เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 38
ปรับปรุงล่าสุด:
2023-11-08 16:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 39
หวังหยวนมีสีหน้าจริงจัง “ต้องกินอาหารให้ดีจึงจะทำงานหนักได้ ไม่เช่นนั้นร่างกายจะทนไม่ไหว! ข้าเข้าใจสถานการณ์ของทุกคน แม้ว่าพวกเจ้าจะได้รับเงินค่าจ้างมากขึ้น แต่ก็ทนกินตามใจไม่ได้”ชาวบ้านหัวเราะแห้งคนในชนบทก็เป็นเช่นนี้ หารายได้พิเศษได้เดือนละไม่กี่กว้าน จึงต้องใช้ชีวิตอย่างประหยัดแม้ว่าจะอาศัยในบ้านนายจ้าง ก็ได้กินเพียงแค่พอประทังชีวิต ไม่มีใครได้กินเนื้อและปลาเยอะทุกวัน!ต้องประหยัดเงิน!หวังหยวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เช่นนั้นค่าจ้างและเงินพิเศษจะยังคงเท่าเดิม และยังคงแจกปลาด้วย แต่กลุ่มประมงจะจ่ายค่าโรงอาหารขนาดใหญ่ เพื่อดูแลอาหารสามมื้อต่อวัน ต้องได้กินดื่มให้อิ่มหนำทั้งเช้า กลางวัน เย็นทุกมื้อ มื้อเที่ยงจะมีค่าเนื้อให้คนละสามชิ้น”ชาวบ้านตกตะลึง!ดูแลอาหารสามมื้อต่อวัน กินข้าวให้อิ่มทุกมื้อ ได้กินข้าวสวยเกินสองมื้อ และเนื้อสัตว์สามชิ้นตอนเที่ยงแม้แต่เถ้าแก่ก็ไม่กล้ากินเช่นนี้หวังหยวนยังคงเตรียมการต่อไป “ลุงหานซาน ไปหาแม่ครัวห้าคน ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป แต่ละคนจะได้รับเงินเดือนสม่ำเสมอ ต้องสร้างโรงเก็บของก่อนทำอาหาร แล้วค่อยหาคนมาสร้างโรงอาหารทีหลัง ท่านสามารถจัดการร
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-08บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 40
เมื่อเห็นการสนับสนุนของหวังหยวน เอ้อหู่ก็เงยหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจแปะ แปะ แปะ…ชาวบ้านก็ปรบมือเบา ๆพวกเขาไม่ค่อยเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้จริง ๆ ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากได้มัน แต่เป็นเพราะคนจนไม่มีคุณสมบัตินั้นตราบใดที่สามารถทำเงินได้ ต่อให้ขาหักก็ไม่สำคัญหวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ด้วยวิธีนี้ กลุ่มขายปลาจะขยายเป็นสามสิบคน แล้วแบ่งออกเป็นสามกลุ่มทุกวัน กลุ่มหนึ่งจะไปประจำที่เทศบาล กลุ่มที่สองจะไปตลาด และกลุ่มที่สามจะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน โดยจะไปที่เทศบาลทุก ๆ สามวัน จำนวนเกวียนล่อก็ต้องเพิ่มขึ้นเป็นสามเล่ม เมื่อออกไปให้ใช้สองเล่มขนปลา ทุกคนผลัดกันนั่งในเกวียนเล่มหนึ่ง เมื่อทุกคนกลับมาแล้วก็ขึ้นเกวียน จะสามารถลดระยะทางเดินได้สามสิบลี้ เพื่อให้ทุกคนไม่ต้องเหนื่อยมาก”“ไม่ ไม่ได้ นี่มันดีเกินไป ไม่จำเป็นต้องพักระหว่างทำงานก็ได้!”“การสรรหาคนเพิ่มอีกยี่สิบคนจะต้องใช้เงินเยอะขึ้น หวังหยวน เจ้าทนได้หรือ?”“คนชนบทอย่างพวกเราไม่ได้อ่อนแอถึงเพียงนั้น ต่อให้ต้องเดินเพิ่มอีกแปดลี้ สิบลี้ก็ไม่หวั่น”ชาวบ้านถึงกับหลั่งน้ำตาคัดค้านนี่เป็นสิ่งที่ดีมากสำหรับพวกเขา ดีจนพวกเขาไม่กล้าแม
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-08บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 41
