เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 18 แผนจับแม่ทัพไป๋
บทที่เกี่ยวข้อง
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 19 การขี่ม้าที่เร่าร้อน nc
เมื่อปลาตัวอ้วนที่จงซูลี่คิดจะจับหลุดมือไปต่อหน้าต่อตา นางหันมามองคนที่มาขัดขวางแผนการจับปลาของนางตาขวาง นางเกลียดมันทั้งพี่ทั้่งน้องเลย นังน้องก็แย่งว่าที่สวามีของนางไป ไอ้เจ้าพี่ชายก็มาขัดขวางแผนการณ์หาสามีคนใหม่ของนางอีก “ ท่านทำบ้าอะไรกัน ข้าไม่ได้อยากจะไปกับท่านเสียหน่อย ” คุณชายเจียหัวเราะหึหึ “ ข้าคิดไว้อยู่แล้ว ว่าหญิงแพศยาเช่นเจ้าคงจะคิดใช้มารยาจับสหายสนิทของข้า ทำทีเป็นแกล้งรถม้ามาเสียใกล้ทางที่จะกลับเข้าเมือง เพื่อจะดักรอรองแม่ทัพไป๋ แผนการณ์ตื้นเช่นนี้ คิดว่าผู้อื่นเขาไม่รู้เท่าทันหรือไร เสแสร้งทำเป็นอ่อนแอ ที่แท้ก็หญิงเจ้ามารยาแพศยาดีๆนี่เอง ” คุณชายเจียเอ่ยวาจาเสียดสีนางอย่างไม่ไว้หน้า“ อ๊ายย เจ้าบ้า เจ้าปากเสีย ปากสามหาว มาว่าข้าเช่นนี้ได้อย่างไร ” ซูลี่กระทืบเท้าต่อหน้าเขา ขุนนางหนุ่มเจียหย่งจิ้งเหยียดยิ้มหยันนาง “ คนที่เจ้าเสแสร้งทำเป็นอ่อนแอต่อหน้าเขาก็ไม่อยู่ดูแล้ว ตอนนี้ก็ออกงิ้วได้เต็มที่ไม่ต้องทำมารยาอีกต่อไป ” แล้วเขาก็จับเอวคอดยกตัวของจงซูลี่ขึ้นวางบนม้าตัวสูงใหญ่สีดำงามสง่าของเขา “ ไม่นะปล่อยข้าไม่ไปกับเจ้า ปล่อยนะเจ้าคนปากร้าย ” นางเอ่ยตวาดเขาแว๊ด ๆ “ ไปกั
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 20 จับรองแม่ทัพไป๋แต่ได้พี่ชายศัตรู nc
ม้าแสนรู้ของขุนนางหนุ่มวิ่งเหยาะย่างช้าๆจนกระทั่งวิ่งมาจนถึงจวนร้างแห่งหนึ่ง มันวิ่งไปหยุดตรงประตูทางเข้าจวนร้างแห่งนั้น หย่งจิ้งประคองร่างอวบที่เอนกายพิงอกแกร่งของเขามาตลอดทางขึ้น แล้วเขาก็โหนตัวลงจากม้าหนุ่มแสนรู้นั่น แล้วยกร่างอวบของซูลี่ลงมายืนข้างม้าหนุ่มของเขา “ เจ้ายืนรอพี่ตรงนี้ก่อน พี่จะผูกม้าและหาหญ้าให้มันกินสั่งหน่อยก่อนเป็นรางวัลที่วันนี้มันทำได้ดีเหลือเกิน ” เขาเอ่ยปากชมม้า แต่มองเข้ามาในตาของนางอย่างหวานฉ่ำเหลือเกิน ใบหน้าของซูลี่แดงก่ำ นางรู้ว่าเขาหยอกเย้านาง พอตกเป็นของเขาแล้ว ท่าทีต่อนางก็เปลี่ยนไป ปกติชอบพูดจากกระแทกนางแรงๆอย่างไม่เกรงใจ แต่คราวนี้กลับปากหวานกับนางเหลือเกิน นางจ้องมองร่างล่ำสันของเขาที่จูงม้าเดินเข้าไปในประตูจวน