บทนำ สายลับสาวสวย

ใบหน้าสวยจ้องมองไปยังชายตรงหน้าด้วยแววตายั่วยวน ริมฝีปากเล็กเอื้อนเอ่ยคำหวานออกมาพร้อมกับส่งแก้วไวน์ไปให้ชายหนุ่มตรงหน้า

"ดื่มก่อนสิคะ เดี๋ยวเราจะได้ไปสนุกกันต่อ"

"หึ... ฉันอดใจไม่ไหวแล้วนะ"

เจ้าพ่อมาเฟียร่างหนาดูกำยำยื่นมือไปโอบเอวของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยใบหน้าหื่นกระหาย เขาอยากจะเชยชิมผู้หญิงตรงหน้าจะแย่แล้ว แต่ทว่าเธอยังคงเล่นตัวไม่ยอมให้เขาจัดการสักที

"ใจเย็นก่อนสิคะ คุณจะรีบไปไหนล่ะ เราจะอยู่ด้วยกันทั้งคืนอยู่แล้วนี่คะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาพร้อมกับส่งแก้วไวน์ไปให้เขายกขึ้นดื่มจนหมด ดูเหมือนว่าเจ้าพ่อมาเฟียจะดื่มแอลกอฮอล์ไปเยอะพอสมควร จึงทำให้ตอนนี้รู้สึกร้อนรุ่มเปลือกตาเริ่มหย่อน ปฏิกิริยาภายนอกเริ่มแสดงอาการง่วงซึมอย่างเห็นได้ชัดเจน เขาสะบัดหน้าไล่ความง่วงออกไป หันไปจ้องมองหญิงสาวที่ยิ้มมุมปากออกมาอย่างหื่นกระหาย และก่อนที่จะได้พูดอะไรเขาก็ล้มลงสลบเหมือดบนโซฟาเป็นที่เรียบร้อย

"ปิดดีล..."

หญิงสาวยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เธอขยับตัวลุกขึ้นล็อคประตูห้องให้แน่นหนา ก่อนจะเดินไปอีกฝั่ง ออกไปยังระเบียงห้อง จากนั้นพยายามปีนข้ามไปห้องข้างๆ ซึ่งเป็นห้องที่เธอจะต้องเข้าไปเอาความลับบางอย่างออกมา

"ช่วยเอารถมารับที่เดิมด้วยนะ อีก 20 นาทีลงไป"

(ได้เลย)

เธอค่อยๆ ปีนไปยังระเบียงด้วยความหวาดเสียว เนื่องจากว่าที่ที่เธอยืนอยู่ในตอนนี้เป็นระเบียงชั้น 3 ของคฤหาสน์ และถ้าร่วงลงไปอย่างไม่ถูกท่า อาจจะทำให้ขาหักนอนให้น้ำเกลืออยู่โรงพยาบาลก็เป็นได้

หญิงสาวใช้มือจับบล็อคที่พอให้มือเล็กสามารถสอดเข้าไปใช้เป็นที่ยึด เธอค่อยๆ ขยับตัวเดินไปเรื่อยๆ และในที่สุดก็มาถึงห้องข้างๆ ได้

"ฟู่ว! เกือบไม่รอด"

หญิงสาวค่อยๆ แง้มประตูเข้าไปข้างใน ซึ่งห้องข้างๆ ที่ว่าเป็นห้องทำงานของเจ้าพ่อมาเฟีย เธอเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะทำงาน หยิบ flash drive ขึ้นมาเสียบ จากนั้นก็ทำการเปิดคอมพิวเตอร์ และ copy ทุกอย่างที่อยู่ในนั้นออกมา หน้าที่ของเธอที่ได้รับมอบหมายคือเอาไฟล์ทุกอย่างที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ของเขามาให้หมด ส่วนรายละเอียดอย่างอื่นจะมีคนเอาไปทำต่อเองเธอไม่ต้องยุ่ง

"ช้าจัง..."

