บทที่ 3 เด็กเสิร์ฟบนเรือสำราญ

ใบพัดขับรถมาถึงที่ท่าเรือของ Pandorica หญิงสาวฝากไว้กับโกดังรับฝากรถ จากนั้นก็หิ้วกระเป๋าเดินออกมายังท่าเรือ จ้องมองไปยังเรือสำราญลำใหญ่ที่จอดอยู่ตรงท่า ซึ่งตอนนี้กำลังลำเลียงขนของลงไปใต้ท้องเรือ โดยที่บรรดาลูกค้าทั้งหลายก็ขึ้นไปเชยชมบรรยากาศภายในนั้น หรูหราสมกับเป็นเรือราคาหลักหมื่นล้าน สิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ภายในนั้นมีพร้อมทุกอย่าง ไม่รู้ว่าชาตินี้เธอจะมีโอกาสได้เป็นเจ้าของท่าเรือ และก็เรือสำราญแบบนี้หรือเปล่า ต้องทำบุญมามากมายขนาดไหนถึงได้เป็นเจ้าของสถานที่แบบนี้ได้

"เฮ้อ!"

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ แล้วตอนนี้คนรู้จักของพี่ชายคนสนิทให้เธอไปหาข้างในเรือสำราญ เธอเดินเข้าไปเรื่อย ๆ ก่อนจะเจอผู้หญิงคนหนึ่ง แต่งตัวชุดเดรสสีขาวดูเซ็กซี่ ยืนรออยู่ตรงหน้าทางเข้า

"สวัสดีค่ะ ใช่พี่ปีโป้หรือเปล่าคะ"

น้องชื่อใบพัดใช่ไหม"

หญิงสาวพยักหน้าทันทีก่อนจะยกมือไหว้พี่ปีโป้ ซึ่งคนนี้คือคนที่รุ่นพี่ของเธอได้บอกไว้ ว่าเป็นคนรู้จักที่สนิทกัน และถ้าเธอจะเข้ามาทำงานที่นี่ก็ต้องผ่านผู้หญิงคนนี้ เพราะว่าเธอเป็นผู้จัดการที่บาร์ในเรือสำราญแห่งนี้

"ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีจ้ะ สวยใช้ได้เลยนะเนี่ยเรา ไปอยู่ที่บาร์รับรองว่าลูกค้าชอบแน่นอน เงินรายวันอาจจะไม่ได้มาก แต่ทิปหนักนะบอกไว้ก่อน เรารู้ใช่ไหมว่าทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟค่อนข้างที่จะเปลืองตัว แต่ทางบาร์ของเรามีกฎว่าลูกค้าทำได้เพียงแค่จับมือแล้วก็โอบเอวเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ทำมากกว่านี้เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงนะ"

และเมื่อได้ยินแบบนั้นไปพัดเองก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย ตั้งแต่เธอเกิดมาจนอายุถึงตอนนี้ยังไม่เคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนมาก่อนในชีวิต เนื่องจากว่าทำงานหาเงินเหนื่อยแทบขาดใจ ไม่มีเวลาที่จะมีความรักของตัวเอง และถ้าพ่อกับแม่ของเธอยังเป็นแบบนี้ คำว่าครอบครัวซึ่งคือสามี และลูกคงจะไม่เกิดขึ้นกับผู้หญิงที่ชื่อใบพัดเด็ดขาด

"หนูจะตั้งใจทำงานค่ะ"

"เราสวยนะพี่ชอบ งั้นเอาเป็นว่าพี่ให้รายวันวันละ 4,000 บาทแล้วกัน เรือสำราญที่นี่เงินดีจะตาย แต่ว่าเรามาทำแค่ชั่วคราวใช่หรือเปล่า"

"ใช่ค่ะ หนูมีงานที่ทำอยู่แล้ว แต่ว่าช่วงนี้ว่างค่ะก็เลยหาอะไรทำเพิ่ม"

"ขยันเหมือนกันนะเนี่ย ถ้างั้นตามพี่มา ไปเรียนรู้งานกันก่อนเพราะเดี๋ยวจะต้องเริ่มงานแล้ว"

ปีโป้พาใบพัดเข้าไปในเรือสำราญ หญิงสาวจะมีห้องพักของพนักงานที่อยู่อีกฝั่ง จะอยู่คนละทางกับห้องพักของลูกค้า เธอจะต้องได้แต่งตัวสวย และเซ็กซี่ ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงให้รายวันตั้ง 4,000 บาท เปลืองตัวนั่นเอง แต่ไม่เป็นไรเธอยอมเพื่อเงิน

หลังจากนั้นหญิงสาวก็เข้ามายังบาร์ที่อยู่บนเรือสำราญ ตั้งใจเรียนรู้งานกับพี่ปีโป้ และบางอย่างเธอก็ค่อนข้างมีประสบการณ์ไม่น้อย ความที่ทำหน้าที่สายลับสืบราชการมาตลอดหลายปี จึงทำให้เธอสามารถเรียนรู้งานได้เร็ว และยิ่งงานที่บาร์เหล้าเธอค่อนข้างมีประสบการณ์ไม่น้อย ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่การสืบราชการ แต่เธอก็ได้เรียนรู้จริงจากที่ผ่านมา