แล้วเดินตามเขาเข้าไปในจวนร้างแห่งนั้น เมื่อขุนนางหนุ่มผูกม้าเรียบร้อยแล้ว เขารินน้ำใส่ในอ่างเคลือบใบเก่าที่มีรอยบิ่นที่เขาค้นพบในครัวหลังบ้าน มาวางไว้ตรงหน้าม้าหนุ่ม แล้วเดินออกไปเกี่ยวหญ้าที่ขึ้นรถด้านนอกมาหอบใหญ่วางลงตรงหน้าม้าหนุ่ม เดินไปหยิบกระถางต้นไม้ที่ทำจากดินเผาเก่าๆใบใหญ่ที่กลิ้งอยู่ตรงทางเข้า มาหักกิ่งไม้ใส่ลงไปแล้วเดินกลับไปหยิ
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 21 หญิงร้ายกาจที่รัก nc
หญิงที่มีอารมณ์กำหนัดที่รุนแรงเช่นซูลี่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่านางร่านรักเช่นนี้ เมื่อเขาโยกขย่มนางด้วยจังหวะที่รุนแรงขึ้นนางก็ยิ่งเสียวซ่านจนทนไม่ไหว ปากร้องครวญครางเสียงกระเส่า แล้วโยกสะโพกอวบอั๋นของนางรับลำกายใหญ่ของเขาด้วยจังหวะเดียวกันอย่างรวดเร็ว นางกางเล็บมือกรีดบนหลังไหล่ล่ำสันของเขาอย่างมันมือเพราะอารมณ์กำหนัดของนางพุ่งขึ้นสูงอย่างไม่เคยมาก่อน ปากก็ร้องครวญคราง“ รักข้าอีก รักข้า แรงๆอีก แรงๆ กว่านี้อีก เจ้าบ้า รักข้าเร็วๆ อ๊าย อ๊าา อ๊าา อ๊าางง ” ปากของนางก็ร้องครวญครางเสียงกระเส่าอย่างสุขสมเหลือเกิน “ ขอร้องข้าสิเมียรัก ข้าคือผัวเจ้า ต่อไปอย่ามาเรียกเจ้าบ้า เรียกว่าผัว มิเช่นนั้นเข้าจะปล่อยให้เจ้าอารมณ์ค้างเช่นนี้ อยากสุขสมต้องพูดกับข้าให้มันรื่นหูกว่านี้เข้าใจหรือไม่ ” เมื่อได้ทีขุนนางหนุ่มรีบข่มขู่นางทันที เขาต้องดัดนิสัยนางให้ได้ จะเป็นเมียของต้องเป็นสตรีที่ดีกว่านี้ ว่านอนสอนง่าย เขาจะปราบนางเอง หญิงเช่นนางเหมาะกับบุรุษเช่นเขาแล้ว เพราะเขาชอบปราบพยศหญิงร้ายกาจเช่นนางนี่แหละ สหายของเขาดีเกินไปไม่เหมาะกับหญิงแพศยาเจ้ามารยาเช่นนางหรอก ขุนนางหนุ่มแกล้งลดจังหวะกระแทกนางให้ช้าๆ
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 22 พรหมลิขิตของแม่ทัพไป๋
ขุนนางหนุ่มมีสีหน้าดีใจที่เสนาบดีจงยอมรับเขาโดยง่ายดาย “ ขอรับท่านพ่อตา ข้าจะจัดการเรื่องสินสอดให้เร็วที่สุดและหาฤกษ์ที่ดีและให้เร็วที่สุด มิต้องห่วงนะขอรับ ข้ารักนางมาก จะดูแลนางให้ดีที่สุด ขอให้ท่านวางใจ ” จากนั้นเขาก็อยู่พูดคุยกับเสนาบดีจงครู่ใหญ่จึงได้ขอตัวลากลับ ซูลี่เดินออกมาส่งสามีหมาด ๆ ของนางจนถึงหน้าประตู เหลียวมองซ้ายขวาไม่เห็นใครจึงได้เขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มเขาเบาๆ “ ท่านพี่ต้องรีบจัดการเรื่องแต่งงานของเราให้เร็วที่สุดนะเจ้าค่ะ ข้ารอนานไม่ไหว อยากจะใช้ชีวิตอยู่กับท่านให้เร็วที่สุด ”ขุนนางหนุ่มก้มลงมองใบหน้าที่แดงก่ำของซูลี่แล้วก้มลงหอมแก้มนางทั้งสองข้าง ๆพี่จะจัดการให้เร็วที่สุดเจ้าไม่ต้องกังวล แต่ระหว่างนี้พี่จะมาหาเจ้าบ่อยๆ หรือเจ้าก็ไปหาพี่ที่จวนได้ตลอดเวลา เจ้าก็รู้หากพี่ไม่มีราชการก็จะอยู่ที่จวน เจ้าก็ไปมาหาสู่ที่จวนเช่นเดิมเหมือนตอนที่ยังเป็นสหายกับฮวาเอ๋อ ตอนนี้เจ้ากลายมาเป็นพี่สะใภ้ของนาง ต่อไปก็หาทางคืนดีกันเสีย เพราะกลายมาเป็นพี่น้องกันแล้ว เข้าใจหรือไม่ นางกลายมาเป็นน้องสาวของเจ้าแล้ว พี่สะใภ้ “ เขาเอ่ยเย้านาง ใบหน้าของซูลี่แดงก่ำ ” ก็ได้เจ้าค่ะ ข้าจะง้องอนนางเ
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 1 คู่หมั้นที่น่ารังเกียจ
บทที่ 1คู่หมั้นที่น่ารังเกียจอ๋องซีหยางต้องพยายามหลบเลี่ยงการแต่งงานที่ฮองเฮาฉางเก้อคิดจะไปทูลขอสมรสพระราชทานให้เขากับเจียเหลียนฮวาหลานสาวของนางที่เป็นคู่หมั้นของเขาที่เขามิคิดจะแต่งงานกับนางเป็นอันขาด มีแต่จะหาทางถอนหมั้นนางให้จงได้ แต่เขาพึงพอใจสหายของนางจงซูลี่ ที่งดงามอ่อนหวาน กิริยามารยาทเรียบร้อย แตกต่างกับเจียเหลียนฮวาสหายของนางยิ่งนัก “ เจ้าห้าเจ้าคิดจะถอนหมั้นกับคุณหนูเจียแน่หรือ นางก็งดงามปานจะล่มเมือง ข้าเองเห็นนางครั้งแรกยังตะลึงมองนางอยู่นาน ใบหน้าก็งดงาม รูปร่างหรือก็อวบอิ่มขาวผ่องไปทั้งร่าง การแต่งกายก็งดงามมองไปแล้วก็เหมาะสมที่จะเป็นพระชายาของเจ้า “ อ๋องซีหยางที่กำลังยกจอกสุราขึ้นดื่มจ้องมองหน้าพี่ชายของเขาองค์ชายสามซีหย่ง ” ท่านพี่มิเคยเห็นเวลานางร้ายกาจ อาละวาดหญิงอื่นจนแตกกระเจิงต่อหน้าธารกำนัลทำให้ข้าอับอายยิ่งนัก ข้าพึงใจนางไม่ลงหรอก แต่ถ้าเป็นสหายของนาง คุณหนูจงซูลี่บุตรเสนาบดีคลังก็พอได้ เช่นนั้นข้าพร้อมจะไปสู่ขอนางมาเป็นพระชายา “ อ๋องหนุ่มเอ่ยขึ้น “ เจ้ามิอยากจะแต่งงานกับนาง แต่นางเป็นคู่หมั้นของเจ้า ที่ฮองเฮาฉางเก้อเสด็จแม่ของข้าคิดจะขอสมรสพระราชท่านให้เจ
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 2 เตียงสี่เสาที่เร่าร้อน nc
