บทที่ 3 ข้าไม่ได้รักเจ้า

บทที่ 3

ข้าไม่ได้รักเจ้า

อ๋องหนุ่มเริงรักกับฮวาเอ๋ออย่างเร่าร้อนจนกระทั่งเข้ายามซื่อจึงได้เสร็จสมและลงนอนหมดแรงข้างๆร่างอวบของเหลียนฮวา เมื่อนอนหอบเหนื่อยกันอยู่ครู่หนึ่ง จนรู้สึกมีแรงขึ้นมาบ้างแล้ว อ๋องหนุ่มก็เอ่ยขึ้นว่า “ เจ้าอย่าคิดว่า เมื่อเจ้าปีนเตียงข้าเช่นนี้แล้ว ข้าจะยอมแต่งงานรับเจ้าเป็นชายานะ ไม่มีทางหรอก ข้าเกลียดเจ้ายิ่งนัก บัดนี้ก็ยังเกลียดอยู่เช่นเดิม รังเกียจมิอยากจะเกี่ยวข้องกับเจ้า ที่ข้าเริงรักกับเจ้าเช่นนี้เพราะข้าคิดว่ากำลังเสพสมกับหญิงคณิกาผู้หนึ่งเพียงเท่านั้น ข้ามิได้รักเจ้าเลยแม้แต่น้อย และข้าจะบอกเจ้าว่าข้าจะไม่รับผิดชอบใดๆเพราะเจ้ารนหาที่เอง และข้าจะบอกความจริงกับเจ้าว่าข้าพึงใจสหายของเจ้าคุณหนูจงซูลี่ และหากข้ากลับมาจากชายแดนข้าจะส่งคนไปสู่ขอนางมาเป็นชายา ข้าพูดถึงเพียงนี้หญิงหน้าทนเช่นเจ้าคงจะเข้าใจนะ ว่าข้าไม่ต้องการเจ้า ” 

เหลียนฮวาที่เพิ่งหายเหนื่อยจากการที่ถูกเขาเคี่ยวกรำมาทั้งคืนและเมื่อรุ่งสางก็เคี่ยวกรำนางอย่างหนักหน่วงอีก เมื่อได้ยินคำพูดตัดรอนอย่างรุนแรงของเขา นางก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ยิ่งได้ยินว่าเขาพึงใจสหายสนิทของนางถึงขั้นจะส่งคนไปสู่ขอจงซู่ลี่มาเป็นชายา และเขาเริงรักกับนางดังเช่นที่เขาเสพสมกับหญิงคณิกาผู้หนึ่งเพียงแค่นั้น เหลียนฮวาก็นิ่งงันไปจนเมื่อตั้งสติได้ ร่างอวบก็ค่อยๆลุกจากฟูกนอนหนานุ่มที่นางนอนอยู่ข้างๆบุรุษใจร้ายผู้นั้น แล้วก้าวลงจากเตียงใหญ่นั้นช้าๆ ร่างกายปวดระบมไปหมด โดยเฉพาะกลางกายมันทั้งเจ็บทั้งแสบเหลือเกินแต่นางก็กัดฟันทน แล้วเดินทั้งที่กายเปลือยเปล่าไม่สนใจว่าอ๋องผู้นั้นจะมองนางหรือไม่ ตรงไปหยิบอาภรณ์ของตนเองขึ้นมาสวมใส่ทีละชิ้นช้าๆจนเมื่อแต่งกายเรียบร้อยแล้ว นางยกมือเสยผมที่หลุดลุ่ยและขยับปิ่นปักผมให้เข้าที่โดยมิได้ส่องคันฉ่องเลยด้วยซ้ำ แค่ขยับมันให้แน่นเพียงเท่านั้น 

