เจ้าสาวไม่สมยอม 9

ป้าบัวถือถาดอาหารเดินนำหน้าเด็กหญิงน้อยหน่า ที่เดินตามหลังอย่างอ้อยอิ่งจนต้องถูกเรียก

“น้อยหน่าเร็วๆเข้า” เมื่อถูกเรียกเสียงดังเด็กหญิงจึงรีบเดินตามหลังป้าบัวไป

“ปล่อยค่ะ” ไอรักออกคำสั่งเสียงดุโดยไม่ได้มองหน้าชายหนุ่ม เมื่อน้อยหน่าปิดประตูกระจกบานใหญ่แล้ว ธีร์ภาณุปล่อยอย่างว่าง่าย ไอรักถอนหายใจ

“หนูไอขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ” เธอไม่อยากจะก่อเรื่องทะเลาะกับผู้ชายตัวโตคนนี้อีกแล้ว เพราะดูเหมือนเธอจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบเองทุกครั้ง ไอรักหมุนตัวก้าวเท้าเดินเร็วๆตรงไปเลื่อนเปิดประตูกระจก เพื่อจะเข้าไปในห้องนอน เธอปิดประตูล็อกอย่างแน่นหนา แล้วหันหลังกลับหวังว่าจะนอนหลับให้สบายบนเตียงกว้างแต่ก็ต้องตกใจ ความโกรธเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

ธีร์ภาณุกำลังเปิดตู้เสื้อผ้า เขาค้นๆรื้อๆอยู่สักพักก็หันหน้ากลับมาเจอกับใบหน้าอันบูดบึ้งของไอรัก

“พี่ธีร์เข้ามาได้ยังไงคะ”

“ก็เดินเข้ามาทางนี้ไงจ๊ะ” ไอรักมองไปที่ประตูกระจกบานใหญ่ที่เชื่อมต่อกับระเบียง จริงสินะ บ้านหลังเล็กนี้มีระเบียงรอบบ้าน แล้วเธอก็ยังไม่ได้ปิดล็อกประตูระเบียง

ชายหนุ่มเริ่มถอดเสื้อผ้า เขาใช้ผ้าขนหนูพันตัวแล้วถอดกางเกงโดยไม่สนใจว่ามีคนมองอยู่ ไอรักโวยวาย

“พี่ธีร์คะเกรงใจหนูไอหน่อยสิคะ ออกไปได้แล้วค่ะ” ไอรักพูดพร้อมกับหันหลังให้ เพราะไม่อยากมองภาพที่เธอไม่คิดว่าจะได้เห็น

“แล้วจะให้พี่ไปอาบน้ำที่ไหนล่ะครับ ทั้งบ้านก็มีห้องน้ำอยู่ห้องเดียว แล้วผ้าขนหนูตัวเดียวอย่างนี้ เดินออกไปพี่อาจจะเป็นปอดบวมได้นะครับ” ธีร์ภาณุพูดพร้อมกับก้าวเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำเขายังพูดแขวะไอรักได้อีกว่า

“พี่ไม่อยากปอดบวมแข่งกับหนูไอนะครับ” แล้วก็หัวเราะเสียงดัง มันช่างเป็นเสียงหัวเราะ ราวกับคนที่ต้องการประกาศว่าอยู่เหนือกว่า หญิงสาวก้มลงมองหน้าอกแล้วยกแขนขึ้นกอดอกตัวเอง รู้สึกแค้นชายหนุ่มเข้าไปใหญ่

ไอรักนั่งรอคนที่กำลังอาบน้ำอยู่บนเตียงกว้าง สักครู่ใหญ่เธอก็ได้ยินเสียงเปิดประตู หญิงสาวรีบลุกขึ้นยืนหันหลังให้ทันที เพราะคิดว่าธีร์ภาณุคงจะออกมาด้วยสภาพที่ไม่เรียบร้อย ชายหนุ่มแต่งตัวชุดนอนเสร็จแล้วเดินออกจากห้องน้ำ เขามองด้านหลังของไอรักแล้วส่ายศีรษะอมยิ้มเล็กน้อย

“หนูไอง่วงแล้วค่ะ พี่ธีร์ทำธุระเสร็จแล้วก็เชิญออกไปได้แล้ว” ไอรักพูดโดยไม่หันมองธีร์ภาณุ เงียบ...ไม่มีเสียงโต้ตอบ หญิงสาวจึงหมุนตัวหันกลับมามองหาชายหนุ่ม

ธีร์ภาณุนอนเอกเขนกอยู่บนเตียง แถมยังส่งยิ้มหวานแบบกวนๆให้อีก เธออยากจะร้องกรี๊ดๆให้ลั่นบ้าน แต่ก็พยายามข่มใจพูดอย่างใจเย็นว่า