หญิงสาวเริ่มรู้สึกว่าการก็อปปี้ข้อมูลดูช้ากว่าปกติ ทั้งๆ ที่คอมพิวเตอร์ของเจ้าพ่อมาเฟียระดับนี้ ราคาไม่ใช่ถูกๆ แต่อาจจะเพราะว่าเป็นไฟล์ใหญ่ จำเป็นต้องใช้เวลารอพอสมควร นิ้วเรียวจับริมฝีปากใช้ฟันกัดด้วยใบหน้าที่เริ่มเป็นกังวล และในที่สุดหญิงสาวก็ประสบความสำเร็จในการทำภารกิจในครั้งนี้

"เยส! เรียบร้อย"

เธอดึง flash drive ออกมาจากนั้นก็ทำการปิดคอมพิวเตอร์ให้เรียบร้อย จัดทุกอย่างให้เหมือนเดิมก่อนจะรีบเดินออกไปยังระเบียงหน้าต่าง ใช้ผ้ามัดไว้กับราวระเบียง ก่อนจะทำการโรยตัวลงไปอย่างชั้น 1 ด้วยความชำนาญ

"ไม่อยู่แล้วโว้ย บรึ๋ย!"

หญิงสาวรีบวิ่งออกไปจากคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความเร่งรีบ โชคดีที่เธอเคยฝึกอยู่ที่หน่วยรบพิเศษมาก่อน ทั้งยิงปืน ปีนเขา โดดร่ม เห็นเป็นผู้หญิงสวยๆ แบบนี้เธอผ่านมาหมดแล้ว เรียกได้ว่าครบเครื่องไม่กลัวตาย แถมยังสามารถเอาตัวรอดได้ในทุกภารกิจที่ได้รับมอบหมาย จึงทำให้เธอเป็นที่ต้องการสำหรับทางการ แต่เธอเองก็แอบไปรับงานให้พวกมาเฟียบ่อยๆ เนื่องจากว่าที่บ้านค่อนข้างใช้เงินเก่ง พ่อชอบเอาเงินไปเล่นพนัน ล่าสุดได้รับมอบหมายงานใหญ่มา จึงมีเงินมากพอที่จะมาไถ่บ้างคืน ทั้งที่ทำงานเสี่ยงหนักขนาดนี้ เธอควรจะมีทุกอย่างด้วยซ้ำ แต่ตราบใดที่คนรอบข้างเป็นผีพนันไม่มีทางที่จะลืมตาอ้าปากได้หรอก ถ้าพวกเขายังไม่ยอมหยุดการกระทำพวกนั้น

(มาหรือยังเนี่ย)

"มาแล้วๆ กำลังปีนกำแพงอยู่"

หญิงสาวค่อยๆ กระโดดขึ้นไปยังกำแพงขนาดใหญ่ ค่อยๆ ปีนขึ้นไปเนื่องจากว่ามันสูงกว่าขนาดตัวเยอะพอสมควร และในที่สุดหญิงสาวก็หลุดออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ได้ เธอรีบวิ่งไปยังใต้ต้นไม้ที่มีรถคันใหญ่จอดอยู่ เปิดประตูเข้าไปข้างในจากนั้นก็เร่งรีบให้คนขับออกไปจากตรงนั้นทันที

"ไปเลย"

"พวกมันจะรู้ไหมเนี่ย"

"ยังไม่รู้ตอนนี้หรอก ลูกพี่มันสลบอยู่ส่วนลูกน้องก็น่าจะดื่มเหล้าอยู่นอกห้องไม่รู้เรื่องราวหรอก น่าจะได้สติพรุ่งนี้นั่นแหละ"

หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก หยิบกระจกมาส่องก่อนจะทำการล้างเครื่องสำอางที่แต่งแต้มใบหน้าออกเพื่อไม่ให้เหลือเค้าโครงเดิม ไม่มีใครจำเธอได้ถ้าเจอกันในลุคสายลับสาวสวย เพราะเธอจะทำการเปลี่ยนใบหน้าของตัวเองให้ไม่ซ้ำกัน และจะไม่ให้ทุกคนจดจำว่าใบหน้าที่แท้จริงของเธอเป็นใคร เพื่อไม่ให้ตัวเองได้รับอันตราย

