Share
บทที่ 506
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 507
ที่ทำการปกครองอำเภอ ณ เมืองฝู!“นี่... นี่?”นายอำเภอคนใหม่ซุนไป๋ชวนถือเอกสารจากราชสำนักไว้ในมือก่อนหรี่ตามอง!อาจารย์หมิงถันละโมบต้องการทวงความดีความชอบในการปราบปรามชาวหวง ซึ่งทำให้ฮ่องเต้ทรงกริ้วอย่างมาก เขาจึงถูกสั่งห้ามไม่ให้มีสิทธิสอบคัดเลือก และจะไม่มีวันได้รับราชการ!ทว่าสุดท้ายแล้วแม่ทัพหนุ่มก็พูดโน้มน้าวให้อีกฝ่ายรู้ว่าในสายตาของเขา อาจารย์หมิงถันเคารพฮ่องเต้มากเพียงใด!ไม่ต้องพูดถึงข่าวโคมลอยที่ได้ยินจากคนอื่น ๆ!แต่ในความคิดของแม่ทัพหนุ่ม ผู้ที่สมควรได้รับการกล่าวถึงมากที่สุดหลังจากที่กองทัพสามารถเอาชนะชาวหวงได้ก็คือ อาจารย์หมิงถัน!ตอนนี้ราชสำนักกลับ ‘ตอบแทนความดีงาม’ ของเขาด้วยการทำเช่นนี้!คุณความดีของเขาเป็นเรื่องจริงหรือเท็จไม่อาจกล่าวได้ แต่เมื่อพิจารณาจากท่าทีของฝ่าบาทแล้ว พระองค์เกลียดชังอาจารย์หมิงถันไม่น้อยเนื่องด้วยฮ่องเต้มีทัศนคติเช่นนี้ ดังนั้นมุมมองความคิดของเหล่าขุนนางที่มีต่ออาจารย์หมิงถันจึงเปลี่ยนเช่นกันซุนไป๋ชวนตบโต๊ะแล้วตะโกน “ใครก็ได้ อย่าให้ใครเข้ามารบกวนนายท่านสามล่ะ!”ไม่นาน ผู้ตรวจการสวี่ที่ตอนนี้ได้เลื่อนขั้นเป็นนายอำเภอสวี่ก็ประสานหมัด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 508
“องค์ฮ่องเต้ทรงเลอะเลือนไปแล้วเป็นแน่ พี่หยวนมีความดีความชอบมากมายเพียงนี้ แต่เหตุใดต้องสั่งลงโทษด้วย”“ห้ามไม่ให้สอบคัดเลือกขุนนาง ไม่ให้รับราชการ มันคือการตัดอนาคตพี่หยวนชัด ๆ!”“ฮ่องเต้เบาปัญญา แม่ทัพมู่ถูกฆ่าตายเพราะความสำเร็จของเขา ตอนนี้ท่านเสนาธิการทหารก็ถูกลงโทษเพราะความสำเร็จอันยิ่งใหญ่อีก”“ฮ่องเต้และพวกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ล้วนโง่เขลา มิเช่นนั้นต้าเย่คงไม่ถูกพวกชาวหวงรุกรานเช่นนี้!”คนกลุ่มหนึ่งรู้สึกขุ่นเคืองอย่างมาก“เอาล่ะ!”หวังหยวนกล่าวต่อ “พวกเจ้าอย่าพูดเช่นนี้ข้างนอกล่ะ มิเช่นนั้นจะกลายเป็นอาชญากรและถูกประหารได้!”ทุกคนในห้องก้มหน้าลง พวกเขารู้ดีว่าหากพูดคำเหล่านี้ ผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร!ก่อนหน้านี้อย่าว่าแต่วิจารณ์องค์ฮ่องเต้เลย แม้แต่นายอำเภอ พวกเขาก็ไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงด้วยซ้ำ!อย่างไรก็ตาม หลังจากฝ่าฟันเหตุการณ์มากมายพร้อมกับหวังหยวน พวกเขาหลายคนก็มีความกล้ามากขึ้น!“พี่หยวน พวกเราเสียใจที่ท่านไม่ได้รับความยุติธรรม ราชสำนักจะต้องเสียใจที่ทำกับท่านเช่นนี้!”แม้ว่าเขาจะนิ่งเฉยมาตลอด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตัดพ้อและเผยสายตาไม่พอใจ“ถูกต้อง หากไม่ใช่เพราะลูกพี่ลู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 509