“หนูไอจะพักผ่อนค่ะ”

“ครับ...เชิญครับ” ธีร์ภาณุขยับตัวชิดขอบเตียงอีกด้าน แล้วใช้มือตบเตียงด้านที่ว่างเบาๆ

“ที่ว่างตรงนี้สำหรับหนูไอครับ”

“พี่ธีร์คะ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะคะ เชิญพี่ธีร์ออกไปได้แล้วค่ะ” ไอรักพยายามข่มอารมณ์โกรธที่พรุ่งปรี๊ด

“พี่ง่วงแล้วล่ะ แล้วก็เหนื่อยด้วยขับรถมาทั้งวัน หนูไอมานอนเถอะครับ พี่ไม่มีแรงทำอะไรหรอก” ธีร์ภาณุพลิกตัวหันหลังให้ ชายหนุ่มดึงผ้าห่มคลุมตัว แล้วหลับตาทำทองไม่รู้ร้อน

ไอรักกำมือแน่นเดินไปขอบเตียงด้านที่ธีร์ภาณุนอนอยู่ แต่เธอก็ชะงักเท้าเมื่อคิดได้ว่า จะทำร้ายเขาอย่างไรก็สู้แรงผู้ชายตัวโตคนนี้ไม่ได้สักที หญิงสาวจึงตัดสินใจหันหลังกลับเดินออกจากห้องไป

ไอรักเดินออกมาริมระเบียงด้านที่เชื่อมต่อกับห้องนอน หญิงสาวถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าในความคิด เธอกวาดสายตาไปรอบด้าน ความมืดที่ครอบคลุมอยู่ทุกพื้นที่ทำให้เธอมองเห็นทุกอย่างเป็นเพียงภาพเงาดำเลือนราง ไอรักเงยหน้ามองท้องฟ้า ที่ตอนนี้มีดาวอยู่เต็มไปหมด

“สวยจัง” ไอรักพึมพำกับตัวเองเบาๆ นี่เธอไม่ได้มองท้องฟ้าสวยๆอย่างนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ หญิงสาวผ่อนลมหายใจเบาๆ เธอต้องการใช้เวลาอยู่กับตัวเองเงียบๆสักพัก เผื่อบางทีจะคิดทางออกให้กับชีวิตตัวเองได้

ลมหนาวพัดแรงไอหมอกก่อตัวกระจายความเย็น ไอรักเริ่มคิดถึงที่นอนนุ่มๆที่บ้านหลังใหญ่ของตัวเอง และก็อดน้อยใจผู้เป็นพ่อไม่ได้ ที่ปล่อยให้ลูกสาวมากับผู้ชายโดยไม่ได้เป็นห่วงกันบ้างเลย

“แล้วคืนนี้จะนอนที่ไหนล่ะ” ไอรักบ่นพึมพำอยู่คนเดียวแต่เสียงบ่นกับตัวเองของเธอคงจะดังมากไป จนทำให้คนที่แอบมายืนอยู่ข้างหลังอมยิ้ม ธีร์ภาณุยืนพิงประตูมองไอรักอยู่นานแล้ว เขาอยากให้เวลาส่วนตัวหญิงสาวบ้าง แต่ตอนนี้หมดเวลาแล้ว เพราะถ้าขืนปล่อยให้หญิงสาวยืนมองฟ้า รับลมหนาวอยู่อย่างนี้ต่อไป พรุ่งนี้เขาคงได้เปลี่ยนจากตำแหน่งว่าที่เจ้าบ่าว เป็นคุณหมอที่ต้องรักษาอาการไข้หวัดให้เป็นแน่

“ก็นอนในห้องนอนไงล่ะครับ” ธีร์ภาณุพูดขึ้นด้านหลังพร้อมกับย่อตัวลงอุ้มหญิงสาวขึ้นกระชับไว้ในอ้อมแขน ไอรักตกใจไม่คิดว่าจะถูกจู่โจมรวดเร็วอย่างนี้

“พี่ธีร์! ปล่อยนะ หนูไอเดินเองได้” ไอรักสะบัดขาและดิ้นแรงในอ้อมแขนของชายหนุ่ม ธีร์ภาณุไม่ฟังคำคัดค้านใดๆ เขาพาหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนเดินผ่านประตูกระจกบานใหญ่ และวางลงบนเตียงกว้าง ไอรักรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงไปยืนอยู่มุมห้องอีกด้านหนึ่ง ธีร์ภาณุไม่ได้สนใจมองไอรัก เขาเดินไปที่ประตูเพื่อปิดล็อกแล้วดึงม่านปิด เมื่อหันกลับมาเห็นไอรักยืนตัวลีบอยู่ก็หัวเราะเบาๆ