Share
บทที่ 560
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 561
หวังหยวนเทอาหารที่เหลือลงในจาน แล้ววางลงบนสายผ้า ชายหนุ่มคนนั้นดึงจานอย่างระมัดระวัง จากนั้นดึงไปถึงประตูห้องขังอย่างรวดเร็ว เขาหยิบมันขึ้นมายัดเข้าปากพร้อมพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณนะพี่ชาย!” หวังหยวนขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขา! เข้าคุกวันแรกชายหนุ่มคนนี้ก็หน้าหนามาขออาหารเขากิน ลักษณะท่าทางดูไม่เป็นคนดีสักเท่าไหร่! อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่กินไม่หมด ก็ได้แบ่งไปให้เขาบ้าง ไม่เช่นนั้นก็จะสิ้นเปลืองเสียเปล่า หลังจากนั้นไม่นาน หัวหน้าห้องขังก็มาพร้อมกับหลี่จ้าวหลิน หวังหยวนเอ่ยพูดว่า “สองวันมานี้ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?” หลี่จ้าวหลินมาพบเขาในวันแรกที่ถูกจำคุก และมาพบเขาทุก ๆ สองวัน เขาสามารถกินอาหารได้แปดจานในมื้อเดียว ก็เพราะมีหลี่จ้าวหลินคอยดูแล โดยแอบใช้เงินติดสินบนเป็นจำนวนมาก หลี่จ้าวหลินลดเสียงของเขา “ฉงโหลวเขียนบทละครเกี่ยวกับเผยเซียนเจิ้งที่ใส่ร้ายท่าน เขาหานักแสดงและนักเล่าเรื่อง แล้วขอให้พวกเขาไปแสดงและเล่าเรื่องทุกที่ ตอนนี้เรื่องของท่านแทบจะแพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองจิ่วซาน หลงหนาน และเมืองชิงทั้งสามแคว้นแล้ว!” หวังหยวนส่ายหัว “เจ้าเด็กนี่!” วังฉงโหลวออกจากกลุ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 562
ทุกครั้งที่เขามาถึงฐานที่มั่นของค่ายภูเขา เขาจะริเริ่มจ่ายเงิน 'ค่าผ่านทาง' หัวหน้าโจรเก็บเงินและพูดด้วยสีหน้านิ่งว่า “รหัสที่จะผ่านทาง!” “อา?” พ่อค้าเกลือผู้นำประหลาดใจและพูดว่า “ท่านวีรบุรุษ เราเพิ่งผ่านมาทางนี้เมื่อไม่กี่วันที่แล้ว ไม่มีรหัสที่จะผ่านทางเสียหน่อยนะ?” “ตอนนี้มีแล้ว!” หัวหน้าโจรภูเขาตัวน้อยพูดด้วยสีหน้านิ่งว่า “อย่าพูดว่ารูปปั้นทองสัมฤทธิ์มีตาข้างเดียว เมื่อรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ปรากฏ ทุกอย่างจะกลับตาลปัตร หากจำรหัสที่จะผ่านทางไม่ได้ ในอนาคตจะต้องเสียค่าผ่านทางสองเท่า!” “เราจะจำไว้อย่างแน่นอน!” พ่อค้าเกลือโบกมือ “พวกเจ้าแต่ละคนจงจำรหัสที่จะผ่านทางให้ดี!” คนขับรถและผู้คุ้มกันกลุ่มหนึ่งตะโกนซ้ำแล้วซ้ำอีก “รูปปั้นทองสัมฤทธิ์มีตาข้างเดียว เมื่อรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ปรากฏ ทุกอย่างจะกลับตาลปัตร!” ขบวนขนส่งเกลือจากไปแล้ว! หัวหน้าตัวน้อยพึมพำในใจ “นายท่านใหญ่คิดจะทำอะไรกัน จะเก็บค่าผ่านทางก็เก็บไปซิ ตะโกนรหัสผ่านนี้จะไปมีประโยชน์อันใดกัน!” อย่างไรก็ตาม แม้จะกระซิบพูด แต่ทุกคนที่ผ่านอีเซี่ยนเทียนจะต้องจำรหัสผ่านนี้ วันรุ่งขึ้น ขบวนขนส่งเกลือเดินทางผ่านหุบเขาต้าช