ชาวบ้านทั้งหมดเงียบกริบ มีสถานที่ขายปลาเพียงสองแห่งเท่านั้น คือตลาดและเทศบาลมีสิบสามเขตในเมืองฝู แต่ละเขตจะมีตลาดจัดขึ้นทุก ๆ สองวัน จึงมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถซื้อปลาได้ขายปลาไม่ง่ายเหมือนขายที่เทศบาลหากการขายปลาในเทศบาลมีปัญหา หากพวกเขาจับปลาได้เยอะก็จะขายไม่ออกหวังหยวนหรี่ตา “น่าวซานเจียงเล่นไม่ซื่ออีกแล้วหรือ?”หวังซื่อไห่ส่ายหน้า “น่าวซานเจียงตกต่ำไปแล้ว ตลาดปลาค่อนข้างวุ่นวาย เมื่อสามวันก่อนที่ตลาดปลา น่าวซานเจียงถูกหักขาในตลาดปลา พวกลูกสมุนของเขาก็ย้ายฝั่ง และเริ่มเก็บค่าคุ้มครองอีกครั้งในตลาดตงซื่อ คนผู้นั้นยังบอกด้วยว่าจะไม่ทำร้ายเรา แต่บอกเราว่าไม่ให้พูดเรื่องเหลวไหลกับคนนอก”“ฝานเจียงหลง!”หวังหยวนหัวเราะเบา ๆ “เป็นเพียงลูกสมุน แต่ยังคงเป็นตัวแทนของสิงซาน!”“น่าจะเป็นเช่นนั้น!”เนื่องจากทุกวันนี้มีประสบการณ์มากขึ้น และได้รับความรู้มากมาย หวังซื่อไห่จึงเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น “แม้ว่าฝานเจียงหลงจะบอกเราว่า เขาจะไม่เก็บค่าคุ้มครอง แต่เราขายปลาได้เยอะทุกวัน ตาของเขาจึงเริ่มแดง ข้าเดาว่าอีกไม่นานเขาคงทนไม่ไหว สองวันที่ผ่านมา หลังจากที่เราขายปลาหมด ก็มีคนแอบติดตามเรามา สง
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-08บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 42
หวังหยวนมองเหล่าชาวบ้าน “มีใครสามารถทำบัญชีได้บ้าง?”ชาวบ้านทุกคนส่ายหน้าพวกเขาสามารถทำงานหนักได้ แต่ถ้าจำเป็นต้องทำบัญชีจริง ๆ พวกเขายังถือพู่กันไม่ค่อยเป็นเลยด้วยซ้ำ“เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะอ่านอย่างไร!”“หัวหน้าตระกูลอ่านออกเขียนได้ จึงสามารถทำบัญชีได้ เหตุใดเราไม่ให้หัวหน้าตระกูลเป็นคนทำบัญชีล่ะ?”“สายเลือดหัวหน้าตระกูลนั้นสูงส่ง ต้องน่าอายเป็นแน่!”ชาวบ้านพูดคุยกันด้านนอกกำแพงบ้าน หัวหน้าตระกูลที่กำลังฟังอยู่ที่กำแพง ก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะใช่ เขาไม่อาจเสียหน้าได้ การออกไปคลุกคลีกับพวกบ้านนอกจำนวนมาก จะทำให้บัณฑิตอับอายขายหน้าหวังหยวนคนนี้ยังเด็กเกินไป จึงไม่เข้าใจว่าคนเป็นเจ้าคนนายคนต้องวางตัวอย่างไร คนจนต้องได้รับการควบคุมอย่างเข้มงวด ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่ทำงานหนัก และจะคดโกงเมื่อมีโอกาสหากดีกับพวกเขามากไปเช่นนี้ ก็รอดูได้เลย จะต้องถูกคนจนเหล่านี้ตบหน้าแน่นอน“พี่หยวนก็เรียนมาเยอะมาก ต้องทำบัญชีได้แน่นอน เหตุใดไม่ให้พี่หยวนทำบัญชีล่ะ!”“จะให้เจ้านายเป็นคนทำบัญชีเองได้อย่างไร!”“หากจ้างคนทำบัญชี เราก็อาจจะได้ค่าจ้างน้อยลง!”ชาวบ้านเริ่มพูดคุยถกเถียงกันหวังหยวนก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-08บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 43