"อันนี้ชุดของใบพัดนะ ใส่ได้ใช่ไหมไม่ดูโป๊ไปใช่หรือเปล่า"

"หนูก็เลือกไม่ได้นี่คะ ใส่ได้ค่ะไม่เป็นไรหรอก"

"ดีแล้วล่ะที่เราไม่เรื่องมาก อดทนเอานะเพื่อเงิน"

ใบพัดพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะถือชุดเดรสสีแดงเพลิงเดินเข้าไปข้างหลังร้าน ซึ่งมีห้องน้ำเอาไว้ให้พนักงานเข้า หญิงสาวเข้าไปเปลี่ยนชุดข้างใน ในระหว่างที่แต่งตัวก็จ้องมองไปยังกระจก ชุดที่เธอได้รับมาเป็นเสื้อสายเดี่ยวคล้องคอสีแดงเพลิง แล้วก็กระโปรงสีแดงสั้นเข้าชุดกัน รองเท้าส้นสูงขนาด 4 นิ้ว ตรงช่วงเอวมีเพชรประดับตกแต่งให้ดูสวยงาม

"เฮ้อ! นี่ฉันมาถึงจุดนี้แล้วเหรอเนี่ย"

เธอจ้องมองตัวเองด้วยความสมเพช จากตำรวจยศร้อยตรีผันตัวมาเป็นสายลับ และตอนนี้กำลังมาเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่บนเรือสำราญ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะมาอยู่จุดนี้ได้ ทั้งที่หลายปีมานี้เธอสามารถหาเงินได้หลายล้านบาท แต่แปลกดีนะที่นอกจากจะไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน สมบัติที่เคยมีก็ถูกผลาญไปหมด

"เฮ้อ! ช่างเถอะไปทำงานดีกว่า"

เธอเดินออกไปข้างนอก และเตรียมตัวทำงานในช่วงเวลาต่อมา ใบพัดตั้งใจเรียนรู้งานเป็นอย่างดี และทำตามคำสั่งของปีโป้แทบทุกอย่าง รับออเดอร์จากลูกค้า ซึ่งมีพวกหัวงูหลายคนที่หลงเสน่ห์ของเธอ จนยอมซื้อ drink เพื่อให้ได้ตัวเธอมานั่งอยู่เป็นเพื่อน เอาจริงไม่ต่างจากเด็กเอนเลย ก็ไม่แปลกใจว่าทำไมทุกคนถึงบอกว่าเงินดีเหลือเกิน

"คนสวยพี่จะต้องซื้ออีกกี่ดริงก์ถึงจะได้น้องมานั่งด้วยครับ"

"สำหรับคนนี้ ต้องซื้อขั้นต่ำ 100 ดริงก์ ค่ะ เพราะว่าน้องเป็นเด็กใหม่เพิ่งเข้ามาทำงานวันนี้วันแรก สวย บริสุทธิ์ สดใหม่ 100 ดริงก์ ยังน้อยไปด้วยซ้ำค่ะ"

ปีโป้ที่ยืนอยู่บริเวณนั้นรีบเข้ามาช่วยเหลือใบพัดที่ตอนนี้ไม่รู้จะตอบคำถามลูกค้าหัวงูว่าอย่างไร เอาจริงถ้าผู้ชายโต๊ะนี้เหมา 100 ดริงก์ เพื่อให้เธอไปนั่งด้วย เท่ากับว่าคืนนี้เธอจะได้เงินจากส่วนแบ่งในการซื้อดริงก์เป็นเงินหลายหมื่นบาท เพราะที่นี่จะขายดริงก์ในราคาดริงก์ละ 500บาท เพียงแค่คืนเดียวยังทำรายได้ขนาดนี้ ไม่แปลกใจที่ใครก็อยากเข้ามาทำงานบนเรือสำราญแห่งนี้

"ทำไมเด็กคนอื่น ฉันจ่ายเงินแค่ 6-7ดริงก์ ก็ได้มานั่งด้วยแล้ว"

"ไม่งั้นซื้อดริงก์กับเด็กคนอื่นดีไหมคะ สำหรับน้องใบพัดอาจจะยังไม่ใช่ตอนนี้"

"ถ้าอย่างนั้นเอามาเลยสองระ..."

"ต้องขอโทษคุณลูกค้าด้วยนะครับ สำหรับน้องใบพัดในคืนนี้มีคนเหมาดริงก์ไปแล้ว 500ดริงก์ ถ้าคุณลูกค้าอยากจะซื้อดริงก์กับน้อง รอเป็นวันอื่นแล้วกันนะครับ"

ปีโป้หันไปมองใบหน้าของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ เพราะคนที่เข้ามาเจรจาให้ก็คือคนสนิทของนายใหญ่แห่ง Pandorica ซึ่งเท่ากับว่าคนที่เหมาน้องในคืนนี้ก็คือ นายใหญ่แห่ง Pandorica หรือคุณไมลส์ เวลลีย์ เจ้าของเรือสำราญแห่งนี้

"คุณโรเจอร์ปีโป้ขอร้องค่ะ ขอเปลี่ยนเป็นคนอื่นได้ไหม"

"นายใหญ่จะเอาคนนี้"

"มีอะไรกันเหรอคะ..."