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 563
ขอทานต่างพยักหน้าอย่างสงสัย! บัณฑิตหลังค่อมพูดทวนหลายครั้ง และให้ขอทานพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นเขาก็จากไปหลังจากที่พวกเขาจดจำได้แล้ว ในไม่ช้าขอทานพวกนี้ก็ไปขออาหาร ไปถึงหน้าบ้านของเหล่าตระกูลเศรษฐี แล้วตะโกนสุดเสียงว่า “อย่าพูดว่ารูปปั้นทองสัมฤทธิ์ตาเดียว เมื่อรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ปรากฏ องค์หญิงจีร้องไห้ จักรพรรดิเผยจงออกมา หลงหนานจะกลายเป็นสนามรบ จักรพรรดิจะปรากฏ!” มีบัณฑิตคนหนึ่งในชุดคลุมซึ่งมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาโยนเหรียญทองแดงจำนวนหนึ่งแล้วพูดว่า “รับเงินไป แล้วไปตะโกนบ้านคนอื่น หากกลับมาอีก ข้าจะหักขาของพวกเจ้า!” “มันได้ผลจริง ๆ!” หลังจากได้รับเงินแล้ว กลุ่มขอทานก็จากไปอย่างมีความสุข! บัณฑิตในชุดคลุมยาวขมวดคิ้ว “ขอทานเหล่านี้เรียนรู้คำทำนายมาจากที่ไหน เป็นไปได้ไหมว่ามีคนกำลังเตรียมกบฏในหลงหนาน และสร้างแรงผลักดันล่วงหน้า เฮ้อ บทกวีต่อต้านทั้งสามประโยคนี้ ดูเหมือนจะเปิดเผยชื่อของพวกกบฏ!” คำทำนายทั้งสามนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วเมืองจิ่วซาน เมืองหลงหนาน และอีกสิบแปดเมือง! ... “คุณชายหยวน ท่านเจ้าเมืองรอท่านอยู่ข้างใน สีหน้าของเขาดูน่าเกลียดมาก!” ทหารสอง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 564
ทหารสองนายพาหวังหยวนออกไป! ดวงตาของเผยเซียนเจิ้งมืดลง “นายพลเว่ย นำกองทหารไปยังหมู่บ้านเยี่ยเจีย จับคนของเขาไว้ และปิดปากพยานทั้งหมดในหมู่บ้าน!” เว่ยเฉิงชารู้สึกหวาดกลัวและพูดว่า “ใต้เท้า การเคลื่อนไหวครั้งนี้จะฆ่าคนไปมากมายนะขอรับ!” หากในอดีต ท่านใต้เท้าเจ้าเมืองออกคำสั่งให้เขาทำเช่นนั้น เขาก็คงทำไปโดยไม่ลังเล! แต่ตอนนี้เมื่อเห็นกลยุทธ์ที่ไม่มีข้อจำกัดของหวังหยวน ท่านเจ้าเมืองอาจไม่สามารถปกป้องเขาได้อีกต่อไป! เมื่อถึงเวลานั้นแล้วเขาจะป้องกันตัวเองได้อย่างไร “เรามาถึงจุดนี้แล้ว เจ้ายังกังวลว่าฆ่าคนไปเท่าไหร่อีก หากจัดการไม่ดีเจ้า และข้าอาจจะไม่ปลอดภัย!” เผยเซียนเจิ้งพูดด้วยท่าทางเศร้าหมอง “ไม่สำคัญว่าจะฆ่าคนไปกี่คน แค่ใส่ร้ายพวกเขาได้เท่านั้นก็พอแล้ว” เว่ยเฉิงพูดด้วยใบหน้าโศกเศร้า “ท่านใต้เท้า มันเป็นเรื่องง่ายที่จะฆ่าคนไม่กี่คนแล้วใส่ร้ายพวกเขา แต่ตอนนี้ข่าวลือในทั้งสองเมืองนั้นทรงพลังมาก จนเราไม่สามารถปกปิดพวกเขาได้!” “ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่สำคัญ มันก็แค่แพร่กระจายท่ามกลางประชาชนทั่วไป ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกลัว!” เผยเซียนเจิ้งตะคอกอย่างเย็นชา “คนที่จะตัดสิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 565
