เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3
บทที่เกี่ยวข้อง
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 4
สี่คนหนึ่งห้องค่อนข้างแออัดจริง ๆ หลังจากเลิกงานแล้วพวกฉันจึงพาน้องชายทั้งสองไปเดินเล่นตามทางและหลินรั่วปรึกษาว่าพรุ่งนี้จะให้พวกเขากลับบ้าน ดูเหมือนว่าหลินเลี่ยนไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้ามากนัก เขาไม่ค่อยคุยกับฉันสักเท่าไรด้วย แค่ยืนอยู่ข้างหลังฉันเท่านั้น อาจเพราะพวกเราสี่คนยืนอยู่ด้วยกัน กอปรกับที่ฉันทำตัวกลมกลืนเก่ง ทำให้ทั้งส่วนสูงและรูปร่างหน้าตาจึงค่อนข้างสะดุดตาเป็นพิเศษ ผู้คนที่สัญจรไปมาตามทางจึงมักจะมองมาที่พวกเรา แต่ใครก็ตามที่มีสายตาเฉียบแหลมจะเห็นว่า หญิงสาวที่เดินผ่านไปผ่านมาจะมองหลินเลี่ยนด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้ม ฉันหันกลับไปมองพวกนั้นอีกครั้ง แน่นอนว่ายังคงมองมาทางแผ่นหลังของหลินเลี่ยนพลางซุบซิบกัน มันน่าหงุดหงิดจริง ๆ พวกเราหาที่นั่งในร้านขนมหวานร้านหนึ่ง สาวน้อยสวมเครื่องแบบนักเรียนหญิงมัธยมปลายที่โต๊ะถัดไปมักจะมองมาที่นี่บ่อย ๆ ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ อาจเพราะหล่อนดูดีมาก ฉันนี่ก็แปลกคนจริง ๆ ขณะที่พร่ำบอกตัวเองว่าเรื่องระหว่างหลินเลี่ยนเป็นไปไม่ได้ อีกด้านหนึ่งก็ไม่รู้ว่าเกิดความรู้สึกวิกฤตได้อย่างไร ได้แต่หาข้ออ้างแล้วเ
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 5
ชายทะเลตอนกลางคืนลมแรงมาก ขากลับถึงได้รู้สึกหนาวสุด ๆ ฉันนึกไม่ถึงว่าตอนนั้นเขาจะถอดเสื้อคลุมตัวนอกมาสวมให้ฉัน และพาฉันกลับบ้านด้วยกัน หลังจากที่ฉันและเขาร่ำลากันครั้งนั้น ก็ไม่ได้เจอกันอีกเป็นปี ฉากเปลี่ยนไป ย้ายมาอยู่ในสถานที่ที่ฉันกับหลินรั่วเช่าอยู่ แต่ฉันหาเงินได้มากมายมหาศาล สามารถเลี้ยงดูเขาได้อย่างมั่นใจ หลินเลี่ยนยังอายุน้อยกว่าฉันเพียงหนึ่งปี และยังคงเป็นฉากเดียวกับเช้าวันนั้น แต่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ แล้ว พวกเราจุมพิตกัน แสดงความรักของตัวเองออกมาอย่างลึกซึ้ง********** เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกลับมาอยู่ที่ห้องเช่าแล้ว รู้สึกว่าในห้องกว้างขึ้นไม่น้อย เพื่อนสนิทบอกว่าน้องชายทั้งสองคนกลับไปแล้ว เล่าให้ฉันฟังด้วยว่าเมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้น เพราะไม่มีกล้องวงจรปิดอยู่ใกล้ห้องน้ำนั้น จึงมักมีเหตุการณ์อนาจารเกิดขึ้นบ่อยครั้ง อีกนิดเดียวฉันก็จะถูกคนชั่วล่วงเกิน โชคดีที่พอหลินรั่วกลับเข้าไปแล้วหลินเลี่ยนก็เดินออกมา มิฉะนั้นผลที่ตามมาคงยากเกินจะรับไหว ที่แท้ เสียงเคาะประตูหนัก ๆ นั้น เป็นของหลินเลี่ยน ครั้งนี้ เป็นเขาที่ช่วยฉันไว้ แต่แล้วอ
