Share
บทที่ 1576
Related chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1577
ใบหน้าของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความตกใจ เขาตกตะลึงกับพลังอันแข็งแกร่งของเซิ่งฟางฉยงจนตัวสั่นสะท้านไปหมด!ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ม้าที่เขาขี่อยู่จึงยืนนิ่งราวกับถูกตรึงไว้ที่พื้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่ก้าวเดียว!ตอนนี้ไป๋ฝูซานจึงรู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกและความหวาดกลัวที่แฝงอยู่ในใจของตนเองเขาตกใจจนกลืนน้ำลายลงคอไปดัง “อึก” หนึ่งที รู้สึกได้ว่าลมหายใจของตนเองเริ่มหอบถี่ขึ้นเซิ่งฟางฉยงนี่ช่างเก่งกาจเหลือเกิน!พลังอันแข็งแกร่งของเขาทะลวงเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดหย่อน!ดวงตาของเขามีแววของความตื่นตระหนกและความกังวล จากนั้นจึงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ใช้เวลาไม่นานนัก เขาก็สงบสติอารมณ์ของตนเองลงได้ในที่สุด!หลังจากสงบสติอารมณ์ลงแล้ว ดวงตาของไป๋ฝูซานก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ขณะเอ่ยปากด่าว่า “เซิ่งฟางฉยง เจ้าจิ้งจอกเฒ่าตายยาก!”“สวรรค์คงส่งให้ข้ามาประจันหน้ากับเจ้าในวันนี้ เพื่อให้ข้ามาสังหารเจ้าที่นี่ เจ้าจงคอยดูเถิด ในไม่ช้าเจ้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของข้า!”ในวินาทีถัดมา เสียงคำรามอันโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้นอย่างกึกก้อง!นัยน์ตาของเขาฉายแววเลือดเย็น เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1578
ดวงตาของไป๋ฝูซานเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาเฝ้ามองเซิ่งฟางฉยงที่กำลังพุ่งเข้ามาหาตนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็แสยะยิ้มเยาะอย่างเย็นชา แล้วเอ่ยปากเสียดสีว่า “เซิ่งฟางฉยง เจ้าคิดจริงหรือว่าเจ้าคู่ควรพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้าได้?”“ฮ่าฮ่า ช่างน่าขัน ช่างน่าขันยิ่งนัก”“ขยะอย่างเจ้าสมควรที่จะมีชีวิตอยู่ในความฝันเท่านั้น หากเจ้ามีความสามารถจริงและกล้าที่จะประลองกับข้าก็จงลองดูเถิด ข้าจะสนองให้เจ้ารู้ว่าอะไรคือความโหดเหี้ยมที่แท้จริง!”หลังจากที่เซิ่งฟางฉยงได้ยินคำพูดของไป๋ฝูซาน มุมปากของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มเย้ยหยันดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา จากนั้นก็เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมว่า “ข้าบอกเจ้าเลยว่าคนอย่างเจ้ามีชีวิตอยู่ก็เหมือนเศษสวะ!”“ข้าสามารถกำจัดคนอย่างเจ้าได้ในพริบตาเดียว หากเจ้ากล้าล่วงเกินข้า ก็จงเตรียมตัวรอรับความตายได้เลย”“หยุดพูดเหลวไหลสักที มาเริ่มกันเถิด ตอนนี้ทุกนาทีที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ก็เท่ากับเป็นการเสียเวลาเปล่า!”“ขยะอย่างเจ้า ข้าฟันทีเดียวก็ตายแล้ว จะไม่ให้เจ้ามีโอกาสได้พูดอีกต่อไป!”ทั้งสองฝ่ายกำลังจะต่อสู้กัน แต่การด่าทอและการโจมตีทางวาจาก็ยังไม่ยอมหยุด!ตอนนี้ไป๋ฝ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1579
