เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8
บทที่เกี่ยวข้อง
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 9
แต่ฉันไม่ได้ยินคำตอบของเขา ตอนที่นั่งอยู่ในโซนผู้ปกครอง มีเพื่อนร่วมชั้นสุดหล่อคนหนึ่งมารินน้ำให้พวกเราด้วย เขานั่งตรงที่ว่างข้าง ๆ ฉัน เลิกคิ้วขึ้นมอง “คุณกับหลินเลี่ยนคบกันได้ยังไงครับ เขาอวดพวกเราทุกวันว่าแฟนเขาดูดีมาก” น้ำที่ฉันกำลังดื่มเข้าปากแทบจะพุ่งออกมา “เขาบอกพวกนายแบบนั้นเหรอ” “ใช่ครับ เมื่อครู่นี้เขายังอวดกับพวกเราอยู่เลย ไอ้หมอนี่ เมื่อพูดถึงคุณก็จะยิ้มจนหุบปากไม่ได้เลย” สรุปว่า ฉันไปเป็นแฟนกับเขาได้อย่างไร? หลินเลี่ยนตีชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้นจากด้านหลัง เขารีบยกที่นั่งให้อีกฝ่าย ยังไม่ลืมขยิบตาให้ตอนที่จากไปด้วย หลินเลี่ยนนั่งลงข้างฉัน “เมื่อครู่เขาชวนคุณคุยเหรอ?” “ไอ้หมอนั่นเลวมาก คงจะเห็นว่าคุณสวยเลยเข้ามาชวนคุย คุณไม่ต้องสนใจเขา” ใบหน้าของฉันมีแต่ความข้องใจ “น้องชาย เย็นนี้พี่สาวของนายชวนนายไปกินข้าว ฉันคงไม่ไปแล้ว อีกเดี๋ยวฉันเรียกรถให้นายนะ” ฉันเบาเสียงลง “แล้วก็ พี่สาวคนนี้ไม่อยากถูกดำเนินคดีในข้อหาพรากผู้เยาว์จริง ๆ ”******** หลังเสร็จพิธีจบการศึกษา ฉันก็แยกกับเขา บนรถบัส อาทิตย์ตกดินสะท้อนอยู่ตรงหน้าต่าง
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 10
เขาไม่ต่างจากสัตว์ป่าที่ถูกขังอยู่ในกรงเป็นเวลานาน ขณะที่สำรวจร่างกายของฉันอย่างบ้าคลั่ง ก็ระดมจูบบนใบหน้าฉันอย่างเอาแต่ใจ ด้วยรักปักใจลึกซึ้ง ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ เริ่มตอบสนองต่อเขา อุณหภูมิร้อนฉ่าเหมือนตกไปในเตาไฟ ฉันยังเป็นฝ่ายรุกเข้าหาแล้วถอดเสื้อแจ็กเก็ต กลับถูกเขากดไว้ ทำอะไรอยู่ สถานการณ์นี้คงไม่ได้หยุดลงตรงนี้ใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นฉันจะอับอายมากแค่ไหน ฉันมึนงง มองเขาผละตัวออกจากฉัน เดินไปที่ริมหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน ดึงปิดผ้าม่าน จากนั้นก้าวใหญ่ ๆ มาหาฉันทันที ไม่รอให้ฉันได้ตอบสนอง เสื้อผ้าของฉันก็ถูกถอดออก กอดรัดฟัดเหวี่ยง ดุเดือดเป็นพิเศษ หลังจากนั้นสักพัก เขาก็พาฉันไปที่เตียง คลื่นลูกหนึ่งม้วนมาอีกระลอกไม่จบสิ้น ที่แท้ชีวิตคนเรายังสามารถมีช่วงเวลาที่สุขสุดยอดเช่นนี้ได้ แต่หลังจากนั้น ฉันกลับตกตะลึงอยู่บนเตียง ผ่านไปนานกว่าจะตระหนักว่าทำอะไรลงไป ความละอายใจทำให้ต้องมุดผ้าห่มหนีไม่กล้าโผล่ออกมา “พี่สาว พี่สาว?” เขาตะโกนเรียกข้างหูฉันผ่านผ้าห่ม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาเรียกฉันแบบนั้นทำให้ฉันรู้สึกละอายใจสุด ๆ อาจเพ