มีหลายเรื่องที่ไม่อาจพูดในที่สาธารณะได้ และหวังหยวนก็มีบางอย่างที่จะอธิบายให้ทั้งสี่คนฟังด้วยเข้าไปในนั่งในห้องโถงหวังหยวนพูดตามตรง “ลุงหานซาน มีใครในกลุ่มจับปลาที่ดูสองจิตสองใจบ้างหรือเปล่า?”แม้ว่ากระบวนการจับปลาจะมีขั้นตอน แต่วิธีการนั้นง่ายดาย คนฉลาดย่อมสามารถเข้าใจได้ หลังจากทำไปสักสองสามวันแล้วหวังหานซานส่ายหน้า “ไม่มี!”“ดี!”หวังหยวนรู้สึกประหลาดใจค่าจ้างกลุ่มประมงไม่สูงนัก และสามารถขายปลาได้สี่สิบหรือห้าสิบจินก่อนจะสอนให้คนรู้จักจารีตและความละอาย ควรให้เขาได้กินอิ่มนุ่งอุ่นเสียก่อน ชาวบ้านที่ขาดแคลนอาหารและเครื่องนุ่งห่ม จะไม่พอใจได้อย่างไรหวังซื่อไห่หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “พี่หยวน ท่านส่งหลิวโหย่วไฉไปแล้ว ต้าหู่กับเอ้อหู่ต่างก็สู้เก่งมาก แม้ว่าทุกคนจะรู้เคล็ดลับการจับปลา แต่ก็ไม่มีใครกล้าออกจากกลุ่ม ใครจะไม่กลัวถูกจับสักแล้วส่งเข้ากองทัพบ้าง!”หวังหานซานกล่าวเสริมว่า “แม้จะมีคนขายปลาและชาวประมง อยู่ตามตลาดและเทศบาล แต่ชาวบ้านมีความซื่อสัตย์มาก จึงไม่กล้าติดต่อกับคนเหล่านั้น”“เช่นนี้แล!”หวังหยวนยกยิ้ม แล้วส่ายหน้า เขาคาดไม่ถึงเลยหวังซื่อไห่กระซิบ “พี่หยว
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-09บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 44
ใบหน้าของต้าหู่และเอ้อหู่เปลี่ยนเป็นสีแดง หลังจากสร้างบ้านแล้ว ก็ถึงเวลาที่พวกเขาควรจะมีภรรยาหวังซื่อไห่ยิ้มแย้มแจ่มใส หลังจากสร้างบ้านอิฐแล้ว เขาก็สามารถลุกขึ้นยืนหยัดได้แล้วจริง ๆ“ช่วงนี้ยุ่งมาก พรุ่งนี้ข้าจะสั่งอิฐ ไม้และหาช่างมา”หวังหานซานก็ตื่นเต้นมากเช่นกันหลังจากสร้างบ้านให้ลูกชายสองคน และให้พวกเขาแต่งงานแล้ว ภารกิจส่วนใหญ่ของเขาก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว“หากหาวัสดุและกำลังคนได้เยอะ ข้าก็อยากจะสร้างบ้านสี่หลังบนพื้นที่สิบหมู่!”หวังหยวนแจ้งข่าวใหญ่อีกเรื่อง ซึ่งทำให้ทั้งสามคนตกตะลึงหลังจากพูดคุยกันสักพัก ทั้งสี่ก็ออกไป!แต่เมื่อพวกเขาเพิ่งออกไป ทั้งสี่คนก็กลับมาอีกครั้ง โดยพาสามพี่น้องสกุลกัวเข้ามาด้วยกัวฉางอุ้มแกะที่ถูกถลกหนังแล้ว กัวเหลียงอุ้มกระต่าย และกัวเฉียงอุ้มไก่ฟ้าฟึ่บ! ฟึ่บ! ฟึ่บ!ทันทีที่เห็นหวังหยวนออกมา ทั้งสามก็คุกเข่าลงและก้มหัวลงชิดกับพื้น“ทำอะไรกัน ลุกขึ้น!”หวังหยวนทนไม่ไหว เขาจึงรีบไปช่วยพยุงทั้งสามคน พวกเขาเงยหน้าขึ้นหวังหานซาน, ต้าหู่ และเอ้อหู่ก็รีบเข้าไปช่วยพยุงทั้งสามขึ้นมา“ผู้มีพระคุณ พวกเราขอโทษกับท่าน ท่านเพิกเฉยต่อความคับข้องใจในอดีต
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-09บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 45
ประชุมเสร็จแล้ว!เมื่อคนทั้งเจ็ดออกจากลานบ้าน ชาวบ้านก็รวมตัวเดินเบียดเสียดกันไปหาหวังหานซานพวกผู้หญิงขอเป็นแม่ครัวรายได้ต่อเดือนของแม่ครัวถึงแม้จะไม่เยอะเท่าผู้ชาย แต่ก็ยังสามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้ผู้ชายทุกคนอยากเข้าร่วมกลุ่มขายปลาด้วยเงินสองก้วนต่อเดือน และอาหารที่มีเนื้อสัตว์สองมื้อต่อวัน แม้แต่นักเลงก็สามารถมีภรรยาได้หากได้เข้ากลุ่มเมื่อไม่สามารถเข้าทางฝั่งหวังหานซานได้ ชาวบ้านจึงเข้าไปหารองหัวหน้าทั้งสาม หวังซื่อไห่ ต้าหู่และเอ้อหู่ โดยหวังว่าพวกเขาจะช่วยวิงวอนให้มีคนเยอะเกินไป ทั้งสามคนไม่กล้ารับคำแบบไม่ได้ตั้งใจ เพราะกลัวจะทำให้คนอื่นขุ่นเคือง!