บทที่ 20**NC

บทที่ 20**NC

“อือ อาเดรียโน ยังเช้าอยู่เลย”

“อืมมม อีกรอบก่อนไปทำงานไงคาร่า คุณจะได้คิดถึงผมมาก ๆ”

เขาดันลำแขนของเธอให้โอบรอบท้ายทอยเขาไว้ โน้มศีรษะลงบรรจงโหมไฟยามเช้า มือค่อยลูบลงไปยังสะโพกผายกอบกุมช้อนก้นงามก่อนจะวกมาด้านหน้าล้วงลึกเข้าสู่เนินงามกลางหว่างขา

“แฉะแล้วคนสวย อืมม และหวาน”

ถ้าเปรียบอาหารเช้าแบบเร่งรีบของคนเมืองคงไม่เหมือนการร่วมรักของอาเดรียโนในเช้าวันนี้เท่าไร เพราะเขาใส่ใจทุกรายละเอียดเสียจนเธออ่อนระทวยด้วยไฟพิศวาส มือวาดไปทั่วลำตัวไม่เว้นแม้ตารางนิ้วเดียว เขาพรมจูบลงไปยังข้อเท้าเล็กตวัดลิ้นลากเป็นทางถึงหัวแม่เท้าพร้อมดูดกินจนเธอสะท้าน ได้แต่นอนมองเสียวซ่าน ลิ้นร้อนเลื่อนกลับไปยังข้อพับใต้เข่าขึ้นสู่ต้นขามุ่งตรงเข้าหุบเขาไร้ขนเนียนงาม เปิดแย้มซอกหลึบออกก่อนที่ปลายลิ้นสากไล้ลากตวัดเอาน้ำหวานขึ้นมา

ร่างสูงของคนด้านบนไถลตัวเลื่อนขึ้นเพื่อส่งจูบร้อนแรงปะปนน้ำหวานของตัวเธอเอง ส่งลิ้นถลำลึกล้วงกวาดจนเธอแอ่นรับกอดกระหวัดรัดแล้วพลิกตัวจนเธอขึ้นมาอยู่ด้านบน

“ควบขับผมคาร่า ทำให้ผมดูสิว่าคุณคิดถึงผมแค่ไหนระหว่างที่ผมไม่อยู่”

ณิชยันกายขึ้นแล้วค่อยขยับจนกระทั่งร่องสาวเปียกชื้นพอดีกับเอ็นใหญ่ กายสาวเริ่มขยับร่างลงรับปลายป้านเข้าทีละนิด เสียงครางทุ้มในลำคอยามท่อนรักถูกบีบรัดจากทางคับแคบทีละนิด เขาส่งฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงทรวงงาม

“ลงมาคาร่า ให้สุด ซิ ใช่ อา”

เธอขยับร่างดันจนสุดก่อนหยุดนิ่งรับสัมผัสจากเอ็นร้อนด้านใน ช่างแข็งขึงและอ่อนนุ่มในคราวเดียว จากนั้นมือร้อนของอาเดรียโนกำรอบเอวเล็กบังคับให้เธอขยับแรงขึ้น

“อา อาเดรียโน เรายัง ยังไม่ได้ใส่ถุงยาง อ่า”

“อีกเดี๋ยวคาร่า อา ให้ผมสัมผัสคุณก่อน ซี้ดด”

เขารั้งเธอลงมาแนบอก ตรึงท้ายทอยให้โน้มใบหน้าลงจูบเขา อาเดรียโนกลายเป็นคนส่งแรงเสียเองเมื่อเขาจับสะโพกเธอให้อยู่นิ่งและดันสะโพกสอบกระทุ้งขึ้นจากเตียง แรง ถี่รัว

ลิ้นสากเย้าแหย่แนบแน่นไม่ปล่อยปากเย้ายวนขณะที่ส่งจังหวะกระทุ้งขึ้น ตัวเขาเองก็ใกล้เสร็จสมเต็มทนจนน่าประหลาดใจ

ร่องสวาทบีบรัดตอดกระชับเป็นจังหวะเมื่อณิชถึงจุดสุดยอด เธอร้องครางในปากอาเดรียโน ปลดปล่อยน้ำหวานให้หยาดเยิ้มชโลมท่อนแกร่งกระทั่งเธอเริ่มคลายตัวเขาจึงผละออกจากปากเธอ

