตำแหน่งหัวใจ คนที่อยู่ข้างเตียงก็เปิดเสื้อผ้าในส่วนหน้าท้องของนางออกกู้อวิ๋นซีรับรู้ได้ถึงความเย็นขณะหนึ่งการกระทำนี้ไม่เหมาะสมอย่างมากแต่ถ้าหากเป็นหมอ คนในยุคปัจจุบันอย่างนางก็สามารถยอมรับได้แต่ว่าที่ตรงนี้ สำหรับนางมันเหมือนที่สถานที่ต้องห้าม ทั้งๆ ที่สามารถฝังเข็มรักษาตัวเองได้ แต่นางก็ไม่กล้าที่จะแตะต้องมันเป็นที่ๆ เด็กคนนั้นเคยอาศัยนอนมาก่อน...มือของชายหนุ่ม แตะไปตรงส่วนหน้าท้องของนาง ฉับพลัน พลังงานอุ่นๆ ก็เคลื่อนจากฝ่ามือของเขาลงสู่หน้าท้องของนางจากนั้นก็ลา
"เหตุใดนางถึงมาอยู่ที่นี่ได้?" ประโยคนี้กู้อวิ๋นซีหันไปพูดกับเยี่ยนอีเยี่ยนอีตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย "นางบอกว่านางมีวิธีรักษาท่านอ๋องให้หายดีได้""วิธีการอะไร?" กู้อวิ๋นซีมองไปที่ผู้หญิงชุดขาวที่นั่งอยู่ข้างเตียง มู่อันหนิง"เจ้ามาถามคำถามนี้กับข้าด้วยฐานะอะไร?" มู่อันหนิงมองกลับไปด้วยสายตาเย็นชาจากนั้น นางก็มองไปที่เยี่ยนอี "ในเมื่อขนาดนางก็ยังไม่มีวิธี เช่นนั้นไม่สู้ลองใช้วิธีของข้าดู แต่ว่า ตอนที่ข้ารักษาให้เย่เสวียน ข้าไม่อยากเห็นหน้าของผู้หญิงคนนี้"เยี่ยนอีลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็เดินมาหยุดตรงหน้าของกู้อวิ๋นซี "พระชายาหลีอ๋อง เชิญ...""นางบอกว่า คืนนี้ก็สามารถทำให้องค์ชายสี่ฟื้นขึ้นมาได้อย่างนั้นเหรอ?" กู้อวิ๋นซีถามอีกครั้งถึงแม้เยี่ยนอีจะไม่ได้อยากสนใจนางมาก แต่สุดท้ายก็พยักหน้าออกไป "ใช่แล้ว"ดังนั้น ตอนนี้พวกเขาไม่ต้องการกู้อวิ๋นซีแล้วเป็นเพราะว่าเมื่อคืนที่นางจับชีพจรให้ท่านอ๋อง แต่กลับไม่มีอะไรดีขึ้น อีกอย่างนางก็พูดเองว่าตอนนี้ยังหาทางรักษาไม่ได้"เยี่ยนอี เจ้ารู้ทั้งรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จิตใจโหดเหี้ยมแค่ไหน...""ไม่ว่าใคร ขอเพียงช่วยให้ท่านอ่องฟื้นขึ้นมาได้ นาง
ถึงแม้เยียนเป่ยจะไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็ก้าวเข้าไปหากู้อวิ๋นซีอย่างรุกราน!ท่าทางที่น่ากลัว กดดันจนกู้อวิ๋นซีไม่อาจไม่ถอยหลังไปสองก้าวได้วันนี้หากไม่ได้คุณชายมู่ช่วยรักษาให้นางก่อน ด้วยร่างกายที่เดิมทีก็อ่อนแอเป็นทุนเดิมของนาง ตอนนี้คงจะถูกพลังปราณของเยียนเป่ยกดดันจนเป็นลมหมดสติไปแล้ว"สามวัน!"ก่อนที่จะถูกโยนออกไปนอกประตู กู้อวิ๋นซีมองไปที่เยี่ยนอี แล้วพูดขอร้องออกมาอย่างจริงใจ "สามวัน ข้าจะต้องทำให้เขาฟื้นขึ้นมาได้แน่ หากว่าหลังจากสามวันผ่านไปองค์ชายสี่ไม่ฟื้นขึ้นมา จะจัดการข้าอย่างไรก็แล้วแต่พวกเจ้าเลย""เจ้ารู้อยู่แก่ใจว่าพวกเขาไม่มีทางจัดการเจ้าหรอก!" มู่อันหนิงพูดเหน็บแนม ดูแคลนทุกคำพูดของนาง"เช่นนั้นข้าก็จะปลิดชีพตัวเองซะ ไถ่โทษด้วยการตาย พอใจหรือยัง?"กู้อวิ๋นซีไม่มองนาง มองเพียงเยี่ยนอี "ข้าจะใช้วิธีของข้า หากสามารถทำให้องค์ชายสี่ฟื้นขึ้นมาได้ หรือว่ามันไม่เป็นการดีกว่าการเลี้ยงหนอนกู่ในร่างกายเขาอย่างนั้นเหรอ?""เจ้ากล้าเสี่ยงตัดสินใจแทนเขา ปล่อยให้เขามีหนอนกู่อยู่ในร่างกาย สามารถถูกมู่อันหนิงควบคุมได้ตลอดเวลาอย่างนั้นเหรอ?"นางเดินขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องไปที่เ