สามพี่น้องสกุลกัวมีความรู้สึกผสมปนเปกัน มีผู้คนมากมายในหมู่บ้านต้าหวัง ที่ไม่ได้เข้าร่วมกลุ่มจับปลา แต่พวกเขาทั้งสามที่มาจากหมู่บ้านอื่น กลับถูกหวังหยวนเลือกทุกคนในกลุ่มมองไปที่หวังหานซานเขาต้องมีแม่ครัว ต้องเพิ่มคนในกลุ่มขายปลาอีกราวยี่สิบห้าคน ใครได้งานก็จะสบายขึ้น!หวังหานซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม “กลุ่มขายปลาไม่เพียงแต่ต้องขายปลาเท่านั้น แต่ยังต้องฝึกวิทยายุทธ์เพื่อปกป้องหมู่บ้านด้วย พรุ่งนี้เช้า คนหนุ่มสาวอายุที่อายุมากกว่าสิบสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-09บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 46
ทั้งสองต่างตอบสนองกลับมา วาจานี้ย่อมต้องคล้ายกับสูตรลับการประมง ที่น่าจะสามารถทำเงินได้อย่างมหาศาล!“ข้าจะไม่ไปบอกผู้ใด ต่อให้พี่ใหญ่ข้ามาถาม ข้าก็จะเก็บไว้ให้มิดชิด!”หวังเสี่ยวซานรีบรับปาก!“หากข้าพูดเรื่องนี้ต่อผู้ใด ก็ขอให้ข้าอัสนีห้าสวรรค์ผ่าจนไม่ได้ตายดี!”หวังชิงซานยิ่งลั่นคำสาบานที่ร้ายแรงยิ่งกว่าเพียงแค่สูตรลับการประมง ก็เลี้ยงปากท้องคนในหมู่บ้านมากมายขนาดนี้ได้ สูตรลัดเช่นนี้มีหรือที่จะง่ายดายได้หวังหยวนที่ไว้ใจพวกเขาให้มาทำ มีหรือที่จะปล่อยให้เขาผิดหวังได้“ตั้งใจทำงาน แล้วชีวิตก็จะดีขึ้นได้เอง!”เมื่อตบไปที่บ่าของทั้งคู่ หวังหยวนก็โบกมือ: “กลับไปแล้วค่อยปลดปล่อยความสุขเถอะ ไว้รอให้กลุ่มพ่อค้าซื้อปลากลับมา พวกเจ้าก็ค่อยมาทำงานอีกรอบ ยามค่ำจึงเป็นไปได้ที่จะต้องยุ่งกันอีกสักคืน”ทั้งคู่จึงจากไปด้วยจิตใจที่เบิกบาน จนไม่หลงเหลือความหดหู่ใจเหมือนอย่างตอนที่มาอีกเมื่อได้ทานข้าวเช้า หวังหยวนก็เดินทอดน่องไปรอบหมู่บ้าน โดยใช้หกเหวินในมูลค่าที่ดินหนึ่งมู่เพื่อซื้อที่ดินหกมู่มา เพื่อที่จะใช้สร้างเป็นบ้านหลังใหญ่บนที่ดินผืนนี้ช่วงกลางวันก็กรมการประเมินที่ดินลุงหานซานได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2023-11-09
บทล่าสุด
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2054
ตานเฟยยิ้มอย่างพึงพอใจช่วงนี้หลังจากถูกหวังหยวนจับตามอง เขารู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องมองทุกการกระทำของเขาอยู่ตลอดเวลา!แม้แต่การหาสาวกใหม่ก็ยังยากลำบาก!หวังหยวนคอยขัดขวางเขา เขาจึงต้องสั่งสอนหวังหยวนบ้าง!แต่น่าเสียดาย...ยังหาโอกาสไม่ได้!ยิ่งไปกว่านั้น ตานเฟยไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าตนเองต่างกับหวังหยวน แล้วจะสู้หวังหยวนได้อย่างไร?อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังไม่ได้!ดังนั้นแม้ว่าในใจจะเคียดแค้นอาฆาต แต่ย่อมต้องหลีกเลี่ยง“ที่เจ้าทำงานสำเร็จก็แค่ช่วยถ่วงเวลาเท่านั้น”“ตราบใดที่หลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่ นางก็เหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ!”