หวังหยวนพยักหน้าพลางกล่าว “เจ้าจงไปคัดเลือกกลุ่มคนที่สามารถไว้ใจได้และมีไหวพริบมาให้ข้า จากนั้นส่งไปยังค่ายซานหู่ ข้าจะส่งคนไปฝึกฝนพวกเขาและจะต้องไม่มีบุคคลที่สามรู้เรื่องนี้”“เข้าใจแล้ว!”กัวเฉิงประสานมือทำความเคารพ พลางพยักหน้าก่อนเดินออกไป!หวังหยวนเดินออกไปจากห้องเข่นกัน!เมื่อกัวฉางเดินจากไป คิ้วกระบี่ของหวังหยวนก็ขมวดเข้าหากัน ขณะที่ดวงตามืดมนลงทันใดข้อกล่าวหาที่ว่าเขาไม่พอใจในรางวัลตอบแทนที่ราชสำนักมอบให้ หลังจากที่สามารถปราบปรามชาวหวงเป็นเรื่องเท็จ การที่ฮ่องเต้ซิงหลงเขียนกฤษฎีกาฉบับนี้ขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าราชสำนักมีความคิดต่อเขาอย่างไร ซึ่งมันอาจทำให้เขาต้องเผชิญหน้ากับอันตรายนับไม่ถ้วนเพื่อรักษาชีวิตตนเอง เขาจึงต้องคิดทบทวนในการถือไพ่ลับเพิ่มอีกสองสามใบ!หวังหยวนสูดหายใจเข้าลึก จากนั้นเดินออกจากห้องไปพร้อมกับรอยยิ้ม!ทั่วทั้งหมู่บ้านอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความสุข ชาวบ้านทุกคนต่างได้รับของกำนัลอย่างถ้วนหน้าทุกครอบครัวต่างได้รับเนื้อปลาและเนื้อวัว ขณะที่เด็กและผู้เฒ่าต่างหัวเราะอย่างไม่รู้ตัว!ก่อนหน้านี้ในช่วงเทศกาลตรุษจีน ชาวบ้านมักจะมีอาหารไม่พอเพียง แต่ในปีน
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 510
ประทัดที่ถูกจำหน่ายในเมืองฝูมีส่วนผสมเป็นดินประสิว กำมะถัน และถ่าน เมื่อประทัดระเบิดออกจะเกิดเสียงดังและมีควันโขมงบางคนซื้อประทัดเหล่านั้นมาใช้และพบว่ามันทั้งเสียงดัง มีควันเยอะ ซึ่งไม่น่าพึงพอใจอย่างยิ่งหวังหยวนจึงผสมดินปืนลงไป จากนั้นใช้กระดาษฟั่นเป็นเกลียวเพื่อทำประทัดเสียงประทัดทำให้เหล่าชาวบ้านตกใจ“ตกลง!”เมื่อได้รับอนุญาต ต้าหู่ก็หยิบประทัดขึ้นมาแล้วจุดไฟก่อนโยนทิ้ง!ชาวบ้านที่เห็นเช่นนั้นต่างปิดหูอย่างรวดเร็ว!ปัง ปัง!เสียงระเบิดดังขึ้น เปลวไฟสว่างวาบ ตามมาด้วยควันหนาทึบ!“ข้าขอหนึ่งอันสิ!”“พี่หู่ ข้าขอด้วย!”“ข้าก็อยากเล่นเช่นกัน!”หวังซื่อไห่ หวังเอ้อโกว หวังเถียนอัน และชาวบ้านหลายคนไม่ได้ที่จะเขยิบไปข้างหน้า!ต้าหู่จุดประทัดอันต่อไปด้วยความปวดใจ ขณะที่เหล่าชาวบ้านต่างระมัดระวังมากขึ้น!ปัง... ปัง!เสียงประทัดดังกระหึ่มไปทั่วหมู่บ้าน!เหล่าผู้เฒ่านั่งมองอยู่ในที่ไกล ๆ ด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มขณะที่น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวในอดีตเมื่อถึงเทศกาลตรุษจีน พวกชาวบ้านไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อประทัด ดังนั้นพวกเขาจึงโยนไม้ไผ่ลงในกองไฟแทนแต่ในที่สุดปีนี้ก็เป็นปีที่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 511