แล้วเอ่ยโดยที่ไม่ได้หันไปมองใบหน้าหล่อเหลาของอ๋องหนุ่มที่ยังอยู่บนเตียงนั้นว่า “ ท่านอ๋องไม่ต้องรับผิดชอบหม่อมฉันหรอกเพคะ เหลียนฮวาแค่อยากจะลองมีสัมพันธ์กับบุรุษดูว่าจะรู้สึกเช่นไร แต่ก็ไม่เห็นจะมีอะไรพิเศษก็ธรรมดาๆ ทั่วไป คราวหลังหม่อมฉันจะลองกับบุรุษอื่นดูบ้างว่าจะเป็นเช่นไร เรื่องการหมั้นหมายหม่อมฉันจะให้คนมาส่งคืนสินสอดให้ท่านอย่างเร็วที่สุด หวังว่าคงมิต้องพบกันอีก ” แล้วเหลียนฮวาก็เดินหลังตรงออกมาจากห้องนอนของอ๋องหนุ่มโดยมิได้หันหลังกลับไปมองเขาเลยแม้แต่น้อย 

อ๋องหนุ่มมองตามหลังเหลียนฮวาไป เมื่อครู่เขาได้ยินไม่ผิดไปใช่ไหม นางบอกว่าไม่ต้องรับผิดชอบนาง เพราะนางแค่อยากลองมีสัมพันธ์กับบุรุษและนางจะไปลองมีสัมพันธ์กับบุรุษอื่นดูบ้าง และนางบอกว่าจะให้คนมาส่งสินสอดคืนแปลว่านางจะถอนหมั้นโดยที่เขามิต้องดินรนอะไร หมายความว่านางจะยอมถอยไปจากเขาเองใช่หรือไม่ ที่จริงแล้วเขาควรต้องดีใจใช่หรือไม่ ที่ต่อไปนี้ไม่ต้องรำคาญที่นางมาวอแวเขาอีกแล้ว ต่อไปก็คงไม่ต้องเห็นหน้าของนางอีก แต่จะจริงหรือ นางคงจะพุดไปเช่นนั้นเอง อีกไม่กี่วันก็คงจะกลับมาตามตอแยเขาเช่นเดิมและคงจะไปกลับไปเร่งรัดให้ฮองเฮาขอราชโองการเพื่อจะแต่งงานกับเขาอีกจนได้ อ๋องหนุ่มไม่อยากจะเชื่อคำพูดของนาง

จนกระทั่งยามเว่ย (บ่ายโมงกว่าๆ) พ่อบ้านอู๋ก็เข้ามารายงานว่า “ ท่านอ๋องขอรับจวนเสนาบดีเจียส่งคนมาส่งของหมั้นหมายของท่านอ๋องที่มอบให้กับคุณหนูเจียเหลียนฮวาคืนขอรับ คนที่มาส่งบอกว่าคุณหนูบอกว่าคืนของหมั้นให้แล้วต่อไปก็เลิกแล้วต่อกัน ขอรับ “ อ๋องหนุ่มอึ้งงันไป นางทำตามที่พูดจริงๆ นางส่งของหมั้นมาคืนทันทียังไม่ทันจะข้ามวันด้วยซ้ำ ” ท่านอ๋องจะให้ตรวจสอบหรือไม่ขอรับ ว่าทางจวนเสนาบดีเจียส่งของหมั้นมาคืนครบหรือไม่ “  อ๋องหนุ่มหันขวับไปทันทีด้วยใบหน้าบึ้งตึงอย่างไม่รู้ว่าทำไมตนเองถึงรู้สึกขุ่นมัวขึ้นมาแปลกๆ  ” ไม่ต้องตรวจ นำไปเก็บไว้เสีย ข้ามิอยากจะเห็นมันต่อไปไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องนี้ให้ข้าได้ยินอีก " อ๋องหนุ่มเอ่ยขึ้นแล้วก็ผลุนผลันออกไปจากตำหนักของตนเองทันที