“ผมใกล้เสร็จแล้วคาร่า ซี้ดดดด”

“ถุงยางอาเดรียโน”

“เดี๋ยว อีกนิด”

เขาจับสะโพกเธอไว้แน่นส่งแรงกระชั้นถี่รัว ชีพจรกระหน่ำโหมเมื่อเลือดสูบฉีดไปทั่วร่างโดยเฉพาะหน้าท้องที่กำลังวาบไปยังปลายป้าน

เขาถอนเอ็นใหญ่ออกยกร่างเธอขึ้นจนณิชยังสงสัย ด้วยประสบการณ์น้อยนิดทำให้เธอไม่เข้าใจ ดวงตากลมโตยังมองมือของอาเดรียโนยังกำรอบเอ็นรักรูดขึ้นลง

“ก้มลงสิคาร่า ใช้ปากกับผม ทำให้ผมอย่างที่ผมทำกับคุณ กลืนกินผมจนผมหลั่งในปาก ซิ ซิ แรงอีก อา อา”

ก้นสอบแทบเด้งขึ้นจากฟูกยามใบหน้าหวานโน้มลงบนกายแกร่ง แม้ว่าเธอไม่เคยทำมาก่อนแต่เธอเคยเห็นในคลิป เธอรู้ว่าต้องทำอย่างไร ส่งลิ้นเล็กลงไปสัมผัสใกล้ปลายป้านเลียรอบก่อนครอบปากเย้ายวนลง ตามเสียงทุ้มที่สั่งการ เธอดูดแรงขึ้นใช้ลิ้นดุนไว้จนเขาเอามือร้อนตรึงหน้าเธอไว้แล้วส่งสะโพกขยับเข้าหาเสียเองตามแรงอารมณ์ดิบเถื่อน

เธอรับกายแกร่งเขาไว้ และเขาใกล้สุขสม เสียงครางดังขึ้นขณะที่เอ็นเนื้อโป่งพองจนเธอรู้สึกได้ในโพรงปาก คับแน่น แข็งชัน ร้อนผ่าว

“ซี้ดด กำไว้ คาร่า รูดขึ้น”

มือเล็กกำรอบกายแกร่งรูดแรงเมื่อเขาส่งน้ำสวาทขาวขุ่นพุ่งเข้าสู่โพรงปากเธอ ณิชรับเอาไว้ทั้งหมดและกลืนลงอย่างไม่รังเกียจ เธอปล่อยเขาออกให้ลิ้นเล็กเลียโดยรอบจนเกลี้ยงพร้อมปลอบประโลมกระทั่งเขาพักอ่อนลง

“พระเจ้า คาร่า”

เขาดึงเธอขึ้นมากอดแน่น มือลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ซึ่งแม้ว่ามีผู้หญิงมากมายทำให้เขาแบบนั้น การทำและกลืนกินให้กันและกันมันปกติมากสำหรับเซ็กซ์

แต่สาวร่างระหงคนนี้มันยิ่งกว่า ขณะที่เธอรับเขาเข้าไปหัวใจเขาเต้นสูบฉีด มองลำคอระหงขยับไหว และริมฝีปากชมพูระเรื่อ ลิ้นเล็ก ทุกอย่างมันทำให้หัวใจเขาพองโต

“อาเดรียโน ฉันอยากจะคุยด้วยเรื่องของเรา”

ชายหนุ่มใต้ร่างเธอขยับเล็กน้อย เธอพยายามประดิษฐ์คำพูดเพื่อให้หนุ่มโสดคลายใจ

“ฉันคิดถึงคุณมากตลอดสองอาทิตย์ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน”

เธอลูบอกแกร่งเล่น นอนแนบหูลงไปจนได้ยินเสียงหัวใจของอาเดรียโนเต้นแรง

“คุณเป็นอย่างฉันไหมอาเดรียโน คุณคิดถึงฉันไหมคะ”

หน้าหวานซึ้งขยับให้คางเกยบนแผ่นอกแล้วมองเขา สบตาสีน้ำตาลที่หลุบตามองเธออยู่เช่นกัน