หวังหยวนถอนหายใจยาว ในช่วงสี่เดือนนับตั้งแต่ที่เขาเดินทางข้ามเวลา เขายืนอยู่ที่กองปืนโดยไม่หยุดเลยแม้แต่วันเดียว เขาเพิ่งเริ่มฝึกต่อสู้เตะต่อยเมื่อเร็ว ๆ นี้ อย่างไรก็ตาม เขาคุ้นเคยกับการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายเป็นอย่างดี! ทักษะศิลปะการต่อสู้ลับของตระกูลอู่ มีบันทึกทักษะการชกมวย ทักษะดาบ ทักษะหอก และท่าสังหารที่โหดร้ายทุกชนิด! นอกจากนี้ยังมีทหารผ่านศึกในชุดเกราะทมิฬที่มีประสบการณ์การต่อสู้หลายร้อยครั้ง และปีนขึ้นมาจากความตาย พวกเขาหลีกเลี่ยงเมื่อต้องฝึกท่าสังหาร แต่กลับกันจะอธิบายให้เขาฟังแทน ตอนนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาที่จะต่อสู้กับคนโกงโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แน่นอนว่าเขาจะไม่สามารถสู้ได้หลังจากสู้กับคนสามสี่คน ยังมีหนทางอีกยาวไกลก่อนที่เขาจะพัฒนากังฟูที่แท้จริงได้! “ให้ตายเถอะ เจ้ากล้าโจมตีกันเอ้อเย๋ เจ้ารนหาที่ตาย!” เมื่อเช็ดเลือดที่เปื้อนจมูกและปาก กันเอ้อเย๋มองไปที่นักโทษคนอื่น ๆ และพูดอย่างเคร่งขรึม “พวกเจ้านี่มันโง่เขลายิ่งนัก ยังไม่รีบบุกเข้าไปโจมตีอีก ฆ่าไอ้ไก่อ่อนนี้ให้ตายซะ!” ชายหนุ่มที่เย่อหยิ่งเจ็ดถึงแปดคนยืนขึ้นและรวมตัวกันรอบตัวเขา! หวังหยวนกำลังจะพูด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 566
ตึงกันเอ้อเย๋กระอักเลือดออกมาเปื้อนลงบนเสื้อคลุมสีขาว!ตู้ม!ตึงตู้ม!ตึงหลังจากรัวหมัดสามครั้งติดต่อกัน เลือดก็เปื้อนกระเซ็นไปทั่วเสื้อคลุมสีขาว กันเอ้อเย๋หายใจรวยริน!ถังหม่างหันกลับมาแล้วยื่นเสื้อคลุมให้หวังหยวน: "พี่ชาย ถ้าไอคนแซ่เป่ยส่งคนมาที่นี่ เจ้าเอาเสื้อคลุมตัวนี้คลุมไว้แล้วแกล้งหลับ หากเห็นเลือดมากมายบนเสื้อคลุม ทุกคนจะคิดว่าเจ้าถูกกระทืบเกือบตาย!”"...พรสวรรค์แท้ ๆ!"...เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ทหารหนึ่งพันนายก็มาที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย โดยมีเว่ยเฉิงเป็นผู้นำอยู่ด้านหลังสุดมีทหารกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าเขา แต่ละคนถือโล่อยู่ในมือป้องกันที่ด้านหน้าเขา!นี่เป็นการป้องกันหน้าไม้ยักษ์ที่หวังหยวนสร้างขึ้นมา!ทั้งผู้นำและทหารที่อยู่แนวหน้าก็ตัวสั่นงกงั่กด้วยความกลัวเช่นกันแม่ทัพที่สวมชุดเกราะโลหะยังกลัวจนเป็นแบบนี้ แล้วเกราะหนังจะไม่กลัวได้อย่างไรเมื่อมาถึงนอกหมู่บ้านเยี่ยเจีย เว่ยเฉิงจ้องมองอยู่นาน: "เจ้าแน่ใจรึว่า ในช่วงไม่กี่วันผ่านมาไม่มีบุคคลภายนอกเข้าออกหมู่บ้านเยี่ยเจียเลย!"ช่วงหลายวันมานี้ เขาส่งคนไปเฝ่าจับตาดูที่หมู่บ้านเยี่ยเจีย กลัวว่าคนของหวังหยวนจะหน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 567