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 6
“นายไม่อายที่เลิกกับฉันกลางที่สาธารณะเนี่ยนะ นายนี่ตลกจริง ๆ ” ฉันหันหลังกลับอยากเดินจากไป แต่ถูกเขารั้งไว้ ฉันคิดจริง ๆ ว่าตอนนั้นฉันควรจะต้องตรวจสายตา ทำไมถึงชอบเขาได้ยังเป็นปริศนาที่หาคำตอบไม่ได้ “ขอล่ะ ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะ” ไฟในใจก็ปะทุขึ้นมา แต่เขายังดึงดันที่จะจับมือฉันไว้ เมื่อหันไปมองอีกครั้ง ฉันกลับรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ หลินเลี่ยนกำลังยืนอยู่ตรงประตูพลางมองมาที่พวกเรา ไม่เจอกันหนึ่งปี เขาสูงขึ้นกว่าเดิมมาก การสวมเครื่องแบบนักเรียนไม่สามารถหยุดความหล่อของเขาได้ แต่เขากลับเห็นฉันในสภาพถูกดึงจนทนไม่ไหว เห็นเขาเดินตรงดิ่งมาทางฉัน ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ดึงฉันเข้าไปหา เขาไม่ปริปากพูดสักคำ แค่จับมือฉันแล้วพาเดินออกไป“จ้าวอินเฉียว เธอปฏิเสธฉันเพราะไอ้เด็กเหลือขอคนนี้เหรอ?” นัยน์ตาของหลินเลี่ยนมีความเดือดดาลที่ชัดเจนโดยไม่ต้องพูด เขาหันกลับไปอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ถูกฉันดึงไว้ “นายยืนตรงนี้แหละ” ฉันเดินไปหยุดตรงหน้าจี้เซิน “ฟังให้ดีนะ ฉันปฏิเสธนาย เพราะฉันเกลียดนาย” “อีกอย่าง เขาไม่ใช่เด็กเหลือขอ ต้องให้ยืนข้างนายเพื่อเปรียบเทียบไหม?
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 7
หลินเลี่ยนมาหยุดต่อหน้าฉัน ฉันยังไม่กล้าเงยหน้ามอง “พี่สาว ถึงตาคุณแล้ว” ฉันอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก แต่ก็นึกขอบคุณหลินรั่ว “โอ้ สายแล้วนายไปนอนก่อนเถอะ นายนอนบนเตียงนะ” ฉันหยิบเสื้อผ้าที่เตรียมไว้แล้วเดินเฉียดผ่านเขาไปเข้าห้องน้ำ นึกถึงเรื่องครั้งล่าสุดแล้ว ฉันไม่กล้าแอบคิดวางแผนการเจ้าเล่ห์อะไรอีก เช็ดเครื่องสำอางเสร็จ ฉันล้างหน้าห้าครั้งจริง ๆ อาบน้ำเสร็จ ฉันสวมชุดนอนตัวหนาที่สุด ฉันขยี้ผมให้ยุ่ง ๆ เข้าไว้ มองในกระจกอีกครั้ง ไม่เลว ฉันพอใจมาก หลังจากนั้นก็รออยู่ในห้องน้ำอีกนาน คิดว่ารอให้เขาหลับก่อนค่อยออกไปดีกว่า แต่ความจริงไม่ตรงกับที่ฉันคิด เสียงเคาะประตูที่ไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ฉันตกใจวิญญาณแทบหลุดจากร่าง“จริงสิพี่สาว เสื้อผ้าที่ผมเปลี่ยนแล้วยังอยู่ในนั้น คุณออกมาแล้วผมจะเข้าไปซัก” ตอนนั้นเองที่ฉันสังเกตเห็นกางเกงชั้นในชายอยู่ในถุง นี่มัน จำเป็นจริง ๆ เหรอ? ชั่วขณะหนึ่งมีเสียงฟ้าร้องดังก้องในหัวของฉัน “พี่สาว?”“อ้อ ๆๆ ได้สิ” ไม่สนแล้ว ลุยเลยละกัน “พี่สาว ผมของคุณยุ่งมาก” หึหึหึ ฉันรู้ว่ามันยุ่งมาก ไม่ต้องให้นายบอก “