"อันนี้คือ flash drive ข้อมูลทั้งหมดอยู่ในนี้นะ"

"โอเคขอบใจมากน้องรัก นี่เป็นเงินค่าจ้างของงานนี้ เดี๋ยวถ้ามีงานอื่นอีกจะโทรหา"

ทั้งสองคนแลกเปลี่ยนสิ่งของกัน และเมื่อได้รับเงินจำนวนนั้นมาใบพัดก็ลองเปิดดู มีเงินอยู่ในนั้นปึกหนึ่งซึ่งดูจากจำนวนแล้วน่าจะมีอยู่ประมาณ 200,000 บาท

"ทำงานเสี่ยงตายขนาดนี้ ได้แค่สองแสนเนี่ยนะ"

"ทำไงได้ล่ะ เขาให้มาแค่นี้นี่ ไม่งั้นก็กลับไปทำงานเป็นตำรวจเหมือนเดิมดีไหม หรือจะเป็นทหารดีล่ะ"

และเมื่อหญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็รีบส่ายหน้าทันที อาชีพที่ดูมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี แต่ไม่ได้ทำเงินเพียงพอสำหรับเธอ จึงเลือกที่จะมาทำงานเป็นสายลับแทน ถึงแม้ว่าเธอจะบ่นว่าได้เงินน้อย แต่ถ้าเทียบกับสายอาชีพอื่นมันเป็นเงินจำนวนที่มากจนใครต่างเอื้อมไม่ถึง

"ไม่เอาหรอก ขอบคุณนะคะพี่ชาย ส่งแค่นี้ก็พอเดี๋ยวหนูกลับเอง"

"OK... เจอกัน"

ใบพัดเปิดประตูลงจากรถไป จากนั้นก็ไปขึ้นรถของตัวเองเพื่อเดินทางกลับบ้านต่อ เธอเลือกที่จะจอดรถหลบมุมกล้องในทุกสถานที่ เพื่อไม่ให้ใครตามหาเธอ ใช้เวลาในการเดินทางกลับมาที่บ้านประมาณ 1 ชั่วโมง และเมื่อมาถึงก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันภายในบ้าน

"เพราะแกคนเดียวเลย ถ้าไอ้ใบมันกลับมาแล้วรู้นะมันเอาแกตายแน่"

"แกก็อย่าไปบอกมันสิ"

"ไม่บอกได้ยังไงล่ะ ยังไงมันก็ต้องรู้ เงินไม่ใช่น้อยๆ เลยนะ เป็นพ่อภาษาอะไรผลาญเงินลูกเก่ง"

"แกก็ผลาญเงินเก่งเหมือนกันแหละ"

ใบพัดเดินเข้ามาก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินพวกผู้ใหญ่คุยกันสองคน ทำไมในประโยคคำพูดมันรู้สึกตะหงิดใจเหมือนจะเกิดเรื่องราวอะไรไม่ดีอีกแล้ว เธอจึงยังไม่เข้าไปเพื่อจะรอดูว่าพ่อกับแม่จะคุยอะไรกันอีก

"แล้วจะเอายังไงดี ถ้าแกไม่มีเงินไปจ่าย พวกมันจะมายึดบ้านแน่ ถึงตอนนั้นเราจะไปอยู่ที่ไหนกัน แล้วลูกเพิ่งจะไปเอาออกจากธนาคารมาเองนะ เฮ้อ! ชีวิตทำไมต้องมาเจอผัวแบบนี้ด้วย"

"เราไปกู้เสี่ยชัชดีไหม เอามาจากพวกมันสักห้าแสนก่อน ส่วนอีกสามแสนบาท เดี๋ยวเราค่อยหาแล้วกัน"

"จะบ้าหรือไง ดอกมันไม่ใช่ถูกๆ เลยนะ เดี๋ยวก็ได้หนีหัวซุกหัวซุนกันหรอก"

"นี่พ่อกับแม่เอาบ้านไปจำนองอีกแล้วเหรอ...!"