“ดังนั้นก่อนที่พวกเราจะฆ่านางได้ พวกเราต้องระวังตัวและดำเนินแผนการต่อไป!”“พยายามขนย้ายสิ่งของออกไป หากถึงเวลาจำเป็น พวกเราก็ต้องทิ้งฐานที่มั่นแห่งนี้”ทุกคนต่างรู้สึกเสียดายหน้าผาแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ดี ไม่เพียงแต่มีชัยภูมิที่ได้เปรียบเท่านั้น แต่ยังปลอดภัยมากอีกด้วย!จึงทำให้พวกเขาเติบโตได้อย่างรวดเร็ว!แม้ว่าสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อจะกระจายอยู่ทั่วดินแดนทั้งเก้า แต่ก็ไม่ได้ตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียงหน้าผาแห่งนี้!แต่น่าเสียดา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2053
สตรีผู้นี้...หวังหยวนส่ายหน้าอย่างจนใจช่างไม่รู้จักบุญคุณเอาเสียเลย!เหตุผลที่เขาไม่อยากให้หลิ่วหรูเยียนไปด้วยก็เพื่อปกป้องนาง เพราะหลังจากที่รู้ชาติกำเนิดของนางแล้ว หวังหยวนก็รู้สึกเห็นใจ!หลายปีมานี้ นางต้องเผชิญกับความทุกข์ยากมากมาย บัดนี้ในที่สุดก็ได้พบกับญาติ จึงควรได้ใช้เวลากับครอบครัว!แต่นางกลับดื้อรั้น ยืนกรานจะตามไปเสี่ยงอันตรายกับเขา ช่างเหลวไหลยิ่งนัก!“เจ้าตัดสินใจแล้วจริงหรือ?”หวังหยวนถามย้ำ“ใช่แล้ว!”หลิ่วหรูเยียนกล่าวอย่างหนักแน่น“ได้!”“เช่นนั้นก็ตามใจเจ้า ประเดี๋ยวเจ้าไปเตรียมตัวได้เลย เช้านี้พวกเราจะออกเดินทาง!”ตานเฟยเจ้าเล่ห์เหมือนหมาจิ้งจอก ต้องรีบจัดการเขา ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะมีโอกาสหนีไปได้!เมื่อถึงเวลานั้นจะเสียทั้งฮูหยินและรี้พล!หวังหยวนไม่อยากพลาดโอกาสนี้!“ข้าจะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้!”หลิ่วหรูเยียนกล่าว แล้วเดินออกไป ในดวงตาของนางปราศจากแววตื่นเต้น กลับมีแต่ความเย็นชา!การล้างแค้นคือเป้าหมายเดียวในใจนาง!ครึ่งชั่วยามต่อมา หวังหยวนและคนอื่น ๆ ต่างก็เตรียมพร้อม เนื่องจากเรื่องนี้สำคัญ หวังหยวนจึงเตรียมการอย่างรัดกุมไม่เพียงแต่เรียกทหาร
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2052
“เขาชื่อตานเฟย อายุสี่สิบกว่าปี แต่ข้ารู้แค่ชื่อ ส่วนหน้าตาที่แท้จริงเป็นอย่างไร ข้าไม่รู้”“ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น แม้แต่คนอื่น ๆ ในพรรคทมิฬต่างไม่รู้เช่นกัน”“หลายปีมานี้ เขาสวมหน้ากากตลอดเวลา ไม่ให้ใครเห็นหน้าตาที่แท้จริง!”หลิ่วหรูเยียนอธิบายหวังหยวนพยักหน้า คนของพรรคทมิฬชอบปิดบังตัวตน จึงไม่ยอมเปิดเผยหน้าตาไม่เช่นนั้นคงไม่สะดวกในการทำงาน!หวังหยวนเข้าใจเรื่องนี้ดีหวังหยวนใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ แล้วถามขึ้นว่า “แล้วฐานทัพพรรคทมิฬอยู่ที่ไหน?”“เจ้าน่าจะรู้ใช่หรือไม่?”“ได้ยินว่าตานเฟยรับเจ้าเป็นลูกบุญธรรม แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อใจคนอื่น แต่ย่อมต้องเชื่อใจเจ้า และพาเจ้าไปด้วยใช่หรือไม่?”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลิ่วหรูเยียนก็เปลี่ยนไป นางกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัวปรากฏว่าหลายปีที่ผ่านมา นางเห็นโจรเป็นพ่อมาโดยตลอด!ซ้ำยังช่วยเหลือโจรผู้นี้ทำเรื่องเลวร้ายมากมาย!หากไม่ใช่เพราะหวังหยวนช่วยเหลือ นางคงกลายเป็นหุ่นเชิดในมือของตานเฟย!ยิ่งคิด ยิ่งโมโห!“ข้ารู้!”“สถานที่แห่งนั้นอยู่ห่างไกลและอยู่ในหุบเขาลึก แม้ว่าข้าจะบอกท่าน ท่านก็คงหาไม่พบ!”“ข้ามีวิธีหนึ่ง ให้ข้านำทางพาท่า