กู้อวิ๋นซีรู้ว่าคุณชายมู่ก็คือกบฎคนนั้นที่จวินเย่เสวียนพูดถึง แต่นางไม่คิดเลยว่าเป้าหมายของคุณชายมู่จะเป็นจวินเย่เสวียน"เขาแซ่มู่? เขาบอกท่านอย่างนั้นเหรอ?" เยี่ยนอีหรี่ตาลงมองกู้อวิ๋นซีด้วยสายตาที่ทั้งหวาดระแวงและเกลียดชัง"ดังนั้น ท่านมีความสัมพันธ์กับเขายังไงกันแน่?""ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร รู้เพียงแค่เขาแซ่มู่ ข้าก็เรียกเขาว่าคุณชายมู่มาตลอด""รวมครั้งก่อนที่ไหว้วานให้เขาช่วยผลิตอุปกรณ์เครื่องมือให้ จนถึงตอนนี้ ข้าก็เคยเจอกับเขาเพียงแค่สองครั้งเท่านั้น""คนของเจิ้งอ๋องตามหาเขาไปทั่ว แต่ก้ไม่ได้เบาะแสอะไรของเขาเลย ก่อนหน้านี้ข้าก็เคยส่งคนไปตามหา แต่ก็หาไม่เจอ แต่ท่านกลับสามารถพบเจอกับเขาได้อย่างง่ายดาย?"ถ้าบอกว่าไม่มีความสัมพันธ์พิเศษต่อกันใครจะเชื่อ?"ตอนที่ข้าไป เรือนหลังนั้นก็ถูกทิ้งร้างไปแล้ว แต่พอดีว่าเจอกับเขาตอนแวะมาเอาของพอดี ก็เลยได้เจอ""พระชายาหลีอ๋องเป็นคนฉลาด รู้ว่าก่อนหน้านี้ท่านอ๋องกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องอะไร และก็เห็นสภาพเรือนหลังนั้นในตอนนี้ ท่านคิดไม่ได้เลยหรือว่าเขาเป็นหนึ่งในกบฎ?"คำพูดนี้ กู้อวิ๋นซีไม่ได้ตอบอะไรนางเดาออกแล้วจริงๆ"ดังนั้น ท่านก็รู้อ
"ท่านคิดว่าข้าไม่กล้าหรือ?" เยี่ยนอีพูดอย่างโมโหคิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ กู้อวิ๋นซีจะไม่กลัวพลังไอเย็นกดดันจากเขา นางถึงขึ้นเดินขึ้นไปข้างหน้า ใช้ร่างกายที่อ่อนแอจากอาการป่วยไปเผชิญหน้ากับพลังปราณของเขาโดยตรง"ถ้าเจ้ากล้าก็ลองลงมือดูเลยสิ!""ท่าน!" เยี่ยนอีจะกล้าลงมือจริงได้อย่างไร? นางเป็นพระชายาหลีอ๋อง! เป็นเจ้านาย!ต่อให้เขาจะแค้นนางมากแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจลงมือทำร้ายนางได้จริงๆ หรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องฆ่านางเลย!หลานโจวพูดออกมาเบาๆ ว่า "ไม่ว่าคุณชายมู่คนนั้นมีจุดประสงค์อะไร แต่เครื่องมือที่เขาผลิตข้าเองก็เคยใช้มาก่อน จัดว่าเป็นของที่ดีที่สุดจริงๆ"เมื่อเยียนเป่ยได้ยินดังนั้น ก็รีบเข้ามาดึงตัวเยี่ยนอีทันที"ในเมื่อขนาดหลานโจวยังพูดแล้วว่าเป็นของดี เช่นนั้นไม่ว่าเขาจะมีจุดประสงค์อะไร พวกเราก็แค่ตรวจสอบว่าเครื่องมือมีพิษหรือไม่ก็พอแล้วนะ"เครื่องมือไม่มีชีวิต คนต่างหากที่สำคัญนับว่าตอนนี้เยียนเป่ยยังเชื่อในตัวของกู้อวิ๋นซีอยู่ อย่างน้อย นางก็คงไม่ถึงขั้นอยากทำร้ายท่านอ๋องหรอกอีกอย่าง สิ่งที่นางพูดเมื่อครู่ ความจริงก็ทำให้เยียนเป่ยสะอึกไปเหมือนกันอย่างน้อย ตอนที่พระชายาหลีอ
