บทที่ 144

“อะไรนะ?” ใบหน้าของโจวเสี่ยวหลินดูน่าเกลียดอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ แม่ เวลามันลงล็อคพอดีและฉันเองก็จำได้แม่น จะไม่ใช่ประธานเย่ได้ยังไง? แม่นั่นแหละที่เข้าใจผิด”

“มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น!” คนในสายพูด “ตอนที่ฉันรู้ว่าพวกเขากำลังตามหาคน ฉันเองก็คิดว่าเธอกำลังจะได้โบยบิน แต่เราทุกคนต่างก็เข้าใจผิด หมายเลขห้องก็ไม่ถูกต้อง คนคืนนั้นไม่ใช่ประธานเย่ แต่เป็น…ผู้ชายในวัยสักสี่สิบห้าสิบ”

ตอนนี้ใบหน้าของโจวเสี่ยวหลินซีดเผือด เธอมองไปที่ท้องของตัวเองอีกครั้งและรู้สึกถึงโทสะ “ฉันจะตั้งท้องลูกของผู้ชายอายุสี่สิบห้าสิบปีได้ยังไง?”

ความแตกต่างระหว่างความฝันและความเป็นจริงมันมากเกินไป

เธอมีความสุขโดยเปล่าประโยชน์

หากเธอไม่ได้มีความคาดหวังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ เธอก็คงไม่ผิดหวังมากขนาดนี้

ตอนที่เธอพบว่าชายในคืนนั้นคือเย่หนานโจว เธอก็รู้สึกว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดที่เธอเคยทำมาในชีวิต

เธอเชื่อว่าตนสามารถจับชายที่ร่ำรวยและหล่อเหลาได้คราวเดียว

แต่ความเป็นจริงกลับบอกเธอว่าเธอนอนกับชายชราคนหนึ่ง

“เสี่ยวหลินยอมรับความจริงซะเถอะ ถึงแม้ว่าเขาจะแก่แล้วแต่ก็มีเงิน เธอสามา