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2051
ในคืนนั้น หลิ่วหรูเยียนอยู่กับลุงของนางในห้อง ทั้งสองพูดคุยเรื่องราวต่าง ๆ อย่างเพลิดเพลินหลิ่วหรูเยียนไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อนตลอดเวลาที่ผ่านมา นางเป็นเพียงคนเดียวดาย แม้ว่าประมุขพรรคทมิฬจะดูแลนาง แต่นางกลับรู้สึกว่ามีความห่างเหินกับเขา ความรู้สึกนี้ แม้แต่นางเองก็อธิบายได้ไม่ชัดเจนอาจเป็นความรู้สึกแปลกแยกกระมัง?เพราะทั้งสองไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันแม้ว่าจะเห็นเขาเป็นญาติ แต่ก็ไม่ใช่ญาติที่แท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...เขากลับเป็นคนที่ฆ่าบิดาของนาง!หลิ่วหรูเยียนเข้าใจทุกอย่างแล้ว หวังหยวนไม่ได้หลอกลวงนาง ทุกอย่างที่เขาพูดล้วนเป็นความจริง หลักฐานอยู่ตรงหน้า แม้จะไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!รุ่งเช้า หวังหยวนตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเงาของใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูเมื่อเขาเดินออกไปก็เห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่หากไม่ใช่หลิ่วหรูเยียน แล้วจะเป็นใครได้?“เจ้าตื่นเช้าจัง!”“ลุงของเจ้าเล่า?”“เท่าที่ข้ารู้ ตั้งแต่เมื่อวานพวกเจ้าก็อยู่ด้วยกันตลอด เหตุใดตอนนี้จึงแยกกันแล้วเล่า?”หวังหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจหลิ่วหรูเยียนมีสีหน้าเคร่งเครียด นางขมวดคิ้วกล่
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2050
เมื่อหลิ่วหรูเยียนและชายผู้นั้นหยดเลือดลงในชาม ก็เห็นเลือดทั้งสองหยดรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว เป็นเช่นนี้จริง ๆ!นั่นแสดงว่าทั้งสองมีสายเลือดเดียวกัน!“ท่านลุง!”ทันใดนั้น หลิ่วหรูเยียนก็ร้องไห้ออกมา แล้วจับมือชายผู้นั้นพลางเรียกเขานางไม่นึกเลยว่านางยังมีญาติอยู่ในโลกนี้!ทุกคนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างพากันยินดีกับหลิ่วหรูเยียนช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดี!เจียงเสี่ยวอวี๋ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลส่วนหวังหยวนส่ายหน้าพลางยิ้มฝืดเฝื่อน เขาเป็นคนต่างยุคย่อมเข้าใจความจริงอย่างหนึ่งการพิสูจน์สายเลือดด้วยการหยดเลือดลงน้ำไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ใดมารองรับ!ตราบใดที่เลือดสองชนิดเป็นหมู่เดียวกันย่อมสามารถรวมตัวกันได้ แต่หมู่เลือดเป็นแค่การแบ่งประเภทเท่านั้นบางทีนี่อาจเป็นฟ้าลิขิตก็ได้ใช่หรือไม่?ยิ่งกว่านั้น คนในยุคนี้ยังไม่เข้าใจเรื่องหมู่เลือดด้วย ในเมื่อเลือดของทั้งสองสามารถรวมตัวกันได้ ประกอบกับเกาเล่อได้สืบหาข้อมูลมานานแล้ว ก็มีความเป็นไปได้สูงว่าทั้งสองเป็นญาติกันจริง!ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นการช่วยให้หลิ่วหรูเยียนมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วยเขาจึงไม่ขัดจังหวะ“ดี! ดี! ดี!”“น้องชายข้าม