บทที่ 1 เตียงสี่เสาที่เร่าร้อน ncอ๋องหนุ่มดูดดื่มผลอิงเถาที่สั่นระริกของนางอย่างเอร็ดอร่อย เหลียนฮวาทั้งครวญครางและแอ่นอกอวบจนหลังของนางแทบจะแอ่นโค้งเพราะทนความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามามากมายมิได้ อ๋องหนุ่มเมื่อดูดดื่มนางจนพอใจแล้ว เขาก็ไล้เลียร่างอวบนั้นอย่างเมามันจนแทบจะทั่วร่าง เหลียนฮวาได้แต่ร้องครวญครางอย่างเสียวซ่านแทบจะขาดใจ อ๋องหนุ่มไล้เลียหน้าท้องข้าวผ่องของนางจนทั่วและเขาขบเม้มมันอย่างหมั่นเขี้ยวทิ้งรอยฟันคมของเขาเอาไว้ นางกรีดร้องอย่างตกใจ และก็หลับตาครวญครางไปอีกต่อจากนั้น อ๋องหนุ่มแยกขาขาวอวบของนางออกจากกัน เขาจ้องมองเนินอวบของนางที่มันอวบใหญ่เต็มมือของเขา เขาบีบขย้ำมันอย่างหมั่นไส้เล็กน้อย มือหนาแหวกร่องอวบของนางออกจนเห็นเนื้อสีแดงระเรื่อที่อยู่ด้านในและมีเมล็ดดอกไม้สีแดงที่สั่นระริกอยู่ตรงกลาง เขาจ้องมองมันอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็อ้าปากไล้เลียร่องอวบนั้นไปมา “ อ๊ายย อ๊า อ๊า อย่านะ ไม่นะ ท่านอ๋องไม่ ฮวาเอ๋อยอมแพ้แล้ว ไม่นะ ” นางร้องห้ามเขาเสียงสั่นผสานครวญครางอย่างห้ามตนเองไม่ไหว เพราะมันรู้สึกเสียวซ่านยิ่งนักเมื่อลิ้นสากร้อนรุ่มนั่นสัมผัสกับเมล็ดดอกไม้ที่สั่นระริกของนาง อ๋อ
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 3 ข้าไม่ได้รักเจ้า
บทที่ 3ข้าไม่ได้รักเจ้าอ๋องหนุ่มเริงรักกับฮวาเอ๋ออย่างเร่าร้อนจนกระทั่งเข้ายามซื่อจึงได้เสร็จสมและลงนอนหมดแรงข้างๆร่างอวบของเหลียนฮวา เมื่อนอนหอบเหนื่อยกันอยู่ครู่หนึ่ง จนรู้สึกมีแรงขึ้นมาบ้างแล้ว อ๋องหนุ่มก็เอ่ยขึ้นว่า “ เจ้าอย่าคิดว่า เมื่อเจ้าปีนเตียงข้าเช่นนี้แล้ว ข้าจะยอมแต่งงานรับเจ้าเป็นชายานะ ไม่มีทางหรอก ข้าเกลียดเจ้ายิ่งนัก บัดนี้ก็ยังเกลียดอยู่เช่นเดิม รังเกียจมิอยากจะเกี่ยวข้องกับเจ้า ที่ข้าเริงรักกับเจ้าเช่นนี้เพราะข้าคิดว่ากำลังเสพสมกับหญิงคณิกาผู้หนึ่งเพียงเท่านั้น ข้ามิได้รักเจ้าเลยแม้แต่น้อย และข้าจะบอกเจ้าว่าข้าจะไม่รับผิดชอบใดๆเพราะเจ้ารนหาที่เอง และข้าจะบอกความจริงกับเจ้าว่าข้าพึงใจสหายของเจ้าคุณหนูจงซูลี่ และหากข้ากลับมาจากชายแดนข้าจะส่งคนไปสู่ขอนางมาเป็นชายา ข้าพูดถึงเพียงนี้หญิงหน้าทนเช่นเจ้าคงจะเข้าใจนะ ว่าข้าไม่ต้องการเจ้า ” เหลียนฮวาที่เพิ่งหายเหนื่อยจากการที่ถูกเขาเคี่ยวกรำมาทั้งคืนและเมื่อรุ่งสางก็เคี่ยวกรำนางอย่างหนักหน่วงอีก เมื่อได้ยินคำพูดตัดรอนอย่างรุนแรงของเขา นางก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ยิ่งได้ยินว่าเขาพึงใจสหายสนิทของนางถึงขั้นจะส่งคนไปสู่ขอจงซู่ลี่ม