สีหน้าของไป๋ฝูซานดูไม่สู้ดีนัก!ทั่วทั้งร่างของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว!เมื่อถูกเซิ่งฟางฉยงคอยยั่วยุเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็กลั้นความโกรธและความหงุดหงิดเอาไว้ไม่อยู่ เขาชูดาบในมือขึ้น ฟันลงไปที่ไป๋ฝูซานอย่างแรงด้วยความโกรธแค้น!“เซิ่งฟางฉยง เจ้าเฒ่าไร้ค่าปากสกปรกดีแต่พูด ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายในวันนี้!”ตอนนี้ความโกรธแค้นที่รุนแรงนับไม่ถ้วนถาโถมเข้ามาในทันที!ดวงตาของเขาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเปลวไฟที่ลุกไหม้ และโทสะที่แผ่ขยายออกไปอย่างรุนแรง!เหล่าทหารนับไม่ถ้วนต่างก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ!สีหน้าของพวกเขาทั้งหมดเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จากนั้นก็มองไป๋ฝูซานโดยไม่รู้ตัว!แต่ไป๋ฝูซานไม่ยอมแพ้ เมื่อเผชิญกับการดูถูกและการยั่วยุของเซิ่งฟางฉยง เขาเหมือนกับทนกินดินปืนไปหลายจิน พร้อมที่จะระเบิดความโกรธออกมา เขาเงื้อดาบในมือขึ้นมารวดเร็วด้วยความโกรธแค้นเต็มหัวใจ แล้วฟาดฟันไปที่เซิ่งฟางฉยงอย่างแรง!“อ๊ากกก!”“ฆ่ามัน!”เสียงคำรามนับไม่ถ้วนดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องกึกก้องไปทั่วในทันที!ในไม่ช้าบริเวณโดยรอบก็เต็มไปด้วยภูเขาซากศพและทะ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1580
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็พูดกับไป๋ฝูซานด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย “แม่ทัพไป๋ ข้าได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมากในระยะไกล และยังมีเสียงม้าวิ่งมาอีกด้วย...”รองแม่ทัพยิ่งพูด สีหน้าก็ยิ่งตื่นตระหนกออกมาอย่างชัดเจน!จู่ ๆ เขาก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ หายใจหอบถี่ สีหน้าไม่เชื่อพลันเปลี่ยนเป็นตกใจมากในทันที!ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความตกใจ จากนั้นพูดด้วยสีหน้าหวาดผวาอย่างมาก “ข้า... จบแล้วขอรับ แม่ทัพไป๋ ดูเหมือนว่ากองหนุนของเซิ่งฟางฉยงจะมาแล้วกระมัง?”เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ไป๋ฝูซานในเวลานี้ก็มีสีหน้าไม่เชื่อ!เขาตกใจจนพูดไม่ออก รู้สึกหายใจไม่ทัน สีหน้ากังวลและตัวสั่นเทาอย่างรุนแรง!“แย่แล้ว รีบถอย รีบถอยทัพ!”เสียงตะโกนดังขึ้นทีละเสียงในทันที!เหล่าทหารที่อยู่ข้าง ๆ ก็ราวกับจะคลุ้มคลั่งเหมือนกับคนบ้า!พวกเขาวิ่งถอยทัพไปอย่างบ้าคลั่งทีละคน เซิ่งฟางฉยงมีดวงตาที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เขาตะโกนบอกเหล่าทหารที่อยู่ข้างหลังอย่างบ้าคลั่ง “เหล่าทหารทั้งหลาย!”“พวกเจ้าจงดูเถิด คนกลุ่มนี้พ่ายแพ้ให้กับเราทีละคนแล้ว ตอนนี้เราควรจะไล่สังหารพวกขยะเหล่านี้ให้สิ้นซาก
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1581