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 11
เมื่อได้สติกลับมาก็สายเกินไปแล้ว เพื่อนรักมีกุญแจของที่นี่ และห้องเดี่ยวเล็ก ๆ นี้ แค่เปิดประตูเข้ามาก็เห็นได้ทั้งหมด ฉากยิ่งใหญ่ฉากนี้... ฉันผลักหลินเลี่ยนเข้าใต้ผ้าห่มอย่างดุเดือด แล้วหัวเราะแหย ๆ ให้หลินรั่ว “แม่เจ้า จ้าวอินเฉียว เธอซ่อนผู้ชายไว้เหรอ” “น้องชายฉันล่ะ ฉันเพิ่งบอกให้เขาล่วงหน้ามาก่อน เธอคงไม่ได้ไล่เขาไปหรอกนะ” “เดี๋ยว ๆๆๆ รองเท้าคู่นี้ไม่ใช่ของน้องชายฉันเหรอ” “รั่วรั่ว ขอสามนาที เธอไปรออยู่นอกประตูก่อนได้ไหม” เห็นเธอกุมหน้าผากเดินออกไป ฉันกับหลินเลี่ยนรีบใส่เสื้อผ้า เก็บกวาดเล็กน้อยแล้วรีบบอกให้หลินรั่วเข้ามา หลินรั่วอยากจะเข้ามาดึงหูของหลินเลี่ยน แต่ถูกฉันขวางไว้ข้างหน้า “เริ่มถือหางกันแล้วเหรอ?” หลินเลี่ยนอยู่ข้างหลังและจับชายเสื้อของฉันไว้ หลินรั่วมองไปที่น้องชายแบบหมดคำจะพูด บรรยากาศดูตึงเครียดมาก แต่ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มออกมา ถามฉันว่า “เป็นความสมัครใจของเธอไหม?” ฉันพยักหน้า “เยี่ยมเลย จ้าวอินเฉียว ในที่สุดเธอก็มีวันนี้ จากนี้ไปเรียกฉันว่าพี่สาวนะ”“ฉันจะบอกให้ว่าไอ้ตัวแสบหาเงินได้มากมายแต่ไม่ยอมให้ฉันสักแดงเดียว ที่
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 12
ผมอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคืนนั้น ที่ผมปวดท้องเหลือทน ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกก็ได้เห็นเธอ ผมจึงได้รู้ว่า เธอคือนางฟ้าในใจของผม เธอแบกผมขึ้นหลังด้วยความลำบาก แต่ก็ยังพาผมไปที่คลินิกสุดกำลัง ตั้งแต่วันนั้น ผมก็รอคอยที่จะได้พบเธออีกครั้ง ภายหลังได้เห็นวิดีโอที่พี่สาวของผมโพสต์ลงในบัญชีโซเชียล ซึ่งมีเธออยู่ในนั้นด้วย ผมจึงรู้ว่าเธอคือเพื่อนร่วมห้องเช่าคนนั้นของพี่สาวผม ผมจึงใช้ข้ออ้างว่าจะไปเที่ยวและไม่มีเงินด้วย ผมเองก็รู้ดีว่าพี่สาวขี้งกจะไม่ยอมควักเงินจ่ายค่าโรงแรมให้พวกเราพักเด็ดขาด ด้วยเหตุนี้คืนนั้นเลยได้ค้างคืนด้วยอย่างเป็นธรรมชาติ ผมอดใจไม่ไหวจึงจูบเธอ ได้เห็นเธอพยักหน้ารับก็ไม่รู้ว่าผมมีความสุขมากแค่ไหน แต่ว่าต่อมาเธอบอกผมว่าผมยังไม่บรรลุนิติภาวะ และเธอเลี้ยงผมไม่ไหว เฮ้อ ใครอยากให้เธอเลี้ยงล่ะ แต่ถ้าเธอถือสาเรื่องที่ผมยังไม่บรรลุนิติภาวะ ผมก็จะรออีกนิด มันไม่ได้รอนานมากนัก แต่ในช่วงเวลาเหล่านี้ผมยังกังวลมากว่าจะมีคนมาแย่งเธอไป ถึงอย่างไรก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรีบร้อนเริ่มไปนัดบอดขนาดนั้น ดังนั้นผมเลยไปหาเธอเป็นครั้งคราว โชคดีที่เ
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 1