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 4 ข้าเป็นหญิงยังไม่มีพันธะ
บทที่ 4ข้าเป็นหญิงยังไม่มีพันธะ“ เจ้าห้า ข้าถามเจ้าจริงๆนะ ว่าเจ้าเสียดายนางหรือไม่ ทำไมชอบทำตาขวางใส่ข้าเหลือเกิน พูดถึงรูปร่างของนางทีไร เจ้าทำตาขวางใส่ข้าทุกที อย่างกับหึงหวงนางเช่นนั้นแหละ แต่ถึงตอนนี้เจ้าจะคิดเปลี่ยนใจมาหึงหวงนางดังเช่นคู่หมั้นก็ไม่ทันเสียแล้ว นางเดินมานั่นแล้วแต่กับบุรุษอื่นนะ ” เขาพยักเพยิดให้น้องชายมองไปที่ตรงบันไดทางขึ้นที่ร่างอวบอิ่มของเจียเหลียนฮวาเพิ่งเดินขึ้นบันไดมากับบุรุษผู้หนึ่ง และเจ้าหมอนั่นก็หล่อเหลาไม่น้อย รูปร่างสูงสง่าผึ่งผาย ดูเป็นบุรุษที่น่าสนใจผู้หนึ่ง อ๋องซีหยางหันขวับไปมองทันที กรามแกร่งของเขาขบเข้าหากันแน่น เพิ่งนอนร้องครวญครางใต้ร่างเขาเมื่อคืนจนถึงตอนสายแท้ๆ ตอนเย็นก็มากับชายอื่นทันทีแถมยังไม่มีสาวใช้ติดตามอีกด้วย นางเป็นคุณหนูในห้องหออีกทั้งเป็นบุตรของเสนาบดีฝ่ายซ้ายเจียเฉินอี้ นางออกมากินอาหารกับบุรุษสองต่อสองมิได้เกรงคำครหาของผู้อื่นเลยหรือไร ดวงตาคมจ้องมองนางตาขวาง มือหนาข้างตัวกำแน่น ด้านเจียเหลียนฮวานางเดินมากับรองแม่ทัพไป๋เฟยหลงสหายสนิทของพี่ชายของนางที่เป็นขุนนางใต้สังกัดของบิดา เขามักจะมาที่จวนเสนาบดีเจียบ่อยๆเพื่อสนทนาหรือเล
บทล่าสุด
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 22 พรหมลิขิตของแม่ทัพไป๋
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 21 หญิงร้ายกาจที่รัก nc
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 20 จับรองแม่ทัพไป๋แต่ได้พี่ชายศัตรู nc
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 19 การขี่ม้าที่เร่าร้อน nc
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 18 แผนจับแม่ทัพไป๋
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 17 ซูลี่คนนี้จะต้องได้สามีดีกว่าเหลียนฮวา
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 16 เข้าหออย่างเป็นทางการ
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 15 แต่งงานกันเสียที
นางร้ายเช่นข้าพอแล้ว บทที่ 14 ไม่ยอมแต่งก็มัดมือชก