“ท่านแม่ทัพไป๋พ่ายแพ้ศึกแล้ว บัดนี้ได้ถอยทัพกลับมายังเฉิงโจวแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”“สถานการณ์ไม่สู้ดีนัก!”ทหารผู้นั้นรีบรายงานด้วยเสียงอันแผ่วเบา“อะไรนะ?”ไป๋ชิงชางเบิกตากว้างด้วยความตกใจในทันที มืออ่อนแรงจนถ้วยชาในมือหลุดร่วงลงพื้นแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ!“เป็นไปไม่ได้! เจ้าโกหกใช่หรือไม่!”การสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ ทำให้ไป๋ชิงชางไม่อาจรับได้ แม้ว่าจะได้เป็นฮ่องเต้แล้ว แต่เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องสำคัญยิ่ง จึงควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่ได้!เขาเดินตรงไปหาทหารคนนั้นในทันที คว้าคอเสื้อทหารผู้นั้นไว้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน ลมหายใจก็หนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ ความโกรธในใจยิ่งเพิ่งขึ้นถึงขีดสุด!“ไป๋ฝูซานมีทหารกล้าในมือถึงหนึ่งแสนนาย! ทหารเหล่านี้ล้วนเป็นเสาหลักของชาติ! ครั้งนี้เราได้ระดมพลทั่วทั้งแผ่นดินเพื่อกำจัดต้าเย่! เพื่อให้ต้าเป่ยของเราได้ครอบครองแผ่นดินเก้าแคว้น!”“และก่อนที่จะออกเดินทาง ไป๋ฝูซานได้สาบานกับข้าแล้วว่าจะต้องสำเร็จ! ไม่มีทางที่จะผิดพลาดได้! จะต้องขยายอาณาเขตจากศึกครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน!”“เจ้าคงเป็นไส้ศึกของศัตรู แกล้งมาปั่นป่วนเพื่อทำให้จิตใจของข้าหวาดหวั่นเป็นแน่! เ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1582
มีคำกล่าวว่าการอยู่ใกล้ชิดกับผู้มีอำนาจก็เสมือนอยู่ใกล้เสือ ซึ่งเป็นความจริง เพราะหากพูดผิดแม้เพียงคำเดียว ต่อให้สิ่งที่พูดเป็นความจริง ก็อาจจะต้องเอาชีวิตไปทิ้ง…เมื่อทุกคนได้ออกไปแล้ว ประตูก็ถูกปิดลง ไป๋ชิงชางเดินไปที่ด้านหลังห้อง สายตาจับจ้องไปยังชายชราหลังค่อมคนนั้นชายผู้นั้นถือไม้เท้าในมือ แม้ว่าใบหน้าจะไม่มีริ้วรอยมากนัก แต่กลับมีผมขาวโพลนเต็มศีรษะ“ครั้งนี้ท่านทำเรื่องที่หุนหันพลันแล่นเกินไป”“ข้าเห็นว่าท่านคิดจะลงโทษไป๋ฝูซานใช่หรือไม่?”ชายหลังค่อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับไม่ได้กำลังพูดกับฮ่องเต้ยิ่งไปกว่านั้น คำพูดยังแฝงไว้ด้วยการเย้ยหยันอย่างชัดเจน สายตาเต็มไปด้วยความดูถูกอย่างปิดไม่มิด ในใต้หล้านี้จะมีสักกี่คนกันที่กล้าพูดเช่นนี้กับฮ่องเต้?แต่ที่น่าขันก็คือ ไป๋ชิงชางกลับแสดงท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนต่อหน้าเขา แม้ว่าภายในใจจะรู้สึกไม่พอใจ แต่เขาก็ต้องกดความโกรธไว้ หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งจึงกล่าวเสียงทุ้มว่า “แต่ก่อนที่ไป๋ฝูซานจะออกเดินทาง เขาได้ให้คำมั่นกับข้าแล้ว!”“หากครั้งนี้ไม่สามารถยึดครองดินแดนสามแคว้นของต้าเย่ได้ เขาจะต้องสละหัวของตัวเอง!”“ตอนนี้เขาเพิ่งเดิ
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1583