ที่ภัตตาคารเปาอี้ อ๋องหนุ่มนั่งอยู่ตรงข้ามองค์ชายสามพี่ชายที่เขาสนิทที่สุด “ นางถอนหมั้นโดยการส่งของหมั้นคืนแล้ว เจ้าควรจะดีใจนะ ไม่ต้องมานั่งคิดหาหนทางที่จะปฏิเสธพระมารดาของข้าอีกแล้ว สบายจะตายไป แถมเจ้าก็ได้ตัวนางแล้วด้วย เป็นเช่นไรบ้างหญิงงามผู้นั้น ข้าเองยังคิดว่าบุรุษผู้โชคดีน่าจะเป็นข้า เพราะข้าคิดว่านางต้องเด็ดอย่างแน่นอนที่สุด ไม่อยากจะคิดเลย รูปร่างก็อวบอิ่มปานนั้น ผิวก็ขาวผ่องน่าลูบไล้เหลือเกิน หน้าอกหรือก็น่าจะอวบใหญ่ เจ้าว่าจริงหรือไม่ ” องค์ชายสามเงยหน้ามองใบหน้าหน้าของน้องชายของตนเองที่บัดนี้มันบึ้งตึงยิ่งนัก เจ้าอ๋องนี่มองเขาตาขวางพิกล มันจะบ้าไปแล้วหรือไร หญิงที่มันรังเกียจไม่อยากจะได้เป็นคู่หมั้นยอมถอนหมั้นแต่โดยดี นับว่าเป็นข่าวดีจะตาย แถมยังได้เชยชมนางแล้วด้วย น่าอิจฉายิ่งนัก  

อ๋องหนุ่มยกจอกสุราขึ้นดื่มรวดเดียวไปหลายจอกแล้ว เจ้าหมอนี่ทำตัวดังเช่นกลัดกลุ้มที่เมียหนีไปเช่นนั้น ปกตินั่งบ่นว่าคุณหนูเจียเหลียนฮวาตลอดว่านางน่ารำคาญ น่าเบื่อและรังเกียจนางเหลือเกิน แต่กลับมีใจชอบพอสหายของนาง “ เจ้าได้บอกนางหรือไม่ว่าเจ้ามีใจให้กับสหายของนาง ” องค์ชายสามยังไม่วายสงสัยว่าทำไมเหลียนฮวาถึงได้ยอมถอยง่ายๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนหลงไหลเจ้าห้าจะตายไป ถึงกับไปอ้อนวอนพระมารดาของเขาให้จัดการหมั้นหมายกับเจ้าห้าจนสำเร็จ แต่เจ้าห้าก็หาเหตุบ่ายเบี่ยงไม่ยอมแต่งเรื่อยมา จนถึงกับจะอาสาไปรบที่ชายแดนเพื่อใช้ความดีความชอบที่จะขอถอนหมั้นนาง แต่นางกลับยอมถอนหมั้นแต่โดยดี ไม่ต้องลงแรงอะไรเลยด้วยซ้ำ ก็ควรจะดีใจมิใช่มานั่งดื่มสุราดังชายที่ผิดหวังในรักเช่นนี้ 

“ ข้าบอกนางว่าถ้าข้ากลับมาจากชายแดนจะส่งคนไปสู่ขอสหายของนางเพื่อแต่งเป็นชายาทันที ” องค์ชายสามมองหน้าน้องชายตาค้าง “ มิน่าเล่า เจ้าบอกนางเช่นนี้ ถ้าเป็นข้า คู่หมั้นบอกว่ารังเกียจมิอยากจะรับข้าเป็นชายา แต่บอกว่ารักสหายของข้าจนจะส่งคนไปสู่ขอนางเพื่อมาแต่งเป็นชายา ถ้าเป็นข้าก็ถอนหมั้นเสียดีกว่า เจียเหลียนฮวาผู้นี้จะว่าไป นางงดงามจะตายไป ใบหน้าหวานงดงามหาตัวจับยาก รูปร่างก็อวบอิ่ม ขาวเนียนไปทั้งเรือนร่าง ไม่อยากจะคิดตอนที่ไม่ได้ใส่อะไรเลย จะเย้ายวนน่าลูบไล้เพียงใด ถ้าข้าเป็นนางข้าคงมิเดือดร้อนหากไม่ได้แต่งงานกับเจ้า เพราะมีบุรุษอีกมากมายอย่างแน่นอนที่อยากจะแต่งงานกับนาง อย่างน้อยถ้าข้ามิเกี่ยวดองเป็นญาติก็จะรับนางเป็นชายารองอย่างแน่นอน ” องค์ชายสามเอ่ยปากอย่างมิได้สนใจอดีตคู่หมั้นที่นั่งหน้าตูมอยู่ตรงหน้าเขา แถมมองเขาตาขวางพิกลอีกด้วย