อายุยี่สิบห้าปี ไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวผู้ชายสักคนนี่แหละตัวฉัน จู่ๆ หลินรั่วเพื่อนรักก็บอกว่าคืนนี้ต้องนอนเบียดเตียงเดียวกับผู้ชายสองคน ดวงตาของฉันเป็นประกาย แต่แสดงออกว่าลำบากใจหน่อย ๆ ทั้งที่ในใจกลับไม่ได้ลำบากใจนัก เพราะฉันเคยเจอนักเรียนชายสองคนนั้นแล้วครั้งหนึ่ง หนึ่งในนั้นมีรูปลักษณ์ตรงตามอุดมคติของฉันเลย ส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบห้า มีแนวกรามชัดเจนกว่าเป้าหมายในชีวิตของฉันเสียอีก ยังมีดวงตาคมคายแวววาวสุกใส นิ้วมือเรียวยาวช่วงขาก็ยาว... ไม่ว่าอะไรเขาก็ดีไปหมด แต่ฉันก็ทำได้แค่แอบมองหน้าเขาแล้วน้ำลายไหลเงียบ ๆ ไม่กล้าคิดเลยเถิดไปไกลกว่านั้น เพราะว่า เขาเป็นน้องชายแท้ ๆ ของหลินรั่ว อายุน้อยกว่าฉันถึงแปดปีเต็ม สิ่งสำคัญที่สุดคือ หลินเลี่ยนยังไม่บรรลุนิติภาวะ แม้ว่าภายนอกเขาดูไม่เหมือนเด็กแล้ว แต่ฉันยังต้องไม่ละอายใจต่อมโนธรรมของตัวเอง ส่วนที่ว่า ทำไมพวกเราสี่คนต้องมานอนเบียดกันบนเตียงเดียวเหรอ? เพราะว่า ฉันกับเพื่อนซี้ต่างก็จนมาก ดำรงชีวิตด้วยเงินเดือนที่พอจ่ายค่าเช่าและเลี้ยงปากท้องตัวเองได้เท่านั้น ทันทีที่หลินเลี่ยนและหลินลี่น้องชายทั้งสองคนของเธอได้ป
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 2
ราวกับผ่านไปนานนับศตวรรษ ในที่สุดคุณเพื่อนรักก็ออกมาจากห้องน้ำ นอนแทรกกลางระหว่างฉันกับหลินเลี่ยน เมื่อนั้นฉันจึงกล้านอนบ้าง สามพี่น้องกลุ่มนี้นอนหลับสบายใจเฉิบ เสียงหายใจเข้าออกดังขึ้นต่อเนื่อง ฉันเองก็ค่อย ๆ ผล็อยหลับไปท่ามกลางเสียงหายใจที่สม่ำเสมอนี้ ท้องฟ้าเริ่มมีแสงสลัว ขณะที่กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น ฉันรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่นุ่มนวลกดลงบนริมฝีปากของฉัน เดี๋ยวแรงเดี๋ยวผ่อน ฉันรู้สึกว่าร่างกายร้อนขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มหายใจลำบากหน่อย ๆ เมื่อลืมตา เห็นใบหน้าของหลินเลี่ยนอยู่ตรงหน้าฉันเลย ริมฝีปากยังสัมผัสกับฉัน สองมือของเขาจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันไว้ ท่าทางคลุมเครือสุด ๆ สมองของฉันว่างเปล่าทันที ใบหน้าก็เหมือนเต็มไปด้วยเลือดคั่ง หากคนตรงหน้าไม่ใช่หลินเลี่ยน ฉันจะต้องรีบแจ้งตำรวจทันที แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถ้าเป็นเขา ฉันก็ไม่อยากต่อต้านเลยสักนิด แต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ฉันต้องรีบตั้งสติก่อน เพราะยังมีคนตัวใหญ่สองคนนอนอยู่ข้าง ๆ นี้เอง อีกอย่าง ทำไมฉันถึงมานอนข้างหลินเลี่ยนได้ล่ะ แต่อย่าเพิ่งสนใจมันนัก เพราะตอนนี้เด็กผู้ชายที่อยู่บนตัวฉันคนนี้ ด
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 3