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2049
“ฆ่าหมดแล้วขอรับ!”“ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว!”สมาชิกองครักษ์นองเลือดตอบ พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมโหด ปลาเน่าอยู่กับปลาเน่า กุ้งเน่าอยู่กับกุ้งเน่า คนของพรรคทมิฬล้วนไม่ใช่คนดี เป็นไปตามที่หวังหยวนกล่าวไม่มีผิด!ลั่วเฉินยิ้มอย่างพึงพอใจ“ดี!”“เช่นนั้นพวกเรากลับไปรับรางวัลได้แล้ว!”พูดจบ ทุกคนก็หายตัวไปจากยอดเขา!...ครึ่งชั่วยามต่อมา ขบวนรถม้าที่พาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาก็เข้ามาในเมือง ก่อนจะถูกพามายังวังของหวังหยวน!วังของหวังหยวนนับว่าเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในเมืองอู่เจียง!ในดินแดนทั้งเก้า สถานที่ที่ปลอดภัยยิ่งกว่าคือหมู่บ้านต้าหวัง!ไม่เพียงแต่มีทหารมากมาย แต่ยังมีเอ้อหู่คอยดูแลปกป้อง!แต่เนื่องจากหวังหยวนอยู่ที่นี่ จึงไม่จำเป็นต้องกลับไปที่หมู่บ้านต้าหวัง!“ญาติของข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อหลิ่วหรูเยียนรู้ข่าวก็รีบมาที่ห้องโถงใหญ่ แล้วตะโกนถามหวังหยวนและคนอื่น ๆ อยู่ที่นี่ด้วยบนเก้าอี้ตัวหนึ่งมีชายสวมชุดสีขาวนั่งอยู่ เขามีอายุมากกว่าหกสิบปี ผมสีดอกเลา ในมือถือไม้เท้าเมื่อเห็นหลิ่วหรูเยียน ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ จากนั้นพยักหน้ากล่าวว่า “ใช่แล้ว! นี่คือหรูเยียน!”“เจ้าเป็นห
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2048
“แต่เจ้าจงวางใจ ข้าไม่ใช่คนเช่นนั้น”หวังหยวนกล่าวอย่างใจเย็นหลิ่วหรูเยียนที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าในตอนนี้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางจึงรู้สึกว่าหวังหยวนดูสง่างามขึ้นมากดูเหมือนว่าหวังหยวนจะดีกว่าที่นางคิดไว้ ที่นางมีอคติกับหวังหยวน ล้วนเป็นเพราะประมุขพรรคทมิฬและโอวหยางอวี่คอยเป่าหูล้างสมองแต่เมื่อได้สัมผัสกับตัวจริง นางกลับพบว่าหวังหยวนไม่ได้เป็นอย่างที่ทั้งสองคนกล่าว!ไม่เช่นนั้นเขาจะได้รับความเคารพรักได้อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้น จากการทดสอบก็พอจะพิสูจน์ได้ว่าญาติของนางมีตัวตนอยู่จริง และคนของพรรคทมิฬคงต้องการปิดบังบางอย่าง จึงได้ทำเรื่องลับหลังเช่นนี้!ถูกผิด ประเดี๋ยวจะได้รู้กัน!“ข้าเข้าใจแล้ว”หลิ่วหรูเยียนกล่าวเบา ๆ แล้วเดินออกไปเมื่อถึงหน้าประตู นางก็หันกลับมามองหวังหยวน “เมื่อญาติข้ามาถึง ขอให้ท่านช่วยแจ้งข้าด้วย ข้าอยากพบเขาโดยเร็วที่สุด”“ขอบคุณมาก”หวังหยวนพยักหน้า ไม่ได้เอ่ยคำใด“ครั้งนี้เจ้าเหนื่อยมามากแล้ว”“เจ้าทำได้ดีมาก!”หวังหยวนตบบ่าเกาเล่อ บนใบหน้ามีรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่น่าเสียดาย เกาเล่อกลับมีสีหน้าเศร้าหมอง เขาส่ายหน้ากล่าวด้วยความเสียใจว่า “