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 8
ตื่นขึ้นพร้อมฝันที่สลายไป ฉากที่เปลี่ยนไปเพียงสั้นๆ นั้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงความจริงอะไร คืนวันหยุดสุดสัปดาห์ หลังจากที่เขากลับโรงเรียน ฉันก็เริ่มครุ่นคิดว่าจะสามารถทำงานพาร์ทไทม์ได้ไหม อย่าปล่อยให้ตัวเองเหนื่อยกับเงินเดือนอันน้อยนิด เริ่มไถดูวิดีโอเพื่อแสวงหาแรงบันดาลใจ ทันทีนั้นก็มีบัญชีที่คุ้นเคยมาก ๆ มากดติดตามฉัน ฉันตกใจมากจนโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง สิ่งที่บล็อกเกอร์คนนี้โพสต์ทั้งหมดคือวิดีโอกล้ามหน้าท้องของตัวเองจากมุมต่าง ๆ และเป็นหนึ่งในลิสต์รายชื่อหนุ่มหล่อที่ฉันติดตามด้วย ฉันมักจะน้ำลายสอกับวิดีโอเหล่านี้อยู่บ่อยครั้ง ทำไมวันนี้จู่ ๆ ถึงมากดติดตามฉัน คงไม่ใช่เพราะมือลั่นหรอกนะ ฉันเริ่มเลื่อนดูหน้าโฮมเพจของเขาอีกครั้ง แต่ละวิดีโอมีคนกดถูกใจไม่ต่ำกว่าล้านครั้ง ก็ไม่แปลก ปัจจุบันนี้ใครๆ ก็ชอบเสพสื่อประเภทนี้ บล็อกเกอร์เหล่านี้คงจะทำเงินได้ไม่น้อยแต่ในขณะที่เลื่อนดูเรื่อย ๆ ฉันก็นึกถึงหลินเลี่ยนขึ้นมา ดูคล้ายกับในวิดีโอนี้มาก น้องชายรูปร่างดีจริง ๆ ฉันเดินไปที่หน้ากระจกตั้งพื้น โพสต์ท่าทางให้เห็นส่วนเว้า ที่จริงแล้ว รูปร่างของฉันก็ดีมาก
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 9
แต่ฉันไม่ได้ยินคำตอบของเขา ตอนที่นั่งอยู่ในโซนผู้ปกครอง มีเพื่อนร่วมชั้นสุดหล่อคนหนึ่งมารินน้ำให้พวกเราด้วย เขานั่งตรงที่ว่างข้าง ๆ ฉัน เลิกคิ้วขึ้นมอง “คุณกับหลินเลี่ยนคบกันได้ยังไงครับ เขาอวดพวกเราทุกวันว่าแฟนเขาดูดีมาก” น้ำที่ฉันกำลังดื่มเข้าปากแทบจะพุ่งออกมา “เขาบอกพวกนายแบบนั้นเหรอ” “ใช่ครับ เมื่อครู่นี้เขายังอวดกับพวกเราอยู่เลย ไอ้หมอนี่ เมื่อพูดถึงคุณก็จะยิ้มจนหุบปากไม่ได้เลย” สรุปว่า ฉันไปเป็นแฟนกับเขาได้อย่างไร? หลินเลี่ยนตีชายหนุ่มสุดหล่อคนนั้นจากด้านหลัง เขารีบยกที่นั่งให้อีกฝ่าย ยังไม่ลืมขยิบตาให้ตอนที่จากไปด้วย หลินเลี่ยนนั่งลงข้างฉัน “เมื่อครู่เขาชวนคุณคุยเหรอ?” “ไอ้หมอนั่นเลวมาก คงจะเห็นว่าคุณสวยเลยเข้ามาชวนคุย คุณไม่ต้องสนใจเขา” ใบหน้าของฉันมีแต่ความข้องใจ “น้องชาย เย็นนี้พี่สาวของนายชวนนายไปกินข้าว ฉันคงไม่ไปแล้ว อีกเดี๋ยวฉันเรียกรถให้นายนะ” ฉันเบาเสียงลง “แล้วก็ พี่สาวคนนี้ไม่อยากถูกดำเนินคดีในข้อหาพรากผู้เยาว์จริง ๆ ”******** หลังเสร็จพิธีจบการศึกษา ฉันก็แยกกับเขา บนรถบัส อาทิตย์ตกดินสะท้อนอยู่ตรงหน้าต่าง