แม้ว่าหน้าตาและการกระทำของเขาสามารถทำให้ฉันหลงใหลแทบบ้าได้ แต่เขายังคงความเป็นเด็กเอาไว้ในทุกอิริยาบถ ฉันรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ไม่รู้ว่าเอาความกล้ามาจากไหน ฉันถึงได้มองเขาอย่างแน่วแน่ “น้องชาย ไม่ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันยังหวังว่านายจะไตร่ตรองถึงการกระทำให้ชัดเจน หากนายทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ฉันสามารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้” ดวงตาของเขามีร่องรอยของความมืดวาบผ่าน หลบสายตา ชักมือกลับไป ดูทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย “ยังมีอีกเรื่องนะน้องชาย ตอนนี้ฉันเลี้ยงนายไม่ไหวจริง ๆ ” ขณะนี้ร่างกายที่สูงใหญ่ของเขาสูญเสียพลังงานไปอีกเล็กน้อย “คุณอาบน้ำก่อนเถอะพี่สาว ขอโทษด้วย” หลังจากหลินเลี่ยนออกไปแล้ว ฉันก็กลับมาเป็นปกติ อารมณ์สงบลงไม่น้อย เพียงแต่ว่า สิ่งที่ฉันเพิ่งพูดออกไปนั้น ไม่ค่อยดีเลยใช่หรือเปล่านะ เฮ้อ ลำบากใจจริง ๆ ฉันก็ไม่อยากทำร้ายหัวใจที่บอบบางของหนุ่มหล่อคนไหนเลย แปดโมงครึ่ง ฉันกับเพื่อนรักออกไปทำงาน ในฐานะเพื่อนสนิทที่ไม่มีความลับต่อกัน ฉันไม่รู้ว่าควรบอกความจริงกับเพื่อนดีไหม แต่ว่าก่อนจะถึงตรงนั้น ฉันยังมีคำถามอื่น บนรถบัส ฉันจ้องหน้าหล
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 4
สี่คนหนึ่งห้องค่อนข้างแออัดจริง ๆ หลังจากเลิกงานแล้วพวกฉันจึงพาน้องชายทั้งสองไปเดินเล่นตามทางและหลินรั่วปรึกษาว่าพรุ่งนี้จะให้พวกเขากลับบ้าน ดูเหมือนว่าหลินเลี่ยนไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้ามากนัก เขาไม่ค่อยคุยกับฉันสักเท่าไรด้วย แค่ยืนอยู่ข้างหลังฉันเท่านั้น อาจเพราะพวกเราสี่คนยืนอยู่ด้วยกัน กอปรกับที่ฉันทำตัวกลมกลืนเก่ง ทำให้ทั้งส่วนสูงและรูปร่างหน้าตาจึงค่อนข้างสะดุดตาเป็นพิเศษ ผู้คนที่สัญจรไปมาตามทางจึงมักจะมองมาที่พวกเรา แต่ใครก็ตามที่มีสายตาเฉียบแหลมจะเห็นว่า หญิงสาวที่เดินผ่านไปผ่านมาจะมองหลินเลี่ยนด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม ฉันหันกลับไปมองพวกนั้นอีกครั้ง แน่นอนว่ายังคงมองมาทางแผ่นหลังของหลินเลี่ยนพลางซุบซิบกัน มันน่าหงุดหงิดจริง ๆ พวกเราหาที่นั่งในร้านขนมหวานร้านหนึ่ง สาวน้อยสวมเครื่องแบบนักเรียนหญิงมัธยมปลายที่โต๊ะถัดไปมักจะมองมาที่นี่บ่อย ๆ ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ อาจเพราะหล่อนดูดีมาก ฉันนี่ก็แปลกคนจริง ๆ ขณะที่พร่ำบอกตัวเองว่าเรื่องระหว่างหลินเลี่ยนเป็นไปไม่ได้ อีกด้านหนึ่งก็ไม่รู้ว่าเกิดความรู้สึกวิกฤตได้อย่างไร ได้แต่หาข้ออ้างแล้วเ
บทล่าสุด