เข็มฉีดยาของกู้อวิ๋นซี ฉีดเข้าไปโดนจุดตายของจวินเย่เสวียนตั้งแต่แรกจากนั้น ก็ฉีดยาที่นางเป็นคนปรุงขึ้นมาเองเข้าไปสู่ในร่างกายของเขาคืนนั้น ในครึ่งคืนแรกสีหน้าของจวินเย่เสวียนยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมาก แต่ในครึ่งคืนหลัง สีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงจนกระทั่งอมม่วง!ดูแล้วราวกับคนถูกวางยาต่อจากนั้น หนังตาของเขาก็กระตุกอย่างแรง ดูแล้วเหมือนมีแววว่ามีปาฏิหาริย์ที่จะฟื้นขึ้นมาเลยหลานโจวตื่นเต้นสุดๆ รีบเข้าไปจับชีพจรให้กับจวินเย่เสวียนทันที"เหตุใด...ชีพจรถึงได้สับสนเช่นนี้?" เขามองไปที่กู้อวิ๋นซีแต่กู้อวิ๋นซีกลับพูดว่า "หลานโจว ข้ามีเรื่องที่จะต้องพูดกับเขา เจ้าจะออกไปก่อนได้ไหม?"หลานโจวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่มองไปที่จวินเย่เสวียนแล้วก็ได้แต่ทำท่าลังเล"หรือว่า เจ้าคิดว่าข้าจะทำร้ายเขา?" กู้อวิ๋นซียิ้มเย็น "คนที่ทำร้ายเขาจริงๆ แล้วเป็นใคร เจ้ารู้ดีอยู่แก่ใจ"หลานโจวยังคงไม่พูดอะไรตามเดิม เพียงแค่ครั้งนี้ เขายอมที่จะหมุนตัวเดินออกไปด้านนอกเยียนเป่ยกับเยี่ยนอีจ้องหน้าเขา สีหน้าประหลาดน้อยๆหลานโจวก็ยังคงไม่พูดอะไร เพียงแค่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูไม่ยอมจากไปไหนเช่นเดีย
หากว่าความอบอุ่นไม่สามารถเรียกเขาให้ฟื้นได้ เช่นนั้นก็ลองใช้ความแค้นดูแล้วกัน!กู้อวิ๋นซีเพียงแค่คิดไม่ถึงว่า ตัวเองเพิ่งจะพูดจบ ชั่วพริบตานั้น อุณหภูมิในห้องจะลดลงหลายองศาในทันทีนิ้วมือของเขากำลังค่อยๆ กำแน่นกู้อวิ๋นซีรู้สึกกังวลในใจ กำลังจะเอื้อมไปกุมมือเขาไว้ "เย่เสวียน..."แต่นางคิดไม่ถึงเลยว่ายังไม่ทันที่มือของนางจะได้โดนมือของเขา จู่ๆ มือของจวินเย่เสวียนก็ยกขึ้นมาฉับพลันวินาทีต่อมา กู้อวิ๋นซีก็รู้สึกเจ็บปวดบริเวณลำคอ!นางถูกบีบคอ ภาพทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเปลี่ยนไปทันที!นางถูกกดไว้บนเตียงเมื่อเงยหน้าขึ้นมา ก็สบตาเข้ากับดวงตาเย็นเยียบอย่างจังเขาจ้องหน้านาง ในแววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร"กู้อวิ๋นซี...เจ้ากล้า!""เย่...อื้ออ"จู่ๆ ชายหนุ่มก็บีบนิ้วมือแน่น กู้อวิ๋นซีรู้สึกหายใจลำบาก กำลังจะขาดอากาศหายใจหายใจไม่ออกแล้ว"ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับแล้วว่าเจ้าลงมือฆ่าลูกของข้าด้วยตัวเอง!"เขาบีบนิ้วมือแน่นขึ้นเรื่อยๆกู้อวิ๋นซีกำลังดีใจที่เขาตื่นขึ้นมาได้ แต่ไม่นานก็พบว่า ตัวเองไม่มีทางรอดแล้วที่แท้ มู่อันหนิงมีประโยคหนึ่งที่พูดได้ไม่ผิด ถ้าเขาตื่นขึ้นมาจะต้องฆ่านางด้วยมือ