“ซิ ผมยอมรับว่าคิดถึงคุณมากคาร่า ผมต้องรีบทำงานเพื่อให้กลับก่อนกำหนด”

“งั้นเราก็ใจตรงกันหนึ่งเรื่องแล้ว”

เธอยิ้มหวานจนใบหน้าละมุน เขาปัดปอยผมออกจากกรอบหน้า และเมื่อเธอเอียงหน้าลงใช้อกเขาแทนหมอน

“ฉันคิดว่า ฉันกำลังชอบคุณ ไม่สิ ฉันกำลังตกหลุมรักคุณแล้วอาเดรียโน ฉันไม่ได้หวังว่าคุณจะรักฉันกลับนะ ไม่ต้องกังวล เพียงแต่ถ้าขืนเรายังทำมันแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ คงเป็นฉันที่หัวใจย่ำแย่”

อาเดรียโนนอนเงียบ มือยังลูบศีรษะ เส้นผมเธอ ตัวเขาเองก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน เขากลัวว่าสักวันตัวเขาก็จะย่ำแย่

“ผมเองก็มีเรื่องจะบอกคุณ คาร่า ผมต้องกลับอิตาลีแล้ว”

ร่างบอบบางในอ้อมแขนเหยียดตึงก่อนที่หน้าหวานจะหันกลับมาใช้คางเกยกับอกเขาอีกครั้ง

“เมื่อไรคะ”

“อีกหนึ่งอาทิตย์”

“เร็วขนาดนั้นเลย?”

ครานี้เธอไม่นอนเฉย ร่างบางลุกขึ้นนั่งแล้วมองตรงมาที่เขา เอียงหน้าเล็กน้อยด้วยความสงสัย

“ซิ งานผมเสร็จแล้ว และผมต้องกลับเพราะผมต้องไปรับงานอีกประเทศหนึ่ง”

“โอ้!”

เสียงหวานอุทานออกมา ใจเล็กบีบรัดแต่ต้องกล้ำกลืนฝืนไว้เพราะไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ ไม่อยากให้เขารู้สึกผิดที่เธอได้หลงรักเขาเข้าเต็มเปา

หน้าหวานไร้สีสันขณะเลื่อนกายลงจากเตียงควานหาเสื้อคลุมที่ตกอยู่บนพื้นตั้งแต่เมื่อคืนเอาขึ้นมาสวม

“ฉะ ฉันขออาบน้ำก่อนนะคะ ต้องไปทำงาน”

บ้าฉิบ!

อาเดรียโนสบถในใจเมื่อเห็นใบหน้าเผือดซีด เธอเดินอ่อนแรงเข้าห้องน้ำไปไม่พูดทัดทานเขาแม้แต่น้อย ไม่มีอาการคร่ำครวญร้องไห้ทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะบอกว่าเธอรักเขา

คิดถึงงานที่ต้องทำ ครั้งนี้เขาอาจจะต้องไปนานเกือบปีเพราะเรือที่สั่งทำค่อนข้างยาก เป็นเรือขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ซึ่งเริ่มต่อมาได้สักพักแล้วตั้งแต่ก่อนเขามาเมืองไทย

ตัดสินใจลุกจากเตียงเพื่อสูบบุหรี่เรียกสติกลับมาก่อน ค่อย ๆ คิดเรื่องณิชว่าเขาควรจบลงเท่านี้ วันนี้ หรือจะสานต่อ หางตาเห็นเธอออกมาจากห้องน้ำแล้วทั้ง ๆ ที่ตามปกติมักใช้เวลาอาบน้ำนาน เธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยพร้อมรอยยิ้มเรียบง่ายบนใบหน้าที่ไม่บอกความรู้สึก

“ฉันไปทำงานก่อนนะคะ แล้วเจอกันค่ะ”

อาเดรียโนมองตามร่างระหงที่หายลับไปทันทีที่ปิดประตูห้องของเขาลง เขาอัดควันขาวอย่างแรงเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์วิ่งตาม ใจเขาอยากกระชากเธอกลับมาแล้วดึงเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ขังเธอไว้ที่นั่นด้วยกันกับเขา และเขาจะไม่ไปไหน เธอเองก็เช่นกัน เธอจะไม่ไปไหน นอนอยู่บนเตียงพร้อมให้เขาเสมอ