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 10
เขาไม่ต่างจากสัตว์ป่าที่ถูกขังอยู่ในกรงเป็นเวลานาน ขณะที่สำรวจร่างกายของฉันอย่างบ้าคลั่ง ก็ระดมจูบบนใบหน้าฉันอย่างเอาแต่ใจ ด้วยรักปักใจลึกซึ้ง ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ เริ่มตอบสนองต่อเขา อุณหภูมิร้อนฉ่าเหมือนตกไปในเตาไฟ ฉันยังเป็นฝ่ายรุกเข้าหาแล้วถอดเสื้อแจ็กเก็ต กลับถูกเขากดไว้ ทำอะไรอยู่ สถานการณ์นี้คงไม่ได้หยุดลงตรงนี้ใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นฉันจะอับอายมากแค่ไหน ฉันมึนงง มองเขาผละตัวออกจากฉัน เดินไปที่ริมหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน ดึงปิดผ้าม่าน จากนั้นก้าวใหญ่ ๆ มาหาฉันทันที ไม่รอให้ฉันได้ตอบสนอง เสื้อผ้าของฉันก็ถูกถอดออก กอดรัดฟัดเหวี่ยง ดุเดือดเป็นพิเศษ หลังจากนั้นสักพัก เขาก็พาฉันไปที่เตียง คลื่นลูกหนึ่งม้วนมาอีกระลอกไม่จบสิ้น ที่แท้ชีวิตคนเรายังสามารถมีช่วงเวลาที่สุขสุดยอดเช่นนี้ได้ แต่หลังจากนั้น ฉันกลับตกตะลึงอยู่บนเตียง ผ่านไปนานกว่าจะตระหนักว่าทำอะไรลงไป ความละอายใจทำให้ต้องมุดผ้าห่มหนีไม่กล้าโผล่ออกมา “พี่สาว พี่สาว?” เขาตะโกนเรียกข้างหูฉันผ่านผ้าห่ม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาเรียกฉันแบบนั้นทำให้ฉันรู้สึกละอายใจสุด ๆ อาจเพ
นางฟ้าช่างฝัน บทที่ 11
เมื่อได้สติกลับมาก็สายเกินไปแล้ว เพื่อนรักมีกุญแจของที่นี่ และห้องเดี่ยวเล็ก ๆ นี้ แค่เปิดประตูเข้ามาก็เห็นได้ทั้งหมด ฉากยิ่งใหญ่ฉากนี้... ฉันผลักหลินเลี่ยนเข้าใต้ผ้าห่มอย่างดุเดือด แล้วหัวเราะแหย ๆ ให้หลินรั่ว “แม่เจ้า จ้าวอินเฉียว เธอซ่อนผู้ชายไว้เหรอ” “น้องชายฉันล่ะ ฉันเพิ่งบอกให้เขาล่วงหน้ามาก่อน เธอคงไม่ได้ไล่เขาไปหรอกนะ” “เดี๋ยว ๆๆๆ รองเท้าคู่นี้ไม่ใช่ของน้องชายฉันเหรอ” “รั่วรั่ว ขอสามนาที เธอไปรออยู่นอกประตูก่อนได้ไหม” เห็นเธอกุมหน้าผากเดินออกไป ฉันกับหลินเลี่ยนรีบใส่เสื้อผ้า เก็บกวาดเล็กน้อยแล้วรีบบอกให้หลินรั่วเข้ามา หลินรั่วอยากจะเข้ามาดึงหูของหลินเลี่ยน แต่ถูกฉันขวางไว้ข้างหน้า “เริ่มถือหางกันแล้วเหรอ?” หลินเลี่ยนอยู่ข้างหลังและจับชายเสื้อของฉันไว้ หลินรั่วมองไปที่น้องชายแบบหมดคำจะพูด บรรยากาศดูตึงเครียดมาก แต่ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มออกมา ถามฉันว่า “เป็นความสมัครใจของเธอไหม?” ฉันพยักหน้า “เยี่ยมเลย จ้าวอินเฉียว ในที่สุดเธอก็มีวันนี้ จากนี้ไปเรียกฉันว่าพี่สาวนะ”“ฉันจะบอกให้ว่าไอ้ตัวแสบหาเงินได้มากมายแต่ไม่ยอมให้ฉันสักแดงเดียว ที่
บทล่าสุด