“จับพวกมันไว้!”เว่ยเฉิงตะโกนเสียงดัง!ทหารสองร้อยนายกัดฟันรีบเข้าไปหาทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ และในไม่ช้าพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าเขานั้นแข็งแกร่งแค่ไหน!ทหารผ่านศึกเกราะทมิฬเป็นเหมือนกับเหล็กกล้าที่สามารถบดขยี้ทหารที่มีชุดเกราะบาง ๆ แค่นั้นได้ในทันทีขุนพลเว่ยเฉิงหันหลังกลับจะวิ่งหนี แต่กลับถูกถีบเข้าที่หลังอย่างจัง ทันทีที่เขาลุกขึ้นก็มีดาบยาวจ่อที่คอ และเผลอพูดออกไปว่า: "เจ้าเป็นใคร"คนเหล่านี้มีประสบการณ์การต่อสู้มากมาย และทหารที่อยู่ข้างหน้าไม่ใช่คู่มือด้วยซ้ำ"องค์รักษ์ส่วนตัวลำดับที่หกของแม่ทัพใหญ่มู่!""องค์รักษ์ส่วนตัวลำดับที่สิบแปดของแม่ทัพใหญ่มู่!""องค์รักษ์ส่วนตัวลำดับที่สามสิบแปดของแม่ทัพใหญ่มู่!"...อดีตทหารผ่านศึกเกราะทมิฬแต่ละคนประกาศชื่อลำดับของเขา!“อดีตทหารผ่านศึกเกราะทมิฬ!”เว่ยเฉิงตัวสั่น รู้สึกหนาวไปถึงสันหลัง: "เจ้าจะทำอะไร? ข้าเป็นเจ้าหน้าที่ขุนนางของราชสำนัก เจ้าจะฆ่าขุนนางและกบฏรึ ... โอ้ย!"เพี้ยะ เพี้ยะ เพี้ยะ...ฉางเซิ่งตบหน้าเขาซ้ายขวารัว ๆ: "ไอขุนนางชาติชั่ว ขอบอกเจ้าไว้เลยนะว่าถ้าครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นกับท่านเสนาธิการทหารล่ะก็ พวกข้านี่แหละจะก่อกบ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 568
หลายคนกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และจ้องมองด้วยสายตาดุร้ายไปทางเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยนั้นอย่างไร้ความเมตตาเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยตัวอ้วนกลมเมื่อเห็นดังนั้น เขาก็รีบวิ่งหนีทันที วิ่งไปด่าไปด้วยว่า “ไอพวกสารเลวชาติชั่ว ไม่กล้าฟังคำสั่งของข้า เจ้าคิดจะกบฏงั้นหรือ?”ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำว่า "กบฏ" แล้วเห็นเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยนั้นวิ่งหนีไป หลายคนก็ตกใจจนได้สติขึ้นมา และยืนล้อมรูปปั้นนั้นไว้ จะอยู่จะไปก็ไม่ได้ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยกับทหารหลายคนถือดาบยาวเข้ามาพร้อมจิตสังหารเหล่าคนทำเหมืองต่างตกใจและรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยคนหนึ่งใช้ดาบฟันรูปปั้นและอดด่าออกมาไม่ได้: "ทองแดง ไอ้เวรพวกนี้บอกว่าทองคำ ทำให้ข้ามาเสียเที่ยวแล้ว!"แม้ว่าทองแดงชิ้นใหญ่ขนาดนี้จะขายแลกเงินได้นิดหน่อย แต่จะเอาอะไรไปเทียบกับทองคำได้หลังจากเจ้าหน้าที่หลายคนทยอยตรวจสอบ และพบว่าเป็นทองแดงจริง ๆ พวกเขาก็ห่อเหี่ยวใจเล็กน้อย“เฮ้ย รูปปั้นทองสัมฤทธิ์ตัวนี้ดูแปลกอยู่นะ ทำไมถึงมีตาข้างเดียวเองล่ะ?”"มีข้อความอยู่ด้านหลังรูปปั้นทองสัมฤทธิ์นี้ด้วย!"“คำว่าอะไร?”“ให้ตายเถอะ ข้
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