จดหมายฉบับนี้เป็นลายมือของหวังหยวนอย่างไม่ต้องสงสัย เนื้อหาช่างเย่อหยิ่งและไร้หัวใจยิ่งนัก!“ซื่อหาน ตอนนี้ข้าอยู่ที่เมืองจวิ้น กิจการของข้าทำรายได้กว่าหนึ่งล้านแล้ว ดังนั้นตระกูลหวังจึงมีอิทธิพลเหนือผู้มีอำนาจ จนกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองในฐานะลูกสะใภ้ของตระกูลหวัง เจ้าต้องแผ่กิ่งก้านสาขาตระกูลหวังออกไปแต่เราแต่งงานกันมาสามปีแล้ว เจ้ากลับไม่ตั้งท้องเลย มันจึงทำให้ข้าละอายใจต่อบรรพบุรุษตระกูลหวังยิ่งนักการไม่มีลูกชายสืบสกุลคือความผิดบาปที่ร้ายแรงที่สุดในความอกตัญญูสามประการ หากข้าไม่มีลูกชายและลูกสาว ใครจะสืบทอดมรดกอันยิ่งใหญ่เล่า แล้วใครจะเป็นผู้กราบไหว้บรรพบุรุษของเรา?ดังนั้นในฐานะสามี ข้าจึงตั้งใจจะมีภรรยาอีกหนึ่งคนเพื่อสืบทอดตระกูลหวัง และกราบไหว้บรรพบุรุษตระกูลหวังของเราไม่อาจเลี้ยงแม่ไก่ที่ไม่สามารถวางไข่ได้ ดังนั้นสถานะสามีภรรยาของเราได้สิ้นสุดลงแล้ว ข้าจะไม่รับตัวเจ้ากลับอีกต่อไปตอนนี้ข้าแต่งงานใหม่แล้ว หญิงผู้นั้นคือหูเมิ่งอิ๋งแห่งตระกูลหู นางงดงามและมีคุณธรรมมากกว่าเจ้า ทั้งยังสามารถช่วยข้าบริหารธุรกิจได้อย่างชำนาญ ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกับข้าเหลือเกิน!ตอ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 512
“หึ!”สะใภ้ตระกูลหลี่กล่าวคำเบา “หลังจากนี้ท่านจงไปโน้มน้าวท่านพ่อว่าอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายดูไม่น่าไว้วางใจยิ่งนัก เราอาจจะพึ่งพาเขาไม่ได้ ท่านลองนึกถึงสงครามครั้งใหญ่ในตอนเหนือที่อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายชี้แนะแม่ทัพหนุ่มจนได้รับชัยชนะอันยิ่งใหญ่ อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายจึงควรเป็นผู้นำขุนนางในราชสำนัก และด้วยสถานการณ์ของไอ้คนบ้านนอก ทำให้แม่ทัพหนุ่มถูกตำหนิ รวมไปถึงทำให้อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายไม่ได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาทอีกต่อไป หากท่านพ่อและพวกท่านต้องการประสบความสำเร็จ จึงต้องเข้าร่วมกับอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวา และเมื่อถึงตอนนั้น พวกเราก็จะถูกเลื่อนขั้นและร่ำรวยได้อย่างง่าย!”หลี่อีเหนียนขมวดคิ้ว “ท่านพ่อต้องการทำเพียงสิ่งที่มีประโยชน์ต่อราชสำนักเท่านั้น เขาไม่ต้องการเข้าร่วมกับพรรคพวกที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนหรือแข่งขันแย่งชิงอำนาจ นอกจากนี้ท่านพ่อและอัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายยังเป็นพันธมิตรกันมานาน และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวา ดังนั้นเขาจึงไม่มีวันเข้าร่วมกับอัครมหาเสนาบดีฝ่ายขวาอย่างแน่นอน!”สะใภ้ตระกูลหลี่แค่นเสียงเล็กน้อย “ข้าคิดเรื่องนี้แทนท่านแล้ว ผู้ตรวจการมณฑลมิใช่อยู
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 513