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2047
ฟึ่บ!สีหน้าของหวังหยวนพลันเปลี่ยนไปหากเป็นเช่นนี้ เขาจะอธิบายกับหลิ่วหรูเยียนอย่างไร?ขณะที่เขากำลังคิด หลิ่วหรูเยียนก็วิ่งเข้ามา เห็นได้ชัดว่านางก็ได้รับข่าวเช่นกัน!นางนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เพราะเฝ้ารอคอยญาติของนางแต่กลับได้รับข่าวร้าย...“เขาตายแล้วจริงหรือ?”“ใครเป็นคนร้าย?”“เป็นคนของพรรคทมิฬใช่หรือไม่?”หลิ่วหรูเยียนคว้าตัวสมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อมาถามด้วยความร้อนใจ“คนร้ายลงมืออย่างรวดเร็ว พวกเรายังไม่รู้ว่าเป็นใคร!”“แต่พวกเรากำลังสืบหาอยู่!”“พวกเราไม่มีวันยอมให้พี่น้องตายโดยเปล่าประโยชน์เช่นนี้!”สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อกล่าวด้วยความมุ่งมั่นเพื่อสร้างกลุ่มที่แข็งแกร่งและทำงานร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ สมาชิกองค์กรเครือข่ายผีเสื้อต่างฝึกฝนร่วมกันและกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบาน!บัดนี้พี่น้องของพวกเขาตาย พวกเขาจะไม่เสียใจได้อย่างไร? ความแค้นบัญชีเลือดต้องชำระ!“เรื่องราวไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่เจ้าคิด”“ข้าคาดการณ์ทุกอย่างไว้แล้ว”ทันใดนั้น เกาเล่อก็รีบวิ่งเข้ามาเมื่อหวังหยวนได้รับข่าว ก็มีคนไปรายงานเกาเล่อเช่นเดียวกัน แต่เกาเล่อกลับไม่ใส่ใจเพียงแ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 2046
น้ำเสียงของประมุขพรรคทมิฬเย็นยะเยือกน่าสะพรึงกลัว แววตาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าราวกับพร้อมจะฆ่าทุกคน!โอวหยางอวี่หวาดผวา เสื้อด้านหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น!เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นบนหน้าผาก!ตอนนี้เขาอยากรู้ความจริงโดยเร็ว!ไม่มีทางที่หลิ่วหรูเยียนจะยังมีชีวิตอยู่!“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราต้องเตรียมรับมือ!”ทันใดนั้น ชายสวมชุดดำคนหนึ่งก็เดินออกมาเขาเป็นหนึ่งในสี่องครักษ์ผู้มีอำนาจสูงส่ง“ลั่วเฉิน!”“นับจากนี้เจ้าจงรับผิดชอบองครักษ์นองเลือด!”“ข้าได้รับข่าวมาแล้ว จึงรู้เส้นทางของพวกหวังหยวน และเพิ่งรู้ว่าหลิ่วหรูเยียนยังมีญาติอยู่!”“ห้ามปล่อยให้คนผู้นั้นเข้าเมืองอู่เจียงได้!”“ต้องฆ่าให้ได้!”“แม้ว่าหวังหยวนจะช่วยชีวิตหลิ่วหรูเยียน แต่หลิ่วหรูเยียนก็คงจะนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างข้ากับนาง คงไม่ยอมบอกที่ตั้งฐานทัพของเราให้หวังหยวนรู้!”“แต่หากเกาเล่อสืบจนรู้ความจริง แล้วพาญาติของหลิ่วหรูเยียนมาพบ หลิ่วหรูเยียนอาจจะทรยศพวกเรา ทำให้พวกเราเสียเปรียบ!”“จำไว้! ต้องฆ่าคนผู้นั้นให้ได้!”“และส่งคนไปสืบที่เมืองอู่เจียง ดูว่าหลิ่วหรูเยียนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่!”ประมุขพรรคทมิฬออกคำ