บัดนี้ ณ ดินแดนเฉิงโจว ในค่ายทัพใหญ่แห่งต้าเย่เสียงหัวเราะรื่นเริงดังก้องไปทั่วทั้งค่ายทหาร เหล่าทหารทั้งหลายต่างร้องรำทำเพลง กลิ่นหอมของสุราและอาหารคละคลุ้งไปทั่วทั้งค่าย!เซิ่งฟางฉยงและอู๋หลิงนั่งอยู่ด้วยกันในกระโจมใหญ่ของกองทัพ บัดนี้กำลังดื่มสุราสนทนากันอย่างมีความสุข“ขุนพลอู๋! หากไม่ใช่ว่าท่านนำกองหนุนมาช่วยเหลือทันท่วงที เกรงว่าข้าคงพ่ายแพ้ย่อยยับอยู่ที่นี่แล้ว...”“เกียรติยศที่สั่งสมมาทั้งชีวิตคงพังทลายหมดสิ้น!”“ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น แผ่นดินต้าเย่คงตกไปอยู่ในมือผู้อื่น!”“ดังนั้น คราวนี้ท่านมีความดีความชอบอย่างยิ่ง เมื่อถึงคราวถอนทัพ ข้าจะไปทูลขอพระราชทานรางวัลให้ท่านด้วยตนเอง! จะตอบแทนท่านให้สมกับความเหน็ดเหนื่อยที่ท่านได้บุกบั่นมาไกลเช่นนี้!”เซิ่งฟางฉยงกล่าวออกมาพลางยกจอกสุราในมือขึ้นดื่มรวดเดียวบัดนี้เขารู้สึกปลื้มปีติอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนครั้งนี้ถือเป็นการศึกครั้งใหญ่ที่ได้รับชัยชนะอย่างงดงาม ไม่เพียงแต่ทำให้ไป๋ฝูซานต้องล่าถอยไปเท่านั้น แต่ยังได้สังหารทหารต้าเป่ยไปเป็นจำนวนมาก ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นการกระตุ้นขวัญกำลังใจของทหารในกองทัพเป็นอย่างมาก!ในสงครา
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1584
เมื่อมองออกไป สี่ด้านล้วนล้อมรอบด้วยภูเขา ขณะที่กองทัพของไป๋ฝูซานได้ยึดครองยอดเขาที่สูงที่สุดแล้ว จากตำแหน่งที่สูงมองลงมา สถานการณ์รอบด้านก็ไม่อาจหลุดพ้นสายตาของพวกเขา เป็นแนวป้องกันที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!“ได้สำรวจความสูญเสียของกองทัพแล้วหรือยัง?”เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลัง ไป๋ฝูซานก็เอ่ยถามอย่างเย็นชา โดยไม่หันกลับไปมองคำกล่าวที่ว่าทัพพ่ายแพ้ดุจภูเขาถล่มนั้น ไม่เพียงแต่จะส่งผลกระทบต่อขวัญกำลังใจของกองทัพอย่างมากเท่านั้น แต่ยังทำให้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหมองหม่น!เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นขุนพลผู้ไร้พ่ายแพ้ของต้าเป่ยมานานหลายปี ไม่ว่าจะรบในแนวหน้าหรือแนวหลังก็ไม่เคยพ่ายแพ้แม้แต่ครั้งเดียว เขามีความกล้าหาญชาญชัยมาโดยตลอด และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้บัดนี้เขาอายุสี่สิบกว่าแล้ว แต่ไป๋ชิงชางก็ยังคงมอบหมายภารกิจสำคัญให้เขา!น่าเสียดายที่...เดิมทีคิดว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดอย่างแน่นอน แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะมีคนอย่างเฉิงเหย่าจินโผล่มาจากไหน อู๋หลิงแกล้งทำเป็นจะโจมตี แต่กลับนำกองทัพมาช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว จึงทำให้ชัยชนะพลิกไปทางเซิ่งฟางฉยง!ไม่เช่นนั้น หากมีเพียงเซิ่งฟางฉยงคนเดียว
Latest chapter
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1630
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1629
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1628
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1627
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1626
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1625
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1624
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1623
บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ บทที่ 1622