เด็กหนุ่มเสวี่ยเมิ่งหลงเลิกคิ้วกระบี่พร้อมกล่าว “ศิษย์พี่ฝูไห่ ศิษย์พี่จ้าวหลิน พวกเราต้องติดตามท่านอาจารย์ไปอีกนานเท่าไร ข้าทนใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านนอกไม่ไหวแล้ว!”เขาคือบุตรที่ถูกต้องตามกฎหมายของจวิ้นวั่ง ทั้งยังมีความสัมพันธ์อันดีกับขุนนางในราชสำนัก ดังนั้นเขาจึงได้รับข่าวจากเมืองหลวงกล่าวกันว่าหวังหยวนเป็นหมากของแม่ทัพหนุ่มและอาจารย์ที่ใช้แทรกแซงในราชสำนักเขาเชื่อข่าวนี้ในทันใดเดิมทีในตอนที่ได้ข่าวว่าหวังหยวนคือคนวางแผนยุทธศาสตร์ในการรบกับชาวหวง เขาก็นึกสงสัยอย่างมาก!อย่างไรเสีย เขาก็คืออัจฉริยะที่สอบผ่านการสอบคัดเลือกขุนนางตั้งแต่อายุสิบแปดปีในทางกลับกัน หวังหยวนมีทักษะด้านกลอนและบทกวี การเมือง ยุทธการทหาร เชี่ยวชาญในงานฝีมือ ทั้งยังช่ำชองด้านการบริหาร แม้แต่ปีศาจก็ไม่อาจเก่งรอบด้านเช่นนี้ได้นอกจากนี้เด็กน้อยในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ยังต้องการอาจารย์สอนอ่านเขียนอีกด้วย!สาเหตุที่เขามาที่นี่ก็เพราะต้องการพิสูจน์พรสวรรค์ และความบริสุทธิ์ของอีกฝ่ายทางอ้อมชายหนุ่มหลี่จ้าวหลินส่ายหน้าพลางถอนหายใจ“เมิ่งหลง ท่านอาจารย์กำลังวางแผนสำหรับลูกของเขา”ฉงโหลวเป็นคนใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 514
ระหว่างเดินทางจากเมืองจิ่วซานไปยังเมืองฝู วังฉงโหลวพบเจอชาวบ้านยากไร้มากมาย และเมื่อเห็นรถม้า พวกเขาก็จะปรี่เข้ามาล้อมรอบเอาไว้ทันทีเคราะห์ดีที่คนขับรถม้าตระกูลวังมีสายตาแหลมคม เขาจึงรีบกล่าวว่า “นายน้อย พวกเขาไม่ใช่ชาวบ้านยากไร้ แต่เป็นเพราะท่านหมิงถันมาต้อนรับพวกเราขอรับ”หวังหยวนมักไปเยี่ยมเยือนตระกูลวังที่เมืองจิ่วซานอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นพวกบ่าวรับใช้จึงจดจำเขาได้“อาหยวนมารับพวกเรางั้นรึ!”วังฉงโหลวขยี้ตาอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเข้าไปใกล้อีกฝ่าย เขาจึงมองเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นก่อนตะโกนเสียงดัง “อารอง อาหยวนมารอต้อนรับพวกเรา แล้วเขาก็พาคนมาด้วยเยอะมาก!”วังไห่เทียน เหยาฝูไห่ หลี่จ้าวหลิน และเสวี่ยเมิ่งหลงเลิกม่านขึ้นมองข้างนอกก่อนตกตะลึงหวังหยวนเกณฑ์ชาวบ้านมางั้นรึชาวบ้านที่อยู่ข้างหลังถือกระดาษพร้อมข้อความที่เขียนว่า ‘ยินดีต้อนรับท่านไห่เทียนผู้มีชื่อเสียงก้องโลก พร้อมลูกศิษย์ที่เดินทางมายังหมู่บ้านต้าหวังเพื่อสั่งสอนและให้ความรู้’นอกจากนี้ยังมีชาวบ้านตีฆ้อง กลอง และบรรเลงสว่อน่าราวกับกำลังเฉลิมฉลองการแต่งงาน!เมื่อทั้งห้าคนก้าวลงจากรถม้า เหล่าชาวบ้านที่ไม่เคยพบเห็นขุนนางประ
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1670
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1669
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1668
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1667
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1666
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1665
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1664
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1663
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1662
